UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 12 grudnia 2013 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. po rozpoznaniu wniosku S. K. o rentę z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy z dnia 30 września 2013 roku odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, na podstawie artykułu 57 Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. W uzasadnieniu tej decyzji organ rentowy powołał się na orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, w którym komisja ta orzekła, iż ubezpieczony wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy w dniu, które miało miejsce w dniu 13 września 2010 roku. Od dnia 1 października 2013 roku ubezpieczony zdaniem organu rentowego miał być już zdolny do pracy. Odwołanie od tej decyzji wniósł ubezpieczony wskazując, iż nie zgadza się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS, która nie stwierdziła jego niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Powoływał się on na stanowisko lekarzy leczących, według, których jest on nadal niezdolny do pracy. Ubezpieczony do odwołania dołączył dokumentację dotyczącą leczenia. W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o oddalenie odwołania powołując argumentację przedstawioną w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. Sąd Okręgowy ustalił i rozważył co następuje. Ubezpieczony S. K. urodzony (...), w dniu 13 września 2010 roku uległ wypadkowi samochodowemu. W wyniku, którego doznał poważnych obrażeń ciała i uszczerbku na zdrowiu. W okresie od 9 marca 2012 roku do 30 września 2013 roku ubezpieczony był uprawniony do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. W dniu 30 września 2013 roku złożył on w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych w Oddziale w B. wniosek o rentę wypadkową na dalszy okres. W okresie swojej aktywności zawodowej ubezpieczony wykonywał pracę na stanowisku pracownika ogólnobudowlanego, a bezpośrednio przed wypadkiem przy pracy prowadził działalność gospodarczą wprowadzają..., polegającą na handlu obwoźnym. W toku postępowania o rentę lekarz orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 7 listopada 2013 roku ustalił, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy. Po rozpoznaniu sprzeciwu ubezpieczonego od tego orzeczenia komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 16 września dwa tysiące trzyna..., z dnia 16 grudnia 2013 roku także orzekła, iż ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. To ostatnie orzeczenie stanowiło dla organu rentowego podstawę do wydania decyzji odmownej zaskarżonej przez S. K.. W celu zweryfikowania stanowiska organu rentowego dotyczącego kwestii niezdolności ubezpieczonego do pracy i stwierdzonej przez ten organ rentowy zdolności do pracy, Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii zespołu biegłych sądowych w składzie: psychiatra, psycholog, specjalista medycyny pracy, neurolog, internista, reumatolog. Powołany w sprawie zespół biegłych sądowych w opinii z dnia 29 sierpnia 2014 roku rozpoznał u ubezpieczonego stan po urazie wielonarządowym, pęknięcie śledziony, złamanie żeber i mostka oraz trzonu kręgosłupa TH 11 oraz organiczne zaburzenia nastroju. Na podstawie przeprowadzonych badań sądowo-lekarskich oraz po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną zebraną w aktach sprawy, biegli sądowi ustalili, iż ubezpieczony utracił w znacznym stopniu zdolność do wykonywania zatrudnienia zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji i jest nadal częściowo niezdolny do pracy, okresowo do sierpnia 2015 roku, a niezdolność ta pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy, który miał miejsce w dniu 13 września 2010 roku. Biegli sądowi tego zespołu wskazali, iż u ubezpieczonego występują zaburzenia mające przewlekły charakter, w czasie ulegało natomiast zmianie nasilenie poszczególnych objawów. Główną przyczyną stwierdzonej niezdolności do pracy są zdaniem biegłych tego zespołu występujące u badanego skutki złamania kręgu TH 11. Biegli wskazali, że część ściany tylnej trzonu wydaje się przemieszczona dokanałowo w części górnej około 5 milimetrów, a dolnej 8 do 10 milimetrów i ws.., podkreślili, że celowym byłoby wykonanie badania tomografii komputerowej