Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 marca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Pabianicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący – Sędzia S.R. Magdalena Gałkowska

Protokolant – st. sekr. sąd. Aneta Ośniecka

w obecności Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Pabianicach Sebastiana Faliszewskiego

po rozpoznaniu na rozprawie w dniach 22 lipca 2015 roku, 13 października 2015 roku, 10 grudnia 2015, 1 lutego 2016 roku, 17 lutego 2016 roku

sprawy J. K. (1)

syna B. i M. z domu G.

urodzonego (...) w P.

oskarżonego o to, że:

I.  w czerwcu 2011 roku w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.306,25 zł (dwóch tysięcy trzystu sześciu złotych dwudziestu pięciu groszy) za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do faktu dokonania za wskazaną kwotę zakupu nagród, pucharów i medali dla uczestników zawodów sportowych współorganizowanych przez Powiat (...), poprzez przedstawienie, w celu użycia za autentyczną, podrobionej faktury VAT nr (...) wystawionej przez PPHU (...) A. K. (1) czym działał na szkodę Powiatu (...)

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.

II.  w listopadzie 2011 roku w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.226,30 zł (dwóch tysięcy dwustu dwudziestu sześciu złotych trzydziestu groszy) za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do faktu dokonania za wskazaną kwotę zakupu nagród, pucharów i medali dla zwycięzców Mikołajkowego Turnieju P. (...) współorganizowanych przez Powiat (...) poprzez przedstawienie, w celu użycia za autentyczną, podrobionej faktury VAT nr (...) wystawionej przez PPHU (...) A. K. (1) czym działał na szkodę Powiatu (...)

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.

III.  w dniu 31 lipca 2012 roku w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.900 zł (trzech tysięcy dziewięciuset złotych) za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do faktu dokonania za wskazaną kwotę, przyznaną Młodzieżowemu (...) Klubowi Sportowemu (...) P. w ramach dotacji na podstawie umowy Nr (...) zakupu sprzętu sportowego – 100 sztuk piłek, poprzez przedstawienie, w celu użycia za autentyczną, podrobionej faktury VAT nr (...) wystawionej przez PPHU (...) A. K. (1) czym działał na szkodę Powiatu (...)

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.

IV.  w okresie od stycznia 2013 roku do 4 kwietnia 2013 roku w P., w celu uzyskania od Powiatu (...) dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.500 zł (trzech tysięcy pięciuset złotych) przekazanej w wyniku wykonania umowy Nr (...) z dnia 29 marca 2013 roku, na prywatny rachunek bankowy J. K. (1), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Powiatu (...) w błąd poprzez zawarcie we wniosku o przyznanie dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. nierzetelnego, niezgodnego z prawdą oświadczenia dotyczącego posiadania przez Klub rachunku bankowego o numerze wskazanym we wniosku, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, czym działał na szkodę Powiatu (...)

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.

V.  w dniu 26 czerwca 2013 roku w P., użył jako autentycznego podrobionego dokumentu w postaci faktury VAT nr (...) w ten sposób, że załączył wymieniony dokument do złożonego w Starostwie Powiatowym w P. sprawozdania z wykonania zadania wynikającego z umowy dotacji Nr (...) z dnia 29 marca 2013 roku

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

VI.  we wrześniu 2013 roku w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 258,30 zł (dwustu pięćdziesięciu ośmiu złotych trzydziestu groszy) za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do faktu dokonania za wskazaną kwotę zakupu medali dla uczestników zawodów sportowych współorganizowanych przez Powiat (...) poprzez przedstawienie, w celu użycia za autentyczną, podrobionej faktury VAT nr (...) wystawionej przez PPHU (...) A. K. (1) czym działał na szkodę Powiatu (...)

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.

VII.  w dniu 6 marca 2014 roku w P., w celu uzyskania od Powiatu (...) dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. oraz osiągnięcia korzyści majątkowej, usiłował doprowadzić Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.000 zł (trzech tysięcy złotych), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Powiatu (...) w błąd poprzez złożenie w uzupełnieniu wniosku o udzielenie dotacji nierzetelnego, niezgodnego z prawdą pisemnego oświadczenia dotyczącego posiadania przez Klub rachunku bankowego o numerze wskazanym w piśmie, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na ujawnienie przez przedstawicieli Starostwa Powiatowego w P. niezgodności w zakresie numerów rachunku i wstrzymanie wypłaty środków

tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.

VIII.  w dniu 14 marca 2014 roku w P., użył jako autentycznego uprzednio podrobionego dokumentu w postaci umowy z dnia 10 kwietnia 2011 roku o prowadzenie dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. rachunku bankowego o numerze (...) w ten sposób, że przedłożył wymieniony dokument w Starostwie Powiatowym w P. w toku postępowania dotyczącego udzielenia dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P.

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

IX.  w dniu 18 marca 2014 roku w P., użył jako autentycznego podrobionego dokumentu w postaci wygenerowanego elektronicznie zaświadczenia z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej dotyczącego A. K. (1) prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą PPHU (...), w ten sposób, że przedłożył wymieniony dokument w Starostwie Powiatowym w P. w toku postępowania dotyczącego udzielenia dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P.

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

X.  w okresie od 23 maja 2012 roku do 15 czerwca 2012 roku w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Miasto P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 27.000 zł (dwudziestu siedmiu tysięcy złotych) przekazanej w wyniku wykonania umowy E..426.2.2012 z dnia 13 czerwca 2012 roku, na prywatny rachunek bankowy J. K. (1), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Urzędu Miejskiego w P. w błąd poprzez zawarcie we wniosku o przyznanie dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. nierzetelnego, niezgodnego z prawdą oświadczenia dotyczącego posiadania przez Klub rachunku bankowego o numerze wskazanym we wniosku, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, czym działał na szkodę Miasta P.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.

XI.  w dniu 30 stycznia 2013 roku w P., użył jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci faktur VAT nr (...); (...); 17/12/2012 oraz 21/12/2012 w ten sposób, że załączył wymienione dokumenty do złożonego w Urzędzie Miejskim w P. sprawozdania z wykonania zadania wynikającego z umowy dotacji E.. 426.2.2012 z dnia 13 czerwca 2012 roku

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

XII.  w okresie od 12 marca 2013 roku do 7 czerwca 2013 roku w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Miasto P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 46.800 zł (czterdziestu sześciu tysięcy ośmiuset złotych) przekazanej w wyniku wykonania umowy E..426.1.2013 z dnia 8 kwietnia 2013 roku, na prywatny rachunek bankowy J. K. (1), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Urzędu Miejskiego w P. w błąd poprzez zawarcie we wniosku o przyznanie dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. nierzetelnego, niezgodnego z prawdą oświadczenia dotyczącego posiadania przez Klub rachunku bankowego o numerze wskazanym we wniosku, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, czym działał na szkodę Miasta P.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.

XIII.  w dniu 29 stycznia 2014 roku w P., użył jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci faktur VAT nr (...); (...) oraz (...) w ten sposób, że załączył wymienione dokumenty do złożonego w Urzędzie Miejskim w P. sprawozdania z wykonania zadania wynikającego z umowy dotacji E.. (...) z dnia 8 kwietnia 2013 roku

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

XIV.  w okresie od 13 czerwca 2012 roku do 10 września 2012 roku w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Miasto P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 2.200 zł (dwóch tysięcy dwustu) złotych przekazanej w wyniku wykonania umowy Nr (...) o wsparcie realizacji zadania publicznego w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom społecznym, na prywatny rachunek bankowy J. K. (1), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Urzędu Miejskiego w P. w błąd poprzez zawarcie we wniosku o przyznanie dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. nierzetelnego, niezgodnego z prawdą oświadczenia dotyczącego posiadania przez Klub rachunku bankowego o numerze wskazanym we wniosku, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, czym działał na szkodę Miasta P.

tj. o przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art.11 § 2 k.k.

XV.  w dniu 10 września 2012 roku w P., użył jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci faktur VAT nr (...) w ten sposób, że załączył wymienione dokumenty do złożonego w Urzędzie Miejskim w P. sprawozdania z wykonania zadania wynikającego z umowy dotacji Nr (...) o wsparcie realizacji zadania publicznego w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom społecznym

tj. o przestępstwo z art. 270 § 1 k.k.

1.  w miejsce zarzucanych czynów w punktach I i II oskarżonego J. K. (1) uznaje za winnego tego, że:

a)  w czerwcu 2011 roku w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.306,25 złotych (dwa tysiące trzysta sześć złotych i 25/100) za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do faktu dokonania za wskazaną kwotę zakupu nagród i medali dla zwycięzców IV Ogólnopolskiego Memoriału w P. (...) imienia S. R. (1), współorganizowanego przez Powiat (...), poprzez przedłożenie jako autentycznego dokumentu w postaci podrobionej faktury VAT nr (...) wystawionej przez PPHU (...) A. K. (1), czym dział na szkodę Powiatu (...), czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

b)  w okresie od listopada 2011 roku do 5 grudnia 2011 roku w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.226,30 zł (dwa tysiące dwieście dwadzieścia sześć złotych i 30/100) za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do faktu dokonania za wskazaną kwotę zakupu nagród, pucharów, medali i statuetek dla zwycięzców i uczestników Mikołajkowego Turnieju Piłki Nożnej współorganizowanego przez Powiat (...) poprzez przedłożenie jako autentycznego dokumentu w postaci podrobionej faktury VAT nr (...) wystawionej przez PPHU (...) A. K. (1) czym działał na szkodę Powiatu (...), czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

uznając, iż czynów tych z pkt 1 a - b oskarżony dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 k.k., działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) złotych;

1.  w miejsce zarzucanego czynu w punkcie III oskarżonego J. K. (1) uznaje za winnego, tego, że w dniu 31 lipca 2012 roku w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.900 (trzy tysiące dziewięćset) złotych z tytułu zaniechania wystąpienia o zwrot dotacji w powyższej wysokości, za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do faktu dokonania za wskazaną kwotę, przyznaną Młodzieżowemu (...) Klubowi Sportowemu (...) P. w ramach dotacji na podstawie umowy Nr (...) zakupu sprzętu sportowego – 100 sztuk piłek, poprzez przedłożenie, jako autentycznego dokument w postaci podrobionej faktury VAT nr (...) wystawionej przez PPHU (...) A. K. (1) czym działał na szkodę Powiatu (...), czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) złotych;

2.  w miejsce zarzucanego czynu w punkcie VI oskarżonego J. K. (1) uznaje za winnego tego, że we wrześniu 2013 roku, w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 258,30 złotych (dwieście pięćdziesiąt osiem i 30/100) za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do faktu dokonania za wskazaną kwotę zakupu medali dla uczestników VI Ogólnopolskiego Memoriału w Piłce Nożnej imienia S. R. (1), współorganizowanego przez Powiat (...) poprzez przedłożenie jako autentycznego dokumentu w postaci podrobionej faktury VAT nr (...) wystawionej przez PPHU (...) A. K. (1) czym działał na szkodę Powiatu (...), czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 30 (trzydzieści) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) złotych;

3.  w miejsce czynu zarzucanego w pkt VII oskarżonego J. K. (1) uznaje za winnego tego, że w dniu 6 marca 2014 roku w P., w celu uzyskania od Powiatu (...) dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, zmierzał bezpośrednio do doprowadzenia Powiatu (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.000 (trzy tysiące) złotych, za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Powiatu (...) w błąd poprzez złożenie w uzupełnieniu wniosku o udzielenie dotacji nierzetelnego, niezgodnego z prawdą pisemnego oświadczenia dotyczącego posiadania przez (...) Klub Sportowy (...) P. rachunku bankowego o numerze wskazanym w piśmie, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na ujawnienie przez przedstawicieli Starostwa Powiatowego w P. niezgodności w zakresie numeru rachunku i wstrzymanie wypłaty dotacji, czym wyczerpał dyspozycję art. 13 §1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 40 (czterdzieści) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) złotych;

4.  w miejsce zarzucanych czynów w punktach IV, X, XII, XIV oskarżonego J. K. (1) uznaje za winnego tego, że:

a)  w okresie od 30 stycznia 2013 roku do 4 kwietnia 2013 roku w P. w celu uzyskania od Powiatu (...) dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.500 (trzy tysiące pięćset) złotych, przekazanej w wyniku wykonania umowy Nr (...) z dnia 29 marca 2013 roku, na prywatny rachunek bankowy J. K. (1), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Powiatu (...) w błąd poprzez zawarcie we wniosku o przyznanie dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. nierzetelnego, niezgodnego z prawdą pisemnego oświadczenia dotyczącego posiadania przez (...) Klub Sportowy (...) P. rachunku bankowego o numerze wskazanym we wniosku, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, czym działał na szkodę Powiatu (...), czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

b)  w okresie od 23 maja 2012 roku do 15 czerwca 2012 roku w P., w celu uzyskania od Gminy M. P. dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Gminę Miejską P. - Miasto P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 27.000 (dwadzieścia siedem tysięcy) złotych przekazanej w wyniku wykonania umowy E..426.2.2012 z dnia 13 czerwca 2012 roku, na prywatny rachunek bankowy J. K. (1), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Urzędu Miejskiego w P. w błąd poprzez zawarcie we wniosku o przyznanie dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. nierzetelnego, niezgodnego z prawdą pisemnego oświadczenia dotyczącego posiadania przez (...) Klub Sportowy (...) P. rachunku bankowego o numerze wskazanym we wniosku, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, czym działał na szkodę Gminy Miejskiej P. - Miasto P., czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

c)  w okresie od 12 marca 2013 roku do 7 czerwca 2013 roku w P., w celu uzyskania od Gminy M. P. dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Gminę Miejską w P. - Miasto P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 46.800 (czterdzieści sześć tysięcy osiemset) złotych przekazanej w wyniku wykonania umowy E..426.1.2013 z dnia 8 kwietnia 2013 roku, na prywatny rachunek bankowy J. K. (1), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Urzędu Miejskiego w P. w błąd poprzez zawarcie we wniosku o przyznanie dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. nierzetelnego, niezgodnego z prawdą pisemnego oświadczenia dotyczącego posiadania przez (...) Klub Sportowy (...) P. rachunku bankowego o numerze wskazanym we wniosku, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, czym działał na szkodę Gminy Miejskiej P. - Miasto P., czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

d)  w okresie od 13 czerwca 2012 roku do 10 września 2012 roku w P., w celu uzyskania od Gminy M. P. dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Gminę Miejska P. - Miasto P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 2.200 (dwa tysiące dwieście) złotych przekazanej w wyniku wykonania umowy Nr (...) z dnia 16 lipca 2012 roku o wsparcie realizacji zadania publicznego w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom społecznym, na prywatny rachunek bankowy J. K. (1), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Urzędu Miejskiego w P. w błąd poprzez zawarcie we wniosku o przyznanie dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. nierzetelnego, niezgodnego z prawdą pisemnego oświadczenia dotyczącego posiadania przez (...) Klub (...) y (...) P. rachunku bankowego o numerze wskazanym we wniosku, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, czym działał na szkodę Gminy Miejskiej P. - Miasta P., czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

uznając, iż czynów tych z pkt 5 a - d oskarżony dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 k.k., działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i za to na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) złotych;

1.  oskarżonego J. K. (1) uznaje za winnego czynów zarzucanych w punktach V, VIII, IX, XI, XIII, XV każdy wyczerpujący dyspozycję art. 270 § 1 k.k., z tą zmianą, iż przyjmuje, że czyn z punktu IX został popełniony w dniu 14 marca 2014 roku, i uznając, iż czynów tych oskarżony dopuścił się w warunkach ciągu przestępstw określonego w art. 91 § 1 k.k., działając w krótkich odstępach czasu, z wykorzystaniem takiej samej sposobności, zanim zapadł pierwszy wyrok chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z tych przestępstw i za to na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. wymierza oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 (sto) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydziestu) złotych;

2.  na podstawie art. 91 § 2 k.k., art. 85 § 1 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. łącząc jednostkowe kary grzywny orzeczone wobec oskarżonego w pkt 1, 2, 3, 4, 5, 6 niniejszego wyroku wymierza oskarżonemu łączną karę grzywny w wymiarze 330 (trzysta trzydzieści) stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 (trzydzieści) złotych;

3.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka od oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Powiatu (...) łącznej kwoty (...),85 (dwanaście tysięcy sto dziewięćdziesiąt i 85/100) złotych w związku z przypisaniem oskarżonemu czynów w punktach 1 a-b, 2, 3, 5 a wyroku;

4.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka od oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Gminy Miejskiej P. - Miasta P. łącznej kwoty (...) (siedemdziesiąt sześć tysięcy) złotych w związku z przypisaniem oskarżonemu czynów w punktach 5 b,c,d, wyroku;

5.  zasądza od oskarżonego J. K. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego Gminy Miejskiej P. – Miasto P. kwotę 756 (siedemset pięćdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia w sprawie pełnomocnika;

6.  zasądza od oskarżonego J. K. (1) na rzecz oskarżyciela posiłkowego Powiatu (...) kwotę 756 (siedemset pięćdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów ustanowienia w sprawie pełnomocnika;

7.  zasądza od oskarżonego J. K. (1) na rzecz Skarbu Państwa kwotę (...),02 (tysiąc sześćset dwadzieścia osiem i 02/100 ) złotych tytułem zwrotu kosztów sądowych w całości.

