Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II K 23/16

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26.04.2016r.

Sąd Rejonowy Słupcy w II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSR Elżbieta Ożóg- Kazimierczak

Protokolant p. o. sekr. sąd. Agnieszka Guziołek

Przy udziale prokuratora Sylwii Lewandowskiej

po rozpoznaniu w dniach: 22.03.2016r. i 26.04.2016r. sprawy:

A. S., urodz. (...) we W., syna J. i K. zd. S.

oskarżonego o to, że:

I.  W dniu 1 listopada 2015r. w miejscowości O. działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dokonał rozboju na osobie M. B. (1) w ten sposób, że używając słów wulgarnych i stosując przemoc poprzez uderzenie pięścią w twarz w okolice czoła, zabrał w celu przywłaszczenia tablet marki S. (...) o wartości 300 zł. na szkodę M. B. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia – w okresie od 30 listopada 2011 do 19 września 2012r. – kary 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego we Wrześni z dnia 27 września 2010r. za umyślne przestępstwa podobne ( II K 463/10 )

tj. o przestępstwo z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk

II.  w dniu 12 listopada 2015r. w miejscu zamieszkania w miejscowości K. (...) A gm. K. posiadał 3,97 grama netto środka odurzającego z grupy I – N, IV – N w postaci ziela konopi innych niż włókniste ( marihuana ) wbrew przepisom ustawy

tj. o przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii

III.  w dniu 24 października 2015r. w B. woj. (...) kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,42 mg/dm 3 alkoholu w wydychanym powietrzu, nadto czynu tego dopuścił się w okresie 2–letniego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego wyrokiem Sądu Rejonowego we Wrześni z dnia 29.07.2015r. o sygn. II W 481/15, który to wyrok uprawomocnił się w dniu 22.08.2015r.

tj. o przestępstwo z art. 178a § 1 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

1.  Oskarżonego A. S. uznaje za winnego przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 kk popełnionego w sposób wyżej opisany jak w punkcie I i za to na podstawie art. 280 § 1 kk skazuje go na karę 3 (trzech) lat i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

2.  Oskarżonego A. S. uznaje za winnego przestępstwa z art. 62 ust. 1 Ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii popełnionego w sposób wyżej opisany jak w punkcie II i za to na podstawie powołanego przepisu wymierza mu karę 8 ( ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności .

3.  Oskarżonego A. S. uznaje za winnego przestępstwa z art. 178a § 1 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełnionego w sposób wyżej opisany jak w punkcie III przy przyjęciu, iż czynu tego dopuścił się nie stosując do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego na okres 2 lat przez Sąd Rejonowy we Wrześni Wyrokiem z dnia 29.07.2015r., w sprawie o sygn. akt II W 481/15 za wykroczenie z art. 86 § 1 kw, który to zakaz rozpoczął swój bieg od dnia 22.08.2015r. i za to na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza mu karę 1 (jednego) roku i 3 (trzech) miesięcy pozbawienia wolności.

4.  Na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk orzeka wobec oskarżonego karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 4 ( czterech) lat i 6 ( sześciu ) miesięcy.

5.  Na podstawie art. 42 § 2 k. k. orzeka wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych przez okres 5 ( pięciu ) lat.

6.  Na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeka od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości 5 000 (pięć tysięcy) złotych.

7.  Na podstawie art. 70 ust. 2 powołanej wyżej ustawy orzeka przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci ziela konopi w woreczku o wadze 3,68 g netto po badaniu i zarządza jego zniszczenie.

8.  Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zalicza oskarżonemu okres tymczasowego aresztowania od dnia 12.11.2015r., godz. 13.50 do dnia 25.01.2016r. i od dnia 4.02.2016r.

9.  Na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwalnia oskarżonego w całości od obowiązku ponoszenia kosztów sądowych.

10.  Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. L. kwotę 1977,84 zł. tytułem nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu z urzędu.

Sędzia

Elżbieta Ożóg - Kazimierczak

I I K 23 / 16

UZASADNIENIE

Oskarżony A. S. mieszka wraz z babcią B. S. w domu jednorodzinnym stanowiącym jej własność, w którym zajmuje on osobny pokój. Oskarżony utrzymuje się z sezonowych prac dorywczych, nie jest zarejestrowany jako bezrobotny. Większość czasu spędza poza miejscem zamieszkania.

Wyrokiem Nakazowym Sądu Rejonowego we Wrześni z dnia 29.07.2015r., w sprawie o sygn. akt II W 481/15, orzeczono wobec oskarżonego A. S. zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 2 lat i zakaz ten biegnie wobec oskarżonego od dnia 22.08.2015r.

