II C 366/15
Powódka A. D. wystąpiła w dniu 23 marca 2015 roku do Sądu Okręgowego w Łodzi z pozwem przeciwko C. P..
Wnosiła o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego – aktu notarialnego, sporządzonego 23 września 2010 roku Rep A numer (...) w kancelarii Notarialnej w Ł. przed notariuszem A. S., któremu klauzulę wykonalności nadał Sąd Rejonowy dla Łodzi Śródmieścia w Łodzi postanowieniem z dnia 2 grudnia 2014 sygn. akt II Co 7837/14 w części, to jest do kwoty 110.000 zł i zasądzenie kosztów procesu.
Pozwany wnosił o oddalenie powództwa.
Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:
Strony poznały się przez biuro matrymonialne w 2010 roku. Pozostawali w związku przez około 2 lata. Powódka jest lekarzem, prowadzi praktykę prywatną. Jej dochody z tego tytułu są wysokie.
Pozwany prowadzi działalność gospodarczą. W okresie trwania ich związku prowadził firmę (...) sp. z ograniczoną odpowiedzialnością w D., która w roku 2011 uzyskał dochód w wysokości 134.340,85 zł. W tym czasie nie miał zaległości w zobowiązaniach podatkowych jak i należnościach ZUS.
Strony, pozostając w nieformalnym związku, pomagały sobie także finansowo. Rachunki za bieżące należności jak za media pokrywała raz jedna raz druga strona.
Umową sprzedaży z dnia 5 kwietnia 2012 roku powódka nabyła od pozwanego 49 udziałów o wartości po 50 zł każdy, w spółce (...) sp. z o.o. w D..
Umową sprzedaży zawartą w dniu 23 września 2010 roku w formie aktu notarialnego przed notariuszem A. S. w jego kancelarii notarialnej w Ł. przy ulicy (...) rep (...) pozwany C. P. sprzedał powódce noszącej wówczas nazwisko K. – B. nieruchomość, położoną w D., za umówioną kwotę 340.000 złotych, z czego połowa – 170.000 zł została zapłacona przed podpisaniem aktu, zaś pozostałą kwotę 170.000 zł kupująca – powódka w tej sprawie, zobowiązała się zapłacić do dnia 30 czerwca 2011 roku i co do zapłaty reszty należności poddała się w § 3 w/w aktu notarialnego, egzekucji z art. 777 § 1 pkt 4 k.p.c.
Na wniosek wierzyciela pozwanego w tej sprawie Sąd Rejonowy dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi, postanowieniem z dnia 2 grudnia 2014 roku sygn. akt II 1 Co 7837/14 nadał klauzulę wykonalności wyżej opisanemu aktowi notarialnemu co do obowiązku zapłaty kwoty 170.000 złotych.
W dniu 29 stycznia 2015 roku pozwany złożył do Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym dla Łodzi – Widzewa w Łodzi wniosek o wszczęcie egzekucji na podstawie wyżej wskazanego tytułu wykonawczego.
Egzekucja jest prowadzona przez w/w komornika pod sygnaturą akt
KM 2768/15.
Powódka wykonała pięć przelewów na rzecz pozwanego w łącznej kwocie 110.000 zł i tak:
1.
w dniu 20 marca 2012 roku kwotę 40.000 zł z tytułu „zasilenia
konta” z rachunku (...) na rachunek (...);
2.
w dniu 20 marca 2012 roku kwotę 20.000 złotych z tytułem „przelew”
z tego samego rachunku na inny rachunek pozwanego a to (...);
3. w dniu 22 marca 2012 roku kwotę 20.000 złotych z tego samego rachunku z tytułem „wpłata – udziały” na rachunek pozwanego z pierwszego przelewu;
4. w dniu 16 maja 2012 roku kwotę 10.000 złotych z innego rachunku a to (...) nadawca (...) na rachunek pozwanego z drugiego przelewu, z tytułem „zasilanie”;
5. w dniu 29 marca 2012 roku kwotę 20.000 zł z rachunku powódki z 3 pierwszych przelewów na rachunek pozwanego z pierwszego przelewu, z tytułu „wpłata udziały”.
W podobnym okresie pozwany dokonywał wpłat przelewów na rachunki powódki i tak:
- w dniu 2 maja 2012 roku 4.000 zł tytuł „wpłata”
- w dniu 26 listopada 2010 roku 4.000 zł tytuł „zasilenie”
- w dniu 3 stycznia 2011 roku 8.000 zł tytuł „wpłata”
- w dniu 1 lutego 2011 roku 7.800 zł tytuł „zasilenie”
- w dniu 11 maja 2012 roku 2.380 zł tytuł „zasilenie”
- w dniu 31 maja 2012 roku 4.000 zł bez tytułu
- w dniu 12 czerwca 2012 roku 3.400 zł tytuł „wpłata”
- w dniu 12 lipca 2012 roku 2.000 zł tytuł „wpłata”
- w dniu 20 listopada 2012 roku 3.900 zł tytuł „wpłata”
- w dniu 12 października 2012 roku 3.400 zł „wpłata”
- w dniu 13 czerwca 2012 roku 2.400 zł „zasilenie konta”
- w dniu 12 września 2012 roku 3.400 zł „wpłata”
- w dniu 12 listopada dwie wpłaty 900 zł i 2.500 zł „wpłata”.
W dniu 3 maja 2011 roku powódka prosiła pozwanego o opłacenie rachunku za prąd w kwocie 575,29 złotych
Powyższych ustaleń Sąd dokonał w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci dokumentów, załączonych do akt i w załączonych aktach II 1 Co 7837/14 Sądu Rejonowego dla Łodzi – Śródmieścia w Łodzi i komornika A. P. KM 2768/15 i tak:
- przelewy karty 10,11, 12,13,14,48,49,50,51,52,53,54,55,56,57,58
-e-mail i faktura k. 107, 108
-umowa sprzedaży udziałów k. 128
-dokumenty dot. nieruchomości k. 164 – 175
-zaświadczenia k. 190, 191, 192, 193
-dokumentacja spółki k. 137 – 149
-operat szacunkowy k. 150 -163
-akt notarialny sprzedaży k. 8-10 zał akt II 1 Co 7837/14
-postanowienie Sądu k. 15, 15 odwrót załączonych akt
-wniosek o wszczęcie egzekucji k. 1-3 akt komornika
-e-maile k. 221 – 228
-oświadczenie k. 229
-zeznania świadka M. J. nagranie z 12 stycznia 2016 roku 00:05:06 k. 133
-zeznania świadka J. S. nagranie z 12 stycznia 2016 roku 00:43:17 k. 133
-zeznanie powódki A. D. nagranie z 29 marca 2016 roku 00:03:02 k. 213
-zeznanie pozwanego C. P. nagranie z 29 marca 2016 roku 00:34:06 k. 213.
Dowodom z dokumentów Sąd dał wiarę, ponieważ nie budzą one wątpliwości co do okoliczności w nich zawartych.
Sąd pominął oświadczenie na piśmie K. K., złożone przez pozwanego, ponieważ narusza ono zasadę bezpośredniości, takie zeznanie może być przeprowadzone wyłącznie przez Sąd w formie przesłuchania w charakterze świadka na rozprawie, świadek składa zeznanie ustnie zgodnie z art. 271 § 1 k.p.c.
Zeznaniom powódki Sąd odmówił wiarygodności w zakresie co do faktu, że spłacała w całości zobowiązania z aktu sprzedaży oraz że tytuły spłat wynikały z polecenia pozwanego, ponieważ jest to sprzeczne nie tylko z wyjaśnieniami pozwanego ale też z treścią dokumentów, przelewów i zeznaniami świadków w tym zakresie.
Zeznania pozwanego Sąd uznał za wiarygodne, dostrzegając ich subiektywność, lecz w zakresie faktów są zgodne z innymi dowodami.
Sąd zważył, co następuje:
Powództwo jest niezasadne i podlega oddaleniu.
Powództwo przeciwegzekucyjne w tej sprawie opiera się na podnoszonym w tej sprawie zarzucie spełnienia świadczenia objętego tytułem wykonawczym w kwocie 110.000 złotych. Konkretnie powódka wskazała i udowodniła dokonanie pięciu przelewów na łączną kwotę 110.000 złotych, dokonanych w okresie od 22 marca 2012 roku do 16 maja 2012 roku na dwa konta pozwanego.
Fakt przelewów w tych datach i w tej wysokości nie jest kwestionowany.
We wskazanych przelewach nigdzie w rubryce tytuł operacji nie wskazano na spłatę należności za zakupioną nieruchomość, odwrotnie, wskazywano inne tytuły jak „zasilenie konta”, „przelew”, „wpłata – udziały”, „zasilenie”. Żaden z tak określanych tytułów nie da się zaliczyć czy ocenić jako spłata należności za nabyte nieruchomości.
W ocenie Sądu powódka nie udowodniła, iż dokonała tego na polecenie pozwanego, który miał mieć zajęte konta czy być zagrożony egzekucją. Zaprzecza temu pozwany, Przeczą temu również dokumenty a to zaświadczenie z ZUS i organów podatkowych o niezaleganiu z należnościami i braku prowadzonej egzekucji.
Istotnym jest fakt, że w tym czasie, gdy powódka wykonała opisane wyżej przelewy, pozwany dokonywał przelewów w odwrotną stronę na rachunki powódki. Dotyczą one mniejszych, pojedynczo liczonych kwot ale w większej ilości.
Pozwany wykazał też, że płacił należności jak za energię na prośbę powódki.
Niewątpliwym jest, że strony pozostawały ze sobą w nieformalnym związku, za wzajemną zgodą dokonywali rozlicznych transakcji finansowych, przelewali nawzajem pieniądze, oboje określali to podobnie jak „zasilenie konta” czy „wpłata”. Także „wpłata udziały” co pozostaje w związku z prowadzoną spółką z ograniczoną odpowiedzialnością , w której udziały nabyła powódka od pozwanego.
Przy istniejących, dobrych wówczas, osobistych relacjach a więc i zaufaniu, dokonywali tych wpłat, także pozwany wypełniał formalnie przelewy za powódkę.
Obecnie obie strony rozżalone zakończeniem ich związku, przypisują winę i podejrzewają o co najmniej nielojalność drugą stronę.
W tej sprawie jednak mamy do czynienia z istniejącym tytułem wykonawczym, tu aktem notarialnym z poddaniem się egzekucji do kwoty 170.000 zł z 23 września 2010 roku zaopatrzonym w sądową klauzulę wykonalności z dnia 2 grudnia 2014 roku.
W ocenie Sądu zarzut spełnienia świadczenia w części a więc co do kwoty 110.000 zł nie został udowodniony.
Sam fakt przelania takiej kwoty w pięciu przelewach z rachunków powódki na rachunek pozwanego nie jest wystarczający.
Same dokumenty przelewu, gdzie wskazano inne tytuły zaprzeczają, że dotyczyły one należności objętej tytułem wykonawczym.
Dodatkowo fakt jednoczesnych przelewów z rachunków pozwanego na rachunki powódki dowodzi, ze strony będąc w nieformalnym związku miały szereg wzajemnych rozliczeń, wprost prowadziły wspólne gospodarstwo domowe.
Z tych względów Sąd orzekł jak w wyroku na zasadzie art. 840 § 1 pkt 1 k.p.c.
O kosztach Sąd orzekł na zasadzie art. 98 § 2 k.p.c.