Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2016r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA – Małgorzata Janicz (spr.)

Sędziowie: SA – Hanna Wnękowska

SO (del.) – Ewa Jethon

Protokolant: sekr. sąd Piotr Grodecki

przy udziale Prokuratora Gabrieli Marczyńskiej - Tomali

po rozpoznaniu w dniu 25 stycznia 2016 r.

sprawy

1)  S. M. (1), s. K. i K. z d. B., ur. (...) w W.,

oskarżonego z art. 258 § 3 k.k., art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s i w zw. z art. 37 § 1 p. 1, 2, 5 k.k.s.

2)  G. C. (1), s. G. i Z. z d. S., ur. (...) w S., oskarżonego z art. 258 § 3 k.k., art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s i w zw. z art. 37 § 1 p. 1,2,5 k.k.s.

3) D. C. (1), s. W. i M. z d. F., ur. (...) w W., oskarżonego z art. 258 § 1 k.k., art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s i w zw. z art. 37 § 1 p. 1,2,5 k.k.s., art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s.

4) M. U. (1), s. J. i E. z d. K., ur. (...) w N. (...), oskarżonego z art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s.

5) R. Ł. (1), s. M. i H. z d. G., ur. (...) w M., oskarżonego z art. 56 § 2 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s., art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s., art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s.

6) M. W. z d. W., c. S. i H. z d. R., ur. (...) w K., oskarżonej z art. 76 § 2 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., art. 56 § 2 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s.

7) M. Ś. (1), s. S. i T. z d. L., ur. (...) w Ż., oskarżonego z art. 76 § 2 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., art. 56 § 2 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s.

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i obrońców oskarżonych od wyroku Sądu Okręgowego Warszawa - Praga w Warszawie z dnia 25 marca 2015 r. sygn. V K 254/11

I.  zmienia wyrok w zaskarżonej części w ten sposób, iż :

1.  uchyla orzeczenie z pkt. X wyroku ( pkt. IX z a/o) wobec M. U. (1) i postępowanie na podstawie art. 44§ 1 pkt.1 k.k.s. w zw. z art. 17§1 pkt.6 k.p.k. umarza;

2.  uchyla orzeczenie o karze łącznej grzywny z pkt. IX wyroku w stosunku do D. C. (1);

3.  zmienia orzeczenie w pkt. VIII (pkt. VIII z a/o) w stosunku do oskarżonego D. C. (1) w ten sposób, iż przyjmuje, że czyn ten wyczerpuje kwalifikację z art. 56§ 2 k.k.s. w zw. z art. 62§ 2 k.k.s. w zw. z art. 7 §2 k.k.s. , orzeczenie w tym punkcie uchyla i na podstawie art. 44§ 1 pkt.1 k.k.s. w zw. z art. 17§1 pkt.6 k.p.k. postępowanie umarza;

II.  uchyla wyrok w stosunku do oskarżonego S. M. (1) z pkt. I ( czyn z pkt. I a/o), z pkt. II (pkt. II a/o), w stosunku do G. C. (1) z pkt. III ( (pkt. III z a/o), z pkt. IV ( pkt. IV z a/o), w stosunku do D. C. (1) z pkt. VI ( pkt. VI z a/o) oraz z pkt. VII ( pkt. VII z a/o) i sprawę w tej części przekazuje do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu Warszawa-Praga w Warszawie;

III.  utrzymuje w mocy wyrok w pozostałej zaskarżonej części;

IV.  zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adwokata A. P. (1) Kancelaria Adwokacka w W. kwotę 738 zł, w tym 23% VAT tytułem obrony świadczonej z urzędu przed Sądem Apelacyjnym;

V.  zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych, wydatkami za postępowanie odwoławcze obciążając Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

1. S. M. (1) oskarżono o to, że:

I.  w okresie od lipca 2002 roku do 8 października 2008 roku w W. i w S. kierował zorganizowaną grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw skarbowych, w której wzięli udział G. C. (1) i D. C. (1),

tj. o czyn z art. 258 § 3 k.k.

II.  w okresie od lipca 2002 roku do listopada 2008 roku w S. i w W. na terenie województwa (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, chcąc, aby G. C. (1) właściciel firmy(...) w S. popełnił przestępstwo, nakłonił go, aby wbrew ustawowemu obowiązkowi, wystawił w sposób nierzetelny trzysta sześćdziesiąt cztery (364) faktury VAT, które dokumentują niezaistniałe w rzeczywistości zdarzenia gospodarcze w postaci sprzedaży usług i wykonania świadczeń, czym G. C. (1) udzielił pomocy we wprowadzeniu w błąd właściwe urzędy skarbowe narażając na niekorzystny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej dużej wartości poprzez ułatwienie zawyżenia kosztów uzyskania przychodów co spowodowało zaniżenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz niezapłacenie podatku od towarów i usług przez następujących podatników: 1.S. U. (1) właściciela firmy (...) w Ł. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 6 160,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 5 320,00 zł łącznie z trzech faktur;

2. L. M. (1) właściciela firmy (...) w Ł. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 4 142,40 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 3 577,70 zł łącznie z siedmiu faktur;

