Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Środzie Śląskiej II Wydział Karny, w składzie:

Przewodniczący: SSR Radosław Gluza

Protokolant: Karolina Raszowska

przy udziale prokuratora Tomasza Błaszczyka z Prokuratury Rejonowej w Środzie Śląskiej

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 01 marca 2016r. i 24 marca 2016r.

sprawy A. D. (D.)

syna Z. i R. z d. M.

ur. (...) w Ś.

oskarżonego o to, że:

w dniu 04 lipca 2015 roku w Ś. na skrzyżowaniu ulicy (...) i drogi krajowej nr (...) pobił ręką K. M. powodując u niego obrażenia ciała w postaci złamania wieloodłamowego kości nosowych z zapadnięciem kości nosowej prawej oraz podbiegnięcia krwawego okolicy oka prawego, które to obrażenia naruszyły czynności narządów jego ciała na czas powyżej 7 dni,

tj. o przestępstwo z art. 157 § 1 k.k.;

orzeka:

I.  uznaje oskarżonego A. D. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku, tj. przestępstwa z art. 157 § 1 k.k. i za to, na podstawie tego przepisu, wymierza mu karę 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k. oraz art. 70 § 1 k.k. warunkowo zawiesza oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres 2 (dwóch) lat próby;

III.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego A. D. obowiązek zadośćuczynienia za krzywdę wyrządzoną przestępstwem, poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego K. M. kwoty 8.000 zł (ośmiu tysięcy złotych), wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 22 lipca 2015r. do dnia zapłaty;

IV.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonego A. D. na rzecz oskarżyciela posiłkowego K. M. kwotę 684 zł (sześćset osiemdziesiąt cztery złote), tytułem zwrotu poniesionych kosztów procesu;

V.  na podstawie art. 627 k.p.k. obciąża oskarżonego A. D. kosztami sądowymi, a w tym zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 190 zł. tytułem zwrotu wydatków sądowych poniesionych przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie i na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych wymierza mu opłatę w kwocie 180 zł.

UZASADNIENIE WYROKU

Na podstawie przeprowadzonego przewodu sądowego, Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 04 lipca 2015r. pokrzywdzony K. M. jechał samochodem m-ki V. (...) z L. do W., poruszając się drogą krajową nr (...). K. M. był ubrany w koszulę i krawat, gdyż jako student miał wziąć o godz. 11.00 udział w egzaminie na Politechnice (...).

Dowód:

zeznania świadka K. M., k. 65 – 66.

Za miejscowością P. przed pojazd pokrzywdzonego, włączył się do ruchu z drogi podporządkowanej samochód m-ki O. (...) nr rej. (...), którym poruszał się oskarżony A. D. wraz z narzeczoną K. P.. K. M. reagując na manewr pojazdu, który nagle wjechał na jego pas ruchu, zjechał na lewy pas jezdni i wyprzedził go w miejscu gdzie znajduje się podwójna linia ciągła. Po tym manewrze kierujący O. (...) użył sygnałów świetlnych i dźwiękowych i zaczął jechać za pojazdem pokrzywdzonego utrzymując stałą odległość.

Dowód:

zeznania świadka K. M., k. 65 – 66,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. D., k. 21, 72v – 73,

częściowo zeznania świadka K. P., k. 73v.

Znajdując się na obwodnicy Ś. K. M. zatrzymał samochód na czerwonym świetle, na skrzyżowaniu drogi (...) i ulicy (...). Zaraz za jego pojazdem stanął O. (...), z którego wysiadł oskarżony A. D. i zaczął iść w kierunku pokrzywdzonego. K. M. miał uchyloną szybę w oknie i widząc zachowanie oskarżonego wysiadł z auta aby zwrócić mu uwagę na niebezpieczny manewr, który wykonał. Po opuszczeniu pojazdu pokrzywdzony zwrócił się do A. D. pytając „czy widziałeś co zrobiłeś”. W odpowiedzi na to oskarżony od razu zaczął uderzać go pięścią po głowie. K. M. został zamroczony i doznał silnego krwawienia z nosa. Po zadaniu kilkunastu ciosów A. D. odstąpił od pokrzywdzonego, wsiadł do swojego auta i ruszył skręcając do centrum Ś..

Dowód:

zeznania świadka K. M., k. 65 – 66,

zeznania świadka P. M., k. 74,

częściowo wyjaśnienia oskarżonego A. D., k. 21, 72v – 73,

częściowo zeznania świadka K. P., k. 73v.

