Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 24 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Elżbieta Minkowska

Protokolant: stażysta Iwona Dąbrowska

po rozpoznaniu w dniu 24 maja 2016 r. w Szczecinie

na rozprawie sprawy

1) z powództwa K. Z.

przeciwko małoletniemu B. K.

o obniżenie alimentów

2) z powództwa małoletniego B. K.

przeciwko K. Z.

o podwyższenie alimentów

I.  oddala oba powództwa;

II.  zasądza od Skarbu Państwa (Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie) na rzecz pełnomocnika z urzędu adwokat M. T. Kancelaria Adwokacka (...) ul. (...) lok. U/1 kwotę 60 zł (sześćdziesiąt) plus podatek VAT, za reprezentowanie w sprawie z urzędu powoda K. Z.;

III.  koszty postępowania, w tym zastępstwa prawnego pozwanej znoszą się wzajemnie.

Sygn. akt VIII RC 497/15

UZASADNIENIE

Powód K. Z. zwrócił się do Sądu z powództwem o obniżenie alimentów, które na mocy ugody zawartej przez Sądem Rejonowym w Szczecinie w dniu 23 czerwca 2004 r., w postępowaniu o sygnaturze akt R VIII C 548/03, zobowiązał się łożyć na rzecz małoletniego syna B. K. (poprzednio Z.) z kwoty po 400 zł miesięcznie do kwoty po 100 zł miesięcznie.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, iż w 2009 r. stwierdzono u niego kłębuszkowe zapalenie nerek i związku z powyższym, od października 2013 r. przebywa on na rencie inwalidzkiej oraz że obecnie jest całkowicie niezdolny do pracy. Kolejno powód wskazał, iż na swoim utrzymaniu, poza pozwanym, ma małoletnią córkę, oraz że z uwagi na swe schorzenie musi uczęszczać na dializy trzy razy w tygodni oraz że oczekuje na przeszczep nerki. Tytułem renty otrzymuje kwotę 1.200 zł miesięcznie, z czego 100 zł miesięcznie przeznacza na zakup leków.

W odpowiedzi pozwany, reprezentowany przez matkę O. K., wniósł o oddalenie powództwa i jednocześnie zwrócił się z powództwem wzajemnym o podwyższenie alimentów z kwoty po 400 zł miesięcznie do kwoty po 800 zł miesięcznie, płatnych do dnia 10 każdego miesiąca, począwszy od dnia wniesienia powództwa tj. od dnia
15 lutego 2016 r. wraz z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat.

W uzasadnieniu tak sformułowanego żądania pozwany – powód wzajemny wskazał,
iż od ostatniego orzekania o wysokości alimentów upłynęło przeszło 12 lat, w tym czasie koszty utrzymania małoletniego B. K. wzrosły. Od chwili zawarcia ugody
w postępowaniu o sygn. akt R VIII C 548/03 powód – pozwany wzajemny nie łożył dobrowolnie na utrzymanie dziecka i nie zapłacił na rzecz jego matki zasadzonej tytułem udziału w kosztach ciąży i porodu kwoty, a nawet porzucił pracę celem uniknięcia zajęcia przez komornika wynagrodzenia za pracę. Nigdy też nie interesował się losem syna, którego widział raz, zaraz po jego narodzinach. Egzekucja świadczeń alimentacyjnych okazała się skuteczna dopiero po uzyskaniu przez powoda – pozwanego wzajemnego świadczenia rentowego.

Kolejno wskazano, że aktualny, miesięczny koszt utrzymania małoletniego oscyluje wokół kwoty 2.000 zł miesięcznie, na co składają się m.in. koszty zakupu podręczników
i wyprawki szkolnej, ubrań, środków czystości, korepetycji oraz lekarstw, gdyż małoletni jest alergikiem oraz ma wadę wzroku.