W dniu 24.10.2015r. ok. godz. 4.40 oskarżony udał się użytkowanym przez niego w tym czasie samochodem m-ki F. (...) o nr rej. (...) na stację paliw (...) we W. przy ul. (...), a następnie wyjechał stamtąd, udając się w kierunku O.. Za nim udali się radiowozem funkcjonariusze policji: M. G. i M. M., którzy udali się tam po uprzednim zawiadomieniu KPP we W. o możliwości kierowania powyższym pojazdem przez nietrzeźwego kierowcę. Funkcjonariusze podjęli próbę zatrzymania pojazdu kierowanego przez oskarżonego, jednak ten przyspieszył, nie reagując na sygnały świetlne, ani dźwiękowe. Oskarżony przejechał przez miejscowość O. i udał się w kierunku M., następnie skręcił na O. kierując się w stronę B., a po wjechaniu na drogę polną z B. w kierunku G. zjechał na pobocze, po czym uderzył w znak E-18a, w wyniku czego zatrzymał się i dalej kontynuował ucieczkę pieszo przez pole. Oskarżonego zatrzymano po podjętym pościgu pieszym ok. 100 metrów dalej i doprowadzono do radiowozu. Przeprowadzone u oskarżonego badania alcoquantem na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu o godz. 5.14 wykazały zawartość 0,42 mg/dm 3, a o godz. 5.31 zawartość 0,47 mg/dm 3 alkoholu w wydychanym powietrzu. Oskarżony nie posiadał przy sobie żadnych dokumentów. Oskarżonego zatrzymano i po przybyciu na miejsce karetki pogotowia, z uwagi na zgłaszany przez niego ból w klatce piersiowej, przewieziono go do Szpitala (...) we W., z uwagi na wysokie ciśnienie krwi.

W dniu 31.10.2015r. oskarżony A. S. wraz z A. M. i D. R. udali się na dyskotekę do O.. Po godz. 4-tej wszyscy opuścili dyskotekę i udali się na przystanek autobusowy koło sklepu (...).

Tego samego dnia około godz. 23-ej na dyskotekę do O. przejechał również pokrzywdzony M. B. (1) wraz z kolegami: D. K. i P. P. (1). Przywiózł ich J. P.. M. B. (1) zabrał ze sobą tablet Samsung G. (...) koloru białego, z którym współpracowała karta telefoniczna o numerze 669 636 448 w sieci (...), a który w czasie jego pobytu na dyskotece znajdował się w samochodzie znajomego. Około godz. 4.20 w dniu 1.11.2015r. M. B. (1) zabrał swój tablet z pojazdu znajomego i poszedł się przejść, a po powrocie przed budynek dyskoteki zastał tam P. P. (1) idącego w kierunku ul. (...). M. B. (1) po chwili poszedł za kolegą i spotkał go na parkingu przed sklepem (...). Obaj poszli w kierunku przystanku autobusowego mieszczącego się przy parkingu sklepu. Na przystanku i przed nim znajdowało się dwoje mężczyzn, a wśród nich oskarżony A. S. i kobieta, którzy ze sobą rozmawiali. M. B. (1) i P. P. (1) zawrócili i stanęli na parkingu przed sklepem, a w międzyczasie M. B. (1) wyjął tablet, by go uruchomić. Od tyłu doszedł do nich oskarżony A. S. i uderzył pięścią w twarz P. P. (1), który przewrócił się, a z nosa zaczęła mu lecieć krew. Następnie oskarżony A. S. używając słów wulgarnych zwrócił się do M. B. (1), by ten dał mu tablet. M. B. (1) odmówił, a wtedy oskarżony wyprowadził cios pięścią w kierunku jego twarzy, co widząc M. B. (1) odchylił się, w wyniku czego otrzymał cios w czoło, a następnie oskarżony wyrwał mu z ręki tablet, z którym udał się na przystanek. M. B. (1) pomógł wstać P. i obaj udali się w kierunku posterunku Policji szukać pomocy. W międzyczasie podszedł od nich D. K., któremu mężczyźni opowiedzieli o zdarzeniu, a następnie B. wraz z K. udali się w kierunku parkingu przed sklepem (...), pozostawiając przed posterunkiem P.. Kiedy tam doszli zauważyli, iż na przystanku stoi oskarżony, który z kimś rozmawia, po czym wrócili do P. i z jego telefonu o godz. 7.30 D. K., dzwoniąc na numer alarmowy 112, zawiadomił KPP w S. o pobiciu swego kolegi i kradzieży na jego szkodę telefonu komórkowego. Następnie mężczyźni wrócili na parking i zauważyli jak trzy osoby pospiesznie wsiadają do jakiegoś pojazdu i odjeżdżają. Na miejsce zdarzenia udał się patrol w składzie: R. K. i Ł. J., który zastał na miejscu D. K., M. B. (1) i P. P. (1). Po zbadaniu mężczyzn na zawartość alkoholu stwierdzono, iż M. B. (1) był trzeźwy, u P. P. (1) stwierdzono 1,20 mg/l, a u D. K. stwierdzono 0,94 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

