Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 20 sierpnia 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w Ł. odmówił T. F. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Od decyzji powyższej Terasa F. złożyła odwołanie kwestionując odmowę przyznania jej prawa do renty podnosząc, iż jest niezdolna do pracy i wnosząc o dopuszczenie dowodu z opinii biegłych ortopedy, ginekologa, pulmonologa i alergologa.

W toku postępowania odwoławczego organ rentowy wydał w dniu 17 października 2014 roku kolejną decyzję, którą uchylił decyzję z dnia 20 sierpnia 2014r. i ponownie odmówił wnioskodawczyni prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 8 sierpnia 2014 r. stwierdzające, że ubezpieczona nie jest osobą niezdolną do pracy. Organ rentowy poinformował jednocześnie ubezpieczoną, że na wymagane 5 lat okresów składkowych i nieskładkowych w dziesięcioleciu przed zgłoszeniem wniosku wnioskodawczyni nie udowodniła wymaganego stażu pracy wbrew informacji podanej w decyzji z dnia 20 sierpnia 2014r. (decyzja z 20 sierpnia 2014r. k.36, decyzja z dnia 17 października 2014r. k.42 akt ZUS).

Wobec nie zaspokojenia roszczeń wnioskodawczyni pozwany organ rentowy przekazał sprawę na drogę postępowania sądowego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, wskazując argumenty tożsame co w zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni T. F. urodziła się w dniu (...) z zawodu jest prządką, pracowała jako szwaczka, operator produkcji, pracownik fizyczny, portier (okoliczności bezsporne).

T. F. w okresie ostatnich dziesięciu lat przed zgłoszeniem wniosku o rentę posiada okres 2 lat 9 miesięcy i 11 dni okresów składkowych oraz 2 lata i 9 miesięcy okresów nieskładkowych czyli 3 lata, 8 miesięcy i 14 dni okresów składkowych i nieskładkowych ograniczonych do 1/3 okresów składkowych (okoliczności bezsporne – zestawie nie k.41 akt ZUS).

Ubezpieczona przed wydaniem ostatnich decyzji kilkukrotnie starała się o przyznanie jej prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy i kolejnymi decyzjami odmawiano jej prawa do renty ostatnio decyzją z dnia 14 stycznia 2014 roku ( decyzja k. 29 akt ZUS).

W dniu 5 maja 2014 r. ubezpieczona złożyła kolejny wniosek o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek – k. 32 plik orzeczniczy akt ZUS).

Orzeczeniem Lekarza Orzecznika ZUS z dnia 9 lipca 2014 r. wnioskodawczyni została uznana za osobę zdolną do pracy, zgodnie z posiadanym poziomem kwalifikacji zawodowych. Rozpoznano u wnioskodawczyni astmę oskrzelową kontrolowaną, pourazowe uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego kolana prawego, zmiany przeciążeniowo zwyrodnieniowe kręgosłupa, niedoczynność tarczycy leczenie suplemencyjne, zaburzenia depresyjne w wywiadzie i otyłość. Lekarz Orzecznik ZUS podczas badania stwierdził, że ubezpieczona jest obecnie zdolna do pracy (opinia lekarska k. 160 tom orzeczniczy akt ZUS, orzeczenie Lekarza Orzecznika – k.32 plik II akt ZUS).

Ubezpieczona w dniu 24 lipca 2014 r. złożyła sprzeciw od orzeczenia lekarza orzecznika ZUS (sprzeciw – k. 161 tom orzeczniczy akt ZUS).

W ocenie Komisji stopień naruszenia sprawności organizmu nie powoduje u wnioskodawczyni długotrwałej niezdolności do pracy. Komisja lekarska rozpoznała u ubezpieczonej te same schorzenia co lekarz orzecznik ZUS. Orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 8 sierpnia 2014 r. wnioskodawczyni nie została uznana za osobę niezdolną do pracy (opinia lekarska - k. 165-167 tom orzeczniczy akt ZUS orzeczenie Komisji Lekarskiej – 35 plik II akt ZUS).

W konsekwencji w/w orzeczenia organ rentowy decyzją z dnia 20 lutego 2014 r. uchylonej decyzją z dnia 17 października 2014 r. odmówił T. F. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (decyzje – k. 36 i 42 plik II akt ZUS).

U T. F. z pulmonologicznego punku widzenia rozpoznano astmę oskrzelową kontrolowaną o łagodnym przebiegu klinicznym, z dobra reakcją stosowane leki wziewne bez upośledzenia sprawności wentylacyjnej płuc w badaniach spirometrycznych, w okresie zachowanej wydolności oddechowej co potwierdzają zarówno przebieg choroby, stan kliniczny jak i wynik badania gazometrycznego wykonanego podczas hospitalizacji z powodu zaostrzenia choroby. Z pulmonologicznego punktu widzenia T. F. nie jest długotrwale niezdolna do pracy zgodnej z aktualnym poziomem kwalifikacji zawodowych (opinia lekarza biegłego sądowego pulmonologa dr n. med. A. M.– k. 7-8).

U wnioskodawczyni nie stwierdzono niezdolności do pracy zarobkowej z przyczyn ginekologicznych. W trakcie badania lekarskiego rozpoznano u wnioskodawczyni stan po usunięciu macicy z przysadkami z torbielami skórzastymi oraz zespół menopauzalny niesystematycznie leczony. Nie stwierdzono u wnioskodawczyni istotnego naruszenia sprawności organizmu w stopniu powodującym niezdolność do pracy zarobkowej w rozumieniu ustawy rentowej (opinia lekarza biegłego sądowego z zakresu ginekologii – k. 9-10).

Badanie alergologiczne u wnioskodawczyni wykazało alergiczny nieżyt nosa sezonowy oraz astmę oskrzelową kontrolowaną bez istotnych zaburzeń, co nie uzasadnia niezdolności do pracy zgodnie z kwalifikacjami (opinia lekarza biegłego sądowego specjalisty alergologa – k. 21-22).

U T. F. z punktu widzenia ortopedycznego nie stwierdzono w narządach ruchu schorzeń, które w istotny sposób utrudniałyby lub uniemożliwiałyby wykonywanie pracy zarobkowej zgodnie z kwalifikacjami. Rozpoznano u wnioskodawczyni niestabilność przednią stawu kolanowego prawego po przebytym w 2005r. urazie skrętnym z częściowym uszkodzeniem więzadła krzyżowego przedniego leczonym artroskopowo, chorobę zwyrodnieniową stawów kolanowych wczesną z przewaga prawego oraz zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa z okresowym zespołem bólowym. Z punktu widzenia ortopedycznego wnioskodawczyni jest zdolna do pracy zarobkowej (opinia biegłego sądowego specjalisty chirurga ortopedy i traumatologa dr n. med. E. B. k. 34-37 ).

Wobec dodatkowego wniosku odwołującej Sąd ustalił dodatkowo w oparciu o dowód z opinii biegłego lekarza psychiatry, że występują u niej zaburzenia depresyjne, które bez objawów psychicznych uniemożliwiających podjęcie pracy zarobkowej nie powodują u wnioskodawczyni niezdolności do pracy zarobkowej z przyczyn psychiatrycznych ( opinia biegłego lekarza psychiatry k.51-53 ).

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie zgromadzonych dokumentów w aktach sprawy, aktach rentowych oraz opinii biegłych lekarzy sądowych ortopedy, endokrynologa- ginekologa, pulmonologa, alergologa i psychiatry. Opinie te są wiarygodne i zostały sporządzone przez biegłych o specjalnościach właściwych z punktu widzenia schorzeń, na jakie cierpi wnioskodawczyni, w oparciu analizę przedłożonej dokumentacji lekarskiej i bezpośrednie badanie wnioskodawczyni. Wszyscy biegli określili schorzenia występujące u badanej i ocenili ich znaczenie dla jej zdolności do pracy, odnosząc swą ocenę do jej kwalifikacji zawodowych.

Wszyscy biegli wyjaśnili przyczynę uznania wnioskodawczyni za osobę zdolną do pracy zarobkowej.

Opinie biegłych, co do konkluzji są zbieżne z orzeczeniem Komisji Lekarskiej ZUS, zostały wyczerpująco uzasadnione, a końcowe wnioski orzecznicze wynikają w sposób logiczny z treści opinii.

W ocenie Sądu nie ma podstaw do tego by podważać wiarygodność i moc dowodową w/w opinii biegłych, a kwestia niezdolności do pracy wnioskodawczyni została dostatecznie wyjaśniona.

Sąd oddalił na rozprawie z dnia 12 maj 2016 r. wniosek wnioskodawczyni o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy na okoliczność zdolności do podjęcia pracy przez wnioskodawczynię. Sąd zważył oceniając zgłoszony wniosek o powołanie dowodu z opinii biegłego z zakresu medycyny pracy, iż dotychczasowy materiał dowodowy zgromadzony w sprawie w sposób jednoznaczny wykazał, iż odwołująca nie jest osobą niezdolną do pracy. Oświadczenia wnioskodawczyni, uzasadniające jej wniosek dowodowy, wskazują, że ma świadomość możliwości podjęcia pracy jednakże trudności na rynku pracy i występujące schorzenia utrudniają jej możliwości zatrudnienia.

Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zważył, co następuje:

Odwołanie nie jest zasadne i podlega oddaleniu.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz. U z 2009 r. Nr 153 , poz. 1227 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1.  jest niezdolny do pracy;

2.  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3.  niezdolność do pracy powstała w wymienionych okresach składkowych lub nieskładkowych albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl art. 57 ust. 2 warunku, o którym mowa w przepisie ust. 1 pkt 3 art. 57, nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, natomiast częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy ocenie stopnia i przewidywanego okresu niezdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia i rehabilitacji, możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i predyspozycje psychofizyczne /art. 13 ust. 1/.

Warunki wskazane w art. 57 w/w ustawy muszą być spełnione łącznie by istniały podstawy do przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odniesieniu do odwołującej się nie został spełniony warunek niezdolności do pracy. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności opinii biegłych – ortopedy, okulisty, endokrynologa- ginekologa, pulmonologa, alergologa i psychiatry Sąd ustalił, iż występujące u wnioskodawczyni schorzenia powodują, że nie jest ona niezdolna do pracy.

Opinie biegłych zostały doręczone zarówno organowi rentowemu jak i wnioskodawczyni ze zobowiązaniem do ustosunkowania się do nich i złożenia ewentualnych pytań do biegłych.

Organ rentowy w toku postępowania nie zgłaszał pytań do opinii biegłych, a ubezpieczona w zasadzie nie podważała treści opinii biegłych lecz wskazywała na trudności w podjęciu pracy przez osobę chorą, która musi korzystać ze zwolnień lekarskich w przypadku zaostrzenia dolegliwości zdrowotnych,

Reasumując powołani w sprawie biegli sądowi w swoich wnioskach końcowych zgodnie i precyzyjnie uzasadnili tezę, zgodnie z którą wnioskodawczyni jest, w obecnym stanie zdrowia, osobą zdolną do pracy.

W tym stanie rzeczy odwołanie wnioskodawczyni jako niezasadne podlegało oddaleniu, o czym Sąd Okręgowy orzekł na postawie art. 477 ¹⁴ §1 kpc.

Wobec powyższego Sąd orzekł jak w sentencji.

ZARZĄDZENIE

odpis wyroku wraz z uzasadnieniem

doręczyć wnioskodawczyni z pouczeniem o środkach odwoławczych.