Pismem wniesionym do Sądu w dniu 7 marca 2016 r. powód – pozwany wzajemny wniósł o oddalenie powództwa wzajemnego o podwyższenie alimentów i wskazał, iż nie jest w stanie łożyć na utrzymanie syna kwoty po 400 zł miesięcznie, a tym bardziej po 800 zł miesięcznie. Dodatkowo wskazał, że po przeszczepie nerki wystąpiły u niego komplikacje zdrowotne oraz że musi być poddawany leczeniu i hospitalizacji. Ostatecznie podniósł także, iż wykazane w pozwie wzajemnym koszty utrzymania małoletniego są w jego ocenie znacznie zawyżone.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni B. K., urodzony (...) w P., jest dzieckiem O. M. (obecnie K.) i K. Z.. Przed Zastępcą Kierownika Urzędu Stanu Cywilnego w P. powód uznał małoletniego jako swoje dziecko.

Dowód:

- odpis zupełny aktu urodzenia, k. 31;

- zaświadczenie, k. 32;

Ugodą zawartą przez Sądem Rejonowym w Szczecinie w dniu 23 czerwca 2004 r.,
w postępowaniu o sygnaturze akt R VIII C 548/03, K. Z. zobowiązał się łożyć na rzecz małoletniego syna B. K. (poprzednio Z.) alimenty
w kwocie po 400 zł miesięcznie.

Dowód:

- protokół ugody, w aktach sprawy R VIII C 548/03, k. 54 – 55.

W chwili zawarcia ugody powód miał ukończone 28 lat, był ogólnie zdrowy, zatrudniony był na stacji benzynowej za wynagrodzeniem 1.205,80 zł netto miesięcznie, zamieszkiwał wraz z partnerką, która pracowała jako pielęgniarka za wynagrodzeniem 800 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie K. Z., w aktach sprawy R VIII C 548/03, k. 54 – 55.

- zaświadczenie, w aktach sprawy R VIII C 548/03, k. 41;

Małoletni B. K. (poprzednio Z.) pozostawał pod stałą opieką lekarza kardiologa, zamieszkiwał wraz z matką u jej rodziców. Matka małoletniego przez okres
4 miesięcy po urodzeniu syna otrzymywała zasiłek macierzyński w wykocie po 600 zł miesięcznie, a następnie zasiłek dla osób bezrobotnych w kwocie po 366 zł miesięcznie, ponadto korzystała także ze środków pomocy społecznej.

Dowód:

- przesłuchanie O. M., w aktach sprawy R VIII C 548/03, k. 54 – 55.

W dniu 7 listopada 2005 r. K. Z. zwrócił się z wnioskiem do Prokuratury Rejonowej S. – Zachód o zwrócenie się w jego imieniu do Sądu z powództwem
o unieważnienie uznania małoletniego pozwanego – powoda wzajemnego jako swojego syna. W związku z faktem, iż badanie polimorfizmu DNA potwierdziło ojcostwa powoda względem pozwanego Prokurator odmówił uwzględnienia wniosku.

Dowód:

- pismo Prokuratora, k. 8.;

- wynik badania polimorfizmu DNA, k. 9 – 10.

W dniu 1 września 2007 r. powód zawarł związek małżeński z M. M. (obecnie Z.). Ww. zawarli umowę o ustanowieniu rozdzielności majątkowej
z wyrównaniem dorobków. Ze związku małżeńskiego ww. pochodzi małoletnia M. Z. (1).

Dowód:

- odpis skrócony aktu małżeństwa, k. 12;

- odpis skrócony aktu urodzenia, k. 13;

- kopia aktu notarialnego, k. 99 – 100.

M. Z. (2) zatrudniona jest w (...) Społem za wynagrodzeniem 2.098,31 zł netto miesięcznie. Ww. spłaca kredyt, rata kredytu wynosi 887,09 zł miesięcznie. Ponadto spłaca pożyczkę w zakładzie pracy.

Dowód:

- zaświadczenie, k. 78;

- potwierdzenie dokonania przelewu, k. 79;

- umowa pożyczki, k. 32;

- harmonogram spłat, k. 93.

K. Z. ma ukończone 41 lat, cierpiał z uwagi na chorobę przewlekłą – niewydolność nerek i poddany został przeszczepowi nerki, jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. Orzeczeniem wydanym przez lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w dniu 15 listopada 2013 r. powód – pozwany wzajemny został uznany za osobę całkowicie niezdolną do pracy. Na zakup leków przeznacza
on ok. 100 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie powoda – pozwanego wzajemnego K. Z., k. 307 – 308;

- orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, k. 15 – 16;

- orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, k. 20 – 21;

- karta informacyjna leczenia szpitalnego, k. 33 – 36, 107, 109 – 136, 138 – 166,

- kopie rachunków, k. 98;

- skierowanie, k,. 108;

- zaświadczenie, k. 137, 167.