Sygn. akt II K 316/15

UZASADNIENIE

W 2005 roku do zarządu (...) Klubu Sportowego (...) P. ( (...)) został powołany oskarżony J. K. (1), który następnie objął funkcję Prezesa. Klub był zadłużony. W tym okresie oskarżony prowadził własną działalność gospodarczą, jego sytuacja finansowa była dobra. Oskarżony częściowo finansował klub przeznaczając na jego działalność i spłatę zadłużenia własne środki finansowe.

(wyjaśnienia oskarżonego k. 528-529, 316)

W dniu 23 marca 2011 roku w P. powstało stowarzyszenie (...) P. ( (...)). Prezesem klubu został oskarżony J. K. (1), wiceprezesem K. K. (1), sekretarzem W. K. (1), członkami zarządu – M. G., K. T., J. Ł., J. P., P. G. (1), R. S., G. P. (1). 31 marca 2011 roku (...) P. został zarejestrowany w ewidencji prowadzonej przez Starostwo Powiatowe w P. pod numerem 26.

(zaświadczenie o wpisie do ewidencji k. 111, protokół k. 112, statut k. 113-122).

Początkowo oba kluby tj. (...) i (...) funkcjonowały równocześnie, w obu tych klubach oskarżony pełnił funkcję Prezesa. Działalność klubu (...) była stopniowo wygaszana wraz z przechodzeniem kolejnych grup wiekowych do (...). Nowy klub przejął wszystkie zobowiązanie finansowe (...), za wyjątkiem zadłużenia na rzecz poprzedniego prezesa klubu, które było egzekwowane w drodze egzekucji komorniczej. Oskarżony był zaangażowany w działalność klubu, który aktywnie prowadził, łożąc przy tym własne środki finansowe na jego działalność.

(wyjaśnienia oskarżonego k. 528-529, 316, zeznania świadków: K. K. k. 540, R. J. k. 550 odwrót, P. G. k. 561, G. P. k. 571, P. M. k. 552, 356)

W celu finansowania swojej statutowej działalności (...) P. korzystał ze wsparcia finansowego Starostwa Powiatowego P. w formie współfinansowania imprez sportowych oraz dotacji. Współorganizowanie imprez polegało na tym, że powiat płacił za puchary, nagrody na podstawie przedstawionych przez klub faktur, przy czym pieniądze były przekazywane na rachunek wystawcy faktury, na konta firm, od których kupowany był towar. W sytuacji wystawienia faktur przez podmiot nieistniejący, środki nie zostałby przelane i starostwo nie pokryłoby kosztów współorganizacji. W celu przejrzystości wydawanych środków publicznych od 2012 roku zarządzeniem Starosty wprowadzono obowiązek sprawozdawczości z organizowanych imprez.

Dotacje dla klubów sportowych były przyznawane w oparciu ustawy o sporcie, tryb jej przyznawania był odmiennych niż tryb współfinansowania imprez sportowych. Podmiot starający się o dotacje składał w Starostwie Powiatowym P. wniosek o przyznanie dotacji. Następnie, po rozpoznaniu wniosku, podpisywano umowę o dotację, która była wiążącym dokumentem przekazania dotacji. Do umowy wpisywane były dane na podstawie złożonego uprzednio wniosku. Istotnym elementem umowy był wskazany numer konta rachunku bankowego klubu, na który musiały być przelane środki z dotacji. Dotacja nie mogła być udzielona na rachunek innego podmiotu niż klub, to nie mógł być rachunek prywatny bądź firmowy. W umowie dotowany oświadczał, iż jest jedynym posiadaczem wskazanego numeru rachunku bankowego, zobowiązując się do utrzymania wskazanego rachunku nie krócej niż do chwili dokonania ostatecznych rozliczeń z dotującym. Podmiot wnioskujący o dotację był rzetelnie informowany o obowiązku podania numeru rachunku należącego do klubu, na stronie internetowej urzędu znajdował się regulamin przyznawania dotacji. Dotujący nie podpisałby umowy o dotację i nie przelałby środków z dotacji, w sytuacji podania w umowie numeru konta prywatnej osoby.

Gmina M. P. udzielała dotacji dla klubów sportowych na tożsamych zasadach jak Starostwo Powiatowe w P.. W umowie o dotację dotowany wskazywał numer konta klubu, na który przelewano przyznane środki. Uchwała zarządu klubu wskazująca numer konta prywatnej osoby nie była wiążąca, gdyż dotacja przyznawana była na podstawie ustawy o środkach publicznych. Nie weryfikowano przy tym, czy wskazany we wniosku i umowie numer konta należy do klubu, gdyż wnioskodawca składając podpis na wniosku i umowie odpowiadał za prawdziwość podanej treści. Gdyby Urząd Miejski w P. rozpatrując wniosek o dotację, miał wiedzę, że wskazany we wniosku rachunek bankowy nie należy do klubu, to taki wniosek zostałby rozpatrzony negatywnie, nie doszłoby do zawarcia umowy o dotację.

Rozliczanie umowy o dotację następowało na podstawie składanego sprawozdania z realizacji zadania. Na potwierdzenie poniesionych wydatków załączano faktury i rachunki.

(zeznania świadków M. W. k. 535-537, S. G. – R. k. 558, 446 odwrót, Ł. S. k. 541, 261, P. K. k. 278 odwrót, S. B. k. 304, 549-550, B. K. k. 560, 450, wniosek k. 49-52, 131-134, 140-143, 246-270, 271-277, umowy k. 25-28, 38-43, 55-61, 211-215, 232-236, 288-296, sprawozdanie k. 29-33, 45-48, 188-196, 216-218, 219-225, 238-240, 297-299).

W (...), na zasadzie wolontariatu pracowała księgowa A. K. (2), która na podstawie dokumentów (druki KP, faktury) dostarczonych od oskarżonego, sporządzała sprawozdania z przyznanych dotacji. A. K. nie sprawdzała autentyczności przedkładanych przez J. K. dokumentów.

(zeznania świadka A. K. k. 554, 354)

W 2013 roku Gmina M. P. przeprowadziła kontrolę związaną z działalnością (...), w trakcie której sprawdzono magazyny, sprzęt sportowy, dokumentację. Nie stwierdzono wówczas żadnych nieprawidłowości.

(zeznania świadka Ł. S. k. 542).

Oskarżony J. K. (1) wiedział, że w umowie o dotację obowiązkiem było podanie numeru bankowego konta klubu, a nie prywatnego rachunku.

(wyjaśnienia oskarżonego k. 537).

W dniu 10 lutego 2011 roku została podjęta uchwała 1/11 zarządu (...), w której zarząd wyraził zgodę na wskazanie numeru konta (...) Pa-Co- Bank (...)/P. we wnioskach o dotację, w umowach o dotację, w sprawozdaniach z dotacji, w rachunkach przedstawionych przez klub. Pod uchwałą podpisał się Prezes J. K. (1) oraz członkowie zarządu (...) Włókniarz. Członkowie zarządu, w momencie podejmowania uchwały, nie wiedzieli kto jest właścicielem wskazanego w niej numeru kotna. Podjęta uchwała nie została załączona do żadnego wniosku o dotację, o które ubiegał się klub. Podany w uchwale numer konta bankowego należał do J. K. (1). Do dysponowania rachunkiem nie byli wskazany pełnomocnicy.

(uchwała k. 369, pismo PA-CO-BANKU k. 182-183, wyjaśnienia oskarżonego k. 396, zeznania świadków K. K. k. 434 odwrót, P. G. k. 432 odwrót, G. P. k. 571, W. K. k. 430)

W czerwcu 2011 roku Powiat (...) udzielił (...) P. wsparcia finansowego w ramach współfinansowania imprezy sportowej IV Ogólnopolskiego Memoriału w P. (...) imienia S. R. (1), który miał odbyć się w dniu 18 czerwca 2011 roku. Celem rozliczenia zakupu nagród i medali została przedłożona w Starostwie Powiatowym w P. Faktura VAT nr (...) z dnia 16 czerwca 2011 roku wystawiona przez PPHU (...). Faktura wystawiona była na kwotę 2.306,25 złotych, jako sposób zapłaty wskazano przelew na konto o nr (...). Wskazany na fakturze rachunek należał do J. K. (1). Powiat (...) przelał na wskazane konto kwotę, na którą wystawiona była faktura.

Podmiot wskazany na fakturze jako sprzedawca tj. PPHU (...) z siedzibą w Tuszynie przy ulicy (...) , NIP (...) nigdy nie istniał.

(kopia faktury wraz z adnotacją k. 85-86, pismo Banku Spółdzielczego PA-CO-BANKU k. 182-183, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł. k. 170, 176,pismo Ministerstwa Gospodarki k. 171, zeznania świadków: M. W. k. 535-536, 90, S. G. – R. k. 105-106, 558 , P. K. k. 278 odwrót, S. B. k. 549-550, 304)

W listopadzie 2011 roku Powiat (...) udzielił (...) P. wsparcia finansowego w ramach współfinansowania imprezy sportowej Mikołajkowego Turnieju P. (...), który miał odbyć się w dniu 26-27 listopada 2011 roku. Celem rozliczenia zakupu nagród, pucharów, medali i statuetek dla zwycięzców i uczestników turnieju została przedłożona w Starostwie Powiatowym w P. Faktura VAT nr (...) z dnia 22 listopada 2011 roku wystawiona przez PPHU (...). Faktura wystawiona była na kwotę 2.226,30 złotych, jako sposób zapłaty wskazano przelew na konto o nr (...). Wskazany na fakturze rachunek należał do J. K. (1). Kwota na jaką została wystawiona faktura została przelana na wskazany rachunek w dniu 5 grudnia 2011 roku.

Podmiot wskazany na fakturze jako sprzedawca tj. PPHU (...) z siedzibą w Tuszynie przy ulicy (...) , NIP (...) nigdy nie istniał.

(kopia faktury k. 24, pismo z załącznikami k. 21-22, pismo Starostwa Powiatowego w P. k. 23, wydruk rachunku bankowego k. 184, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł., k. 170, 176, pismo Ministerstwa Gospodarki k. 171, zeznania świadków: M. W. k. 535-536, 90, S. G. – R. k. 105-106, 558 , P. K. k. 278 odwrót, S. B. k. 549-550, 304)

W dniu 30 marca 2012 roku w P. została zawarta umowa nr (...) na podstawie której dotujący – Powiat (...) udzielił dotacji stronie dotowanej tj. Młodzieżowemu (...) Klubowi Sportowemu (...) P.. Dotacja w wysokości 4500,00 złotych była przyznana na realizację zadania polegającego na tworzeniu warunków i trybu finansowania rozwoju sportu. Zgodnie z § 10 ust. 1 w/w umowy dotacje wykorzystane niezgodnie z przeznaczeniem, pobrane nienależnie lub w nadmiernej wysokości podlegały zwrotowi na rachunek dotującego. W myśl § 10 ust. 1 w/w umowy pkt 3 zwrotowi podlegała ta część dotacji która została wykorzystana niezgodnie z przeznaczeniem, nienależnie udzielona lub pobrana w nadmiernej wysokości. W dniu 31 lipca 2012 roku w Starostwie Powiatowym w P. złożono sprawozdanie z wykonania zadania wynikającego z zawartej umowy. Do sprawozdania załączono między innymi fakturę VAT Nr (...) z dnia 2 kwietnia 2012 roku wystawioną przez PPHU (...), na zakup 100 sztuk piłek, na łączną kwotę 9717,00 złotych. W sprawozdaniu wskazano, iż z przyznanej dotacji przeznaczono na zakup piłek wynikający z w/w faktury kwotę 3900 złotych.

Podmiot wskazany na fakturze jako sprzedawca tj. PPHU (...) z siedzibą w Tuszynie przy ulicy (...) , NIP (...), nigdy nie istniał.

(umowa k. 25-28; sprawozdanie z wykonania zadania k. 29, kopia faktury k. 30, 37, faktura k. 386; pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł., k. 170, 176,pismo Ministerstwa Gospodarki k. 171, , zeznania świadków: M. W. k. 535-536, 90, S. G. – R. k. 105-106, 558 , P. K. k. 278 odwrót, S. B. k. 549-550, 304 ).

We wrześniu 2013 roku Powiat (...) udzielił (...) P. wsparcia finansowego w ramach współfinansowania imprezy sportowej VI Ogólnopolskiego Memoriału W P. (...) imienia S. R. (2), który odbył sie w dniu 8 września 2013 roku. Celem rozliczenia zakupu medali dla uczestników turnieju została przedłożona w Starostwie Powiatowym w P. Faktura VAT nr (...) z dnia 5 września 2013 roku wystawiona przez PPHU (...). Faktura wystawiona była na kwotę 258,30 złotych, jako sposób zapłaty wskazano przelew na konto o nr (...). Wskazany na fakturze rachunek prowadzony PA-CO-Bank należał do Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P.. Kwota na jaką została wystawiona faktura została przelana na wskazany rachunek w dniu 18 września 2013 roku.

Podmiot wskazany na fakturze jako sprzedawca tj. PPHU (...) z siedzibą w Tuszynie przy ulicy (...) , NIP (...) nigdy nie istniał.

(kopia faktury wraz z załącznikiem k. 87-88, faktura k. 386, pismo Banku Spółdzielczego PA-CO-BANKU k. 182-183, wydruk rachunku bankowego k. 184, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł., k. 170, 176,pismo Ministerstwa Gospodarki k. 171, zeznania świadków: M. W. k. 535-536, 90, S. G. – R. k. 105-106, 558 , P. K. k. 278 odwrót, S. B. k. 549-550, 304).

W dniu 30 stycznia 2013 roku do Starostwa Powiatowego w P. wpłynął wniosek (...) P. o przyznanie dotacji na realizację zadania własnego Powiatu (...) w zakresie tworzenia warunków sprzyjających rozwojowi sportu. We wniosku podano numer rachunku bankowego (...), który był prowadzony przez PA-CO-Bank. Po rozpatrzeniu tegoż wniosku, w dniu 29 marca 2013 roku zawarto umowę Nr (...), na mocy której Powiat (...) zobowiązał się przekazać (...) P. kwotę 3500,00 złotych na wskazany we wniosku rachunek bankowy dotowanego o numerze (...). W imieniu klubu umowę podpisał J. K. (1) oraz członek zarządu P. G. (1). W dniu 4 kwietnia 2013 roku kwota wynikająca z umowy została przelana na wskazany rachunek bankowy o numerze (...), prowadzony przez Bank Spółdzielczy PA-CO-Bank, który był prowadzony dla J. K. (1)

(wniosek k. 131-134, umowa k. 38-43, wydruk rachunku bankowego k. 184, pismo Banku Spółdzielczego PA-CO-BANKU k. 182-183)

W dniu 26 czerwca 2013 roku w Starostwie Powiatowym w P. (...) złożył sprawozdanie z wykonania zadania określonego w umowie (...) zawartej w dniu 29 marca 2013 roku. Do sprawozdania załączono między innymi fakturę VAT Nr (...) z dnia 3 kwietnia 2013 roku wystawioną przez PPHU (...), na zakup sprzętu sportowego, na łączną kwotę 4575,60 złotych. W sprawozdaniu wskazano, iż z przyznanej dotacji przeznaczono na ten cel kwotę 3000 złotych.

Podmiot wskazany na fakturze jako sprzedawca tj. PPHU (...) z siedzibą w Tuszynie przy ulicy (...) , NIP (...) nigdy nie istniał.

