Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 maja 2016 roku

Sąd Rejonowy w Zawierciu II Wydział Karny

w składzie :

Przewodnicząca - SSR Agata Mikoda

Protokolant – st.sekr.sądowy Małgorzata Bratek

przy udziale Prokuratora – Iwony Wałek z Prok. Rej. w Zawierciu

po rozpoznaniu sprawy z oskarżenia publicznego w dniu 11.05.2016 r.

przeciwko M. G. (1)

s. K. i T.

ur. (...) w O.

oskarżonemu o to , że :

w dniu 28 listopada 2015 roku około godziny 6.00 w P. na ul. (...), będąc w stanie nietrzeźwości 0,36 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu kierował samochodem osobowym marki P. (...) nr rej. (...),

to jest o czyn z art. 178 a § 1 kk

1)  uznaje oskarżonego M. G. (1) za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w części wstępnej wyroku z tym ,że przyjmuje, że był w stanie nietrzeźwości 0, 36 mg/dm ³ tj. za winnego popełnienia przestępstwa z art. 178a § 1 kk i za to z mocy art. 178a § 1 kk w zw. z art. 33 § 1 i 3 kk skazuje oskarżonego na karę grzywny w wymiarze 60 (sześćdziesiąt) stawek dziennych grzywny przy określeniu wartości 1 (jednej) stawki dziennej na kwotę 30 (trzydziestu) złotych ,

2)  na podstawie art. 42 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 (trzech) lat,

3)  na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w kwocie 5.000 (pięć tysięcy) złotych,

4)  na podstawie art. 63 § 4 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonego wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28.11.2015 r.,

5)  na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki postępowania w kwocie 70 (siedemdziesiąt) złotych oraz opłatę sądową w wysokości 180 (sto osiemdziesiąt) złotych.

Za zgodność z oryginałem

St. Sekretarz Sądowy Małgorzata Bratek

Sygn. akt II K 1254/15

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2015r. około godziny 6.00 oskarżony M. G. (1) w P. na ulicy (...), która jest drogą publiczną prowadził w ruchu lądowym samochód P. (...) o nr rej. (...) będąc w stanie nietrzeźwości 0,36 mg/dm3 alkoholu w wydychanym powietrzu ( dowód: protokół z przebiegu badania stanu trzeźwości k: 2, wyjaśnienia M. G. k: 15,54).

Oskarżony M. G. (1) (k: 13-16,54-55) tak w toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że w dniu 27.11.2015r. do godz. 22.30 spożywał alkohol w postaci wódki i wypił około 250 gram wódki. W dniu 28.11.2015r. miał w godzinach rannych nigdzie nie jeździć samochodem, ale ponieważ synowi zepsuł się samochód i nie miał czym dojechać do swojej pracy, a jednocześnie nie mógł dać mu swojego auta, gdyż o 13.00 musiał jechać do swojej dodatkowej pracy, a syn oddałby mu auto dopiero o 16.00, postanowił zawieź go do pracy. Czuł się dobrze i nie sądził że jedzie w stanie nietrzeźwości. Na etapie postępowania przygotowawczego wyraził chęć dobrowolnego poddania się karze. Następnie wystąpił z wnioskiem o warunkowe umorzenie wobec niego postępowania karnego i odstąpienie od orzeczenia zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych. Na rozprawie dodał, że spożywał alkohol, bo były A.. Syn ma 21 lat, a jego samochód ma takie ubezpieczenie, że nie może nim jeździć osoba poniżej 25 roku życia. Przejechał ok. 5 km i został zatrzymany przez patrol policji. Jakby zawiózł syna miał wrócić do domu i położyć się spać.

Sąd dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego przyznającego się do winy. Wyjaśnienia oskarżonego korelują z zebranym w sprawie materiałem dowodowym, został złapany na gorącym uczynku kierowania samochodem w stanie nietrzeźwości, stan nietrzeźwości został stwierdzony badaniem na Alcosensorze.

Analizując zebrany w sprawie materiał dowodowy Sąd uznał, że oskarżony swoim zachowaniem wyczerpał znamiona ustawowe przestępstwa z art. 178a § 1 k.k., w którym to zakresie okoliczności czynu zostały wyjaśnione, a wina oskarżonego została udowodniona natomiast nie zachodzą żadne okoliczności, które by tę winę wyłączały, a tym samym nie zachodzą przesłanki wyłączające odpowiedzialność karną. Wersja oskarżonego, że wypił 250 grama wódki do godziny ok. 22.30 biorąc pod uwagę wynik badania jest niewiarygodna i w ocenie Sądu jest wymyślona na potrzeby niniejszego postępowania karnego.

