Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 7 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie XI Wydział Gospodarczy w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Jakub Idziorek

Protokolant:Karolina Mateja

po rozpoznaniu w dniu 7 kwietnia 2016 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa E. P.

przeciwko T. C.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego T. C. na rzecz powódki E. P. kwotę 11369,60 zł (jedenaście tysięcy trzysta sześćdziesiąt dziewięć złotych sześćdziesiąt groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie, a od dnia 1 stycznia 2016 roku za opóźnienie w transakcjach handlowych od dnia 9 listopada 2012 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od pozwanego T. C. na rzecz powódki E. P. kwotę 2560,00 zł (dwa tysiące pięćset sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygnatura akt: XI GC 1267/14

Sprawa rozpoznawana w postępowaniu zwykłym

UZASADNIENIE

E. P. złożyła pozew w Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym przeciwko T. C. o zapłatę kwoty 11.369,60 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 9 listopada 2012 r. oraz złożyła wniosek o zasądzenie kosztów procesu postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. W uzasadnieniu wskazała, że sprzedawała pozwanemu drzewa i krzewy oraz wystawiła pozwanemu rachunek. Podała, że towary zostały pozwanemu wydane, a pozwany nie uregulował za nie ceny.

Nakazem zapłaty wydanym w Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym dnia 19 maja 2014 roku referendarz w Sądzie Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie w VI Wydziale Cywilnym orzekł zgodnie z żądaniem pozwu.

Pozwany w sprzeciwie od nakazu zapłaty w Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz złożył wniosek o zasądzenie kosztów procesu postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W treści pozwu wniesionego w uzupełnieniu braków po Elektronicznym Postępowaniu Upominawczym powódka podtrzymała swoje stanowisko w sprawie.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz złożył wniosek o zasądzenie kosztów procesu postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. W uzasadnieniu wskazał, że nie uznał zobowiązania wobec powódki. Podał, że dokonał częściowej zapłaty z tytułu rachunku. Wyjaśnił, że powódka nie wykazała tego, aby towar został wydany w sposób kompletny i w uzgodnionym terminie.

W piśmie z dnia 29 maja 2015 r. powódka wskazała, że podniesione przez pozwanego zarzuty są bezzasadne. Wyjaśniła, że pozwany nigdy nie odnosił zarzutów w stosunku do jakości wydanych towarów. Dodała, że zapłata kwoty objętej spornym rachunkiem nastąpiła już po otrzymaniu przez pozwanego przedsądowego wezwania od zapłaty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

E. P. sprzedała T. C. (prowadzącemu działalność gospodarczą jako S. C.) drzewa i krzewy: 3 szt. świerka serbskiego, 439 szt. barwinka, 55 szt. berberysu atropurpurea, 144 szt. berberysu nana atropurpurea, 2 szt. bluszczu, 275 szt. irgi coral beauty, 4 szt. miskanta chińskiego, 258 szt. śmiałka pogiętego, 64 szt. trzcinnika piaskowego, 34 szt. tawuły golden princess, 155 szt. tawuły goldmound, 48 szt. tawuły grefsheim, 468 szt. trzmuieliny emerald gaiety i 5 szt. rododendrona. Z tego tytułu E. P. wystawiła T. C. rachunek nr (...) z dnia 25 października 2012 r. na łączną kwotę 13 369,60 zł brutto z terminem płatności wyznaczonym na dzień 8 listopada 2012 r.

Dowód:

- rachunek, k. 23, 105.

Towar został osobiście zamówiony przez pozwanego, który przyjechał w tym celu do szkółki w S. czarnym v. (...). Rośliny zostały przygotowane dla pozwanego, czekały na niego kilka miesięcy, ponieważ pozwany twierdził, że prowadzona przez niego inwestycja nie była przygotowana do obsadzeń. Ostatecznie towar został odebrany przez pracownika pozwanego W. T., który sprawdził wszystkie rośliny. Nigdy też nie były składane reklamacje co do jakości sprzedanych roślin. T. C. zaakceptował wystawiony rachunek.

Dowód:

- rachunek, k. 23, 105,

- zeznania I. P., 166 – 167.

Pismem z dnia 29 maja 2013 r. E. P. wezwała T. C. do zapłaty kwoty 13.369,60 zł w terminie 7 dni od daty otrzymania wezwania.

Dowód:

- wezwanie do zapłaty, k. 24.

W dniu 10 lipca 2013 r. T. C. dokonał zapłaty kwoty 2.000 zł tytułem częściowej zapłaty za rachunek nr (...).

Dowód:

- potwierdzenie przelewu, k. 110,

- zeznania powódki E. P., k. 167 – 168.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo okazało się uzasadnione.

Powódka wyjaśniała, iż strony łączyła umowa sprzedaży. Zgodnie z art. Art. 535 § 1 k.c. Przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę.

