Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 maja 2016 roku

Sąd Rejonowy w Człuchowie I Wydział Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2016 roku w Człuchowie

sprawy z powództwa A. (...) w W.

przeciwko R. M.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego R. M. na rzecz powoda A. Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego Wierzytelności w W. kwotę 763,00 zł (siedemset sześćdziesiąt trzy złote) wraz z odsetkami ustawowymi w wysokości 8% w stosunku rocznym od dnia 8 sierpnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz w wysokości 7% w stosunku rocznym od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty, a w razie zmiany ustawowych odsetek za opóźnienie - z tymi odsetkami,

2.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

3.  koszty procesu wzajemnie znosi,

4.  wyrokowi w punkcie 1-szym nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 515/15 upr.

UZASADNIENIE

Powód A. (...)z siedzibą w W. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie, do rozpoznania w elektronicznym postępowaniu upominawczym, pozew przeciwko R. M. o zapłatę kwoty 1 389,63 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz o zasądzenie kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, iż w dniu 11 lipca 2012 roku pozwany zawarł z (...) Sp. z o.o. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Pozwany nie wywiązał się jednak z ciążącego na nim zobowiązania wynikającego z umowy, a powstałą wierzytelność pierwotny wierzyciel zbył na rzecz powoda na podstawie umowy cesji z dnia 24 czerwca 2015 roku.

Nakazem zapłaty z dnia 15 września 2015 roku wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym w sprawie VI Nc-e (...) Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym Lublin – Zachód w Lublinie uwzględnił roszczenie w całości.

Pozwany R. M. skutecznie złożył sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty.

Wobec skutecznego wniesienia sprzeciwu i utraty mocy nakazu zapłaty w całości, postanowieniem z dnia 30 września 2015 roku rozpoznanie niniejszej sprawy przekazano Sądowi Rejonowemu w Człuchowie.

Pozwany R. M. początkowo twierdził – jak wynika z uzasadnienia sprzeciwu – iż nie zawarł umowy z żadną firmą wymienioną w pozwie. Jednak na rozprawie w dniu 4 lutego 2016 roku dookreślił swoje stanowisko. Wniósł o oddalenie powództwa w części, a mianowicie w zakresie kwoty 627,23 zł naliczonej tytułem opłaty specjalnej, natomiast w pozostałym zakresie uznał powództwo. Pozwany przyznał, iż zawarł z operatorem (...) Sp. z o.o. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, jednak podniósł, iż strona powodowa nie wykazała, w jaki sposób naliczona została opłata specjalna za rozwiązanie umowy przed upływem okresu na jaki została zawarta.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 8 września 2010 roku pozwany R. M. zawarł ze Spółką (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych na okres 24 miesięcy.

(bezsporne, nadto dowód: umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 08/09/2010r. k. 90, regulamin świadczenia usług telekomunikacyjnych k. 91-98)

W dniu 11 lipca 2012 roku Aneksem do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych pozwany oraz Spółka (...) Sp. z o.o. przedłużono umowę o świadczenie usług na czas określony do dnia 30 września 2014 roku. Pozwanemu została przyznana ulga w wysokości 2 826,00 zł.

(bezsporne, nadto dowód: aneks do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 11/07/2012r. k. 16)

W ramach obowiązywania przedmiotowej umowy operator co miesiąc wystawiał faktury za korzystanie przez pozwanego z jego usług. Na początku 2014 roku pozwany zaprzestał regulować należności wynikające z faktur w terminach i wysokościach wskazanych w fakturach.

(bezsporne, nadto dowód: faktura nr (...) z dnia 03/04/2014r. k. 19-21, faktura nr (...) z dnia (...)r. k. 22-24, faktura nr (...) z dnia 03/05/2014r. k. 25-27)

W dniu 24 czerwca 2015 roku w drodze umowy cesji powód A. (...)i z siedzibą w W. nabył od Spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. wierzytelności pieniężne wynikające z zawartych z dłużnikami umów o świadczenie usług telekomunikacyjnych, obejmujące należności główne oraz związane z tymi należnościami roszczenia o odsetki ustawowe, które nie są obciążone prawami osób trzecich, przy czym zgodnie z postanowieniami umowy należności główne obejmują należności wynikające z faktur VAT, not debetowych oraz not odsetkowych (dokumentów potwierdzających zobowiązanie abonentów do zapłaty opłat specjalnych za przedwczesne rozwiązanie umowy z przyczyn leżących po stronie abonenta). W ramach tej umowy powód nabył również wierzytelność przysługującą pierwotnemu wierzycielowi przeciwko pozwanemu R. M..

