Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Agnieszka Werocy

Protokolant: Dorota Węgrzyn

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2016 r. we W.

sprawy z powództwa (...) SA we W.

przeciwko M. P.

o zapłatę

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę 2.494,20 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

III.  nakazuje stronie powodowej uiścić na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Rejonowego dla Wrocławia Śródmieścia) kwotę 398,60zł tytułem zwrotu wydatków uiszczonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Strona powodowa - (...) S.A. z siedzibą we W. pozwem wniesionym w dniu 20 lutego 2015r. domagała się zasądzenia od pozwanego M. P. kwoty 19.500,00 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 grudnia 2014r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania strona powodowa podała, że pozwany jest u niej zatrudniony na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony z dnia 10 kwietnia 2014r., ostatnio na stanowisku zastępcy dyrektora regionu P.. Podała, iż wcześniej – w okresie objętym okolicznościami sprawy – pozwany był zatrudniony na stanowisku dyrektora regionu P. jak również, że przez ostatnie trzy miesiące świadczenia pracy uzyskiwał z tego tytułu średnie wynagrodzenie w wysokości 6.500zł brutto miesięcznie. Wskazała, że do obowiązków pozwanego, zgodnie z jego kwalifikacjami, należało m.in. kierowanie pracownikami podległego regionu i ponoszenie pełnej odpowiedzialności za jego funkcjonowanie oraz prawidłowy obieg dokumentów, nadzorowanie prawidłowego i terminowego wykonania przez podległych pracowników zleconych zadań, sprawowanie kontroli nad jakością produktów i towarów celem eliminowania reklamacji i kar umownych, informowanie bezpośredniego przełożonego i pracodawcy o wszelkich nieprawidłowościach związanych
z wykonywaną pracą mogących mieć wpływ na spowodowanie szkody w mieniu spółki
i zagrożenia życia lub zdrowia pracowników, a w szczególności ponoszenie odpowiedzialności, sprawowanie nadzoru i kontroli nad realizacją planów skupu, przerobu
i sprzedaży złomu stalowego, żeliwnego, metali kolorowych i stali stopowych. Podała, że obowiązki pozwanego obejmowały niewątpliwie również nadzór i kontrolę nad pracownikami w zakresie ciągłej i szczegółowej kontroli złomu pod kątem zawartości przedmiotów niebezpiecznych i wybuchowych. Wskazała, że w dniu 14 sierpnia 2014r. z oddziału spółki w P. wysłany został do huty (...) w Z. transport w postaci wagonów ze złomem, zawierający 159 sztuk przedmiotów pochodzenia wojskowego w tym elementy
z materiałami wybuchowymi o czym powzięła wiadomość w dniu 25 sierpnia 2014r. Podała, że w celu ustalenia w jaki sposób powyższe przedmioty niebezpieczne mogły znaleźć się
w oddziale spółki w P. a następnie wysłane do huty dokonano analizy przyjęć oraz wydań towaru w wyniku czego stwierdzono, że wysłany w dniu 14 sierpnia 2014r. złom, przyjęty został uprzednio do oddziału, w którym pracował pozwany oraz poddany przerobowi na prasie. Strona powodowa wskazała, że ustalono, że odpowiedzialni za jego wysyłkę byli: M. M., G. J., K. B. (1), P. J., A. P. oraz pozwany. Podniosła dalej, że pozwany jako dyrektor oddziału w P. ponosił bezpośrednią odpowiedzialność za pracę świadczoną przez pracowników w zakresie klasyfikacji i przerobu złomu, K. P. był jego zastępcą, K. B. (1) dokonał klasyfikacji złomu zaś G. J. i P. J. byli odpowiedzialni za jego przerabianie. Wskazała, że w związku z powyższymi ustaleniami, w dniu 8 września 2014r. pozwany został ukarany karą dyscyplinarną zaś z M. M., G. J., K. B. (1) i P. J. rozwiązała umowy o pracę, natomiast
w przypadku A. P. nie przedłużyła umowy o pracę. Podniosła nadto, że na skutek ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych przez pozwanego poprzez niedopełnienie obowiązków w zakresie ciągłej i szczegółowej kontroli przyjmowanego złomu doszło – bezpośrednio – do nałożenia przez hutę (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. na spółkę kary w kwocie 250.000,00 zł oraz konieczności zwrotu dodatkowych kosztów tytułem reekspedycji wagonów, czyli łącznie 260.500,00 zł, która to kwota odzwierciedla poniesioną przez nią szkodę. Argumentując dalej podała, że zgodnie z przepisami art. 114 i 115 k.p., pracownik który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych ze swej winy wyrządził pracodawcy szkodę ponosi za nią odpowiedzialność materialną w granicach rzeczywistej straty poniesionej przez pracodawcę i tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego wynikła szkoda. Podniosła, że z załączonych do pozwu dowodów jednoznacznie wynika, że dokonanie klasyfikacji złomu przy jego obróbce odpowiadało kwalifikacjom zawodowym pozwanego i wchodziło w zakres jego obowiązków jak również, że pozwany dopuścił się ciężkiego naruszenia powierzonych mu obowiązków pracowniczych, którego bezpośrednią konsekwencją było wyrządzenie spółce szkody w wysokości 260.500,00 zł. Wskazała, że w związku z w/w naruszeniem pracownikowi została wysłana w dniu 21 listopada 2014r. nota księgowa nr (...) z dnia
22 września 2014r., spełniająca jednocześnie rolę wezwania do zapłaty, w której pracodawca zobowiązał pozwanego do uregulowania należności w terminie 7 dni od dnia doręczenia noty pod rygorem naliczania odsetek ustawowych, w związku z czym odsetki były naliczane począwszy od dnia 5 grudnia 2014r. Nadto podała, że dochodzona pozwem kwota – 19.500zł stanowi równowartość trzymiesięcznego wynagrodzenia pozwanego (6.500zł) z dnia wyrządzenia szkody.

Nakazem zapłaty, w postępowaniu upominawczym, z dnia 12 marca 2015r., Sąd nakazał pozwanemu M. P., aby zapłacił na rzecz strony powodowej (...) S.A. z siedzibą we W. kwotę 19.500 zł z ustawowymi odsetkami od dnia
5 grudnia 2014r. do dnia zapłaty oraz kwotę 2.043,75zł tytułem zwrotu kosztów postępowania w tym kwotę 1.800zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w terminie dwóch tygodni od doręczenia nakazu albo wniósł w tym terminie sprzeciw.

Od wydanego nakazu zapłaty pozwany wniósł sprzeciw domagając się oddalenia powództwa i zasądzenia od strony powodowej kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego. Nadto podniósł zarzut niewłaściwości miejscowej sądu i wniósł
o przekazanie sprawy do właściwego miejscowo Sądu w Poznaniu.

