Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 kwietnia 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Sobiech

Protokolant: Kamil Walendziak

po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2016 roku w Gdańsku

na rozprawie

sprawy

z powództwa małoletniej J. W. reprezentowanej przez przedstawicielkę ustawową B. W.

przeciwko Ł. W.

o podwyższenie alimentów

1.  alimenty od pozwanego Ł. W. ustalone na rzecz małoletniej powódki J. W. w wysokości po 400 zł (czterysta złotych) miesięcznie na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 05 kwietnia 2012 roku w sprawie o sygn. akt II C 205/12 podwyższa z dniem 17 listopada 2014 roku do kwoty po 500 zł (pięćset złotych) miesięcznie płatnych z góry do dnia 10 – ego każdego miesiąca do rąk matki małoletniej powódki B. W. wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności każdej raty,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  nakazuje pobrać od pozwanego Ł. W. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie,

4.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt IV R C 956/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 17.11.2014 r. małoletnia powódka reprezentowana przez przedstawicielkę ustawową B. W. wniosła pozew o podwyższenie alimentów od pozwanego Ł. W. z kwoty 400 zł do kwoty po 1000 zł miesięcznie. W uzasadnieniu pozwu podała, że 29.11.2011 roku Sąd Rejonowy w Wejherowie ustalił wysokość alimentów na małoletnią powódkę od pozwanego w kwocie po 400 zł miesięcznie. Od chwili zasądzenia tej kwoty upłynęły 3 lata. Małoletnia powódka miała wówczas 5 lat, teraz zaś rozpoczęła naukę w szkole podstawowej. Należy małoletniej zakupić podręczniki w kwocie 326 zł, wyprawkę 150 zł, ubrania 150 zł, które w całości zakupiła matka. Pozwany nie interesuje się kosztami związanymi ze szkołą. Potrzeby rozwojowe córki znacznie wzrosły. Małoletnia wykazuje uzdolnienia taneczne i uczęszcza na zajęcia z tańca. Matka stara się zapewnić dziecku aktywnie spędzony czas. Koszt utrzymania dziecka matka powódki oszacowała na kwotę 2700 zł miesięcznie. Pozwany pracuje jako kierowca samochodów ciężarowych, do momentu wyprowadzenia się ze wspólnego mieszkania zarabiał ok. 3500 zł netto. Matka powódki ma wykształcenie zawodowe w zawodzie sprzedawca. Pracuje w hurtowni i zarabia 1200 zł netto miesięcznie.

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa. Pozwany zakwestionował wszelkie twierdzenia powódki. Pozwany wskazał, że matka zawyża koszty utrzymania powódki. Wskazywany przez matkę koszt 2700 zł miesięcznie jest przejawem zbytku.

Pozwany jest w związku partnerskim i wychowuje z partnerką jej 11 letnie dziecko. Pozwany pracuje i osiąga dochód w kwocie 1355,69 zł netto. Obecna sytuacja pozwanego jest trudna, z tego powodu mieszka u matki partnerki.

Pozwany podał, że oprócz regularnego płacenia alimentów wydatkuje on dodatkowo środki finansowe na zakup odzieży, artykułów szkolnych, przekazuje okolicznościowe prezenty. Pozwany sprawuje bezpośrednią opiekę nad dzieckiem w okresie jednego weekendu w miesiącu, w drugi dzień Świąt Wielkanocnych, w pierwszy dzień Świąt Bożego Narodzenia, jeden tydzień ferii zimowych i dwa tygodnie wakacji letnich. Pozwany jeździ po córkę i ją odwozi do G., co kosztuje pozwanego 150 zł miesięcznie.

Pozwany, podobnie jak matka dziecka stara się córce zapewnić aktywną formę spędzania czasu.

Pozwany zakwestionował, że powódka uczęszcza do szkoły tańca, gdyż wg jego wiedzy obecnie nie uczęszcza na te zajęcia.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

Wyrokiem z dnia 05 kwietnia 2012 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku w sprawie o sygn. akt II C 205/12 rozwiązał przez rozwód małżeństwo rodziców małoletniej J. W.. Ustalone zostały alimenty na rzecz małoletniej od ojca Ł. W. w wysokości po 400 zł miesięcznie zgodnie z ugodą zawartą w dniu 29.11.2011 roku przed Sądem Rejonowym w Wejherowie w sprawie o sygn. akt III R C 955/11.