Aktualnie powód – pozwany wzajemny pozostaje pod stałą opieką lekarza nefrologa
i kontynuuje leczenie po przeszczepie nerki. Ww. ostatnio hospitalizowany był w maju 2016 r. i planuje kontynuować leczenie.

K. Z. otrzymuje świadczenie rentowe w kwocie 1.475, 72 zł brutto miesięcznie. Przedmiotowe świadczenie zajęte jest przez komornika sądowego
w postępowaniu egzekucyjnym wszczętym celem przymusowego wyegzekwowania świadczeń alimentacyjnych. Ww. zamieszkuje wraz z małżonką i córką w mieszkaniu własnościowym, zakupnym na kredyt przez matkę swojej małżonki.

Dowód:

- przesłuchanie powoda – pozwanego wzajemnego K. Z., k. 307 – 308;

- zaświadczenie ZUS, k. 17 – 19, 104 – 106;

- zawiadomienie komornika, k. 101;

- kopia zajęcia świadczenia rentowego, k. 102 – 103;

- karta informacyjna leczenia szpitalnego, k. 224, 276.

Powód – pozwany wzajemny ostatni raz widział syna 14 lat temu, nie kontaktuje się
z nim w żaden sposób, nie łoży dobrowolnie na jego utrzymanie, nigdy nie zabrał go na wakacje.

Dowód:

- przesłuchanie powoda – pozwanego wzajemnego K. Z., k. 307 – 308;

- faktura, k. 80 – 83;

- umowa, k. 88;

- rozliczenie, k. 89 – 90;

- przedsądowe wezwanie do zapłaty, k. 91;

- potwierdzenie dokonania przelewu, k. 94 – 97.

Małoletni B. K. ma ukończone 14 lat i jest uczniem I klasy gimnazjum w L., do szkoły dojeżdża płatnym autobusem, miesięczny koszt przejazdów do szkoły małoletniego to kwota ok. 150 zł.

Ww. ma wadę wzroku i zalecenie noszenia okularów, ponadto cierpi z powodu alergii oraz korzysta z terapii podologicznej.

Usprawiedliwione koszty związane z utrzymaniem małoletniego B. K. opiewają na kwotę ok. 1.500 zł miesięcznie i w szczególności przedstawiają się
w wymiarze miesięcznym następująco: ok. 500 zł tytułem kosztów zakupu żywności;
ok. 400 zł tytułem udziału przypadającego na małoletniego w kosztach utrzymania mieszania (tj. w opłacie za czynsz i media w mieszkaniu), 100 zł miesięcznie tytułem opłat związanych ze szkołą (przybory, wyprawka szkolna). Podręczniki małoletni otrzymuje bezpłatnie. Pozwany – powód wzajemny korzysta z wypoczynku w formie organizowanych obozów i kolonii. Koszt takiego wyjazdu to kwota od 1.300 do 1.700 zł. Małoletni osiąga bardzo dobre wyniki w nauce, pobiera korepetycje z języka niemieckiego.

Dowód:

- przesłuchanie matki małoletniego pozwanego – powoda wzajemnego O. K.,
k. 271 – 272;

- zeznania świadka M. K., k. 269 – 270;

- zeznania świadka H. D., k. 270 – 271;

- potwierdzenie dokonania przelewu, k. 175 – 178, 187, 189 – 195;

- rachunek, k. 179;

- faktura, k. 180 – 181, 183, 196;

- wynik badania, k. 185;

- dowód wpłaty, k. 188;

- zaświadczenie, k. 229;

- dyplomy i wyróżnienia, k. 279 – 288.