K. M. po krótkim szoku wsiadł do auta i zjechał na pobliską stację paliw PKN (...), gdzie obmył się z krwi. Następnie udał się na Komendę Powiatową Policji w Ś., zawiadamiając o zaistniałym zdarzeniu.

Dowód:

zeznania świadka K. M., k. 65 – 66.

W wyniku pobicia przez A. D., K. M. doznał obrażeń ciała w postaci złamania wieloodłamowego kości nosowych z zapadnięciem kości nosowej prawej oraz podbiegnięcia krwawego okolicy oka prawego. Powyższe obrażenia skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała K. M. na czas przekraczający siedem dni.

Dowód:

dokumentacja medyczna, k. 4,

opinia sądowo – lekarska, k. 10 – 11.

W dniu 04 lipca 2015r. K. M. został przyjęty na Oddział (...) Ogólnej Szpitala im. (...) w L., gdzie przebywał do dnia 09 lipca 2015r. Podczas hospitalizacji pokrzywdzonego był on poddany obserwacji i diagnostyce z powodu podejrzenia obrzęku mózgu, był leczony farmakologicznie. Następnie pokrzywdzony od dnia 15 lipca 2015r. do dnia 16 lipca 2015r. przebywał na Oddziale (...) S.A., gdzie przeprowadzono u niego w znieczuleniu ogólnym zabieg nastawienia złamanych z przemieszczeniem kości nosa.

Dowód:

zeznania świadka K. M., k. 65 – 66,

dokumentacja medyczna, k. 4.

Oskarżony A. D. ma 26 lat, jest kawalerem, nie ma nikogo na swoim utrzymaniu. Oskarżony pracuje w Islandii, uzyskując miesięcznie około 5.000 zł. Nie był karany sądownie za przestępstwa.

Dowód:

wyjaśnienia oskarżonego A. D., k. 21, 72v – 73,

notatka urzędowa na podstawie art. 213 § 1 k.p.k., k. 42,

informacja z Krajowego Rejestru Karnego, k. 67.

A. D. w toku całego postępowania przyznał się formalnie do zarzucanego mu czynu, wyjaśniając, że uderzył dwukrotnie pokrzywdzonego gdyż ten go wcześniej zaatakował.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Ustalając stan faktyczny w sprawie Sąd Rejonowy oparł się na zeznaniach pokrzywdzonego K. M. i korespondujących z nimi zeznaniach świadka P. M. oraz dowodach w postaci dokumentacji medycznej i opinii sądowo – lekarskiej dotyczących pokrzywdzonego. Dając wiarę wskazanym dowodom, sąd miał na uwadze to, że tworzą one w pełni spójny, logiczny i konsekwentny opis przebiegu zdarzenia z dnia 04 lipca 2015r.

Odnosząc się z kolei do wyjaśnień oskarżonego A. D. i współgrających z nimi zeznań świadka K. P., sąd uznał że nie zasługują one w większości na uwzględnienie. Zdaniem sadu podawane zarówno przez oskarżonego jak i jego narzeczoną okoliczności, wskazujące na sposób zachowania się przez K. M. podczas zdarzenia, stanowią wyłącznie próbę poprawienia sytuacji procesowego A. D.. Sąd wziął je pod uwagę wyłącznie w tym zakresie w jakim dawały się pogodzić ze wskazanymi na wstępie dowodami, co do których wiarygodności sąd nie miał żadnych wątpliwości.

Oceniając przeprowadzone w toku postępowania dowody sąd uznał oskarżonego A. D. za winnego popełnienia zarzucanego mu występku z art. 157 § 1 k.k. Sąd ustalił, że oskarżony w dniu 04 lipca 2015r. zadawał ręką ciosy w twarz K. M., powodując u niego obrażenia w postaci złamania wieloodłamowego kości nosowych z zapadnięciem kości nosowej prawej oraz podbiegnięcia krwawego okolicy oka prawego. Obrażenia ta, jak wynika z wydanej w sprawie opinii sądowo – lekarskiej skutkowały naruszeniem czynności narządów ciała pokrzywdzonego na czas przekraczający siedem dni.

Czyn oskarżonego pozostawał zawiniony, nie zachodziły okoliczności wyłączające winę ani bezprawność. Sąd nie stwierdził przede wszystkim aby A. D. działał w obronie koniecznej, odpierając bezprawny zamach ze strony pokrzywdzonego. Zdaniem sądu podawane przez oskarżonego okoliczności rzekomej napaści ze strony K. M., nie są wiarygodne, stanowią wyłącznie wyraz przyjętej przez niego linii obrony. W tym zakresie sąd miał na uwadze nie tylko zeznania pokrzywdzonego ale również w pełni wiarygodną relację P. M., który obserwował zdarzenie jako osoba trzecia.

