Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2016 roku

Sąd Okręgowy w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział I Cywilny w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2016 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z powództwa S. P.

przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej Spalska 114 w T. M..

o uchylenie uchwały

oddala powództwo

Sygn. akt I C 926/15

UZASADNIENIE

Pismem procesowym z dnia 22 czerwca 2015 r. wniesionym w sprawie I C 1618/14 powódka S. P., reprezentowana przez pełnomocnika, rozszerzyła dotychczasowe powództwo i wniosła o uchylenie § 2 i § 3 uchwały Wspólnoty Mieszkaniowej Spalska 114 w T. M.. nr 7/2015 r. z dnia 31 marca 2015 r. jako niezgodnej z przepisami prawa i naruszającą interesy członków wspólnoty. W uzasadnieniu wskazała, iż § 3 wprowadza odpowiedzialność materialną właścicieli niepodłączonych do instalacji zbiorczej za szkody wynikające z użytkowania przewodów i anten indywidualnych, usytuowanych na częściach wspólnych. W jej ocenie treść taka oznacza, iż za szkody odpowiadają tylko właściciele lokali, którzy nie włączyli się do instalacji zbiorczej, natomiast brak jest zasad ponoszenia odpowiedzialności za szkody w zakresie instalacji zbiorczej. Z kolei § 2 uchwały wymienia właścicieli, którzy nie włączyli się do instalacji zbiorczej i nadal korzystają z anten indywidualnych, jednak nie reguluje statusu osób, które nie włączyły się do instalacji zbiorczej, a nie mają anten indywidualnych, w szczególności nie wskazuje, czy osoby te mogą korzystać z anten indywidualnych.

Na rozprawie w dniu 7 lipca 2015 r. w sprawie I C 1618/14 Sąd wyłączył do odrębnego postępowania powództwo o uchylenie uchwały nr 7/2015.

Postanowieniem z dnia 14 października 2015 r. wydanym w sprawie I C 1618/14 Sąd zawiesił postępowanie w sprawie. W uzasadnieniu wskazał, iż powód wniósł o uchylenie § 2, § 3 i § 4 uchwały nr 8/2014 podjętej przez pozwaną Wspólnotę Mieszkaniową w dniu 12 września 2014 r. W dniu 7 kwietnia 2015 r. pozwana Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę nr 7/2015, w której to uchwale odwołano treść § 2 i § 3 uchwały nr 8/2014. Rozstrzygnięcie w sprawie I C 1618/14 zależy od wyniku postępowania w sprawie I C 926/15.

Na rozprawie w dniu 6 października 2015 r. pełnomocnik powódki poparł powództwo i wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego. Pozwana Wspólnota Mieszkaniowa Spalska 114 w T. M.., reprezentowana przez zarząd, wniosła o oddalenie powództwa. W toku postępowania strona pozwana podniosła zarzut niezachowania terminu do zaskarżenia uchwały przez powódkę, gdyż na głosowaniu w dniu 31 marca 2015 r. obecny był jej syn, któremu udzieliła pełnomocnictwa, który znał treść uchwały.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

S. P. jest właścicielką lokalu nr (...) objętego Wspólnotą Mieszkaniową przy ul. (...) w T. M..

(bezsporne)

S. P. posiada antenę indywidualną.

(dowód: zeznania T. P. złożone na rozprawie w dniu 17 grudnia 2015 r. 00:28:22-00:28:40, protokół k.3*, płyta k.40

W dniu 12 września 2014 r. Wspólnota Mieszkaniowa Spalska 114 w T. M.. podjęła uchwałę nr 8/2014 w sprawie budowy zbiorczej instalacji telewizyjnej o treści:

§ 1

1. Aby zapewnić mieszkańcom dostęp do programów telewizyjnych i radiofonicznych rozpowszechnianych w sposób naziemny zostanie wybudowana na dachu budynku antena i instalacja zbiorowa.

2. Instalacja zbiorowa będzie poprowadzona w klatce schodowej, z wejściem do każdego lokalu.

3. Wewnątrz lokalu właściciel dokona przejścia do odbiornika we własnym zakresie.

§ 2

1. Dla odbiorców TV satelitarnych na dachu zostanie umieszczonych do trzech czasz z konwerterami, z których sygnały zostaną poprowadzone w klatkach schodowych z wejściem do mieszkań dotychczasowych użytkowników.

2. Wewnątrz lokalu właściciel dokona przejścia do dekodera we własnym zakresie.

3. Przyszli abonenci TV satelitarnych będą mogli dokonać podłączenia do czasz na dachu we własnym zakresie.

§ 3

Zabrania się sytuowania anten indywidualnych: naziemnych i satelitarnych na częściach wspólnych budynku typu elewacja, dach.

