Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 marca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach, Wydział VI Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący SSO Małgorzata Peteja-Żak

Protokolant Agata Lipke

przy udziale Krystyny Marchewki

Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 29 marca 2016 r.

sprawy M. K. ur. (...) P.,

syna J. i I.

oskarżonego z art. 178a§1 kk

na skutek apelacji wniesionych przez oskarżyciela publicznego i obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 18 listopada 2015 r. sygnatura akt II K 718/15

na mocy art. 437 kpk i art. 438 kpk

uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi Rejonowemu w Zabrzu do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt VI Ka 149/16

UZASADNIENIE WYROKU

z dnia 29 marca 2016r.

Wyrokiem z dnia 18 listopada 2015r., w sprawie o sygn. II K 718/15, Sąd Rejonowy w Zabrzu na mocy art. 66 § 1 kk i art. 67 § 1 kk warunkowo umorzył postępowanie karne przeciwko M. K. o czyn z art. 178a § 1 kk, równocześnie ustalając okres próby wynoszący 2 lata oraz orzekając od oskarżonego na mocy art. 67 § 3 kk świadczenie pieniężne w kwocie 5.000zł. na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej. Po myśli art. 67 § 3 kk orzekł nadto wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, zaliczając na jego poczet okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 17 sierpnia 2015r. do dnia 18 listopada 2015r. oraz zasądził od oskarżonego koszty sądowe.

Od niniejszego wyroku apelację wywiedli Prokurator i obrońca oskarżonego.

Prokurator, zaskarżając wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego, zarzucił mu:

1.  obrazę przepisów postępowania, a to art. 424 § 1 pkt 1 i 2 kpk, poprzez zaniechanie pełnego odtworzenia stanu faktycznego i przeprowadzenia oceny istotnych okoliczności podmiotowo – przedmiotowych zdarzenia pozwalających na pełną ocenę stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz stopnia zawinienia, które to okoliczności miały fundamentalne znaczenie dla ustalenia przesłanej warunkowego umorzenia postępowania, a zaniechanie ich ustalenia uniemożliwia prawidłową kontrolę merytoryczną wydanego orzeczenia,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia i mający istotny wpływ na jego treść, albowiem skutkujący wydaniem wyroku warunkowo umarzającego postępowanie karne, podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do wniosku, że wina oskarżonego i społeczna szkodliwość czynu są znaczne, natomiast w wydanym orzeczeniu przeceniono okoliczności podmiotowe, a to wcześniejszą niekaralność i warunki osobiste oskarżonego oraz nie dostrzeżono okoliczności przedmiotowych istotnie obciążających oskarżonego podczas, gdy ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że poruszał się on autostradą, a więc drogą przeznaczoną dla większych prędkości oraz o intensywnym ruchu, około godziny 10.00 w dniu pracującym, a więc podczas największego nasilenia ruchu pojazdów, zaplanował trasę przejazdu obejmującą kilkanaście kilometrów, a alkohol spożywał wiedząc, iż ma zaplanowany wyjazd samochodem, natomiast stężenie alkoholu w wydychanym powietrzu o wartości 0,36 mg/l nie stanowiło wartości granicznej i było wartością istotną, ponad dolną granicą penalizacji.

Stawiając takie zarzuty Prokurator wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Obrońca oskarżonego, zaskarżając wyrok w części dot. okresu na jaki został ustalony okres próby (pkt 1 wyroku) oraz orzeczony środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat (pkt 3 wyroku), zarzucił wyrokowi rażącą niewspółmierność (surowość) orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat, a także ustalenia okresu próby na dwa lata.

Wniósł zatem o zmianę zaskarżonego wyroku przez ustalenie okresu próby warunkowego umorzenia postępowania karnego na 1 rok i orzeczenie w konsekwencji środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 1 roku. Jednocześnie wniósł o dopuszczenie dowodu z dwóch kserokopii dokumentacji lekarskiej oskarżonego, której nie był on w stanie przedłożyć przed Sądem Rejonowym, na okoliczność jego stanu zdrowia, owej dokumentacji jednak skarżący nie dołączył.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja Prokuratora okazała się skuteczna, co spowodowało konieczność uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania.

Trzeba podkreślić, iż Sąd I instancji prawidłowo wyjaśnił wszystkie okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia sprawy, zebrał wszechstronny materiał dowodowy i należycie go ocenił, jednakże błędnie przyjął, że wina i społeczna szkodliwość czynu oskarżonego nie są znaczne.

