Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący : SSO Irena Żarnowska-Sporysz

Protokolant: prot. sądowy Anna Łachman

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2016 r. w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa A. P.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od (...) S.A. na rzecz A. P. kwotę 1.039 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 21 października 2013 roku (w tym od 1 stycznia 2016 roku
z ustawowymi odsetkami za opóźnienie) do dnia zapłaty;

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala;

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 89 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania;

IV.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 3581 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

V.  nakazuje ściągnąć od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa Sądu Okręgowego w Krakowie kwotę 56 zł tytułem wydatków sądowych , a pozostałymi wydatkami obciąża Skarb Państwa.

Sygn. I C 1784/13

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 08 sierpnia 2012r A. P. wniósł o zasądzenie na jego rzecz od (...) SA – obecnie (...) SA z siedzibą w W. kwoty 480000 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, tytułem wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z jego nieruchomości w okresie od 14 grudnia 1998r - licząc po 3000 zł czynszu za każdy miesiąc.

W uzasadnieniu podał ,że jest właścicielem nieruchomości położonej w W. a składającej się z działek o numerach (...) .

Na nieruchomości tej został posadowiony słup sieci teletechnicznej wraz z kablami podziemnymi na mocy decyzji Burmistrza Miasta i Gminy S. z dnia 14 grudnia 1998r nr (...) (...) .

Decyzją Wojewody (...) z dnia 02 listopada 2011r nr (...) (...) (...) – stwierdzono nieważność decyzji Burmistrza S. z 1998r.

Powiatowy inspektor Nadzoru budowlanego w (...) decyzja z dnia 16 marca 2012r nakazał rozbiórkę słupa na działce powoda . W dniu 7 lutego 2012r powód wezwał stronę pozwana do zapłaty za bezumowne korzystanie z jego działki kwotę 471000 zł licząc po 3000 zł za każdy miesiąc korzystania z niej – czyli wówczas za 157 miesięcy poczynając od grudnia 1998r.

Pismem z dnia 20 maja 2013 r powód ograniczył pozew do kwoty 200.000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu (k. 48)

Sąd umorzył postępowanie w zakresie kwoty ponad 200.000 zł (k. 55)

W odpowiedzi na pozew strona pozwana - (...) SA – obecnie (...) SA ( vide zmiany odnotowane w KRS –k.88- 95 , oświadczenie strony pozwanej na rozprawie dnia 13.02.2014r –k. 98) wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania .

W uzasadnieniu podała ,że powód działając przez profesjonalnego pełnomocnika nie podał za jaki dokładnie okres domaga się zapłaty kwoty 200.000 zł .

Ponadto podniosła iż słup nie został posadowiony w chwili podjęcia decyzji rzez B. (...) lecz w roku 1999 , a powód działający przez swoją matkę R. P. (1) wystąpił o przyłączenie urządzenia abonenckiego do sieci telekomunikacyjnej. Mając na uwadze treść art. 140 ust.3 ustawy prawo telekomunikacyjne z dnia 17.07.2004r który obowiązywał do 2010r stwierdzić trzeba ,że powodowi nie należy się zapłata bowiem zgodnie z treścią tego przepisu – korzystanie z nieruchomości jest odpłatne chyba ,że linia lub urządzenie służą zapewnieniu telekomunikacji właścicielowi nieruchomości na jego wniosek. Powód właśnie w taki sposób korzystał z urządzeń telekomunikacyjnych w okresie od 1999r do 1 czerwca 2011r tj. do dezinstalacji tej linii.

Strona pozwana podniosła również iż powodowi nie należy się wynagrodzenie z uwagi na posiadanie w dobrej wierze w jakim pozostawała strona pozwana korzystając z działki powoda – powołała się na treść art. 224 kc i 225 kc.

Proces telefonizacyjny był prowadzony przez (...) Komitet (...) gdzie jako osoba deklarująca się na udział w nim wystąpiła matka powoda R. P. (1)

Strona pozwana powzięła informacje o niezgodności w procesie telefonizacyjnym dopiero przy okazji prowadzenia przez nadzór budowlany postępowania w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza S. .