W dniu 12.11.2015r. o godz. 9.30 dokonano zatrzymania oskarżonego A. S.. W miejscu jego zamieszkania w miejscowości K. 26A dokonano przeszukania, w wyniku którego w pokoju zajmowanym przez oskarżonego ujawniono tablet koloru białego marki S.. Ponadto w czasie przeszukania w pokoju oskarżonego ujawniono również susz roślinny koloru zielonego o wadze brutto 6,00 gram, znajdujący się luzem w filiżance. W wyniku użycia testera KN Reagent 20 stwierdzono, iż znaleziony susz był marihuaną. Ponadto zabezpieczono także pudełko plastikowe z zawartością białego proszku o wadze brutto 36,70 grama, a użyty tester (...) 2 test 01 M. R. wykazał w badanej substancji zawartość amfetaminy.

Znaleziony w wyniku przeszukania u oskarżonego tabel został zwrócony pokrzywdzonemu M. B. (1).

Powyższy stan faktyczny ustalono w oparciu o zeznania świadków: M. B. (1) ( k. 278 w zw. z k. 122-124 ), M. J. ( k. 279 w zw. z k. 33-34), D. K. ( k. 279 w zw. z k. 20-21), J. P. ( k. 279), P. P. (1) ( k. 279-280 w zw. z k. 23-25, 29-30 i 125-127 ), A. M. ( k. 280 w zw. z k. 35-36), częściowo zeznania świadka D. R. ( k. 280-281 w zw. z k. 38v) oraz częściowo w oparciu o wyjaśnienia oskarżonego A. S. ( k. 277 w zw. z k. 60-61, 85-87, 97, 154-156 i 195-198) oraz pozostałe zgromadzone w aktach sprawy dokumenty, których wiarygodność nie budziła żadnych wątpliwości.

Oskarżony A. S. na rozprawie przyznał się jedynie do trzeciego zarzutu, natomiast nie przyznał się do dwóch pierwszych zarzutów oraz odmówił składania wyjaśnień i odpowiedzi na pytania. Jednocześnie oskarżony podtrzymał swoje wyjaśnienia złożone w toku postępowania przygotowawczego, kiedy to raz przyznawał się do zarzucanych mu czynów, a raz nie przyznawał się podając, iż nie widzi rozbieżności w swoich wyjaśnieniach.

Sąd nie w pełni dał wiarę wyjaśnieniom oskarżonego z uwagi na to, iż nie były one konsekwentne, albowiem podczas pierwszego przesłuchania w toku postępowania przygotowawczego, bezpośrednio po zatrzymaniu, na okoliczność postawionego mu zarzutu rozboju oskarżony nie przyznał się do niego, będąc przesłuchany dwa dni później, oskarżony przyznał się podając, iż to stało się przez jego problemy z alkoholem i on żałuje tego, co się stało oraz chciałby przeprosić pokrzywdzonego, a także poddać się dobrowolnie karze. Podczas przesłuchania przed prokuratorem w dniu 27.01.2016r. oskarżony przyznał się do wszystkich zarzutów oraz na okoliczność zarzucanego mu rozboju wyjaśnił, iż był wtedy w stanie nietrzeźwym i poszkodowanego poprosił, by ten dał mu telefon, a kiedy odchodził, to pokrzywdzony miał go szarpnąć za ramię i w tym momencie oskarżony miał go uderzyć, a kiedy następnie poszkodowany wraz z kolega przyszli na przystanek, by odzyskać telefon, to oskarżony miał go uderzyć po raz drugi. Oskarżony przyznał wtedy, że tablet zabrał z rąk poszkodowanego, wcześniej zwracając się do niego, by mu dał ten tablet i on mu go dał, a oskarżony go nie uderzył, tylko uderzył jego kolegę, a poszkodowany wydał mu tablet dobrowolnie. Odnośnie znalezionej u oskarżonego w domu marihuany podał on, że zakupił ją dawno temu w sklepie z dopalaczami w celach kolekcjonerskich i o nich zapomniał. Podczas tego przesłuchania oskarżony chciał dobrowolnie poddać się karze, jednak po przedstawieniu mu przez prokuratora propozycji kary oskarżony nie wyrazili na taki wymiar kary zgody. Oskarżony od początku przyznawał się jedynie do zarzutu dotyczącego kierowania pojazdem mechanicznym w stanie nietrzeźwym składając na jego okoliczność wyjaśnienia, zasłaniając się jednak niepamięcią z uwagi na spożyty wcześniej alkohol.

Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego złożonym na rozprawie oraz w trakcie postępowania przygotowawczego w części, w której nie przyznał się do dwóch pierwszych zarzutów, przedstawiając przebieg zdarzenia z udziałem pokrzywdzonego M. B. (1) w sposób, z którego miałoby wynikać, iż pokrzywdzony dobrowolnie wydał mu swój tablet uznając, iż wyjaśnienia oskarżonego w tej części mają charakter typowo obronny, zmierzający jedynie do uwolnienia się od odpowiedzialności, albowiem wyjaśnienia te nie znajdują potwierdzenia w zeznaniach przesłuchanych w sprawie świadków.

Pokrzywdzony M. B. (1) konsekwentnie podawał, iż w nocy 1.11.2015r. kolega P. powiedział mu, że zabrano mu telefon, po czym został on uderzony i dlatego poszedł on na przystanek autobusowy, gdzie siedzieli sprawcy, jednak oni mu powiedzieli, że jego kolega jest pijany i pewnie kłamie, dlatego mężczyźni wrócili na parking i pokrzywdzony wyjął tablet, by z niego zadzwonić po policję, jednak nie zdążył tego zrobić, bo oskarżony do nich podszedł z przystanku i uderzył P., a do pokrzywdzonego zwrócił się słowami: „oddaj kurwa tego tableta”, a kiedy pokrzywdzony rękę z tabletem odchylił do tyłu, bo nie chciał urządzenia oddać, to w jego kierunku również został skierowany przez oskarżonego cios, jednak pokrzywdzony zdążył się odchylić, z uwagi na co pięść oskarżonego trafiła go w czoło. Następnie oskarżony wyszarpnął pokrzywdzonemu tableta z ręki, a pokrzywdzony z P. udali się szukać pomocy.

Podane przez M. B. (1) okoliczności związane z zabraniem mu tabletu potwierdził świadek P. P. (1), z zeznań którego wynikało, iż widział, że M. B. (1) miał ze sobą biały tablet, z którego korzystał jak z telefonu. Kiedy świadek wyszedł z dyskoteki, by się przejść, to na parkingu przed sklepem (...) podszedł do niego M. B. (1), a na przystanku nieopodal świadek widział trzy osoby. Kiedy tam stali M. B. (1) wyjął tablet, aby zadzwonić po samochód, a chwilę po tym podbiegł do nich nieznany mu mężczyzna z przystanku i bez żadnych słów uderzył go pięścią w nos, po czym świadek upadł, a kiedy jeszcze nie zdążył wstać, to widział jak ten mężczyzna wyrywa B. z ręki tablet. Świadek nie widział, czy wcześniej ten mężczyzna B. uderzył, albowiem był zamroczony po wcześniejszym uderzeniu. Następnie świadek widział, jak mężczyzna, który zabrał B. tablet, poszedł z nim na przystanek do znajomych, a świadek wraz z B. udali się na posterunek policji. Kiedy tam dotarli, zjawił się D. K., któremu opowiedzieli co się stało, a następnie B. z K. poszli w stronę przystanku, a kiedy wrócili, to wraz jego wujkiem J. P., który pod nich podjechał czekali na przyjazd policji. Świadek przyznał, iż w czasie zdarzenia znajdował się pod działaniem alkoholu, z uwagi na co podał, iż nie potrafiłby rozpoznać sprawcy.

Świadek J. P. nie był bezpośrednim świadkiem zdarzenia z udziałem oskarżonego, ale dowiedział się o nim bezpośrednio po tym zdarzeniu od samego pokrzywdzonego, jeszcze przed przybyciem na miejsce policji. Świadek ten podał, iż wracał po dyskotece do domu pieszo i spotkał po drodze Brana i P., od których dowiedział się, że jakiś czas temu na parkingu przed sklepem (...) podbiegł do nich jakiś mężczyzna, który miał ich uderzyć pięścią w twarz, a następnie zabrać B. tableta i oddalić się w kierunku przystanku, po czym wspólnie podjęli decyzję, by wrócić na przystanek zobaczyć, czy ten mężczyzna nadal się tam znajduje, a kiedy dochodzili, to świadek zauważył, iż trzy osoby podbiegły do podjeżdżającego ciemnego pojazdu, a następnie odjeżdżają w kierunku S., po czym świadek z telefonu należącego do P. P. (1) zadzwonił na numer alarmowy 112, by powiadomić o zdarzeniu policję.