Pozwany – powód wzajemny zamieszkuje wraz matką, siostrą i mężem matki. Matka małoletniego zatrudniona jest w Urzędzie Miejskim w S. za wynagrodzeniem 1.249,50 zł netto miesięcznie. Ww. pozostaje w związku małżeńskim z M. K.. Na swoim utrzymaniu, poza małoletnim synem ma jeszcze córkę w wieku 9 lat. Małżonek ww. prowadzi działalność gospodarczą z której uzyskuje dochód na poziomie 3.000 zł miesięcznie, dodatkowo pracuje jako doradca w formie niemieckiej za wynagrodzeniem ok. 600 euro miesięcznie. O. K. korzysta ze wsparcia finansowego męża oraz swojej matki, która przesyła jej ok. 500 euro miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie matki małoletniego pozwanego – powoda wzajemnego O. K.,
k. 271 – 272;

- zeznania świadka M. K., k. 269 – 270;

- zeznania świadka H. D., k. 270;

- zaświadczenie, k. 201.

Sąd zważył co następuje:

W pierwszej kolejności należy wskazać, iż pełnomocnik powoda – pozwanego wzajemnego, na rozprawie w dniu 24 maja 2016 r., zwrócił się o udzielenie zabezpieczenia w sprawie poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin – P. i Zachód
w S. T. S. pod sygn. akt Kmp1034/09. Sąd oddalił wniosek o udzielenie zabezpieczenia, albowiem tego samego dnia wydał orzeczenie merytorycznie kończące postępowanie w niniejszej sprawie. Wniosek strony powodowej podlegał zatem oddaleniu jako bezprzedmiotowy.

Zarówno powództwo K. Z. przeciwko małoletniemu B. K. o obniżenie alimentów jak i powództwo małoletniego B. K. przeciwko K. Z. o podwyższenie alimentów – oparte o przepis art. 138 k.r.o. – nie zasługiwały na uwzględnienie.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie i w aktach sprawy R VIII C 548/03,
a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów
i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów.

Ponadto podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły częściowo zeznania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda, częściowo zeznania pozwanego oraz zeznania świadków wymienionych w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia.

W odniesieniu do zeznań O. K., to Sąd uznał – częściowo odmienne od treści zeznania przedstawicielki ustawowej – że usprawiedliwione koszty związane
z utrzymaniem małoletniego powoda kształtują się na poziomie wskazanym w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia, albowiem tylko w tym zakresie zeznania ww. korespondowały z dowodami z dokumentów zgromadzonych w sprawie, a nadto znajdowały oparcie w świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego.

W odniesieniu do zeznań pozwanego, to Sąd uznał je za niewiarygodne w tej części,
w której ww. osoby wskazywały, że możliwości zarobkowe K. Z. nie pozwalają mu na partycypowanie w kosztach utrzymania dziecka na dotychczasowym poziomie, albowiem – co zostanie szerzej przedstawione w dalszej części rozważań –sytuacja majątkowa pozwanego przedstawia się nieco inaczej niż on deklaruje.

Podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły ponadto zeznania świadków H. D. i M. K.. Sąd dał wiarę ich zeznaniom, albowiem
w kwestiach przedmiotowo istotnych zeznana te korespondowały zarówno ze sobą, jak
i z treścią dokumentów zgromadzonych w sprawie, które z ww. względów zostały uznane przez niniejszy Sąd za wiarygodne.

Powództwa w zakresie żądania podwyższenia i obniżenia alimentów zostały oparte
o art. 138 k.r.o., zgodnie z którym w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

W odniesieniu do powołanego unormowania oczywistym jest stwierdzenie, że potrzeby uprawnionego oraz możliwości zarobkowe i majątkowego zobowiązanego mogą ulegać zmianom, a tym samym może ulegać zmianie wysokość świadczeń alimentacyjnych.
W razie zmiany stosunków zarówno uprawniony, jak i zobowiązany mogą żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego. Zmiana stosunków może prowadzić do uchylenia obowiązku alimentacyjnego, bądź do podwyższenia lub obniżenia alimentów. Zmiana orzeczenia dopuszczalna jest jednak tylko w razie zmiany stosunków powstałych po jego wydaniu, a jej ustalenie następuje przez porównanie stosunków obecnych z warunkami i okolicznościami uprzednio istniejącymi.