§ 4

Koszt inwestycji zostanie pokryty z pozyskanych środków ze sprzedaży demontowanych grzejników żeliwnych i pozostałego złomu.

§ 5

Postanowienia wchodzą w życie z dniem podjęcia uchwały.

(dowód: uchwała nr 8/2014 k.11 akt sprawy I C 1618/14)

W dniu 31 marca 2015 r. Wspólnota Mieszkaniowa Spalska 114 w T. M.. podjęła uchwałę nr 7/2015 w sprawie zmiany zapisów w uchwale nr 8/2014 z dnia 12.09.2014 r. dotycząc budowy zbiorczej instalacji telewizyjnej o treści:

Odwołuje się treść § 2 uchwały nr 8/2014, który otrzymuje nowe brzmienie:

§ 2

1. Dla odbiorców TV satelitarnych na dachu zostaną umieszczone dwie czasze z konwerterami, z których sygnały zostaną poprowadzone w klatkach schodowych.

2. Z klatki schodowej do lokalu właściciel dokona przejścia we własnym zakresie i na własny koszt.

3. Przyszli użytkownicy i abonenci TV satelitarnych będą mogli dokonać podłączenia w każdym czasie, po uprzednim zgłoszeniu tego faktu do Zarządu Wspólnoty.

Odwołuje się treść § 3 uchwały 8/2014, który otrzymuje nowe brzmienie:

§ 3

Właściciele lokali, którzy nie włączyli się do instalacji zbiorczej i nadal korzystają z anten indywidualnych usytuowanych na częściach wspólnych budynku typu elewacja, dach, balkony, odpowiadają materialnie za powstałe uszkodzenia i szkody wynikające z użytkowania anten i przewodów, jak i uszkodzenia powstałe przy ich demontażu.

Pozostałe zapisy uchwały nr 8/2014 pozostają bez zmian.

Postanowienia mniejszej uchwały, wchodzą w życie z dniem podjęcia.

(dowód: uchwała nr 7/2015 k.52 akt sprawy I C 1618/14)

Głosowanie nad uchwałą nr 7/2015 odbyło się częściowo na zebraniu wspólnoty w dniu 31 marca 2015 r., a częściowo w drodze indywidualnego zbierania głosów.

Podczas zebrania w dniu 31 marca 2015 r. S. P. reprezentował syn T. P., który w głosowaniu wstrzymał się od głosu. Pełnomocnictwo obejmowało głosowanie za przyjęciem trybu głosowania „1 właściciel równa się 1 głos”, reprezentowanie na zebraniu właścicieli wspólnoty w dniu 31 marca 2015 r. oraz głosowanie nad wszystkimi uchwałami podjętymi na tym zebraniu.

W głosowaniu wzięło udział 16 (76,30% udziałów) z 24 członków wspólnoty. Za uchwałą opowiedziało się 12 osób (56,40% udziałów), przeciw była 1 (4,30% udziałów) natomiast 3 wstrzymały się od głosu (15,60% udziałów).

Uchwała nr 7/2015 została podjęta z dniem 7 kwietnia 2015 r.

(dowód: pokwitowanie odbioru wraz z informacją k.14-16, wynik głosowania k.18, pełnomocnictwo k.19, lista obecności k.20, zeznania T. P. złożone na rozprawie w dniu 17 grudnia 2015 r. 00:25:59-00:26:55, protokół k.38v, płyta k.40)

Pokwitowanie odbioru informacji o podjętych uchwałach z dnia 31 marca 2015 r. przez S. P. nie zawiera daty.

(dowód: pokwitowanie odbioru wraz z informacją k.14-16)

Na rozprawie w dniu 11 czerwca 2015 r. członkowie zarządu Wspólnoty złożyli odpis uchwały nr 7/2015.

(dowód: protokół k.53 akt sprawy I C 1618/14)

Telewizyjna instalacja zbiorcza została zamontowana. Firma montująca anteny zbiorcze udzieliła gwarancji Wspólnocie w zakresie ich montażu. Po okresie gwarancji odpowiedzialność przejmuje Wspólnota.

Instalacja jest traktowana jako część wspólna budynku, właścicielami instalacji są członkowie Wspólnoty.