Świadek M. J. zeznawał na okoliczność odbierania swoim samochodem, po uprzednim telefonie D. R., trzech osób nad ranem z okolic dyskoteki H., a z zeznań jego wynikało, iż zabierani przez niego mężczyźni i kobieta wybiegli z uliczki i szybko wsiedli do samochodu, po czym kazali mu szybko stamtąd odjeżdżać, by znajdujący się w pobliżu chłopak nie zdążył zobaczyć jego numerów rejestracyjnych. Wszyscy oni byli pod działaniem alkoholu, a siedzący z tyłu z dziewczyną mężczyzna miał biały tablet i cała trójka w czasie drogi na temat tego tabletu rozmawiała, a z tej rozmowy świadek wywnioskował, iż siedzący z tyłu mężczyzna miał kogoś uderzyć i mu zabrać ten tablet. Następnie chłopak siedzący z tyłu chciał świadkowi dać tablet za przysługę podwiezienia, jednak świadek odmówił, a potem chłopak wraz z tabletem wysiadł w miejscowości K..

Również świadek A. M., która w czasie zdarzenia w dniu 1.11.2015r. była w towarzystwie oskarżonego oraz D. R. potwierdziła, że oskarżony uderzył mężczyznę, który miał w ręku tableta z pięści, a wcześniej kazał mu go oddać, po czym zabrał mu tableta i razem ze świadkiem odjechali stamtąd jakimś samochodem, który po nich przyjechał. Następnie świadek widziała ten tablet w domu oskarżonego, kiedy kilkakrotnie u niego przebywała.

Świadek D. R., który tego wieczora również przebywał w towarzystwie oskarżonego na rozprawie potwierdził, iż kiedy oczekiwał na przystanku autobusowym z oskarżonym i A. M. na transport, to przyszli jacyś dwaj mężczyźni i doszło do jakiejś rozmowy, ale oni odeszli w stronę sklepu, a tam się zatrzymali i jeden z nich coś krzyczał, po czym oskarżony podbiegł do niego i doszło do małej szarpaniny, po czym oskarżony do nich wrócił, a następnie wrócili do domów. Świadek przyznał, iż był pod działaniem alkoholu oraz podał, iż z uwagi na odległość od miejsca zdarzenia, w jakiej się znajdował, nie potrafi podać dokładnie przebiegu zajścia. Świadek ten podtrzymał jednak swoje zeznania złożone w trakcie postępowania przygotowawczego, kiedy to podał, iż kiedy oskarżony podbiegł do mężczyzn, to najpierw uderzył jednego, a za chwilę uderzył tego drugiego, po czym od nich wrócił, a kiedy następnie jechali razem samochodem kolegi J., to oskarżony powiadał po drodze o tym, jak pobił tych dwóch, ponadto świadek widział u oskarżonego biały tablet, którego wcześniej na imprezie u oskarżonego nie widział.

Powyżsi świadkowie, za wyjątkiem D. R., złożyli w tym zakresie zeznania spójne, logiczne i wzajemnie uzupełniające, co sprawiło że Sąd w całości dał im wiarę. Świadek M. B. (1) w czasie zdarzenia mógł znajdować się pod nieznacznym wpływem alkoholu, albowiem przyznał, iż do godz. 22–ej na dyskotece spożywał piwo, jednak przeprowadzone u niego przez policję, bezpośrednio po zdarzeniu, badania nie wykazały zawartości alkoholu. Również odtworzenie nagrania monitorginu potwierdziło wersję podaną przez pokrzywdzonego i świadków, jednak zwrócić należy uwagę, że monitoring z uwagi na sposób zapisu i przemieszczanie się kamery na różne obiekty, w odstępie co kilka sekund, nie zarejestrował przebiegu całego zdarzenia, a jedynie jego początek, kiedy to oskarżony podchodzi od tyłu do dwóch idących mężczyzn, następnie łapie za ramię jednego z nich i wyprowadza cios ręką, jednak w tym momencie kamera przesuwa się na inny obiekt, a kiedy wraca na miejsce zdarzenia, nie ma w tamtym miejscu już żadnych osób. Oskarżony podczas odtwarzania nagrania monitoringu przyznał, iż on jest mężczyzną podchodzącym z tyłu do dwóch idących mężczyzn.