(sprawozdanie k. 45-46; kopia faktury k. 47, faktura k. 386; pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł., k. 170, 176 pismo Ministerstwa Gospodarki k. 171, zeznania świadków: M. W. k. 535-536, 90, S. G. – R. k. 105-106, 558 , P. K. k. 278 odwrót, S. B. k. 549-550, 304).

W dniu 23 maja 2012 roku do Urzędu Miejskiego w P. wpłynął wniosek (...) P. o przyznanie dotacji na realizację zadania własnego Gminy Miejskiej P. w zakresie tworzenia warunków sprzyjających rozwojowi sportu. We wniosku podano numer rachunku bankowego wnioskodawcy (...), który był prowadzony przez PA-CO-Bank. Po rozpatrzeniu tego wniosku, w dniu 13 czerwca 2012 roku zawarto umowę Nr (...).426.2.2012, na mocy której Gmina Miejska P. – Miasto P. zobowiązała się przekazać (...) P. kwotę 27000,00 złotych na wskazany we wniosku o datację rachunek bankowy dotowanego PA-CO-Bank o numerze (...). W imieniu klubu umowę podpisał J. K. (1) oraz członek zarządu P. G. (1). W dniu 15 czerwca 2012 roku kwota wynikająca z umowy została przelana na wskazany rachunek bankowy o numerze (...), prowadzony przez Bank Spółdzielczy PA-CO-Bank, który był prowadzony dla J. K. (1).

(wniosek k. 264-269, harmonogram uzupełniający k. 270, umowa k. 211-215, wydruk rachunku bankowego k. 184, pismo Banku Spółdzielczego PA-CO-BANKU k. 182-183, zeznania świadka P. K. k. 278, S. B. k. 304, 549-550).

W dniu 30 stycznia 2013 roku w Urzędzie Miejskim w P. (...) złożył sprawozdanie z wykonania zadania określonego w umowie nr (...).2.2012 zawartej w dniu 13 czerwca 2012 roku. Do sprawozdania załączono między innymi faktury VAT Nr (...) z dnia 14 czerwca 2012 roku , (...) z dnia 30 listopada 2012 roku, 17/12/2012 z dnia 7 grudnia 2012 roku, oraz 21/12/2012 z dnia 10 grudnia 2012 roku wystawione przez PPHU (...).

Podmiot wskazany na fakturach jako sprzedawca tj. PPHU (...) z siedzibą w Tuszynie przy ulicy (...) , NIP (...) nigdy nie istniał.

(sprawozdanie k. 216-218; kopie faktur k. 223, 224, 225, faktury k. 386; pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł., k. 170, 176 pismo Ministerstwa Gospodarki k. 171, zeznania świadków: M. W. k. 535-536, 90, S. G. – R. k. 105-106, 558, P. K. k. 278, B. k. 304, 549-550).

W dniu 12 marca 2013 roku do Urzędu Miejskiego w P. wpłynął wniosek (...) P. o przyznanie dotacji na realizację zadania własnego Gminy Miejskiej P. w zakresie tworzenia warunków sprzyjających rozwojowi sportu. We wniosku jako numer rachunku bankowego wnioskodawcy podano numer (...), który był prowadzony przez PA-CO-Bank. Po rozpatrzeniu tego wniosku, w dniu 8 kwietnia 2013 roku zawarto umowę Nr (...).426.1.2013, na mocy której Gmina Miejska P. – Miasto P. zobowiązała się przekazać (...) P. kwotę 46800,00 złotych na wskazany we wniosku o datację rachunek bankowy dotowanego PA-CO-Bank o numerze (...). W imieniu klubu umowę podpisał między innymi J. K. (1). Zgodnie z § 4 umowy przyznana kwota dotacji w wysokości (...) miała zostać przekazana w dwóch transzach: pierwsza w wysokości 30 000 złotych w terminie 14 dni od dnia podpisania umowy, druga w wysokości 16.800 złotych – w terminie do końca lipca 2013 roku. Pierwsza transza została przelana w dniu 11 kwietnia 2013 roku na wskazany we wniosku rachunek bankowy o numerze (...), prowadzony przez Bank Spółdzielczy PA-CO-Bank, dla J. K. (1). Pismem z dnia 5 czerwca 2013 roku skierowanym do Skarbnika Urzędu Miasta w P. (...) zwrócił sie o przyśpieszenie realizacji dotacji płatności II transzy wynikającej z umowy (...).426.1.2013. Wnioskodawca wskazał, aby kwotę 16.800 złotych wpłacić na konto klubu do dnia 10 czerwca 2013 roku z uwagi na problemy finansowe klubu. Pod pismem podpisał się J. K. (1) oraz P. G. (1). Kwota 16.800 złotych została przelana na w dniu 10 czerwca 2013 roku na wskazany we wniosku rachunek bankowy o numerze (...), prowadzony przez Bank Spółdzielczy PA-CO-Bank, dla J. K. (1).

(wniosek k. 271-276, harmonogram k. 277, umowa k. 232-236, pismo (...) k. 237, wydruk rachunku bankowego k. 184, pismo Banku Spółdzielczego PA-CO-BANKU k. 182-183, zeznania świadka P. K. k. 278, S. B. k. 304, 549-550).

W dniu 29 stycznia 2014 roku w Urzędzie Miejskim w P. (...) złożył sprawozdanie z wykonania zadania określonego w umowie nr (...).1.2013 zawartej w dniu 8 kwietnia 2013 roku. Do sprawozdania załączono między innymi faktury VAT Nr (...) z dnia 31 lipca 2013 roku , 17/08 z dnia 16 sierpnia 2013 roku oraz 3/09/2013 z dnia 5 września 2013 roku wystawione przez PPHU (...). Jako sposób zapłaty, wskazano płatność „gotówką”.

Podmiot wskazany na fakturach jako sprzedawca tj. PPHU (...) z siedzibą w Tuszynie przy ulicy (...) , NIP (...) nigdy nie istniał.

Załączona do sprawozdania faktura Nr (...) z dnia 5 września 2013 roku, wystawiona przez PPHU (...) na kwotę 258,30 zł, w której jako formę zapłaty wskazano płatność „gotówką” został również uprzednio przedłożona we wrześniu 2013 r. w Starostwie Powiatowym w P. w ramach rozliczenia współfinansowania imprezy sportowej przez Powiat (...). Wówczas jako sposób zapłaty wskazano przelew na konto o nr (...), które było prowadzone przez PA-CO-Bank dla (...).

(sprawozdanie k. 238-240, faktura VAT wraz z adnotacją k. 87-88, faktury VAT k. 241, 242, 243, faktury k. 386; pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł., k. 170, 176 pismo Ministerstwa Gospodarki k. 171, zeznania świadka P. K. k. 278, S. B. k. 304, 549-550).

W dniu 13 czerwca 2012 roku do Urzędu Miejskiego w P. wpłynął wniosek – oferta (...) P. dotycząca realizacji zadania publicznego z zakresu przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom społecznym. We wniosku jako numer rachunku bankowego wnioskodawcy podano numer (...), który był prowadzony przez PA-CO-Bank. Po rozpatrzeniu tego wniosku, w dniu 16 lipca 2012 roku zawarto umowę Nr (...) na mocy której Gmina Miejska P. – Miasto P. zobowiązała się przekazać (...) P. kwotę 2.200,00 złotych na wskazany we wniosku o datację rachunek bankowy zleceniobiorcy o numerze (...). W imieniu klubu umowę podpisał między innymi J. K. (1). Kwota wynikająca z umowy została przelana na w dniu 3 sierpnia 2012 roku na wskazany we wniosku rachunek bankowy o numerze (...), prowadzony przez Bank Spółdzielczy PA-CO-Bank, dla J. K. (1).

(wniosek k. 324-339, umowa k. 288-294, wydruk rachunku bankowego k. 184, pismo Banku Spółdzielczego PA-CO-BANKU k. 182-183, zeznania świadka P. K. k. 278, S. B. k. 304, 549-550).

Latem w okresie wakacyjnym w 2012 roku odbył się obóz w miejscowości S., którego uczestnikami byli zawodnicy (...). Na obozie był obecny miedzy innymi trener J. K. (3). Zawodnicy zostali przewiezieni na obóz autokarem, którym również zabrano piłki, znaczniki oraz bagaże zawodników. W trakcie obozu dostarczona była woda mineralna. Na obóz nie zabierano innego szczególnego sprzętu sportowego z klubu typu np. murki. Transport był organizowany przez J. W. (1), który trudnił się organizacją tego typu wyjazdów.

(zeznania świadka J. K. k. 563, 393).

W dniu 10 września 2012 roku w Urzędzie Miejskim w P. (...) złożył sprawozdanie z wykonania zadania określonego w umowie zawartej w dniu 16 lipca 2012 roku. Do sprawozdania załączono między innymi fakturę VAT Nr (...) z dnia 1 sierpnia 2012 r., wskazująca na wykonanie usługi transportowej z P. do S., fakturę VAT Nr (...) z dnia 14 sierpnia 2012 r. wskazujacą na wykonanie usługi transportowej ze S. do P., wystawione przez firmę PPHU (...). Jako sposób zapłaty, wskazano płatność „gotówką”.

Podmiot wskazany na fakturach jako sprzedawca tj. PPHU (...) z siedzibą w Tuszynie przy ulicy (...) , NIP (...) nigdy nie istniał.

(sprawozdanie k. 297-299, faktura VAT k. 300, 301, 302, pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł., k. 170, 176 pismo Ministerstwa Gospodarki k. 171, zeznania świadka P. K. k. 278, S. B. k. 304, 549-550).

W dniu 16 stycznia 2014 roku do Starostwa Powiatowego w P. wpłynął wniosek (...) P. o przyznanie dotacji na realizację zadania własnego Powiatu (...) w zakresie tworzenia warunków sprzyjających rozwojowi sportu. We wniosku jako numer rachunku bankowego wnioskodawcy wskazano rachunek prowadzony przez PA-CO-Bank o numerze (...). Rachunek ten był prowadzony dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P.. Po rozpatrzeniu tego wniosku, w dniu 28 lutego 2014 roku zawarto umowę Nr (...) na mocy której Powiat (...) zobowiązał się przekazać (...) P. kwotę 3.000,00 złotych na wskazany we wniosku o datację w § 4 ust. 1 rachunek bankowy dotowanego w Pa-Co-Banku o numerze (...). W § 4 w/w umowy dotowany oświadczył, że jest jedynym posiadaczem rachunku bankowego i zobowiązał się do utrzymania wskazanego powyżej rachunku nie krócej niż do chwili dokonania ostatecznych rozliczeń z dotującym, wynikających z zawartej umowy. W imieniu klubu umowę podpisał między innymi J. K. (1). W dniu 6 marca 2014 roku Wydział Finansowy Starostwa Powiatowego w P. skierował do Wydziału Infrastruktury (...) i Spraw Obywatelskich pismo z informacją, iż z systemu komputerowego wydziału wynika, iż podany w umowie rachunek bankowy (...) należy do A. K. (1) prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą PPHU (...) z siedzibą w Tuszynie, przy ulicy (...). W związku z powyższym nie dokonano przelewu i wezwano Prezesa (...) J. K. (1) do złożenia wyjaśniania. W dniu 6 marca 2014 roku oskarżony złożył w Starostwie Powiatowym w P. pismo w którym wskazał, iż nastąpił błąd w podanym przez (...) numerze konta bankowego na które miała wpłynąć dotacja dla klubu. W piśmie podano nowy numer konta wskazując, iż jest on prawidłowy, z prośbą o jego zmianę w umowie zawartej między (...) a Powiatem (...). Jako prawidłowe konto klubu wskazano rachunek prowadzony w PA-CO-Banku o numerze (...), prowadzony dla J. K. (1). Następnie w aneksie nr (...) z dnia 10 marca 2014 roku do umowy nr (...) z dnia 28.02.2014 r. zmieniono § 4 ust.1 w/w umowy wskazując, iż przyznana dotacja w wysokości 3000 zł zostanie przekazana na rachunek bankowy Dotowanego w Pa-Co- Bank (...). W dniu 13.03. 2014 r. wydział finansowy chcąc dokonać przelewu na konto klubu, stwierdził iż w elektronicznej ewidencji finansowej podany przez J. K. (1) numer konta figuruje jako numer konta A. K. (1). W dniu 13.03.2014 r. oskarżony J. K. (1) został wezwany do przedstawienia dokumentów potwierdzających numer konta klubu (...).

W dniu 14 marca 2014 r. oskarżony J. K. (1) przedłożył w Starostwie Powiatowym dokument - kopię umowy z dnia 10 kwietnia 2011 r. o prowadzenie dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) rachunku bankowego o numerze (...). Na umowę o prowadzenie rachunku klubowego oskarżony nakleił numer rachunku prywatnego, który wyciął z własnej umowy. Później J. K. skserował ten dokument i to ksero przekazał do starostwa. Wyjaśniając rozbieżności, co do numeru konta, oskarżony J. K. (1) oświadczył pracownicy Starostwa Powiatowego M. W. (2), iż płacił A. K. (1) gotówką, zaś ona na wystawionych fakturach wpisywała numer konta klubu, żeby oskarżony mógł odzyskać pieniądze, które były przekazywane przez Starostwo Powiatowe w formie przelewu. Celem wyjaśnienia wątpliwości co do istnienia firmy PPHU (...) oświadczył M. W. (2), iż A. K. przyjezdż do niego oferując tańsze produkty. Nadto oskarżony wskazał, iż prawdopodobnie firma przestała istnieć z uwagi na fakt, iż jej właściciele z synkiem wyjechali za granicę. Oskarżony został poproszony przez M. W. (2) o przedstawienie wypisu z Urzędu Gminy T. potwierdzajacy istnienie firmy PPHU (...). Tego samego dnia tj. 14 marca 2014 r. J. K. (1) złożył w Starostwie Powiatowym w P., w Wydziale infrastruktury dokument w postaci wygenerowanego elektronicznie zaświadczenia z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej dotyczącego A. K. (1) prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą PPHU (...). Z wydruku (...) wynikało, iż firma była zarejestrowana w dniu 1 lipca 2010 i wyrejestrowana 2 lipca 2010 r. W obecności M. W. (2) oświadczył, iż prosił pracownicę z Urzędu Gminy T. „na kolanach”, aby wystawiła mu przedłożony dokument. Nadto oskarżony wskazał, iż chyba został oszukany, gdyż firma PPHU (...) nie istnieje i działała tylko jeden dzień. W obecności oskarżonego M. W. zadzwoniła do Urzędu Gminy T. celem uzyskania informacji na temat firmy. Kiedy oskarżony wyszedł już ze Starostwa Powiatowego M. W. (2) uzyskała informację od pracownika Urzędu Gminy T., iż w dniu 14 marca 2014 r. oskarżonego tam nie było i nie generowano dla niego żadnego zaświadczenia o firmie PPHU (...). Nadto M. W. została poinformowana, iż w Tuszynie nie miała siedziby w/w firma, zaś nazwa ulicy wynikająca z faktur tj. 1-go maja została 10 lat wcześniej zamieniona na nazwę 3-go maja, zaś pod numerem 16 nie ma żadnej nieruchomości. Po uzyskaniu powyższych informacji M. W. zadzwoniła do oskarżonego z pytaniem w jakim urzędzie pobrał wypis z (...). Zdenerwowany J. K. (1) oświadczył M. W., iż nie był w urzędzie, zaś wypis uzyskał od znajomej którą była pani A. K., z którą to widział się rano w dniu 14 marca 2014 r. i z którą pokłócił się o faktury. W związku z wątpliwościami co do wiarygodności oskarżonego, w tym co do podanego numeru konta Starostwo Powiatowe w P. wstrzymało wypłatę dotacji wynikającą z umowy z dnia 28 lutego 2014 roku o Nr (...).

(wyjaśnienia oskarżonego k. 395-396; pismo k. 53, pismo k. 67, wniosek k. 49-52, umowa (...), aneks k. 68-69; umowa o prowadzenie rachunków bankowych k. 73-77, potwierdzenie otwarcia rachunku k. 78; umowa o kartę k. 79-82, zaświadczenie z (...) k. 83, zeznania świadków M. W. k. 535, 90, S. G. – R. k. 557-559, 105-106)

W 2014 roku pracownicy Urzędu Miasta w P. otrzymali upoważnienie Prezydenta Miasta P. do przeprowadzenia kontroli we wszystkich klubach sportowych które otrzymały dotację w 2012-2013 roku, w tym (...). Kontrola była przeprowadzona na podstawie dokumentów przedłożonych Urzędowi Miasta P. w postaci sprawozdań wraz z załącznikami. W wyniku kontroli ujawniono fakt, iż poszczególne faktury załączone do sprawozdań przez (...) wystawione były przez firmę PPHU (...), która w rzeczywistości nie istniała.