(bezsporne, nadto dowód: umowa sprzedaży wierzytelności z dnia 24/06/2015r. wraz z załącznikiem do umowy k. 28-39, oświadczenie (...) Sp. z o.o. z dnia 24/08/2015r. k. 40)

Pismem z dnia 7 lipca 2015 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty 1 386,09 zł tytułem wierzytelności nabytej od (...) Sp. z o.o., natomiast pismem z dnia 22 lipca 2015 roku powód zawiadomił pozwanego o przelewie wierzytelności wynikającej z tytułu świadczonych przez (...) Sp. z o.o. usług telekomunikacyjnych w łącznej kwocie 1 386,09 zł.

(dowód: zawiadomienie o sprzedaży wierzytelności z wezwaniem do zapłaty z dnia 07/07/2015r. k. 44-45, zawiadomienie o przelewie wierzytelności z dnia 22/07/2015r. k. 43)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części tj. co do kwoty uznanej przez pozwanego.

Zgodnie z art. 213 § 2 k.p.c. Sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. W niniejszej sprawie pozwany potwierdził przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne dotyczące zawarcia umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych i nie opłacenia wystawionych faktur, uznał roszczenie powoda bez kwoty dochodzonej tytułem opłaty specjalnej w wysokości 627,23 zł.

W ocenie Sądu uznanie powództwa przez pozwanego w zakresie kwoty 763,00 zł jest skuteczne, albowiem nie stoi w sprzeczności z prawem ani zasadami współżycia społecznego, nie zmierza również do obejścia prawa.

Mając powyższe na uwadze, zasądzono od pozwanego na rzecz powoda kwotę 763,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi w wysokości 8% w stosunku rocznym od dnia 8 sierpnia 2015 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku oraz w wysokości 7% w stosunku rocznym od dnia 1 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty.

W pozostałym zakresie tj. w zakresie kwoty 627,23 zł naliczonej tytułem opłaty specjalnej powództwo zostało oddalone.

W tym miejscu podkreślenia wymaga fakt, iż strona powodowa powinna udowodnić, że określona wierzytelność jej przysługuje, tym bardziej, że jako wierzyciel dochodzący zaspokojenia wierzytelności, powinien wykazać podstawę (źródło) zobowiązania pozwanego, jak i jego wysokość. Zgodnie bowiem z art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na osobie, która z faktu tego wywodzi skutki prawne, tym bardziej, że ciężar dowodu pozostaje w ścisłym związku z problematyką procesową dowodów i spełnia dwie zasadnicze funkcje. Po pierwsze dynamizuje postępowanie dowodowe w systemie obowiązywania zasady sporności (kontradyktoryjności) w procesie, a po drugie określa wynik merytoryczny sporu (sprawy) w sytuacji krytycznej, gdy strona nie udowodni faktów istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (por. K. Piasecki, Kodeks cywilny. Księga pierwsza. Część ogólna. Komentarz, Zakamycze, 2003 r.). Oznacza to zatem, że Sąd tylko wyjątkowo winien ingerować w przebieg postępowania dowodowego dopuszczając dowody z urzędu, które to uprawnienie wynika z treści przepisu art. 232 k.p.c. Zgodnie bowiem z przyjętą linią orzeczniczą obowiązek wskazania dowodów, potrzebnych dla rozstrzygnięcia sprawy, obciąża przede wszystkim strony (por. wyrok Sądu Najwyższego z 24 października 1996 r., III CKN 6/96, OSNC 1997/3/29), ponieważ Sąd został wyposażony jedynie w uprawnienie, a nie obowiązek, dopuszczenia dalszych jeszcze, nie wskazanych przez żadną ze stron, dowodów, kierując się przy tym własną oceną, czy zebrany w sprawie materiał jest – czy też nie jest – dostateczny do jej rozstrzygnięcia ( art. 316 § 1 in principio k.p.c. ). Dlatego też Sąd powinien korzystać z przewidzianego w art. 232 zd. 2 k.p.c. uprawnienia powściągliwie i z umiarem, pamiętając, że taka inicjatywa należy przede wszystkim do samych stron i że cały rozpoznany spór jest ich sprawą, a nie sądu.

W celu wykazania swojego żądania w zakresie kwoty 627,23 zł naliczonej tytułem opłaty specjalnej za przedterminowe rozwiązanie umowy powód zaproponował materiał dowodowy w postaci wystawionej w dniu 14 kwietnia 2014 roku na nazwisko pozwanego noty obciążeniowej na kwotę 627,23 zł, kserokopię Aneksu do Umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 11 lipca 2012 roku oraz Regulaminu Świadczenia Usług Telekomunikacyjnych. W świetle tych dowodów nie sposób jednak uznać, by strona powodowa wykazała wysokość dochodzonego roszczenia co do kwoty 627,23 zł.