Jedynie do zeznań świadka D. R. Sąd podszedł z dużą ostrożnością, albowiem składając zeznania na rozprawie, w obecności oskarżonego, świadek ten starał się przedstawić przebieg zdarzenia w sposób jak najbardziej korzystny dla oskarżonego, usiłując pomniejszyć jego udział w zdarzeniu i uderzenia przedstawić jako szarpanie czy popychanie, jednak ostatecznie świadek podtrzymał zeznania złożone w trakcie postępowania przygotowawczego, kiedy to przedstawił przebieg zdarzenia zgodnie z ustalonym przez sąd stanem faktycznym. Zdaniem Sądu, świadek ten jako kolega oskarżonego, z którym bawił się na dyskotece bezpośrednio przed zdarzeniem, a następnie, będąc bezpośrednim świadkiem zdarzenia z udziałem oskarżonego i dwóch nieznanych mu mężczyzn - miał interes w tym, by zeznawać na korzyść oskarżonego, z uwagi na co sąd dał wiarę zeznaniom tego świadka złożonym w postępowaniu przygotowawczym, a więc w krótkim czasie po zdarzeniu, kiedy to świadek najlepiej pamiętał jego przebieg oraz kiedy jeszcze nie miał wystarczająco dużo czasu, by uzgodnić z oskarżonym korzystną dla niego wersję zdarzeń.

Sąd nie dał wiary zeznaniom świadka B. S. złożonym na rozprawie w dniu 22.03.2016r. kiedy to jako babcia oskarżonego podała, iż kiedy policja znalazła w pokoju jej wnuka kubek z trzema listkami o nieprzyjemnym zapachu, to ona je tam schowała, by zapytać o nie oskarżonego a znalazła je tam po tym, jak w pokoju wnuka chłopacy grali w karty i nie wiadomo kto to ze sobą miał, ale potem o tym zapomniała. Zdaniem Sądu zeznania powyższego świadka stanowią nieudolną próbę uwolnienia oskarżonego od odpowiedzialności za posiadanie tego rodzaju środków, albowiem świadek tego rodzaju okoliczności nie podała funkcjonariuszom, którzy podczas przeszukania w dniu 12.11.2015r. znaleźli to w pokoju zajmowanym przez oskarżonego, a wersję tą świadek przestawił dopiero na rozprawie w dniu 22.03.2016r. Jednocześnie świadek potwierdził, iż oskarżony zajmuje w jej domu tylko ten jeden pokój, a koledzy przychodzą od niego rzadko. Biorąc pod uwagę to, iż podczas jednego z przesłuchań w postępowaniu przygotowawczym oskarżony opisał w jaki sposób wszedł w posiadanie znalezionego u niego suszu, zdaniem Sądu, świadek B. S. jako osoba najbliższa do oskarżonego ma oczywisty interes w tym, by zeznawać na jego korzyść, jednak z powodu wyżej podanych okoliczności Sąd odmówił wiary zeznaniom tego świadka co do podanej okoliczności.

Z opinii biegłego M. B. (2) - narkotyki (...) Laboratorium (...) na okoliczność przeprowadzenia badań, w tym fizykochemicznych zabezpieczonych u oskarżonego dowodów rzeczowych wynikało, iż badany susz roślinny to ziele konopi, zawierające środek odurzający z grupy I-N, IV-N, w rozumieniu ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, natomiast biały proszek to kofeina, nie zawierająca kontrolowanych tą ustawą substancji.

Świadectwo wzorcowania z dnia 5.05.2015r. urządzenia, za pomocą którego przeprowadzano badania oskarżonego na zawartość alkoholu w dniu 24.210.2015r. znajduje się w aktach sprawy na k. 146 i dokument ten nie był kwestionowany przez żadną ze stron.

Wobec powyższych ustaleń Sąd uznał winę oskarżonego A. S. za wykazaną ustalając, że w dniu 1 listopada 2015r. w miejscowości O. działając umyślnie z zamiarem bezpośrednim w celu osiągnięcia korzyści majątkowej dokonał rozboju na osobie M. B. (1) w ten sposób, że używając słów wulgarnych i stosując przemoc poprzez uderzenie pięścią w twarz w okolice czoła, zabrał w celu przywłaszczenia tablet marki S. (...) o wartości 300 zł. na szkodę M. B. (1), przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu 5 lat od odbycia – w okresie od 30 listopada 2011 do 19 września 2012r. – kary 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem Sądu Rejonowego we Wrześni z dnia 27 września 2010r. za umyślne przestępstwa podobne ( II K 463/10 ), a czyn ten wyczerpuje znamiona przestępstwa z art. 280 § 1 kk w zw. z art. 64 § 1 kk, który stanowi, iż kto kradnie, używając przemocy wobec osoby lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności podlega karze pozbawienia wolności od lat 2 do 12.