3. W. K. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) ( (...) W. K.” w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...)w zakresie podatku VAT w kwocie 36 710,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 37 145,00 zł łącznie z ośmiu faktur;

4. W. K. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 6 160,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 5 320,00 zł łącznie z dwóch faktur;

5. M. U. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 6 600,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 5 700,00 zł, łącznie z dwóch faktur;

6. M. U. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 5 500,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 4 750,00 zł łącznie z dwóch faktur;

7. D. C. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 129 239,22 zł, a podatku dochodowym w kwocie 112 885,23 zł, łącznie z trzydziestu faktur;

8. D. C. (1), W. K. (1), M. U. (1) właścicieli firmy (...) s.c. w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 220 550,00 zł, a podatku dochodowym w kwocie 197 315,00 zł łącznie z czterdziestu dziewięciu faktur;

9. I. K. (1) właścicielkę firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) ( (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 33 176,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 28 690,00 zł łącznie z ośmiu faktur;

10. S. M. (2) z P. prowadzącego działalność gospodarczą o numerze identyfikacyjny NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 1 470,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie
3 990,00 zł z jednej faktury;

11. M. K. (1) właściciela firmy (...) (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 8 778,00 zł a w podatku dochodowym w kwocie
7 581,00 zł, łącznie z trzech faktur;

12. P. M. właściciela firmy(...) w P. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 243 760,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 210 520,00 zł łącznie z dwudziestu dziewięciu faktur;

13. P. M. właściciela firmy (...) w P. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie
85 580,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 73 910,00 zł łącznie z jedenastu faktur;

14. A. P. (2) właścicielkę firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie
2 970,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 2 565,00 zł, łącznie z trzydziestu dwóch faktur;

15. P. T. właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 18 701,54 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 16 151,33 zł łącznie z dwóch faktur;

16. I. R. (1), i A. R. właścicieli firmy (...)w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 718,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 216,00 zł łącznie z dwóch faktur;

17. A. R. z W. prowadzącą działalność gospodarczą o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 508,06 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 379,02 zł łącznie z trzech faktur;

18. R. Ł. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) oraz o numerze regon (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 205 339,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 472 663,00 zł łącznie z sześćdziesięciu dwóch faktur;

19. J. S. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 770,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 665,00 zł z jednej faktury; 20. D. B. (1) właścicielkę firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 1 320,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 140,00 zł, z jednej faktury;

21. U. K. z W. prowadzącą działalność gospodarczą o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 770,00 zł a w podatku dochodowym w kwocie
2 090,00 zł z jednej faktury;

22. J. B. (1) z W. posiadającego numer identyfikacyjny NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie
1 225,00 zł a w podatku dochodowym w kwocie 3 325,00 zł łącznie z trzech faktur;

23. M. W. właścicielkę firmy (...) w M. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie
41 866,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 57 760,00 zł z dwudziestu sześciu faktur;

24. S. M. (1) właścicielka firmy(...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 63 355,40 zł a w podatku dochodowym w kwocie 56 880,30 zł, łącznie z dziewiętnastu faktur;

25. M. B. z O. prowadzącego działalność gospodarczą o numerze identyfikacyjny NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 9 450,00 zł a w podatku dochodowym w kwocie
25 650,00 zł łącznie z siedmiu faktur;

26. Z. Ł. właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 4 180,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 3 610,00 zł łącznie z dwóch faktur;

27. M. J. właściciela firmy(...)w M. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 16 698,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 14 421,00 zł z trzech faktur;

28. M. P. (1) właściciela firmy(...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 9 526,37 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 25 857,29 zł łącznie z ośmiu faktur;

29. G. G. (3) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 22 359, 50 zł a w podatku dochodowym w kwocie 19 231,53 zł, łącznie z dwudziestu faktur;

30. K. M. (1) z W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 437,50 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 809,78 zł łącznie z dwóch faktur;

31. K. M. (2) z W. o numerze identyfikacyjnym NIP 524 031 09 78 w zakresie podatku VAT w kwocie 584,50 zł a w podatku dochodowym w kwocie 1 586,50 zł, łącznie z pięciu faktur;

32. W. F. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 594,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 513,00 zł, z jednej faktury; 33. S. M. (3) właściciela firmy (...) w D. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 5 081,37 zł a w podatku dochodowym w kwocie 13 792,29 zł, łącznie z czterech faktur;

34. J. P. z W. w zakresie podatku VAT w kwocie 313,95 zł a w podatku dochodowym w kwocie 852,00 zł, z jednej faktury;

35. K. W. z W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 1 400,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 3 800,00 zł z jednej faktury;

36. J. D. (1) z W. o numerze identyfikacyjnym (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 87,50 zł a w podatku dochodowym w kwocie 237,50 zł z jednej faktury;

37. A. Ć. (1) właściciela firmy (...) w L. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie
1 320,00 zł a w podatku dochodowym w kwocie 1 140,00 zł z jednej faktury; 38. A. W. właściciela firmy (...) z W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 4 400,00 zł a w podatku dochodowym w kwocie 3 800,00 zł z jednej faktury; łącznie w odniesieniu do podatku VAT 1 201 800,81 zł oraz nie mniej niż

1 427 839,62 zł w odniesieniu do podatku dochodowego, czym uczynił z powyższego stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art. 18§2 k.k. w zw. z art. 18§3 kk w zw. z art. 76 §1 k.k.s. w zw. z art. 62§2 k.k.s. w zw. z art. 7§1 k.k.s. i w zw. z art. 37§ 1 pkt. 1, 2, 5 k.k.s.