Ostatecznie słup został usunięty z działki powoda w dniu 6 grudnia 2012r

W sprawie ustalono:

Powód A. P. jest właścicielem nieruchomości położonej w W., a składającej się między innymi z działek o numerach (...) objętych księgą wieczystą nr (...) Sądu Rejonowego w Wieliczce – wydział zamiejscowy w S. – od 11 grudnia 1989r na mocy umowy darowizny zawartej z jego matka R. P. (1).

Dow: odpis KW (...)- k. 124- 128

Dnia 14 grudnia 1998r wydana została decyzja – sygn. (...) Burmistrza Miasta i Gminy S. zatwierdzająca projekt budowlany i wyrażająca pozwolenie dla (...) SA Zakład w K. - na budowę sieci teletechnicznej w W. na działkach o numerach między innymi (...) , (...) .

Dow: kopia decyzji nr (...)- k. 131

Wydana została też druga decyzja tego samego dnia dotycząca innych działek

Dow; decyzja nr (...) –k. 133

Jeszcze w roku 1997 a dokładnie 22 grudnia 1997r ówczesna właścicielka w/w działek R. P. (1) złożyła wniosek o zawarcie umowy o korzystanie z abonamentu telefonicznego

Dow: wniosek R. P. –k. 74 który już wówczas był właścicielem nieruchomości złożył zamówienie na wykonanie przyłączenia urządzenia abonenckiego do sieci telekomunikacyjnej (...) SA . Usługa została wykonana i wystawiono fakturę , której odbiór pokwitowała pełnomocniczka właściciela R. P. (1) działająca w jego imieniu na mocy pełnomocnictwa z daty 23 września 1999r na zawarcie umowy z (...)

Dow; wniosek powoda –k. 72 i faktura dla niego za usługę –k. 73, pełnomocnictwo –k. 75

Dnia 23 września zawarta została umowa o świadczenie usług telefonicznych pomiędzy powodem A. P. w imieniu którego działała jego matka R. P. (1) a (...) SA .

Dow: umowa –k. 76

Tego samego dnia tj. 23.09.1999r R. P. (1) podpisała zlecenie w imieniu A. P. na przyłączenie urządzenia abonenckiego do sieci (...) a instalację wykonano dnia 12.10.1999r

Dow: zlecenie nr (...) – k. 71

Powód korzystał z urządzenia abonenckiego od 23.09.1999r do dnia

01 .06.2011r czyli do deinstalacji urządzenia

Dow: dokument z datą deinstalacji –k. 77

Słup teletechniczny posadowiony został jak wynika z powyższych dokumentów na nieruchomości powoda we wrześniu 1999r

Dow: j.w

Od maja 2007r powód rozpoczął korespondencję z (...) SA w sprawie lokalizacji słupa teletechnicznego na swojej działce nr (...) który to słup jak twierdził powód został postawiony na niej bezprawnie. Powód rozpoczął te działania w związku planowanymi inwestycjami na swej działce.

Dow: korespondencja – k. 136- 144

W 2008r powód wniósł o wszczęcie postępowania o stwierdzenie nieważności decyzji nr (...) z 14 grudnia 1998r

Dow: podanie powoda –k. 146

Stwierdzono nieważność tej decyzji nr (...) przez Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego w zakresie dotyczącym działki nr (...) –k. 153, od której to decyzji skargę oddalił WSA w Warszawie wyrokiem z dnia 10 maja 2010r – sygn. VII SA/Wa508/10 –k. 158.

Na kolejny wniosek powoda o unieważnienie decyzji nr (...) wydano decyzję z dnia 02 listopada 2011r Wojewody (...) stwierdzającą nieważność decyzji nr (...) z 14.12.1998r w zakresie działek (...) .

Dow; decyzja z dnia 02.11.2011r-k. 168

Na podstawie tej dopiero decyzji z dnia 02.11.2011r wydana została decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. nr (...) z dnia 16 marca 2012r nakazująca (...) SA usunięcie słupa z działek powoda nr (...) .

Słup został usunięty z tych działek dnia 06.12.2012r przy czym podczas wykonywania tych czynności powód nie wyraził zgody na rozkopanie działki (...) celem usunięcia z niej kabla ziemnego

Dow: pismo (...) SA do (...)k. 81 , oświadczenie T. s.c –k. 82 , pismo powoda do (...) SA –k. 213, pismo (...)k. 218

Sąd przeprowadził dowód z opinii trzech biegłych tj. z zakresu energetyki geodezji i szacowania nieruchomości celem ustalenia przebiegu linii teletechnicznej i kabli po działkach powoda wraz z pasem tzw. ochronnym , powierzchni zajętych w ten sposób działek podwoda i wynagrodzenia za korzystanie z określonej powierzchni nieruchomości za okres co do którego żądanie jest uzasadnione.

Odnośnie opinii biegłego ds. energetyki – obie strony ją kwestionowały. Biegły ds. energetyki K. G. uzupełniał swa opinię i wskazał w niej długość kabla przechodzącego przez działki powoda i określił tzw. pas ochronny który mógłby wynosić od 1,5 do 3 m szerokości - k. 354 .

Biegły ds. geodezji W. H. o którego wykonanie opinii wnosił powód podał ,że powierzchnia działki powoda zajętej pod urządzenia teletechniczne wynosi (...) mkw przy przyjęciu szerokości pasa ochronnego wynoszącego 1m -k. 389 oraz k. 416. Na rozprawie dnia 31 sierpnia 2015r – biegły H. poprawił swą opinię i stwierdził ,że powierzchnia zajętej działki powoda to (...)metrów bieżących. Ostatecznie na tej rozprawie strony ( wobec różnych wielkości podawanych przez biegłych co do długości odcinków przewodów i szerokości pasa ochronnego ) uzgodniły - ,że przyjmują iż długość odcinków przewodów na działce powoda wynosi (...) metrów bieżących – vide – zgodne oświadczenie stron k. 449 a powód oświadczył iż zgodziłby się na przyjęcie szerokości pasa ochronnego na 1,5 m . Z tą szerokością nie zgodziła się strona pozwana twierdząc ,że ta szerokość winna wynosić 1m – vide – oświadczenie k. 451 .

Sąd uznał iż przyjąć należy szerokość pasa ochronnego na jaką godził się powód tj. 1,5 m i nakazał biegłemu ds. szacowania nieruchomości wyliczenie wynagrodzenia dla powoda za zajęcie jego działki na powierzchni (...)mkw czyli (...) metrów bieżących przyjętych zgodnie przez strony x 1,5 metra szerokości pasa ochronnego = (...)

Biegły ds. szacowania nieruchomości P. P. wyliczył wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości według wskazanych powierzchni tj.(...) mkw i ustalił ,że za jeden miesiąc jest to kwota 79.08 zł – vide –k. 500 a za 13 miesięcy to kwota 1.039 zł – k. 505.

Tak ustalony stan faktyczny wynika z cytowanych dokumentów urzędowych i prywatnych tj. decyzji , zaświadczeń wydanych przez organy , opinii biegłych oświadczeń stron, korespondencji . Dokumenty urzędowe nie wymagają omówienia w zakresie ich treści , które zresztą nie były kwestionowane . Co do treści dokumentów prywatnych – to żaden z nich w zakresie treści nie był kwestionowany przez strony. Co do ostatecznych decyzji administracyjnych – to sąd jest nimi związany. Sąd oddalił wniosek powoda o jego przesłuchanie na okoliczność dobrej i złej wiary posiadacza nieruchomości w związku z procesem unieważnienia decyzji administracyjnej bowiem kwestia ta jest przesądzona treścią tej decyzji i datą w jakiej została wydana o czym niżej.

Zważyć zatem należy;

Powództwo jest uzasadnione tylko w niewielkim stopniu to jest co do okresu niewiele ponad 13 miesięcy korzystania z działek powoda tj. od 02.11.2011r do 06.12.2012r – czyli od daty wydania ostatecznej decyzji z dnia 02.11.2011r unieważniającej decyzję z dnia 14.12.1998r-( zezwalającej na posadowienie słupa) – do czasu faktycznego usunięcia słupa z działki powoda tj. 06.12.2012r.

Powód domaga się wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z jego nieruchomości twierdząc ,że decyzja z dnia 14.12.1998r na mocy której posadowiono urządzenia teletechniczne na jego działce została ostatecznie unieważniona dnia 02.11.2011r .

Roszczenie powoda opiera się na przepisach art. 224 i nast. Kc.

Art. 224 par.1 kc stanowi iż

Samoistny posiadacz w dobrej wierze nie jest obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i nie jest odpowiedzialny ani za jej zużycie, ani za jej pogorszenie lub utratę. Nabywa własność pożytków naturalnych, które zostały od rzeczy odłączone w czasie jego posiadania, oraz zachowuje pobrane pożytki cywilne, jeżeli stały się w tym czasie wymagalne.

§ 2. Jednakże od chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, jest on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata nastąpiła bez jego winy. Obowiązany jest zwrócić pobrane od powyższej chwili pożytki, których nie zużył, jak również uiścić wartość tych, które zużył.

Art. 225. Obowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze względem właściciela są takie same jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której ten dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy. Jednakże samoistny posiadacz w złej wierze obowiązany jest nadto zwrócić wartość pożytków, których z powodu złej gospodarki nie uzyskał, oraz jest odpowiedzialny za pogorszenie i utratę rzeczy, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby znajdowała się w posiadaniu uprawnionego.

Unieważnienie decyzji z dnia 14.12.1998r co stało się mocą decyzji Wojewody (...) dnia 02.11.2011r – nastąpiło wprawdzie ze skutkiem ex tunc jednakże do czasu unieważnienia decyzji zezwalającej na posadowienie słupa strona pozwana była posiadaczem samoistnym w dobrej wierze czyli w okresie od posadowienia słupa tj. od 1999r do dnia 02.11.2011r . Jej posiadanie w tym okresie opierało się na obowiązującej decyzji z dnia 14.12. (...) – która jako prawomocna funkcjonowała w obrocie prawnym aż do dnia jej unieważnienia. Decyzja ta wydana przecież przez uprawniony organ – a zezwalająca stronie pozwanej na posadowienie urządzeń teletechnicznych dawała stronie pozwanej uzasadnione, usprawiedliwione podstawy uważać siebie za osobę uprawnioną do korzystania z działki powoda a więc za posiadacza w dobrej wierze. Dobra wiara bowiem polega na błędnym ale w danych okolicznościach usprawiedliwionym przekonaniu posiadacza rzeczy ,że przysługuje mu do tej rzeczy prawo takie jak właścicielowi. Ta dobra wiara posiadacza zamieniła się w złą wiarę dopiero w momencie wydania ostatecznej decyzji unieważniającej decyzję z dnia 14.12.1998r czyli z dniem 02.11.2011r Wtedy bowiem stwierdzono ,że podstawa na jakiej posadowiono urządzenia przesyłowe przestała istnieć . Słuchanie powoda - jak domagał się tego jego pełnomocnik na okoliczność ,że strona pozwana stała się posiadaczem w złej wierze wcześniej a to z uwagi na przebieg postępowania administracyjnego niczego w tej kwestii by nie przesądziło bowiem dopóki decyzja zezwalająca na posadowienie urządzeń nie została ostatecznie unieważniona strona pozwana miała prawo czuć się posiadaczem w dobrej wierze. Dopiero treść wydanej decyzji unieważniającej decyzję z 14.12.1998r zdecydowała o chwili utraty dobrej wiary posiadacza. Posiadacz samoistny w dobrej wierze nie jest obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i nie jest odpowiedzialny ani za jej zużycie, ani za jej pogorszenie lub utratę.

Tak więc dopiero od daty 02.11.2011r strona pozwana jest posiadaczem samoistnym w złej wierze i pozostawała nim do czasu usunięcia słupa z działki powoda co nastąpiło dnia 06.12.2012r . Za ten okres więc tylko należy się powodowi wynagrodzenie – a nie za okres od grudnia 1998r

Art. 229. § 1. Roszczenia właściciela przeciwko samoistnemu posiadaczowi o wynagrodzenie za korzystanie z rzeczy, o zwrot pożytków lub o zapłatę ich wartości, jak również roszczenia o naprawienie szkody z powodu pogorszenia rzeczy przedawniają się z upływem roku od dnia zwrotu rzeczy. To samo dotyczy roszczeń samoistnego posiadacza przeciwko właścicielowi o zwrot nakładów na rzecz.

§ 2. (uchylony).

Żądanie zważywszy na treść art. 229 kc nie jest wbrew zarzutowi strony pozwanej przedawnione jeżeli dotyczy okresu nie dłuższego niż 10 lat licząc wstecz od wniesienia pozwu. Pozew został wniesiony dnia 08.08.2012r czyli jeszcze przed usunięciem słupa z działki powoda. Nie mniej z uwagi na okoliczność wyżej podniesioną roszczenie to jest zasadne tylko co do okresu 13 miesięcy.

Wysokość wynagrodzenia wyliczona została przez biegłego ds. szacowania nieruchomości.

Do opinii tej zarzuty złożył powód w piśmie z dnia 15 lutego 2016r. Poprzez swego pełnomocnika twierdził ,że opinia ta nie ma w ogóle zastosowania do niniejszej sprawy bo nie bierze pod uwagę odszkodowania o jakie powód wnosił . Podniósł powód w tych zarzutach ,że chodzi mu o odszkodowanie związane z zatrzymaniem inwestycji tj. budowy ogrodzenia oraz remont wjazdu na działkę (...) , oraz na działkę (...) , w związku brakiem ogrodzenia – o odszkodowanie z tytułu braku zwierząt przydomowych , o odszkodowanie z tytułu kosztów związanych z czynnościami administracyjnymi , poradami prawnymi , korespondencją, wizytami w urzędach. Twierdził ,że w trakcie postępowania wielokrotnie wskazywał na te szkody. Wniósł o przesłuchanie powoda na okoliczność tych szkód a także na okoliczność zakresu zadośćuczynienia za krzywdę wyrządzoną powodowi działaniami pozwanego oraz o zlecenie biegłemu wykonania opinii na okoliczność wysokości tych szkód.

Sąd ten wniosek oddalił jako całkowicie bezzasadny.

Po pierwsze nie można uznać wbrew twierdzeniom powoda iż w trakcie postępowania w jakiejkolwiek jego fazie nastąpiła zmiana czy rozszerzenie żądania pozwu. Podkreślić należy iż powoda cały czas reprezentuje profesjonalny pełnomocnik . Gdyby pełnomocnik złożył pismo ze zmianą żądania czy rozszerzeniem pozwu o dodatkowe odszkodowanie ( oprócz wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z nieruchomości co do której cały czas była wskazana kwota 200.000 zł jako czynsz ) to przecież powinien podać o jaką konkretnie kwotę rozszerza żądanie , na jakiej podstawie faktycznej dochodzi określonej ściśle kwoty odszkodowania czy też zadośćuczynienia o jakim również pisze w zarzutach do opinii biegłego. Wreszcie winien by wskazać dowody na ich potwierdzenie. Tymczasem niczego takiego w sprawie nie ma. Od samego początku powód wskazuje jako podstawę faktyczną żądania bezumowne korzystanie z jego nieruchomości

i domaga się wynagrodzenia ( choć zamiennie używa określenia – wynagrodzenie – odszkodowanie) ale cały czas akcentuje ,że chodzi o ustalenie czynszu za ilość miesięcy w jakich strona pozwana była w posiadaniu części jego nieruchomości bez tytułu prawnego a jego liczne pisma i zarzuty do opinii biegłych oscylują wyłącznie wokół ustalenia powierzchni gruntu jakiego to wynagrodzenie dotyczy . Żadnego innego roszczenia wcześniej powód nie zgłaszał ani nie wnosił aby jakiekolwiek inne odszkodowanie wyliczać . Przykładowo w pierwszym piśmie nowego pełnomocnika powoda z dnia 5 marca 2014 r – k.121 – pełnomocnik konkluduje ;

„ powodowi przysługuje od pozwanego wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z nieruchomości za okres od 14.12.1998r do dnia zdemontowania słupa” ….” Wnosi o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego na okoliczność wysokości odszkodowania za bezumowne korzystanie z nieruchomości ” .

Jest to jasno sprecyzowana podstawa faktyczna żądania choć użyte określenie „ odszkodowanie” za bezumowne korzystanie z nieruchomości nie jest odpowiednie gdyż nie jest to roszczenie stricte odszkodowawcze jak np. roszczenie z czynu niedozwolonego – przy którym są zresztą inne terminy przedawnienia. Tutaj mamy do czynienia z wynagrodzeniem – jednorazowym za cały okres objęty pozwem gdzie termin przedawnienia wynosi 10 lat licząc wstecz od wniesienia pozwu.

Wnioski zatem powoda złożone już na końcu postępowania jako zarzuty do opinii biegłego ds. szacowania nieruchomości należało oddalić jako spóźnione i nie mające żadnego związku z tokiem i kierunkiem prowadzonego postępowania, który to kierunek został wyznaczony treścią pozwu tj. podaną tam kwotą żądania i podstawą faktyczną podtrzymywaną w dalszych pismach. Jak bowiem pełnomocnik powoda wyobrażał sobie , że biegły ds. szacowania nieruchomości miał powodowi wyliczyć odszkodowanie za brak zwierząt przydomowych – co do których nie podano wcześniej żadnych bliższych danych ; o jakie zwierzęta chodzi , za jaki okres itp. , podobnie jak miałby liczyć odszkodowanie za wizyty powoda w organach administracji co do których również w sprawie nie ma żadnych informacji. Zarzuty więc tego rodzaju dotyczące zdaniem powoda składników odszkodowania podniesione po raz pierwszy po wykonaniu już opinii przez biegłego są po prostu niepoważne .

Zarzuty do opinii biegłego P. P. złożyła też strona pozwana kwestionując charakter , rodzaj przyjętych przez niego do porównania nieruchomości podobnych i twierdząc ,że wyliczona kwota jest za wysoka. Strona pozwana jednakże nie składała żadnych konkretnych wniosków co do ewentualnego uzupełnienia opinii czy wydania innej dlatego sąd oparł się na tej wykonanej przez biegłego P. jako sporządzonej zgodnie z regułami sztuki.

Niezależnie od powyższych uwag podkreślić należy iż racje też ma strona pozwana, która powołuje się na art. 140 ust.3 ustawy prawo telekomunikacyjne z dnia 17.07.2004r który obowiązywał do lipca 2010r , a został uchylony przepisami ustawy z dnia 7 maja 2010r o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych, z którego to przepisu wynikało ,że korzystanie z nieruchomości jest odpłatne chyba ,że linia lub urządzenie służą zapewnieniu telekomunikacji właścicielowi nieruchomości na jego wniosek. Powód właśnie w taki sposób korzystał z urządzeń telekomunikacyjnych w okresie od 1999r do 1 czerwca 2011r tj. do deinstalacji tej linii ,bowiem składał wniosek o wykonanie przyłącza i jego wniosek został uwzględniony. Dodać też wypada że powód nie zezwolił na wejście na swa działkę aby wydobyć z niej kabel podziemny.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w sentencji na mocy powołanych przepisów.

O kosztach orzeczono na mocy art. 98 kpc . Powód utrzymał się tylko w niecałym jednym procencie swego żądania ( domagał się 200.000 zł a zasądzono 1039zł ) zatem tylko w takim procencie należy mu się zwrot poniesionych przez niego kosztów . Na przyznaną mu od strony pozwanej kwotę 89 zł składają się: opłata od pozwu ale od tylko od zasądzonej kwoty tj. 52 zł oraz 1% ze stawki adwokackiej tj. 36,17 zł– razem w zaokrągleniu 89 zł. Powód natomiast jako przegrywający w 99% sprawę winien w takim stopniu zwrócić stronie pozwanej koszty zastępstwa procesowego tj. 99% z kwoty 3617 czyli 3581 zł . Sąd nakazał też ściągnąć od strony pozwanej 1%

( bo w takim procencie przegrywa ona sprawę ) kosztów wydatków na biegłych, co do których uiszczenia powód został zwolniony .

Jest to kwota 56 zł .

W pozostałym zakresie koszty te ponosi Skarb Państwa.