Rozbój jest przestępstwem złożonym, sprawca bowiem zmierza do dokonania kradzieży, atakując integralność cielesną człowieka (przemoc), jego wolność, zdrowie, a nawet życie. Przez przemoc wobec osoby należy rozumieć zastosowanie bezpośredniej przemocy fizycznej skierowanej na ciało człowieka w celu uniemożliwienia lub pokonania oporu, aby następnie dokonać kradzieży (np. bicie, kopanie, obezwładnienie itp.). Rozbój charakteryzuje się kierunkowością działania sprawcy. Musi on zmierzać do dokonania kradzieży, używając do realizacji tego celu przemocy wobec osoby, groźby natychmiastowego jej użycia albo doprowadzając człowieka do stanu nieprzytomności lub bezbronności. Jest to więc przestępstwo umyślne, które można popełnić jedynie z zamiarem bezpośrednim, tak co do celu działania, jak i używanych środków.

Oskarżonemu A. S. za czyn ten wymierzono w oparciu o przepis art. 280 § 1 kk karę bezwzględną 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd uznał również winę oskarżonego A. S. za wykazaną odnośnie tego, że w dniu 12 listopada 2015r. w miejscu zamieszkania, w miejscowości K. (...) A gm. K., posiadał 3,97 grama netto środka odurzającego z grupy I – N, IV – N w postaci ziela konopi innych niż włókniste ( marihuana ) wbrew przepisom ustawy, a czyn ten stanowi przestępstwo z art. 62 ust. 1 ustawy z dnia 29.07.2005r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Oskarżonemu A. S. za czyn ten wymierzono karę bezwzględną 8 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd uznał również winę oskarżonego A. S. za wykazaną odnośnie tego, że w dniu 24 października 2015r. w B. woj. (...) kierował w ruchu lądowym samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości wynoszącym 0,42 mg/dm 3 alkoholu w wydychanym powietrzu, nie stosując się do orzeczonego przez sąd zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego na okres 2 lat przez Sąd Rejonowy we Wrześni Wyrokiem z dnia 29.07.2015r., w sprawie o sygn. akt II W 481/15 za wykroczenie z art. 86 § 1 kw, który to zakaz rozpoczął swój bieg od dnia 22.08.2015r., a czyn ten stanowi przestępstwo z art. 178a § 1 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Oskarżonemu A. S. za czyn ten wymierzono w oparciu o przepis art. 244 kk w zw. z art. 11 § 3 kk karę bezwzględną 1 roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Z uwagi na popełnienie przez oskarżonego kilku przestępstw i wymierzenie za nich kar tego samego rodzaju, na podstawie art. 85 § 1 kk i art. 86 § 1 kk, orzeczono wobec oskarżonego karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze 4 ( czterech) lat i 6 ( sześciu ) miesięcy.

Na podstawie art. 63 § 1 kk na poczet orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności zaliczono mu okres tymczasowego aresztowania od dnia 12.11.2015r., godz. 13.50 do dnia 25.01.2016r. i od dnia 4.02.2016r., albowiem w okresie od 25.01.2016r. do 4.02.2016r. wprowadzono mu do wykonania karę 10 dni aresztu ze sprawy VII W 633/14.

Z uwagi na popełnienie przez oskarżonego, znajdującego się w stanie nietrzeźwości, przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji w oparciu o przepis art. 42 § 2 k. k. orzeczono środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych przez okres 5 ( pięciu ) lat, albowiem przepis ten przewiduje orzeczenie tego środka na okres nie krótszy niż 3 lata.

Z uwagi na skazanie oskarżonego za przestępstwo określone w art. 178a § 1 kk na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzeczono od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenie pieniężne w wysokości 5 000 złotych, a więc w najniższej przewidzianej przez ustawę wysokości.

Na podstawie art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii orzeczono przepadek na rzecz Skarbu Państwa dowodu rzeczowego w postaci ziela konopi w woreczku o wadze 3,68 g netto po badaniu i zarządzono jego zniszczenie.

Zdaniem sądu wymierzona oskarżonemu kara jest adekwatna do okoliczności jego czynów, a dolegliwość kary nie przekracza stopnia winy sprawcy, uwzględniając stopień społecznej szkodliwości czynu, bierze także pod uwagę cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego. Zdaniem Sądu, biorąc pod uwagę okoliczności popełniania przez oskarżonego przypisanych mu czynów i uwzględniając dotychczasowy tryb życia oskarżonego wymierzona mu kara jest wysoka, jednakże nie jest za surowa.

