Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt VI U 3228/14 UZASADNIENIE

Powód – Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w M. wniósł odwołania od decyzji (...) Oddział w B. nr (...)z dnia 14 października 2014 r. , którymi orzeczono o podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne zainteresowanych : M. B. (1), Z. B. , B. C. , W. B. i M. B. (2) . Odwołujący domagał się ich uchylenia w zakresie ustalenia podstawy składek na ubezpieczenie zdrowotne zainteresowanych oraz zasądzenia od pozwanego organu rentowego kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, iż nie kwestionuje ustaleń pozwanego co do tego, iż jest płatnikiem składek na ubezpieczenie społeczne zainteresowanych również w zakresie umów zlecenia oraz ustaleń w zakresie wysokości podstawy tej składki. Nie zgadza się natomiast z przyjęciem przez pozwanego analogicznych ustaleń co do tego, iż jest również płatnikiem składek na ubezpieczenie zdrowotne liczonych od przychodów z umowy zlecenia zainteresowanego (...) spółka z o.o. w Ł.. Powód zarzucił organowi rentowemu , iż ten nie wziął pod uwagę zapisów dotyczących tego, kto jest płatnikiem składek na ubezpieczenie zdrowotne w zaistniałej sytuacji. Zgodnie bowiem z treścią art. 85 ust. 1 i 5 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych za osobę pozostająca w stosunku pracy, stosunku służbowym albo odbywającą służbę zastępczą składkę jako płatnik pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca , natomiast za osobę wykonującą pracę na podstawie umowy zlecenia składkę jako płatnik oblicza , pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza zamawiający . Brak tu zatem zapisów analogicznych do określenia płatnika składek w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych . Pracodawca jest więc płatnikiem składek jedynie za osobę pozostającą z nim w stosunku pracy , nie jest natomiast płatnikiem składek za ubezpieczenie zdrowotne jedynie za osobę pozostającą w stosunku pracy , nie jest natomiast płatnikiem za osobę wykonującą pracę w ramach umowy zlecenia zawartej z innym podmiotem. Ustawodawca nie użył bowiem w tym przypadku tej samej konstrukcji prawnej , którą zastosował w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, a polegającej na tym, iż wskazał pracodawcę jako płatnika tych składkę w stosunku do pracownika w rozumieniu tej ustawy. Co do bycia płatnikiem składek na ubezpieczenie zdrowotne ustawodawca zastosował zatem odmienne unormowanie i stosowanie w drodze analogii ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych jest niczym nie uzasadnione. Nie można bowiem stosować analogii w sytuacji , gdy inna ustawa w sposób wyczerpujący normuje tą sprawę.

W odpowiedzi na odwołanie pozwany wniósł o jego oddalenie. Pozwany opisał poczynione ustalenia co do miejsca i sposobu wykonywania usług przez zainteresowanych w ramach umów zlecenia zawartych z (...) spółka z o.o. w Ł.. Skonkludował, iż w tym stanie faktycznym ( wykonywania przez zainteresowanych na podstawie umów cywilnoprawnych tych samych prac jak te wykonywane przez nich w ramach umów o pracę, wg grafiku ustalonego przez pielęgniarkę zarządzającą oddziałem , korzystania przez zainteresowanych z tej samej odzieży i obuwia oraz tego samego sprzętu i urządzeń jak w czasie pracy na podstawie umowy o pracę, braku kontaktu zainteresowanych z kimkolwiek ze strony (...) ) i w świetle obowiązujących przepisów to SP ZOZ w M. jako pracodawca , którego pracownik wykonuje na jego rzecz pracę w ramach umowy cywilnoprawnej zawartej z innym podmiotem jest płatnikiem składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne za tą osobę.