dla oceny przestrzeni kanałowej i ewentualnych konfliktów rdzeniowych i korzeniowych, opis badania radiologicznego z dnia 10 lipca 2014 roku, który został dołączony do opinii. Biegli sądowi nie podzielili orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 16 grudnia 2013 roku zgodnie, z którym ubezpieczony jest zdolny do pracy i podkreślili, że występujące u badanego zmiany chorobowe stanowią przeciwskazanie do wykonywania pracy wymagającej dźwigania ciężarów, długotrwałej pracy w pozycji wymuszonej oraz wymagającej pełnej sprawności psychofizycznej. Biegli oceniając stopień niezdolności do pracy uwzględnili biologiczne uszkodzenie struktury i funkcji organizmu, dotychczasowy przebieg procesów chorobowych, ich wpływ na stan czynnościowy organizmu i sprawność psychofizyczną, wiek badanego oraz zdolność do readaptacji zawodowej. Stwierdzili, że badany ma na..., nadal znacznie obniżoną zdolność do podjęcia pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji, to okresowo do sierpnia 2015 roku od dnia wstrzymania prawa do renty. Zastrzeżenia do tej opinii zgłosił w imieniu organu rentowego jego pełnomocnik procesowy w piśmie z dnia, w piśmie procesowym z dnia 29 września 2014 roku wskazując, że ubezpieczony po urazie wielorząd..., zła..., wielonarządowym, że ubezpieczony po urazie wielonarządowym po złamaniu trzonu TH 11 z powodu zgłaszanych dolegliwości bólowych, w maju 2012 roku wykonano u niego wertebroplastykę przez skórną trzonu TH 11. Ubezpieczony odbył też rehabilitację w ramach prewencji z dobrym efektem. Pozostały miejscowe dolegliwości bólowe i zniekształcenie kifotyczne kręgosłupa piersiowego, ale bez objawów neurologicznych, bez objawów ubytkowych, bez objawów korzeniowych, co potwierdza w swoim badaniu również biegły specjalista neurolog. Zdaniem organu rentowego w związku z powyższym brak podstaw do uznania ubezpieczonego za długotrwale niezdolnego do pracy. Ponadto or..., pełnomocnik organu rentowego w treści pisma procesowego z 29 września 2014 roku wskazał, iż wskazał odnośnie stanu psychicznego ubezpieczonego, iż leczenie w poradni zdrowia psychicznego podjął on w marcu 2014 roku, a więc po badaniu dokonanym przez komisję lekarską ZUS w dniu 16 grudnia 2013 roku, zatem jest to nowa okoliczność w sprawie. Mając na po..., uwadze powyższe zastrzeżenia organ rentowy wnosił o ich przedstawienie biegłym sądowym celem wydania opinii uzupełniającej, a w przypadku nieuwzględnienia wniosku tego wniosku o oddalenie odwołania. Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii drugiego zespołu biegłych sądowych w składzie: specjalista medycyny przemysłowej oraz neurolog i jednocześnie specjalista rehabilitacji medycznej, którzy w opinii z dnia 2 marca 2015 roku, karta 45, 46 akt sprawy rozpoznali u ubezpieczonego przebyty uraz wielonarządowy ze złamaniem żeber, mostka wyleczony bez następstw oraz stan po złamaniu trzonu TH 11 i wertebroplastyce wykonanej w maju 2012 roku, aktualnie bez znaczących następstw funkcjonalnych. Na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego materiału lekarskiego znajdującego się w aktach sprawy i w wyniku badań ubezpieczonego zebranych w aktach sprawy biegli sądowi wskazując, że ubezpieczony w wieku 35 lat mechanik samochodowy ostatnio prowadzący han.., handel obwoś..., obwoźny dnia 13 września 2010 roku uległ wypadkowi komunikacyjnemu w pracy doznając wielonarządowego urazu. Był częściowo niezdolny do pracy do 16 grudnia 2013 roku. Po przeprowadzonym badaniu w dniu 2 marca 2015 roku lekarze biegli sądowi ustalili, że aktual..., że wy..., wyżej wymieniony aktualnie jest zdolny do pracy z ograniczeniem do ciężkiej pracy fizycznej. Biegli dostrzegli w stanie zdrowia badanego istotną poprawę polegającą na braku następstw przebytych złamań uniemożliwiających wykonywanie dotychczasowej pracy, a przeprowadzona wertebroplastyka kręgu TH 11 dała dobry oczekiwany wynik. Jednocześnie przy ocenie narządu ruchu dokonanej przez lekarza neurologa i specjalistę rehabilitacji medycznej stwierdzono kifozę piersiową, bolesność wyrostków kręgów TH 6, L 5, próbę palec-podłoga 15 centymetrów, rotacje w odcinku LS 70 stopni obustronnie z nieznacznym bólem i praktycznie prawidłową, stawy łokciowe i nadgarstków prawidłowe, ruchomość