(zeznania świadków P. K. k. 542-543, 278 odwrót, S. B. k. 549-550, 304)

Podmiot wskazany na zakwestionowanych wyżej fakturach jako sprzedawca tj. PPHU (...) z siedzibą w Tuszynie przy ulicy (...) , NIP (...) nigdy nie istniał. Podatnik o takiej nazwie nie figurował w systemach SeRce oraz P., wskazany na fakturach NIP był błędny. Nie było nadto w Tuszynie ulicy 1-go maja 16.

(pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł. k. 170, 176,pismo Ministerstwa Gospodarki k. 171, zeznania świadków: M. W. k. 535-536, 90, S. G. – R. k. 105-106, 558 , P. K. k. 278 odwrót, S. B. k. 549-550, 304)

Oskarżony J. K. (1) jest synem B. i M. z domu G., urodzony (...) w P., obywatelstwa polskiego o wykształceniu wyższym rolniczym, jest nauczycielem wychowania fizycznego, prowadzi gospodarstwo rolno – budowlane, uzyskuje dochód miesięczny w wysokości około 4.000 zł, żonaty, ojciec dwójki dorosłych, studiujących dzieci, jest właścicielem gospodarstwa rolnego o pow. 4,88 ha, mieszkania o pow. 62 m ², samochodu m-ki P. z 2009 r., służba wojskowa odbyta, nie leczony neurologicznie, odwykowo, psychiatrycznie, nie karany.

(dane osobopoznawcze, k. 528, dane o karalności, k. 340, 546)

Przesłuchany w postępowaniu przygotowawczym oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wyjaśnił, iż w 2002 roku jego syn zaczął grać w piłkę nożną w (...) Klubie Sportowym (...) P.. Oskarżony został jednym ze sponsorów klubu. W 2005 roku został wybrany do zarządu klubu a następnie objął funkcję Prezesa klubu. Klub miał wówczas długi na rzecz innych podmiotów w wysokości 300.000 zł. W tym okresie oskarżony prowadził własną działalność gospodarczą, jego sytuacja finansowa była dobra w związku z czym oskarżony łożył własne środki na rzecz klubu oraz spłacał jego zadłużenia. Łącznie oskarżony wydał na klub około 130.000 zł. W pewnym momencie powstał (...) Klub Sportowy (...) P., który początkowo równocześnie funkcjonował z (...) Klubem Sportowym (...). W obu tych klubach oskarżony pełnił funkcję Prezesa. Działalność klubu (...) była stopniowo wygaszana wraz z przechodzeniem kolejnych grup wiekowych do (...) Włókniarz. Nowy klub przejął wszystkie zobowiązanie finansowe (...) Włókniarz, za wyjątkiem zadłużenia na rzecz poprzedniego prezesa klubu, które było egzekwowane w drodze egzekucji komorniczej. Oskarżony wskazał, iż łożył własne środki finansowe również na rzecz nowego klubu (...). Odnosząc się do współpracy z firmą PPHU (...), oskarżony wskazał, iż współpracę z tą firmą rozpoczął w 2008 lub 2009 r. W G. przypadkowo spotkał mężczyznę o imieniu S., który oferował do sprzedaży odzież i sprzęt sportowy. W kolejnych latach ten mężczyzna kontaktował się z oskarżonym 3-4 razy w roku przedstawiając swoją ofertę. Płatności na rzecz firmy dokonywane były zawsze gotówką, gdyż S. tak chciał, w zamian za co proponował upusty lub gratisy. Zakupy dokumentowane były rachunkami wystawianymi na rzecz (...) Włókniarz, również wówczas, gdy oskarżony płacił własnymi prywatnymi pieniędzmi. Współpraca oskarżonego z firmą PPHU (...) trwała do 2014 roku.

Odnosząc się do I zarzutu oskarżony wyjaśnił, iż zakupy udokumentowane fakturą zostały dokonane na potrzeby Memoriału im. S. R.. W ocenie oskarżonego skoro puchary, medale i nagrody rzeczowe zostały wręczone, to zakup na pewno został dokonany za kwotę, na jaką została wystawiona faktura, zaznaczył przy tym, iż płacił gotówką. Wskazał, iż towar został dostarczony samochodem do klubu przez mężczyznę o imieniu S.. Oskarżony nie potrafił jednak podać marki samochodu, modelu, koloru ani numerów rejestracyjnych.

Jeśli chodzi o zarzut z pkt II aktu oskarżenia J. K. (1) wskazał, iż sytuacja była analogiczna jak w zakresie zarzutu I, z tym, że nagrody mogły zostać dostarczone przez S. bezpośrednio na (...), gdzie był rozgrywany turniej. W tym przypadku płatność również była dokonana gotówką.

Wyjaśniając w zakresie zarzutu III oskarżony wskazał, iż sytuacja była analogiczna jak przy poprzednich zarzutach. Zdaniem oskarżonego zakup 100 piłek nie było niczym nadzwyczajnym bo w sezonie - rocznie zużywa się około 250 piłek.

Odnośnie zarzutu z pkt IV oskarżony oświadczył, iż we wniosku o udzielenie dotacji na rok 2013, za wiedzą zarządu klubu wskazany był jego rachunek, jako prezesa klubu, a pieniądze z dotacji, bezpośrednio po tym jak wpłynęły na prywatny rachunek zostały z niego wypłacone i przekazane do klubu i na jego potrzeby spożytkowane. Oskarżony przyznał, iż zdawał sobie sprawę z tego, że to postępowanie nie było to prawidłowe, niemniej wynikało to z kłopotów jakie miał klub w związku z działaniem wierzycieli. Podał, iż wpływ tych środków do klubu został udokumentowany drukiem (...) ale pieniądze prawdopodobnie od razu przeznaczone zostały na bieżące potrzeby.

Wyjaśniając co do zarzutu V podał, iż sytuacja była taka sama jak przy zakupach piłek. W zakresie zarzutu VI oskarżony nie przypominał sobie tego zakupu, wskazał jedynie, iż musiał być jakiś mniejszy turniej, ale nagrody zostały z pewnością zakupione i wręczone.

Składając wyjaśnienia co do zarzutu z pkt VII oskarżony podał, iż we wniosku do Starostwa Powiatowego w P. o dotację na 2014 pierwotnie, zgodnie z prawdą wskazany był numer rachunku klubu. Podpisana został umowa, w momencie próby przelewania kwoty dotacji okazało się, że ten numer rachunku należy do firmy (...). Powyższa sytuacja wynikała z faktu, iż rok wcześniej oskarżony wpisał ten numer rachunku na jedną z faktur wystawioną przez firmę (...). Oskarżony wskazał, iż ta faktura została zapłacona przez niego wcześniej gotówką, ale Starostwo Powiatowe w P. musiało dokonać zapłaty przelewem, bezpośrednio na rachunek sprzedawcy. Oskarżony, na prośbę S. z firmy (...), dokonał zamiany na fakturze i wskazałem w niej numer rachunku klubu. Gdy to się ujawniło w 2014 roku w toku ubiegania się o dotację, oskarżony poinformował o tym pracownicę starostwa M. W., która wskazała oskarżonemu, by napisał oświadczenie i podał nowe konto. J. K. przyznał, iż miał świadomość, iż jego działanie było błędne. W zakresie zarzutów z punktów VIII i IX oskarżony odmówił składania wyjaśnień.

Składając wyjaśnienia w zakresie zarzutu z pkt X oskarżony podał, iż powody wskazania we wniosku o dotację jego prywatnego rachunku, były tożsame z tymi jakie
wskazał odnosząc się do dotacji otrzymanej ze starostwa. Nadmienił, iż środki
niezwłocznie wypłacał i przekazywał do kasy klubu, co było dokumentowane drukiem (...), pieniądze od razu przeznaczone zostały na bieżące potrzeby. (...) wystawiała księgowa klubu (...), która jednak nie otrzymywała tych pieniędzy „do ręki", bo o wydatkach i ich kolejności decydował oskarżony wraz z zarządem klubu. Odnosząc się do zarzutu z pkt XI oskarżony podał, iż zakup rzeczy, które wskazane
były na fakturach z całą pewnością zostały dokonane. Co do zarzutów z pkt XII i XIII sytuacja była analogiczna jak przy zarzutach z pkt XI i XII, tylko dotyczyła ona kolejnego roku, w którym (...) otrzymał dotacje od Urzędu Miasta P..

Oskarżony wyjaśnił nadto, iż do czasu ujawnienia przez Starostwo Powiatowe w P., w 2014 roku, faktu nieistnienia firmy PPHU (...) A. K. (1) z siedzibą w Tuszynie, ul. l M. 16, nie miał on świadomości, że taka firma nie istnieje. Dodał, iż mężczyzna, który sprzedawał sprzęt sportowy proponował lepszą cenę przy zakupach za gotówkę, oskarżony kierując się dobrem klubu, w którym zawsze brakowało pieniędzy, zgadzał się na takie rozwiązania, nie analizując dlaczego firma nie wskazuje rachunku bankowego i nie chce rozliczeń poprze wpłaty na ten rachunek. Opisując mężczyznę o imieniu S. oskarżony wskazał, iż mógł mieć około 190 cm wzrostu, był dobrze zbudowany. Cechą charakterystyczną było to, że nie posiadał górnego uzębienia po jednej stronie. Wyjaśnił, iż faktury wystawiane przez firmę PPHU (...) A. K. (1) podpisywał często S., zwłaszcza, gdy były one sporządzane w klubie, gdy on przywoził towar i w ostatniej chwili negocjowania ceny. J. K. (1) wyjaśnił, iż nigdy nie rozmawiał z A. K. (1), miał kontakt osobisty jedynie z S., do którego nie miał nawet numeru telefonu. Mężczyzna o imieniu S. przyjeżdżał do klubu w czasie obecności oskarżonego. J. K. wyjaśnił, iż przyjeżdżał on białym dostawczym I.. Samochód nie miał żadnych napisów ani cech charakterystycznych, numer rejestracyjny był z powiatu (...) wschodniego (...) numerów nie pamiętał. S. przyjeżdżał czasem z innymi różnymi osobami, które tylko mu pomagały.

Słuchany ponownie w postępowaniu przygotowawczym oskarżony odnosząc się do zarzutów z pkt XIV i XV wyjaśnił, że numer jego rachunku został wskazany we wniosku, tak jak w przypadku pozostałych dotacji, w tym celu aby pozyskane środki zostały przeznaczone na realizacje zadania wynikającego z umowy. Obóz, który miał zostać zorganizowany w wyniku wykonania umowy rzeczywiście odbył się w tym miejscu i w tym terminie, który jest wskazany w umowie. Klub poniósł związane z tym koszty i pozyskane od miasta środki służyły do pokrycia tych wydatków. Na obóz pojechała grupa piłkarzy trenera J. K. (5). Obóz organizowany był przez jakiegoś pośrednika, którego oskarżony nie pamiętał. Zawodnicy jechali autobusem, natomiast sprzęt był dowożony przez S. z firmy (...). Oskarżony kupił od firmy (...) wózek do murków, który został dostarczony przez S.. S. wykonał również transport do miejscowości S., przewoził sprzęt taki jak bramki, piłki, murki, wodę mineralną oraz bagaże zawodników. Kwota za ten transport w jedną stronę wynosiła ok. 1500-1600 złotych. Po zakończeniu obozu, po około dwóch tygodniach, przywiózł je do P.. Faktury zostały wystawione w późniejszym terminie, tj. w momencie rozliczenia dotacji. Oskarżony wskazał, iż dotacja udzielona przez miasto stanowiła tylko niewielką część kosztów zorganizowania tego obozu. Ona mogła być przeznaczana na wynagrodzenie trenera, ubezpieczenie, transport lub inne wydatki. Otrzymana kwota nie była przeznaczona na konkretny cel.

J. K. (1) oświadczył, iż nigdy dla siebie nie wziął żadnych pieniędzy z (...) P.. Wręcz przeciwnie, dokładał swoje pieniądze do działalności klubu. Również inne osoby, członkowie zarządu K. K. (1), K. T., W. K. (1), finansowały działalności klubu, jednak przekazywali oni mniejsze kwoty niż oskarżony, który przez okres 10 lat „włożył" w działalność klubu około 100.000 złotych. Pozostałą część funduszy trzeba uzyskać z innych źródeł, np. ze składek, niemniej jednak pozyskiwane środki nie pozwalają na pokrycie wydatków klubu i oskarżony musi jakoś się starać, żeby te kwoty zrównoważyć. Księgowaniem faktur zajmuje się księgowa, która wykonuje czynności dwa razy w tygodniu w ramach wolontariatu. Przesłuchany ponownie oskarżony podał, iż zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, który przedstawił 18 marca 2014 roku Starostwie Powiatowym w P., otrzymałam od mężczyzny o imieniu S.. Odnosząc się do umowy o prowadzenie rachunku dla klubu (...), którą w dniu 14 marca 20014 roku przedstawił w Starostwie Powiatowym w P. oskarżony wyjaśnił, iż po rozmowie z M. W. (2) spanikował i na umowę o prowadzenie rachunku klubowego nakleił numer rachunku prywatnego, który wyciął z własnej umowy. Później J. K. skserował ten dokument i to ksero przekazał do starostwa. Oskarżony oświadczył, iż żałuje swojego działania.

Oskarżony podał, iż uchwała zarządu nie została załączona do żadnego wniosku o dotację, o które ubiegał się klub. Mężczyźnie o imieniu S. przekazywał wydruk dotyczący zlikwidowanej działalności gospodarczej oskarżonego, gdy starostwo zażądało wyjaśnień co do firmy (...).

Podczas kolejnego przesłuchania oskarżony wyjaśnił, iż uchwała dotycząca zmiany konta klubu została podjęta na zebraniu zarządu (...) Włókniarz. Osoby, które podpisały się na dokumencie, wiedziały, iż wskazany numer konta jest prywatnym rachunkiem J. K. (1). Pieniądze miały wpływać na rachunek oskarżonego, gdyż to on zajmował się finansami klubu.

(wyjaśnienia k. 316-320, 365-368, 395-396, 405, 456)

Podczas rozprawy oskarżony nie przyznał się do popełnienia zarzucanych mu czynów. Wskazał, iż od 2005 roku sprawuje funkcję Prezesa (...). W czasie prezesury oskarżonego klub został przekształcony z uczniowskiego na młodzieżowy. W momencie obejmowania przez oskarżonego funkcji prezesa, klub był zadłużony na kwotę około 270 tyś. zł. Oskarżony podał, iż to on pozyskiwał środki finansowe na działalność klubu. Oskarżony prowadził w tym czasie własną masarnię i mógł pozwolić sobie na finansowanie klubu. Nadto pieniądze były pozyskiwane z Urzędu Miasta, od 2010 r. również ze Starostwa Powiatowego w P. oraz od sponsorów. Obecnie klub ma zadłużenie w na kwotę około 37-40 tyś. zł. Składając wyjaśnienia odnośnie firmy PPHU (...), oskarżony podał, iż współpraca z tą firmą trwała około 7 lat. Z przedstawicielami firmy oskarżony zapoznał się przypadkowo na bazarze w G., gdzie firma miała rozłożony towar. Po umówieniu spotkania, przedstawiciele firmy przyjechali do klubu, gdzie zaproponowali atrakcyjne ceny sprzedaży sprzętu sportowego. Jej właściciel przywoził sprzęt do klubu, płatności były dokonywane w formie gotówkowej, gdyż taki był wymóg właściciela firmy (...). Z uwagi na taką płatność, klub otrzymywał upusty i grafity rzeczowe. Właściciel firmy miał na imię S., oskarżony nie znał jego nazwiska, nigdy nie był w siedzibie firmy, nie miał do jej przedstawicieli ani właściciela numeru telefonu. Oskarżony umawiał się na dostawę sprzętu 2-3 razy w roku, jak dostawał dotację. Właściciele firmy wiedzili, że klub uzyskuje dotacje w marcu, sierpniu i wrześniu i sami wówczas przyjeżdżali do klubu. Firma (...) wystawiała faktury, na których widniało nazwisko A. K. (1), jako właścicielki. Oskarżony nigdy z nią jednak nie rozmawiał, wiedział, że była żoną S.. Jeśli jakiś sprzęt był uszkodzony to reklamacje odbywały się przy następnej transakcji.

