Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 czerwca 2015 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Janusz Supiński

Protokolant: Katarzyna Kucharska

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16.06.2015 r.

sprawy z powództwa H. R.

przeciwko J. R., (...) Bank (...) SA w W.

o zwolnienie spod egzekucji

I.  Powództwo oddala.

II.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata M. P. kwotę 1.476 (jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć) złotych tytułem wynagrodzenia za pomoc prawną udzieloną powódce z urzędu, w tym kwotę 276 zł tytułem podatku VAT od przyznanego wynagrodzenia..

Sygn. akt. I C 647/14

UZASADNIENIE

Powódka H. R. domagała się zwolnienia spod egzekucji, prowadzonej przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Giżycku M. W. przeciwko dłużnikowi J. R. następujących przedmiotów: komoda trzyskrzydłowa w kolorze ciemnej czekolady, komplet wypoczynkowy, stół rozkładany z 6-ma krzesłami, telewizor kineskopowy LG, ława, zabudowa kuchenna w kolorze ciemnej wiśni, piekarnik do zabudowy C., lodówko-zamrażarka A., stół z 4-ma krzesłami, pralka LG, szafa trzyskrzydłowa, szafka nocna, komoda trzyskrzydłowa, rogówka w kolorze ciemnego brązu. W uzasadnieniu powódka podniosła, iż w w/w rzeczy, zajęte przez komornika, stanowią własność H. R. i zostały jedynie zdeponowane u dłużnika.

Pozwany J. R. przychylił się do pozwu.

Pozwany (...) Bank (...) SA w W. nie uznał powództwa i wniósł o jego oddalenie. W uzasadnieniu pozwany wskazał, że ruchomości objęte pozwem w chwili zajęcia znajdowały się u dłużnika, a powódka nie wykazała w żaden sposób, by była ich właścicielem.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 28.10.2009r. H. R. zawarła umowę sprzedaży lokalu mieszkalnego położonego w G. przy ul. (...) za cenę 55.000 zł

dowód: umowa – k. 11

Uzyskane ze sprzedaży mieszkania środki finansowe H. R. podarowała swojemu synowi – dłużnikowi J. R.. Dłużnik spożytkował te pieniądze m.in. na zakup mebli do swojego mieszkania. Jednocześnie dłużnik przejął opiekę nad swoją mamą – powódką.

dowód: oświadczenia stron – k.63

W dniu 17.06.2014r. Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w Giżycku M. W., działający w ramach postępowania egzekucyjnego z wniosku wierzyciela (...) Bank (...) SA w W. przeciwko dłużnikowi J. R. o świadczenie pieniężne (sygn. akt Km 666/14) dokonał zajęcia ruchomości, znajdujących się w mieszkaniu dłużnika w G. przy ul. (...). Zajęte ruchomości to: komoda trzyskrzydłowa w kolorze ciemnej czekolady, komplet wypoczynkowy, stół rozkładany z 6-ma krzesłami, telewizor kineskopowy LG, ława, zabudowa kuchenna w kolorze ciemnej wiśni, piekarnik do zabudowy C., lodówko-zamrażarka A., stół z 4-ma krzesłami, pralka LG, szafa trzyskrzydłowa, szafka nocna, komoda trzyskrzydłowa, rogówka w kolorze ciemnego brązu. W trakcie dokonywania zajęcia dłużnik oświadczył, że przedmioty należą do powódki, wobec czego komornik zawiadomił H. R. o dokonanym zajęciu. Powódka odebrała zawiadomienie w dniu 02.07.2014r.

dowód: protokół zajęcia k 59-60 akt Km 666/14

Sąd zważył, co następuje:

Roszczenie powódki nie zasługiwało na uwzględnienie.

Przedstawiony stan faktyczny ustalono na podstawie oświadczeń powódki i pozwanego J. R. oraz dowodów z dokumentów, których nikt nie kwestionował.

Na podstawie art. 6 k.c. powódka, reprezentowana zresztą przez pełnomocnika profesjonalnego, winna wykazać zasadność swoich twierdzeń stosownymi dowodami. W realiach niniejszej sprawy zatem przedmiotem dowodzenia winna być kwestia własności spornych ruchomości. Tymczasem strona powodowa nie przedstawiła żadnego dowodu na potwierdzenie lansowanej tezy, że jest właścicielką mebli zajętych przez komornika w dniu 17.06.2014r. Odwrotnie – na rozprawie w dniu 22.01.2015r. powódka jednoznacznie podała, że po sprzedaży mieszkania „dała” pieniądze synowi, a ten kupił sporne meble i wziął pod opiekę powódkę. Analiza wypowiedzi H. R. prowadzi do wniosku, że podarowała ona synowi pieniądze, uzyskane ze sprzedaży mieszkania niejako w zamian za objęcie przez niego opieki nad nią. Niezależnie zresztą od intencji dokonania owej darowizny, sam fakt jej dokonania sprawił, że pieniądze te – z chwilą ich „podarowania” stały się własnością J. R.. To zaś prowadzi do konstatacji, że przedmioty, nabyte przez dłużnika weszły w skład jego majątku, a nie – jak to obecnie podnosi powódka – majątku H. R.. Skoro zatem przedmiotowe ruchomości, objęte zajęciem komornika z dnia 17.06.2014r. stanowiły własność dłużnika, to powództwo niniejsze nie mogło zostać uwzględnione.

Na marginesie jedynie należy stwierdzić, że powyższe ustalenia Sąd oparł na oświadczeniach powódki i dłużnika. Sąd zaplanował bowiem na dzień 16.06.2015r. przeprowadzenie dowodu z przesłuchania m.in. powódki w charakterze strony i to właśnie na okoliczność wskazanej wyżej darowizny środków finansowych, uzyskanych przez powódkę ze sprzedaży mieszkania. H. R. nie stawiła się jednak na rozprawę w dniu 16.06.2015r. i nie usprawiedliwiła w żaden sposób tej nieobecności, wobec czego rozprawa została zamknięta, a Sąd orzekał na podstawie przedstawionego mu przez strony materiału dowodowego. Ten zaś w żaden sposób nie wykazywał, by właścicielką spornych ruchomości pozostawała powódka.

Reasumując powyższe Sąd orzekł jak w pkt I wyroku. O wynagrodzeniu pełnomocnika powódki, ustanowionego z urzędu Sąd orzekł w myśl § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust,3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielone z urzędu (j.t. Dz.U. z 2013r. poz. 461).