stawów biodrowych, kolanowych, skokowych również prawidłową. Stwierdzono przeciwskazania do pracy fizycznej, dźwigania powyżej 5 kilogramów i wskazano na rehabilitację w warunkach ambulatoryjnych uznając ubezpieczonego za zdolnego do pracy. W związku z powyższym biegli sądowi drugiego zespołu neurolog specjalista rehabilitacji medycznej oraz specjalista medycyny przemysłowej zgodzili się z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 16 grudnia 2013 roku. Natomiast nie zgadzali się z oceną pierwszego zespołu biegłych lekarzy sądowych z dnia 29 sierpnia 2014 roku wskazując także, że posługiwali się tymi samymi wynikami badań i konsultacji, które posiadali lekarze ZUS. Wobec rozbieżności w opinii pierwszego i drugiego, w opiniach pierwszego i drugiego zespołu biegłych, Sąd dopuścił dowód z uzupełniającej opinii pierwszego zespołu biegłych sądowych, który w opinii z dnia 7 maja 2015 roku karta 61 akt podtrzymali swoją wcześniejszą opinię, co do częściowej okresowej niezdolności do pracy ubezpieczonego zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych. Biegli w opinii uzupełniającej wskazali, że doktor A. M. zwróciła się z prośbą o dostarczenie aktualnego badania radiologicznego klatki piersiowej, które ubezpieczony przedłożył. Badanie to wskazuje w ocenie biegłych sądowych pierwszego zespołu na deformację klatki piersiowej po stronie lewej i biegli wskazali, iż paradoksalnie ból po prawej stronie występuje z powodu unikania obciążenia lewej kończyny górnej oraz unikania spania na lewym boku. Stwierdzili też palpacyjnie niewielką bolesność i widoczną deformację oraz ból uciskowy przy głębokim wdechu oraz mięśniowej mobilizacji lewej kończyny górnej. Biegli ustalili także palpacyjną bolesność kręgosłupa na przebiegu od TH 7 do odcinka L, plecy okrągłe oraz przyjęcie prawidłowej pozycji wyprostowanej bolesne i trudne do wytrzymania. Podkreślili, że pacjent jest niezdolny do ciężkiej pracy fizycznej. Biegli w opinii uzupełniającej poddali analizie kwalifikacje zawodowe formalne ubezpieczonego oraz rzeczywiste, czyli pracę wykonywaną. Jeśli chodzi o kwalifikacje formalne mechanik-kierowca jak i rzeczywiste pracownik fizyczny wykonujący pracę w ramach handlu obwoźnego stwierdzili, że występujące u badania, u badanego zmiany chorobowe stanowią przeciwskazanie do wykonywania pracy wymagającej dźwigania ciężarów, długotrwałej pracy w pozycji wymuszonej...
[
koniec części
00:22:01.017] ZCI253694_02
[
Przewodniczący
00:22:01.226] Oraz wymagającej pełnej sprawności psychofizycznej. Stwierdzi..., biegli sądowi pierwszego zespołu stwierdzili, że badany ma nadal obniż..., znacznie obniżoną zdolność do podjęcia pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji okresowo do sierpnia 2015-go roku od dnia wstrzymania pra..., prawa do renty, a przyczyną tej niezdolności są skutki urazu wielonarządowego, jakiego ubezpieczony doznał w wypadku przy pracy. Podkreślili także biegli sądowi pierwszego zespołu, że stan psychiczny nie stanowi u badanego aktualnie przyczyny niezdolności do pracy. Jednocześnie biegli ci, tego zespołu dos..., zwrócili uwagę, że ich opinia jest zgodna z wnioskami konsultacji neurologa i specjalisty rehabilitacji medycznej doktor B. R. opiniującej w ramach drugiego zespołu biegłych, gdzie wskazano przy ocenie narządu ruchu, przeciwwskazana ciężka praca fizyczna, dźwiganie powyżej 5-ciu kilogramów. Wobec rozbieżności pomiędzy opiniami pierwszego i drugiego zespołu biegłych Sąd Okręgowy dopuścił dowód z opinii specjalisty ortopedy będącego jednocześnie chiru..., specjalistą chirurgiem urazowym oraz specjalisty neurologa. Biegli ci w od..., wydali odrębne opinie, każdy z nich. Ortopeda z dnia 30 sierpnia 2015 roku, karta 81, 82 akt sprawy, a specjalista neurolog wydał opinię z dnia 25 listopada dwa tysiące piętna..., przepraszam, z dnia 22 października 2015 roku, karta 86, 87 akt sprawy. Biegły specjalista ortopeda chirurg urazowy rozpoznał u ubezpieczonego stan po wertebroplastyce w przebiegu złamania kompresyjnego trzonu TH11 wygojonego ze skoliozą i kyfotyzacją w tym odcinku oraz przewlekłym zespołem bólowym. Stan po splenektomii, wygojone złamanie mostka i żeber czwartych oraz szóstych i dwunastych po stronie lewej, wygojone złamanie