Swoje żądania powódka wywodziła z faktu, iż sprzedała na rzecz powoda drzewa i krzewy za kwotę 13.369,90 zł brutto, zaś pozwany uiścił jedynie kwotę 2.000 zł. W ocenie Sądu strony zawarły umowę sprzedaży wymienionych na rachunku nr (...) roślin. Świadek I. P. i powódka dokładanie opisali przebieg zdarzeń, fakt osobistego zamówienia roślin przez pozwanego, oczekiwania na ich odbiór i ostatecznie odbiór przez pracowników pozwanego, którzy zajmowali się nasadzeniami. Z ten towar pozwany zapłacił powódce kwotę tylko 2.000 zł, co znamienne potwierdzenie przelewu wskazuje jako tytuł „częściową zapłatę za rachunek nr (...). Oznacza to że pozwany - mimo jego przeciwnych twierdzeń - zaakceptował wskazany rachunek, który szczegółowo wymienia zakupione rośliny. Pozwany nigdy nie przeczył też zapłacie tej kwoty 2000 zł – mimo, że przelew nastąpił z konta B. C., żony pozwanego, prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą G..

Pozwany zarzucał, że nie uznał zobowiązania wobec powódki i że powódka nie wykazała tego, aby towar został wydany w sposób kompletny i w uzgodnionym terminie. W tym zakresie Sąd w całości oparł się dokumentach przedłożonych przez strony oraz zeznaniach świadka I. P. i powódki. Świadek I. P. wyjaśnił, że pozwany złożył zamówienie osobiście, a towar został wydany jego pracownikom, zaś odbiór nastąpił w dniu, w którym wystawiono rachunek. Dodał, że nie zgłaszano uwag ani co do ilości, ani co do jakości sadzonek. Powódka podała natomiast, że pozwany nie kwestionował ilości i jakości sprzedanych roślin. Wskazała też, że pozwany zapłacił tylko kwotę 2.000 zł. Zarzuty pozwanego dotyczące niewydania towaru zatem okazały się nietrafne. W ocenie sądu pozwany takim stanowiskiem narusza art. 3 k.p.c. nakładający na stronę obowiązek dokonywania czynności procesowych zgodnie z dobrymi obyczajami, dawania wyjaśnienia co do okoliczności sprawy zgodnie z prawdą i bez zatajania czegokolwiek oraz przedstawiania dowodów. Jak wynika z przedstawionego przez powódkę dowodu w postaci rachunku nr (...) towar o wartości 13.369,60 zł został wydany W. T. – pracownikowi T. C.. Przedmiotowy rachunek jest wprawdzie dokumentem prywatnym i stanowi wprawdzie jedynie dowód tego, że osoba, która go podpisała, złożyła oświadczenie zawarte w tym dokumencie (art. 245 k.p.c.), jednakże powódka swoimi zeznaniami i zeznaniami świadka wykazała fakt sprzedaży roślin, ilości sprzedanych roślin oraz ustalonej ceny sprzedaży. Z drugiej strony strona pozwana nie zaoferowała żadnych dowodów świadczących, iż dane ujęte w rachunku nie są zgodne ze stanem faktycznym. Strona pozwana nie wykazała w szczególności aby T. C., lub jego pracownicy kwestionowali ilość lub jakość towaru bezpośrednio po wydaniu czy też w późniejszym terminie. W zasadzie, twierdzenia pozwanego niepoparte były jakimikolwiek dowodami, a sama treść odpowiedzi na pozew sprowadzała się do gołosłownej polemiki z twierdzeniami strony powodowej i w gruncie rzeczy zmierzać miała jedynie do przedłużenia postępowania.

Tym samym powództwo podlegało uwzględnieniu w całości.

Orzeczenie o odsetkach oparte zostało o przepis art. 481 k.c. stanowiącego, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia. Z kolei od 1 stycznia 2016 roku odsetkami ustawowymi między przedsiębiorcami są te określone w art. 8 ust. 1 w zw. z art. 4a ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o terminach zapłaty w transakcjach handlowych – jest to przepis bezwzględnie obowiązujący. Powódka żądała zasądzenia odsetek ustawowych, a w kodeksie cywilnym (i innych obowiązujących aktach prawnych) brak jest definicji „odsetek ustawowych”. Oznacza to zatem żądanie zasądzenia odsetek, których wysokość wynika z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa. Skoro termin płatności ustalony został na 8 listopada 2012 roku, zasadne było żądanie zasądzenia odsetek od dnia 9 listopada 2012 roku.

Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie świadka W. T.. Po wielokrotnych próbach wezwania świadka do stawiennictwa na rozprawie, Sąd na podstawie art. 242 k.p.c. oznaczył termin stronie pozwanej na przeprowadzenie dowodu z zeznań świadka. Ostatecznie ustalono, iż świadek od 2009 r. nie mieszka pod adresem wskazanym przez pozwanego, zaś pozwany nie wskazał innego adresu W. T.. Tym samym wniosek o przesłuchanie świadka podlegał oddaleniu z uwagi na niemożność skutecznego wezwania świadka na rozprawę.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu znajduje podstawę prawną w art. 108 § 1 zdanie pierwsze k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c., który stanowi, że strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Powódka poniosła koszty w postaci opłaty sądowej od pozwu w E. P. (...) w kwocie 143 złotych, wynagrodzenia pełnomocnika – 2400 zł, zgodnie z § 6 pkt 5 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 § Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348), koszt opłaty od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł.

W tym stanie rzeczy orzeczono, jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

S.S.R. J. I.