2. G. C. (1) oskarżono o to, że:

III.  w okresie od lipca 2002 roku do 8 października 2008 roku w W. i w S. wziął udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw skarbowych, którą kierował S. M. (1),

tj. o czyn z art. 258§1 k.k.

IV.  w okresie od lipca 2002 roku do października 2008 roku w S. i w W. na terenie województwa (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, jako właściciel firmy (...) w S., wbrew ustawowemu obowiązkowi, wystawił w sposób nierzetelny trzysta siedemdziesiąt dziewięć (379) faktur VAT, które dokumentują niezaistniałe w rzeczywistości zdarzenie gospodarcze w postaci sprzedaży usług i wykonania świadczeń, czym udzielił pomocy we wprowadzeniu w błąd właściwe urzędy skarbowe narażając na niekorzystny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej dużej wartości poprzez ułatwienie zawyżenia kosztów uzyskania przychodów, co mogło spowodować zaniżenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz niezapłacenie podatku od towarów i usług przez następujących podatników:

1. S. U. (1) właściciela firmy (...) w Ł. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 6 160,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie
5 320,00 zł, łącznie z trzech faktur;

2. L. M. (1) właściciela firmy (...) w Ł. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 4 142,40 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 3 577,70 zł, łącznie z siedmiu faktur;

3. W. K. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) ( (...) W. K.” w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 36 710,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 37 145,00 zł, łącznie z ośmiu faktur;

4. W. K. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 6 160,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 5 320,00 zł, łącznie z dwóch faktur;

5. M. U. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 6 600,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie
5 700,00 zł, łącznie z dwóch faktur;

6. M. U. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 5 500,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie
4 750,00 zł, łącznie z dwóch faktur;

7. D. C. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 129 239,22 zł, a podatku dochodowym w kwocie 112 885,23 zł, łącznie z trzydziestu faktur;

8. D. C. (1), W. K. (1), M. U. (1) właścicieli firmy (...)w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 220 550,00 zł, a podatku dochodowym w kwocie 197 315,00 zł, łącznie z czterdziestu dziewięciu faktur;

9. I. K. (1) właścicielkę firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)( (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...)w zakresie podatku VAT w kwocie 33 176,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 28 690,00 zł, łącznie z ośmiu faktur;

10. S. M. (2) z P. prowadzącego działalność gospodarczą o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 1470,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie
3 990,00 zł, z jednej faktury;

11. M. K. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 8 778,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie
7 581,00 zł, łącznie z trzech faktur;

12. P. M. właściciela firmy (...) w P. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 243 760,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 210 520,00 zł, łącznie z dwudziestu dziewięciu faktur;

13. P. M. właściciela firmy (...) w P. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie
85 580,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 73 910,00 zł, łącznie z jedenastu faktur;

14. A. P. (2) właścicielkę firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie
2 970,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 2 565,00 zł, łącznie z trzydziestu dwóch faktur;

15. P. T. właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 18 701,54 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 16 151,33 zł, łącznie z dwóch faktur;

16. I. R. (1), i A. R. właścicieli firmy(...)w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 718,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 216,00 zł, łącznie z dwóch faktur;

17. A. R. z W. prowadzącą działalność gospodarczą o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 508,06 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 379,02 zł, łącznie z trzech faktur;

18. R. Ł. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) oraz o numerze regon (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 205 339,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 472 663,00 zł, łącznie z sześćdziesięciu dwóch faktur;

9.J. S. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 770,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 665,00 zł, z jednej faktury; 20. D. B. (1) właścicielkę firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 1 320,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 140,00 zł, z jednej faktury;

21.Właściciela spółki (...) Sp. z o.o. w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie
14 748,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 15 846,00 zł, łącznie z sześciu faktur;

22. M. Ś. (2) właściciela fiRMy budowlanej
(...) w Ż. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 23 100,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 62 700,00 zł, łącznie z ośmiu faktur;

23. U. K. z W. prowadzącą działalność gospodarczą o numerze identyfikacyjnym NIP 113 111 51 29 w zakresie podatku VAT w kwocie 770,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie
2 090,00 zł, z jednej faktury;

24. J. B. (1) z W. posiadającego numer identyfikacyjny NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 1 225,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 3 325,00 zł, łącznie z trzech faktur;

25. I. M. właściciela firmy Przedsiębiorstwo (...) w T. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 2 100,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 5 700,00 zł, z jednej faktury;

