Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Wołominie w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: SSR Alina Bielińska

Protokolant: Dominika Witkowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 19 maja 2016 r.

sprawy P. C. urodz. (...) w M.

syna B. i I. z d. K.

oskarżonego to, że:

w dniu 26.11.2014 r. w Z. nabył rzeczy uzyskane za pomocą czynu zabronionego kradzieży, w postaci kompletu kół samochodowych, to jest czterech felg aluminiowych marki O. z oponami marki C. rozmiar 205/55/16, o łącznej wartości 3000 zł,

tj. o czyn z art. 291 § 1 kk

oraz sprawy J. Ś. urodz. (...) w W.

syna S. i H. z d. W.

oskarżonego o to, że:

w dniu 26.11.2014 r. w Z. przyjął rzeczy uzyskane za pomocą czynu zabronionego kradzieży, w postaci kompletu kół samochodowych, to jest czterech felg aluminiowych marki O. z oponami marki C. rozmiar 205/55/16, o łącznej wartości 3000 zł,

tj. o czyn z art. 291 § 1 kk

orzeka

1.  oskarżonych P. C. i J. Ś. uznaje za winnych popełnienia zarzuconych im czynów i za to na mocy art. 291 § 1 k.k. w zw. z art. 37a k.k. i art.33§1 i 3k.k. w zw. z art. 4 § 1 kk w brzmieniu obowiązującym w dniu 26.11.2014r. (co odnosi się również do wszystkich zastosowanych w niniejszym wyroku przepisów ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. - Kodeks karny) skazuje P. C. na karę grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) złotych każda stawka oraz J. Ś. na karę grzywny w wysokości 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych po 10 (dziesięć) złotych każda stawka;

2.  na mocy art. 63 § 1 k.k. w zw. z art.4§1kk na poczet orzeczonej kary grzywny zalicza oskarżonemu J. Ś. okres jego rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 27.11.2014r. do dnia 28.11.2014 r. i karę grzywny uznaje za wykonaną w wymiarze czterech stawek dziennych;

3.  zasądza na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego J. Ś. kwotę 80 (osiemdziesięciu) złotych z tytułu opłaty sądowej, od P. C. kwotę 100 (sto) złotych oraz obciąża każdego z oskarżonych kosztami postępowania w kwotach po 50 (pięćdziesięciu) złotych.

IIK 57/16

UZASADNIENIE

Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 26.11.2014r. około godz. 17:00 M. M. pozostawił swój samochód marki O. (...) w garażu podziemnym przy ul. (...) w Z., na miejscu postojowym nr (...).

27.11.2014r. około godziny 13:00 stwierdził, że skradziono mu z w/w pojazdu 4 koła z oponami marki C. – rozmiar 205/55/16 oraz felgami aluminiowymi, o wartości 3000 zł.

27.11.2014r. we wczesnych godzinach rannych przyjechało do oskarżonego J. Ś. dwóch nieustalonych mężczyzn przywiozło mu skradzione koła, które ten sprzedał P. C..

Obaj oskarżeni mieli świadomość , iż koła pochodzą z czynu zabronionego.

Powyższe ustalenia Sąd oparł na wyjaśnieniach oskarżonych oraz na pozostałych dowodach wskazanych w akcie oskarżenia.

Oskarżeni do winy przyznali się. W toku postępowania przygotowawczego złożyli wyjaśnienia ostatecznie co do meritum zgodne z ustaleniami i wyraził zgodę na wydanie wyroku w trybie art.335§1kpk.

Prokuratura wraz z aktem oskarżenia wystąpiła z wnioskiem o wydanie wyroku bez przeprowadzenia rozprawy tj. o uznanie oskarżonych za winnych popełnienia zarzuconych im czynów z art.291§1kk i wymierzenie P. C. przy zastosowaniu art.37akk kary 8 grzywny w wysokości 50 stawek dziennych po 20 zł. każda, a J. Ś. kary grzywny w wysokości 80 (osiemdziesięciu) stawek dziennych po 10 zł. każda.

Z uwagi na to, iż okoliczności popełnienia przedmiotowych przestępstw przez oskarżonych nie budziły wątpliwości Sąd uznał, że cele postępowania zostaną osiągnięte mimo nie przeprowadzenia rozprawy i przychylił się do wniosku Prokuratury w zakresie winy i wymiaru kary.

Sąd popełnił przy orzekaniu błąd przyjmując za podstawę orzeczenia art.37akk, ustalając, iż opiera się na przepisach obowiązujących w dniu popełnienia przez nich zarzuconych im czynów, czyli w dniu 26.11.2014r., a wówczas nie obowiązywał przepis art.37akk. Powinien natomiast oprzeć swoje orzeczenie na zastosowaniu art.58§3kk, wówczas obowiązującej ustawy, bowiem przepisy tej ustawy stosował jako korzystniejsze w zakresie pkt. 2 wyroku, a zatem do całości orzeczenia winna być stosowana jedna ustawa, tj. ustawa obowiązująca w tym przypadku w czasie popełnienia czynów zarzuconych oskarżonym.

Z tych względów Sąd zawyrokował jak w części dyspozycyjnej.