Pełny tekst orzeczenia

/dowód :

- pisma jednostek penitencjarnych – k. 63, 81, 145, 199, 200,

- zeznania K. M. k.83-84/.

Powiatowy Urząd Pracy dla Miasta T. dysponował ofertami pracy dla mężczyzn bez kwalifikacji zawodowych. Proponowane przez pracodawców wynagrodzenie w 2014 r. wynosiło 1680 zł brutto, a w 2015 r. 1750 zł. brutto.

/dowód: pismo PUP w T.– k. 76/

S ą d z w a ż y ł, c o n a s t ę p u j e:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów urzędowych i prywatnych, których domniemanie autentyczności wynikające z art. 245 kpc – a w odniesieniu do dokumentów urzędowych również zgodności z prawdą tego co zostało w nich zaświadczone, wynikające z art. 244 kpc – nie zostały podważone. Zgodnie z art. 230 kpc uznano za bezsporne okoliczności faktyczne zawarte w pozwie, pismach procesowych złożonych w sprawie, którym strona przeciwna nie zaprzeczyła, gdyż nie budziły wątpliwości, co do zgodności z prawdziwym stanem rzeczy i znalazły, w odpowiednim zakresie, potwierdzenie w pozostałym materiale procesowym.

Ponadto powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie zeznań świadków Z. M., B. N. i M. Ż., przesłuchania matki małoletniej i K. M., które uznano za wiarygodne, gdyż były spójne, logiczne, wzajemnie się uzupełniały i dotyczyły faktów znanych tym osobom bezpośrednio, a ponadto znalazły potwierdzenie w stosownych dokumentach urzędowych i prywatnych.

Ustawodawca przewidział, że potrzeby uprawnionego oraz możliwości zobowiązanego mogą ulec zmianie, tym samym może ulegać zmianie wysokość alimentów. Dlatego zgodnie z brzmieniem przepisu art. 138 kro w razie zmiany stosunków zarówno uprawniony, jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia dotyczącego obowiązku alimentacyjnego. Natomiast zakres świadczeń alimentacyjnych zależy w myśl art. 135 § 1 kro od dwóch przesłanek: usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.

Przez zmianę stosunków, o której mowa w art. 138 kro rozumie się istotne zwiększenie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji, istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub istotne zmniejszenie się możliwości zaspokojenia się własnymi siłami (por. kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz, pod red. K. Piaseckiego, Warszawa 2006 r., s. 839).

Nie ulega wątpliwości, że potrzeby dziecka rosną wraz z wiekiem. Kwota ostatnich alimentów na rzecz małoletniej została ustalona prawie 4 lata temu.

Sąd Rejonowy w pełni podziela pogląd Sądu Najwyższego, wyrażony w orzeczeniu z dnia 1 czerwca 1965 r. (I CZ 135/64, niepubl.), że „różnica wieku dzieci spowodowana upływem czasu od daty orzeczenia określającego wysokość renty alimentacyjnej, sama przez się uzasadnia wzrost potrzeb związany z uczęszczaniem do szkoły, pobieraniem dodatkowych lekcji itp., co z kolei pociąga za sobą konieczność ponoszenia zwiększonych wydatków”.

Zdaniem Sądu od ostatniej sprawy alimentacyjnej usprawiedliwione potrzeby małoletniej zmieniły się, znacznie wzrosły koszty jej utrzymania. Małoletnia ma obecnie 16 lata i od 1 września 2015 r. zaczął uczęszczać do szkoły zawodowej, co wiąże się z dodatkowymi opłatami związanymi z praktyczną nauką zawodu i dojazdami do szkoły. Nadto małoletnia poważnie choruje. Stwierdzono u niej wiele schorzeń wymagających leczenia, które jest bardzo kosztowne. Wobec powyższego miesięczny koszt utrzymania małoletniej jest duży i wynosi ok. 1000-1200 zł. Matka dziecka co prawda nie pracuje, jednakże otrzymuje świadczenia z pomocy społecznej, ponadto pozostaje w konkubinacie. Konkubent pracuje i przekazuje jej zarobione pieniądze na utrzymanie domu i rodziny.