(...) spółka z o.o. w Ł. zarzucił pozwanemu błędną interpretację art. 8 ust. 2 a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, wskazując, iż przepis ten należy do dziedziny prawa daninowego , a tym samym w stosunku do przepisu tego należy stosować szczególne reguły interpretacyjne związane ze szczególnymi wymaganiami dotyczącymi standardów w zakresie precyzji , jasności i jakości legalizacyjnej takich przepisów. Żaden z elementów analizowanego przepisu nie pozwala na wywodzenie , iż znajduje on zastosowanie do jakichkolwiek stosunków realizowanych przez ubezpieczonego lub płatnika z udziałem podmiotu trzeciego - jak chciałby interpretować to ZUS. W przypadki gdyby ustawodawca zamierzał objąć analizowanym przepisem przychody osiągane przez ubezpieczonego w ramach pewnych umów zawieranych z podmiotami trzecimi musiałby w przepisie wyraźnie to wskazać. Tymczasem przepis art. 8 ust. 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych nie zawiera żadnego nawiązania do jakichkolwiek innych podmiotów niż pracodawca. Zainteresowany zarzucił również błędna wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 81 ust. 1, 5, 6 oraz art. 85 ust. 1 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Przepis ten wyraźnie wskazuje za jakie osoby odprowadza składki pracodawca i są to wyłącznie osoby pozostające w stosunku pracy, w stosunku służbowym lub odbywajace służbę zastępczą.

Sąd Okręgowy ustalił , co następuje :

Wszyscy zainteresowani byli w spornych okresach( w wielu przypadkach nadal są ) zatrudnieni na podstawie umów o pracę w SPZOZ w M.. W związku z koniecznością zapewnienia całodobowej opieki medycznej ( w zakresie obsługi pielęgniarskiej, lekarskiej , transportowej ) oraz jednoczesnymi ograniczeniami dotyczącymi normatywnego czasu pracy lekarzy, pielęgniarek , kierowców ( w szczególności niemożnością przekroczenia określonej ilości godzin nadliczbowych ), a także względami ekonomicznymi ( konieczność zapłaty stawek 50 i 100% tytułem wynagrodzenia za godziny nadliczbowe ) dyrekcja odwołującej się placówki rozpisała konkurs na wykonywanie tego rodzaju usług medycznych. Do konkursu przystąpiło (...) spółka z o.o. w Ł. ( oraz osoby fizyczne nie będące w stanie zapewnić kompleksowej obsługi placówki ) i to ta firma zawierała na przestrzeni lat 2007 – 2011 z odwołującą się placówką umowy na wykonywanie usług w zakresie świadczeń zdrowotnych , w ramach których

obligowała się zapewnić obsługę lekarska i pielęgniarską . Poszczególni pracownicy byli informowani tym , iż pojawia się możliwość wykonywania tych samych czynności, jakie wykonywali dotąd w ramach umów o pracę zawartych z SPZOZ w oparciu o umowy cywilnoprawne, które będą zawierać z (...) spółka z o.o. w Ł.. Nikt ze wskazanej wyżej spółki nie kontaktował się bezpośrednio z pracownikami. Umowy zlecenia zawierane przez zainteresowanych były im dostarczane przez ich przełożonych do podpisu. W ramach zawieranych z (...) spółka z o.o. w Ł. umów cywilnoprawnych ( oznaczanych jako umowy zlecenia, względnie jako umowy o świadczenie usług medycznych ) zainteresowani wykonywali dokładnie te same czynności , w tym samym miejscu i na tych samych co do tej pory zasadach ( obsługa pielęgniarska , lekarska czy transportowa pacjentów SP ZOZ ) . Zakres ich obowiązków tak w ramach stosunku pracy łączącego ich z odwołującym jak i w ramach realizowania przez nich umów cywilnoprawnych był taki sam , pracę polegającą na opiece medycznej nad pacjentami wykonywali w tym samym miejscu, w dniach wolnych od pracy na podstawie umów o pracę zawartych z SP ZOZ. Grafiki zarówno te dotyczące dni i godzin pracy w ramach stosunku pracy jak i dni i godzin pracy w ramach umów cywilnoprawnych zawartych z (...) układały w przypadku pielęgniarek pielęgniarki przełożone lub koordynujące, w przypadku lekarzy odbywało się to na zasadzie uzgodnień pomiędzy poszczególnymi medykami. W obu przypadkach realizacja dodatkowych zadań ( praca w ramach umów zlecenia ) miała charakter w pełni dobrowolny. Pytano się zainteresowanych, czy są chętni wykonywać w danym dniu prace w ramach umów zlecenia ( czy są skłonni świadczyć pracę w godzinach wolnych od pracy w ramach stosunku pracy ) . Zainteresowani skrzętnie z tej propozycji korzystali, traktując przedmiotowe umowy zlecenia ( czy tez o świadczenie usług medycznych ) jako możliwość „ dorobienia „ do pensji.