W chwili orzekania przez Sąd Okręgowy w Gdańsku małoletnia J. W. miała 5 lat, uczęszczała do bezpłatnego przedszkola. Koszt utrzymania małoletniej wynosił 700 zł miesięcznie. Małoletnia była dzieckiem zdrowym. Matka powódki poszukiwała pracy. W sezonie pracowała jako pomoc kuchenna.

Pozwany Ł. W. od września 2011 roku mieszkał z partnerką. Pracował jako kierowca, pracował dorywczo, zarabiał jak to określił niewiele.

Dowód: akta sprawy II C 205/12: protokół k. 21-23, wyrok k. 24.

Ugodą z dnia 29.11.2011 roku w sprawie o sygn. akt III RC 955/11 pozwany Ł. W. zobowiązał się płacić alimenty na rzecz małoletniej córki J. W. kwotę po 400 zł miesięcznie. Małoletnia uczęszczała do państwowego przedszkola. Koszt utrzymania dziecka wynosił 700 zł miesięcznie. Matka powódki nie pracowała, była zarejestrowana w PUP, ale została skreślona, bo nie stawiła się na umówione spotkanie w urzędzie. Matka powódki mieszała ze swoją matką, i była na jej utrzymaniu.

Pozwany pracował jako kierowca i otrzymywał dochód w wysokości 2000-2500 zł miesięcznie. Zobowiązał się dodatkowo kupować dziecku rzeczy, dopłacać do wycieczek. Pozwany wyjeżdżał w delegacje, i wówczas mieszkał na kwaterze, gdy wracał mieszkał o swojej matki.

Dowód: akta sprawy III RC 955/11 Sądu Rejonowego w Wejherowie: protokół rozprawy wraz z ugodą k.8-9, korekta świadectwa pracy z dnia 17.01.2012 r.

Obecnie małoletnia powódka ma ukończenie 9 lat i jest uczennicą III klasy szkoły podstawowej. Małoletnia mieszka z matką B. W. oraz jej partnerem. Mieszkają w wynajętym mieszkaniu, które utrzymanie wynosi 1600 zł miesięcznie.

Na usprawiedliwione koszty utrzymania małoletniej powódki składają się następujące wydatki: wyżywienia 400 zł, obiady w szkole 100 zł, zakup odzieży i obuwia 100 zł, 20 zł wyjścia ze szkoły do kina, teatru, muzeum, zakup podręczników 320 zł rocznie, przyborów szkolnych 200 zł semestralnie, składki klasowe 10 zł, 50 zł środki czystości i higieny, jednorazowa wycieczka szkolna 50 zł, wizyty u ortodonty 50 zł, rozrywka 80 zł, wizyty u stomatologa i zakup leków 50 zł.

Usprawiedliwiony koszt utrzymania małoletniej to kwota ok. 920 zł bez opłat za mieszkanie, a z opłatami ok. 1450 zł miesięcznie.

Matka powódki B. W. pracuje jako sprzątaczka i do lipca 2015 r. zarabiała ok. 1280 zł netto, zaś od października 1600 zł netto miesięcznie. (...) matki prowadzi działalność gospodarczą jako elektryk. Matka powódki spłaca pożyczkę z miesięczną ratą 300 zł, która zaciągnęła na zaspokojenie potrzeb życiowych.

Za 2015 rok B. W. wykazała dochód w wysokości 29.920,54 zł brutto. Otrzymała zwrot z tytułu nadpłaconego podatku w wysokości 1158 zł.

Powiatowy Urząd Pracy w G. posiadał oferty pracy dla osób bez wyuczonego zawodu z wynagrodzeniem od 1750 zł brutto do 2100 zł brutto.

Dowód: zaświadczenie o dochodzie k. 47, informacja PUP w G. k. 79, rachunek wraz z paragonem k. 96-97, faktury k. 99, k.104-105, k. 107, k.108-112, , k.116, , k.117, k.118, k.120, potwierdzeni dokonania operacji k.133, k.134, k.135, umowa najmu k.152-157, faktury k. 160-161, k.165, k. 52-53, k.56, deklaracja podatkowa k. 138 -141.

Pozwany ma 30 lat i z zawodu jest murarzem, jednakże pracuje jako kierowca kat. C. U dotychczasowego pracodawcy pozwany pracuje od ponad 3 lat i zarabia 1430 zł netto miesięcznie. Pozwany mieszka w P. u matki swojej żony wraz z żoną i jej 11 –letnim dzieckiem. Żona pozwanego pracuje od października jako krawcowa i zarabia 1300 zł netto. Koszt utrzymania mieszkania zajmowanego przez pozwanego wynosi: 360 zł czynsz, energia 120 zł, gaz 100 zł, internet 50 zł, telewizja 50 zł. Pozwany i jego partnerka dokładają się do rachunków w połowie. Małoletnia powódka spędza u ojca jeden weekend w miesiącu. Małoletnia powódka jest wydawana ojcu przez matkę bez odzieży, którą zakupuje pozwany by dziecko mogło z niej korzystać będąc u niego. Pozwany ponosi koszt dojazdu po córkę w wysokości 130 zł. Koszt związany z pobytem dziecka u pozwanego to kwota 100 zł.

W 2015 roku pozwany kupił używany samochód V. (...), rok produkcji 1998 za 1000 zł. Auto było zepsute. Na naprawę auta pozwany przeznaczył 3000 zł. Koszt zakupu paliwa 300-400 zł miesięcznie.

Za 2015 rok pozwany wykazał dochód w wysokości 22.200,00 zł brutto

Powiatowy Urząd Pracy w P. posiadał oferty pracy dla osób w zawodzie murarz, kierowca kat. B,C i bez wyuczonego zawodu z wynagrodzeniem 840 zł brutto do 8000 zł brutto.

Dowód: przesłuchanie pozwanego k. 169-170, informacja z PUP w P. k. 80- 86, deklaracja podatkowa k. 174-175, zaświadczenie o dochodzie k.176.

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z brzmieniem art. 133 § 1 kro „rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania”.

Jak wynika z cytowanego wyżej przepisu obowiązek rodziców dostarczania środków utrzymania i wychowania trwa dopóty, dopóki dziecko nie zdobędzie stosownie do swoich uzdolnień i predyspozycji, kwalifikacji zawodowych czyli do chwili usamodzielnienia się i to niezależnie od osiągniętego wieku.

Uzyskanie pełnoletności nie zmienia sytuacji prawnej dziecka w zakresie alimentów , jeżeli dziecko pobiera naukę w szkole lub na uczelni i czas na nią przeznaczony wykorzystuje w rzeczywistości na zdobywanie kwalifikacji zawodowych.

Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego ( art. 135 § 1 kro ) .

Zgodnie z art. 138 kro w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Ustalając powyższy stan faktyczny Sąd oparł się częściowo na przesłuchaniu przedstawicielki ustawowej małoletniej powódki oraz pozwanego, a także na przedłożonych przez strony dokumentach oraz zgromadzonych przez Sąd w toku postępowania dowodowego.

Odnosząc się do przesłuchania przedstawicielki ustawowej małoletniego powoda Sąd uznał w części jej twierdzenia za prawdziwe. Twierdzenia przedstawicielki odnośnie jej sytuacji zawodowej, wysokości otrzymywanego dochodu, sytuacji osobistej, te twierdzenia nie zostały zakwestionowane przez stronę pozwaną i są w ocenie Sądu prawdziwe. Odnośnie kosztów utrzymania małoletniej powódki w ocenie Sądu wskazane przez matkę powódki kwoty zostały zawyżone. Małoletnia ma ukończone 9 lat i jest uczennicą klasy III publicznej szkoły podstawowej. W toku postępowania matka powódki wskazywała różne koszty utrzymania. Podczas informacyjnego słuchania podała, że łączny koszt utrzymania powódki wynosi 2000 zł miesięcznie, zaś w pozwie wskazała, że jest to kotwa 2700 zł miesięcznie. Sąd ustalił usprawiedliwione koszty utrzymania powódki na podstawie twierdzeń rodziców dziecka co do ich sytuacji majątkowej, gdyż ich sytuacja majątkowa wyznacza poziom wydatków przeznaczanych na dziecko. Jeżeli więc matka dziecka zarabia 1300-1600 zł netto miesięcznie to nie może wydawać na samą powódkę kwotę przewyższająca wysokość jej dochodu. Nawet jeżeli korzysta z pomocy osoby trzeciej, to nie oznacza to że koszty utrzymania dziecka należy ustalić w oparciu o kwoty przekazywane przez osoby trzecie. Podsumowując koszty utrzymania dziecka to kwota ok. 920 zł bez kosztów utrzymania mieszkania. Kwota ta została ustalona na podstawie faktur, przedstawionych przez matkę dziecka, ale także doświadczenia życiowego Sądu. Kwota ta także uwzględnia poziom życia rodziców powódki.

