Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 września 2015 roku

Sąd Rejonowy w Raciborzu Wydział I Cywilny

w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Nowak

Protokolant: sekr. sądowy Bożena Ploch-Ryczkowska

po rozpoznaniu w dniu 23 września 2015 roku w Raciborzu

na rozprawie

sprawy z powództwa: M. Ś.

przeciwko : (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda M. Ś. kwotę 7.175 zł /siedem tysięcy sto siedemdziesiąt pięć złotych/ wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22 października 2013r. do dnia zapłaty,

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie,

III.  ustala, że powód ponosi koszty procesu w 30%, a pozwana ponosi koszty procesu w 70% pozostawiając ich szczegółowe rozliczenie referendarzowi sądowemu.

Sygn. akt I C 1101/13

UZASADNIENIE

Powód M. Ś. wniósł o zasądzenie od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w W. kwoty 10.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty i kosztami procesu liczonymi według norm przepisanych.

Uzasadniając powództwo podał, że w dniu 25 lipca 2013 roku w miejscowości R. doszło do kolizji drogowej, w wyniku której powód M. Ś. jadący motocyklem H. nr rej. (...) został potrącony przez samochód osobowy. Powód doznał niewielkich obrażeń ciała. Uszkodzeniu uległ motocykl, kombinezon skórzany motocyklisty, kask ochronny. Sprawca kolizji posiadał obowiązkowe ubezpieczenie OC posiadaczy pojazdów w (...) S.A. Powód złożył wniosek o odszkodowanie, jednakże ubezpieczyciel odmówił zapłaty, twierdząc, że powód jest wyłącznym sprawcą kolizji z uwagi na niedostosowanie szybkości do warunków drogowych. Nadto powód podał, że w jego ocenie, ubezpieczyciel odpowiada za całość szkody, w tym również zniszczony kombinezon i kask, a wartość uszkodzonego motocykla H. nr rej. (...) wynosi 8.600 zł, a nie jak to przyjął ubezpieczyciel 7.925 zł.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew pozwany przyznał, iż zawarł umowę ubezpieczenia pojazdu z uczestnikiem kolizji drogowej, w której uszkodzeniu uległ motocykl powoda i prowadził postępowanie likwidacyjne w tej sprawie, jednakże w jego ocenie to powód był wyłącznym sprawcą kolizji i w związku z tym odmówił wypłaty ubezpieczenia. Nadto zakwestionował wysokość szkody podaną przez powoda.

Pismem z dnia 21 lipca 2015 roku powód rozszerzył powództwo, w ten sposób, że domagał się zasądzenia od pozwanego kwoty 10.250 zł wraz z odsetkami w wysokości ustawowej liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz kosztów procesu liczonymi według norm przepisanych.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 lipca 2013 roku w miejscowości R. miała miejsce kolizja drogowa, w której uczestniczyli kierujący motocyklem marki H. nr rej. (...) powód M. Ś. i kierujący samochodem osobowym N. nr rej. (...) A. A.. A. A. posiadał obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej właścicieli pojazdów w pozwanej (...) S.A. w W..

Bezsporne.

M. Ś. poruszał się prawym pasem ruchu ulicy (...), w kierunku R. z prędkością przekraczającą bezpieczną prędkość (bezpieczna prędkość w tym miejscu wynosi 40 km/h, dopuszczalna – 50 km/h – vide k. 56) i wynoszącą 80-90 km/h. A. A. wyjeżdżał ze znajdującego się obok sklepu parkingu realizując manewr włączania się do ruchu. Kierowany przez A. A. pojazd wjechał na prawy pas ruchu, a w tym czasie M. Ś. podjął hamowanie i „położył” motocykl na jezdnię. Doszło do uderzenia sunącego w pozycji leżącej motocykla w tył samochodu N..

Bezpośrednią przyczyną kolizji było nieprawidłowe zachowanie się na jezdni A. A.. Nie zachował on szczególnej ostrożności wymaganej przy wykonywaniu manewru włączania się do ruchu. Nie obserwując należycie uważnie obszaru za swym pojazdem nie dostrzegł on odpowiednio wcześnie jadącego M. Ś., co skutkowało rozpoczęciem manewru włączania się do ruchu, wjechaniem na jezdnię, nieustąpieniem pierwszeństwa M. Ś. i doprowadzeniem do zderzenia. M. Ś. przyczynił się swoim zachowaniem do zaistnienia kolizji w 30%.