Strona powodowa domagając się zmiany orzeczenia w tym zakresie winna wykazać, zgodnie z zasadą rozkładu ciężaru dowodu wyrażoną w art. 232 k.p.c. i art. 6 k.c.,
że nastąpiła istotna zmiana okoliczności. Na stronie powodowej ciąży również obowiązek udowodnienia, że zmiana ta spowodowała, że kwota, do której łożenia zobowiązany był dotychczas pozwany nie jest adekwatna do jego sytuacji majątkowej oraz możliwości finansowych i zarobkowych, a także do usprawiedliwionych potrzeb powoda.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że potrzeby uprawnionego małoletniego B. K. uległy zwiększeniu.

W czasie ostatniego orzekania o wysokości alimentów małoletni miał on niespełna dwa lata i pozostawał pod opieką matki. Od tego czasu sytuacja chłopca uległa znacznej zmianie. Podjął on naukę w gimnazjum, co z pewnością łączy się z ponoszeniem przez matkę małoletniego dodatkowych kosztów związanych z zakupem podręczników
i artykułów szkolnych, pokryciem kosztów dojazdu do szkoły czy tez korepetycji, opłacaniem wycieczek szkolnych, wyjść klasowych i ubezpieczenia. Małoletni wszedł ponadto w wiek dojrzewania, co z kolei generuje koszty związane z koniecznością zakupu odzieży, dziecko bowiem wyrasta z ubrań, oraz odpowiedniego wyżywienia. Nadto, małoletni uczęszcza na zajęcia dodatkowe, na których uczy się języka niemieckiego, gdyż od niedawna uczęszcza do niemieckiej szkoły. Każda dodatkowa aktywność dziecka wiąże się natomiast ze zwiększonymi wydatkami. Jak wynika
z materiału zgromadzonego w sprawie małoletni powód jest zaangażowany i osiąga bardzo dobre wyniki w nauce. W związku z powyższym obowiązkiem rodziców, a zatem także i pozwanego jest zapewnienie dziecku możliwości rozwoju intelektualnego zgodnie z zainteresowaniami. W ocenie Sądu, ważnym jest, aby małoletni uprawniony mógł dalej rozwijać swoje umiejętności. Należy wskazać, iż świadczenia alimentacyjne nie mają służyć zaspokojeniu jedynie zatem tylko elementarnych potrzeb życiowych dziecka (typu wyżywienie, odzianie), ale mają też na celu stymulowanie ogólnie pojętego rozwoju dziecka i jego zainteresowań. Stąd też wszystkie wydatki związane ze szkołą, na które wskazywała matka dziecka, Sąd uznał za wydatki usprawiedliwione w rozumieniu powołanego art. 135 § 1 k.r.o. Poza tym z zaspokajaniem potrzeb dziecka związane są również koszty utrzymania mieszkania. Małoletni posiada też pewne problemy zdrowotne, z którymi wiążą się określone wydatki. W tej mierze Sąd uznał za jak najbardziej usprawiedliwione opłaty za okulary korekcyjne oraz za leki na alergię. Jednocześnie Sąd ustalając miesięczny koszt utrzymania małoletniego powoda uznał,
iż opieka medyczna w zakresie terapii podologicznej może być z powodzeniem realizowana w ramach Narodowego Funduszu Zdrowia, a nie w gabinecie prywatnym, co generuje zbyt wysokie koszty leczenia.

W ocenie Sądu, wszystkie wydatki wyszczególnione w stanie faktycznym niniejszego uzasadnienia jako koszty związane z utrzymaniem małoletniego powoda i we wskazanej tam wysokości są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o.,
a więc wydatkami, które powinny być pokrywane w pierwszej kolejności przez rodziców dziecka. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki oraz ich wysokość – oceniana przez pryzmat zasad doświadczenia życiowego i zawodowego – jest adekwatna do potrzeb małoletniego powoda przy uwzględnieniu jego wieku, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dziecka, potrzeby stymulowania jego rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się

z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W konsekwencji, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną. Postępowanie dowodowe wykazało zatem, że usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniego powoda opiewają na kwotę ok. 1.500 zł miesięcznie i w takim zakresie winny być pokrywane przez osoby zobowiązane do alimentacji dziecka w pierwszej kolejności,
tj. przez rodziców dziecka.