Okolicznością obciążającą dla wymiaru kary dla tego oskarżonego była jego uprzednia wielokrotna karalność i to za przestępstwa tego samego rodzaju. Wymiar kary uwzględnia ilość przestępstw przypisanych oskarżonemu niniejszym wyrokiem oraz dopuszczenie się przestępstwa rozboju bez powodu, albowiem zachowanie się pokrzywdzonego M. B. (1), którego oskarżony wcześniej nie znał, nie dawało jakichkolwiek podstaw do tego, by oskarżony go zaatakował, a następnie dokonał kradzieży jego tabletu i był to tylko zbieg okoliczności, że pokrzywdzony znalazł się w tamtym miejscu i czasie. Oskarżony był już dwukrotnie karany za przestępstwa przeciwko mieniu oraz o czyny z ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz jednokrotnie za przestępstwo przeciwko życiu i zdrowiu, w tym dwukrotnie na kary ograniczenia wolności, przy czym jedna z nich była zamieniona na karę zastępczą pozbawienia wolności oraz dwukrotnie na kary pozbawienia wolności z warunkowym zwieszeniem ich wykonania, przy czym w jednym przypadku zarządzono wykonanie kary pozbawienia wolności w sprawie o sygn. akt II K 463/10 i karę tą skazany odbył w zakładzie karnym w okresie od 30.11.2011r. do 19.09.2012r. Oskarżony był wielokrotnie karany za wykroczenia m.in. przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji.

Ponadto przed Sądem Rejonowym we Wrześni przeciwko oskarżonemu jest również w toku postępowanie o czyn z art. 280 § 1 kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk popełniony w dniu 7.06.2014r.

Oskarżony A. S. nie posiada żadnego majątku, nigdy nie pracował na stałe, pozostawał na utrzymaniu swej babci - emerytki, z którą mieszkał. Oskarżony prowadził niezobowiązujący tryb życia – naukę w gimnazjum porzucił, posiada wykształcenie zawodowe, jest obciążony obowiązkiem alimentacyjnym na jedno dziecko w wysokości 450 zł. miesięcznie. Oskarżony pozostając na utrzymaniu babci uważał to za stan naturalny i prezentował wobec niej postawę roszczeniową, sporadycznie łożąc na swoje utrzymanie w niewielkich kwotach, a środki finansowe uzyskane z prac dorywczych w całości przeznaczał na zaspokojenie własnych potrzeb, miał problemy z nadużywaniem alkoholu, przyznawał się do kontaktów z narkotykami i dopalaczami.

Oskarżony A. S. w trakcie postępowania zmieniał swoje wyjaśnienia próbując zminimalizować swoją rolę w dokonaniu przestępstw. Sąd nie dopatrzył się po stronie oskarżonego żadnych okoliczności łagodzących, albowiem nawet młody wiek oskarżonego, zważywszy jego uprzednią już wielokrotną karalność, nie może stanowić okoliczności, która mogłaby usprawiedliwiać w jakikolwiek sposób zachowanie tego sprawcy.

Zdaniem Sądu jedynie bezwzględna kara pozbawienia wolności orzeczona w takim wymiarze jest karą sprawiedliwą i adekwatną do okoliczności popełnionych przez oskarżonego przestępstw i w tym przypadku nie występują okoliczności, o których mowa w przepisie art. 69 § 1 i 2 kk, albowiem warunkowe zawieszenie wykonania kary jest możliwe w stosunku do kary pozbawienia wolności nie przekraczającej 1 roku.

Biorąc pod uwagę trudną sytuację materialną oskarżonego, a mianowicie fakt, że obecnie przebywa w zakładzie karnym i będzie tam odbywał długoterminową karę pozbawienia wolności, a wcześniej utrzymywał się jedynie z doraźnych prac dorywczych oraz jest obciążony obowiązkiem alimentacyjnym - Sąd zwolnił go w całości od ponoszenia kosztów postępowania w oparciu o przepis art. 624 § 1 kpk.

O kosztach nieopłaconej obrony udzielonej oskarżonemu przez obrońcę ustanowionego z urzędu orzeczono w oparciu o przepisy art. 618 § 1 pkt. 11 kpk i § 17 ust. 1 pkt. 2 i ust. 2 pkt. 3 i § 20 oraz § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2012r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu oraz w oparciu o § 11 ust. 1 pkt. 2 i ust. 2 pkt. 3 i § 17 pkt. 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22.10.2012r. w sprawie opłat za czynności adwokackie.

S ę d z i a

Elżbieta Ożóg-Kazimierczak

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13