(dowód: zeznania B. Z. złożone na rozprawie w dniu 28 stycznia 2016 r. nagranie 00:06:50-00:08:19, protokół k.42v-43, płyta k.44)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie wskazanych dowodów. Sąd pominął dowód z zeznań świadka G. S. jako nie mający znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Podstawę roszczenia powódki stanowi przepis art. 25 ustawy o własności lokali, zgodnie z którym właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy. Powództwo, o którym mowa w ust. 1, może być wytoczone przeciwko wspólnocie mieszkaniowej w terminie 6 tygodni od dnia podjęcia uchwały na zebraniu ogółu właścicieli albo od dnia powiadomienia wytaczającego powództwo o treści uchwały podjętej w trybie indywidualnego zbierania głosów.

W niniejszej sprawie kwestią sporną było zachowanie terminu do zaskarżenia uchwały przez powódkę.

Termin, o którym mowa w art. 25 ust. 1a ustawy, jest terminem zawitym prawa materialnego, który nie może zostać przywrócony ani przedłużony.

W głosowaniu nad uchwałą na zebraniu w dniu 31 marca 2015 r. powódkę reprezentował T. P.. Wskazać jednak należy, iż głosowanie nad uchwałą odbyło się jedynie częściowo na zebraniu wspólnoty w dniu 31 marca 2015 r., gdyż w pozostałej części przeprowadzono indywidualne zbieranie głosów. Z tego też względu uchwała nr 7/3015 została podjęta z dniem 7 kwietnia 2015 r., a nie na zebraniu ogółu właścicieli w dniu 31 marca 2015 r., dlatego też nie ma znaczenia, iż T. P. w dniu zebrania znał jej treść.

Z uwagi na częściowe głosowanie nad przedmiotową uchwałą w trybie indywidualnego zbierania głosów bieg 6-tygodniowego terminu należy liczyć od dnia doręczenie pisemnego powiadomienia o treści podjętej uchwały (zob. art. 23 ust. 3 ustawy o własności lokali).

Zgodnie z ogólną zasadą ciężaru dowodu wyrażoną w przepisie art. 6 kc to na powódce ciąży obowiązek wykazania, że zachowała termin do wniesienia powództwa o uchylenie uchwały. Strona powodowa wskazała, iż prawidłowe powiadomienie nastąpiło dopiero na rozprawie w dniu 11 czerwca 2015 r., ponieważ na pisemnym pokwitowaniu odbioru przez S. P. brak jest oznaczenia daty. Pozwany zaś podniósł, iż skoro powódka pokwitowała odbiór pisma, termin ten zaczął biec niezależnie od braku daty i wskazał dowody na okoliczność daty doręczenia uchwały powódce.

W ocenie Sądu zgodzić należy się ze stanowiskiem powódki. Doręczenie właściwe do rąk adresata obejmuje potwierdzenie odbioru pisma podpisem i wpisanie daty. Data doręczenia powinna zostać własnoręcznie wpisana przez osobę odbierającą pismo, powinna zostać oznaczona dokładnie, czyli z podaniem dnia, miesiąca oraz roku. Pokwitowanie odbioru będzie spełniało funkcję dowodu potwierdzającego fakt powiadomienia o treści podjętej uchwały w określonej dacie, gdy obok swojego podpisu adresat własnoręcznie umieści datę odbioru przesyłki. Od momentu doręczenia pisma zaczyna biec termin do zaskarżenia. Nieprawidłowo doręczone powiadomienie nie może być uznane za skuteczne.

Ponieważ w niniejszej sprawie brak jest daty na pokwitowaniu odbioru, uznać należy, iż doręczenie uchwały nastąpiło dopiero w dniu 11 czerwca 2015 r. na rozprawie w sprawie I C 1618/14, na której był obecny pełnomocnik powódki. Tym samym Sąd pominął dowody przedstawione przez pozwanego na okoliczność daty doręczenia uchwały powódce (zeznania świadka G. D.).

Właściciel lokalu może zaskarżyć uchwałę do sądu z powodu jej niezgodności z przepisami prawa lub z umową właścicieli lokali albo jeśli narusza ona zasady prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną lub w inny sposób narusza jego interesy.

Niezgodność uchwały wspólnoty mieszkaniowej z prawem może wynikać nie tylko z treści uchwały, ale także z wad postępowania prowadzącego do jej podjęcia, właściciel lokalu może więc podnosić zarówno zarzuty merytoryczne skierowane przeciwko treści uchwały, jak i zarzuty formalne. Zarzuty formalne dotyczące procedury podjęcia uchwały mogą stanowić podstawę uchylenia uchwały tylko wówczas, gdy zarzucana wadliwość miała lub mogła mieć wpływ na treść uchwały.