Słusznie Sąd Rejonowy przyjął, że oskarżony swoim zachowaniem wypełnił znamiona zarzucanego przestępstwa. Działanie oskarżonego polegało na kierowaniu samochodem marki F. (...) w czasie gdy był on w stanie nietrzeźwości wyrażającym się wynikiem pierwszego badania 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. Poprzedniego wieczoru w towarzystwie znajomych, w swoim miejscu zamieszkania, spożył on w godzinach późnowieczornych, co najmniej od ok. godziny 23.00. do godziny 24.00, 5-6 piw, doskonale wiedząc o tym, iż rankiem dnia następnego będzie prowadził pojazd. W dniu zdarzenia (poniedziałek), około godziny 10.35, został zatrzymany do kontroli drogowej na autostradzie (...) węzeł Z. – (...), jadąc najprawdopodobniej z miejsca zamieszkania, tj. z T. do G., a następnie kierując się z G. załadowanym samochodem w stronę T.. Dokonując tego czynu oskarżony działał zatem z pełną świadomością konsekwencji prawnych wynikających z tego działania. Dlatego też stopień winy i społecznej szkodliwości czynu oskarżonego należy ocenić jako znaczny. Oskarżony bowiem jako osoba dorosła, świadoma zagrożenia jakie niesie za sobą prowadzenia pojazdu w stanie nietrzeźwości, zdecydował się na prowadzenie pojazdu w dzień powszedni, w godzinach rannych, jadąc kilkadziesiąt kilometrów do miejsca przeznaczenia samochodem typu transit, a więc większych gabarytów, z ładunkiem, nadto podążając autostradą, a więc drogą o intensywnym ruchu, przeznaczoną dla większych prędkości. Wartość zatem stwierdzonego podczas kontroli stanu nietrzeźwości oskarżonego, choć znacząca z punktu widzenia stopnia społecznej szkodliwości czynu, nie jest jedyną okolicznością determinującą możliwość zastosowania warunkowego umorzenia postępowania, ale jedną z wielu wpływających na prawidłową ocenę poczynionego stanu faktycznego i konsekwencji prawnych. Przyjęcie nieznacznego stopnia winy i stopnia społecznej szkodliwości skutkowało zatem niezasadnym warunkowym umorzeniem postępowania karnego wobec oskarżonego.

Ma rację w pełni skarżący Prokurator gdy podkreślając wszystkie powyższe okoliczności zarzuca Sądowi orzekającemu przecenienie okoliczności podmiotowych (dotychczasowa niekaralność oskarżonego, ustabilizowany tryb życia, nienaganne warunki osobiste, w tym zwłaszcza pomoc niesiona schorowanemu ojcu oraz uiszczanie alimentów na rzecz córki), przy równoczesnym zbagatelizowaniu okoliczności podnoszonych wyżej, towarzyszących popełnieniu tego czynu, o wydźwięku jednak niewątpliwie negatywnym i obciążającym dla oskarżonego.

Mając powyższe na uwadze należało uchylić zaskarżony wyrok na podstawie art. 437 kpk i art. 438 kpk.

Wobec rozważań zawartych powyżej, odnoszenie się do treści środka odwoławczego obrońcy oskarżonego wydaje się zbyteczne. Wydaje się jednak, że przecenia znacznie skarżący wagę podjętej współpracy przez oskarżonego z organami ścigania oraz jego postawę nieutrudniającą postępowania, jeśli się zważy na charakter czynu zarzuconego oskarżonemu i okoliczności jego ujawnienia. Trudno też zgodzić się z obrońcą gdy podnosi, że oskarżony jechał samochodem w przekonaniu, iż zawartość alkoholu w jego organizmie nie przekraczała dozwolonego progu, mając na uwadze osiągnięty podczas badania wynik, przekraczający znacznie dolną granicę penalizacji występku, a bynajmniej nie zbliżający się do wartości granicznej stanowiącej o realizacji wykroczenia.

Uwzględniając wskazane wyżej okoliczności, które legły u podstaw uchylenia zaskarżonego wyroku Sąd przeprowadzi postępowanie dowodowe bezpośrednio w zakresie, jaki jest konieczny dla prawidłowej oceny stopnia zawinienia i społecznej szkodliwości zachowania oskarżonego oraz oceny prawnej jego zachowania, skupiając się na wyjaśnieniach M. K., ale i przeprowadzając dowód z zeznań funkcjonariusza K. F. na okoliczności wskazane powyżej.