Zgodnie z art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać
w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego. Rozwiązanie przyjęte w art. 135 § 2 k.r.o. pozwala na spełnienie świadczeń alimentacyjnych przez zobowiązanych, którzy dysponują niewielkimi środkami pieniężnymi. Mają oni możliwość wykonywania obowiązku
w inny sposób niż przez dostarczenie środków pieniężnych dla uprawnionego.

Mając powyższe na uwadze należy wskazać, iż obecnie jedynie matka małoletniego zaspokaja osobiste starania o jego wychowanie. Jak wynika z zebranego w sprawie materiału dowodowego Powód – pozwany wzajemny ostatni raz widział syna 14 lat temu, nie kontaktuje się z nim w żaden sposób, nie łoży dobrowolnie na jego utrzymanie, nigdy nie zabrał go na wakacje i nie czyni żadnych starań, aby nawiązać jakikolwiek kontakt z małoletnim. Powyższe uzasadnia obciążenie powoda – pozwanego wzajemnego zdecydowanie większą częścią kosztów utrzymania syna, jednakże drugą pozytywną przesłankę - obok usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego - wpływającą na zakres świadczeń alimentacyjnych stanowią majątkowe możliwości zobowiązanego.
Jak ustalono K. Z. cierpi z uwagi na przewlekłą niewydolność nerek, aktualnie przechodzi rekonwalescencję po przeszczepie nerki, jego wyniki badań nie są zadowalające i w związku z tym często jest on hospitalizowany. W związku z tym został on uznany za osobę niepełnosprawną w stopniu znacznym i całkowicie niezdolną do pracy. Z uwagi na powyższe, aktualne możliwości zarobkowe powoda – pozwanego wzajemnego limitowane są wysokością otrzymywanego przez niego świadczenia rentowego.

K. Z. otrzymuje świadczenie rentowe w kwocie 1.475, 72 zł brutto miesięcznie. Z powyższej kwoty dokonuje zakupu leków za kwotę ok. 100 zł miesięcznie. Sąd miał ponadto na uwadze, iż poza małoletnim B. K. ma on na swoim utrzymaniu małoletnią córkę oraz że świadczenie to zajęte jest przez komornika sądowego w postępowaniu egzekucyjnym wszczętym celem przymusowego wyegzekwowania świadczeń alimentacyjnych, jednakże w tym miejscu należy wskazać, iż zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem doktryny i judykatury, rodzice są zobowiązani podzielić się z małoletnim dzieckiem nawet najskromniejszym dochodem, rezygnując z zaspokojenia własnych potrzeb ponad potrzeby niezbędne. Biorąc pod uwagę wszystkie powyższe okoliczności Sąd doszedł do przekonania kwota 400 zł miesięcznie mieści się w możliwościach zarobkowych i majątkowych powoda – pozwanego wzajemnego, gdyż po odliczeniu kwoty łącznie 500 zł (alimenty + leki) powinna pozostawać do jego dyspozycji kwota ok. 700 zł netto, z której to kwoty powinien mieć on możliwość wygospodarować środki, aby uczestniczyć w kosztach utrzymania małoletniej córki. Dodatkowo należy w tym miejscu wskazać, iż jak słusznie trafnie wskazywał pełnomocnik pozwanego – powoda wzajemnego fakt prowadzenia postępowania egzekucyjnego przeciwko K. Z. wynika
z niewywiązywania się wyłącznie przez niego z obowiązku alimentacyjnego względem syna w sposób dobrowolny i to w czasie na długo przed tym jak zapadł na chorobę nerek. Aktualnie poza alimentami bieżącymi komornik egzekwuje także należności na rzecz Funduszu Alimentacyjnego, który wypłacał świadczenia uprawnionemu w czasie gdy powód – pozwany wzajemny ze swojego obowiązku nie chciał realizować. Takie działania zobowiązanego nie mogą przesądzać o konieczności zmniejszenia rozmiaru jego obowiązku alimentacyjnego. Zdaniem Sądu, pierwszeństwa przed kosztami związanymi z utrzymaniem dziecka nie mogą mieć koszty związane ze spłatą zadłużeń,
a pozwany nie powinien zasłaniać się tymi trudnościami w zaspokajaniu aktualnych, usprawiedliwionych potrzeb małoletniego B. K..