Dowód:

- notatka informacyjna o zdarzeniu drogowym k. 33;

- notatka służbowa z oględzin miejsca kolizji wraz z dokumentacją zdjęciową k. 34-36;

- opinie biegłego sądowego K. M. k. 54-92, k. 115-123, 178-182;

- zeznania świadka T. A. k. 42;

- częściowo zeznania powoda M. Ś. k. 43.

W motocyklu H. nr rej. (...) należącym do M. Ś. uszkodzeniu uległy: obudowa górna, obudowa dolna lewa i prawa, kierunkowskaz przedni lewy i prawy, błotnik przedni, końcówka lewa uchwytu, rura lewa kierownicy, osłona dźwigni sprzęgła, dźwignia sprzęgła, włącznik kierunkowskazów, lusterka lewe, uchwyt lewy gumowy, obudowa tylna ławki siedzenia, klosz kierunkowskazu tylnego lewego, ochrona łańcucha, podnóżek przedni lewy, uchwyt podnóżka przedniego lewego, podnóżek tylny lewy, wspornik boczny, koło przednie, tarcza hamulcowa przednia lewa i prawa, wspornik górny lewy i prawy widełek, trzon główny, łącznik widełek, krata wlotu powietrza, chłodnica cieczy chłodzącej, pokrywa przednie lewa, tłumik. Ustalona wartość rynkowa motocykla wynosi 8700 zł. Ustalony koszt naprawy wyżej wskazanego motocykla wynosił 42 185,57 zł. Szkoda została więc zakwalifikowana jako całkowita. Wysokość szkody w motocyklu H. nr rej. (...) wynosi 7000 zł (8700-1700=7000). Nadto uszkodzeniu w wyniku kolizji z dnia 25 lipca 2013 roku uległy następujące ruchomości należące do M. Ś.: kurtka motocyklowa F. T. wartości 200 zł, spodnie motocyklowe F. T. wartości 150 zł, buty marki (...) wartości 950 zł, rękawice wartości 50 zł, kask S. wartości 1900 zł.

Dowód:

- opinia biegłego sądowego K. M. k. 210-239.

Pismem z dnia 16 września 2013 roku (...) S.A. w W. wyliczyło wartość szkody na 625 zł.

Stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, z zeznań świadka A. A., częściowo zeznań powoda oraz opinii biegłego sądowego z zakresu rekonstrukcji wypadków drogowych, ruchu drogowego, techniki motoryzacyjnej K. M.. Część stanu faktycznego była bezsporna, tak zatem nie wymagała dowodu.

Sąd dał wiarę dowodom z dokumentów, ponieważ nie budziły one wątpliwości Sądu co do formy i treści.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka A. A., albowiem były one szczere i spontaniczne, nadto korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powoda K. M. co do prędkości z jaką poruszał się w chwili zaistnienia zdarzenia drogowego będącego przyczyną szkody z uwagi, iż stoją one w sprzeczności z pozostałym materiałem dowodowym w sprawie, w szczególności wyliczeniami biegłego zaprezentowanymi w złożonych w sprawie opiniach.

Wysokość odszkodowania Sąd Rejonowy ustalił na podstawie dowodu z opinii biegłego, które to opinie oceniono przez pryzmat zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania wyrażonych w niej wniosków.

W ocenie Sądu Rejonowego opinie biegłego sądowego K. M. są logiczne, spójne, nie zawierają sprzeczności z zasadami wiedzy powszechnej.

W opinii uzupełniającej z dnia 4 sierpnia 2014 roku (k. 115-123) biegły odniósł się do zarzutów pozwanego zaprezentowanych w piśmie z dnia 4 lipca 2014 roku wykluczając możliwość poruszania się M. Ś. z prędkością wyższą, niż 90 km/h (np. 100 lub 110 km/h). Ustalona wartość prędkości granicznej dla samochodu osobowego na łuku w lewo wynosi w ocenie biegłego około 110 km/h. Dla motocykla prędkość ta jest niższa i w ocenie biegłego wynosi około 90 km/h.