Odnosząc się do kosztów utrzymania mieszkania Sąd jako usprawiedliwioną przyjął kwotę 1600 zł, uwzględniając iż w mieszkaniu przebywa łącznie trzy osoby. Takie były koszty utrzymania mieszkania, które wynajmowała matka powódki na początku postępowania, potem zaś podała że zostało wynajęte inne mieszkanie za 1900 zł miesięcznie W ocenie Sądu ani matki powódki, ani jej partnera, ani pozwanego nie stać na ponoszenie takich kosztów utrzymania mieszkania. Jeżeli więc matka powódki ponosi tak wysokie koszty utrzymania samego mieszkania to albo ona, albo jej partner otrzymuje nieujawnione dochody. Podczas informacyjnego wysłuchania matka powódki twierdziła, że jej partner jest bezrobotny, czyli nie uzyskiwał wg niej dochodu. Przyjęta kwota 1600 zł z przeznaczeniem na wynajem mieszkania w ocenie Sądu zaspokoi potrzeby mieszkaniowe małoletniej powódki.

Porównując koszty utrzymania powódki z kosztami ustalonymi przez Sąd Okręgowy w Gdańsku, a wcześniej Sąd Rejonowy w Wejherowie to należy jednoznacznie wskazać, że nastąpił istotny wzrost kosztów utrzymania powódki. Małoletnia powódka mieszka z matką i jej partnerem w G., wcześniej mieszkała z matką u swojej babci ze strony matki. Matka powódki nie ponosiła wówczas kosztów utrzymania mieszkania. Małoletnia powódka realizuje obecnie obowiązek szkolny, co także wpływa na wzrost koszów utrzymania dziecka.

Odnośnie sytuacji majątkowej pozwanego i jego możliwości zarobkowych, które stanowią górną granicę wysokości alimentów w ocenie Sądu uzyskiwany przez niego dochód w granicach najniższego wynagrodzenia nie stanowi realizacji jego możliwości zarobkowych. Pozwany jest zdrowym, młodym mężczyzną, nie posiadającym innych dzieci i nic nie stoi na przeszkodzie by podjął pracę zapewniającą mu wyższy dochód. Sąd ustalił możliwości zarobkowe pozwanego w oparciu o oferty powiatowego urzędu pracy. W ocenie Sądu z tych ofert pracy wynika, że pozwany ma możliwości na podjęcie pracy z wynagrodzeniem ok. 2000 zł netto miesięcznie. Mając takie możliwości zarobkowe Sąd uznał, że ma on możliwości by realizować swój obowiązek alimentacyjny w kwocie wyższej tj. 500 zł. Sąd uwzględniał także fakt, iż pozwany mieszka w rejonie objętym wyższym bezrobociem niż T., a ponadto iż ponosi koszty dojazdu po dziecko na kontakty oraz ponosi koszty utrzymania dziecka, gdy jest ono w domu z ojcem. Fakt braku porozumienia między rodzicami dziecka co do odzieży dziecka jeżdżącego na kontakty, a więc konieczność zakupywania przez pozwanego dziecku odzieży nie był sporny w prawie. Pozwany utrzymuje kontakt z dzieckiem w okresie wakacji, ferii zimowych, czy też świąt.

Mając na uwadze wzrost kosztów utrzymania małoletniej powódki w porównaniu z poprzednią sprawą w przedmiocie alimentów oraz możliwości zarobkowe pozwanego Sąd orzekł jak w punkcie 1 wyroku na mocy art. 138 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 k.r.o., oddalając powództwo w pozostałym zakresie jako bezzasadne w punkcie 2 sentencji wyroku na mocy art. 138 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 k.r.o. a contrario.

O kosztach sądowych orzeczono jak w pkt 3 zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 108 § 1 kpc, art. 22 kpc, art. 13 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. nr 167, poz. 1398) i zasądzono od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 zł (100 zł x 12 x5 % = 60 ) tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie.

W punkcie 4 wyroku Sąd na mocy art. 333 § 1 punkt 1 kpc z urzędu nadał wyrokowi w punkcie 1 rygor natychmiastowej wykonalności.