wyrostków poprzechnych, poprzecznych TH9 i 10. Na podstawie przeprowadzonego badania przedmiotowego materiału lekarskiego znajdującego się w aktach sprawy i po zna..., zapoznaniu się z wynikami badań oraz z opiniami pierwszego i drugiego zespołu biegłych sądowych specjalista ortopeda chirurg urazowy S. T. ustalił, że stan zdrowia ubezpieczonego z powodu pourazowego zniekształcenia i ograniczenia ruchomości kręgosłupa w odcinku piersiowo-lędźwiowym z okresowo nasilającymi się dolegliwościami bólowymi tej okolicy powoduje znaczną utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami, gdyż ubezpieczony nie może wykonywać czynności w pozycjach wymuszonych dla kręgosłupa na przykład, chodzenie po drabinach, schylanie się z rotacją, kucanie, jak również nie może wykonywać podnoszenia i przenoszenia przedmiotów cięższych niż 3 do 5-ciu kilogramów, a tym samym ubezpieczony jest okresowo częściowo niezdolny do pracy do 30 września 2015 roku w związku z wypadkiem przy pracy. Niezdolność tę należy zdaniem biegłego datować od dnia orzeczonej przez ZUS zdolności do pracy, to jest od 1 października 2013 roku. Jednocześnie biegły wskazał, że jego orzeczenie jest niezgodne z orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS, która 16 grudnia 2013 roku stwierdzając w swoim badaniu zniekształcenie krwotyczne kręgosłupa piersiowego z miejscowym zespołem bólowym przy opisywanym w, w rentgenie kręgosłupa wpuklaniu się fragmentów kostnych dokanałowo i obecnością cementu kostnego w trzonie TH11, wbrew opiniom leczących specjalistów ortopedy i neurochirurga o przeciwwskazanej ciężkiej pracy fizycznej związanej z dźwiganiem ciężarów orzekła całkowitą zdolność do pracy ubezpieczonego. Biegły ortopeda podkreślił także w opinii z 30 sierpnia 2015 roku, że we wnioskach z leczenia w ramach prewencji rentowej ZUS w karcie informacyjnej numer (...) stwierdza się, co następuje. Brak istotnej poprawy po leczeniu rehabilitacyjnym. Nadal odczuwa silne dolegliwości bólowe. Badaniem fizykalnym stan, jak w dniu przyjęcia. Biegły podkreślił, że jego orzeczenie jest zgodne z orzeczeniem pierwszego zespołu biegłych sądowych, a także częściowo drugiego zespołu, który stwierdzając w ocenie narządu ruchu na karcie 40, 45-tej akt sprawy, że cytat, "Przeciwwskazana ciężka praca fizyczna, dźwiganie powyżej 5-ciu kilogramów, wskazana rehabilitacja w warunkach ambulatoryjnych". Jednocześnie wbrew logice orzeczniczej uznaje zdolność do pracy ubezpieczonego, jako handlowca obwoźnego, co wiąże się przecież z pracą w pozycjach wymuszonych i przenoszeniem ciężarów powyżej 5-ciu kilogramów, opakowania zbiorcze w handlu. Dlatego w jego ocenie zmiany morfologiczne związane z wertebroplastyką, to znaczy utrzymująca się dysfunkcja narządu ruchu nie uległa zmianie od poprzedniego badania. Biegły ostatecznie także podkreślił, że swoje orzeczenie oparł na tych samych dokumentach medycznych, którymi dysponowali lekarz ZUS, a także pierwszy i drugi zespół biegłych. Z kolei biegły specjalista neurolog w opinii z 22 października 2015 roku, karta 86, 87 akt sprawy, rozpoznał u ubezpieczonego następujące choroby podstawowe powodujące wyłączenie lub w znacznym stopniu obniżenie zdolności do wykonywania zatrudnienia. Stan po przebytym urazie wielonarządowym z pęknięciem śledziony, złamaniem mostka i żeber oraz trzonu TH11 leczony za pomocą wertebroplastyki, dyskopatią lędźwiową i kręgozmyk L5-S1, przewlekły zespół bólowy piersiowo-lędźwiowy objawowy z częstymi zaostrzeniami i zburzeniami funkcji kręgosłupa, organiczne zaburzenie nastroju. Po przeprowadzonych badaniach sądowo-lekarskich i zapoznaniu się z dokumentacją znajdującą się w aktach sprawy i ZUS oraz dostarczoną przez badanego biegły specjalista neurolog T. Ś. ustalił, że stan zdrowia ubezpieczonego czyni go nadal okresowo częściowo niezdolnym do pracy, przy czym tej niezdolności stwierdzonej w swojej opinii biegły ten upatrywał w przebytym urazie wielonarządowym z pęknięciem śledziony, złamaniem mostka i żeber oraz trzonu TH11, leczonym za pomocą wertebroplastyki, dyskopatii ledźwiowej i kręgozmyku L5-S1, przewlekłym zespole bólowo-piersiowo-lędźwiowym objawowym z częstymi zaostrzeniami i zaburzeniami funkcji kręgosłupa i organicznych zaburzeniach osobowości