Powyższy stan faktyczny sąd ustalił na podstawie zeznań zainteresowanych oraz dyrektora odwołującej się placówki medycznej, były one bowiem co do zasady zbieżne ze sobą, miejscami zaś wzajemnie się uzupełniały. Sąd oddalił wnioski dowodowe zainteresowanego (...) o przesłuchanie szeregu świadków, albowiem w istocie okoliczności na które mieli zeznawać nie były sporne, co więcej, ustalenia co do charakteru pracy wykonywanej przez zainteresowanych ( czy był to stosunek pracy, czy tez umowa cywilnoprawne ) nie miały jakiegokolwiek znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, o czym mowa poniżej. Sąd za wiarygodne uznał również dokumenty przedłożone do sprawy ( umowy cywilnoprawne ), gdyż żadna ze stron skutecznie nie podważyła ich autentyczności i wiarygodności.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie i to zarówno w części dotyczącej obowiązku uiszczenia składek na ubezpieczenie społeczne, jak i w części skarżonej przez SP ZOZ czyli w zakresie obowiązku uiszczenia składek na ubezpieczenie zdrowotne. W zasadzie stan faktyczny w sprawie pozostawał bezsporny. Zainteresowani zarówno w ramach umów o pracę jak też w ramach realizowanych po godzinach pracy umów cywilnoprawnych zawartych z podmiotem zewnętrznym - (...) spółka z o.o. w Ł. świadczyli w tym samym miejscu tą samą rodzajowo i na tych samych zasadach pracę , polegającą bądź to na sprawowaniu opieki pielęgniarskiej - w przypadku pielęgniarek , bądź to na sprawowaniu opieki lekarskiej – w przypadku lekarzy, bądź też wreszcie na wykonywaniu obowiązków kierowcy karetki. Zatrudnienie zainteresowanych na podstawie umów cywilnoprawnych ( umów zlecenia – umów o świadczenie usług medycznych) odbywało się przy pełnej wiedzy i akceptacji , a w istocie z inicjatywy SPZOZ w M. , który musiał zapewnić całodobową opiekę medyczną swoim pacjentom . Ze względu na ograniczenia dotyczące dopuszczalnej ilości godzin nadliczbowych określanej przez przepisy prawa pracy jak i koszty związane z ewentualną koniecznością zapłaty wynagrodzenia za godziny nadliczbowe odwołujący nie był w stanie zapewnić obsługi medycznej na tzw. dyżurach. To względy organizacyjno - prawne oraz ekonomiczne po jego stronie , a z drugiej strony chęć dodatkowego zarobkowania po stronie pielęgniarek czy lekarzy ) doprowadziły do zawarcia umów pomiędzy odwołującą się placówką medyczną , a (...) spółka z o.o. ( o kompleksowe świadczenie usług ) oraz pomiędzy tą spółką a zainteresowanymi ( umów zlecenia, czy tez umów zlecenia o świadczenie usług medycznych ) . Zaistniały w ten sposób stan rzeczy w sposób nie budzący najmniejszych wątpliwości wypełnia dyspozycję art. 8 ust. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych Dz.U.2009.205.1585 j.t. ( oznaczanej dalej jako „ ustawa o sus „ ) . Przepis ten stanowi , iż za pracownika, w rozumieniu ustawy, uważa się także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy. Bezspornym wydaje się , iż umowy zlecenia o świadczenie usług pielęgniarskich zawierane przez zainteresowanych z (...) spółka z o.o. w Ł. należy kwalifikować jako inne umowy o świadczenie usług , do których zgodnie z art. 750 k.c. ( który stanowi , iż do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu ) stosuje się przepisy dotyczące zlecenia. W świetle materiału dowodowego zebranego w sprawie oczywistym jest również i to, że zainteresowani w ramach przedmiotowych umów cywilnoprawnych wykonywali dokładnie te same czynności ( opieka pielęgniarska , transportowa, lekarska ), zwykle w tym samym miejscu , wobec tej samej grupy odbiorców świadczeń ( pacjentów SPZOZ) co zwykle wykonywane przez nich w ramach stosunków pracy łączących ich z odwołującym . Tyle tylko, iż tą samą opiekę pielęgniarską czy lekarską sprawowali po przewidzianych grafikiem godzinach pracy w ramach umów o pracę ( świadczyli ją w czasie wolnym od pracy ). Nie ulega zatem najmniejszej wątpliwości fakt świadczenia przez w / w- nych w ramach umów cywilnoprawnych zawartych z podmiotem zewnętrznym ( (...) ) pracy na rzecz odwołującego się SPZOZ . W istocie bowiem poprzez pracę własnych pracowników na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z odrębnym podmiotem odwołująca się placówka mogła - ponosząc akceptowalne dla niej koszty ( najpewniej znacznie niższe aniżeli zatrudnienie tych samych osób w godzinach nadliczbowych ) - uzupełniać braki w obsadzie zmian ( dyżurów ) , nie narażając się przy tym na naruszenie przepisów kodeksu pracy dotyczących ograniczeń co do liczby godzin nadliczbowych. W konsekwencji należy uznać, iż organ rentowy prawidłowo zastosował przepis art. 8 ust.2 a ustawy o sus, ustalając podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne zainteresowanych od przychodów uzyskanych przez nich z tytułu umów o świadczenie usług pielęgniarskich czy lekarskich. W tym miejscu należy przytoczyć najnowsze orzecznictwo Sądu Najwyższego w tym zakresie . W wyroku z dnia 6 lutego 2014 r. II UK 279/13 LEX nr 1436176 SN wskazał , iż dla celów ubezpieczeń społecznych zarówno wykonywanie pracy na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z pracodawcą, jak i zawartych wprawdzie z osobą trzecią, ale gdy praca wykonywana jest na rzecz pracodawcy, jest traktowane tak jak świadczenie pracy w ramach klasycznego stosunku pracy łączącego jedynie pracownika z pracodawcą. Przepis ten został wprowadzony z dniem 30 grudnia 1999 r. (ustawą z dnia 23 grudnia 1999 r. o zmianie ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych; Dz. U. z 1999 r. Nr 110, poz. 1256), po to, aby wyeliminować sytuacje, gdy w ramach umowy cywilnoprawnej ubezpieczony wykonywałby te same obowiązki, które świadczył w ramach umowy o pracę, wskutek czego pracodawca nie musiałby zatrudniać pracownika w większym wymiarze czasu pracy lub w godzinach nadliczbowych i odprowadzać składki na ubezpieczenie społeczne od wyższego wynagrodzenia ( patrz uzasadnienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 