Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił R. J. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ, powołując się na przepis art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych wskazał, że ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego 60 lat dla mężczyzn, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy (1 stycznia 1999 r.) osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wynoszący co najmniej 15 lat, oraz okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 25 lat dla mężczyzn. Emerytura przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. Organ rentowy wskazał, że wnioskodawca do dnia 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił wymaganego przez ustawodawcę stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach w ilości 15 lat oraz ogólnego stażu pracy wynoszącego 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. (decyzja k. 19 – 20 akt ZUS)

Wnioskodawca uznał powyższą decyzję organu rentowego za krzywdzącą i w dniu 31 marca 2015 r. złożył od niej odwołanie do Sądu Okręgowego w Łodzi wnosząc o jej zmianę i przyznanie prawa do świadczenia emerytalnego. Wnioskodawca podniósł, że świadczył pracę w gospodarstwie rolnym swoich rodziców od 30.11.1954 r. do 28.10.1975 r. Ponadto podkreślił, że legitymuje się stażem pracy w warunkach szczególnych wynoszącym 20 lat. (odwołanie k. 2)

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie wywodząc jak w zaskarżonej decyzji dodatkowo wskazał, że wnioskodawca nie przedłożył żadnych dokumentów potwierdzających istnienie takiego gospodarstwa rolnego oraz fakt zameldowania w takim gospodarstwie, a ponadto można zaliczyć tylko okresy pracy po 16 roku życia. Odnośnie zaś okresu pracy w warunkach szczególnych to ubezpieczony przedłożył tylko kopię świadectwa pracy w szczególnych warunkach za okres od 22.10.1976 r. do 31.03.1979 r. (odpowiedź na odwołanie k. 3 – 3 verte)

Na terminie rozprawy z dnia 19 maja 2016 r. pełnomocnik ZUS przyznał, że okresy wskazane w przedłożonych świadectwach pracy w szczególnych warunkach wynoszą łącznie wymagane 15 lat. (oświadczenie pełnomocnika ZUS 00:08:11)

Sąd Okręgowy w Łodzi ustalił następujący stan faktyczny:

R. J. urodził się w dniu (...) (okoliczność bezsporna)

W czerwcu 1970 r. ubezpieczony ukończył szkołę podstawową. W okresie od września 1970 r. do 24 czerwca 1972 r. wnioskodawca uczęszczał do (...) Szkoły Zawodowej w O. i uczył się zawodu tokarza. (świadectwa szkolne k. 21)

Po ukończeniu zawodowej szkoły wnioskodawca w okresie od 26.10.1972 r. do 14.10.1975 r. odbywał zasadniczą służbę wojskową. (zeznania wnioskodawcy 00:08:53)

Ojciec wnioskodawcy J. J. był nadleśnikiem i pracownikiem administracji Lasów Państwowych w okresie od 1.10.1954 r. do 30.09.1980 r. Ojciec wnioskodawcy jako nadleśniczy nadzorował pracowników leśnych. (pismo Nadleśnictwa O. z dnia 02.02.2016 r. k. 43)

W okresie od 30.11.1954 r. do 21.10.1975 r. wnioskodawca był zameldowany w O. i wraz z rodziną zamieszkiwał w budynku, który był biurem nadleśnictwa. W ramach tego nadzoru, ojciec wnioskodawcy miał także pieczę nad działką rolną o powierzchni około 3 ha na której były wykonywane prace polowe, w części zlecone przez ojca wnioskodawcy pracownikom nadleśnictwa, pracujących na maszynach rolniczych. (zaświadczenie k. 21, zeznania wnioskodawcy 00:08:53)