Przy wymiarze kary jako okoliczności obciążające Sąd uznał wagę czynu i niestety nagminność tego typu zachowań.

Uwzględniając te okoliczności Sąd wymierzył oskarżonemu na mocy art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 33 § 1 i 3 k.k. karę grzywny w wymiarze 60 stawek dziennych grzywny przy określeniu wartości jednej stawki dziennej na kwotę 30 złotych.

Przy określeniu liczby stawek dziennych Sąd wziął pod uwagę winę oskarżonego i społeczną szkodliwość czynu, zaś przy określeniu wartości jednej stawki – dochody oskarżonego, jego warunki osobiste i rodzinne.

Jednocześnie na mocy art. 42 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzeczono wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych w ruchu lądowym na okres 3 lat. Oskarżony dopuścił się rażącego złamania zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym, prowadząc samochód po alkoholu.

Ratio legis takiego zakazu polega na tym, aby sprawca został, w określonym czasie, wyeliminowany z ruchu drogowego. Stanowi to, po pierwsze, element represji adekwatny do szczególnych okoliczności popełnionego przestępstwa drogowego, a po wtóre eliminacja takich kierowców z ruchu drogowego w sposób niewątpliwy wpływa pozytywnie na poprawę bezpieczeństwa w tymże ruchu. Czas zakazu zależy od stopnia zagrożenia jakie może stwarzać powrót sprawcy do ruchu, który z kolei ocenić należy na podstawie okoliczności czynu, przyczyn które do niego doprowadziły, sposobu prowadzenia pojazdów mechanicznych, a także rodzaju i wagi naruszonych zasad bezpieczeństwa.

Biorąc pod uwagę stopień nietrzeźwości oskarżonego, okoliczności i miejsce popełnienia czynu oraz potencjalne szkody jakie mogły powstać a z drugiej strony, że zdarzyło się to oskarżonemu po raz pierwszy Sąd orzekł o 3 letnim zakazie prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych.

Nadto na podstawie art. 43a § 2 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego obligatoryjne świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w kwocie 5.000 złotych.

Sąd uznał, iż tak określona kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez oskarżonego i bynajmniej nie nazbyt surowa i spełni cele zapobiegawcze i wychowawcze, które kara ma osiągnąć w stosunku do oskarżonego, a także w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Bowiem z jednej strony kara w odczuciu społecznym musi odpowiadać poczuciu sprawiedliwości i skuteczności, a z drugiej strony i to jest jej cel priorytetowy skłonić winna oskarżonego do powstrzymywania się w dalszym życiu od popełniania przestępstw.

Jednocześnie na podstawie przepisów wskazanych w sentencji wyroku Sąd zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonego wobec niego zakazu prowadzenia pojazdów okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 28.11.2015r. i zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa wydatki postępowania oraz opłatę, uznając iż może je ponieść ze względu na uzyskiwane dochody z tytułu pracy zarobkowej.

Sąd przy wyrokowaniu nie uwzględnił wniosku oskarżonego o warunkowe umorzenie postępowania. Należy wskazać, iż art. 66 § 1 k.k. pozwala na warunkowe umorzenie postępowania tylko wtedy, gdy spełnione zostaną wszystkie, szczegółowo określone w tym przepisie przesłanki związane z czynem oraz osobą sprawcy, uzasadniające wobec niego pozytywną prognozę kryminologiczną. Zatem Sąd może warunkowo umorzyć postępowanie karne jeżeli zarówno wina, jak i społeczna szkodliwość czynu nie są znaczne, nadto postawa sprawcy – nie karanego za przestępstwo umyślne, jego właściwości i warunki osobiste oraz dotychczasowy sposób życia uzasadniają przypuszczenie, że pomimo umorzenia postępowania będzie przestrzegał porządku prawnego, w szczególności nie popełni przestępstwa.

W sprawie oskarżonego M. G. (1) brak było podstaw do warunkowego umorzenia postępowania w sytuacji, gdy zarówno stopień winy, jak i stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu były znaczne. Oskarżony zdawał sobie sprawę, że spożywał alkohol, a mimo to wcześnie rano postanowił jechać do P. zawieź syna do pracy. Jechał z Z. do P. a następnie zamierzał wrócić do Z., do domu i położyć się spać. Nic nie stało na przeszkodzie aby zagwarantować synowi w jakiś inny sposób dojazd do pracy, są również środki transportu miejskiego. Biorąc powyższe pod uwagę zdaniem Sądu brak w sprawie spełnienia wszystkich, szczegółowo określonych w art. 66 § 1 k.k. przesłanek, związanych zarówno z czynem oskarżonego, jak i osobą oskarżonego, uzasadniających możliwość przyjęcia wobec niego pozytywnej prognozy kryminologicznej.