W uzasadnieniu żądania pozwany zarzucił, że strona powodowa nie udowodniła poniesienia szkody, co jest warunkiem koniecznym do wytoczenia powództwa z art. 114 k.p.
w zw. z art. 115 k.p. Wskazał, że w pozwie została wymieniona kwota 260.500zł, którą miała zostać rzekomo obciążona strona powodowa, jednakże z żadnego dowodu wskazanego
w pozwie nie wynika, aby kwota ta miała zostać zapłacona w związku z jego działaniem jak również nie wynika czy płatność została faktycznie dokonana i nastąpił rzeczywisty uszczerbek w majątku spółki. Zarzucił, że załączona nota obciążeniowa wystawiona przez hutę nie stanowi dowodu zapłaty jakiejkolwiek kwoty przez powoda i nie określa także za co miałaby zostać zapłacona. Podniósł dalej, że strona powodowa nie wykazała kolejnej przesłanki odpowiedzialności na podstawie art. 114 k.p. a mianowicie zawinionego niewykonania lub nienależytego wykonania przez niego obowiązków pracowniczych. Podał, że nawet gdyby przyjąć, że naruszenie regulacji wewnętrznych zakładu pracy faktycznie miało miejsce, a do huty został wysłany transport złomu, w którym mogły znaleźć się przedmioty o rzekomo wojskowym pochodzeniu – czego, według niego, powód nie wykazał, to i tak niczym niepoparte są twierdzenia powoda aby w wysłanym złomie miały się znaleźć materiały niebezpieczne a w szczególności materiały wybuchowe. Wskazał, że według jego wiedzy elementy, o których mowa w pozwie nie były niebezpieczne i nie stanowiły jakiegokolwiek zagrożenia. Ustosunkowując się do dalszych twierdzeń strony powodowej pozwany zarzucił, że zarówno z dowodów jak i okoliczności wskazanych w pozwie nie wynika, aby był zobligowany do osobistej kontroli i nadzoru nad procesem kompletowania
i wysyłania transportu do huty w konsekwencji czego ewentualne naruszenie procedur wewnętrznych nie warunkuje jego odpowiedzialności. Wyjaśnił, że zakres jego obowiązków służbowych został zakreślony przez umowę o pracę, charakterystykę stanowiska pracy a w odniesieniu do analizowanej sprawy przede wszystkim przez zarządzenie nr (...) prezesa zarządu spółki z dnia 26 czerwca 2014r., z treści których to dokumentów wynika ogólny obowiązek fachowego i starannego wykonywania pracy oraz przeciwdziałania i informowania bezpośredniego przełożonego i pracodawcy o wszelkich nieprawidłowościach związanych
z wykonywaną pracą. Podał, że procedurę zakupu złomu reguluje § 9 zarządzenia nr (...), które w sposób szczegółowy określa jak kształtuje się podział kompetencji i obowiązków poszczególnych pracowników w procesie odbioru ilościowo-jakościowego złomu, który następnie jest dystrybuowany do kontrahentów powoda jak również, że z treści w/w zarządzenia wynika, iż osobisty udział dyrektora regionu możliwy był tylko na etapie oceny międzyoperacyjnej przy wyładunku złomu ze środka transportu w sytuacji, gdy nie uczestniczył przy tym inny wymieniony w § 9 zarządzenia pracownik. Podał, że
w okolicznościach niniejszej sprawy nie uczestniczył osobiście przy ocenie międzyoperacyjnej, która prowadzona była przez pracownika zatrudnionego na stanowisku wagowego-klasyfikatora złomu, stąd też nie do jego obowiązków należał osobisty przegląd dostarczonego złomu w celu wyeliminowania ewentualnych przedmiotów niebezpiecznych. Pozwany wskazał dalej, że w analizowanej sytuacji żadne zastrzeżenia nie były mu składane przez podległych pracowników stad też nie było podstaw do podejmowania przez niego działań naprawczych. Zarzucił, że brak podstaw do przypisania mu winy za rzekome naruszenie wewnętrznych regulacji strony powodowej przez pracowników spółki bezpośrednio odpowiedzialnych za wizualną kontrolę przyjmowanego złomu, w sytuacji gdy jego osobisty udział w tej kontroli nie był wymagany. Podał, że absurdem są formułowane wobec niego zarzuty, jakoby w ramach swoich obowiązków nadzorczych i kontrolnych miał każdorazowo sprawować osobisty nadzór nad procesem przyjmowania złomu przez blisko trzydziestu podlegających mu pracowników – mając na względzie, że jednorazowo następował odbiór nawet 400 ton złomu – poprzez indywidualną inspekcję hałdy oraz ciągłe
i szczegółowe kontrolowanie złomu pod kątem zawartości przedmiotów niebezpiecznych
i wybuchowych. Podkreślił, że prowadziłoby to do sformułowania jego odpowiedzialności na zasadzie ryzyka czy też odpowiedzialności gwarancyjnej, gdyż niewykonalne byłoby dublowanie przez niego czynności blisko trzydziestu podległych mu pracowników.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strona powodowa, na podstawie wpisu do rejestru przedsiębiorców, prowadzi działalność gospodarczą, w zakresie której zajmuje się m.in. obróbką i usuwaniem odpadów innych niż niebezpieczne, przetwarzaniem i unieszkodliwianiem odpadów niebezpiecznych, sprzedażą hurtową odpadów i złomu, metali i rud metali.

Dowód: - KRS nr (...), k. 14 – 18

Pozwany M. P. był zatrudniony u strony powodowej początkowo na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 20 stycznia 2014r. na okres próbny od dnia
22 stycznia 2014r. do dnia 21 kwietnia 2014r. a następnie na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 10 kwietnia 2014r. na czas określony od dnia 22 kwietnia 2014r. do dnia
21 kwietnia 2015r., w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku dyrektora regionu
w P.. Począwszy od dnia 22 kwietnia 2014r. miesięczne wynagrodzenie zasadnicze, za pracę, pozwanego wynosiło 6.500zł brutto.

Do obowiązków pozwanego na stanowisku dyrektora regionu należało
w szczególności:

-

odpowiedzialność, nadzór i kontrola za realizację planów skupu, przerobu
i sprzedaży złomu stalowego, żeliwnego, metali kolorowych i stali stopowych, odpowiedni poziom i rotację zapasów magazynowych, realizację planów sprzedaży oraz wynik tych działalności w regionie,

-

kierowanie pracownikami podległego regionu i ponoszenie pełnej odpowiedzialności za jego funkcjonowanie oraz prawidłowy obieg dokumentów,

-

kierowanie zmianą produkcyjną,

-

sporządzanie założeniu do planu spółki w swoim zakresie działania oraz realizacja zatwierdzonego planu rocznego i wieloletniego,

-

ustalenie ramowych zakresów obowiązków, odpowiedzialności i uprawnień dla poszczególnych pracowników,

-

nadzorowanie prawidłowego i terminowego wykonania przez podległych pracowników zleconych zadań,

-

przydzielanie prac podległym pracownikom i udzielanie wytycznych co do sposobu ich wykonania.

Na podstawie aneksu nr (...) z dnia 4 września 2014r. pozwany z dniem 8 września 2014r. objął stanowisko zastępcy dyrektora regionu P..