Oskarżony wyjaśnił, iż ubiegając się o jedną z dotacji przedstawił w Starostwie Powiatowym fakturę wystawioną przez firmę (...), z którą wcześniej rozliczył się w formie gotówkowej oraz złożył sprawozdanie. Okazało się wówczas, iż starostwo musi przelać pieniądze na konto firmy wystawiającej fakturę. Oskarżony poprosił wówczas S., by ten oddał mu uregulowaną w gotówce kwotę, w zamian za co uzyska przelew na konto od starostwa. S. poprosił wówczas oskarżonego o dopisanie na fakturze konta klubu, gdyż ma problemy z żoną. W rezultacie przyznana dotacja wpłynęła na konto klubowe i została spożytkowana na jego potrzeby.

W 2014 r. po zakupie 100 piłek w chwili podpisywania umowy o dotację ze Starostwem Powiatowym P. okazało się, że firma (...) nie istnieje. Oskarżony w żaden sposób nie sprawdzał tej firmy, nie widział, czy inne kluby sportowe współpracowały z nią. Po uzyskaniu informacji o nieistnieniu firmy, oskarżony spotkał się w klubie z jej przedstawicielami, którzy przywieźli towar. Doszło wówczas do awantury, gdyż oskarżonego zdenerwował fakt, iż nieistniejąca firma wystawiała mu faktury. W trakcie scysji S. groził oskarżonemu. Mimo, iż oskarżony obawiał się go, nie złożył żadnego zawiadomienia w organach ścigania. Następnego dnia oskarżony otrzymał od przedstawiciela firmy dokument potwierdzajmy jej istnienie. Oskarżony nie kontaktował się później z firmą (...), podkreślił, iż nie miał świadomości, iż można funkcjonować na rynku nie mając zarejestrowanej działalności.

Oskarżony wskazał, iż w 2011 -2012 roku wierzyciele klubu dowiedzieli się, że jego sytuacja finansowa ulega poprawie i zaczęli domagać się spłat wcześniejszych należności powstałych za kadencji poprzednich władz klubu. Oskarżony obawiał się, że na skutek informacji o zajmowanych środkach klubu, nie uzyska przyznawanych co roku dotacji. Klub nie miał problemów z uzyskaniem dotacji, gdyż oskarżony zawsze rozliczał się i składał sprawozdania. W związku z powyższym, na jednym z zarządów została podjęta uchwała, iż pieniądze uzyskane z dotacji będą wpływać na prywatne konto J. K. (1), które zostało utworzone specjalnie na przyjęcie dotacji, o czym wiedzieli członkowie zarządu. Potem też na konto wpływały prywatne środki oskarżonego z (...). Środki z dotacji były podejmowane z konta następnego dnia po wpłynięciu. Oskarżony przywoził do klubu gotówkę, gdzie zostało od razu rozdysponowana na bieżące i zaległe wydatki. Oskarżony podkreślił, iż środki z dotacji, mimo iż pierwotnie wpływały na jego konto, zawsze były przeznaczane na działalność klubu. Pieniądze z dotacji nie leżały na koncie i nie miały nawet możliwości „zapracować”. W momencie zakładania konta na nazwisko J. K. (1) toczyły się już postępowanie egzekucyjne. Oskarżony wiedział przy tym, iż w sytuacji zajęcie egzekucyjnego na koncie, klub nie uzyska dotacji. Oskarżony wyjaśnił, iż błędnie nastąpiło przekształcenie klubu, w rezultacie czego nowy klub przejął wierzycieli poprzedniego klubu, w tym na rzecz ZUS-u i Urzędu Skarbowego. Obecnie część długów wobec tych podmiotów została uregulowana, klub zawarł ugody i wierzytelności są spłacane.

J. K. (1) przyznał, iż miał świadomość, że pieniądze uzyskane z dotacji powinny wpływać na konto klubu, nie zaś na jego prywatny rachunek. Oskarżony wyjaśnił, iż cały zarząd miał kontrolę nad tym, na co oskarżony przelewa pieniądze. Wszystkie dotacje były rozliczone.

J. K. (1) wyjaśnił, iż mimo toczącego się postępowania ponownie został wybrany na Prezesa (...) Włókniarz. Działalność na rzecz klubu jest pasją oskarżonego, który stał się społecznikiem.

(wyjaśnienia k. 528-533, 537).

Stan faktyczny w niniejszej sprawie sąd ustalił głównie w oparciu o dokumenty, w tym głównie w postaci wniosków o zawarcie umowy o dotacje, umów, faktur, wydruków rachunków. Wartość materiału dowodowego o charakterze obiektywnym, jego wiarygodność, ani sposób pozyskania nie były w sprawie kwestionowane. Analiza treści wymienionych środków dowodowych wskazuje, że dają one podstawę do poczynienia w oparciu o nie ustaleń w niniejszej sprawie.

Na sprawstwo oskarżonego wskazują także zeznania słuchanych w sprawie świadków będących pracownikami Starostwa Powiatowego w P. oraz urzędu Gminy Miejskiej P., które w ocenie sądu były wiarygodne. Wypowiedzi poszczególnych osób były jasne, spójne, logiczne, korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym. Nie było żadnych powodów, dla których należałoby odmówić im wiary. Depozycje świadków wzajemnie ze sobą korelowały, miały potwierdzenie w dowodach obiektywnych, a nadto nie były chwiejne i nie zawierały istotnych sprzeczności.

Brak było podstaw do kwestionowania zeznań M. W. (2), która w okresie od 2006 r. do 2014 r. była członkiem zarządu Powiatu (...) odpowiedzialną za wydział infrastruktury społecznej i spraw obywatelskich. M. W. zajmowała się przydzielaniem dotacji klubom sportowym, które następnie musiały rozliczyć się z zagospodarowania pieniędzy. Świadek precyzyjnie opisała w jaki sposób doszło do ujawnienia procederu prowadzonego przez oskarżonego związanego z przyznawaniem dotacji dla (...). M. W. wskazała na problemy z przelaniem pieniędzy z przyznanej dotacji w związku z nieprawidłowym numerem konta klubowego podanego przez oskarżonego. Mianowicie wskazany numer konta figurował w systemie jako konto A. K. (1). Świadek precyzyjnie przedstawiła przebieg rozmowy z oskarżonym, w tym odnośnie wątpliwości, co do istnienia firmy PPHU (...). M. W. zrelacjonowała sposób, w jaki oskarżony tłumaczył się z faktu znajomości z właścicielami firmy oraz dlaczego na przedstawionych fakturach wystawionych przez tą firmę, wskazany był numer konta klubu. Świadek zrelacjonowała również okoliczności związane z dostarczeniem przez oskarżonego wydruku z (...) wystawionego na firmę PPHU (...) oraz wyjaśnienia oskarżonego w jaki sposób uzyskał ten wydruk z Urzędu Gminy T.. Nadto świadek podała kolejne wypowiedzi oskarżonego co do faktu, iż jednak nie uzyskał zaświadczenia z Urzędu Gminy T., lecz od właścicieli firmy, którzy przekazali mu fałszowany wydruk z (...), podstawiając dane z firmy zarejestrowanej uprzednio na oskarżonego. M. W. przedstawiła procedury związane z przydzielaniem od Starostwa Powiatowego w P. funduszy w ramach współorganizowania imprez oraz dotacji. Świadek podkreśliła przy tym, iż obowiązkiem dotowanego było podanie w umowie o dotacje numeru rachunku bankowego należącego do klubu, jednoznacznie oświadczając, iż nie wyraziłaby zgody na przelanie środków z dotacji na rachunek prywatny. Dodatkowo wskazała, iż gdyby do umowy załączono uchwałę wskazującą numer rachunku na który należy przekazać dotację, zażądałaby potwierdzenia, że jest to rachunek klubu.

Ocena wiarygodności dowodu z zeznań M. W. (2) stanowiła efekt rozważenia całokształtu ujawnionych przez świadka okoliczności, i to w powiązaniu z innymi dowodami opisującymi zdarzenia będące przedmiotem osądu w sprawie. Depozycje M. W. miały potwierdzenie w zeznaniach innych świadków oraz w dowodach obiektywnych, a nadto nie były chwiejne i nie zawierały sprzeczności.

Brak jest także podstaw do podważenia wiarygodności zeznań świadka S. G. – R., naczelnika Starostwa Powiatowego w P. wydziału infrastruktury społecznej ds. obywatelskich. Świadek podobnie jak M. W. opisała w jaki sposób doszło do ujawnienia nieprawidłowości związanych z postępowaniem oskarżonego w związku z przyznawaniem dotacji. S. G. – R. wskazała na podanie przez J. K. w umowie o dotację numeru konta bankowego, który istniał już w archiwum starostwa jako konto A. K. (1), właścicielki firmy PPHU (...) w Tuszynie. Świadek opisała przebieg rozmowy M. W. z oskarżonym, jego tłumaczenia co do współpracy z firmą (...) oraz jego zapewnienia, że ma bezpośredni telefon do A. K. (1) - właścicielki firmy (...). Nie chciał jednak przekazać tego numeru wskazując, iż A. K. (1) wyjechała za granice. Nadto świadek wskazał na fakt, iż oskarżony przedłożył w starostwie potwierdzenie z Pa- Co- Banku, że podany numer konta należy do klubu oraz złożył zaświadczenie z (...) dotyczące firmy PPHU (...). Świadek opisała tłumaczenia oskarżonego co do sposobu uzyskania zaświadczenia z Urzędu Gminy T., jego późniejsze sprostowanie, ze jednak dokument ten otrzymał od A. K. (1) i w końcu stwierdzenie oskarżonego, że A. K. (1) sfałszowała zaświadczenie podając na nim dane firmy, którą wcześniej prowadził sam J. K. (1).

S. G. – R. rzeczowo i logicznie opisała procedury przyznawania dotacji oraz procedury realizacji programu współorganizacji imprez.

Na przymiot wiarygodności zasługiwały zeznania świadka Ł. S. (2) – pracownika Urzędu Miejskiego w P.. Świadek przedstawił procedury związane z przyznaniem dotacji dla (...), fakt złożenia poszczególnych wniosków o dotację i zawartych w ich wyniku umów. Świadek wskazał także na obowiązek składania sprawozdań z wykonania umów, podając, iż w przypadku (...), nie stwierdzono uchybień w zakresie merytoryczności poniesionych wydatków. Nadto Ł. S. wskazał na fakt komisyjnego sprawdzenia działalności klubu oraz jego wyniki. Przeprowadzono kontrola nie wykazała nieprawidłowości.

Nie było podstaw by odmówić wiary zeznaniom świadków S. B. i P. K. (2), którzy jako pracownicy Urzędu Miasta P. przeprowadzili kontrolę dotyczące udzielonych klubowi (...) dotacji w roku 2012 i 2013 roku. Świadkowie przedstawili przebieg tej kontroli, sposób jej przeprowadzenia (była prowadzona na podstawie przedłożonej dokumentacji w postaci sprawozdań wraz z załącznikami) oraz wnioski z niej wypływające. W wyniku kontroli ujawniono fakt, iż poszczególne faktury załączone do sprawozdań wystawione były przez firmę PPHU (...), która w rzeczywistości nie istniała. Zeznania powyższych świadków były logiczne, zbieżne z materiałem dowodowym o charakterze obiektywnym.

Na walor wiarygodności zasługiwały depozycje świadka B. K. (2), księgowej Urzędu Miejskiego w P.. Świadek wskazała na konieczność zawarcia w umowie o dotację numeru konta bankowego klubu, wskazując, iż jedynie na takie konto mogły być przelane środki.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków R. J. (2) i P. M. (2), których synowie byli zawodnikami (...). Świadkowie opisali zasoby sprzętu sportowego w klubie oraz sposób jego zakupu. Świadkowie nie mieli żadnych informacji na temat firmy PPHU (...). Brak było powodów, by odmówić wiary ich relacjom.

Jako wiarygodne sąd ocenił zeznania świadka J. K. (3), który jako trener zawodników (...) uczestniczył w obozie sportowym w S.. Świadek opisał sposób transportu zawodników i sprzętu na obóz sportowy wskazując, iż sprzęt ten (piłki, znaczniki) oraz bagaże zawodników transportowane były autokarem razem z uczestnikami. Świadek nie przypominał sobie, by na obóz zabierane było jakieś szczególne wyposażenie typu murki i inny tego typu sprzęt. Wskazał nadto, iż w trakcie obozu dostarczona była woda mineralna. Z relacji J. K. wynika, iż transport był organizowany przez J. W. (1), który trudnił się organizacją tego typu wyjazdów. Świadek jednoznacznie wskazał, iż transport organizowała osoba, która zajmowała się organizacją całego obozu. Wypowiedzi świadka są jasne, logiczne, nie zawierają istotnych sprzeczności. Drobne nieścisłości pojawiające się w jego wypowiedziach nie mogły podważyć jego wiarygodności.

Jako prawdziwe sąd ocenił zeznania świadka A. K. (2), która w ramach wolontariatu była księgową (...). Świadek przedstawiła czynności, jakie wykonywała w klubie. Miedzy innymi wskazała, iż na podstawie dokumentów (druki KP, faktury) dostarczonych od oskarżonego, sporządzała sprawozdania z przyznanych dotacji. A. K. oświadczyła, iż nie sprawdzała autentyczności przedkładanych przez J. K. dokumentów. Podała nadto, iż wszystkie wnioski o dotację sporządzał Prezes J. K. (1). A. K. nie była świadkiem sporządzania wniosków. Z relacji świadka wynika, iż nie brała ona udziału w żadnych czynnościach będących przedmiotem księgowanych faktur, nie miała informacji w jakich okolicznościach i kto sporządzał przekazywane jej przez oskarżonego dokumenty. Świadek nie miała także dostępu do konta bankowego klubu. W ocenie sądu relacje świadka A. K. były jasne, logiczne i wiarygodne.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków I. G. i J. W. (2). Osoby te ogólnikowo przestawiły w jaki sposób i kto zajmował się organizacją sprzętu sportowego w (...) Włókniarz. Świadkowie ci nie pełnili żadnych funkcji decyzyjnych w klubie i nie mieli jednak informacji istotnych z punktu widzenia odpowiedzialności karnej oskarżonego, dlatego tez relacje tych osób nie miały wpływu na wydane rozstrzygniecie. Powyższe odnieść należy także do zeznań P. G. (3), którego firma transportowa w kwietniu 2013 r. wykonała usługę transportu zawodników (...) Włókniarz.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka K. K. (1), pełniącego funkcję vice-prezesa (...) w zakresie w jakim wskazał na problemy finansowe klubu, opisał podział obowiązków w klubie, fakt częściowego finansowania działalności klubu z własnych środków J. K. oraz w części, w jakiej świadek wskazał na etapie postępowania przygotowawczego faktu, iż nie miał wiedzy, kto był właścicielem rachunku bankowego podanego w podjętej w dniu 10 lutego 2011 r. uchwale zarządu (...) Włókniarz. Jako nieprawdziwe sąd ocenił relacje świadka w pozostałym zakresie. Niewiarygodne były wypowiedzi świadka złożone na etapie postępowania sądowego, iż zarząd świadomie podjął decyzję o przelaniu środków z dotacji na prywatny rachunek oskarżonego. Zeznania w tym zakresie są sprzeczne z wypowiedziami świadka złożonymi w postępowaniu przygotowawczym (k. 434 odwrót), w których wskazywał, iż nie miał wiedzy na kogo założony był wskazany w uchwale rachunek bankowy. Świadek zeznał wówczas, iż podpisując się pod uchwałą nie sprawdzał do kogo ten numer należy. K. K. nie potrafił logicznie wytłumaczyć skąd wynikała zmiana jego zeznań, wskazując lakonicznie, iż „nie chciał by wszystko było na prezesa”. Jako nieprawdziwe ocenić należało relacje świadka, w których wskazywał na dokonywanie transakcji z przedstawicielami firmy PPHU (...). Zeznania w tym zakresie sprzeczne były z pozostałym materiałem dowodowym , który sąd ocenił za wiarygodny i z którego jasno wynika, iż firma taka nie istniała. Trudno zatem uznać za prawdziwy fakt współpracy z taką firmą. Oprócz ogólnikowego stwierdzenia, iż przedstawiciele firmy (...) przyjeżdżali białym busem, świadek nie potrafił podać jakichkolwiek szczegółów dotyczących transakcji. Nadto w zeznaniach pojawiły się istotne rozbieżności, mianowicie K. K. twierdząc, iż był obecny podczas jednej z transakcji wskazał na etapie śledztwa, iż ktoś z firmy (...) przywiózł worki z nienadmuchanymi piłkami. Słuchany przed sądem podał, iż biorąc piłki od firmy (...) od razu wysypał je na podłogę i gdyby było coś nie tak to od razu zauważyły ten fakt, gdyż piłki były nadmuchane. Wskazał nadto, iż w dwóch piłkach było mało powietrza i od razu zostały zwrócone, w zamian za co klub otrzymał dwie następne. Trudno uznać, iż świadek, który jak sam stwierdził, był obecny tylko przy jednej transakcji, tak odmiennie zrelacjonował jej przebieg. Stwierdzić trzeba, iż w zeznaniach tych pojawiły się ewidentne sprzeczności, nadto po kilku miesiącach wskazano na okoliczności o wyjątkowym charakterze, które z punktu widzenia doświadczenia życiowego, nie mogły zostać zapomniane przez świadka.

