Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 lutego 2016r.

Sąd Rejonowy w Łowiczu w Wydziale I Cywilnym

w składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Znyk

Protokolant : sekr. sąd Anna Pełka

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 lutego 2016 roku w Ł.

sprawy z powództwa (...)

(...) z siedzibą w W.

przeciwko I. K.

o zapłatę kwoty 2617,69 zł

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda (...) Fundusz (...) z siedzibą w W. na rzecz pozwanej I. K. kwotę 617,00 zł (sześćset siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 494 / 15

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2015 roku powód – (...) (...)z (...) z siedzibą w W. wniósł pozew przeciwko I. K. o zapłatę kwoty 2617, 69 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej NBP liczonymi od kwoty 1579, 19 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz z odsetkami ustawowymi od kwoty 1038, 50 zł od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu swojego stanowiska powód podniósł, iż dochodzona wierzytelność wynika z braku zapłaty przez pozwanego należności wynikających z umowy zawartej w dniu 18 września 2008 roku między pozwaną a (...) Bank S.A. Pierwotna kwota kredytu wynosiła 6433, 02 zł.

Pozwana nie dotrzymała warunków umowy, wobec czego kwota należności stała się wymagalna, wobec czego pierwotny wierzyciel wypowiedział umowę. W związku z brakiem spłaty należności wynikającej z umowy, wierzyciel wystawił przeciwko pozwanej (...), który po uzyskaniu klauzuli wykonalności, stanowił podstawę egzekucji komorniczej. Prowadzone przez poprzedniego wierzyciela postępowanie egzekucyjne nie doprowadziło do wyegzekwowania całości należności.

Zadłużenie pozwanej stanowiące wartość przedmiotu sporu wynosi na dzień wniesienia pozwu 2617, 69 zł, w tym:

- należność główna w wysokości 1579, 19 zł;

- skapitalizowane odsetki karne naliczone przez poprzedniego wierzyciela od kwoty niespłaconego kapitału za okres od dnia występowania zaległości w spłacie do dnia 07.03.2015 roku w wysokości 955, 43 zł;

- odsetki karne stanowiące czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP naliczone od kwoty niespłaconego kapitału od dnia 08 marca 2015 roku do dnia poprzedzającego dzień wniesienia pozwu w wysokości 83, 07 zł.

( k.3-5 v. - pozew)

W dniu 25 września 2015 r. Sąd Rejonowy w Łowiczu wydał nakaz zapłaty, od którego I. K. reprezentowana przez pełnomocnika z wyboru wniosła sprzeciw. W uzasadnieniu do sprzeciwu wskazała, iż wszelkie należności wynikające z umowy kredytu gotówkowego zawartej z (...) Bank S.A. z siedzibą w W. zostały spłacone. W związku z powyższym wniosła o oddalenie i zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

/k. 51- nakaz zapłaty I Nc 918/15, sprzeciw- k. 54 – 56/

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 18 września 2008 r. pomiędzy I. K. a (...) Bank S.A. doszło do zawarcia umowy pożyczki (...) Na podstawie tej umowy bank przyznał pozwanej pożyczki w wysokości 6433, 02 zł na okres od dnia 18 września 2008 roku do dnia 20 września 2011 roku. Zgodnie z par. 3 umowy, pożyczkobiorca I. K. zobowiązała się do spłaty pożyczki w równych miesięcznych ratach kapitałowo- odsetkowych płatnych do dnia 20- każdego miesiąca w wysokości 245, 35 zł.

/okoliczność niesporna; nadto: dowód: k. 43- 44 kserokopia umowy z dnia umowy z dnia 18 września 2008 roku/

Pozwana nie spłacała pożyczki w terminie. W dniu 11 października 2010 roku (...) Bank S.A. z siedzibą w W. (następca prawny (...) Bank S.A.) zawarł z pozwaną I. K. ugodę, w zakresie wymagalnych roszczeń wierzyciela względem dłużnika wynikających z umowy kredytu zawartej w dniu 18 września 2008 roku w kwocie 7482 zł. I. K. uznała powyższą wierzytelność. Zgodnie z par. 2 ugody, strony ustaliły, iż dla całkowitego zaspokojenia roszczeń wierzyciela w wysokości 7482 zł dłużnik zapłaci na rzecz wierzyciela kwotę 7036, 42 zł. Spłata powyższej kwoty nastąpi w 15 ratach płatnych w następujący sposób: kwota 1200 zł płatna do dnia 29.10.2010 roku, kolejne raty płatne w wysokości 414, 33 zł płatne do dnia 18 każdego miesiąca, ostatnia rata płatna w wysokości 35, 80 zł do dnia 18.01.2012 roku.

/ugoda z dnia 11.10.2010 roku – k. 58-59/

Zgodnie z postanowieniami ugody, I. K. dokonała całkowitej spłaty zadłużenia w wysokości wynikającej z par. 2 ugody w wysokości 7036, 42 zł. Spłata następowała ratalnie i łącznie pozwana wpłaciła na rzecz powoda kwotę 7047 zł. Wpłat dokonywała H. S.- matka pozwanej. Ostatnia wpłata została dokonana 13 grudnia 2011 roku na kwotę 452 zł.

/dowód- kserokopia potwierdzenia wpłat- k. 60-65, oryginały okazane na rozprawie w dniu 18 lutego 2016 r. – k. 83 v./, zeznania H. S.- k. 83 v./

W dniu 22 kwietnia 2015 r. (...) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty nabył od (...) Bank S.A. wierzytelności z tytułu pożyczek, które pierwotnie zostały zawarte przez pierwotnego pożyczkodawcę i następnie przeniesione na sprzedawcę, w tym wierzytelność wobec I. K.

(okoliczność niesporna).

Powyższy stan faktyczny nie był przedmiotem sporu w sprawie niniejszej. Został ustalony na podstawie niekwestionowanych twierdzeń strony powodowej oraz dokumentów prywatnych, jak również urzędowych- dotyczących wpłat z tytułu pożyczki na rzecz pierwotnego wierzyciela. Sąd uznał za wiarygodne wszystkie dokumenty zgromadzone w sprawie niniejszej, albowiem nikt ich nie kwestionował, a i Sąd nie znalazł ku temu podstaw. Sąd nie znalazł również żadnych podstaw, aby kwestionować zeznania H. S., które znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym, a mianowicie dowodach wpłat okazanych w oryginale na rozprawie.

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo podlega oddaleniu.

Powód wskazał w pozwie, że domaga się zasądzenia dochodzonej kwoty z tytułu wierzytelności przysługującej (...) Bank S.A. wobec pozwanej I. K., która to wierzytelność została nabyta przez stronę powodową w drodze cesji.

Przy rozpoznawaniu sprawy na podstawie przepisów kodeksu postępowania cywilnego, rzeczą Sądu nie jest zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie ani też Sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 kpc). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 kpc), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 kpc) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 kc). Stanowisko takie zawarł Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z 17 grudnia 1996 r. sygn. akt I CKU 45/96 (opubl. OSNC z 1997 r., z.6 - 7, poz.76).

W niniejszej sprawie strona powodowa nie udowodniła roszczenia. Za wyjątkiem gołosłownych twierdzeń przedstawionych w pozwie, załączonej umowy pierwotnej oraz umowy cesji, nie przedstawiła żadnych dowodów wskazujących na istnienie wobec pozwanej wierzytelności oraz jej wysokości.

Dowody przedstawione przez powoda wykazały jedynie skuteczność dokonanej cesji na rzecz powoda, co jednak nie jest wystarczające do zasądzenia dochodzonej kwoty przez Sąd. Dane ujmowane w księgach rachunkowych funduszu oraz wyciągu z tych ksiąg mogą stanowić dowód jedynie tego, że określonej kwoty wierzytelność jest wpisana w księgach rachunkowych względem określonego dłużnika na podstawie opisanego w tych księgach zdarzenia, np. cesji wierzytelności. Dokumenty te potwierdzają więc sam fakt zdarzenia w postaci cesji wierzytelności. Nie stanowią one jednak dowodu na skuteczność dokonanej cesji wierzytelności oraz istnienia i wysokości nabytej wierzytelności (por. wyrok Sądu Najwyższego z 13 czerwca 2013 r., V CSK 329/12, lex nr 137550).

Z kolei pozwana reprezentowana przez pełnomocnika z wyboru, uczyniła zadość spoczywającemu na niej obowiązkowi wynikającemu z art. 6 KC, a mianowicie przedstawiła dowody wpłat dokonywanych na rzecz pierwotnego wierzyciela na ogólną kwotę 7047 zł- niekwestionowane przez stronę powodową. Sąd nie miał żadnych wątpliwości, iż wpłaty te dokonywane były celem spłaty pożyczki zaciągniętej przez pozwaną w dniu 18 września 2008 roku na podstawie ugody z dnia 11 października 2010 roku. Spłaty dokonywane były terminowo.

Wobec spełnienia zobowiązania, Sąd oddalił powództwo.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, zgodnie z którą strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powództwo zostało oddalone w całości, a zatem powód winien zwrócić pozwanej poniesione przez nią koszty procesu. Wobec faktu, iż stroną, która przegrała niniejszą sprawę jest powód, zaś pełnomocnik pozwanej zgłosił w toku procesu wniosek o zasądzenie na rzecz jego mocodawców kosztów procesu, Sąd – na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz poznoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U.2013.461, zm. Dz.U z 2015 r. poz. 616), zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 600 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego oraz opłatę od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.