Umowa o pracę uległa rozwiązaniu z dniem 4 kwietnia 2015r. za wypowiedzeniem dokonanym przez pozwanego.

Dowód: - umowa o pracę z dnia 20.01.2014r. w aktach osobowych pozwanego

- umowa o pracę z dnia 10.04.2014r., k. 19-21 oraz w aktach osobowych pozwanego

- zakres obowiązków służbowych, k. 23-25 oraz w aktach osobowych pozwanego

- aneks z dnia 04.09.2014r., w aktach osobowych pozwanego

- świadectwo pracy z dnia 07.04.2015r., w aktach osobowych pozwanego

- charakterystyka stanowiska pracy, k. 26-28

- zeznania świadka R. B., k. 164-168

- zeznania świadka K. B. (2), k. 164-168

- zeznania świadka M. B., k. 164-168

- zeznania świadka K. B. (1), k. 204-207 i 209

- zeznania świadka G. J., k. 204-207 i 209

- zeznania świadka P. J., k. 204-207 i 209

Odbiór i załadunek złomu w oddziale w P. odbywał się na dziale złomu, przy czym dostarczony na złom materiał nie mógł zawierać materiałów niebezpiecznych, np. gaśnic oraz materiałów wybuchowych.

Procedura przyjmowania złomu do oddziału w P. obejmowała stały proces,
w którym udział brało szereg osób, począwszy od przedstawiciela handlowego poprzez kierowców, operatorów żurawia, klasyfikatora i dyrektora oddziału - regionu.

Pierwsza klasyfikacja złomu miała miejsce już na etapie zakupu złomu przez przedstawiciela handlowego.

Towar do oddziału dostarczano samochodami ciężarowymi, przy czym dostaw
w ciągu dnia zdarzało się nawet 30. Materiał dostarczany był przy tym zarówno
w kontenerach, pojemnikach jak również w tzw. big – bagach.

Dostawa odbywała się w ten sposób, że samochód wraz z kontenerem wjeżdżał na specjalną wagę, na której dokonywano pomiaru wagi samochodu wraz z kontenerem
i towarem.

Przyjętą zasadą w spółce było, że każda dostawa materiału na złom, przed rozładunkiem z rampy, podlegała oględzinom zewnętrznym i wstępnej ocenie klasyfikatora wagowego tj. pracownika posiadającego uprawnienia klasyfikatora. Pracownik ważył złom, dokonywał wzrokowej kwalifikacji materiału na złom „gruby” i „cienki” oraz wyszukiwał materiałów niebezpiecznych.

Następnie kierowca samochodu pod nadzorem klasyfikatora wyrzucał materiał na wskazane przez przyjmującego złom miejsce na placu. Złom - po wysypaniu - tworzył jedną ogromną hałdę, która zazwyczaj w całości miała kolor brunatny w związku z czym ciężko było odróżnić rodzaj i kształt poszczególnych części złomu.

Klasyfikator podpisywał dokument, że wśród materiału nie ma elementów niebezpiecznych.

Kolejno operator żurawia wrzucał materiał do maszyny tzw. prasonożyc, która go miażdżyła, przerabiała, cięła na części i formułowała w kostki tak, aby zajmował jak najmniej miejsca. Następnie operator odbierał materiał z maszyny i wrzucał na wagony, które dostarczały złom do wskazanego punktu odbioru.

Materiał w wyniku przetworzenia bądź przerobienia ulegał całkowitemu zniekształceniu, był wymieszany i ciężko było wyodrębnić w nim poszczególne elementy,
a w szczególności trudno było dostrzec czy w materiale znajdują się pociski, niewybuchy bądź inne materiały niebezpieczne tym bardziej, że dostarczany złom był najczęściej zardzewiały co powodowało, że łatwo było coś przeoczyć.

Przed wysłaniem towaru do określonego kontrahenta pozwany jako dyrektor oddziału podpisywał list przewozowy, w którym wskazywał, że załadowany materiał jest wolny od materiałów niebezpiecznych i wybuchowych. Dokonywał on również oceny materiału znajdującego się w wagonach przy czym z uwagi na sposób jego ułożenia był w stanie ocenić jedynie zawartość górnej warstwy załadunku.

Także w trakcie wykonywania poszczególnych etapów oceny i klasyfikacji przywiezionego złomu pozwany, w miarę możliwości – z uwagi na ilość realizowanych dostaw i duży zakres pozostałych obowiązków – kontrolował i nadzorował pracę podległych mu pracowników dokonujących czynności związane z zakupem i dostawą złomu.
W szczególności pozwany przychodził na plac i kontrolował sposób wykonywania pracy przez podległych mu pracowników a także udzielał wskazówek i pomagał dokonywać klasyfikacji złomu K. B. (1).

Z uwagi na duży zakres obowiązków pozwany nie był jednak w stanie kontrolować każdej dostawy złomu do oddziału w P. .

Dowód: - zeznania świadka R. B., k. 164-168

- zeznania świadka K. B. (2), k. 164-168

- zeznania świadka M. B., k. 164-168

- zeznania świadka K. B. (1), k. 204-207 i 209

- zeznania świadka G. J., k. 204-207 i 209

- zeznania świadka P. J., k. 204-207 i 209

- zeznania świadka M. M., k. 251-254

- przesłuchanie pozwanego, k. 204-207 i 209 oraz k. 251-254

W II połowie 2014 roku w oddziale w P. były braki kadrowe związane
z faktem rozwiązywania umów o pracę przez pracowników, co pozwany niejednokrotnie komunikował K. B. (2) – zatrudnionemu w powodowej spółce na stanowisku zastępcy dyrektora ds. obrotu złomem, wskazując mu, że potrzebuje zastępcy i wnioskując
o zatrudnienie większej ilości pracowników w oddziale.

Z uwagi na występujące braki kadrowe w oddziale, w okresie od 15 kwietnia do
15 lipca 2014 roku do oddziału w P. skierowany został K. B. (2), do wykonywania funkcji zastępcy pozwanego. K. B. (2) po zakończeniu wykonywania w/w czynności informował pracodawcę, że oddział nie jest jeszcze gotowy do wykonywania swych zadań mając w tym zakresie, w szczególności, na uwadze fakt, że w oddziale zatrudniony był nowy klasyfikator – K. B. (1), który zatrudniony został w czerwcu 2014 roku i był dopiero przyuczany do wykonywania pracy na tym stanowisku. Dokonane przez niego zgłoszenie pozostało jednak bez odzewu.

Na początku sierpnia 2014 roku, na dziale złomu, brakowało także pracownika na stanowisku operatora żurawia. W związku z tym pozwany zadzwonił do P. J. (pracownika zatrudnionego na dziale hurtowni stali) z prośbą o stawienie się do pracy w celu załadowania złomu a następnie jego wysyłki do huty (...) Sp. z o.o.