26. M. W. właścicielkę firmy (...) w M. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie
41 866,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 57 760,00 zł, z dwudziestu sześciu faktur;

27. S. M. (1) właścicielka firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 63 355,40 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 56 880,30 zł, łącznie z dziewiętnastu faktur;

28. M. B. z O. prowadzącego działalność gospodarczą o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 9 450,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 25 650,00 zł, łącznie z siedmiu faktur;

29. Z. Ł. właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 4 180,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 3 610,00 zł, łącznie z dwóch faktur;

30. M. J. właściciela firmy (...) w M. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 16 698,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 14 421,00 zł, z trzech faktur;

31. A. B. z W. prowadzącego działalność gospodarczą o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 13 200,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 11 400,00 zł, z jednej faktury;

32. M. P. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 9 526,37 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 25 857,29 zł, łącznie z ośmiu faktur;

33. G. G. (3) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 22 359, 50 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 19 231,53 zł, łącznie z dwudziestu faktur;

34. R. K. (1) właściciela firmy (...) w S. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 1 430, 00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 235,00 zł, z jednej faktury;

35. K. M. (1) z W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 437,50 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 187,50 zł, łącznie z dwóch faktur;

36. K. M. (2) z W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 584,50 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 586,50 zł, łącznie z pięciu faktur;

37. W. F. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 594,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 513,00 zł, z jednej faktury; 38. S. M. (3) właściciela firmy (...) w D. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 5 081,37 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 13 792,29 zł, łącznie z czterech faktur;

39. J. J. (2) z W. w zakresie podatku VAT w kwocie 313,95 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 852,00 zł, z jednej faktury; 40. K. W. z W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 1 400,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 3 800,00 zł, z jednej faktury;

41. J. D. (1) z W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 87,50 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 237,50 zł, z jednej faktury;

42. A. Ć. (1) właściciela firmy (...) w L. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 1 320,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 140,00 zł, z jednej faktury; 43. A. W. właściciela firmy (...) z W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie
4 400,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 3 800,00 zł, łącznie jednej faktury;

co daje łączną kwotę w odniesieniu do podatku VAT 1.256.378,81 zł oraz łączną kwotę 1.522.622,34 zł w odniesieniu do podatku dochodowego, przy czym uczynił z powyższego stałe źródło dochodu, tj. o czyn z art. 18§3 k.k. w zw. z art. 76§1 k.k.s. w zw. z art. 62§2 k.k.s. w zw. z art. 7§1 k.k.s. i w zw. z art. 37§ 1 pkt 1, 2, 5 k.k.s.

V.  w okresie od 1 grudnia 2004 roku do 30 września 2008 roku w S. jako wystawca faktur VAT w imieniu firmy (...), w których wykazał kwotę podatku i będąc obowiązany, zgodnie z art. 108 ust. 1 ustawy z dn. 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług, do jego zapłaty, uchylił się od opodatkowania poprzez nie składanie we wskazanym okresie miesięcznych deklaracji VAT-7, przez co naraził na uszczuplenie w podatku od towarów i usług dużej wartości w kwocie 956 301,00 zł,

tj. o czyn z art. 54 §1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. oraz w zw. z art. 37
§ 1 pkt 1 k.k.s.

3. D. C. (1) oskarżono o to, że:

VI.  w okresie od lipca 2002 roku do 8 października 2008 roku w W. i w S. wziął udział w zorganizowanej grupie przestępczej mającej na celu popełnianie przestępstw skarbowych, którą kierował S. M. (1),

tj. o czyn z art. 258§1 k.k.

VII.  w okresie od lipca 2002 roku do października 2008 roku w S. i w W. na terenie województwa (...), działając w zorganizowanej grupie przestępczej, chcąc, aby G. C. (1) właściciel firmy (...) w S. popełnił przestępstwo, nakłonił go, aby wbrew ustawowemu obowiązkowi, wystawił w sposób nierzetelny dwieście dwie (202) faktury VAT, które dokumentują niezaistniałe w rzeczywistości zdarzenia gospodarcze w postaci sprzedaży usług i wykonania świadczeń, czym G. C. (1) udzielił pomocy we wprowadzeniu w błąd właściwe urzędy skarbowe narażając na niekorzystny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej dużej wartości poprzez ułatwienie zawyżenia kosztów uzyskania przychodów co mogło spowodować zaniżenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz niezapłacenie podatku od towarów i usług przez następujących podatników:

1. S. U. (1) właściciela firmy (...) w Ł. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 6 160,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie
5 320,00 zł, łącznie z trzech faktur;

2. W. K. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) ( (...) W. K.” w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)) w zakresie podatku VAT w kwocie 36 710,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 37 145,00 zł, łącznie z ośmiu faktur;

3. W. K. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 6 160,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 5 320,00 zł, łącznie z dwóch faktur;

4. M. U. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 6 600,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie

5 700,00 zł, łącznie z dwóch faktur; 5. M. U. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 5 500,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 4 750,00 zł, łącznie z dwóch faktur;

6. D. C. (1) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP 524 106 36 60 w zakresie podatku VAT w kwocie 129 239,22 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 112 885,23 zł, łącznie z trzydziestu faktur;