Z domu do Szkoły Zawodowej wnioskodawca szedł pieszo około 15 minut. Wnioskodawca mieszkał z rodzicami, miał rodzeństwo - dwie siostry, jedna starsza o 4 lata - R., druga starsza o 2 lata - K.. Najstarsza siostra do śmierci mieszkała w O.. Siostra wnioskodawcy - K. wyszła za mąż i wyjechała do O.. Wnioskodawca uczęszczał na lekcje do szkoły w godzinach od 8-14. Po powrocie ze szkoły wnioskodawca przychodził na obiad do domu. Odrabiane lekcji zajmowało mu około godziny czasu. Przez kilka do kilkunastu dni w okresie wiosennym czy jesiennym wnioskodawca pomagał wraz z siostrami przy wzmożonych pracach polowych takich jak opryskiwanie kapusty, zbieranie ziemniaków. Pole było około 500 m od domu. Była to działka pracowników leśnych. Na tej działce sadzono ziemniaki, kapustę. Była siana koniczyna, zboże. W domu nie było maszyn rolniczych, tylko były wypożyczane z nadleśnictwa. Mama wnioskodawcy nie pracowała zawodowo tylko zajmowała pracami domowymi. W nadleśnictwie były chowane zwierzęta hodowlane, przeciętnie, hodowano 3-4 świnie, króliki i niewielką ilość drobiu. Ziemniaki sadzono na wiosnę przez 2-3 dni. Zbierano je na jesieni. Zbiór trwał też 2-3 dni. Jak były ziemniaki to były na całym areale ziemi. Był siany rzepak, pszenica. Przy czym oziminy i rzepak były siane na zimę. Zasiew był robiony siewnikiem i ciągnikiem z nadleśnictwa. Zboże było koszone przez ciągnik z nadleśnictwa, natomiast snopy zbierał wnioskodawca i jego rodzina. Na polu było młócenie wypożyczoną młocarką a worki były ładowane na przyczepę i zboże było odstawiane do skupu. Worki nosił wnioskodawca jak i inni pracownicy leśnictwa czy inni mieszkańcy. Żniwa trwały od 1-2 tygodni. Po zbiorach ziemniaków następnego roku sadzono kapustę, którą zbierano na jesieni, co trwało do trzech dni. Mama, wnioskodawca i jego siostry pomagali w zajmowaniu się zwierzętami, szczególnie pomagali w karmieniu zwierząt ziemniakami.

Zdarzało się, że po szkole wnioskodawca spędzał czas z rówieśnikami i np. grywał w piłkę na podwórku. Natomiast w wakacje wnioskodawca wraz z siostrami jeździł na wieś do swoich dziadków do W. koło Ż. i tam pomagali oni przy pracach w gospodarstwie, co oznacza, że nie było potrzeby pomocy w tym czasie w pracach polowo – żniwnych.. W gospodarstwie dziadków było pięciu synów ciotki. Jeden miał 10 lat a pozostali byli po wojsku i była jedna siostra w wieku wnioskodawcy. Dziadek miał swoje gospodarstwo i ciotka miała swoje. W tej wsi było 10 domów i jak były prace polowe to wszyscy mieszkańcy szli po polach i dokonywali zbiorów. ( zeznania wnioskodawcy 00:08:53)

W okresie od 22.10.1976 r. do 31.03.1979 r. wnioskodawca świadczył pracę na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) W SA w Ł. i w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał on pracę w warunkach szczególnych przy produkcji i wykańczaniu wyrobów włókienniczych na stanowisku gładziarza wymienionym w wykazie A dziale VII poz. 4 pkt. 20 stanowiącego załącznik Nr 4 do Zarządzenia Nr 7 Ministra Przemysłu Chemicznego i Lekkiego z dnia 7 lipca 1987 w sprawie prac wykonywanych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze w zakładach pracy resortu przemysłu chemicznego i lekkiego ( Dz. Urz. (...) Nr 4 z późn. zm.). (bezsporne, a nadto świadectwo pracy w warunkach szczególnych k. 16 akt ZUS, zeznania wnioskodawcy 00:08:53)

W (...) SA wnioskodawca pracował na bielniku jako gładziarz. Towar był wyciągany z kadzi. To był surowy towar. Tkaniny te ubezpieczony maglował, żeby były proste, żeby mogły iść na suszarnię. To był magiel ciśnieniowy, elektryczny, walcowy. Za pomocą mechanicznego ugniatania wnioskodawca prasował. (bezsporne, a nadto zeznania wnioskodawcy 00:08:53)