W sierpniu 2014 roku żaden z pracowników strony powodowej nie zauważył, aby
w poddanym obróbce złomie znajdowały się elementy niebezpieczne. Pracownicy nie informowali także pozwanego, że w złomie znaleźli materiały niebezpieczne. Pracownicy dokonali załadunku pięciu wagonów kolejowych, przy czym jeden wagon jest w stanie pomieścić około 50 ton uprzednio przetworzonego złomu.

Przerobiony złom został przewieziony wagonami do huty (...) Sp. z o.o.
w Z. w dniu 14 sierpnia 2014r.

Dowód: - zeznania świadka K. B. (2), k. 164-168

- zeznania świadka M. B., k. 164-168

- zeznania świadka K. B. (1), k. 204-207 i 209

- zeznania świadka G. J., k. 204-207 i 209

- zeznania świadka P. J., k. 204-207 i 209

- zeznania świadka M. M., k. 251-254

W dniu 25 sierpnia 2014r. strona powodowa otrzymała wiadomość, że pracownicy huty ustalili, że wśród materiałów dostarczonych z oddziału w P. znaleziono około 150 elementów pochodzenia wojskowego, w tym łuski po nabojach, które w ocenie pracowników huty należało zakwalifikować jako materiał niebezpieczny.

Część towaru wysłanego do kontrahenta – huty (...) Sp. z o.o. w Z. została zwrócona do oddziału w P. a część skierowano do oddziału w O..

W związku z zaistniałą sytuacją strona powodowa zarządziła szczegółową kontrolę placu oddziału w P. zaś pracownicy oddziału zostali zobowiązani do dokładnego przesortowania hałd złomu znajdującego się na placu.

O tych wydarzeniach, M. B. - dyrektor ds. obrotu złomem, poinformował telefonicznie K. B. (2) i wydał mu polecenie wyjazdu do P., w celu weryfikacji materiału znajdującego się na placu składowym i towaru zwróconego z huty.

Do oddziału, do P. został również skierowany Z. P..

Po szczegółowej kontroli pracownicy wśród hałdy około 500 ton niewsadowego złomu koloru czarnego, znaleźli materiały pochodzenia wojskowego pod postacią rur i około 300 fragmentów łusek po nabojach.

Wezwany na miejsce patrol saperski i policja ustalili, że znaleziony materiał nie stanowi materiału niebezpiecznego, w związku z czym saperzy nie chcieli zabrać materiału.

Strona powodowa nie ustaliła dokładnej daty, w której do oddziału w P. przywieziono złom zawierający materiały powybuchowe, w tym łuski po nabojach.

Dowód: - dokumentacja zdjęciowa k. 72 - 76

- zeznania świadka R. B., k. 164-168

- zeznania świadka K. B. (2), k. 164-168

- zeznania świadka M. B., k. 164-168

- zeznania świadka Z. P., k. 164-168

- zeznania świadka K. B. (1), k. 204-207 i 209

- zeznania świadka G. J., k. 204-207 i 209

- zeznania świadka M. M., k. 251-254

Po tych wydarzeniach pozwany został poinformowany telefonicznie przez przełożonych, że ma przeprowadzić szkolenie z pracownikami strony powodowej nakierowane konkretnie na sposób postępowania z materiałami pochodzenia wojskowego,
o którym mowa w zarządzeniu nr (...) prezesa zarządu (...) S.A. z dnia 26 czerwca 2014 r.

W okresie od 26 do 28 sierpnia 2014r. pozwany przeprowadził szkolenie zaś pracownicy podpisali oświadczenia, z których wynikało, że zapoznali się z treścią zarządzenia nr (...) prezesa zarządu strony powodowej z dnia 26 czerwca 2014r. w sprawie obowiązujących w spółce procedur zakupu i sprzedaży złomu: stalowego, żeliwnego, metali kolorowych i stali stopowych, rozumieją opisane w nim procedury i zobowiązują się do przestrzegania zasad w nim zawartych.

Dowód: - zeznania świadka K. B. (1), k. 204-207 i 209

- zeznania świadka G. J., k. 204-207 i 209

- zeznania świadka M. M., k. 251-254

- przesłuchanie pozwanego, k. 204-207 i 209 oraz k. 251-254

Z uwagi na zaistniałe zdarzenie strona powodowa rozwiązała umowy o pracę, bez zachowania okresu wypowiedzenia z M. M. - kierowcą, G. J. – operatorem żurawia i prasonożyc, P. J. – operatorem żurawia, który zajmował się załadunkiem złomu na wagony do huty i (...) – klasyfikatorem wagowym.

G. J. jako operator żurawia i prasonożyc nie był w stanie – operując żurawiem – sprawdzać co dokładnie znajduje się wśród przywiezionego złomu.

Ani M. M., ani G. J. nie mieli obowiązku segregacji
i selekcji złomu, gdyż czynności te powierzone były pracownikowi zatrudnionemu na stanowisku klasyfikatora złomu.

Na stanowisku klasyfikatora zatrudniony był w tym okresie K. B. (1), który zatrudniony został w czerwcu 2014 roku i był wówczas jeszcze przyuczany do wykonywania zadań na tym stanowisku. K. B. (1) pełne szkolenie na stanowisku odbył dopiero po 25 sierpnia 2014r.

Pozwany miał obowiązek przeprowadzania jedynie doraźnych kontroli w związku
z czym mógł nie zauważyć w trakcie ich wykonywania obecności materiałów niebezpiecznych w złomie.

Dowód: - zeznania świadka K. B. (2), k. 164-168

- zeznania świadka M. B., k. 164-168

- zeznania świadka K. B. (1), k. 204-207 i 209

- zeznania świadka G. J., k. 204-207 i 209

- zeznania świadka M. M., k. 251-254

Zarówno M. M. jak i G. J. odwołali się od dokonanego rozwiązania umowy o pracę do sądu pracy w P.. W wyniku rozpoznania sprawy prawomocnym wyrokiem sądu pracy G. J. został przywrócony do pracy
u strony pozwanej.

Także K. B. (1) wniósł odwołanie od dokonanego rozwiązania umowy o pracę, domagając się zasądzenia odszkodowania z tytułu rozwiązania umowy o pracę z naruszeniem przepisów o rozwiązywaniu umów bez wypowiedzenia.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 8 października 2015r. Sąd Rejonowy Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych (sygn. akt V P 1032/15) zasądził na rzecz K. B. (1) odszkodowanie.

Dowód: - wyrok z dnia 8 października 2015r. wraz z uzasadnienia, k. 190 i 196-208 w aktach sprawy Sądu

Rejonowego P. i J. w P., V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

sygn. akt V P 1032/15

- zeznania świadka K. B. (1), k. 204-207 i 209

- zeznania świadka G. J., k. 204-207 i 209

- zeznania świadka M. M., k. 251-254

Pismem z dnia 8 września 2014r., doręczonym pozwanemu w tym samym dniu, strona powodowa zawiadomiła pozwanego o ukaraniu, w oparciu o art. 108, 110 i 111 k.p. oraz § 52 pkt 1a regulaminu pracy za nieprzestrzeganie przez pozwanego ustalonego porządku, polegającego na naruszeniu art. 100 § 1 i § 2 pkt 2, 4 k.p. oraz § 8 pkt 1 a, b, f, g, h, oraz § 43 regulaminu pracy, tj. nieprzestrzeganie zarządzenia nr 14/2014 r. w sprawie obowiązujących w Spółce procedur zakupu i sprzedaży złomu: stalowego, żeliwnego, metali kolorowych
i metali stopowych.