Jako wiarygodne sad ocenił zeznania świadka P. G. (1), członka zarządu (...) Włókniarz w zakresie w jakim wskazał na problemy finansowe klubu, opisał podział obowiązków w klubie, fakt częściowego finansowania działalności klubu z własnych środków J. K. oraz w części, w jakiej świadek wskazał na etapie postępowania przygotowawczego faktu, iż nie miał wiedzy, kto był właścicielem rachunku bankowego podanego w podjętej w dniu 10 lutego 2011 r. uchwale zarządu (...) Włókniarz (k. 432). Nieprawdziwe były relacje świadka złożone przed sądem, iż wszyscy członkowie zarządu zdecydowali o przelaniu pieniędzy z dotacji na konto oskarżonego. Mimo, iż świadek podczas przesłuchania w postępowaniu przygotowawczym wskazał, iż głosując na uchwałę i się pod nią podpisując nie sprawdzał czyi numer rachunku jest w niej zawarty, to przed sądem oświadczył, iż wiedział, że jest to konto prezesa. P G. nie potrafił przy tym logicznie wyjaśnić zmiany zeznań w tym zakresie. Lakonicznie podał, iż mógł nie zrozumieć zadanego pytania stwierdzając nadto, iż sam nie wie dlaczego udzielił takiej odpowiedzi na przesłuchaniu.

Jako niewiarygodne sąd uznał zeznania świadka G. P. (1), członka zarządu (...). Relacje tego świadka były chaotyczne i rozbieżne. Słuchany przed sądem świadek wpierw wskazał, iż dotacje powinny być przelane na konto klubowe. Następnie, podczas tego samego przesłuchania, podał, iż nie wiedział, iż warunkiem uzyskania dotacji jest wskazanie konta klubu, a nie prywatnego rachunku. Świadek zeznał nadto, iż uczestniczył w podejmowaniu uchwały o przelaniu pieniędzy z dotacji na konto prezesa. Wskazał, iż podejmując uchwałę członkowie zarządu nie mieli świadomości, że jest to konto prywatne prezesa. Chwile później świadek sprostował swoją wypowiedź, wskazując, iż on miał taką świadomość. Świadek nie znał przy tym numeru konta J. K. (1), nie pamiętał, czy w uchwale widniał zapis, że podany numer konta należy do oskarżonego. W pozostałym zakresie zeznania świadka nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Świadek nie miał wiedzy odnośnie przyznanych dotacji, faktur, sprawozdań, nie zajmował się zaopatrzeniem sprzętu sportowego.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadka W. K. (1) pełniącego funkcję sekretarza klubu (...) jedynie w zakresie, w jakim wskazał na sposób finansowania klubu (uzyskiwanie pieniędzy z dotacji, prywatnych pieniędzy działacz, w tym prezesa i sponsorów) oraz w części w jakiej wskazał na etapie postępowania przygotowawczego, iż nie wiedział na kogo był założony podany w uchwale numer rachunku bankowego. Niewiarygodne były wypowiedzi świadka złożone przed sądem, iż wiedział, że to jest rachunek prezesa. Jednocześnie świadek nie potrafił logicznie wytłumaczyć skąd wynikała zmiana jego zeznań, insynuując nieprawidłowe przesłuchanie przeprowadzone przez policjanta.

Niewiarygodne w ocenie sądu były zeznania świadka R. R. (2), który wskazał, iż sprzęt na obóz w S., typu piłki lekarskie, płotki, materace, murki itp. był dostarczany osobnym busem. Zeznania powyższe sprzeczne są z wypowiedziami świadka J. K. (6), trenera sekcji piłkarskiej, który podał, iż sprzęt typu piłki był transportowany na obóz autokarem wraz z zawodnikami. Nadto J. K. stwierdził, iż nie przypomina sobie, by na obóz zabierane było jakieś inne szczególne wyposażenie z klubu typu np. murki. Trudno uznać za logiczny fakt, iż trener nie miałby wiedzy co do sprzętu jakim dysponowałby na obozie sportowym.

Wszystkie powyższe okoliczności spowodowały zatem, iż niemożliwym stało się uznanie za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego J. K. (1), w zakresie w jakim zakwestionował swoje sprawstwo. Nie można uznać za prawdziwe twierdzeń oskarżonego, iż nawiązał jakąkolwiek współpracę z firmą PPHU (...) z Tuszyna. Jak wynika z pozostałego materiału dowodowego będącego podstawą rekonstrukcji stanu faktycznego sprawy podmiot taki nigdy nie istniał. Podatnik o takiej nazwie nie figurował w systemach SeRce oraz P., wskazany na fakturach NIP był błędny. Nie było nadto w Tuszynie ulicy 1-go maja 16, co wynika z pisma Naczelnika Urzędu Skarbowego Ł.( k. 170, 176), pisma Ministerstwa Gospodarki (k. 171), zeznań świadków: M. W., S. G. – R., P. K. k. 278 odwrót, S. B.. Oskarżony nie potrafił w racjonalny, logiczny sposób przedstawić okoliczności mogących świadczyć, iż rzeczywiście współpraca z tą firmą miała miejsce. W dzisiejszej rzeczywistości i realiach funkcjonowania gospodarki trudno uznać za prawdziwe wyjaśnienia oskarżonego, iż mimo wskazywanego przez niego okresu współpracy z firmą (...) (około 7 lat) nie miał do ich właścicieli, czy przedstawicieli jakiegokolwiek kontaktu (numer telefonu, adres), nigdy nie był w siedzibie firmy. J. K. (1), który ma wykształcenie wyższe, aktywnie uczestniczy w życiu społecznym, nigdy nie pokusił się o sprawdzenie firmy, z którą, jak twierdził wiele lat prowadził interesy, nic nie wzbudziło u niego podejrzeń. Oskarżony nie znał nawet nazwiska mężczyzny o imieniu S., któremu jak twierdził płacił gotówką za dostarczony towar. Nieracjonalne są twierdzenia oskarżonego, iż umawiał się z właścicielami firmy, którzy wiedzieli, iż klub otrzymuje dotację w marcu, sierpniu i wrześniu i sami wówczas przyjeżdżali do klubu z dostawą sprzętu 2-3 razy w roku. Oskarżony nie wyjaśnił przy tym logicznie skąd dostawcy wiedzieli jakiego sprzętu potrzebuje klub, nadto skąd mieli pewność, ze oskarżony na pewno otrzyma dotację i w jakiej wysokości. Nie posiadając danych kontaktowych swoich dostawców oskarżony nie mógłby nawet zareklamować kupionego towaru, w przypadku, gdyby okazał się on uszkodzony. Jego wyjaśnienia odnośnie tego faktu, iż reklamację odbywały się przy następnej transakcji, były niedorzeczne. Skoro bowiem oskarżony nie miał kontaktu z przedstawicielami firmy, to jaką mógł mieć pewność, że przyjadą oni do klubu i następna transakcja w ogóle będzie miała miejsce. Nadto w wyjaśnieniach oskarżonego odnośnie tego aspektu stwierdzić należy istotne sprzeczności. Mianowicie podczas pierwszego przesłuchania na etapie postępowania przygotowawczego oskarżony oświadczył, iż nie potrafi podać marki samochodu, modelu, koloru ani numerów rejestracyjnych, którym przyjeżdżał S. (k. 317). Pod koniec tego samego przesłuchania

J. K. przypomniał sobie, iż mężczyzna o imieniu S. przyjeżdżał białym dostawczym I.. Samochód nie miał żadnych napisów ani cech charakterystycznych, numer rejestracyjny był z powiatu (...) wschodniego (...) numerów nie pamiętał.

Nadto żaden z przesłuchanych świadków, pracowników (...) (członków zarządu, trenerów), nawet nie kojarzył firmy PPHU (...) i nie widzieli jej przedstawicieli na terenie klubu z dostawą towaru. Nawet przyjmując, iż każda z tych osób nie była obecna przez cały czas na terenie klubu, to w związku ze wskazywaną przez oskarżonego kilkuletnią współpracą z firmą, dziwi fakt, iż nikt nawet nie zwrócił uwagi na samochód przywożący znaczną ilość sprzętu do klubu. Jedynym świadkiem, który wskazywał na obecność przy rozładunku towaru przywiezionego przez firmę (...) był K. K. (1), któremu jednak sąd odmówił wiary w zakresie, w jakim zrelacjonował przebieg transakcji. Ta kwestia została omówiona szczegółowo przy ocenie zeznań świadka K. K. i nie ma potrzeby powtarzać wskazanej powyżej argumentacji. Na niewiarygodność oskarżonego co do współpracy z firmą PPHU (...), jak również jego insynuacje, że został oszukany przez przedstawicieli tej firmy, świadczy także jego postępowanie w Starostwie Powiatowym w P. w dniach 13 i 14 marca 2014 roku i jego nielogiczne, zmienne tłumaczenia co do współpracy z firmą, M. W. (2) i S. R. (3) (oskarżony wskazywał wówczas na współpracę z panią K., której płacił za faktury, twierdził, że ma do niej numer telefonu, ale właściciele z synkiem wyjechali za granicę do Anglii), nadto jego działanie związane z przedłożeniem zaświadczenia z (...) dotyczącego prowadzonej działalności przez firmę.

Jako niewiarygodne sąd uznał wyjaśnienia oskarżonego, iż członkowie zarządu mieli wiedzę, co do faktu, iż podany numer konta bankowego w podjętej w dniu 10 lutego 2011 r. (k. 369) jest prywatnym rachunkiem bankowym J. K. (1). Jak bowiem wynika z materiału dowodowego było wręcz przeciwnie, poszczególne osoby podpisując się pod uchwałą nie miało świadomości, co do właściciela tegoż numeru konta. Istotnym jest przy tym fakt, iż nikt, oprócz oskarżonego, nie miał dostępu do konta, nikt nie był do niego upoważniony. Żaden z członków zarządu nie poddawał analizie wydruku konta i nie sprawdzał na co de fakto pieniądze były wydawane.

Jako nieprawdziwe sąd ocenił wyjaśnienia oskarżonego, iż transport sprzętu sportowego na obóz w S. wykonywała firma PPHU (...). Powyższe wypowiedzi nie korelują z pozostałym materiałem dowodowym. Przede wszystkim są sprzeczne z zeznaniami świadka J. K. (3), z którego relacji wynika, iż zawodnicy zostali przewiezieni na obóz autokarem, którym również zabrano piłki, znaczniki oraz bagaże zawodników. W trakcie obozu dostarczona była woda mineralna. Na obóz nie zabierano innego szczególnego sprzętu sportowego z klubu typu np. murki. Transport był organizowany przez J. W. (1), który trudnił się organizacją tego typu wyjazdów. Stwierdzić trzeba, iż świadek, który był obecny na obozie w charakterze trenera, miał wiedzę co do z jakiego sprzętu korzystano. Nadto, jak wynika z materiału dowodowego, firma PPHU (...) nie istnieje, a zatem siłą rzeczy nie mogła być wystawcą faktur.

Reasumując, odmówienie waloru wiarygodności wypowiedziom oskarżonego w zakresie, w jakim zanegował swoje sprawstwo oraz wskazał na fakt współpracy z firmą PPHU (...) nie było wyrazem dowolnego przekonania sądu, lecz stanowiło logicznie uzasadniony wniosek przeprowadzonego rozumowania, oparty na wynikach analizy obiektywnie ustalonych okoliczności rozstrzyganej sprawy. Sąd rejonowy skonfrontował treść relacji z wyjaśnień J. K. (1) z okolicznościami ustalonymi na podstawie innych dowodów będących podstawą ustaleń, co pozwoliło na ich negatywną ocenę.

Wskazać także trzeba, iż fakt, że poszczególne sprawozdania z dotacji nie zostały zakwestionowane przez dotującego nie świadczy o tym, iż pieniądze z przyznanych dotacji zostały przekazane na wskazany w nich cel. Skoro bowiem do sprawozdań załączano sfałszowane faktury, to trudno uznać, iż sprawozdania były poprawnie sporządzane.

Sąd przydał walor wiarygodności wypowiedziom oskarżonego w zakresie w jakim opisał sytuację finansową (...), fakt, iż częściowo współfinansował klub z własnych środków, jego zaangażowanie w działalność klubu. Również wiarygodne były wypowiedzi oskarżonego, w których przedstawił w jaki sposób podrobił umowę o prowadzenie rachunku klubowego, mianowicie jak sam oskarżony podał na umowę tą nakleił numer rachunku prywatnego, który wyciął z własnej umowy, następnie skserował ten dokument i to ksero przekazał do starostwa. Wyjaśnienia w powyższym zakresie były logiczne, jasne i zbieżne z materiałem dowodowym będącym podstawą ustaleń faktycznych.

Wynik całościowej analizy zgromadzonych w sprawie środków dowodowych w sposób jednoznaczny wskazuje tymczasem, że J. K. (1) dopuścił się przypisanych mu czynów.

Czynność sprawcza przestępstwa z art. 286 § 1 k.k. polega na doprowadzeniu innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym lub cudzym. Doprowadzenie należy tu rozumieć jako wywołanie niekorzystnej dla pokrzywdzonego decyzji rozporządzającej w odniesieniu do jego mienia (O., Oszustwo..., s. 9 i n.). Nie każde doprowadzenie innej osoby do niekorzystnego rozporządzenia mieniem stanowi oszustwo. To ostatnie zachodzi tylko wtedy, kiedy sprawca działał w określony sposób, mianowicie wprowadzając w błąd, wyzyskując błąd lub wyzyskując niezdolność pokrzywdzonego do należytego pojmowania przedsiębranego działania (K., O wzajemnych relacjach..., s. 20). Oszustwo określone w art. 286 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym. Skutek stanowi niekorzystne rozporządzenie mieniem. Niekorzystne rozporządzenie mieniem to takie, które powoduje uszczerbek w istniejącym majątku pokrzywdzonego (damnum emergens) lub umniejszenie przyszłych zysków (lucrum cessans); B., Przestępstwo..., s. 81; G., (...)..., s. 11 i n. Stronę podmiotową oszustwa stanowi zamiar bezpośredni. Jest to przestępstwo kierunkowe ("w celu osiągnięcia korzyści majątkowej").

Przedmiotem ochrony przepisu art. 270 § 1 k.k. jest bezpośrednio wiarygodność dokumentów, a w następstwie pewność obrotu prawnego. Przestępstwo określone w art. 270 k.k. ma charakter powszechny. Przestępstwo materialnego fałszerstwa dokumentu może być popełnione albo przez podrobienie, albo przez przerobienie dokumentu w celu użycia za autentyczny, bądź tez poprzez posłużenie się podrobionym, czy przerobionym dokumentem jako autentycznym. Dokumentem jest przy tym każdy przedmiot, który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód okoliczności mającej znaczenie prawne.

Przestępstwo gospodarcze stypizowane w art. 297 § 1 polega na przedłożeniu przez sprawcę – działającego w celu uzyskania dla siebie lub dla kogo innego określonych w przepisie świadczeń – podrobionego, przerobionego, poświadczającego nieprawdę albo nierzetelnego dokumentu, albo nierzetelnego pisemnego oświadczenia dotyczącego okoliczności o istotnym znaczeniu dla uzyskania wymienionego wsparcia finansowego.