i nastroju. Zdaniem biegłego specjalisty neurologa schorzenia te skutkują u orzekanego przewlekłymi bólami kręgosłupa w odcinku szyjnym i piersiowo-lędźwiowym, drętwieniem kończyn, zaburzeniami postawy ciała i funkcji kręgosłupa z powodu niestabilności oraz bólami i zawrotami głowy, zaburzeniami nastroju i napędu. Biegły wskazał, że praca fizyczna, dźwiganie ciężarów, długotrwała praca w pozycji wymuszonej, praca w złych warunkach atmosferycznych nasila dolegliwości i niekorzystny postęp schorzeń, a schorzenia te nadal powodują u orzekanego istotne upośledzenie sprawności psychofizycznej ustroju i zdolności do zatrudnienia. Biegły ten dostrzegł przeciwwskazania do ciężkiej pracy fizycznej, dźwigania ciężarów, długotrwałej pracy w pozycji wymuszonej, pracy w złych warunkach atmosferycznych oraz pracy wymagającej pełnej sprawności psychofizycznej. Zdaniem tego biegłego badany jest nadal okresowo częściowo niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy do października 2016 roku, a częściowa niezdolność do pracy istnieje nadal od daty zakończenia uprzednio pobieranego świadczenia rentowego, to jest od 1 października 2013 roku i spowodowana jest schorzeniami układu kostno-stawowego z objawami neurologicznymi. Zdaniem biegłego stan zdrowia ubezpieczonego od czasu uprzednio orzeczonej niezdolności do pracy nie uległ istotnej poprawie. Częściowa niezdolność do pracy ma charakter okresowy z powodu możliwości poprawy stanu zdrowia po zastosowanym leczeniu specjalistycznym. Biegły podkreślił, że do oceny stanu zdrowia i uznania częściowej niezdolności do pracy miał te s..., za podstawę te same dowody, którymi dystem..., którymi dysponował organ rentowy w postępowaniu administracyjnym. Biegły specjalista neurolog podzielił opinię zespołu biegłych z dnia 29 sierpnia 2014 roku wraz z uzupełnieniem oraz opinią biegłego ortopedy z 30 sierpnia 2015 roku, karta 80 akt sprawy. Nie podzielił natomiast orzeczenia komisji lekarskiej ZUS z dnia 16 grudnia 2013 roku oraz drugiego zespołu biegłych sądowych z dnia 2 marca 2015 roku z powodu większego nasilenia dolegliwości w przebiegu istniejących u orzekanego schorzeń, które nadal powodują istotne upośledzenie sprawności ustroju i niezdolności do zatrudnienia. Zastrzeżenia do obu opinii ortopedy i specjalisty neurologa zgłosił w piśmie procesowym pełnomocnik z dnia 10 grudnia 2015 roku, karta 98 akt sprawy, pełnomocnik organu rentowego. Powołując się na stanowisko przewodniczącego komisji lekarskich pełnomocnik ZUS wskazywał na sprzeczności w ocenie stanu ortopedycznego i neurologicznego nie tylko w odniesieniu do komisji lekarskiej w składzie, w której był specjalista neurolog i ortopeda, ale także z opinią pierwszego zespołu biegłych lekarzy sądowych z 2 marca 2015 roku. Organ rentowy podnosił także, że nigdzie nie wykazano istotnych dysfunkcji ruchomości, ani objawów neurologicznych uzasadniających długotrwałą niezdolność do pracy. Mając na uwadze powyższe zastrzeżenia organ rentowy wnosił o ich przekazanie biegłym sądowym celem wydania opinii uzupełniającej, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku o oddalenie odwołania. Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie opinii biegłych sądowych powołanych przed chwilą oraz dokumentów zebranych w aktach rentowych ubezpieczonego i dokumentacji medycznej ZUS dołączonej do akt sprawy. Dokonując subsumpcji właściwych przepisów prawa materialnego do ustalonego stanu faktycznego sprawy na wstępie wskazać należy, iż zgodnie z artykułem 6-ym ustępie, ustępem 1-ym punktem 6-ym Ustawy z dnia 30 października 2002 roku o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych, tekst jednolity, Dziennik Ustaw z 2009 roku, numer, numer 167 pozycja 1322 z późniejszymi zmianami, z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej przysługuje między innymi renta z tytułu niezdolności do pracy dla ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku prazy pracy lub choroby zawodowej. Zgodnie zaś z artykułem 17-ym ustępem 1-ym i ustępem 2-im oraz ustępem 3-im powołanej Ustawy wypadkowej przy ustalaniu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej, renty rodzinnej i dodatku do renty rodzinnej dla sieroty zupełnej z tytułu ubezpieczenia wypadkowego do