6 czerwca 2013 r.III AUa 1924/12 ). Miał zatem zapobiegać dokładnie takim sytuacjom, jak ta zaistniała w niniejszym przypadku. Należy przy tym zauważyć , iż odwołujący się nie kwestionował zaskarżonych decyzji ZUS w zakresie powstałego po jego stronie obowiązku odprowadzenia składek na ubezpieczenie społeczne również od przychodów uzyskanych przez zainteresowanych w ramach umów z (...). Odmienne stanowisko , całkowicie bezzasadne zajął jedynie zainteresowany. Przy czym wnioski zainteresowanego ( i cała przedstawiona argumentacja ) dotyczące prowadzenia postepowania dowodowego na okoliczność charakter pracy wykonywanej prze z zainteresowanych w ramach umów zawartych z (...) były chybione , jeżeli się zważy, iż ustalenie ewentualnych odmienności w charakterze pracy w / w- nich ( w stosunku do tej wykonywanej na podstawie umowy o pracę ) niczego w istocie nie zmienia. Przepis art. 8 ust. 2 a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych mówi bowiem jedynie o traktowaniu jako pracownika osób zatrudnionych ni mniej nie więcej na podstawie umów cywilnoprawnych . I nie jest tu istotny charakter umowy łączącej pracownika danego podmiotu z podmiotem innym, zewnętrznym - przesądzenie , czy był to w istocie stosunek pracy czy też umowa zlecenia czy może jeszcze inny rodzaj umowy . Kluczowe znaczenie ma bowiem ustalenie, czy usługi świadczone w ramach takich umów cywilnoprawnych były w istocie świadczone przez poszczególne osoby na rzecz ich pracodawcy ( podmiotu z którym związane są stosunkiem pracy ). Należy w tym miejscu przytoczyć tezy wyroku z dnia 27 listopada 2014 r. III AUa 476/14 SA w Gdańsku, gdzie ten stwierdził :” zwrot działać "na rzecz" użyty został w art. 8 ust. 2a u.s.u.s. w innym znaczeniu, niż w języku prawa, w którym działanie "na czyjąś rzecz" może się odbywać w wyniku istnienia określonej więzi prawnej (stosunku prawnego). Stosunkiem prawnym charakteryzującym się działaniem na rzecz innego podmiotu jest stosunek pracy, do którego istotnych cech należy działanie na rzecz pracodawcy (art. 22 k.p.). Również wykonujący zlecenie "działa na rzecz zleceniodawcy" (art. 734 i n. k.c.). W kontekście przepisu art. 8 ust. 2a u.s.u.s. zwrot ten opisuje zatem sytuację faktyczną, w której należy zastosować konstrukcję uznania za pracownika. Jest nią istnienie trójkąta umów, tj. 1) umowy o pracę, 2) umowy zlecenia między pracownikiem a osobą trzecią i 3) umowy o podwykonawstwo między pracodawcą i zleceniodawcą. Pracodawca w wyniku umowy o podwykonawstwo przejmuje w ostatecznym rachunku rezultat pracy wykonanej na rzecz zleceniodawcy, przy czym następuje to w wyniku zawarcia umowy zlecenia/świadczenia usług z osobą trzecią oraz zawartej umowy cywilnoprawnej między pracodawcą i zleceniodawcą „. Istota leży zatem w uznaniu za pracownika na skutek świadczeni a pracy na rzecz swojego pracodawcy , a nie na charakterze stosunku prawnego łączącego taką osobę z podmiotem trzecim.

