Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2015 r. Sąd Rejonowy w Raciborzu uznał L. K. za winnego tego, że:

I. w dniu 10 października 2014r. w P., wbrew przepisom ustawy posiadał pięć papierowych zawiniątek z zawartością środków odurzających w postaci marihuany o łącznej wadze 4,31 grama netto przyjmując, iż czyn ten stanowi wypadek mniejszej wagi tj. popełnienia czynu wyczerpującego znamiona przestępstwa z art. 62 ust. 1 i 3 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii i za to na podstawie art. 62 ust. 3 cytowanej ustawy skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności ;

II. -w dniu 10 października 2014r. w P., wbrew przepisom ustawy, usiłował udzielić środka odurzającego w postaci marihuany, poprzez wspólne jej wypalenie M. M., jednak zamiaru swego nie osiągnął gdyż został zatrzymany przez policję,

- w okresie od lipca 2013r. do lipca 2014r w R., działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu z góry powziętego, wbrew przepisom ustawy, pięciokrotnie udzielał środków odurzających w postaci marihuany poprzez wspólne jej wypalenie M. M.

tj. popełnienia czynów wyczerpujących znamiona przestępstwa z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 58 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r oraz z art. 58 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 kk przyjmując, że oskarżony dopuścił się ich działając w ramach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 kk w brzmieniu kodeksu karnego przed wprowadzeniem zmian Ustawą z dnia 20.02.2015r (Dz. U. z dnia 20.03.2015r. poz.396) i za to na podstawie art.58 ust 1 Ustawy z dnia 20.07.2015 o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art.91 §1 kk w brzmieniu przed wprowadzeniem zmian Ustawą z dnia 20.02.2015r (Dz. U. z dnia 20.03.2015r. poz.396) skazał go na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 86 § 1 kk i art. 91 § 2 kk w brzmieniu przed wprowadzeniem zmian Ustawą z dnia 20.02.2015r (Dz. U. z dnia 20.03.2015r. poz.396) połączył wymierzone oskarżonemu kary pozbawienia wolności i orzekł karę łączną 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 69 § 1 i 2 kk i art. 70 § 1 pkt 1 kk w brzmieniu przed wprowadzeniem zmian Ustawą z dnia 20.02.2015r (Dz. U. z dnia 20.03.2015r. poz.396) warunkowo zawiesił wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności ustalając okres próby na 4 lata.

Na podstawie art. 71 § 1 kk w brzmieniu przed wprowadzeniem zmian Ustawą z dnia 20.02.2015r (Dz. U.z dnia 20.03.2015r. poz.396) orzekł wobec oskarżonego karę grzywny w ilości 50 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł.

Na podstawie art. 44 § 2 kk orzekł przepadek dowodów rzeczowych w postaci pięciu kawałków gazety, woreczka foliowego z zapięciem strunowym i reklamówki koloru białego szczegółowo opisanych w wykazie dowodów rzeczowych nr 01/14 na karcie 57 akt sprawy, pozycja 2 – 4.

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł przepadek dowodu rzeczowego w postaci środka odurzającego marihuany opisanego w wykazie dowodów rzeczowych nr 01/14 na karcie 57 akt sprawy, pozycja 1 poprzez zniszczenie.

Na podstawie art. 70 ust 4 Ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzekł wobec oskarżonego nawiązkę w wysokości 500 zł na rzecz Fundacji (...) w B..

Na podstawie art. 63 § 1 kk w brzmieniu przed wprowadzeniem zmian Ustawą z dnia 20.02.2015r (Dz. U. z dnia 20.03.2015r. poz.396) zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 10.10.2014r do dnia 11.10.2014r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny.

Na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w postaci wydatków w wysokości 623,80zł i obciążył go opłatą w kwocie 330zł.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego L. K. zarzucając :

1.obrazę przepisów postępowania, które miało wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 4,7, 172, 376 § 2 w zw. z art. 374 § 1 i 390 § 1, 410 i 424 § 1 pkt 1 kpk wynikającą z oparcia orzeczenia o winie oskarżonego na dowodach obciążających i pominięciu dowodów korzystnych dla oskarżonego, a nadto przez niezawiadomienie oskarżonego o terminie rozprawy w dniu 10 grudnia 2015r., co doprowadziło do nieobecności oraz poprzez nieprawidłową ocenę zeznań złożonych przez M. M. w postępowaniu sądowym i wyjaśnień oskarżonego na rozprawie oraz nieprzeprowadzenie konfrontacji pomiędzy świadkami M. M. a D. D. i J. K.,

2.błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a mający wpływ na jego treść polegający na stwierdzeniu, że oskarżony L. K. dopuścił się wszystkich zarzuconych mu czynów bez wskazania istniejących w sprawie wątpliwości i dokonanie ustaleń wbrew dowodom wynikającym z zeznań świadka M. M. i wyjaśnień oskarżonego z postępowania sądowego.