ustalenia wysokości tych świadczeń oraz ich wypłaty stosuje się odpowiednio przepisy Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z uwzględnieniem przepisów Ustawy wypadkowej. Świadczenia, o których mowa w ustępie 1-ym przysługują niezależnie od długości okresu ubezpieczenia wypadkowego oraz bez względu na datę powstania niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową. Przy ustalaniu podstawy wymiaru renty nie stosuje się ograniczenia wskaźnika wysokości podstawy, o którym mowa a artykule 15-ym ustęp 5-ty Ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Zatem w niniejszej sprawie mają zastosowanie przepisy powołanej Ustawy wypadkowej z uzupełnieniem przepisami Ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przy czym uzupełnienie to odnosi się do tych materii, które nie są objęte regulacjami Ustawy wypadkowej. Wskazać należy, iż renta z tytułu niezdolności do pracy zgodnie z artykułem 57-ym ustępem 1-ym Ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tekst jednolity, Dziennik Ustaw z 2015 roku, pozycja 748 przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki. Po pierwsze jest niezdolny do pracy, po drugie ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, po trzecie niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w punkcie 3-im ustępu 1-go artykułu 57-go. Jedyną przesłanką sporną między stronami w toku postępowania, co do możliwości nabycia przez ubezpieczonego prawa do dochodzonego świadczenia było to, czy jest on nadal niezdolny do pracy w związku z wypadkiem przy pracy, czy też, jak twierdził organ rentowy opierając się na orzeczeniu komisji lekarskiej ZUS zdolność do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami odzyskał. Rozważając tę kwestię wskazać także należy na unormowania artykułu 12-go i artykułu 13-go Ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Zgodnie z tymi przepisami niezdolną do pracy w rozumieniu Ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła...
[
koniec części
00:40:42.120] ZCI253694_03
[
Przewodniczący
00:40:42.528] Zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się, po pierwsze stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji i po drugie możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość do przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne. Wskazać także należy, iż zgodnie z artykułem 59 ustępem 1 punktem 1 i 2 osobie, która spełnia warunki określone w artykule 57 przysługuje, po pierwsze renta stała, jeżeli niezdolność do pracy jest trwała, po drugie renta okresowa jeżeli niezdolność do pracy jest okresowa. Odnosząc się do wyników postępowania dowodowego Sąd Okręgowy dokonał na podstawie opinii pierwszego zespołu biegłych oraz opinii specjalisty ortopedy neurochirurga..., specjalisty ortopedy chirurga urazowego oraz specjalis..., specjalisty neurologa, były to opinie autorstwa S. T. i T. Ś., ustalenia zgodnie z którym ubezpieczony nadal jest częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych, okresowo od 1 października 2013 roku do 31 października 2016 roku, przy czym ta częściowa niezdolność do pracy pozostaje w związku z wypadkiem przy pracy, któremu ubezpieczony uległ w dniu 13 września 2010 roku. Zdaniem Sądu Okręgowego przymiot wiarygodności i takiej mocy dowodowej, która pozwalała na dokonanie powyższego ustalenia posiadały opinie pierwszego zespołu biegłych oraz opinie specjalistów ortopedy chirug..., chirurga urazowego S. T. oraz specjalisty neurologa T. Ś.. Było tak dlatego, iż w sposób bardzo szczegółowy odnosiły się one do schorzeń, na które cierpi ubezpieczony i precyzyjnie analizowały wpływ tych schorzeń na ograniczenia czynnościowe organizmu ubezpieczonego wpływające na jego ograniczoną zdolność do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych. Wskazać należy, iż specjalista ortopeda chirurg urazowy w sposób bardzo przekonujący, logiczny, zgodny z zasadami orzeczniczymi argumentował w swojej pisemnej opinii z dnia 30 sierpnia 2015 roku, iż częściowa niezdolność do pracy ubezpieczonego związana z wypadkiem przy pracy spowodowana była pourazowym zniekształceniem i ograniczeniem ruchomości kręgosłupa w odcinku piersiowo lędźwiowym z okresowo nasilającymi się dolegliwościami bólowymi tej okolicy, co