W treści pisma wskazano na brak nadzoru i kontroli nad pracą podległych pracowników w zakresie ciągłej i szczegółowej kontroli złomu pod kątem zawartości przedmiotów wybuchowych tj. min, pocisków, zawleczek i innych przedmiotów pochodzenia wojskowego podczas rozładunku, przerobu i załadunku złomu, co doprowadziło do wysyłki do huty (...) w Z. wagonów ze złomem, który zawierał 159 sztuk przedmiotów pochodzenia wojskowego w tym elementy z materiałami wybuchowymi o czym pracodawca powziął wiadomość w dniu 25 sierpnia 2014r. Nadto wskazano, że
w konsekwencji zaniedbań spółka poniesie starty finansowe w znacznej wysokości.

W treści pisma pracodawca nie zawarł informacji o rodzaju nałożonej kary.

W piśmie zawarto pouczenie o możliwości skorzystania z prawa odwołania do pracodawcy.

Pozwany nie złożył odwołania od doręczonego mu zawiadomienia bowiem z treści pisma nie wynikało, że wiąże się ono z sankcjami finansowymi.

Dowód: - zawiadomienie o ukaraniu pracownika, k. 77 oraz w aktach osobowych pozwanego

- zeznania świadka R. B., k. 164-168

W dniu 18 września 2014r. huta (...) Sp. z o.o. w Z. nałożyła na stronę powodową karę finansową za naruszenie normy zakładowej w kwocie 260.500,00 zł
w związku z znalezionymi w dostawie materiałami niebezpiecznymi – według załącznika.

W dołączonym do noty załączniku oznaczono, że w czterech wagonach znajdowało się łącznie 16 materiałów niebezpiecznych, w tym w trzech - po jednej sztuce a w czwartym - 13 sztuk.

W dniu 20 października 2014r. strona powodowa wpłaciła na rzecz huty (...) sp. z o. o. w Z. m.in. w związku z wystawioną notą z dnia 18 września 2014r. kwotę 308.786,40zł.

Dowód: - nota obciążeniowa nr (...) wraz z załącznikiem k. 78 – 79

- potwierdzenie przelewu, k. 186

- zeznania świadka R. B., k. 164-168

- zeznania świadka K. B. (2), k. 164-168

- zeznania świadka M. B., k. 164-168

- zeznania świadka K. B. (1), k. 204-207 i 209

- zeznania świadka G. J., k. 204-207 i 209

W dniu 22 września 2014r. strona powodowa wystawiła notę księgową nr (...),
w której obciążyła pozwanego kwotą 19.500zł z tytułu nienależytego wykonania obowiązków służbowych w zakresie nadzoru i kontroli złomu znajdującego się w regionie w P.
i załadunkiem do huty (...) w Z. wagonów ze złomem z przedmiotami pochodzenia wojskowego, w tym elementy z materiałami wybuchowymi, w wyniku czego spółka została obciążona karą za naruszenie normy zakładowej zgodnie z notą obciążeniową
z dnia 18 września 2014r. i kosztami zwrotu wagonów.

Jednocześnie strona powodowa zobowiązała pozwanego do zapłaty w/w kwoty
w terminie 7 dni od daty jej otrzymania.

Nota księgowa doręczona została pozwanemu w dniu 27 listopada 2014r.

Pozwany nie uregulował należności.

Dowód: - nota księgowa nr (...) z dnia 22 września 2014 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 80 - 81

Zgodnie z § 43 regulaminu pracy, wprowadzonego zarządzeniem prezesa zarządu spółki nr (...) z dnia 13 maja 2014r., pracownik zatrudniony przy pracach związanych
z przerobem złomu obowiązany jest w szczególności do znajomości i stosowania rozporządzenia Ministra Gospodarki w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy eliminowaniu przedmiotów niebezpiecznych, w tym wybuchowych ze złomu metali.

Przy pracach związanych z przerobem złomu zabrania się:

1.  przepalania, zgniatania i manipulowania przedmiotami wybuchowymi, niebezpiecznymi, (...) i promieniotwórczymi lub podejrzanymi;

2.  unieszkodliwiania przedmiotów wybuchowych, niebezpiecznych, (...) i promieniotwórczych;

3.  pozostawiania bez nadzoru znalezionych przedmiotów wybuchowych, niebezpiecznych, (...) i promieniotwórczych;

4.  przekazywania ww. odpadów do hut, odlewni czy innych Oddziałów Spółki;

5.  magazynowania na ziemi lub w pobliżu studzienek kanalizacji deszczowej uszkodzonych akumulatorów oraz złomu zawierającego oleje (wióry, silniki, mosty, przekładnie i inne)

Pozwany złożył oświadczenie, że zapoznał się z treścią regulaminu pracy wprowadzonego zarządzeniem prezesa zarządu spółki nr (...) z dnia 13 maja 2014r., przy czym w treści dokumentu nie podał daty zapoznania się z w/w regulacją. W treści dokumentu oznaczył natomiast swoje stanowisko pracy – zastępca dyrektora regionu, które objął z dniem 8 września 2014r.

Dowód: - oświadczenie pozwanego z dnia 13 maja 2014r., k. 29

- zarządzenie nr (...) z dnia 13 maja 2014r., k. 30

- regulamin pracy k. 31 - 50

- aneks z dnia 04.09.2014r., w aktach osobowych pozwanego

Prezes zarządu powodowej spółki w dniu 26 czerwca 2014r. wydał zarządzenie
nr (...) w sprawie obowiązujących w spółce procedur zakupu i sprzedaży złomu: stalowego, żeliwnego, metali kolorowych i stali stopowych.

W treści zarządzenia wskazano, że zakup złomu podlega procedurom:

-

oceny jakości i ilości u klienta przez handlowca,

-

oceny ilości i jakości podczas załadunku u klienta przez operatora żurawia lub kierowcę,

-

ważenia i oceny jakościowej, w regionie, przez wagowego - klasyfikatora złomu,

-

ocenie jakościowej podczas wyładunku złomu na terenie spółki przez operatora żurawia, wagowego-klasyfikatora złomu, mistrza, brygadzistę, kierującego zmianą,

-

ocenie jakościowej podczas sortowania złomu przez operatora żurawia, sortowacza złomu,

-

ocenie jakościowej podczas załadunku na agregat produkcyjny przez operatora żurawia, operatora prasonożyc, sortowacza, kierującego zmianą,

-

ocenie jakościowej podczas przerobu złomu na agregacie produkcyjnym przez operatora żurawia, operatora prasonożyc, sortowacza. (§ 9 pkt 1 zarządzenia)

Jednocześnie dyrektor regionu, kierujący zmianą, mistrz, brygadzista, wagowy-klasyfikator złomu zobowiązany został do potwierdzenia faktu przeprowadzenia międzyoperacyjnej oceny złomu na druku stanowiącym załącznik do zarządzenia. Pracownik ten ponosi odpowiedzialność za przeprowadzenie oceny w sposób prawidłowy i zgodny ze stanem faktycznym oraz zasadami określonymi w zarządzeniu. (§ 12 pkt 3 zd. I i II zarządzenia).