Następnie w okresie od 05.04.1979 r. do 31.05.1988 r. wnioskodawca świadczył pracę na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w (...) Spółka z o.o. i w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał on pracę w warunkach szczególnych, tj. prace motorniczego tramwajów wymienione w wykazie A dziale VIII poz. 2 określone w wykazie A dziale VIII poz. 2 pkt. 4 stanowiącego załącznik Nr 1 do Zarządzenia Nr 9 Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 1 lipca 1983 roku w sprawie stanowisk pracy w zakładach pracy resortu administracji, gospodarki terenowej i ochrony środowiska, na których są wykonywane prace w szczególnych warunkach, uprawniające do niższego wieku emerytalnego oraz wzrostu emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy (Dz.Urz. Nr 2 poz. 3). (bezsporne, a nadto świadectwo pracy w warunkach szczególnych k. 16 akt ZUS, zeznania wnioskodawcy 00:08:53)

W MPK wnioskodawca pracował jako motorniczy, prowadził tramwaje i innej pracy nie wykonywał. (bezsporne, a nadto zeznania wnioskodawcy 00:08:53)

W okresie od 01.06.1988 r. do 02.12.1995 r. wnioskodawca świadczył pracę na umowę o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy w Przedsiębiorstwie (...) SA w Ł. i w tym okresie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał on pracę w warunkach szczególnych jako maszynista ciężkich maszyn budowlanych i drogowych – maszynista robot ziemnych określoną w wykazie A dziale V poz. 3 pkt. 1 stanowiącym załącznik Nr 1 do Zarządzenia Nr 9 Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 1 sierpnia 1983 r. w sprawie wykazu stanowisk pracy w zakładach pracy nadzorowanych przez Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, na których są wykonywanie prace w szczególnych warunkach uprawniające do wcześniejszego przejścia na emeryturę oraz wzrostu emerytury lub renty (Dz. Urz. (...) Nr 3 poz. 6) . (bezsporne, a nadto świadectwo pracy w warunkach szczególnych k. 16 akt ZUS)

W Przedsiębiorstwie (...) wnioskodawca jeździł na budowach koparko-spycharką "Białoruś" o ciężarze całkowitym 18 ton. (bezsporne, a nadto zeznania wnioskodawcy 00:08:53)

Ogólny staż pracy wnioskodawcy wynosi 22 lata, 1 miesiąc i 4 dni okresów składkowych i nieskładkowych. (karta przebiegu zatrudnienia k. 11 -12 akt ZUS)

Wnioskodawca nie przystąpił do Otwartego Funduszu Emerytalnego. (okoliczność bezsporna)

W dniu 23 lutego 2015 r. ubezpieczony złożył wniosek o przyznanie prawa do emerytury. (wniosek w aktach ZUS)

Decyzją z dnia 19 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił R. J. prawa do emerytury. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy wskazał, że wnioskodawca do dnia 1 stycznia 1999 r. nie udowodnił wymaganego przez ustawodawcę stażu pracy wykonywanej w szczególnych warunkach w ilości 15 lat oraz ogólnego stażu pracy wynoszącego 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. (decyzja k. 19 – 20 akt ZUS)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o całokształt materiału dowodowego zebranego w sprawie, w szczególności o dokumenty zawarte, w załączonych do akt sprawy, aktach emerytalnych ZUS oraz dokumenty w postaci świadectw pracy w warunkach szczególnych oraz pisma Nadleśnictwa O. z dnia 02.02.2016 r. Ponadto także Sąd uznał za wiarygodne zeznania ubezpieczonego R. J., jedynie w zakresie w jakim stanowiły podstawę ustaleń faktycznych.

Zebrany materiał dowodowy nie nasuwa wątpliwości i pozwala tym samym na wydanie rozstrzygnięcia.

Sąd Okręgowy w Łodzi zważył, co następuje:

W świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego i poczynionych na jego podstawie ustaleń faktycznych, odwołanie R. J. nie zasługuje na uwzględnienie i podlega oddaleniu.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 z późn. zm.) okresami składkowymi są w szczególności okresy ubezpieczenia.

Według art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe:

1) okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki,

2) przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia,

3) przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia,

jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

W myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. z 2013, poz. 1403 ze zm. ) ubezpieczenie społeczne rolników, zwane dalej "ubezpieczeniem", obejmuje, na zasadach określonych w ustawie, rolników i pracujących z nimi domowników.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56 ustawy, jak okresy składkowe: okresy ubezpieczenia społecznego rolników, za które opłacono przewidziane w odrębnych przepisach składki, przypadające przed dniem 1 lipca 1977 r. okresy prowadzenia gospodarstwa rolnego po ukończeniu 16 roku życia, przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia tego okresu.

Z powyższego wynika, że przepis art. 10 ust. 1 niniejszej ustawy, dopuszcza wyjątkowo możliwość traktowania okresów pracy w gospodarstwie rolnym tak jak okresów składkowych w ramach ubezpieczenia pracowniczego, w zakresie niezbędnym do uzupełnienia okresów składkowych i nieskładkowych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2004 roku, II UK 59/04, OSNAPiUS rok 2005/13/195).

Nadto w orzecznictwie przesądzono, że jedynie wykonywanie stałej pracy w gospodarstwie rolnym, w którym osoba zainteresowana zamieszkuje lub ma możliwość codziennego wykonywania prac związanych z prowadzoną działalnością rolniczą, w wymiarze nie niższym, niż połowa pełnego wymiaru czasu pracy, pozwala na przyjęcie ziszczenia się przesłanek z przepisu art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Stałość pracy nie musi co prawda oznaczać codziennego wykonywania czynności rolniczych, ale gotowość do podjęcia pracy rolniczej, jeżeli sytuacja tego wymaga. (vide wyrok SN z dnia 17 października 2008 roku, II UK 61/08 opubl. w L., wyrok SN z dnia 4 listopada 2003 roku, II UK 153/03 opubl. w L.).

Dla uznania pracy w gospodarstwie rolnym jako okresu uzupełniającego w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 3 u.e.r.f.u.s. znaczenie ma stałość wykonywania pracy w gospodarstwie, przy czym nie musi to oznaczać codziennego wykonywania czynności rolniczych, lecz gotowość (dyspozycyjność) do podjęcia pracy rolniczej, z czym wiąże się też wymóg zamieszkiwania osoby bliskiej rolnikowi co najmniej w pobliżu gospodarstwa rolnego. Tym kryteriom zazwyczaj odpowiada praca domownika rolnika, który świadczy określone prace stale (codziennie) w wymiarze niemniejszym niż połowa etatu. Zauważyć należy, że okres pracy w gospodarstwie rolnym jako okres uzupełniający nie jest okresem pracy sensu stricto. (Wyrok SA w Krakowie z dnia 24 września 2014 r., III AUa 1028/14, opubl. LEX nr 1515219)

Wnioskodawca może udowodnić wszelkimi dostępnymi środkami dowodowymi fakt i czasokres wykonania pracy w gospodarstwie rolnym rodziców, po ukończeniu przez niego 16 roku życia, a do sądu orzekającego należy ocena, czy okres tej pracy może być uwzględniony i potraktowany jako okres o jakim mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z F U S. (wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 15 września 2004 roku, III AUa 1326/03, OSA 2005/9/23/72).

Zgodnie zaś z treścią art. 184 ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura, po osiągnięciu wieku przewidzianego w art. 32, 33, 39 i 40, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy osiągnęli:

1) okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat- dla kobiet i 65 lat- dla mężczyzn oraz

2) okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27.

Natomiast art. 184 ust. 2 ustawy emerytalnej w brzmieniu od dnia 1 stycznia 2013 roku stanowi, że emerytura, o której mowa w ust. 1, przysługuje pod warunkiem nieprzystąpienia do otwartego funduszu emerytalnego albo złożenia wniosku o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Stosownie do art. 32 ust. 1 powołanej ustawy, ubezpieczonym urodzonym przed dniem 1 stycznia 1949 r., będącym pracownikami zatrudnionymi w szczególnych warunkach, przysługuje emerytura w wieku niższym niż określony w art. 27 pkt 1. Ustęp 2 tego przepisu stanowi natomiast, że dla celów ustalenia uprawnień, o których mowa w ust. 1, za pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach uważa się pracowników zatrudnionych przy pracach o znacznej szkodliwości dla zdrowia oraz o znacznym stopniu uciążliwości lub wymagających wysokiej sprawności psychofizycznej ze względu na bezpieczeństwo własne lub otoczenia w podmiotach, w których obowiązują wykazy stanowisk ustalone na podstawie przepisów dotychczasowych. Ustęp 4 cytowanego przepisu stanowi, że wiek emerytalny, o którym mowa w ustępie 1, rodzaje prac lub stanowisk oraz warunki, na podstawie których osobom wymienionym w ustępie 2 i 3 przysługuje prawo do emerytury, ustala się na podstawie przepisów dotychczasowych. Przywołane przepisy dotychczasowe to rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r., Nr 8, poz.43 z późn zm.). W myśl § 2 tego rozporządzenia, okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku pracy. Okresy pracy stwierdza zakład pracy, na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ustęp 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. W § 3 ustawodawca wskazał, że za okres zatrudnienia wymagany do uzyskania emerytury, zwany „wymaganym okresem zatrudnienia” uważa się okres wynoszący 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn, liczony łącznie z okresami równorzędnymi i zaliczanymi do okresów zatrudnienia. Z kolei § 4 tego rozporządzenia stanowi, że pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A, nabywa prawo do emerytury, jeżeli spełnia łącznie następujące warunki:

1) osiągnął wiek emerytalny wynoszący 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn,

2) ma wymagany okres zatrudnienia, w tym co najmniej 15 lat pracy w szczególnych warunkach.

Okresy pracy w szczególnych warunkach, stosownie do § 2 ust. 2 rozporządzenia, stwierdza zakład pracy na podstawie posiadanej dokumentacji, w świadectwie wykonywania prac w szczególnych warunkach, wystawionym według wzoru stanowiącego załącznik do przepisów wydanych na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia, lub w świadectwie pracy. Brak takiego świadectwa nie wyklucza jednak dokonania ustalenia zatrudnienia w warunkach szczególnych innymi środkami dowodowymi w toku postępowania sądowego. Stanowisko takie wielokrotnie zajmował Sąd Najwyższy, który między innymi w wyroku z dnia 2 lutego 1996 roku (II URN 3/95, OSNAP 1996/16/239) stwierdził, że w postępowaniu przed sądami pracy i ubezpieczeń społecznych okoliczności mające wpływ na prawo do świadczeń lub ich wysokość mogą być udowadniane wszelkimi środkami dowodowymi, przewidzianymi w kodeksie postępowania cywilnego. Ograniczenia dowodowe zawarte w Rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 roku w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. Nr 10, poz 49 ze zm.) dotyczą wyłącznie postępowania przed tymi organami.

Ostatecznie przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest udowodnienie przez wnioskodawcę ogólnego okresu zatrudnienia w ilości 25 lat.

Wnioskodawca wnosił o uwzględnienie do ogólnego stażu okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 30.11.1954 r. do 28.10.1975 r.

Zgodnie natomiast z dyspozycją art. 6 k.c. to na odwołującym się ciążył ciężar dowodowy w przedmiotowej sprawie, zatem to on powinien udowodnić okoliczności z których wywodzi skutki prawne. Samo zaś twierdzenie strony nie jest dowodem, a twierdzenie dotyczące istotnej dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności (art. 227 k.p.c.) powinno być udowodnione przez stronę to twierdzenie zgłaszającą (art. 232 k.p.c.).

W ocenie Sądu wnioskodawca nie wykazał, że w spornym okresie wykonywał stałą pracę w gospodarstwie rolnym rodziców w wymiarze czasu przekraczającym 4 godziny dziennie.

Przede wszystkim wskazać należy, że J. J. - ojciec wnioskodawcy w spornym okresie był naleśnikiem i pracownikiem administracji Lasów Państwowych. Wyżej wymieniony nadzorował pracowników leśnych. W ocenie Sądu brak jest wystarczających podstaw do przyjęcia z całą pewnością, że J. J. w spornym okresie prowadził gospodarstwo rolne. Wprawdzie w piśmie Nadleśnictwa O. z dnia 06.09.1990 r. wskazano, że w spornym okresie wyżej wymieniony użytkował grunty rolne o pow. 3,07 ha to jednak pismo Nadleśnictwa O. z dnia 02.02.2016 r. nie potwierdziło tej okoliczności. W piśmie tym wskazano, że nadleśnictwo nie posiada dokumentów potwierdzających prowadzenie gospodarstwa rolnego przez J. J.. Z powyższego przyjąć należy, że ojciec wnioskodawcy jako nadleśniczy nadzorował grunty rolne a sam gospodarstwa rolnego nie prowadził i nie był rolnikiem. Wnioskodawca zeznał, że prace były wykonywane na działkach użytkowanych przez pracowników leśnych.