powodowało znaczną utratę zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, gdyż ubezpieczony nie może wykonywać czynności w pozycjach wymuszonych dla kręgosłupa, chodzenie po drabinach, schylanie się z rotacją czy kucanie, jak również nie może podnosić i przenosić przedmiotów cięższych niż 3 do 5 kilogramów. Biegły ortopeda S. T. w swojej opinii wskazał także na niekonsekwencję zarówno opiniujących w sprawie or..., orz..., lekarzy ZUS, którzy stwierdzając w swoim badaniu zniekształcenie kyfotyczne kręgosłupa piersiowego z miejscowym zespołem bólowym przy opisywanym w rentgenie kręgosłupa wpuklaniu się fragmentów kostnych dokanałowo i obecnością cementu kostnego w trzonie TH11, wbrew opiniom specjalistów ortopedy i neurochirurga leczących ubezpieczonego, co do przeciwskazania do ciężkiej pracy fizycznej, jak również specjalistów ZUS, co do przeciwskazania do ciężkiej pracy fizycznej związanej z dźwiganiem ciężarów, orzekli całkowitą zdolność ubezpieczonego do pracy. Podobnie..., podobny brak konsekwencji biegłych eksponował także w opinii drugiego zespołu biegłych sądowych w szczególności, co do stwier..., stwierdzonych przeciwskazań do ciężkiej pracy fizycznej i dźwigania ciężarów powyżej 5 kilogramów ze wskazaniami do rehabilitacji w warunkach ambulatoryjnych, przy jednoczesnej wbrew logice orzeczniczej konkluzji, co do zdolności ubezpieczonego do pracy jako handlowca obwoźnego, co wiąże się przecież z pracą w pozycjach wymuszonych i przenoszeniem ciężarów powyżej 5 kilogramów, chociażby przy opakowaniach zbiorczych w handlu. Biegły argumentował merytorycznie, że utrzymująca się dysfunkcja narządu ruchu nie uległa zmianie od poprzedniego badania. Podobną merytoryczną argumentację przedstawił biegły sądowy specjalista neurolog T. Ś. w swojej opinii, który w swoim badaniu neurologicznym stwierdził ruchomość kręgosłupa ograniczoną w odcinku lędźwiowym, osłabione odruchy skokowe, bolesność uciskową w okolicy trzonu TH11 oraz zaznaczone objawy kręgosłupowe. Biegły wskazywał przy tym, iż przebyty uraz wielonarządowy z pęknięciem śledziony, złamaniem mostka i żeber oraz trzonu TH11 kręgosłupa leczonym za pomocą wertebroplastyki, jak również współistnieje..., współistniejąca dyskopatia lędźwiowa i kręgozmyk na odcinku R5S1 kręgosłupa i przewlekły zespół bólowy piersiowo lędźwiowy objawowy z częstymi zaostrzeniami i zaburzeniami funkcji kręgosłupa, stanowi zasadniczą przyczyn..., stanowią zasadniczą przyczynę orzeczonej przez niego częściowej niezdolności do pracy do października 2016 roku w związku z wypadkiem przy pracy. Biegły wskazywał... Biegły neurolog T. Ś. wskazywał na konkretne objawy schorzeń, takie jak przewlekłe bóle kręgosłupa w odcinku szyjnym i piersiowo lędźwiowym, drętwienie kończyn, zaburzenia postawy ciała i funkcji kręgosłupa z powodu niestabilności oraz bóle i zawroty głowy, czy zaburzenia bó..., oraz bóle i zawroty głowy dostrzegając także przeciwskazania do pracy fizycznej, dźwigania ciężarów, długotrwałej pracy w pozycji wymuszonej, pracy w złych wa..., warunkach atmosferycznych, nasilającej dolegliwoś..., które nasilają dolegliwości i niekorzystny postęp schorzeń. Te opinie w pełni korespondują w ocenie Sądu Okręgowego z opinią pierwszego zespołu biegłych sądowych z dnia 29 sierpnia 2014 roku oraz z opinią uzupełniającą tego zespołu z dnia 30 kwietnia 2015 roku, karta 20, 21 akt sprawy i karta 61. Biegli pierwszego zespołu uzasadniając swoje stanowisko, co do stwierdzonej częściowej niezdolności do pracy ubezpieczonego zgodnej z poziomem posiadanych przez niego kwalifikacji i niezdolności związanej z wypadkiem przy pracy wskazywali, że główną przyczyną niezdolności do pracy są występujące u badanego skutki złamania kręgu TH11 i, i podkreślali, że część ściany tylnej trzonu wydaje się przemieszczona dokanałowo w części górnej o około 5 milimetrów a dolnej od 5 do 10 milimetrów. Sąd Okręgowy ustalił zatem, że te schorzenia wskazywane w powołanych opiniach powodują dalszą okresową, częściową niezdolność do pracy ubezpieczonego w związku z wypadkiem przy pracy. Niezdolność ta, jeśli chodzi o okres końcowy Sąd ustalił na podstawie opinii biegłego neurologa T. Ś., który jako mający najbliższy kontakt z ubezpieczonym, gdyż najpóźniej go badał mógł