W opinii z dnia 10 marca 2015 roku (k. 178-182) biegły odniósł się do zarzutów i pytań powoda z dnia 1 października 2014 roku (k. 130 i 145), podkreślając, iż bezpośrednią przyczyną zaistnienia kolizji drogowej z dnia 25 lipca 2013 roku było zachowanie się na jezdni A. A., zaś M. Ś. jedynie przyczynił się do zaistnienia kolizji. Biegły wskazał, że gdyby M. Ś. prowadził motocykl z prędkością bezpieczną około 40 km/h i zareagował bez opóźnienia na stan zagrożenia (należycie uważnie obserwował przedpole jazdy), to zdołałby uniknąć zderzenia z samochodem kierowanym przez A. A..

Sąd zważył, co następuje:

Mając na uwadze ustalony w sprawie stan faktyczny, Sąd Rejonowy uznał powództwo za uzasadnione w części do kwoty 7.175 zł. W pozostałej części Sąd oddalił powództwo. Dochodząc do powyższej konstatacji Sąd Rejonowy kierował się następującą wykładnią przepisów prawa.

Określając zakres odpowiedzialności gwarancyjnej zakładu ubezpieczeń w oparciu o ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych, należy mieć na uwadze art. 34 ust. 1, art. 36 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003 roku Nr 124, poz. 1152 z późn. zm. – zwana dalej ustawą o ubezpieczeniach obowiązkowych). Podstawowe znaczenie ma art. 36 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, z którego wynika, że odszkodowanie ustala się w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. Oznacza to, że o rodzaju i wysokości świadczeń należnych od zakładu ubezpieczeń decydują przepisy Kodeksu cywilnego, a w szczególności art. 361-363 k.c. oraz art. 415-447 k.c.

Zgodnie z art. 363 § 1 k.c. naprawienie szkody może nastąpić według wyboru poszkodowanego, bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy, podczas gdy odszkodowanie ubezpieczeniowe z tytułu odpowiedzialności cywilnej, a także innych ubezpieczeń (art. 805 k.c. i art. 828 k.c.), wypłaca się zawsze w pieniądzu. Odszkodowanie ubezpieczeniowe należy się z tytułu odpowiedzialności gwarancyjnej a nie sprawczej. Do odszkodowania ubezpieczeniowego przy ubezpieczeniu odpowiedzialności cywilnej znajduje zastosowanie, obowiązująca w prawie odszkodowawczym, zasada pełnego odszkodowania, która odnosi się do szkody wyrządzonej przez ubezpieczonego innej osobie. Zgodnie z art. 436 § 1 k.c. w zw. z art. 361 k.c. odpowiedzialny za wypadek posiadacz pojazdu mechanicznego zobowiązany jest do rekompensaty poszkodowanemu wszelkiej szkody majątkowej. Zgodnie z art. 361 § 2 k.c. odszkodowanie winno zrekompensować w całości poniesioną przez poszkodowanego szkodę. Szkoda w niniejszej sprawie stanowi koszt naprawy zniszczonej części płotu. Ciężar dowodu szkody spoczywa na poszkodowanym.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy zauważyć należy, że powód M. Ś. wykazał, że należy mu się odszkodowanie. W niniejszej sprawie Sąd wysokość szkody ustalił w oparciu o wyliczenie biegłego, którego kompetencje omówiono już wyżej. W ocenie Sądu powód M. Ś., poprzez przekroczenie bezpiecznej prędkości wynoszącej w miejscu zdarzenia 40 km/h i niedostateczne obserwowanie przedpola jazdy przyczynił się do zaistnienia szkody w 30%.

Rozpoznając niniejszą sprawę, mając na uwadze wszystkie podniesione wyżej okoliczności, Sąd zasądził odszkodowanie w kwocie 7175 złotych opierając się w głównej mierze na opinii biegłego rzeczoznawcy. Wysokość szkody wynosi 10.250 złotych, a jej składniki szczegółowo omówiono w części ustalającej. Skoro powód przyczynił się do niej w 30%, należy mu się kwota 7.175 złotych.

W pozostałym zakresie oddalono powództwo.

Na podstawie art. 100 k.p.c. i art. 108 § 1 k.p.c. Sąd rozstrzygnął jedynie o zasadach poniesienia przez strony kosztów procesu, szczegółowe wyliczenie pozostawiając referendarzowi sądowemu i ustalił, że pozwany ponosi je w 70%, natomiast powód w 30%, co było konsekwencją wygranego przez powoda procesu w 70% - zasądzona kwota 7.175 zł stanowi 70% wartości przedmiotu sporu.

Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w sentencji.