Jak wynika z treści § 13 ust. 5 i 6 Regulaminu Świadczenia Usług Telekomunikacyjnych Operator ma prawo ograniczyć lub zawiesić świadczenie usług, jeśli Abonament opóźnia się z zapłatą rachunku telekomunikacyjnego przez okres dłuższy niż 14 dni, oraz ograniczyć lub zawiesić świadczenie usług, jeżeli abonent narusza warunki Regulaminu. W takiej sytuacji operator ma prawo zawiesić świadczenie wszelkich usług na rzecz abonenta oraz wypowiedzieć umowę w trybie określonym w Regulaminie. Natomiast z treści § 16 ust. 13 Regulaminu w przypadku umowy zawartej na czas określony, której zawarcie wiązało się z przyznaniem abonentowi przez operatora ulgi, operator jest uprawniony żądać kary umownej z tytułu rozwiązania umowy przez abonenta lub przez operatora z przyczyn leżących po stronie abonenta przed upływem okresu, na który umowa została zawarta, w wysokości nieprzekraczającej równowartości ulgi przyznanej abonentowi i pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania.

Z analizy materiału dowodowego zaproponowanego przez powoda w niniejszej sprawie wynika, iż Aneksem do umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych z dnia 11 lipca 2012 roku pozwany i operator (...) Sp. z o.o. przedłużyli umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych na czas określony do dnia 30 września 2014 roku. Na mocy Aneksu operator przyznał pozwanemu ulgę w wysokości 2 826,00 zł. W trakcie obowiązywania umowy operator wystawiał faktury za korzystanie z usług telekomunikacyjnych. Na początku 2014 roku pozwany zaprzestał regulować należności za usługi telekomunikacyjne w terminach i wysokościach wskazanych w fakturach. Mimo to, operator nie ograniczył ani nie zawiesił zgodnie z Regulaminem świadczenia usług na rzecz pozwanego. Z twierdzeń powoda zawartych w uzasadnieniu pozwu wynika, iż operator wypowiedział pozwanemu umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych, jednakże nie wynika to z zaproponowanego przez powoda materiału dowodowego, w szczególności powód nie wykazał kiedy przedmiotowa umowa została wypowiedziana. Z akt niniejszej sprawy wynika jedynie, iż pismem z dnia 9 kwietnia 2014 roku w związku z przedterminowym rozwiązaniem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych Spółka (...) Sp. z o.o. wystawiła na nazwisko pozwanego notę obciążeniową na kwotę 627,23 zł tytułem opłaty specjalnej za przedterminowe rozwiązanie umowy (k. 17).

Zarówno z twierdzeń powoda zawartych w uzasadnieniu pozwu oraz z treści Regulaminu Świadczenia Usług Telekomunikacyjnych wynika, iż operator – w związku z rozwiązaniem umowy przez operatora z przyczyn leżących po stronie abonenta przed upływem okresu, na który umowa została zawarta – może żądać od abonenta kary umownej w wysokości nieprzekraczającej równowartości ulgi przyznanej abonentowi i pomniejszonej o proporcjonalną jej wartość za okres od dnia zawarcia umowy do dnia jej rozwiązania. W niniejszej sprawie powód nie zaproponował żadnego dowodu, z którego wynikałoby w jaki sposób operator dokonał obliczenia dochodzonej w niniejszej sprawie kwoty 627,23 zł tytułem opłaty specjalnej. Powód w szczególności nie wykazał kiedy została rozwiązana z pozwanym umowa o świadczenie usług telekomunikacyjnych, a tym samym za jaki okres została pomniejszona kara umowna. Nie wynika to bowiem z dołączonych do pozwu faktur oraz noty obciążeniowej.

Zatem, skoro powód nie przedłożył żadnych dowodów, z których jednoznacznie wynikałaby podstawa i wysokość dochodzonego roszczenia w zakresie opłaty specjalnej w kwocie 627,23 zł, zasadnym było oddalenie powództwa w tym zakresie.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 100 zd. 1 k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione. Z uwagi na fakt, iż w niniejszej sprawie wysokość uwzględnionego żądania jest zbliżona do wysokości żądania, które zostało oddalone, Sąd zniósł koszty postępowania.

W myśl art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c. Sąd z urzędu nadaje wyrokowi zasądzającemu roszczenie uznane przez pozwanego rygor natychmiastowej wykonalności.

Mając powyższe okoliczności na uwadze, Sąd nadał wydanemu wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności.