Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 02 grudnia 2014 roku

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w W.,

VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym

Przewodniczący SSR Sylwia Smolarczyk

Ławnicy K. S., R. M.

Protokolant Maria Brejtkopf

po rozpoznaniu w dniu 02 grudnia 2014 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa M. M. (1)

przeciwko Instytutowi (...) z siedzibą w W.

o przywrócenie do pracy

I.  przywraca powódkę M. M. (1) do pracy w pozwanym Instytucie (...) w W. na dotychczasowych warunkach pracy i płacy;

II.  zasądza od pozwanego Instytutu (...) w W. na rzecz powódki M. M. (1) kwotę 2.574 zł (dwa tysiące pięćset siedemdziesiąt cztery złote) tytułem opłaty od pozwu, w tym kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

UZASADNIENIE

Pozwem złożonym w dniu 6 sierpnia 2013 r. M. M. (1) wystąpiła przeciwko pracodawcy Instytutowi (...) w W. o przywrócenie do pracy na dotychczasowych warunkach, ewentualnie o zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki odszkodowania z tytułu nieuzasadnionego i niezgodnego z prawem rozwiązania umowy o pracę w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia, a ponadto zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych (pozew k. 2-4 a.s.).

W uzasadnieniu pozwu powódka zarzuciła pozwanemu, iż wypowiadając umowę o pracę z powodu negatywnej oceny dorobku naukowego podał przyczynę nieprawdziwą.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na jego rzecz od powódki kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego, według norm przepisanych (odpowiedź na pozew k. 32-37 a.s.).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

M. M. (1) została zatrudniona w Instytucie (...) w W. na stanowisku p.o. adiunkta w Zakładzie (...) w wymiarze ½ etatu początkowo na okres próbny od dnia 1 lutego 2010 r. do 30 kwietnia 2010 r., a następnie na tych samych warunkach od dnia 1 maja 2010 r. do dnia 31 grudnia 2010 r. na podstawie umowy na czas określony. W dniu 1 lutego 2010 r. obie strony stosunku pracy podpisały aneks do umowy o pracę na mocy którego Instytut powierzył M. M. (1) realizację utworów zgodnie z oświadczeniem (zał. Nr 1) stanowiący przedmiot prawa autorskiego i ustalono warunki wynagradzania z tym związane (umowy k. 5-6 a.s., aneks k. 28 a.s.).

W piśmie z dnia 3 grudnia 2010 r. p.o. kierownika Zakładu (...) wystąpiła do Instytutu (...) w W. z podaniem o zatrudnienie M. M. (1) na podstawie umowy na czas nieokreślony na siatce inżynieryjno- technicznej na pełen etat w związku z odejściem na emeryturę B. C. i koniecznością przejęcia jej obowiązków (diagnostyka chorób lizosomalnych). Przełożona wskazała, że po kilkumiesięcznym okresie można bardzo pozytywnie ocenić kwalifikacje zawodowe M. M. (1), wiedzę biochemiczną oraz zaangażowanie w pracę zespołową (zeznania świadka M. M. (2) k. 112-113, pismo k. 20 a.s.).

W wyniku uwzględnienia ww. podania M. M. (1) została zatrudniona przez Instytut (...) w W. na podstawie umowy na czas nieokreślony od dnia 1 stycznia 2011 r. w pełnym wymiarze na stanowisku specjalisty inżynieryjno- technicznego. Miejscem świadczenia pracy był Zakład (...) (umowa k. 7 a.s.).

Średnie miesięczne wynagrodzenie powoda obliczone jak ekwiwalent z urlop wynosiło 4189 zł brutto (zaświadczenie o zarobkach – k 48).

M. M. (1) w roku 2011 r. ukończyła cztero- semestralne studia podyplomowe w zakresie analityki medycznej (świadectwo k. 16 a.s.).

Na mocy uchwały Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych z dnia 17 października 2011 r. M. M. (1) uzyskała prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej na mocy wpisu na listę diagnostów laboratoryjnych nr (...) (dokument k. 15 a.s.).

W piśmie złożonym w dniu 21 lutego 2012 r. M. M. (1) wystąpiła do pracodawcy z prośbą o wyrażenie zgody na odbycie specjalizacji z laboratoryjnej genetyki medycznej w trybie podstawowym – pięcioletnim w związku z zakwalifikowaniem się do odbycia specjalizacji na Uniwersytecie Medycznym w Ł. (pismo k. 17 a.s.).

Na mocy umowy z dnia 7 kwietnia 2012 r. zawartej pomiędzy Instytutem (...) w W. a M. M. (1) pracodawca wyraził zgodę na odbycie specjalizacji z zakresu laboratoryjnej genetyki medycznej w trybie podstawowym (specjalizacja trwa od 12 maja 2012 r. do 11 maja 2017 r.). W umowie zastrzeżono, że pracownik zobowiązany jest do pozostawania w zatrudnieniu z Instytutem (...) w W. przez okres trzech lat po odbyciu specjalizacji, a w przypadku rozwiązania umowy przed upływem ww. okresu pracownik jest zobowiązany do zwrotu poniesionych przez instytut kosztów oddelegowania i płatnego urlopu szkoleniowego (pismo k. 17 a.s., umowa k. 18-19 a.s.).

Zarządzeniem nr (...) z dnia 11 kwietnia 2013 r. Dyrektora Instytutu (...) określono zasady oceny pracowników inżynieryjno- technicznych Instytutu (...) w W.. Na mocy tego zarządzenia ustalono, że ocena ww. pracowników dokonywana jest nie rzadziej niż raz na dwa lata, pracownicy podlegający ocenie składają wypełnioną ankietę oceny pracownika inżynieryjno-technicznego do D. Planowania i Dokumentacji Naukowej do 29 kwietnia 2013 r., która stanowi podstawę oceny. Do przeprowadzenia szczegółowej oceny Dyrektor Instytutu powołuje Komisję ds. Oceny Kadry Naukowej. Przy ocenie pracownika inżynieryjno- technicznego brane są pod uwagę następujące elementy jego działalności w okresie podlegającym ocenie: publikacje naukowe lista A i (...), prowadzone i planowane badania naukowe lub prace rozwojowe, liczba i jakość patentów, wdrożeń, uzyskane stopnie i tytuły naukowe, indeks H., cytowania, aktywność grantowa. Pracownikom inżynieryjno- technicznym Instytutu przysługuje prawo odwołania do Dyrektora ds. (...) od oceny ich działalności naukowej w szczególności od oceny ich pracy. W ankiecie zawarte było pouczenie, że od oceny przysługuje odwołanie na piśmie skierowanym do Dyrektora ds. (...) w terminie 7 dni od dnia otrzymania zawiadomienia o uzyskanej ocenie (zarządzenie k. 84-84 verte a.s., ankieta k. 85-88 a.s.).

W dniu 12 kwietnia 2013 r. M. M. (1) otrzymała maila z poleceniem wypełnienia załączonej ankiety oceny pracownika inżynieryjno- technicznego za okres 2011 r. – 2012 r. wraz z załączeniem publikacji z bazy publikacji E. i złożenia do dnia 29 kwietnia 2013 r., w związku z czym wykonała zobowiązanie. Ze złożonej przez M. M. (1) ankiety wynikało, że za okres 2011 r.- 2012 r. osiągnęła Indeks H. z całego dorobku = 3, cytowania =39, ponadto wskazała, że przejawiała aktywność w „Badaniu zmian ekspresji genów zaangażowanych w mechanizmy patogenne w rzadkich genetycznie uwarunkowanych chorobach metabolicznych” złożony w VI. 2012 r. i XII.2012 r. (czeka na wyniki konkursu). Załączyła również publikacje w czasopiśmie naukowym posiadającym współczynnik wpływu I. F. wymienionym w części A za co jako współautorka otrzymała 10 punktów, 0,617 sumaryczny IF oraz publikacje w czasopiśmie naukowym nieposiadającym współczynnika wpływu I. F., za co otrzymała 7 punktów (mail k. 92 a.s., ankieta – akta osobowe).

W dniu 22 maja 2013 r. Komisja ds. oceny kadry naukowej w Instytucie (...) w W. w składzie: Przewodnicząca- prof. dr hab. A. C., Członkowie: prof. dr hab. A. P., dr A. Ł., dr F. R. i dr hab. A. W. sporządziła sprawozdanie, z którego wynikało że Komisja odrzuciła możliwość oceny działalności naukowej 16 pracowników inżynieryjno- technicznych ze względu na zbyt wysoką heterogenność tej grupy i niejasne określenie wymogów stawianych tym pracownikom w zakresie osiągnięć w działalności naukowo- badawczej (sprawozdanie k. 101-103, zeznania świadka R. S., wyjaśnienia D. R. k. 119 verte).

W związku z odmową Komisji ds. oceny kadry naukowej w Instytucie (...) w W. dotyczącej dokonania oceny pracowników inżynieryjno- technicznych podjęto decyzję, że ocena zostania przeprowadzona przez Dyrekcję Instytutu (zeznania świadka R. S. k. 73 a.s., wyjaśnienia D. R. k. 119 verte).

Dyrektor Instytutu w osobie D. R. oraz Zastępca Dyrektora Instytutu (...) dokonali negatywnej oceny dorobku naukowego M. M. (1), w związku z czym w dniu 26 lipca 2013 r. zwrócono się do D. Spraw Pracowniczych o wszczęcie procedury związanej z rozwiązaniem umowy o pracę (zeznania świadka R. S. k. 73, pismo z 26.07.13 r.- akta osobowe, ocena okresowa – akta osobowe).

Na mocy oświadczenia wręczonego w dniu 30 lipca 2013 r. Instytut (...) w W. wskazał, że rozwiązuje z M. M. (1) umowę o pracę zawartą w dniu 1 stycznia 2011 r. za trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia. Jako przyczynę wypowiedzenia umowy o pracę podano negatywną ocenę dorobku naukowego pracownicy (wypowiedzenie k. 9 a.s.).

Pracodawca przed wręczeniem M. M. (1) wypowiedzenia umowy o pracę nie zapoznał jej z oceną jej dorobku naukowego, w związku z czym pismem z dnia 1 sierpnia 2013 r. zwróciła się do Dyrektora o doręczenie tej oceny, jak również podanie kryteriów oceny, na podstawie której została ona dokonana, a ponadto o doręczenie zakresu obowiązków pracownika inżynieryjno- technicznego. W załączeniu do pisma M. M. (1) przedstawiła wykaz publikacji za cały okres zatrudnienia (wyjaśnienia powódki k. 118 verte, pismo k. 10 a.s., wykaz k. 11 a.s., ankieta- brak podpisu po zapoznaniu się z wynikiem oceny- akta osobowe).

W odpowiedzi na pismo z dnia 1 sierpnia 2013 r. w tym samym dniu Dyrektor Instytutu (...) doręczyła M. M. (1) ocenę dorobku naukowego pracownicy oraz kryteria, a ponadto poinformowała, że zakres obowiązków znajduje się do wglądu w D. Spraw Pracowniczych (pismo k. 12 a.s.).

Ocena okresowa za lata 2011 -2012 M. M. (1) zatrudnionej na etacie inżynieryjno- technicznym uwzględniała następujące kryteria: publikacje naukowe (lista A i (...)), prowadzone i planowane badania naukowe lub prace rozwojowe, liczba i jakość patentów i wdrożeń, uzyskane stopnie i tytuły naukowe, indeks H., cytowania, aktywność grantowa. W ocenie wskazano, że M. M. (1) w ocenianym okresie:

1.  Brała udział w badaniach naukowych prowadzonych w Zakładzie (...);

2.  Była współautorem jednej publikacji z listy A (IF=1,234);

3.  Autorem jednej publikacji z listy B (IF=0),

4.  Nie była autorem/współautorem monografii lub rozdziału w monografii naukowej;

5.  Nie uzyskała stopni i tytułów naukowych;

6.  Brak patentów i wdrożeń naukowych;

7.  Indeks H.= 3;

8.  Bardzo niska liczba cytowań (w 2011 r.= 8, w 2012 r.= 5);

9.  Brak aktywności grantowej związanej z pozyskiwaniem środków na prowadzenie badań naukowych (kierownik grantu, główny wykonawca);

10.  Nie brała udziału w realizacji grantów zakwalifikowanych do realizacji (jako kierownik lub główny wykonawca)

Biorąc pod uwagę powyższy dorobek naukowy M. M. (1) pracodawca wskazał, że uzyskała negatywną ocenę dorobku naukowego za lata 2011 -2012 r. (ocena k.13 a.s.).

W piśmie z dnia 2 sierpnia 2013 r. kierownik działu spraw pracowniczych poinformował M. M. (1), że w aktach osobowych znajduje się jedynie zakres obowiązków pracownika naukowego, natomiast brak jest zakresu obowiązków specjalisty inżynieryjno- technicznego (pismo k. 14 a.s.)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów złożonych do akt sprawy, akt osobowych powoda, których treści żadna ze stron nie kwestionowała, podstaw ku temu nie znalazł również z urzędu Sąd.

Czyniąc ustalenia faktyczne Sąd oparł się również na wyjaśnieniach powódki i zeznającej w charakterze pozwanej D. R. uznając je za wiarygodne w zakresie korespondującym z zebranym w sprawie materiale dowodowym.

Ustalenia faktyczne zostały również dokonane na podstawie zeznań świadków: A. C., R. S. oraz M. M. (2), których zeznania były jasne, spójne i korespondowały z pozostałym materiałem dowodowym zebranym w sprawie.

Sąd nie uwzględnił jedynie zeznań świadka R. S. w części w której zeznał, że ocena dorobku naukowego była dokonywana za okres 2012-2013, albowiem z pozostałego materiału dowodowego, w tym w szczególności ankiety oceny bezspornie wynika, że ocena dotyczyła okresu 2011-2012 r. Sąd uznał, że powyższa nieścisłość wynikała ze zwykłej pomyłki świadka, nie zaś jego złej woli, zatem pozostałe zeznania złożone przez tego świadka zostały uwzględnione.

Należy podkreślić przy tym, iż Sąd ustalał stan faktyczny w takim zakresie, jaki był niezbędny dla rozstrzygnięcia o zasadności żądania pozwu.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Ciężar dowodu w zakresie wykazania zasadności i prawidłowości rozwiązania z powódką umowy o pracę spoczywał w niniejszej sprawie na pozwanym, który powinien był wykazać, że wskazana przyczyna w wypowiedzeniu przyczyna była prawdziwa i uzasadniająca rozwiązanie z powódką umowy o pracę w tym trybie.

Zgodnie z art.45 § 1 k.p. w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, Sąd Pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Zgodnie z art. 30 § 4 k.p. pracodawca w wypowiedzeniu umowy o pracę ma obowiązek wskazać przyczyny wypowiedzenia.

Wynikający z art. 30 § 4 k.p. wymóg wskazania przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest ściśle związany z możliwością oceny jego zasadności w rozumieniu art. 45 § 1 k.p. Wskazanie tej przyczyny lub przyczyn przesądza o tym, że spór przed sądem pracy może się toczyć tylko w ich granicach.

Okoliczności podane pracownikowi na uzasadnienie decyzji o rozwiązaniu stosunku pracy, a następnie ujawnione w postępowaniu sądowym, muszą być takie same, zaś pracodawca pozbawiony jest możliwości powoływania się przed organem rozstrzygającym spór na inne przyczyny mogące przemawiać za zasadnością wypowiedzenia umowy.

W przedmiotowej sprawie spór między stronami sprowadzał się do oceny, czy powódka zatrudniona na stanowisku inżynieryjno- technicznym została zapoznana z obowiązkiem zdobywania dorobku naukowego, który dotychczas ciążył na pracownikach naukowych, a jeśli tak to czy okres czasu od zobligowania powódki do tego dawał jej realną możliwość uzyskania zadawalającej dla pracodawcy oceny biorąc pod uwagę, że ocenie podlegały lata 2011-2012 r.

W ocenie Sądu podana powódce przez pozwanego pracodawcę przyczyna wypowiedzenia umowy o pracę w postaci negatywnej oceny dorobku naukowego była niezasadna, bowiem M. M. (1) zatrudniona na stanowisku inżynieryjno- technicznymz chwilą przyjęcia jej do pracy na powyższym stanowisku, jak i później aż do chwili wręczenia jej wypowiedzenia umowy o pracę nie została zapoznana z obowiązkiem zdobywania dorobku naukowego. Brak takiej konieczności po stronie pracownika inżynieryjno- technicznego wiązał się z dotychczasową funkcją takiego stanowiska polegającą jedynie na posiadaniu uprawnień do pomocniczej pracy przy badaniach, natomiast nie powodował obligatoryjności w tym zakresie. Powyższe potwierdziła również w swoich wyjaśnieniach zeznająca w charakterze strony pozwanej D. R., która wskazała, że „w momencie kiedy powódka przechodziła na etat techniczny pracownicy ci nie byli brani pod uwagę w ocenie działalności naukowej Instytutu, byli traktowani jako pracownicy pomocniczy”. Jak zeznała świadek A. C. zawnioskowana przez stronę pozwaną - od 90-tych lat ocenie podlegali pracownicy naukowi, natomiast grupa pracowników inżynieryjno- technicznych nie była oceniana, bowiem pracownicy ci nie mieli wcześniej obowiązku prowadzenia badań naukowych. Jeżeli pracownicy inżynieryjno- techniczni uczestniczyli w badaniach naukowych i mieli jakiś związany z tym dorobek to wtedy dostawali premie, czy nagrody za publikacje. Również kolejny świadek zawnioskowany przez stronę pozwaną - R. S. zeznał, że jeżeli chodzi o zobligowanie pracowników inżynieryjno- technicznych do tworzenia dorobku naukowego to jest to szerszy problem. W połowie 2012 r. wszedł w życie akt Ministerstwa na mocy którego brany był pod uwagę dorobek naukowy zarówno pracowników naukowych, jak i pracowników inżynieryjno- technicznych, którzy zostali zobowiązani do podejmowania aktywności zawodowej. Do tego momentu pracownicy inżynieryjno- techniczni byli postrzegani jako pracownicy pomocniczy przy robieniu badań. Świadek R. S. potwierdził również okoliczność, że powódka pisemnie nie została poinformowana, że w zakresie jej obowiązków będzie tworzenie dorobku naukowego i będzie podlegała takiej ocenie jak pracownicy naukowi. Świadek R. S. zeznał, że ustnie powódka powinna być poinformowana o tym obowiązku przez prof. M. M. (2), jednak świadek ta nie potwierdziła faktu prowadzenia z powódką rozmów w tym zakresie. Świadek M. M. (2) zeznawała co prawda, że była informowana o projekcie rozporządzenia Ministra Zdrowia dotyczącego parametryzacji, który był rozesłany w listopadzie 2011 r. do wszystkich pracowników, w tym również do powódki. Świadek ta zeznawała również, że na radzie naukowej w grudniu 2011 r. dyrektor S. przedstawił prezentację projektu tego rozporządzenia, który nie był aktem obowiązującym, a następnie został zobowiązany do rozesłania tej prezentacji do wszystkich pracowników, w związku z czym otrzymała tego maila, jak również powódka. W ocenie Sądu jednak zapoznawanie pracowników z projektami aktów prawnych niemających mocy obowiązującej nie może być dla nich wiążące i zobowiązujące do stosowania, gdyż do czasu faktycznego ich wejścia w życie istnieje stan niepewności co do dalszego bytu projektowanej normy prawnej.

Mając na uwadze powyższe, należało stwierdzić, że pomimo spoczywającego na pracodawcy ciężaru dowodowego, co do zapoznania powódki z obowiązkiem zdobywania dorobku naukowego, nie została ta okoliczność w toku postępowania wykazana. Bezspornym jest, że w aktach osobowych M. M. (1) brak jest zakresu obowiązków jakie były jej przydzielone na stanowisku inżynieryjno- technicznym, fakt poinformowania o obowiązku zdobywania dorobku naukowego nie został również wykazany innymi środkami dowodowymi, czy to osobowymi, czy rzeczowymi.

W ocenie Sądu brak jest również podstaw do uznania, że pracownicy naukowi i inżynieryjno- naukowi podlegają ocenie dorobku naukowego na takich samych zasadach.

Przepis art. 44 ust. 3 ustawy o instytutach badawczych (Dz.U. z 2010 r., nr 96, poz. 618 ze zm.) stanowi bowiem, że pracownicy naukowi podlegają okresowym ocenom dorobku naukowego i technicznego, dokonywanym przez radę naukową. Rada naukowa, dokonując oceny, uwzględnia w szczególności liczbę i jakość patentów, wdrożeń, publikacji naukowych oraz prowadzonych i planowanych badań naukowych lub prac rozwojowych.

Nadto zgodnie z § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 13 lipca 2012 r. w sprawie kryteriów i trybu przyznawania kategorii naukowej jednostkom naukowym (Dz. U. z 2014 r. 1126) za podstawę kompleksowej oceny dorobku naukowego wskazanej jednostki, przyjmuje się średnią arytmetyczną liczby pracowników wskazanej jednostki, przyjmuje się średnią arytmetyczną liczby pracowników zatrudnionych w jednostce naukowej w poszczególnych latach przy realizacji badań naukowych lub prac rozwojowych w ramach stosunku pracy w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy w odniesieniu do całorocznego okresu zatrudnienia.

Podzielić przy tym należy stanowisko strony powodowej, że przytoczona regulacja ma na celu dokonanie oceny jednostki naukowej funkcjonującej jako całość, jednakże uwzględnienie pracowników nie wykonujących czynności naukowych w metodzie obliczania średniej arytmetycznej nie może być traktowane jako zrównanie pracowników naukowych i technicznych w świetle stawianych im wymagań i koniecznych kompetencji.

Uwzględniając Zarządzenie Dyrektora Instytutu (...) z dnia 11 kwietnia 2013 r. nr (...) w sprawie oceny pracowników inżynieryjno – technicznych należało uznać, iż dokonanie oceny tej grupy pracowniczej za lata 2011 r. i 2012 r. starzało po ich stronie mniej korzystną sytuację niż mieli bardziej wykwalifikowani pracownicy naukowi poddawani analogicznej ocenie. Wskazać bowiem należy, że o ile od samego początku charakter stanowiska naukowego wiązał się naturalnie ze zobowiązaniem do zdobywania dorobku naukowego - zatem ocena takich pracowników dokonywana za lata wstecz nie byłaby zaskoczeniem dla nich, to już w przypadku grupy pracowników inżynieryjno- technicznych sprawa przedstawiała się odmiennie. Do czasu wejścia w życie rozporządzenia Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 13 lipca 2012 r. w sprawie kryteriów i trybu przyznawania kategorii naukowej jednostkom naukowym, co miało miejsce w dniu 16 sierpnia 2012 r. nie było żadnych podstaw prawnych do wymagania od pracowników inżynieryjno- technicznych, aby zdobywali dorobek naukowy, bowiem nie było to zgodne z dotychczasową specyfiką tego pomocniczego stanowiska. Skoro jednak pracodawca nie poinformował powódki o obowiązku zdobywania dorobku naukowego przed wręczeniem jej wypowiedzenia umowy o pracy tj. przed dniem 30 lipca 2013 r., a w najlepszym razie przed datą zapoznania jej z zarządzeniem Dyrektora z dnia 11 kwietnia 2013 r. nr 7/2013 r. to należy stwierdzić, że nie mógł skutecznie rozliczać M. M. (1) z tego za okres sprzed daty zapoznania z takim obowiązkiem. Stanowisko odmienne stwarzałoby bowiem sytuację, kiedy pracownik byłby rozliczany z zadań za okres kiedy jeszcze mu ich nie powierzono, co kłóci się z istotą zakresu obowiązku, który obliguje pracownika od chwili nałożenia.

Podobne stanowisko wyraziła również Komisja ds. Oceny Kadry Naukowej w Instytucie (...) w W., która odrzuciła możliwość oceny działalności naukowej pracowników inżynieryjno- technicznych ze względu na zbyt wysoką heterogenność tej grupy i niejasne określenie wymogów stawianych tym pracownikom w zakresie osiągnięć z działalności naukowo- badawczej. Co więcej ww. Komisja odnosząc się do pracowników naukowych stwierdziła, że „osoby z oceną negatywną lub mierną powinny być ocenione za rok”, co oznacza, że w przypadku powódki, której wypowiedziano umowę o pracę zastosowano surowsze kryterium, pomimo że dotąd nie miała obowiązku prowadzenia działalności naukowej, niż w przypadku pracowników naukowych, którzy taki obowiązek mieli od samego początku.

Również należy zauważyć, że zgodnie z § 5 ww. zarządzenia Dyrektora Instytutu z dnia 11 kwietnia 2013 r. od oceny działalności pracowników inżynieryjno- technicznych przysługiwało odwołanie, tymczasem jak ustalono w toku postępowania powódka przed wręczeniem jej wypowiedzenia umowy o pracę nie miała takiej możliwości, bowiem nie doręczono jej oceny przeprowadzonej przez pracodawcę, a która stała się podstawą dokonanego wypowiedzenia i tym samym pozbawiono ją możliwości obrony swoich praw pomimo stworzenia takiej procedury. Wyjaśnienia złożone przez D. R., która wskazała, że „nie wydaje mi się, aby wcześniej powódka otrzymała wypowiedzenie przed wręczeniem jej oceny” dowodzi tylko, że powódce dokonano wypowiedzenia umowy o pracę w dużym pośpiechu, prawdopodobnie, żeby dokonać tego jeszcze w miesiącu lipcu 2013 r., zaniedbując tym samym procedurę odwoławczą.

Podzielić również należy stanowisko strony powodowej, że istotne dla rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy jest, że pracownicy inżynieryjno- techniczni, z racji powierzonych zadań i pełnionych funkcji mają ograniczone możliwości tworzenia publikacji o charakterze naukowym. Jak zeznała świadek A. C. generalnie zawsze pracuje się w jakiejś grupie a tak do końca samodzielnie można pracować po zrobieniu habilitacji, zależy to od jednostki. Jak wyjaśniała sama M. M. (1), jak i zeznawała świadek M. M. (2) – powódka uczestniczyła w realizacji tematu statutowego, ale nie prowadziła tego tematu samodzielnie. Powódka nie uchylała się od uczestnictwa w tematach i pracach naukowych realizowanych u pracodawcy.

Tym samym w ocenie Sądu wypowiedzenie powódce umowy o pracę było niezasadne, gdyż podana przez pracodawcę przyczyna polegająca na negatywnej ocenie dorobku naukowego z przytoczonych już wyżej względów była nieadekwatna do zajmowanego przez powódkę stanowiska inżynieryjno- technicznego, tym bardziej że ocena dotyczyła okresu 2011-2012 r., kiedy nie miała w swoich obowiązkach gromadzenia dorobku naukowego.

Również za nieuprawnione należy potraktować stanowisko pozwanego Instytutu wyrażone w wyjaśnieniach przez D. R., która wskazała, że „powódka była przyjmowana do Instytutu jako potencjalny aktywny pracownik naukowy, a nie pracownik pomocniczy”. Powyższe stwierdzenie kłóci się bowiem z zaszeregowaniem powódki jako pracownika inżynieryjno- technicznego, a nie jako pracownika naukowego. Podkreślić należy, że zróżnicowanie tych dwóch grup pracowniczych wiąże się z założenia na różnych wymaganiach (mniejszych dla pracowników inżynieryjno- technicznych), jak i różnych uprawnieniach (większych dla pracowników naukowych np. zróżnicowany wymiar urlopowy, większa samodzielność w wykonywaniu zadań). Tymczasem powyższe stanowisko jest próbą obejścia ww. zasad przez zaostrzenie względem powódki wymogów bez stosunkowego zwiększenia korzyści, co jest nieuprawnione.

W toku postępowania strona pozwana podnosiła, że zmiana wymogów w ocenie pracowników inżynieryjno- technicznych została spowodowana zmianą unormowań prawnych w zakresie uwzględniania również tej grupy pracowniczej przy osiągnięciach naukowych od których zależy rozmiar finansowania jednostki. Powyższe byłoby usprawiedliwione, gdyby uprzednio dano pracownikom tj. w tym przypadku powódce czas adekwatny na zdobycie dorobku naukowego po poinformowaniu jej o zmianie wymogów, w innym przypadku jest to nie do zaaprobowania. Ponadto wskazać należy, że prawdziwa przyczyna dokonanego powódce wypowiedzenia wynika z wyjaśnień D. R., która oświadczyła, że „my za wszelką cenę chcemy podwyższać środki, bo brakuje środków na utrzymanie bazy instytutów”. I choć godne pochwały jest dążenie pozwanego Instytutu do pomnażania środków finansowych na szczytne cele, to jednak sposób jaki w tym przypadku został obrany tj. przez nieuzasadnione zwolnienie powódki nie może zostać zaaprobowany.

Powódka wnosiła o przywrócenie do pracy, zaś pracodawca nie przedstawił żadnych dowodów, z których wynikałoby aby przywrócenie powódki do pracy miałoby być niemożliwe czy niecelowe. W ocenie Sądu postawa powódki wyrażająca chęć dalszego rozwoju naukowego związanego z zatrudnieniem w pozwanym Instytucie oraz brak konfliktu z przełożoną świadczy o zasadności przywrócenia do pracy. W szczególności nie zasługuje na uwzględnienie zarzut podniesiony stronę pozwaną, że współpraca z powódką nie układała się dobrze, bowiem poza gołosłownymi twierdzeniami pozwany Instytut nie przedstawił żadnych konkretnych dowodów w tym zakresie, a jak wyjaśniła sama powódka nikt nie zgłaszał do niej uwag na temat jej zachowania. Ponadto dla oceny zasadności przywrócenia powódki do pracy ma wpływ również umowa, która została przez nią zawarta z pozwanym Instytutem dotycząca zgody na odbycie specjalizacji z zakresu laboratoryjnej genetyki medycznej, bowiem nie uwzględnienie roszczenia w tym zakresie i zasądzenie jedynie odszkodowania stworzyłoby po stronie powódki zaistnienie obowiązku zwrotu poniesionych przez Instytut kosztów, co stanowiłoby nieuprawnione pokrzywdzenie powódki w tym zakresie wobec niezasadnego wypowiedzenia jej umowy o pracę.

Mając powyższe na względzie, Sąd na mocy art. 45 § 1 kodeksu pracy przywrócił powódkę do pracy na dotychczasowych warunków pracy i płacy.

Konsekwencją orzeczenia jest rozstrzygnięcie o kosztach, którymi na mocy art. 98 kpc Sąd obciążył pozwanego. Na koszty w niniejszej sprawie składała się opłata od pozwu w wysokości 2.514 zł i wynagrodzenie pełnomocnika powódki. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powódki sąd ustalił na kwotę 60 złotych w oparciu o § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w sentencji.