Naruszenie interesu w rozumieniu art. 25 ust. 1 to kategoria obiektywna, oceniana przez pryzmat współżycia społecznego. Musi istnieć co najmniej znaczna dysproporcja pomiędzy potrzebą ochrony interesu określonego właściciela, a ochroną interesu wyrażonego podjętą uchwała, aby stwierdzić podstawy do jej uchylenia.

Uchwała nr 7/2015, zmieniająca uchwałę nr 8/2014, określa prace, które mają nastąpić w przyszłości. Pozwana nie zaciągnęła na ich podstawie żadnego zobowiązania, nie zostały nią nałożone także żadne obowiązki na właścicieli nieruchomości. Celem uchwały nr 7/2015 było podjęcie działań przygotowawczych do realizacji budowy zbiorczej instalacji telewizyjnej, która de facto została już zainstalowana. W ocenie Sądu instalacja ta przyniesie wymierne korzyści dla właścicieli lokali, zatem jest ona w ich interesie.

W zakresie, w jakim nieruchomość wspólna nie jest niezbędna do korzystania z lokalu zgodnie z jego przeznaczeniem, wspólnota mieszkaniowa ma prawo określić zasady korzystania z niej (zarząd nieruchomością wspólną). Decyzje w tym zakresie muszą pozostawać w zgodzie z przepisami prawa, z zasadami prawidłowego zarządzania nieruchomością oraz nie powinny naruszać interesu właściciela lokalu. Z treści § 2 uchwały nr 7/2015 wynika, iż właściciele dokonają podłączenia z klatki do mieszkania we własnym zakresie, przeciwna regulacja stanowiłaby ingerencję w prawo własności – podłączenie nie może być dokonane przez wspólnotę mieszkaniową, gdy sposób wykonywania tego prawa przekracza granice ustanowione przez normy prawne. Ponadto § 2 przewiduje możliwość podłączenia użytkowników i abonentów TV satelitarnych w każdym czasie po uprzednim zgłoszeniu tego faktu. Strona powodowa wskazała, iż § 2 nie reguluje statusu osób, które nie włączyły się do instalacji zbiorczej, a nie mają anten indywidualnych, w szczególności nie wskazuje, czy osoby te mogą korzystać z anten indywidualnych. Wskazać należy, iż § 2 nie zabrania użytkownikom, którzy nie są użytkownikami lub abonentami TV satelitarnych, podłączenia się w przyszłości do instalacji zbiorczej, jak również posiadać w przyszłości anteny satelitarne. Możliwość przyłączenia się do instalacji zbiorczej wynika zaś z samego udziału w nieruchomości wspólnej, którą jest również ta instalacja. Uchwała nie zabrania również korzystać z usług innych dostawców niż występujących w instalacji zbiorczej. Z kolei § 3 uchwały 7/2015 wprowadza odpowiedzialność materialną właścicieli niepodłączonych do instalacji zbiorczej za szkody wynikające z użytkowania anten indywidualnych usytuowanych na częściach wspólnych. W ocenie powódki za szkody odpowiadają tylko właściciele lokali, którzy nie włączyli się do instalacji zbiorczej, natomiast brak jest zasad ponoszenia odpowiedzialności za szkody w zakresie instalacji zbiorczej. Wskazać należy, iż odpowiedzialność właścicieli lokali, którzy nie włączyli się do instalacji zbiorczej i nadal korzystają z anten, za uszkodzenia na częściach wspólnych budynku wynika z zasad ogólnych – wspólnocie przysługuje roszczenie o naprawienie szkody powstałej w części wspólnej w stosunku do osoby odpowiedzialnej za jej wyrządzenie. W tej sytuacji zaskarżona uchwała stanowi jedynie potwierdzenie zobowiązania do naprawienia szkód powstałych w wyniku instalacji indywidualnych anten na częściach wspólnych budynku. W zakresie brak ustalenia odpowiedzialności co do instalacji zbiorczej stwierdzić należy, iż za montaż instalacji jak i funkcjonowanie instalacji odpowiada gwarancyjnie podmiot odpowiedzialny za montaż na podstawie odrębnej umowy, a po upływie tego okresu odpowiada wspólnota z tytułu nienależytego wykonywania zarządu nad nieruchomością wspólną.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, iż zaskarżona uchwała nie jest niezgodna z przepisami prawa i nie stoi w sprzeczności z zasadami prawidłowego zarządzania nieruchomością wspólną oraz nie narusza interesu powódki. Natomiast naruszenie subiektywnego interesu właściciela jak i subiektywnie postrzeganego interesu wspólnoty nie uzasadnia uchylenia uchwały.

Dlatego też powództwo jako bezzasadne należało oddalić.