Odrębnego omówienia wymaga natomiast kwestia podmiotu obowiązanego do opłacenia w takim przypadku ( przy powyższych ustaleniach faktycznych ) składek na ubezpieczenie zdrowotne zainteresowanych. Sąd Okręgowy nie podziela zgodnej w tym zakresie argumentacji odwołującego i zainteresowanego. Sąd podziela bowiem stanowisko wyrażone w wyroku SA w Białymstoku z dnia 6 sierpnia 2014 r. III AUa , gdzie wskazano, iż świadczący prace na podstawie umowy zlecenia, spełniający warunki określone w art. 8 ust. 2a u.s.u.s., również na gruncie ustawy z 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jest traktowany jako pracownik. W uzasadnieniu tegoż orzeczenia czytamy : „ …odnosząc się do zarzutu naruszenia przez sąd pierwszej instancji art. 85 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. wypada w pierwszej kolejności podkreślić, że przepis ten ma charakter kompetencyjny, nie może zatem stanowić samoistnej podstawy do określania statusu osoby podlegającej ubezpieczeniu zdrowotnemu. Przesądzenie w zaskarżonej decyzji, że płatnikiem składek na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu umowy zlecenia jest wnioskodawca, a także określenie podstawy wymiaru składki, determinuje konieczność odniesienia się w pierwszej kolejności do przepisu art. 66 ust. 1 lit. a ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. Wskazuje on, że obowiązkowemu ubezpieczeniu zdrowotnemu podlegają osoby, które są pracownikami w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych. Oznacza to, że świadczący prace na podstawie umowy zlecenia, spełniający warunki określone w art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, również na gruncie ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych jest traktowany jako pracownik. Zapatrywanie to jest akceptowane również w literaturze przedmiotu (K. Baka, G. Machulak, A. Pietraszewska-Macheta, A. Sidorko, Ustawa o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Komentarz, Warszawa 2010, LEX nr 57411 - uwaga nr 2 do artykułu 66 ustawy)...” W wyroku z dnia 8 listopada 2012 Sąd Apelacyjny w Gdańsku III AUa 760 / 12 wskazał, iż w sytuacji ustalenia, że daną osobę należy kwalifikować jako pracownika na podstawie art. 8 ust. 2a u.s.u.s., do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne zastosowanie znajdą przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10. Stosownie do treści art. 18 ust. 1a u.s.u.s. w przypadku osób wykonujących pracę na podstawie umowy zlecenia, jeżeli umowę taką zawarły z pracodawcą, z którym pozostają w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy, w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uwzględnia się również przychód z tytułu umowy zlecenia. Nadto, stosownie do treści art. 85 ust. 1 ustawy z 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych za osobę pozostającą w stosunku pracy składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca. W uzasadnieniu SA w G. stwierdził : „konsekwencją konstrukcji uznania za pracownika jest konieczność opłacania przez pracodawcę składki na ubezpieczenie społeczne za osobę, z którą została zawarta umowa zlecenia, tak jak za pracownika. Stosownie do przepisu art. 32 ustawy systemowej pracodawcę obciąża zatem także obowiązek poboru i odprowadzenia do ZUS składki na ubezpieczenie zdrowotne za osobę "uznaną za pracownika". Dalej wskazał : Stosownie do treści przepisu art. 8 ust. 2a ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych za pracownika, w rozumieniu ustawy, uważa się także osobę wykonującą pracę na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia lub innej umowy o świadczenie usług, do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, albo umowy o dzieło, jeżeli umowę taką zawarła z pracodawcą, z którym pozostaje w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonuje pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostaje w stosunku pracy. Przepisy art. 81 ust. 1, 5 i 6 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych stanowią natomiast, że do ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne pracowników (zgodnie z art. 66 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy - pracowników w rozumieniu ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych, czyli również w rozumieniu art. 8 ust. 2a tejże ustawy) stosuje się przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób. A zatem, w sytuacji ustalenia, że daną osobę należy kwalifikować jako pracownika na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy systemowej, do ustalenia podstawy wymiaru składek na ubezpieczenie zdrowotne zastosowanie znajdą przepisy określające podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe tych osób, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10. Stosownie do treści art. 18 ust. 1a ustawy systemowej w przypadku osób wykonujących pracę na podstawie umowy zlecenia, jeżeli umowę taką zawarły z pracodawcą, z którym pozostają w stosunku pracy, lub jeżeli w ramach takiej umowy wykonują pracę na rzecz pracodawcy, z którym pozostają w stosunku pracy, w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe uwzględnia się również przychód z tytułu umowy zlecenia. Nadto, stosownie do treści art. 85 ust. 1 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych za osobę pozostającą w stosunku pracy składkę jako płatnik oblicza, pobiera z dochodu ubezpieczonego i odprowadza pracodawca.

Kierując się powyższym Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c w zw. z art. 8 ust.2 a odwołania oddalił.