Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II AKa 18/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 3 marca 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Szczecinie, II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:

SSA Andrzej Mania

Sędziowie:

SA Bogumiła Metecka - Draus

SA Piotr Brodniak (spr.)

Protokolant:

sekr. sądowy Karolina Pajewska

przy udziale prokuratora Prokuratury Apelacyjnej Janiny Rzepińskiej

po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2016 r. sprawy

K. B.

z powodu apelacji wniesionej przez obrońcę skazanego

od wyroku łącznego Sądu Okręgowego w Szczecinie

z dnia 18 grudnia 2015 r., sygn. akt III K 246/15

I. zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. M. kwotę 147,60 (stu czterdziestu siedmiu 60/100) złotych z VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

III. zwalnia skazanego od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze.

Piotr Brodniak Andrzej Mania Bogumiła Metecka-Draus

Sygn. akt II AKa 18/16

UZASADNIENIE

K. B. został skazany prawomocnymi wyrokami:

1. łącznym Sądu Okręgowego w Szczecinie, z dnia 27 września 2004 r., w sprawie o sygn. III K 198/04, którym objęto karą łączną kary wymierzone wyrokami w sprawach III K 250/99, XIV K 651/99 i V K 1384/99 i wymierzono karę łączną 9 lat pozbawienia wolności, a umorzono postępowanie w zakresie kar wymierzonych wyrokami V K 231/98 i V K 1512/01,

2. Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 29 listopada 2012 r., w sprawie o sygn. V K 927/12, za czyn z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk, popełniony w dniu 20 maja 2012 r., na karę 7 lat pozbawienia wolności, z zaliczeniem okresu zatrzymania i tymczasowego aresztowania od 24 maja 2012 r.,

3. Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 13 marca 2014 r., w sprawie o sygn. VII K 440/13, za czyn z art. 279 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, popełniony w dniu 2 maja 2012 r., na karę 3 lat pozbawienia wolności, z zaliczeniem okresu zatrzymania od 23 do 24 maja 2012 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie w wyroku z dnia 18 grudnia 2015 r., wydanym w sprawie III K 246/15, na podstawie art. 4 § 1 kk w zw. z art. 85 kk i art. 86 § 1 kk połączył kary jednostkowe orzeczone wyrokami opisanymi w punktach 2 oraz 3 i orzekł wobec K. B. karę łączną 8 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 572 kpk w pozostałym zakresie postępowanie o wydanie wyroku łącznego umorzył.

Nadto, Sąd Okręgowy stwierdził, że kary nie objęte wyrokiem łącznym podlegają odrębnemu wykonaniu, zaś na podstawie art. 577 kpk na poczet orzeczonej kary łącznej zaliczył skazanemu okresy rzeczywistego pozbawienia wolności od 23 maja 2012 r. do 24 maja 2012 r. i od dnia 24 maja 2012 r.

Poza tym Sąd Okręgowy rozstrzygnął o wynagrodzeniu z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu, a także o wydatkach związanych z przeprowadzonym postępowaniem.

Apelację od wyroku wywiódł obrońca K. B. i zarzucił mu rażącą niewspółmierność kary łącznej orzeczonej wobec skazanego w wymiarze 8 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, podczas gdy mając na uwadze pozytywną opinię o skazanym K. B. z zakładu karnego, nadto wielokrotne nagrody udzielone skazanemu, a także przy uwzględnieniu prewencji generalnej i indywidualnej, zasadnym byłoby wymierzenie skazanemu kary łącznej przy zastosowaniu metody pełnej absorpcji.

Formułując ten zarzut, apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie skazanemu K. B. kary łącznej w wymiarze 7 lat pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Apelacja jest bezzasadna.

Dokonując takiej oceny skargi na wstępie stwierdzić należy, że Sąd Okręgowy prawidłowo ustalił, iż w realiach analizowanej sprawy, czyn objęty wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie z dnia 29 listopada 2012 r., sygn. akt V K 927/12 oraz czyn, którego dotyczy wyrok Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 13 marca 2014 r., sygn. akt VII K 440/13 tworzą realny zbieg przestępstw, a jego istnienie daje z kolei asumpt do orzeczenia kary łącznej. Jednocześnie, w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku, Sąd pierwszej instancji bezbłędnie i wyczerpująco wskazał, zarówno podmiotowe, jak i przedmiotowe uwarunkowania charakteryzujące te przestępstwa, a na podstawie tej charakterystyki sformułował jak najbardziej poprawne wnioski. Wyrażając ów pogląd, należy więc jedynie powtórzyć za Sądem orzekającym, że związki podmiotowo - przedmiotowe istniejące pomiędzy wspomnianymi przestępstwami, są stosunkowo luźne. Co prawda obydwu tych przestępstw skazany dokonał na zwartej przestrzeni czasowej oraz z chęci osiągnięcia korzyści majątkowej, niemniej jednak nie można zapominać, że ich byt zmaterializował się na skutek zupełnie różnych działań podjętych przez K. B.. Aby nie być gołosłownym należy zaś wskazać, że przestępstwo przypisane skazanemu w sprawie VII K 440/13 Sądu Rejonowego Szczecin - Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie polegało na kradzieży z włamaniem, natomiast czyn, który był przedmiotem sprawy V K 927/12 Sądu Rejonowego Szczecin - Centrum w Szczecinie wyczerpywał znamiona przestępstwa stypizowanego w art. 280 § 1 kk, a więc przestępstwa, którego popełnienie łączyło się ze stosowaniem przemocy wobec pokrzywdzonego. Z kolei nawiązując do bliskości czasowej występującej pomiędzy przestępstwami, to niewątpliwie rację ma Sąd meriti, że okoliczności tej nie można przeceniać, jeśli zważy się na to, że przestępstw tych, skazany dokonał po upływie zaledwie pięciu miesięcy od opuszczenia zakładu karnego. Ta ostatnia okoliczność posiada zresztą jeszcze jedno znaczenie, a mianowicie wskazuje, że K. B. jest osobą zdemoralizowaną, której poprawne zachowanie w warunkach izolacji nie przekłada się na takie samo na wolności. W obliczu tej konkluzji jest więc oczywistym, że ocena postawy jaką aktualnie prezentuje skazany musi być nad wyraz ostrożna, zaś fakt, że nie budzi ona zastrzeżeń, sam w sobie, nie może przemawiać za urzeczywistnieniem przy kształtowaniu wymiaru kary, zasady pełnej absorpcji. Przeciwko jej zastosowaniu przemawiają bowiem te, wskazane wyżej, a posiadające negatywną wymowę okoliczności.

Podsumowując, stwierdzić więc należy, że kara orzeczona wobec K. B. jest niczym innym jak prostą konsekwencją wszystkich, a więc zarówno podmiotowych, jak i przedmiotowych okoliczności tworzących realia rozpoznawanej sprawy. Innymi słowy, kara ta jest sprawiedliwa i wyważona, a ukształtowanie jej przez Sąd pierwszej instancji na poziomie 8 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności gwarantuje, że spełni ona swe cele, tak w zakresie społecznego, jak i indywidualnego oddziaływania.

Rozstrzygnięcie w przedmiocie wynagrodzenia z tytułu nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym zapadło na podstawie § 4 ust. 1 i 3 oraz § 17 ust. 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. 2015. 1801)

Zważywszy na długoterminowy charakter kary orzeczonej wobec K. B., Sąd Apelacyjny zwolnił go z obowiązku ponoszenia wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym. Rozstrzygnięcie w tej materii zapadło w oparciu o przepis art. 624 § 1 kpk i art. 634 kpk.

II AKa 18/16

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE