Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 sierpnia 2015 roku

Sąd Rejonowy w Gliwicach Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Grzegorz Korfanty

Protokolant: Sylwia Pordzik

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 sierpnia 2015 roku w G.

sprawy z powództwa Gminy G.

przeciwko J. P.

o zapłatę

zasądza od pozwanej J. P. na rzecz powódki Gminy G. kwotę 2.650,16 zł (dwa tysiące sześćset pięćdziesiąt złotych szesnaście groszy) z każdoczesnymi ustawowymi odsetkami od kwoty 2.413,55 zł (dwa tysiące czterysta trzynaście złotych pięćdziesiąt pięć groszy) od dnia 1 października 2014 roku oraz kwotę 721 zł (siedemset dwadzieścia jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania

SSR Grzegorz Korfanty

Sygn. akt I C 450/15

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 12 stycznia 2015 roku powódka Gmina G., reprezentowana przez profesjonalnego pełnomocnika, domagała się zasądzenia od pozwanej J. P. następujących kwot:

a)  2.413,55 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi za okres od dnia 1 października 2014 roku do dnia zapłaty;

b)  236,61 zł bez odsetek.

Jednocześnie, powódka wniosła o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego żądania powódka wskazała, iż zaległość pozwanej powstała
w związku z zajmowaniem przez nią, bez tytułu prawnego, lokalu mieszkalnego numer
10 położonego w G. przy ulicy (...), stanowiącego własność powódki. Pozwana była zobowiązana do uiszczania odszkodowania i opłat eksploatacyjnych związanych z korzystaniem z lokalu. Z uwagi na okoliczność, iż pozwana nie wywiązywała się
z obciążającego ją obowiązku, jej zadłużenie z powyższych tytułów, wyliczone na dzień 8 kwietnia 2014 roku, wynosiło 2.413,55 zł – w zakresie należności głównej, oraz 236,61 zł
– w zakresie odsetek, tj. łącznie 2.650,16 zł. Powódka wskazała, iż bezskutecznie wzywała pozwaną do zapłaty obciążających ją należności.

W dniu 28 stycznia 2015 roku Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Gliwicach wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, orzekając w całości zgodnie z żądaniem powódki.

W ustawowym terminie pozwana J. P. wniosła sprzeciw od wydanego w sprawie nakazu zapłaty, zaskarżając go w całości i wnosząc o oddalenie powództwa w całości oraz
o zasądzenie na jej rzecz kosztów procesu.

Pozwana zarzuciła, iż powódka nie wykazała swojego roszczenia, w szczególności za pomocą przedstawionych przez nią odpisów kart księgowych i zestawień. Jednocześnie, powódka zakwestionowała zasadność dochodzenia od niej roszczenia podnosząc, iż pozwana w lokalu numer (...) nigdy nie mieszkała. Lokal ten był zamieszkiwany przez matkę pozwanej. Po jej zgonie pozwana wyraziła gotowość do jego oddania, jednakże fizyczne wydanie lokalu zostało przez pozwaną wstrzymane z uwagi na podejrzenie zatrucia matki pozwanej na skutek zaniedbań
w nadzorze urządzeń kominiarskich. Pozwana zakwestionowała także wysokość naliczonych opłat.

W odpowiedzi na sprzeciw od nakazu zapłaty powódka podniosła, że pozwana wydała jej lokal mieszkalny w dniu 8 kwietnia 2014 roku (zgodnie z datą na sporządzonym na tę okoliczność protokole). Tym samym, w okresie od dnia 26 marca 2013 roku do dnia 8 kwietnia 2014 roku pozwana została obciążona obowiązkiem uiszczenia odszkodowania za bezumowne korzystanie
z lokalu, jako że lokalem tym w tymże okresie dysponowała. Powódka podniosła nadto, iż
w sposób dostateczny wykazała zarówno istnienie jak i wysokość przysługującego jej roszczenia.

Na rozprawie w dniu 26 maja 2015 roku pełnomocnik powódki oświadczył, iż roszczenie objęte pozwem obejmuje okres od dnia 26 marca 2013 roku do dnia 8 kwietnia 2014 roku.

W piśmie procesowym z dnia 2 czerwca 2015 roku powódka wyjaśniła, że odsetki ustawowe od należności głównej zostały wyliczone za okres od dnia 1 grudnia 2013 roku do dnia 30 września 2014 roku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Gmina G. jest właścicielem lokalu mieszkalnego numer (...) położonego w G. przy ulicy (...), o powierzchni użytkowej 50,71 m ^{( 2)}.