W tym miejscy należy jeszcze wskazać, że K. Z. pomimo, iż nie pracuje
i pobiera świadczenia rentowe, które zajęte jest w postępowaniu egzekucyjnym, to ma zapewnione podstawowe środki do życia. Korzysta on bowiem ze wparcia finansowego oraz rzeczowego swojej małżonki oraz jej matki. Powód – pozwany wzajemny zamieszkuje w mieszkaniu żony, zakupionego na kredyt przez jej matkę. Korzysta także z samochodu swojej teściowej. Bez znaczenia pozostaje przy tym fakt, że łączy go
z małżonką umowa o ustanowieniu rozdzielności majątkowej z wyrównaniem dorobków. Znaczenie ma natomiast, że powód - pozwany wzajemny prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z małżonką, która jest osoba czynną zawodowo
i uzyskuje dochód rzędu 2.100 zł netto miesięcznie. Przy uwzględnieniu,
że małżonkowie są obowiązani do wzajemnej pomocy, Sąd doszedł do przekonania,
że pozwany jest w stanie, korzystając z pomocy finansowej małżonki, zaspokoić swoje potrzeby jednocześnie łożąc na utrzymanie małoletniego syna kwotę po 400 zł miesięcznie.

Odnoszą się w tym miejscu do żądania pozwu o podwyższenie alimentów Sąd doszedł do przekonania, że w okresie od ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów zmieniła się co prawda znacząco sytuacja pozwanego – powoda wzajemnego, jednakże okoliczności istniejące obecnie po stronie K. Z. uniemożliwiają obecnie wydanie orzeczenia o podwyższeniu alimentów. Usprawiedliwione potrzeby małoletniego zwiększyły się choćby wskutek pływu czasu od ostatniego orzeczenia
w przedmiocie wysokości alimentów, inne bowiem są koszty utrzymania osoby w wieku dwóch lat oraz osoby w wieku lat czternastu. Od ostatniego orzeczenia w przedmiocie alimentów upłynęło dwanaście lat, co uzasadnia przyjęcie, że zwiększyły się potrzeb B. króla wynikające ze zwiększenia jego potrzeb w zakresie wyżywienia czy kontaktów rówieśniczych. Nadto w okresie tym, powstały dodatkowe, wcześniej nie występujące, koszty wynikające z podjęcia edukacji w gimnazjum, obejmujące m.in. zakup książek, wyprawki szkolnej czy korepetycji. Powyższe uzasadnia utrzymanie obowiązku alimentacyjnego pozwanego, nie uzasadnia natomiast zwiększenia jego rozmiaru, bowiem co już sygnalizowano, sytuacja zdrowotna i majątkowa powoda – pozwanego wzajemnego uległa pogorszeniu i nie jest on w stanie łożyć na utrzymanie syna więcej niż po 400 zł miesięcznie. Nie jest wykluczonym, iż K. Z. odzyska pełnię sił i będzie miał możliwość podjęcia zatrudnienia. W takiej sytuacji przedstawicielka ustawowa małoletniego B. K. będzie mogła ponownie zwrócić się do Sądu z powództwem o podwyższenie alimentów.

Mając na uwadze powyższe, orzeczono jak w punkcie I sentencji wyroku.

K. Z. korzystał w niniejszym postępowaniu z pomocy zawodowego pełnomocnika ustanowionego z urzędu. W uwzględnieniu wniosku tego pełnomocnika Sąd – na podstawie § 7 ust. 1 pkt 11 oraz § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu – zasądził od Skarbu państwa na rzecz adw. M. T. kwotę 60 zł powiększoną o kwotę należnego podatku VAT.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie II wyroku.

Z uwagi na fakt, iż oddalono oba powództwa, to w punkcie III sentencji wyroku
o kosztach postępowania, w tym także o kosztach zastępstwa prawnego strony pozwanej – powodowej wzajemnej, Sąd orzekł stosownie do art. 100 k.p.c. – znosząc je wzajemnie między stronami.