Pozwany złożył oświadczenie, że zapoznał się z treścią zarządzenia prezesa zarządu spółki nr (...) z dnia 26 czerwca 2014r., przy czym w treści dokumentu nie podał daty zapoznania się z w/w regulacją.

W dniu 26 czerwca 2014r. strona powodowa skierowała m.in. do pozwanego wiadomość e-mail w sprawie zarządzenia nr 14/2014, przesyłając w załączniku dokument w/w zarządzenia.

Dowód: - zarządzenie nr 14/2014r., k. 52-69

- oświadczenie pozwanego, k. 51

- korespondencja e-mail z dnia 26 czerwca 2014r., k. 234

Średnie miesięczne wynagrodzenie pozwanego, liczone jak ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, wynosiło 6.500,00 zł brutto.

Dowód: - zaświadczenie o wynagrodzeniu k. 22

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W toku niniejszego postępowania strona powodowa (...) S.A.
z siedzibą we W. domagała się zasądzenia od pozwanego M. P. kwoty 19.500zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 grudnia 2014r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za nienależyte wykonywanie obowiązków wynikających z zawartej umowy
o pracę.

Pozwany wnosił o oddalenie powództwa, wskazując, że w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki konieczne do przypisania mu odpowiedzialności za szkodę, na podstawie art. 114 k.p.

Dokonując ustaleń faktycznych w sprawie Sąd oparł się na złożonych do akt sprawy dokumentach, w tym w szczególności na dokumentacji akt osobowych zatrudnienia pozwanego, regulaminie pracy wraz z oświadczeniem o zapoznaniu się z jego treścią, zarządzeniu nr (...) z dnia 26 czerwca 2014 r. wraz z oświadczeniem o zapoznaniu się
z jego treścią, dokumentacji zdjęciowej, nocie obciążeniowej, nocie księgowej z dnia
22 września 2014r., zaświadczeniu o wynagrodzeniu pozwanego, potwierdzeniu przelewu
z dnia 20 października 2014r., wyroku z dnia 8 października 2015r. wraz z uzasadnienia Sądu Rejonowego Poznań – Grunwald i Jeżyce w Poznaniu V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w sprawie sygn. akt V P 1032/15 albowiem żadna ze stron postępowania skutecznie nie podważyła prawdziwości złożonych dokumentów, jak również na dowodzie
z zeznań świadków K. B. (2), K. B. (1), G. J., P. J., M. M., R. B., M. B. i Z. P. oraz na dowodzie z przesłuchania pozwanego, których to zeznania w zakresie istotnym dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy były jasne, spójne i logiczne a nadto wzajemnie ze sobą korespondowały.

Dokonując oceny zasadności żądania pozwu podkreślenia w pierwszej kolejności wymaga, iż w myśl art. 114 k.p. pracownik, który wskutek niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych, ze swojej winy wyrządził szkodę ponosi odpowiedzialność materialną według zasad określonych w przepisach kodeksu pracy.

Z brzmienia powołanego przepisu wynika jednoznacznie, że pracownik ponosi odpowiedzialność na podstawie przepisów art. 114-119 k.p. wówczas, gdy pracodawca udowodni okoliczności uzasadniające tę odpowiedzialność tj. naruszenie obowiązków pracowniczych przez pracownika, winę pracownika, wysokość rzeczywistej szkody oraz normalny związek przyczynowy.

Odpowiedzialność materialna polega na poniesieniu przez pracownika ujemnych skutków majątkowych wskutek wyrządzenia pracodawcy szkody będącej wynikiem niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych. Jest to odpowiedzialność osobista, która wyraża się w doznaniu odpowiedniego uszczerbku
w majątku własnym pracownika. Zgodnie z art. 114 i 115 k.p. pracownik ponosi odpowiedzialność za szkodę poniesioną przez pracodawcę tylko w razie zawinionego niewykonania obowiązków pracowniczych, pozostającego w związku przyczynowym ze szkodą. Z samego zatem faktu powstania szkody, gdy nie wchodzi w grę szczególna odpowiedzialność za powierzone mienie, nie można jednak domniemywać winy pracownika, jak również niedopełnienia przez niego swoich obowiązków.

Jeżeli na skutek działania pracownika pracodawca poniesie szkodę, wówczas pracownik ponosi odpowiedzialność określoną w przepisach art. 114-122 k.p. Konieczne jest jednak łączne spełnienie następujących przesłanek:

-

naruszenie obowiązków pracowniczych pod postacią działania (jak i zaniechania),

-

wina pracownika,

-

wyrządzenie szkody pracodawcy,

-

istnienie związku przyczynowego między zawinionym działaniem (zaniechaniem),
a powstałą szkodą.

Jak przy tym zaznaczył Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 11 maja 1977r., zgodnie
z art. 114 i 115 k.p. pracownik ponosi odpowiedzialność za szkodę poniesioną przez zakład pracy tylko w razie zawinionego niewykonania obowiązków pracowniczych, pozostającego
w związku przyczynowym ze szkodą. Z samego faktu powstania szkody, gdy nie wchodzi
w grę szczególna odpowiedzialność za mienie powierzone, nie można domniemywać winy pracownika, jak również niedopełnienia przez niego swoich obowiązków (sygn. akt IV PR 109/77, opubl. LEX nr 14384).

Ponadto, podkreślić należy, że ciężar wykazania „okoliczności obciążających” pracownika spoczywa na pracodawcy, który obowiązany jest wykazać okoliczności uzasadniające odpowiedzialność pracownika oraz wysokość powstałej szkody.

Odnosząc powyższe rozważania do stanu faktycznego niniejszej sprawy podkreślenia w pierwszej kolejności wymaga, że strona powodowa nie zdołała wykazać przesłanki zawinionego niewykonania lub nienależytego wykonania obowiązków pracowniczych przez pozwanego.

Jak wynika ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego pozwany, do dnia
7 września 2014r., był zatrudniony u strony powodowej na stanowisku dyrektora regionu P.. Do jego obowiązków należało przy tym m.in. odpowiedzialność, nadzór i kontrola za realizację planów skupu, przerobu i sprzedaży złomu stalowego, żeliwnego, metali kolorowych i stali stopowych, odpowiedni poziom i rotację zapasów magazynowych, realizację planów sprzedaży oraz wynik tych działalności w regionie, kierowanie pracownikami podległego regionu i ponoszenie pełnej odpowiedzialności za jego funkcjonowanie oraz prawidłowy obieg dokumentów, nadzorowanie prawidłowego
i terminowego wykonania przez podległych pracowników zleconych zadań oraz przydzielanie prac podległym pracownikom i udzielanie wytycznych co do sposobu ich wykonania. Do obowiązków pozwanego nie należało jednak dokonywanie klasyfikacji i selekcji złomu bądź wykonywanie bezpośredniej kontroli tego surowca pod kątem zawartości w nim materiałów niebezpiecznych. Czynności te należały bowiem do obowiązków pracowników zatrudnionych na stanowiskach bezpośrednio przez niego nadzorowanych.