Wymierzając oskarżonemu A. D. karę za przypisane mu przestępstwo, sąd baczył na dyrektywy wskazane w art. 53 k.k., uwzględniając stopień zawinienia i społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu, a nadto cele zapobiegawcze i wychowawcze, która to kara winna osiągnąć wobec oskarżonego. Czyn oskarżonego A. D. podlegał ocenie jako społecznie szkodliwy i zawiniony w znacznym stopniu. Oskarżony bowiem bez uzasadnionego powodu zaatakował K. M. powodując u niego dolegliwe obrażenia ciała. Mając powyższe na uwadze, sąd wymierzył A. D. za popełnione przestępstwo karę 8 miesięcy pozbawienia wolności. W ocenie sądu powyższa kara pozostaje adekwatna do stopnia winy i społecznej szkodliwości popełnionego czynu, jak również spełnia pozostałe cele kary określone w art. 53 k.k.

Sąd warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności na okres 2 lat próby, uznając, iż zastosowanie środka probacyjnego spełni swe wychowawczo – prewencyjne cele wobec oskarżonego.

W punkcie III wyroku Sąd Rejonowy na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzekł wobec oskarżonego środek kompensacyjny w postaci obowiązku zadośćuczynienia za krzywdę wyrządzoną przestępstwem. Ustalając wysokość zadośćuczynienia należnego pokrzywdzonemu sąd miał na uwadze charakter doznanych przez niego obrażeń ciała i będące ich wynikiem dolegliwości, a w tym przede wszystkim ból, jak też okres leczenia pokrzywdzonego. Mając na uwadze powołane okoliczności sąd wycenił krzywdę doznaną przez K. M. na 8.000 zł i zasądził tę kwotę od oskarżonego, jako adekwatne zadośćuczynienie za doznane dolegliwości. Wydając wskazane rozstrzygnięcie, sąd uznał, że wnioskowana przez pokrzywdzonego kwota zadośćuczynienia w wysokości 25.000 zł, pozostaje wygórowana.

Przyznając zadośćuczynienie pokrzywdzonemu, sąd stosując przepisy prawa cywilnego - zgodnie z aktualnym brzmieniem art. 46 § 1 k.k., uwzględnił w jego zakresie również odsetki ustawowe. W tym miejscu wskazać jednakże należy, że sąd omyłkowo oznaczył datę od której odsetki pozostają należne, gdzie zamiast daty 22 lipca 2015r., winien być to dzień 04 lipca 2015r. W tejże dacie doszło bowiem do deliktu oskarżonego, stanowiącego podstawę zadośćuczynienia.

Orzekając w trybie art. 46 § 1 k.k., sąd nie znalazł podstaw do zasądzenia od oskarżonego na rzecz K. M. żądanej kwoty 1.100 zł, którą pokrzywdzony miał ponieść z tytułu kosztów leczenia. Należność ta nie została należycie wykazana w toku procesu, w szczególności nie zostały przedłożone jakiekolwiek dokumenty wskazujące na jej powstanie, jak też wysokość. Samo oświadczenie pokrzywdzonego w tymże zakresie pozostaje natomiast w ocenie sądu niewystarczające.

Wydając wyrok skazujący wobec oskarżonego A. D., sąd orzekł o kosztach procesu na podstawie art. 627 k.p.k. Sąd zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżyciela posiłkowego kwotę 684 zł, tytułem zwrotu poniesionych przez niego wydatków z tytułu ustanowienia pełnomocnika będącego adwokatem. Koszt zastępstwa prawnego oskarżyciela posiłkowego został ustalony w stawce minimalnej zgodnie z §14 ust. 1 pkt 1, § 14 ust. 2 pkt. 3 w zw. z § 14 ust. 7 i § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu oraz § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. 180 zł za dochodzenie, 420 zł stawki podstawowej za rozprawę plus 84 zł, w związku z kolejnym terminem rozprawy).

Na podstawie art. 627 k.p.k. sąd obciążył A. D. kosztami sądowymi, a w tym zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa, uzasadnione wydatki poniesione przez Skarb Państwa od chwili wszczęcia postępowania w sprawie w wysokości 190 zł (zapytanie do K. – 30 zł, ryczałt za doręczenia pism w postępowaniu przygotowawczym i sądowym – 40 zł, opinia biegłego z zakresu medycyny sądowej – 120 zł). Ponadto sąd wymierzył oskarżonemu opłatę sądową w wysokości przewidzianej ustawą z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych.

SSR Radosław Gluza