7. D. C. (1), W. K. (1), M. U. (1) właścicieli firmy (...) s.c. w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 220 550,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 197 315,00 zł, łącznie z czterdziestu dziewięciu faktur;

8. I. K. (1) właścicielkę firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) ( (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...)w zakresie podatku VAT w kwocie 33 176,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 28 690,00 zł, łącznie z ośmiu faktur;

9. S. M. (2) z P. prowadzącego działalność gospodarczą o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 1 470,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie
3 990,00 zł, z jednej faktury;

10. M. K. (1) właściciela firmy(...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 8 778,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 7 581,00 zł, łącznie z trzech faktur;

11. P. M. właściciela firmy (...) s.c. w P. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 243 760,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 210 520,00 zł, łącznie z dwudziestu dziewięciu faktur;

12. P. M. właściciela firmy (...) w P. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie
85 580,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 73 910,00 zł, łącznie z jedenastu faktur;

13. A. P. (2) właścicielkę firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie
2 970,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 2 565,00 zł, łącznie z trzydziestu dwóch faktur;

14. P. T. właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 18 701,54 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 16 151,33 zł, łącznie z dwóch faktur;

15. I. R. (1), i A. R. właścicieli firmy (...)w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 718,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 216,00 zł, łącznie z dwóch faktur;

16. A. R. z W. prowadzącą działalność gospodarczą o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 508,06 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 379,02 zł, łącznie z trzech faktur;

17. D. B. (1) właścicielkę firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 1 320,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 1 140,00 zł, z jednej faktury;

18. Z. Ł. właściciela firmy(...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 4 180,00 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 3 610,00 zł, łącznie z dwóch faktur;

19. M. P. (1) właściciela firmy(...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 9 526,37 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 25 857,29 zł, łącznie z ośmiu faktur;

20. S. M. (3) właściciela firmy (...) w D. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) zakresie podatku VAT w kwocie 5 081,37 zł, a w podatku dochodowym w kwocie 13 792,29 zł, łącznie z czterech faktur;

co daje łączną kwotę 826 688,56 zł, w odniesieniu do podatku VAT oraz łączną kwotę 758 837,16 zł w odniesieniu do podatku dochodowego, przy czym uczynił z powyższego stałe źródło dochodu,

tj. o czyn z art.l8§2 k.k. w zw. z art. 18§3 k.k. w zw. z art. 76§1 k.k.s. w zw. z art. 62§2 k.k.s. w zw. z art. 7§1 k.k.s. i w zw. z art. 37§1 pkt.1, 2, 5 k.k.s.

VIII.  w dniu 12 kwietnia 2005 roku w W. będąc wspólnikiem w (...) s.c. i posiadając 30% udziałów, złożył w Urzędzie Skarbowym W.- T. zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2004, w którym podał nieprawdę co do wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2004, zaliczając do nich należności wynikające z pustych faktur wystawionych przez (...) G. C. (1): na rzecz (...) spółka cywilna o numerach: nr (...), nr (...), nr(...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr (...), nr(...) nr (...), nr (...), nr(...), nr(...) nr(...) w części na niego przypadającej, przez co uszczuplił podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie 17.524,90 zł,

tj. o czyn z art. 56§2 k.k.s.

4. M. U. (1) oskarżono o to, że:

IX. w dniu 20 kwietnia 2005 roku w W. będąc wspólnikiem w (...) s.c. i posiadając 30% udziałów, złożył w Urzędzie Skarbowym W.- B. zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2004, w którym podał nieprawdę co do wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2004, zaliczając do nich należności wynikające z pustych faktur wystawionych przez (...) G. C. (1): na rzecz (...) spółka cywilna o numerach: nr (...), nr (...); nr (...); nr (...); nr (...); nr (...); nr(...); nr (...); nr(...); nr (...); nr(...); nr (...); nr(...); nr (...)w części na niego przypadającej przez co uszczuplił podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie 15.823,00 zł,

tj. o czyn z art. 56§2 k.k.s.

5. R. Ł. (1) oskarżono o to, że:

X. w 2006 roku, nie później niż 30 kwietnia w W. złożył w Urzędzie Skarbowym W. - T. zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2005, w którym podał nieprawdę co do wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2005, zaliczając do nich kwotę 304.000,00 zł wynikającą z pustych faktur wystawionych przez (...) G. C. (1) o numerach: (...) przez co naraził na uszczuplenie podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie nie mniejszej niż 80.560,00 zł,

tj. o czyn z art. 56 §2 k.k.s. i z art.62 § 2 k.k.s. w zw. z art.7 § 1 k.k.s.

XI. w 2007 roku, nie później niż 30 kwietnia w W. złożył w Urzędzie Skarbowym W. - T. zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2006, w którym podał nieprawdę co do wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2006, zaliczając do nich kwotę 527.600,00 zł wynikającą z pustych faktur wystawionych przez (...) G. C. (1) o numerach (...) przez co naraził na uszczuplenie podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie nie mniejszej niż 123.424,00 zł,

tj. o czyn z art. 56§2 k.k.s. i z art.62§2 k.k.s. w zw. z art.7 §1 k.k.s.