Matka małoletniej realizuje swój obowiązek alimentacyjny wobec niej, zaspokajając potrzeby dziecka w zakresie mieszkania, ogrzewania, oświetlenia, liczenia, wyżywienia i ubrania. Wydatki te są w ocenie Sądu całkowicie usprawiedliwione, znajdują uzasadnienie w konieczności zapewnienia dziecku możliwości prawidłowego rozwoju fizycznego i psychicznego. Ponadto czyni ona osobiste starania o jej wychowanie. K. M. (1) nie interesuje się małoletnią w ogóle, nie łoży dodatkowo na jej utrzymanie.

Przez ustawowe określenie „możliwości zarobkowe i majątkowe” należy rozumieć nie tylko zarobki i dochody rzeczywiście uzyskiwane ze swojego majątku, lecz te zarobki i dochody, które osoba zobowiązana może i powinna uzyskiwać przy dołożeniu należytej staranności i przestrzeganiu zasad prawidłowej gospodarki oraz stosownie do swoich sił umysłowych i fizycznych (por. Henryk Haak, Obowiązek alimentacyjny. Komentarz, Toruń 1995, s. 118-119).

K. M. (1) aktualnie odbywa karę pozbawienia wolności, nie pracuje i nie osiąga żadnych dochodów, jednakże zgodnie z utrwalonym orzecznictwem należy w takiej sytuacji oceniać możliwości zarobkowe osoby zobowiązanej.

Powiatowy Urząd Pracy dla Miasta T. w okresie ostatnich 6 miesięcy dysponował ofertami pracy dla mężczyzn bez kwalifikacji zawodowych. Proponowane przez pracodawców wynagrodzenie w 2014 r. wynosiło 1680 zł brutto, a w 2015 r. 1750 zł. brutto. W 2012r. kiedy toczyła się poprzednia sprawa alimentacyjna proponowane przez pracodawców wynagrodzenie wynosiło 1500 zł. brutto. Wobec powyższego kwota ta wzrosła o 250 zł. brutto, co daje ok. 210 zł. netto. ( Sąd kwotę te podzielił na 3 części – jedną dla K. M., drugą dla jego syna z aktualnego związku i trzecią dla małoletniej P..)

Analiza możliwości zarobkowych i majątkowych K. M. prowadzi do wniosku, że jest on w stanie na rzecz małoletniej uiszczać alimenty w wysokości po 420 zł miesięcznie, tj. wyższej niż do tej pory o 70 zł. Nie posiada jednak możliwości aby płacić alimenty w wysokości żądanej przez matkę małoletniej, tj. po 600 zł miesięcznie.

Mając na uwadze powyższe, Sąd na podstawie art. 135 §1 kro w zw. z art. 138 kro w punkcie 1 sentencji wyroku oddalił powództwo K. M. (1) o obniżenie alimentów, w pkt 2 sentencji podwyższył rentę alimentacyjną na rzecz małoletniej do kwoty po 420 zł miesięcznie, poczynając od dnia 1 lipca 2015 r. , zgodnie z żądaniem pozwu.

Następnie Sąd oddalił powództwo małoletniej w pozostałej części i nie obciążył małoletniej kosztami sądowymi w zakresie oddalonego powództwa mając na uwadze art. 96 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.). K. M. (1) był zwolniony od kosztów sądowych.

W punktach 5 i 6 wyroku, Sąd zasądził od Skarbu Państwa na rzecz pełnomocników stron ustanowionych z urzędu wynagrodzenia w myśl § 6 ust. 1 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

O rygorze natychmiastowej wykonalności Sąd orzekł w punkcie IV wyroku na podstawie art. 333 §1 kpc.