też ocenić aktualny stan jego zdrowia z punktu widzenia możliwości wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych. Oceniając wyniki postępowania dowodowego wskazać także należy, iż opinia drugiego zespołu biegłych była niewiarygodna, po pierwsze była ona stosunkowo lakoniczna, ograniczająca się do twierdzenia o wystąpieniu u ubezpieczonego istotnej poprawy polegającej na braku następstw przebytych złamań uniemożliwiających wykonywanie dotychczasowej pracy i wniosku, że przeprowadzona u ubezpieczonego wertebroplastyka kręgu TH11 dała dobry, oczekiwany wynik a jednocześnie w badaniu specjalisty neurologa i jednocześnie będącego specjalistą rehabilitacji medycznej przy ocenie narządu ruchu, biegli sądowi drugiego zespołu w sposób niespójny z tymi wnioskami wskazali, że przeciwskazana jest ciężka praca fizyczna oraz dźwiganie powyżej 5 kilogramów oraz wskazana jest dalsza rehabilitacja w warunkach ambulatoryjnych. Biegli sądowi drugiego zespołu w przeciwieństwie do biegłych sądowych pozostałych orzekających w sprawie, nie uwzględnili rzeczywistych i nawet formalnych kwalifikacji zawodowych ubezpieczonego oraz wpływu stwierdzonych schorzeń na sprawność czynnościową jego organizmu i zdolność do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych. Ubezpieczony jak już wskazano wcześniej wykonywał ostatnio pracę, jako przedsiębiorca w handlu obwoźnym, przy czym oczywistym jest, że tego rodzaju praca wymaga i pozycji wymuszonej chociażby w czasie prowadzenia pojazdu, którym dowozi się towar do klientów, jak również wymaga dźwigania ciężarów, gdyż towar dowożony do klientów należy i załadować i rozładować w miejscu przeznaczenia. Ponadto wskazać należy, że ciężką pracę fizyczną w zmiennych warunkach atmosferycznych wymagającą pozycji wymuszonej ubezpieczony wykonywał także jako pracownik ogólnobudowlany, co wydaje się oczywiste gdyż jest to zgodne z wiedzą powszechną i zasadami doświadczenia życiowego, a potwierdzają wykonywanie przez ubezpieczonego tego rodzaju pracy świadectwa pracy w aktach organu rentowego emerytalnych, karta 7 i 8 akt sprawy. Z tego względu Sąd Okręgowy nie dał wiary i nie przyznał mocy dowodowej opinii drugiego zespołu biegłych sądowych. Mając na uwadze powyższe ustalenia i przedstawioną argumentację, Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 477 ze znaczkiem 14 paragraf 2 Kodeksu postępowania cywilnego zmienił zaskarżoną..., oraz w związku z powołanymi przepisami prawa materialnego zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu S. K. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na dalszy okres orzeczony przez biegłych sądowych, w tym przez biegłego specjalistę neurologa T. Ś. w jego opinii, jeśli chodzi o okres końcowy. W punkcie 2 wyroku Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 118 ustęp 1a stwierdził odpowiedzialność organu rentowego za nieustalenie ostatniej okoliczności niezbędnej do wydania decyzji. Wskazać bowiem należy, iż biegli pierwszego zespołu oraz biegły ortopeda i, i biegły neurolog, biegły ortopeda S. T. oraz T. Ś. powoływali się, iż przy ocenie stanu zdrowia ubezpieczonego i jego wpływu na zdolność do pracy, dysponowali tymi samymi dowodami, którymi dysponował także organ rentowy. Dlatego w tej sytuacji organ rentowy ponosi pełną odpowiedzialność za wadliwe orzeczenie, wadliwe w ujęciu obiektywnym orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 16 grudnia 2013 roku. Wskazać także należy, iż ewentualne badania tomografem komputerowym, czy inne składane przez ubezpieczonego w toku procesu, nie mogły wpłynąć na uchylenie odpowiedzialności Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, o której mowa w artykule 118 ustęp 1a do..., dowody te były tylko potwierdzeniem obiektywnie, takiego stanu zdrowia ubezpieczonego, który czynił go nadal okresowo częściowo niezdolnym do pracy w związku z wypadkiem przy pracy. Jednocześnie uzupełniając jeszcze motywy rozstrzygnięcia Sąd Okręgowy wskazał, iż..., wskazuje, iż niezdolności do pracy nie dopatrzył się z powodu schorzeń psychiatrycznych ubezpieczonego, albowiem w opinii uzupełniającej pierwszy zespół biegłych tego rodzaju związek tych schorzeń z niezdolnością do pracy wykluczył. Na tym wygłoszenie uzasadnienia zakończono.