Jest to przestępstwo formalne. Aby go dokonać, nie jest potrzebne wystąpienie jakiegokolwiek skutku. Przedkładanie dokumentu lub oświadczenia należy rozumieć szeroko, jako wszelkie formy przedstawiania ich treści podmiotom udzielającym kredytu i pozostałych instrumentów finansowych

Pojęcie „oświadczenie" powinno być rozumiane zgodnie z nadawanym mu w języku potocznym znaczeniem, jako wypowiedź osoby, która oświadcza coś we własnym imieniu. Oświadczenie nierzetelne to nie tylko oświadczenie wprost kłamliwe, lecz także oświadczenie niepełne lub mogące wprowadzić w błąd. Jeśli chodzi o istotność okoliczności, których wystąpienie wynika z przedkładanych przez sprawcę dokumentów lub oświadczeń, to za okoliczności mające istotne znaczenie dla przyznania kredytu i pozostałych świadczeń należy uznać te okoliczności, których wystąpienie lub brak przesądziły o podjęciu przez pokrzywdzonego decyzji korzystnej dla sprawcy. Warunkiem odpowiedzialności za przestępstwo z art. 297 § 1 jest przedstawienie nieprawdziwych dokumentów i oświadczeń między innymi organowi lub instytucjom dysponującym środkami publicznymi. Przez organy oraz instytucje dysponujące środkami publicznymi należy natomiast rozumieć wszelkie jednostki organizacyjne, które mają możliwość przyznawania świadczeń wymienionych w § 1, przy czym środki na te świadczenia przynajmniej w części pochodzą ze środków publicznych, przez które należy rozumieć środki pochodzące z budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego, przeznaczone na działalność bieżącą i inwestycyjną, środki pozostające w dyspozycji państwowych funduszy celowych, środki, na które Skarb Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego udzieliły poręczenia, gwarancji lub dofinansowały koszt obsługi kredytu, a także środki przyznane na podstawie umów międzynarodowych oraz uzyskane z budżetu Unii Europejskiej (Aneta Michalska – Warias, Komentarz do art. 297 k.k., publ. Lex) .

Zebrany w sprawie materiał dowodowy w sposób nie budzący wątpliwości dał podstawy do stwierdzenia sprawstwa J. K. (1) w zakresie przypisanych mu czynów.

Odnosząc się do czynów przypisanych oskarżonemu w pkt 1 a i b wyroku nie ma wątpliwości, iż oskarżony działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Oskarżony przedkładał w Starostwie Powiatowym w P. jako autentyczne podrobione faktury VAT wystawione przez podmiot nieistniejący, czym wprowadzał w błąd pokrzywdzonego. Faktury te miały dokumentować fakt dokonania za wskazaną na nich kwotę zakupu nagród i medali w związku z zawodami sportowymi współorganizowanymi przez Powiat (...). Sprawca obejmował swoim zamiarem zarówno cel działania jak i sam sposób działania zmierzający do realizacji celu. J. K. (1) chciał uzyskać korzyść majątkową (w postaci przelewu kwot wynikających z przedłożonych faktur i w tym celu użył określonego działania, czym doprowadził pokrzywdzony Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem. Gdyby pokrzywdzony podmiot miał świadomość, że wskazana na fakturze firma nie istnieje, nie doszło by do współfinansowania imprezy sportowej i przelania środków. Powyższe nakazało przypisać oskarżonemu czynów polegających na tym, że

a) w czerwcu 2011 roku w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.306,25 złotych za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do faktu dokonania za wskazaną kwotę zakupu nagród i medali dla zwycięzców IV Ogólnopolskiego Memoriału w P. (...) imienia S. R. (1), współorganizowanego przez Powiat (...), poprzez przedłożenie jako autentycznego dokumentu w postaci podrobionej faktury VAT nr (...) wystawionej przez PPHU (...) A. K. (1), czym dział na szkodę Powiatu (...), czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

b) w okresie od listopada 2011 roku do 5 grudnia 2011 roku w P., w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.226,30 zł (dwa tysiące dwieście dwadzieścia sześć złotych i 30/100) za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd co do faktu dokonania za wskazaną kwotę zakupu nagród, pucharów, medali i statuetek dla zwycięzców i uczestników Mikołajkowego Turnieju P. (...) współorganizowanego przez Powiat (...) poprzez przedłożenie jako autentycznego dokumentu w postaci podrobionej faktury VAT nr (...) wystawionej przez PPHU (...) A. K. (1) czym działał na szkodę Powiatu (...), czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

W przypadku przypisanego czynu w pkt 2 wyroku oskarżony również działał w celu osiągnięcia korzyści majątkowej. Oskarżony składając w dniu 31 lipca 2012 r. sprawozdanie z wykonania zawartej umowy o dotację załączył jako autentyczne podrobioną fakturę VAT nr (...) wystawioną przez podmiot nieistniejący, czym wprowadzał w błąd pokrzywdzonego, co do faktu dokonania za wskazaną na fakturach kwotę sprzętu sportowego w postaci 100 piłek. Sprawca obejmował swoim zamiarem zarówno cel działania jak i sam sposób działania zmierzający do realizacji celu. J. K. (1) chciał uzyskać korzyść majątkową (w postaci zaniechania przez Powiat (...) wystąpienia o zwrot dotacji w wysokości wynikającej z faktury) i w tym celu użył określonego działania, czym doprowadził pokrzywdzony Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.900 zł. Gdyby pokrzywdzony podmiot miał świadomość, że załączone do sprawozdania dokumenty w postaci faktur są podrobione, pokrzywdzony wystąpiłby o zwrot przyznanej dotacji pobranej nienależnie, co wynikało z § 10 zawartej umowy (k. 27 odwrót). Oskarżony wypełnił zatem znamiona czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Jeśli chodzi o czyn przypisany w pkt 3 wyroku ustalony stan faktyczny dał podstawy do stwierdzenia, iż we wrześniu 2013 roku oskarżony działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 258,30 zł, za pomocą wprowadzenia pokrzywdzonego w błąd polegający na przedłożeniu w Starostwie Powiatowym w P. jako autentyczną podrobioną fakturę VAT nr (...) wystawioną przez podmiot nieistniejący. Faktura miała dokumentować fakt dokonania za wskazaną na niej kwotę zakupu medali w związku z zawodami sportowymi współorganizowanymi przez Powiat (...). Sprawca obejmował swoim zamiarem zarówno cel działania jak i sam sposób działania zmierzający do realizacji celu. J. K. (1) chciał uzyskać korzyść majątkową (w postaci przelewu kwoty wynikającej z przedłożonej faktury i w tym celu użył określonego działania. Gdyby pokrzywdzony podmiot miał świadomość, że wskazana na fakturze firma nie istnieje, nie doszło by do współfinansowania imprezy sportowej i przelania środków. Oskarżony wypełnił zatem znamiona czynu z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

W ocenie sądu ustalony stan faktyczny dał podstawy do przypisania oskarżonemu czynu z pkt 4 wyroku. W dniu 6 marca 2014 roku J. K. (1), w celu uzyskania od Powiatu (...) dotacji oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej zmierzał bezpośrednio do doprowadzenia pokrzywdzonego do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.000 zł za pomocą wprowadzenia w błąd polegający na złożeniu w uzupełnieniu wniosku o dotację nierzetelnego, niezgodnego z prawdą pisemnego oświadczenia dotyczącego posiadania przez (...) rachunku bankowego o numerze wskazanym w piśmie, które oskarżony przedłożył, które to oświadczenie miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji. Zamierzonego celu oskarżony nie osiągnął z uwagi na ujawnienie przez pokrzywdzonego niezgodności w zakresie numeru rachunku bankowego i wstrzymanie wypłaty dotacji. Nie ma przy tym żadnych wątpliwości, co do faktu, iż wskazanie nieprawidłowego numeru rachunku, który nie należał do klubu, miało istotny wpływ na przyznanie dotacji. Wszyscy przesłuchani w sprawie świadkowie będący przedstawicielami zarówno Powiatu (...), jak i Gminy M. P. zgodnie zeznali, że dotacja nie mogła być udzielona na rachunek innego podmiotu niż klub, to nie mógł być rachunek prywatny bądź firmowy. W umowie dotowany oświadczał, iż jest jedynym posiadaczem wskazanego numeru rachunku bankowego, zobowiązując się do utrzymania wskazanego rachunku nie krócej niż do chwili dokonania ostatecznych rozliczeń z dotującym. Dotujący nie podpisałby umowy o dotację i nie przelałby środków z dotacji, w sytuacji podania w umowie numeru konta prywatnej osoby.

Tym samym oskarżony wypełnił dyspozycję art. 13 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe i ocena pochodzących z niego środków dowodowych nakazała przypisanie oskarżonemu czynów w punkcie 5 a, b, c, d wyroku polegających na tym ,że:

a) w okresie od 30 stycznia 2013 roku do 4 kwietnia 2013 roku w P. w celu uzyskania od Powiatu (...) dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Powiat (...) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 3.500 zł, przekazanej w wyniku wykonania umowy Nr (...) z dnia 29 marca 2013 roku, na prywatny rachunek bankowy J. K. (1), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Powiatu (...) w błąd poprzez zawarcie we wniosku o przyznanie dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. nierzetelnego, niezgodnego z prawdą pisemnego oświadczenia dotyczącego posiadania przez (...) Klub Sportowy (...) P. rachunku bankowego o numerze wskazanym we wniosku, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, czym działał na szkodę Powiatu (...), czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

b) w okresie od 23 maja 2012 roku do 15 czerwca 2012 roku w P., w celu uzyskania od Gminy M. P. dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Gminę Miejską P. - Miasto P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 27.000 zł przekazanej w wyniku wykonania umowy E..426.2.2012 z dnia 13 czerwca 2012 roku, na prywatny rachunek bankowy J. K. (1), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Urzędu Miejskiego w P. w błąd poprzez zawarcie we wniosku o przyznanie dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. nierzetelnego, niezgodnego z prawdą pisemnego oświadczenia dotyczącego posiadania przez (...) Klub Sportowy (...) P. rachunku bankowego o numerze wskazanym we wniosku, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, czym działał na szkodę Gminy Miejskiej P. - Miasto P., czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

c) w okresie od 12 marca 2013 roku do 7 czerwca 2013 roku w P., w celu uzyskania od Gminy M. P. dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Gminę Miejską w P. - Miasto P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 46.800 złotych przekazanej w wyniku wykonania umowy E..426.1.2013 z dnia 8 kwietnia 2013 roku, na prywatny rachunek bankowy J. K. (1), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Urzędu Miejskiego w P. w błąd poprzez zawarcie we wniosku o przyznanie dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. nierzetelnego, niezgodnego z prawdą pisemnego oświadczenia dotyczącego posiadania przez (...) Klub Sportowy (...) P. rachunku bankowego o numerze wskazanym we wniosku, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, czym działał na szkodę Gminy Miejskiej P. - Miasto P., czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

d) w okresie od 13 czerwca 2012 roku do 10 września 2012 roku w P., w celu uzyskania od Gminy M. P. dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził Gminę Miejska P. - Miasto P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 2.200 złotych przekazanej w wyniku wykonania umowy Nr (...) z dnia 16 lipca 2012 roku o wsparcie realizacji zadania publicznego w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom społecznym, na prywatny rachunek bankowy J. K. (1), za pomocą wprowadzenia przedstawicieli Urzędu Miejskiego w P. w błąd poprzez zawarcie we wniosku o przyznanie dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. nierzetelnego, niezgodnego z prawdą pisemnego oświadczenia dotyczącego posiadania przez (...) Klub Sportowy (...) P. rachunku bankowego o numerze wskazanym we wniosku, które miało istotne znaczenie dla uzyskania dotacji, czym działał na szkodę Gminy Miejskiej P. - Miasta P., czym wyczerpał dyspozycję art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd przypisane oskarżonemu czyny realizujące znamiona z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. potraktował jako ciąg przestępstw. Nie budzi bowiem wątpliwości fakt, iż za każdym razem oskarżony działał z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w tym samym celu. Przedział czasowy pomiędzy czynami jest niewielki, co dodatkowo uzasadnia przyjęcie kwalifikacji z art. 91 § 1 kk. Ponadto przestępstwa te zostały popełnione zanim zapadł pierwszy nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw.

Ustalony stan faktyczny dał również podstawy do przypisania oskarżonemu w pkt 6 wyroku czynów zarzucanych w pkt V, VIII, IX, XI, XIII, XV aktu oskarżenia. Sąd uznał, iż oskarżony:

- w dniu 26 czerwca 2013 roku w P., użył jako autentycznego podrobionego dokumentu w postaci faktury VAT nr (...) w ten sposób, że załączył wymieniony dokument do złożonego w Starostwie Powiatowym w P. sprawozdania z wykonania zadania wynikającego z umowy dotacji Nr (...) z dnia 29 marca 2013 roku (czyn zarzucany w pkt V;

- w dniu 14 marca 2014 roku w P., użył jako autentycznego uprzednio podrobionego dokumentu w postaci umowy z dnia 10 kwietnia 2011 roku o prowadzenie dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. rachunku bankowego o numerze (...) w ten sposób, że przedłożył wymieniony dokument w Starostwie Powiatowym w P. w toku postępowania dotyczącego udzielenia dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. (czyn zarzucany w pkt VIII),

- w dniu 14 marca 2014 roku w P., użył jako autentycznego podrobionego dokumentu w postaci wygenerowanego elektronicznie zaświadczenia z Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej dotyczącego A. K. (1) prowadzącej działalność gospodarczą pod firmą PPHU (...), w ten sposób, że przedłożył wymieniony dokument w Starostwie Powiatowym w P. w toku postępowania dotyczącego udzielenia dotacji dla Młodzieżowego (...) Klubu Sportowego (...) P. (czyn zarzucany w pkt IX). Przy czym przypisując popełnienie tego czynu sąd uznał, iż został on popełniony w dniu 14 marca 2014 roku, a nie jak wskazał prokurator w akcie oskarżenia w dniu 18 marca 2014 roku. Co prawda na przedłożonym zaświadczeniu figuruje prezentata Starostwa Powiatowego w P., iż dokument ten wpłynął do urzędu w dniu 18 marca 2014 roku, to jednak z zeznań świadków M. W. oraz S. G. – R., wynika, iż dokument ten został złożony przez oskarżonego w tym samym dniu co dokument o prowadzenie rachunku bankowego tj. 14 marca 2014 r.

- w dniu 30 stycznia 2013 roku w P., użył jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci faktur VAT nr (...); (...); 17/12/2012 oraz 21/12/2012 w ten sposób, że załączył wymienione dokumenty do złożonego w Urzędzie Miejskim w P. sprawozdania z wykonania zadania wynikającego z umowy dotacji E.. 426.2.2012 z dnia 13 czerwca 2012 roku (czyn zarzucany w pkt XI);

- w dniu 29 stycznia 2014 roku w P., użył jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci faktur VAT nr (...); 17/08 oraz 3/09/2013 w ten sposób, że załączył wymienione dokumenty do złożonego w Urzędzie Miejskim w P. sprawozdania z wykonania zadania wynikającego z umowy dotacji E.. 426.1.2013 z dnia 8 kwietnia 2013 roku (czyn zarzucany w pkt XIII);

- w dniu 10 września 2012 roku w P., użył jako autentycznych podrobionych dokumentów w postaci faktur VAT nr (...) w ten sposób, że załączył wymienione dokumenty do złożonego w Urzędzie Miejskim w P. sprawozdania z wykonania zadania wynikającego z umowy dotacji Nr (...) o wsparcie realizacji zadania publicznego w zakresie przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom społecznym (czyn zarzucany w pkt XV).

Jak wynika z ustaleń faktycznych przedłożone przez oskarżonego jako autentyczne dokumenty w postaci faktur VAT, były wystawione przez podmiot nieistniejący tj. PPHU (...). Jeśli chodzi o przedłożoną jako autentyczna umowę o prowadzenie rachunku bankowego J. K. na umowę o prowadzenie rachunku klubowego nakleił numer rachunku prywatnego, który wyciął z własnej umowy. Później J. K. skserował ten dokument i to ksero przekazał do starostwa, jako autentyczną umowę. Nie było również wątpliwości, iż oskarżony użył jako autentycznego podrobionego dokumentu w postaci zaświadczenia z (...) dotyczącego firmy PPHU (...), który to dokument przedłożył w Starostwie Powiatowym w P..