W okresie od dnia 26 marca 2013 roku do dnia 8 kwietnia 2014 roku lokal ten znajdował się w dyspozycji J. P. – córki poprzedniego najemcy lokalu. Po śmierci najemcy – swojej matki, J. P. nie wydała lokalu Gminie G. – co prawda nie zamieszkała w nim, ale była dysponentem kluczy do niego.

W powyższym okresie J. P. nie uiszczała na rzecz Gminy G. żadnych opłat związanych z dysponowaniem lokalem (nie uiszczała czynszu ani opłat związanych z zużyciem mediów). Z J. P. nie zawarto także żadnej umowy legitymującej ją do korzystania
z lokalu.

Gmina G. podjęła kroki zmierzające do odzyskania lokalu stanowiącego jej własność.

/okoliczności bezsporne, a nadto dowody: pismo z dnia 22 kwietnia 2013 roku (k. 20), pismo z dnia 18 czerwca 2013 roku (k. 21), pismo z dnia 31 maja 2013 roku (k. 22), pismo z dnia 4 kwietnia 2014 roku (k. 23), pismo z dnia 21 maja 2013 roku (k. 25 – 26), pismo z dnia 28 stycznia 2014 roku (k. 27), pismo z dnia 5 grudnia 2013 roku (k. 28), pismo z dnia 5 marca 2014 roku (k. 29), pismo
z dnia 16 lipca 2013 roku (k. 30), pismo z dnia 22 kwietnia 2013 roku (k. 31), pismo z dnia
9 stycznia 2014 roku (k. 32 – 33), pismo z dnia 20 sierpnia 2013 roku (k. 34), pismo z dnia
27 czerwca 2013 roku (k. 36), pismo z dnia 21 kwietnia 2013 roku (k. 37), pismo z dnia 18 czerwca 2013 roku (k. 38), pismo z dnia 27 maja 2013 roku (k. 39), pismo z dnia 21 kwietnia 2013 roku
(k. 41), pismo z dnia 17 lutego 2014 roku (k. 42), postanowienie Prokuratury Rejonowej G.
– Wschód w G. z dnia 27 grudnia 2013 roku (k. 45), pismo z dnia 7 września 2005 roku
(k. 46), pismo z dnia 5 maja 2006 roku (k. 47), pismo z dnia 5 marca 2001 roku (k. 48), pismo
z dnia 8 maja 2014 roku (k. 49), wyrok Sądu Rejonowego w Gliwicach z dnia 4 kwietnia 2014 roku wraz z uzasadnieniem (k. 52 – 56), umowa najmu z dnia 26 września 2002 roku (k. 62 – 63), pismo z dnia 31 maja 2013 roku (k. 66), pismo z dnia 18 października 2013 roku (k. 67), pismo z dnia
18 czerwca 2013 roku (k. 68), pismo z dnia 16 lipca 2014 roku (k. 69), postanowienie z dnia
12 grudnia 2014 roku (k. 80), pismo z dnia 21 kwietnia 2013 roku (k. 81), pismo z dnia 5 września 2014 roku (k. 83 – 84), pismo z dnia 18 października 2013 roku (k. 85), pismo z dnia 31 maja
2013 roku (k. 87), zaświadczenie z dnia 1 kwietnia 2014 roku (k. 113)/

W okresie od dnia 26 marca 2013 roku do dnia 8 kwietnia 2014 roku zaległość J. P. z tytułu opłat związanych z korzystaniem z lokalu mieszkalnego numer (...) wyniosła
2.650,16 zł.

/dowody: kartoteka finansowa (k. 5), zarządzenie Prezydenta Miasta G. z dnia 12 maja
2011 roku (k. 7)/

Ostatecznie J. P. wydała lokal Gminie G. w dniu 8 kwietnia 2014 roku.

/dowód: protokół zdawczo – odbiorczy (k. 6)/

Pismem z dnia 8 maja 2014 roku Gmina G. wezwała J. P. do zapłaty na jej rzecz kwoty 2.518,68 zł tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego numer (...).

/dowód: wezwanie do zapłaty z dnia 8 maja 2014 roku (k. 4)/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił częściowo w oparciu o okoliczności bezsporne, które dodatkowo znajdowały potwierdzenie w treści dokumentów zgromadzonych w materiale dowodowym, w pozostałym zakresie także opierając się na dowodach z dokumentów.

Zarówno treść jak i autentyczność dokumentów zgromadzonych w materiale dowodowym nie była kwestionowana przez żadną ze stron, a i Sąd nie znalazł podstaw, by czynić to z urzędu.
W konsekwencji, Sąd uznał je w całości za wiarygodne.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Powódka określiła swoje żądanie jako odszkodowanie za korzystanie z lokalu bez tytułu prawnego przez J. P.. Powódka dochodziła odszkodowania za okres od dnia 26 marca 2013 roku do dnia 8 kwietnia 2014 roku. Jako podstawę prawną swego żądania wskazała przepisy ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy
i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2005, nr 31, poz. 266 ze zm.).

Zgodnie z treścią przepisu art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 roku o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego, osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób niebudzący wątpliwości potwierdziło, iż w okresie wskazanym w pozwie, pozwana uniemożliwiała powódce swobodne dysponowanie lokalem mieszkalnym stanowiącym jej własność, nie mając przy tym tytułu prawnego do przedmiotowego lokalu . Dotychczasowy najemca S. W. zmarła w marcu 2013 r stąd umowa najmu łącząca ja z wynajmującą lokal Gminą G. wygasła . Pozwana nie wstąpiła w stosunek najmu przedmiotowego lokalu po zmarłym najemcy , a zatem winna była uiszczać na rzecz powódki stosowne odszkodowanie. Należy podkreślić, że obowiązek pozwanej do uiszczania odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu nie był uzależniony od faktycznego korzystania z niego – wystarczy bowiem, że pozwana na skutek swoich działań
(tj. zatrzymania w swojej dyspozycji kluczy do lokalu mieszkalnego powódki) uniemożliwiła swobodne rozporządzenie lokalem przez jego właściciela. Dodatkowo wymaga wskazania, że wobec pozwanej został wydany wyrok eksmisyjny, nakazujący jej opróżnienie lokalu numer (...)
i jego wydanie powódce, co potwierdza twierdzenie, że pozwana była zobowiązana do wynagrodzenia powódce braku możliwości dysponowania jej lokalem. Podkreślić należy , że motywy działania jakimi kierowała się pozwana odmawiając wydania lokalu położonego przy ulicy (...) pozostają bez znaczenia dla skuteczności dochodzonego przez powódkę roszczenia . Fakt nieszczelności instalacji kominowej w budynku numer (...) i wady techniczne lokalu zajmowanego przez matkę pozwanej J. P. zgłaszała zarówno administracji mieszkaniowej powódki , Prezydentowi miasta G. Przewodniczącemu rady miejskiej w G. i innym organom . Zawiadomienie o popełnionym przestępstwie stało się tez podstawa czynności sprawdzających podjętych przez Prokuraturę Rejonową G.-Wschód, która w konsekwencji umorzyła dochodzenie wobec braku danych dostatecznie uzasadniających podejrzenie przestępstwa. Prowadzone czynności nie uzasadniały jednak faktu niewydania lokalu wynajmującemu pomimo wielokrotnych wezwań. Stosowne zabezpieczenie tego lokalu mogły dokonać upoważnione do takich działań organy w zakresie swoich kompetencji , na przykład Prokuratura na potrzeby toczącego się postępowania a nie samowolnie pozwana. Na uwagę zasługuje jednocześnie fakt, iż w toku niniejszego postępowania pozwana nie kwestionowała okoliczności, iż w okresie wskazanym w pozwie faktycznie dysponowała lokalem stanowiącym własność powódki poprzez zatrzymanie kluczy do lokalu.

Sąd doszedł także do przekonania, że powódka, przedstawiając wyliczenie odszkodowania, w sposób dostateczny wykazała wysokość swojego roszczenia, opierając się na wytworzonych przez nią dokumentach finansowych, których treść pozostawała w zgodzie z treścią zarządzenia Prezydenta Miasta G. dotyczących określenia stawek odszkodowań za bezumowne korzystanie z lokali mieszkalnych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, należało zasądzić na rzecz powódki w całości kwotę odpowiadającą jej żądaniu.

O odsetkach ustawowych orzeczono z mocy przepisu art. 481 § 1 i 2 k.c., zasądzając je od należności głównej zgodnie z niekwestionowanym żądaniem powódki.

O kosztach procesu Sąd orzekł na mocy art. 98 § 1 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., zasądzając je w całości na rzecz powódki od pozwanej, która przegrała spór w całości. Na poniesione przez powódkę koszty procesu złożyły się: opłata od pełnomocnictwa w kwocie 121,00 zł oraz wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika w kwocie 600,00 zł.

SSR Grzegorz Korfanty