Z przeprowadzonych w sprawie ustaleń faktycznych wynika bowiem, że przyjętą zasadą w spółce było, że każda dostawa materiału na złom, przed rozładunkiem z rampy podlegała oględzinom zewnętrznym i wstępnej ocenie klasyfikatora wagowego tj. pracownika posiadającego uprawnienia klasyfikatora, który ważył złom, dokonywał wzrokowej kwalifikacji materiału na złom „gruby” i „cienki” oraz wyszukiwał materiałów niebezpiecznych. Na stanowisku klasyfikatora zatrudniony był w tym okresie K. B. (1), który zatrudniony został w czerwcu 2014 roku i był wówczas jeszcze przyuczany do wykonywania zadań na tym stanowisku, gdyż pełne szkolenie na stanowisku odbył dopiero po dniu 25 sierpnia 2014r.

Wprawdzie prezes zarządu powodowej spółki w dniu 26 czerwca 2014r. wydał zarządzenie nr (...) w sprawie obowiązujących w spółce procedur zakupu i sprzedaży złomu: stalowego, żeliwnego, metali kolorowych i stali stopowych, z którego wynika, że zakup złomu podlega procedurom oceny jakości i ilości także m.in. przez handlowca, kierowcę, operatora żurawia i prasonożyc jednak z treścią w/w zarządzenia pracownicy oddziału zapoznani zostali dopiero po dniu 25 sierpnia 2014r. (po dostawie do huty) tj.
w okresie od 26 do 28 sierpnia 2014r. w konsekwencji czego brak podstaw do uznania, aby na dzień realizacji dostawy do huty mieli jakiekolwiek obowiązki w zakresie kontroli zawartości złomu, poza klasyfikatorem wagowym. Sam zaś pozwany, zgodnie z w/w dokumentem, obowiązany był jedynie do udziału i potwierdzenia faktu przeprowadzenia międzyoperacyjnej oceny złomu na druku stanowiącym załącznik do zarządzenia.

W toku postępowania Sąd ustalił dalej, iż w sierpniu 2014 roku nie tylko K. B. (1) ale i żaden z pozostałych pracowników strony powodowej pracujących na dziale złomu w oddziale w P. nie zauważył, aby w poddanym obróbce złomie znajdowały się elementy niebezpieczne i nie informował pozwanego o stwierdzeniu obecności materiałów niebezpiecznych w przygotowywanej dostawie do huty.

Skoro zatem pozwany nie był informowany przez pracowników bezpośrednio odpowiedzialnych za ocenę złomu pod kątem zawartości w nim materiałów niebezpiecznych o tym, że w złomie znajdują się w/w materiały niebezpieczne trudno postawić mu zarzut nienależytego wykonywania obowiązków i przypisać w tym zakresie jakąkolwiek winę tym bardziej, gdy uwzględni się fakt, że pozwany - w miarę możliwości z uwagi na ilość realizowanych dostaw i duży zakres pozostałych obowiązków na zajmowanym stanowisku - przeprowadzał doraźne kontrole w trakcie wykonywania przez pracowników poszczególnych prac w zakresie przywiezionego złomu. Wprawdzie z uwagi na duży zakres obowiązków pozwany nie był w stanie kontrolować każdej dostawy złomu do oddziału w P. niemniej jednak nie sposób uznać, że nie sprawował prawidłowo nadzoru nad podległymi mu pracownikami. Nadto pozwany dokonywał również oceny materiału znajdującego się
w wagonach przy czym z uwagi na sposób jego ułożenia był w stanie ocenić jedynie zawartość górnej warstwy załadunku.

W niniejszej sprawie podkreślenia dalej wymaga fakt, że sam materiał w wyniku przetworzenia bądź przerobienia ulegał całkowitemu zniekształceniu, był wymieszany
i ciężko było wyodrębnić w nim poszczególne elementy, a w szczególności trudno było dostrzec czy w materiale znajdują się pociski, niewybuchy bądź inne materiały niebezpieczne tym bardziej, że dostarczany złom był najczęściej zardzewiały co powodowało, że łatwo było coś przeoczyć. Okoliczność ta ma tym donioślejsze znaczenie, iż z przeprowadzonych ustaleń faktycznych wynika, że w oddziale – regionie, w którym zatrudniony był pozwany występowały w II połowie 2014 roku braki kadrowe czego strona powodowa miała pełną świadomość. W toku postępowania Sąd ustalił przy tym nie tylko, że pozwany niejednokrotnie komunikował K. B. (2) - zatrudnionemu w powodowej spółce na stanowisku zastępcy dyrektora ds. obrotu złomem - problemy kadrowe ale i wskazywał, że potrzebuje zastępcy i wnioskował o zatrudnienie większej ilości pracowników w oddziale.
Z uwagi na występujące braki kadrowe w oddziale, w okresie od 15 kwietnia do
15 lipca 2014 roku do oddziału w P. skierowany został K. B. (2), do wykonywania funkcji zastępcy pozwanego. Co istotniejsze K. B. (2) po zakończeniu wykonywania w/w czynności poinformował pracodawcę, że oddział nie jest jeszcze gotowy do wykonywania swych zadań mając w tym zakresie, w szczególności, na uwadze fakt, że
w oddziale zatrudniony był nowy klasyfikator – K. B. (1), który zatrudniony został
w czerwcu 2014 roku i był dopiero przyuczany do wykonywania pracy na tym stanowisku. Dokonane przez niego zgłoszenie pozostało jednak bez odzewu i bez reakcji pracodawcy. Skoro zatem w podległym pozwanemu oddziale występowały braki kadrowe o czym pracodawca miał wiedzę i skoro klasyfikator mający za zadanie ocenę złomu (zniekształconego, wymieszanego i zardzewiałego) pod kątem zawartości w nim materiałów niebezpiecznych był nowym pracownikiem bez długiego doświadczenia na tym stanowisku
i bez odpowiedniego przeszkolenia, brak jest – w ocenie Sądu – podstaw do stawiania pozwanemu zarzutu nieprawidłowego czy też nienależytego wykonywania przez niego obowiązków pracowniczych. Wskazać bowiem należy, iż zabezpieczenie prawidłowości działania oddziału w zakresie obsady pracowniczej, tj. zatrudnienia koniecznej ilości pracowników z odpowiednim przeszkoleniem i doświadczeniem należało do obowiązków powodowego pracodawcy. Odpowiednio nie można stawiać zarzutu osobie kierującej oddziałem – pozwanemu, że nie dopełnił on swoich obowiązków w sytuacji, gdy ilość i waga zadań (zbyt duża) była nieadekwatna do poziomu zatrudnienia i doświadczenia kluczowych pracowników (zbyt mała). Nadto nie uszło w tym zakresie uwagi Sądu, iż pozwany sygnalizował pracodawcy, że w podległym mu oddziale są problemy kadrowe i wskazywał, że potrzebuje zastępcy oraz wnioskował o zatrudnienie większej ilości pracowników
w oddziale co także wskazuje na prawidłowość wykonywanych przez niego obowiązków służbowych. Wszak do obowiązków pozwanego – na co wskazała sama strona powodowa – należało również informowanie bezpośredniego przełożonego i pracodawcy o wszelkich nieprawidłowościach związanych z wykonywaną pracą mogących mieć wpływ na spowodowanie szkody w mieniu spółki i zagrożenia życia lub zdrowia pracowników. Pozwany niewątpliwie wskazywał na nieprawidłowości związane z problemami kadrowymi jednak pracodawca nie podjął w tym zakresie żadnych działań, co potwierdził w swych zeznaniach m.in. świadek K. B. (2).