XII. w 2008 roku, nie później niż 30 kwietnia w W. złożył w Urzędzie Skarbowym W. - T. zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2007, w którym podał nieprawdę co do wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2007, zaliczając do nich kwotę 1.495.000,00 zł wynikającą z pustych faktur wystawionych przez(...) G. C. (1) o numerach: (...), przez co naraził na uszczuplenie podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie nie mniejszej niż 283.945,00 zł,

tj. o czyn z art. 56§1 k.k.s. i z art.62§2 k.k.s. w zw. z art.7§ 1 k.k.s.

XIII. w okresie od kwietnia 2005 do 31 grudnia 2007 roku w W. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, jako podatnik podatku od towarów i usług złożył w Urzędzie Skarbowym W. - T. comiesięczne deklaracje podatkowe VAT-7 za marzec, lipiec, sierpień, październik, listopad 2005, kwiecień, czerwiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad 2006, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, wrzesień, październik, listopad, grudzień 2007, w których dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu usług wystawionych przez(...) G. C. (1) wymienionych w pkt. X, XI i XII, które w rzeczywistości nie zaistniały, przez co naraził na nienależny zwrot podatku naliczonego nad należnym lub zaliczenie na poczet następnych okresów rozliczeniowych łącznej kwoty 211.002,00 zł,

tj. o czyn z art. 76 § 1 k.k.s. i z art.62 § 2 k.k.s. w zw. z art.7 § 1 k.k.s. oraz w zw. z art.6 § 2 k.k.s.

6. M. W. oskarżono o to, że:

XIV. w okresie od sierpnia 2005 do 31 grudnia 2007 roku w W. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu złożyła w Urzędzie Skarbowym W.- T. i Urzędzie Skarbowym w W. comiesięczne deklaracje podatkowe VAT-7 za lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień 2005 roku oraz za luty, marzec, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień 2006 roku, a także za styczeń, luty, marzec, kwiecień, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień 2007 roku, w których dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z 25 faktur zakupu usług wystawionych przez (...) G. C. (1) dla (...) o numerach: (...), które w rzeczywistości nie zaistniały, przez co naraziła na nienależny zwrot podatku naliczonego nad należnym oraz zaliczenie na poczet następnych okresów rozliczeniowych łącznej kwoty 40.876,00 zł,

tj. o czyn z art. 76 § 2 k.k.s. i art.62 § 2 k.k.s. w zw. z art.7 § 1 k.k.s. oraz w zw. z art.6 § 2 k.k.s.

XV. w 2006 roku, nie później niż 30 kwietnia w W. złożyła w Urzędzie Skarbowym W. - T. zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2005, w którym podała nieprawdę co do wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2005, zaliczając do nich kwotę 56.700 zł wynikającą z pustych faktur wystawionych przez (...) G. C. (1) o numerach: (...), przez co naraziła na uszczuplenie podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie nie mniejszej niż 10.773 zł,

tj. o czyn z art. 56 § 2 k.k.s. i art.62 §2 k.k.s. w zw. z art.7 § i k.k.s.

XVI. w 2007 roku, nie później niż 30 kwietnia w W. złożyła w Urzędzie Skarbowym w W. zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2006, w którym podała nieprawdę co do wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2006, zaliczając do nich kwotę 139.500 zł wynikającą z pustych faktur wystawionych przez (...) G. C. (1) o numerach:(...), przez co naraziła na uszczuplenie podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie nie mniejszej niż 26.500 zł,

tj. o czyn z art. 56 § 2 k.k.s. i art.62 § 2 k.k.s. w zw. z art.7 § 1 k.k.s.

XVII. w 2008 roku, nie później niż 30 kwietnia w W. złożyła w Urzędzie Skarbowym w W. zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2007, w którym podała nieprawdę co do wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2007, zaliczając do nich kwotę 123.124 zł wynikającą z pustych faktur wystawionych przez (...) G. C. (1) o numerach: (...), przez co naraziła na uszczuplenie podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie nie mniejszej niż 23.393,56 zł,

tj. o czyn z art. 56 § 2 k.k.s. i art.62 § 2 k.k.s. w zw. z art.7 § 1 k.k.s.

7. M. Ś. (1) oskarżono o to, że:

XVIII. w okresie od 1 marca 2005 do 30 czerwca 2006 roku w W. w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w krótkich odstępach czasu, jako podatnik podatku od towarów i usług złożył w Urzędzie Skarbowym w Ż. comiesięczne deklaracje podatkowe VAT-7, w których dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu usług wystawionych dla firmy budowlanej (...) M. Ś. (1) o numerach (...) przez(...) G. C. (1), które w rzeczywistości nie zaistniały, przez co naraził na niezasadny zwrot różnicy podatku lub niezasadne zaliczenie na poczet następnych okresów rozliczeniowych nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w łącznej kwocie 23.100 zł,

tj. o czyn z art. 76 § 2 k.k.s. i art.62 §2 k.k.s. w zw. z art.7 § l k.k.s. w zw. z art.6 § 2 k.k.s.