Na marginesie zaznaczyć należy, że w niniejszym postępowaniu nie są dla Sądu wiążące decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w P. o przyznaniu renty oraz emerytury, dotyczące osoby A. J. - matki wnioskodawcy, w których, do okresów uzupełniających, zaliczono okres pracy w gospodarstwie rolnym, gdyż decyzje te dotyczą innego przedmiotu oraz innych stron postępowania.

Gdyby nawet przyjąć, że wnioskodawca pracował w gospodarstwie rolnym to nie było realnej potrzeby, by wnioskodawca świadczył przedmiotowe prace we wskazanym wymiarze przekraczającym 4 godziny dziennie. Wnioskodawca po ukończeniu 16 lat uczęszczał do Szkoły Zawodowej i jego zajęcia lekcyjne trwały do około 14 godziny. Następnie jadł on obiad, odrabiał lekcje i zdarzało się, że spędzał czas ze swoimi rówieśnikami np. grając w piłkę.

Z zeznań ubezpieczonego wynika, że wykonywał tylko określone czynności w krótkich okresach czasu. Było to w okresach, gdy dokonywano zasiewów kapusty (3 – 4 dni wiosną) czy zbierania jej jesienią, też przez 3 – 4 dni. W innym roku sadził ziemniaki wiosną przez 2 - 3 dni, zbierał je przez 2 – 3 dni jesienią. Brał też udział w zbiorach, ( raczej chodzi o zbiory na wsi u dziadków, gdzie jeździł w czasie wakacji z siostrami), które trwały 1 – 2 tygodnie. Czasami karmił zwierzęta. Podobne prace wykonywały też jego starsze siostry. Jak podano, w okresie wakacji letnich pomagał on w gospodarstwie rolnym dziadka i cioci, jednakże prócz niego pracowały tam też jego siostry i szóstka dzieci jego ciotki.

Powyższe okoliczności, w ocenie Sądu, wykluczają możliwość stałego świadczenia pracy przez R. J. w wymiarze co najmniej 4 godzin dziennie w gospodarstwie rolnym.

W tej sytuacji można by co najwyżej przyjąć, że wnioskodawca dorywczo lub sezonowo i nieregularnie wykonywał pewne czynności w gospodarstwie rolnym.

Na podkreślenie zasługuje fakt, że od dnia 26.10.1972 r. do dnia 14.10.1975 r. wnioskodawca odbywał zasadniczą służbę wojskową a co za tym idzie nie mógł on pracować w gospodarstwie rolnym a zatem gdyby nawet zaliczyć ubezpieczonemu okres pracy po ukończeniu 16 roku życia, tj. od dnia 15.09.1970 r. do 26.10.1972 r., to jego ogólny staż pracy będzie niższy niż wymagane 25 lat.

Zatem uznać należy, że R. J. nie spełnił jednego z wymaganych przez ustawodawcę warunków do uzyskania prawa do emerytury określonych na mocy art. 184 ustawy – to jest nie legitymuje się stażem pracy w ilości 25 lat.

Zatem, bez znaczenia pozostaje okoliczność, że wnioskodawca legitymuje się stażem pracy w warunkach szczególnych wynoszącym 15 lat, co nie było ostatecznie kwestionowane przez organ rentowy.

Zauważyć należy, zaś że warunki nabycia prawa do emerytury określone w art. 184 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych muszą być spełnione łącznie w chwili orzekania przez organ rentowy o prawie ubezpieczonego do tego świadczenia. (por. wyrok Sądu Najwyższego - Izba Pracy, (...) i Spraw Publicznych z dnia 7 czerwca 2006 roku, I UK 134/05).

Zgodnie z treścią art. 100 ust. 1 ustawy o emeryturach i rentach z FUS prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa.

Mając na uwadze wskazane okoliczności Sąd Okręgowy w Łodzi, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie R. J., jako niezasadne, uznając tym samym prawidłowość wydanej w dniu 19 marca 2015 r., decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w Ł..

Zarządzenie: odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.