Wprawdzie pismem z dnia 8 września 2014r., doręczonym pozwanemu w tym samym dniu, strona powodowa zawiadomiła pozwanego o ukaraniu, w oparciu o art. 108, 110 i 111 k.p. oraz § 52 pkt 1a regulaminu pracy za nieprzestrzeganie przez pozwanego ustalonego porządku, polegającego na naruszeniu art. 100 § 1 i § 2 pkt 2, 4 k.p. oraz § 8 pkt 1 a, b, f, g, h, oraz § 43 regulaminu pracy, tj. nieprzestrzeganie zarządzenia nr 14/2014 r. w sprawie obowiązujących w Spółce procedur zakupu i sprzedaży złomu: stalowego, żeliwnego, metali kolorowych i metali stopowych, od którego to zawiadomienia pozwany nie odwołał się jednak – jak podał pozwany - wynikało to wyłącznie z faktu, iż nie wiązało się to z sankcjami finansowymi. Sama zresztą analiza treści w/w pisma wskazuje, że faktycznie trudno przyjąć, aby faktycznie doszło do ukarania pozwanego skoro pracodawca nie oznaczył w treści przedmiotowego pisma rodzaju ewentualnej kary jaka miała być wymierzona pozwanemu. Co istotniejsze – jak wykazało przeprowadzone postępowanie dowodowe – pozwany z treścią regulaminu pracy wprowadzonego zarządzeniem prezesa zarządu spółki nr (...) z dnia 13 maja 2014r. zapoznany został po dostawie złomu do huty. Wskazuje na to jednoznacznie treść złożonego przez pozwanego oświadczenia o zapoznaniu z treścią regulaminu, w którym pozwany oznaczył jako swoje stanowisko pracy – zastępca dyrektora regionu, które to stanowisko objął – jak wynika z akt osobowych pozwanego - z dniem 8 września 2014r. Tym samym brak podstaw do stawiania pozwanemu zarzutu naruszenia postanowień w/w regulaminu w tym w zakresie treści § 43 regulaminu pracy.

W niniejszej sprawie Sąd uwzględnił również okoliczność, iż strona powodowa odpowiedzialność pozwanego za szkodę oparła na fakcie obciążania jej przez hutę w dniu
18 września 2014r. karą finansową za naruszenie normy zakładowej w kwocie 260.500,00 zł w związku z znalezionymi w dostawie materiałami niebezpiecznymi, na którą to wysokość kary pozwany nie miał żadnego wpływu bowiem uzależniona była od wzajemnych ustaleń stron pozostających ze sobą w współpracy tj. powodowej spółki i huty. Okoliczność ta ma tym donioślejsze znaczenie, iż jak wynika z przeprowadzonych ustaleń po szczegółowej kontroli pracownicy wśród hałdy około 500 ton niewsadowego złomu koloru czarnego, znaleźli wprawdzie materiały pochodzenia wojskowego pod postacią rur i około 300 fragmentów łusek po nabojach jednak wezwany na miejsce patrol saperski i policja ustalili, że znaleziony materiał nie stanowi materiału niebezpiecznego w konsekwencji czego saperzy nie chcieli zabrać materiału.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zważył, iż w niniejszej sprawie nie można zarzucić pozwanemu aby naruszył on swoje obowiązki pracownicze, a co za tym idzie nie można mu przypisać winy za fakt wysłania przez stronę powodową do huty złomu zawierającego materiały niedozwolone.

Dodać trzeba, że zgodnie z art. 117 § 2 k.p., pracownik nie ponosi ryzyka związanego z działalnością pracodawcy, a w szczególności nie odpowiada za szkodę wynikłą w związku
z działaniem w granicach dopuszczalnego ryzyka.

W konsekwencji pozwany nie może ponosić ryzyka działalności pracodawcy
i odpowiadać za w/w zdarzenie.

W konsekwencji, w ocenie Sądu, nie zachodziły podstawy do uwzględnienia żądania pozwu.

Mając na uwadze powyższe Sąd orzekł jak w punkcie I wyroku i oddalił powództwo.

Orzeczenie o kosztach procesu zawarte w punkcie II wyroku, Sąd oparł na treści przepisu art. 98 k.p.c. uwzględniając w tym zakresie fakt, że powództwo zostało oddalone
w całości.

Ponieważ w niniejszej sprawie pełnomocnik pozwanego w piśmie procesowym z dnia 11 kwietnia 2016r., złożonym przed zamknięciem rozprawy bezpośrednio poprzedzającej wydanie wyroku, przedstawił spis kosztów Sąd za uzasadnione uznał zasądzenie od strony powodowej na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania w kwocie 2.494, 20 zł, w tym:

wynagrodzenie pełnomocnika – 1.800 zł (§ 12 ust. 1 pkt 2 w zw. z § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu; Dz. U. Nr 1163, poz. 1348 ze zm.), zaliczka na poczet dowodu z zeznań świadków – 400 zł i zwrot kosztów dojazdu nakazanego osobistego stawiennictwa pozwanego - 294,20 zł (176 km x 2 x 0,8358zł)

Sąd uwzględnił w tym zakresie fakt, iż zgodnie z art. 98 § 3 k.p.c. do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Obowiązkowe stawiennictwo pozwanego dotyczyło jednego posiedzenia Sądu, tj. w dniu
18 lutego 2016r.

Orzeczenie zawarte w punkcie III wyroku Sąd oparł na treści art. 98 §1 k.p.c. w zw.
z art. 113 ust.1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. Nr 167, poz. 1398) i nakazał stronie powodowej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa kwotę 398,60 zł tytułem zwrotu wydatków sądowych. W toku postępowania Sąd przyznał świadkom zwrot kosztów stawiennictwa w łącznej wysokości 798,60zł z czego kwota 400zł pokryta została z uiszczonej przez pozwanego zaliczki. Tym samym do rozliczenia pozostała kwota 398,60zł (798,60zł – 400zł)