Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia: 9 kwietnia 2013 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia - Śródmieścia Wydział VIII Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Bartłomiej Koelner

Protokolant: Bernadeta Piskorek

po rozpoznaniu w dniu 9 kwietnia 2013 r. we Wrocławiu na rozprawie

sprawy z powództwa: (...)1 F. I. Z. N. F. S. z.(1)siedzibą w W.

przeciwko H. K. (1)

- o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego H. K. (2)na rzecz strony powodowej (...)1F. I. Z. N. F. S.(1) z siedzibą w W.kwotę 1.344,87 zł (tysiąc trzysta czterdzieści cztery złote osiemdziesiąt siedem groszy) wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 31 maja 2012 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego na rzecz strony powodowej kwotę 227,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu w tym kwotę 180,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2012 r. strona powodowa (...)1 F. I. Z. N. F. S. z. s. w.(1) W.wniosła do Sądu pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko H. K. (2)o zapłatę kwoty 1.344,87 zł wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazała, że na podstawie umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych i dostępu do internetu, łączącej pozwanego z poprzednikiem prawnym strony powodowej – (...) SApozwany był zobowiązany do uiszczania opłat, z których jednak nie wywiązał się.

W dniu 27 czerwca 2012 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym (sygn. akt VI Nc-e 952961/12).

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwany wniósł o oddalenie powództwa, argumentując, że internet był mu dostarczany przez okres trzech miesięcy i przez ten okres pozwany nie otrzymał żadnego rachunku z tego tytułu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

H. K. (2) zawarł z (...) SA z siedzibą w W. umowę nr (...) o świadczenie usług telekomunikacyjnych i o dostęp do Internetu. Zgodnie z umową pozwanego obciążały opłata abonamentowa i opłata za wykorzystane impulsy i transfer danych według cennika zawartego w umowie.

Okoliczność bezsporna

(...) SA z siedzibą w W. w związku z bieżącymi opłatami wystawiła pozwanemu faktury VAT z datą płatności do dnia 24 marca 2011 r. na kwotę 68,79 zł, do dnia 26 kwietnia 2011 r. na kwotę 69,16 zł i do dnia 24 maja 2011 r. na kwotę 83,68 zł. Ponadto obciążyła pozwanego karą umowną w wysokości 1.051,59 zł.

Dowód : faktura VAT nr (...) – karta 37;

faktura VAT nr (...) – karta 33;

faktura VAT nr (...) – karta 34;

nota obciążająca nr (...) – karta 35-36;

W dniu 27 lutego 2012 r. (...) SAz siedzibą w W.sprzedała wierzytelność przysługującą od H. K. (2)na rzecz (...)1 F. I. Z. N. F. S. z. s. w.(1) W..

Dowód : umowa przelewu wierzytelności – karta 24

W dniu 29 maja 2012 r. strona powodowa wystawiła wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu sekurytyzacyjnego, z którego wynika, że w księdze rachunkowej funduszu ujawniona jest wierzytelność na kwotę 1.344,87 zł przysługująca od H. K. (2), na którą składają się należność główna w wysokości 1.273,22 zł oraz odsetki ustawowe za okres od dnia 23 grudnia 2011 r. do dnia 29 maja 2012 r. w wysokości 71,65 zł .

Dowód : wyciąg z ksiąg rachunkowych – karta 23.

Pismem z dnia 13 kwietnia 2012 r. strona powodowa wezwała H. K. (2) do zapłaty, przywołując wszystkie wystawione, a nie opłacone faktury VAT.

Dowód : wezwanie do zapłaty – karta 25.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jest całkowicie zasadne.

W niniejszej sprawie poza sporem stron pozostawała kwestia istnienia zobowiązania pomiędzy poprzednikiem prawnym strony powodowej i pozwanym oraz wysokość zobowiązania, której pozwany nie kwestionował. Spór stron sprowadzał się natomiast do tego, czy pozwany był zobowiązany do zapłaty, skoro, jak twierdził, nie otrzymał żadnego rachunku od poprzednika prawnego wierzyciela.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych na podstawie dokumentów zgromadzonych w sprawie, to jest faktur VAT nr (...), umowy przelewu wierzytelności, wyciągu z ksiąg rachunkowych oraz wezwania do zapłaty, którym całkowicie dał wiarę. W szczególności pozwany nie kwestionował żadnego z powyższych dokumentów, także faktur VAT, które strona powodowa w toku postępowania przedłożyła. Sąd, dokonując ustaleń faktycznych, przyjął, że poprzednik prawny strony powodowej wystawił pozwanemu faktury VAT, a twierdzenia, że pozwany nie otrzymał żadnego rachunku, nie znajdują podstaw w materiale dowodowym. Strona powodowa przedłożyła wszystkie faktury VAT, stanowiące podstawę dochodzonego roszczenia, a nadto wezwanie do zapłaty, w którym także opisała przedmiotowe faktury. Pozwany, o ile zakwestionował fakt otrzymania rachunków, to jednak nie zakwestionował otrzymania wezwania do zapłaty z dnia 13 kwietnia 2012 r., z którego treści jednoznacznie wynika, że nie uregulował przedłożonych w niniejszej sprawie faktur VAT. Jednocześnie pozwany nie przedłożył także żadnego dowodu, z którego wynikałoby, że w odpowiedzi na wezwanie do zapłaty kwestionował żądanie strony powodowej. Co więcej, pozwany zajął stanowisko w sprawie jedynie w odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty, domagając się przedłożenia kopii rachunków do niego wysłanych. Kiedy zaś strona powodowa takie kopie załączyła, pozwany nie zajął już żadnego stanowiska. W okolicznościach sprawy zatem milczenie pozwanego, do którego, co należy podkreślić, skutecznie doręczano zarówno odpisy dalszych pism procesowych strony powodowej, jak i zawiadomienie o rozprawie, należy rozumieć jako przyznanie faktu, że faktury zostały wystawione oraz pozwany znał ich treść i wiedział, że zarówno poprzednik prawny strony powodowej, jak i sama strona powodowa domagają się zapłaty kwot żądanych w pozwie (art. 230 k.p.c.).

Fakt istnienia zaległości wynika nie tylko z tego, że pozwany nie zakwestionował istnienia roszczenia, ale również z treści wyciągu z ksiąg rachunkowych strony powodowej, stwierdzającej istnienie wierzytelności oraz jej wysokości.

Wobec tego żądanie pozwu należało uznać za całkowicie zasadne i uwzględnić je na podstawie art. 750 kc w zw. z art. 735 § 1 kc.

Odsetki ustawowe Sąd zasądził na podstawie art. 481 § 1 i 2 kc od dnia wniesienia pozwu, to jest od dnia 31 maja 2012 r. do dnia zapłaty – zgodnie z żądaniem pozwu.

Na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc Sąd zasądził od pozwanego na rzecz strony powodowej koszty procesu w całości. Na koszty te składały się opłata od pozwu w wysokości 30 zł, naliczona na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. z 2005 r., Nr 90, poz. 594 z późn. zm.), wynagrodzenie radcy prawnego strony powodowej w wysokości 180 zł, naliczone na podstawie § 2 ust. 1 i § 6 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.) oraz kwota 17 zł tytułem uiszczonej opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa.