Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 11 czerwca 2015 r. Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddziału (...) w Ł. odmówił J. M. prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy, gdyż orzeczeniem Komisji Lekarskiej KRUS z dnia 8 czerwca 2015 r. orzeczono, że wnioskodawczyni nie jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

/decyzja – k. 197 akt KRUS/

Od powyższej decyzji wnioskodawczyni J. M. złożyła w dniu 6 lipca 2015 r. odwołanie do Sądu Okręgowego w Łodzi wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do spornego świadczenia. Wnioskodawczyni podniosła, iż obecny stan zdrowia uniemożliwia jej pracę w gospodarstwie rolnym.

/odwołanie – k. 2 – 3/

Prezes Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego Oddziału (...) w Ł. wniósł o oddalenie odwołania.

/odpowiedź na odwołanie – k. 4/

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi

ustalił następujący stan faktyczny:

J. M. urodziła się w dniu (...) Z zawodu jest rolnikiem

/okoliczność bezsporna/

Wnioskodawczyni w okresie 23 sierpnia 2000 r. do 31 sierpnia 2010 r. oraz od 21 października 2011 r. do 30 kwietnia 2015 r. pobierała rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym.

/zaświadczenie – k. 199 akt KRUS/

W dniu 2 kwietnia 2015 r. ubezpieczona ponownie złożyła wniosek o rentę rolniczą z tytułu niezdolności do pracy.

/wniosek – k. 178 akt KRUS/

W dniu 24 kwietnia 2015 r. J. M. została zbadana przez Lekarza Rzeczoznawcę KRUS, który rozpoznał u wnioskodawczyni dystymię. Orzekł, iż wnioskodawczyni nie jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

/orzeczenie Lekarza Rzeczoznawcy KRUS – k. 188 - 190 akt KRUS/

W dniu 24 kwietnia 2015 r. wnioskodawczyni złożyła odwołanie od powyższego orzeczenia.

/odwołanie – k. 191 akt KRUS/

W dniu 8 czerwca 2015 r. ubezpieczona została zbadany przez Komisję Lekarską KRUS, która rozpoznała u wnioskodawczyni dystymię i ociężałość umysłową. Wskazała, że stwierdzone u badanej zmiany chorobowe nie powodują całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym. Ubezpieczona jest zdolna do samodzielnej egzystencji.

/orzeczenie Komisji Lekarskiej KRUS – k. 194 - 196 akt KRUS/

W oparciu o powyższe orzeczenie Komisji Lekarskiej KRUS organ rentowy odmówił wnioskodawcy prawa do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy zaskarżoną decyzją z dnia 11 czerwca 2015 r.

/decyzja – k. 197 akt KRUS/

U wnioskodawczyni rozpoznano nawracające zaburzenia depresyjne u osoby z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim (II = 67). Wnioskodawczyni ma wykształcenie podstawowe niepełne- zakończyła edukację na VI- klasie. Potem pracowała w gospodarstwie rolnym rodziców a następnie z mężem. Wnioskodawczyni leczy się psychiatrycznie od 1999 r. ubezpieczona była leczona ambulatoryjnie oraz sześciokrotnie hospitalizowana. W 2012 r. w PZP została zbadana przez psychologa i stwierdzono, że jej sprawność intelektualna mieści się w granicach upośledzenia umysłowego lekkiego (II=67). Z informacji zapisanej w historii choroby przez psychologa wynika, że była badana psychologicznie kilkakrotnie. Ostatni pobyt w szpitalu wnioskodawczyni był w okresie od 18 listopada 2014 r. do 2 grudnia 2014 r. z rozpoznaniem epizod depresji u osoby z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim. Z podobnym rozpoznaniem ubezpieczona była hospitalizowana w 2011 r. Mimo zastosowanego leczenia wnioskodawczyni nie uzyskano istotnej poprawy i wymaga ona nadal leczenia psychiatrycznego. W związku powyższym z punktu widzem psychiatrycznego badana jest nadal całkowicie, trwale niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

/opinia lekarza biegłego sądowego specjalisty w zakresie H. K. – k. 17 – 18/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie w szczególności załączone do akt sprawy akta rentowe ubezpieczonej oraz wydaną w sprawie opinię biegłego psychiatry, którego specjalizacja odpowiada rodzajowi schorzeń występujących u wnioskodawczyni. Wydana w sprawie opinia jest logiczna, spójna i rzetelnie opisuje stan zdrowia ubezpieczonej, stanowiąc tym samym wiarygodne źródło dowodowe. Opinia ta została wydana w oparciu o pełną dokumentację medyczną wnioskodawczyni oraz po uprzednim zbadaniu J. M., a zatem brak jest podstaw do zasadnego jej kwestionowania.

Biegły uznał, iż wnioskodawczyni jest osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym. W ocenie Sądu brak jest podstaw do kwestionowania opinii wyżej wskazanego biegłego. Biegły dokonał rozpoznania jednostek chorobowych występujących u wnioskodawczyni i ocenił je w kontekście zdolności ubezpieczonej do pracy w gospodarstwie rolnym.

Dlatego też Sąd uznał niniejszą opinię za całkowicie wiarygodną.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

zważył, co następuje:

W świetle materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie oraz poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych odwołanie jest zasadne.

W myśl art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2013 r., poz. 1403 z późniejszymi zmianami) renta rolnicza z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który łącznie spełnia następujące warunki:

1)  podlegał ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu przez wymagany okres, o którym mowa w ust.2,

2)  jest trwale lub okresowo całkowicie niezdolny do pracy w gospodarstwie rolnym,

3) całkowita niezdolność do pracy w gospodarstwie rolnym powstała w okresie podlegania ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu lub w okresach, o których mowa w art. 20 ust. 1 pkt 1 i 2, lub nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Za całkowicie niezdolnego do pracy w gospodarstwie rolnym uważa się ubezpieczonego, który z powodu naruszenia sprawności organizmu utracił zdolność do osobistego wykonywania pracy w gospodarstwie rolnym (art. 21 ust. 5).

Ustalenia dokonane w toku przedmiotowej sprawy uzasadniają zmianę zaskarżonej decyzji. Przeprowadzone postępowanie wykazało bowiem, że wnioskodawczyni jest osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym w rozumieniu art. 21 ust. 5, wskazanej powyżej ustawy. Wynika to w sposób jednoznaczny z wydanych w toku postępowania sądowego opinii biegłego psychiatry. Opinia ta – o czym mowa była już wcześniej - stanowi pełnowartościowy materiał dowodowy. W oparciu o przedmiotową opinię stwierdzić należy, że odwołująca jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

Biegły rozpoznał u badanej nawracające zaburzenia depresyjne oraz upośledzenie umysłowe lekkie.

Z punktu widzenia psychiatry wnioskodawczyni jest całkowicie niezdolna do pracy w gospodarstwie rolnym.

Podkreślić należy, że przy ocenie biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w tej opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że sposób motywowania oraz stopień stanowczości wniosków wyrażonych w opinii biegłych jest jednym z podstawowych kryteriów oceny dokonywanej przez Sąd, niezależnie od kryteriów zgodności z zasadami wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego oraz podstaw teoretycznych opinii (tak postanowienie SN z 27 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001 nr 4 poz. 84).

Reasumując Sąd Okręgowy przyznał J. M. rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w gospodarstwie rolnym od 1 maja 2015 r. na stałe. Data początkowa jest związana z datą kończącą pobieranie przez ubezpieczoną świadczenia rentowego z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, a data końcowa wynika z opinii biegłego psychiatry.

Mając powyższe na uwadze, wobec zaistnienia podstaw do uwzględnienia odwołania Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć organowi rentowemu.