Sąd przypisane oskarżonemu czyny realizujące znamiona z art. 270 § 1 k.k. potraktował jako ciąg przestępstw. Nie budzi bowiem wątpliwości fakt, iż za każdym razem oskarżony działał z wykorzystaniem takiej samej sposobności, w tym samym celu. Przedział czasowy pomiędzy czynami jest niewielki, co dodatkowo uzasadnia przyjęcie kwalifikacji z art. 91 § 1 kk. Ponadto przestępstwa te zostały popełnione zanim zapadł pierwszy nieprawomocny wyrok, co do któregokolwiek z tych przestępstw.

Oskarżony jest osobą pełnoletnią i w pełni poczytalną, co do wszystkich z przypisanych przestępstw działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim kierunkowym, nie ujawniły się przy tym żadne okoliczności mogące świadczyć o wyłączeniu bezprawności lub winy jego czynu. Oskarżony miał pełną możliwość pozostania w zgodzie z całokształtem porządku prawnego, z możliwości tej jednak świadomie nie skorzystał, dlatego należy w niniejszej sprawie postawić mu zarzut winy.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisane w punkcie 1 a –b czyny, popełnione w warunkach ciągu przestępstw jako okoliczności obciążające przy jej wymierzaniu sąd wziął pod uwagę:

- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego, godzącego w jedno z podstawowych dóbr chronionych przepisami Kodeksu karnego jakim jest mienie, a także godzące w wiarygodność dokumentów, a w następstwie pewność obrotu prawnego;

- wartość wyrządzonej przestępstwami szkody

- świadome dokonanie wyboru pomiędzy uzyskiwaniem dochodu dzięki pracy a czerpaniem korzyści z przestępstw

- postać zamiaru

Jako okoliczność łagodzącą sąd uwzględnił;

- uprzednią niekaralność oskarżonego;

- fakt, iż oskarżony pełniąc funkcję prezesa (...) współfinansował klub z własnych środków

- fakt, iż za kadencji oskarżonego jako prezesa, (...), był dobrze zaopatrzony w sprzęt sportowy, stroje dla zawodników

Mając na uwadze powyższe za przypisany w punkcie 1 wyroku ciąg przestępstw na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł. W przekonaniu sądu kara w wysokości 50 stawek dziennych jest adekwatna do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynów, jak i okoliczności czynów i uwzględnia dotychczasowy sposób życia J. K. (1). Ponadto kara w tym kształcie spełni cele tak indywidualno-, jak i ogólnoprewencyjne. O wysokości jednej stawki sąd orzekł mając na względzie sytuację materialną oskarżonego, wysokość uzyskiwanych dochodów, majątek. Wobec tego kwota 30 złotych, jako odpowiadająca jednej stawce dziennej grzywny, jest adekwatna do możliwości finansowych oskarżonego.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisany w punkcie 2 czyn, sąd wziął pod uwagę:

- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, godzącego w jedno z podstawowych dóbr chronionych przepisami Kodeksu karnego jakim jest mienie, a także godzące w wiarygodność dokumentów, a w następstwie pewność obrotu prawnego;

- wartość wyrządzonej przestępstwem szkody

- świadome dokonanie wyboru pomiędzy uzyskiwaniem dochodu dzięki pracy a czerpaniem korzyści z przestępstwa

- postać zamiaru

Jako okoliczność łagodzącą sąd uwzględnił;

- uprzednią niekaralność oskarżonego;

- fakt, iż oskarżony pełniąc funkcję prezesa (...) współfinansował klub z własnych środków

- fakt, iż za kadencji oskarżonego jako prezesa, (...) był dobrze zaopatrzony w sprzęt sportowy.

Mając na uwadze powyższe za przypisane w punkcie 2 wyroku przestępstwo na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 50 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł. W przekonaniu sądu kara w wysokości 50 stawek dziennych jest adekwatna do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynu, jak i okoliczności czynu i uwzględnia dotychczasowy sposób życia J. K. (1). Ponadto kara w tym kształcie spełni cele tak indywidualno-, jak i ogólnoprewencyjne. O wysokości jednej stawki sąd orzekł mając na względzie sytuację materialną oskarżonego, wysokość uzyskiwanych dochodów, majątek. Wobec tego kwota 30 złotych, jako odpowiadająca jednej stawce dziennej grzywny, jest adekwatna do możliwości finansowych oskarżonego.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisany w punkcie 3 czyn, sąd wziął pod uwagę:

- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, godzącego w jedno z podstawowych dóbr chronionych przepisami Kodeksu karnego jakim jest mienie, a także godzące w wiarygodność dokumentów, a w następstwie pewność obrotu prawnego;

- świadome dokonanie wyboru pomiędzy uzyskiwaniem dochodu dzięki pracy a czerpaniem korzyści z przestępstwa

- postać zamiaru

Jako okoliczność łagodzącą sąd uwzględnił;

- uprzednią niekaralność oskarżonego;

- fakt, iż oskarżony pełniąc funkcję prezesa (...) współfinansował klub z własnych środków

- fakt, iż za kadencji oskarżonego jako prezesa, (...) był dobrze zaopatrzony w sprzęt sportowy

- niewysoka wartość wyrządzonej szkody

Mając na uwadze powyższe za przypisane w punkcie 3 wyroku przestępstwo na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 30 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł. W przekonaniu sądu kara w wysokości 30 stawek dziennych jest adekwatna do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynu, jak i okoliczności czynu i uwzględnia dotychczasowy sposób życia J. K. (1). Ponadto kara w tym kształcie spełni cele tak indywidualno-, jak i ogólnoprewencyjne. O wysokości jednej stawki sąd orzekł mając na względzie sytuację materialną oskarżonego, wysokość uzyskiwanych dochodów, majątek. Wobec tego kwota 30 złotych, jako odpowiadająca jednej stawce dziennej grzywny, jest adekwatna do możliwości finansowych oskarżonego.

Wymierzając oskarżonemu karę za czyn przypisany w pkt 4 wyroku jako okoliczności obciążające przy jej wymierzaniu sąd wziął pod uwagę:

- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego, godzącego w jedno z podstawowych dóbr chronionych przepisami Kodeksu karnego jakim jest mienie, a także godzące w rzetelność, prawidłowość, uczciwość obrotu gospodarczego, w szczególności w ponadindywidualne interesy gospodarcze społeczeństwa;

- świadome dokonanie wyboru pomiędzy uzyskiwaniem dochodu dzięki pracy a czerpaniem korzyści z przestępstw

- postać zamiaru

Jako okoliczność łagodzącą sąd uwzględnił;

- uprzednią niekaralność oskarżonego;

- fakt, iż oskarżony pełniąc funkcję prezesa (...) współfinansował klub z własnych środków

- fakt, iż za kadencji oskarżonego jako prezesa, (...), był dobrze zaopatrzony w sprzęt sportowy, stroje dla zawodników;

- niewystąpienie rzeczywistej szkody spowodowanej działaniem oskarżonego (przestępstwo popełnione w fazie usiłowania)

Mając na uwadze powyższe za przypisane w punkcie 4 wyroku przestępstwo na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 40 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł. W przekonaniu sądu kara w wysokości 30 stawek dziennych jest adekwatna do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynu, jak i okoliczności czynu i uwzględnia dotychczasowy sposób życia J. K. (1). Ponadto kara w tym kształcie spełni cele tak indywidualno-, jak i ogólnoprewencyjne. O wysokości jednej stawki sąd orzekł mając na względzie sytuację materialną oskarżonego, wysokość uzyskiwanych dochodów, majątek. Wobec tego kwota 30 złotych, jako odpowiadająca jednej stawce dziennej grzywny, jest adekwatna do możliwości finansowych oskarżonego.

Wymierzając oskarżonemu za przypisane w punkcie 5 a-d czyny, popełnione w warunkach ciągu przestępstw jako okoliczności obciążające przy jej wymierzaniu sąd wziął pod uwagę:

- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego, godzącego w jedno z podstawowych dóbr chronionych przepisami Kodeksu karnego jakim jest mienie, a także godzące w rzetelność, prawidłowość, uczciwość obrotu gospodarczego, w szczególności w ponadindywidualne interesy gospodarcze społeczeństwa;

- świadome dokonanie wyboru pomiędzy uzyskiwaniem dochodu dzięki pracy a czerpaniem korzyści z przestępstw

- postać zamiaru

- wartość wyrządzonej poszczególnymi czynami przestępstw

- działanie na szkodę różnych pokrzywdzonych

- ilość popełnionych czynów składających się na ciąg przestępstw

Jako okoliczność łagodzącą sąd uwzględnił;

- uprzednią niekaralność oskarżonego;

- fakt, iż oskarżony pełniąc funkcję prezesa (...) współfinansował klub z własnych środków

- fakt, iż za kadencji oskarżonego jako prezesa, (...), był dobrze zaopatrzony w sprzęt sportowy, stroje dla zawodników;

Mając na uwadze powyższe za przypisany w punkcie 5 a-d wyroku ciąg przestępstw na podstawie art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art. 37 a k.k. sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 150 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł. W przekonaniu sądu kara w wysokości 150 stawek dziennych jest adekwatna do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynów, jak i okoliczności czynów i uwzględnia dotychczasowy sposób życia J. K. (1). Ponadto kara w tym kształcie spełni cele tak indywidualno-, jak i ogólnoprewencyjne. O wysokości jednej stawki sąd orzekł mając na względzie sytuację materialną oskarżonego, wysokość uzyskiwanych dochodów, majątek. Wobec tego kwota 30 złotych, jako odpowiadająca jednej stawce dziennej grzywny, jest adekwatna do możliwości finansowych oskarżonego.

Wymierzając oskarżonemu karę za przypisane w punkcie 6 czyny popełnione w warunkach ciągu przestępstw jako okoliczności obciążające przy jej wymierzaniu sąd wziął pod uwagę:

- wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów oskarżonego, godzące w wiarygodność dokumentów, a w następstwie pewność obrotu prawnego;

- świadome dokonanie wyboru pomiędzy uzyskiwaniem dochodu dzięki pracy a czerpaniem korzyści z przestępstw

- postać zamiaru

- ilość czynów składających się na ciąg przestępstw

Jako okoliczność łagodzącą sąd uwzględnił;

- uprzednią niekaralność oskarżonego;

- fakt, iż oskarżony pełniąc funkcję prezesa (...) współfinansował klub z własnych środków

- fakt, iż za kadencji oskarżonego jako prezesa, (...), był dobrze zaopatrzony w sprzęt sportowy, stroje dla zawodników

- fakt, iż oskarżony opisał sposób działania, jeśli chodzi o czyn zarzucany w pkt VIII

Mając na uwadze powyższe za przypisany w punkcie 6 wyroku ciąg przestępstw na podstawie art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 91 § 1 k.k. sąd wymierzył oskarżonemu karę grzywny w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł. W przekonaniu sądu kara w wysokości 100 stawek dziennych jest adekwatna do stopnia zawinienia oraz społecznej szkodliwości czynów, jak i okoliczności czynów i uwzględnia dotychczasowy sposób życia J. K. (1). Ponadto kara w tym kształcie spełni cele tak indywidualno-, jak i ogólnoprewencyjne. O wysokości jednej stawki sąd orzekł mając na względzie sytuację materialną oskarżonego, wysokość uzyskiwanych dochodów, majątek. Wobec tego kwota 30 złotych, jako odpowiadająca jednej stawce dziennej grzywny, jest adekwatna do możliwości finansowych oskarżonego.

Dokonując wyboru rodzaju kar za przypisane przestępstwa w punktach 1, 2, 3, 4, 5, 6 jaki należało zastosować względem oskarżonego, a mając na względzie sankcję przewidzianą za przypisane oskarżonemu przestępstwa (kara pozbawienia wolności, oraz w przypadku czynu z pkt 6 wyroku alternatywna kara pozbawienia wolności, ograniczenia wolności, grzywna), sąd skorzystał z możliwości zamiany rodzaju kary i zastosował art. 37 a k.k. (w przypadku czynów przypisanych w pkt 1,2, 3, 4, 5) kierując się przede wszystkim określoną w art. 58 § 1 k.k. dyrektywą prymatu kar wolnościowych, zgodnie z którą jeżeli ustawa przewiduje możliwość wyboru rodzaju kary, sąd orzeka karę pozbawienia wolności tylko wtedy, gdy inna kara lub środek karny nie może spełnić celów kary. W przekonaniu sądu cele kary – formułowane w odniesieniu do niekaranego uprzednio oskarżonego w sposób zdecydowanie lepszy niż orzeczenie względem oskarżonego kary pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania (analizowane warunki nie dają bowiem żadnych podstaw do rozważania wymierzenia kary bezwzględnej pozbawienia wolności), wypełni właśnie kara o charakterze wolnościowym w postaci kary grzywny, która to kara skutecznie uświadomi mu naganność postępowania.

Za zbiegające się ciągi przestępstw opisane i przypisane w punkcie 1, 5, 6 oraz przestępstwa opisane i przypisane w punkcie 2, 3, 4, na podstawie art. 91 § 2 k.k., art. 85 § 1 k.k., art. 86 § 1 i 2 k.k. w miejsce kar jednostkowych grzywny należało orzec wobec oskarżonego karę łączną 330 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł. Sąd orzekł wobec oskarżonego powyższą karę mając na względzie zasadę asperacji. Wymierzając oskarżonemu karę łączną sąd nie rozstrzygał ponownie o stopniu społecznej szkodliwości i winie poszczególnych przestępstw, lecz rozważył przedmiotowo-podmiotowy związek zachodzący między realnie zbiegającymi się przestępstwami oraz położył nacisk na cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma odnieść w stosunku do oskarżonego kara. Sąd z jednej strony wziął pod uwagę dosyć bliski związek czasowy między ciągami a pozostałymi przestępstwami, tożsamość zamiaru (bliski związek podmiotowy). Z drugiej strony sąd wziął pod uwagę okoliczność, że ciągi przestępstw i przestępstwa jednostkowe popełnione przez oskarżonego godzą w różne dobra prawnie chronione to jest przestępstwa przeciwko mieniu, wiarygodność dokumentów, prawidłowość obrotu gospodarczego oraz przestępstwa te zostały popełnione przeciwko różnym pokrzywdzonym. W przekonaniu sądu kara w powyższym rozmiarze spełni swoje cele zarówno w zakresie prewencji indywidualnej, uświadamiając oskarżonemu nieopłacalność popełniania przestępstw i powstrzymując go od ich popełniania w przyszłości, jak i prewencji generalnej. O wysokości jednej stawki sąd orzekł mając na względzie sytuację materialną oskarżonego, wysokość uzyskiwanych dochodów, majątek. Wobec tego kwota 30 złotych, jako odpowiadająca jednej stawce dziennej grzywny, jest adekwatna do możliwości finansowych oskarżonego.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Powiatu (...) łącznej kwoty 12190, 85 zł w związku z przypisaniem oskarżonemu czynów w punktach 1 a-b, 2, 3, 5a wyroku.

Na podstawie art. 46 § 1 k.k. sąd orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody w całości poprzez zapłatę na rzecz pokrzywdzonego Gminy Miejskiej P. – Miasto P. łącznej kwoty 76000 zł w związku z przypisaniem oskarżonemu czynów w punktach 5 b,c, d wyroku.

Powyższe było naturalną konsekwencją uprzedniego stwierdzenia spowodowania przez jego działanie określonych szkód majątkowych.

Na podstawie art. 627 k.p.k., § 2, § 14 ust. 2 pkt 3, § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. 2013, poz. 461.) sąd w pkt 10 i 11 wyroku zasądził od oskarżonego na rzecz oskarżycieli posiłkowych kwot po 756 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego. Sąd uwzględnił terminy rozprawy na których byli obecni pełnomocnicy oskarżycieli posiłkowych.

O kosztach sądowych sąd orzekł w myśl zasady, iż to oskarżony – a nie Skarb Państwa – powinien je ponieść, skoro to jego zawinione zachowanie było przyczyną ich powstania i dlatego też na podstawie art. 627 k.p.k. sąd zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1628,02 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych w całości. Na sumę tą złożyła się opłata od kary grzywny – 990 złotych, opłaty od kart karnych w postępowaniu przygotowawczym i sądowym – razem 60 złotych, 538,02 złotych wynagrodzenie biegłego grafologa, 40 złotych – ryczałt za doręczenie wezwań w postępowaniu sądowym i przygotowawczym.