W oparciu o w/w zarzuty obrońca oskarżonego wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów ewentualnie o przekazanie sprawy sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

apelacja obrońcy oskarżonego L. K. nie zasługuje na uwzględnienie podniesione w niej zarzuty i wnioski są nie trafne. Obrońca oskarżonych w swojej apelacji podnosi zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych oraz przekroczenie zasadę swobodnej oceny dowodów, polegający na przyjęciu, że oskarżeni dopuścili się popełnienia zarzucanego im czynu. Powyższe zarzuty byłyby zasadne jedynie wówczas, gdyby sąd I instancji oparł swój wyrok na faktach , które nie znajdują potwierdzenia w wynikach postępowania dowodowego, albo też z faktów tych wyciągnął wnioski niezgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. Takich uchybień sąd rejonowy w przedmiotowej sprawie się nie dopuścił, albowiem wskazał dowody , na których oparł swoje ustalenia jednocześnie wskazując przesłanki , którymi się kierował odmawiając wiary dowodom przeciwnym przy czym dokonanych ustaleń dokonał zgodnie z zasadami swobodnej oceny dowodów. Rozstrzygnięcia Sądu I instancji znajdują oparcie w prawidłowo dokonanej ocenie całokształtu materiału dowodowego, zgromadzonego i ujawnionego w toku całego postępowania (art. 410 kpk). Wnikliwe i obszerne pisemne motywy zaskarżonego wyroku uzasadniają twierdzenie, że ocena materiału dowodowego, dokonana przez sąd I instancji w pełni uwzględnia reguły wyrażone w art. 4 kpk, art. 5 kpk oraz art. 7 kpk. Wskazać należy, iż jest ona wszechstronna i obiektywna oraz, że nie narusza granic swobodnej oceny dowodów, pozostając w zgodzie z zasadami logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd rejonowy przedstawiając ocenę dowodów w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, stosownie do wymogów z art. 424 kpk , szczegółowo wskazał, na których dowodach się oparł, dlaczego poszczególnym dowodom, i w jakim zakresie dał wiarę oraz dlaczego nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego L. K. i zeznaniom świadka M. M. złożonym na rozprawie. Obrońca oskarżonego w swojej apelacji skupia się wyłącznie na zeznaniach świadka M. M. i wyjaśnieniach oskarżonego L. K. złożonych w dniu w dniu 27 maja 2015 r. na rozprawie. Jednak sąd rejonowy dokonał oceny tych dowodów w oparciu o cały materiał dowodowy tj. wyjaśnienia oskarżonego L. K. złożone w postępowaniu przygotowawczym k.34, zeznaniach świadka M. M. złożonych w postępowaniu przygotowawczym k. 26 oraz zeznaniach świadków D. D. i J. K. oraz M. R. funkcjonariuszy policji. Słusznie zatem sąd I instancji uznał, ze wersja przedstawiona przez oskarżonego w trakcie postępowania sądowego jest nielogiczna i niespójna i ma na celu unikniecie odpowiedzialności karnej. Twierdzenie oskarżonego jak i świadka M. M., że byli oni bici przez policjantów w trakcie przesłuchania przez okres 3-4 godzin przy braku obdukcji i braku skargi na czynności policjantów z ich strony nie znajduje potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym. W tych okolicznościach w ocenie Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości, iż zachowanie oskarżonego wyczerpało znamiona zarzucanych mu czynów opisanych w akcie oskarżenia. Jeżeli chodzi o ocenę stopnia społecznej szkodliwości zarzucanego oskarżonemu czynów to Sąd odwoławczy w pełni podziela tą ocenę przyjętą przez sąd I instancji. Sąd rejonowy dokonał oceny dowodów zgromadzonych zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego w sposób bezstronny, nie przekraczając granic swobodnej oceny dowodów, a przy tym uwzględnił zasady doświadczenia życiowego, a swój pogląd na ostateczne wyniki przewodu sądowego przekonująco uzasadnił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku Tym samym zarzuty podniesione w apelacji mają w ocenie Sądu Okręgowego charakter czysto polemiczny i sprowadzają się do negowania właściwych ocen i ustaleń sądu, przeciwstawiając im własne oceny i wnioski, które w żadnym razie nie mogą podważyć trafności rozstrzygnięcia sądu rejonowego. Sąd rejonowy pomimo karalności oskarżonego k. 52-54 za przestępstwo podobne warunkowo zawiesił oskarżonemu wykonanie orzeczonej kary łącznej 8 miesięcy pozbawienia wolności na okres próby 4 lat mimo popełnienia kolejnych przestępstw w okresie próby. Wymierzona zatem kara łączna z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby jest karą łagodną. Z tych też względów nie uznając zasadności zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego, nie podzielając przytoczone na ich poparcie argumentów Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. O kosztach sądowych orzeczono po myśli art. 636 § 1 kk.

SSO Sławomir Klekocki