XIX. w 2006 roku, nie później niż 30 kwietnia w Ż. złożył w Urzędzie Skarbowym zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2005, w którym podał nieprawdę co do wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2005, zaliczając do nich kwotę 156.000,00 zł wynikającą z pustych faktur wystawionych przez(...) G. C. (1) o numerach: (...), przez co naraził na uszczuplenie podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie nie mniejszej niż 29.640 zł,

tj. o czyn z art. 56 § 2 k.k.s. i z art.62 § 2 k.k.s. w zw. z art.7 § 1 k.k.s.

XX. w 2007 roku, nie później niż 30 kwietnia w Ż. złożył w Urzędzie Skarbowym zeznanie podatkowe PIT-36 za rok 2006, w którym podał nieprawdę co do wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2006, zaliczając do nich kwotę 174.000,00 zł wynikającą z pustych faktur wystawionych przez(...) G. C. (1) o numerach: (...), przez co naraził na uszczuplenie podatek dochodowy od osób fizycznych w kwocie nie mniejszej niż 33.060 zł,

tj. o czyn z art. 56 § 2 k.k.s. i z art. 62 §2 k.k.s. w zw. z art.7 § 1 k.k.s.

Sąd Okręgowy Warszawa-Praga w Warszawie wyrokiem z dnia 25 marca 2015 r. sygn. akt V K 254/11:

I.  oskarżonego S. M. (1) uniewinnił od zarzutu dokonania czynu z pkt. I, a kosztami postępowania w tej części obciążył Skarb Państwa,

II.  w ramach zarzutu z pkt. II oskarżonego S. M. (1) uznaje za winnego tego, ze w okresie od miesiąca lipca 2002 roku do miesiąca października 2008 roku w W. woj. (...) , działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym G. C. (1) ; w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej ; chcąc, aby oskarżony G. C. (1) popełnił przestępstwo; nakłonił go do tego, aby wbrew ustawowemu obowiązkowi , wystawił w sposób nierzetelny łącznie 95 faktur VAT, które dokumentowały niezaistniałe w rzeczywistości zdarzenia gospodarcze w postaci sprzedaży usług i wykonania świadczeń ; na skutek czego oskarżony G. C. (1) udzielił pomocy do wprowadzenia w błąd właściwych Urzędów Skarbowych , narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej poprzez ułatwienie zawyżenia kosztów uzyskania przychodów , co spowodowało zaniżenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz niezapłacenie podatku od towarów i usług przez następujących podatników:

1) L. M. (1) , właściciela firmy (...) „ w Ł. o numerze identyfikacyjnym NIP(...)w zakresie podatku VAT w kwocie 4 412, 40 złotych , a w podatku dochodowym w kwocie 3 577, 70 złotych łącznie z 7 faktur;

2) R. Ł. (1) , właściciela firmy (...) „ w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie nie mniejszej niż 101. 079. 00 złotych , a w podatku dochodowym w kwocie nie mniejszej niż 205. 143. 00 złotych łącznie z nie mniej niż 34 faktur;

3) J. S. (1) , właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 770. 00 złotych , a w podatku dochodowym w kwocie 665. 00 złotych z 1 faktury;

4) J. B. (1) z W. posiadającego numer identyfikacyjny NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie
1 225. 00 złotych , a w podatku dochodowym w kwocie 3 325. 00 złotych łącznie z 3 faktur ;

5) S. M. (1), właściciela firmy PHU (...) o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 63. 325, 40 złotych , a w podatku dochodowym w kwocie 56 880, 30 złotych łącznie z 19 faktur;

6) M. J. właściciela firmy (...) w M. o numerze identyfikacyjnym NIP(...)w zakresie podatku VAT w kwocie 16. 698. 00 złotych , a w podatku dochodowym w kwocie 14. 421. 00 złotych łącznie z 3 faktur;

7) G. G. (3) właściciela firmy (...) w W. o numerze identyfikacyjnym NIP(...) w zakresie podatku VAT w kwocie 22 359. 10 złotych, a w podatku dochodowym w kwocie 19 231. 53 złote , łącznie z 20 faktur;

8) K. M. (1) z W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 437,50 złotych, a w podatku dochodowym w kwocie 1. 187.00 złotych łącznie z 2 faktur;

9) K. M. (2) z W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...)w zakresie podatku VAT w kwocie 584. 50 złotych , a w podatku dochodowym w kwocie 1. 586. 50 złotych łącznie z 5 faktur;

10) J. D. (1) z W. o numerze identyfikacyjnym NIP (...) w zakresie podatku VAT w kwocie 87, 50 złotych , a w podatku dochodowym w kwocie 237. 50 złotych z 1 faktury

eliminując z opisu czynu podatników wymienionych w podpunktach. 1;3-17;20-21 ; 23 ; 25 - 26 ; 28 ; 32 - 35 oraz 37 - 38 , co daje w odniesieniu do podatku VAT łączną kwotę wynoszącą210. 708, 41 złotych oraz w odniesieniu do podatku dochodowego łączną kwotę wynoszącą 306.254,53 złotych, czyniąc z popełniania opisanego tu przestępstwa stałe źródło dochodu tj. przestępstwa z art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art.76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art:6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 37 § 1 pkt. 2 k.k.s. i za to na podstawie tychże przepisów, przyjął na zasadzie art. 7 § 2 k.k.s. za podstawę wymiaru kary przepis art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s., na podstawie tegoż przepisu i przy zastosowaniu art. 38 § 1 pkt. 3 k.k.s. skazał go na karę 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności oraz na karę grzywny w rozmiarze 500 (pięćset) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 200 (dwieście) złotych;

III.  oskarżonego G. C. (1) uniewinnił od zarzutu dokonania przestępstwa z pkt. III, a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa;

IV.  ramach zarzutu z pkt. IV oskarżonego G. C. (1) uznał za winnego tego, ze w okresie od miesiąca lipca 2002 roku do października 2008 roku w W. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonymi S. M. (1) i D. C. (1) oraz innymi ustalonymi osobami; w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, wbrew ustawowemu obowiązkowi, wystawił w sposób nierzetelny łącznie 381 faktur VAT, które dokumentowały niezaistniałe w rzeczywistości zdarzenie gospodarcze w postaci sprzedaży usług i wykonania świadczeń, czym udzielił pomocy we wprowadzeniu w błąd właściwych Urzędów Skarbowych narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej poprzez ułatwienie zawyżenia kosztów uzyskania przychodów, co skutkowało zaniżeniem podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz niezapłacenie podatku od towarów i usług przez wszystkich wymienionych w zarzucie z pkt. IV podatników, z tym, że odnośnie:

- D. C. (1) przyjął, że w zakresie podatku VAT dotyczy to kwoty 135. 178. 62 złote , a w zakresie podatku dochodowego dotyczy kwoty 118. 015. 29 złote łącznie z 31 faktur (podpunkt 7);

- D. C. (1); W. K. (1) ; M. U. (1) przyjął, że w zakresie podatku VAT dotyczy to kwoty 214. 610. 00 złotych , a w zakresie podatku dochodowego dotyczy kwoty 192. 147. 00 złotych łącznie z 48 faktur (podpunkt 8);

- R. Ł. (1) przyjął, że w zakresie podatku VAT dotyczy to kwoty 215.179.00 złotych; a w zakresie podatku dochodowego dotyczy kwoty 489. 204, 40 złotych łącznie z 64 faktur (podpunkt 18);

- S. M. (1) przyjął, że jeśli chodzi o podatek VAT , to dotyczy kwoty 63. 325, 40 złotych (podpunkt 27);

- G. G. (3) przyjął, że jeśli chodzi o podatek VAT, to dotyczy to w kwoty 22. 359, 10 złotych (podpunkt 33);

- a J. P. przyjął, że jeśli chodzi o podatek dochodowy, to dotyczy to w kwoty 852. 15 złotych (podpunkt 39);

co daje łączną kwotę w odniesieniu do podatku VAT wynoszącą 1. 266. 188. 31 złotych, zaś w odniesieniu do podatku dochodowego łączną kwotę wynoszącą 1.541. 601. 75 złotych , czyniąc z opisanego tu przestępstwa stałe źródło dochodu tj. czynu z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k. i w zw. z art. 37 § 2 k.k.s i za to na podstawie tychże przepisów, przyjął na zasadzie art. 7 § 2 k.k.s. za podstawę wymiaru kary przepis art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 76
§ 1 k.k.s., na podstawie tegoż przepisu oraz przy zastosowaniu art. 36 § 3 k.k.s. skazał go na podstawie art. 36 § 1 pkt. 1 k.k.s. oraz art. 34 § 1 i § 2 pkt. 2 k.k. i art. 35 § 1 k.k. skazał oskarżonego na karę 10 (dziesięć) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 (godzin) na cele społeczne;

V.  oskarżonego G. C. (1) uznał za winnego dokonania zarzucanego mu czynu z pkt. V, z tym, że z opisu czynu eliminował zwrot „dużej wartości”, zaś z kwalifikacji prawnej czynu eliminował przepis art. 37 § 1 pkt. 1 k.k.s., natomiast opis czynu uzupełnił o zwrot „działając w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru” i za to na podstawie art. 54 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. skazał go na karę grzywny w rozmiarze 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, przyjmujące wysokość jednej stawki na kwotę 50 (pięćdziesiąt) złotych;

VI.  skarżonego D. C. (1) uniewinnił od zarzutu dokonania przestępstwa z VI, a kosztami postępowania w tej części, a kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa;

VII w ramach zarzutu z pkt VII oskarżonego D. C. (1) uznał za winnego tego, że w okresie od miesiąca lipca 2002 roku do sierpnia 2008 roku w W. woj. (...), działając wspólnie i w porozumieniu z oskarżonym G. C. (1), w krótkich odstępach czasu w wykonaniu tego samego zamiaru oraz w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, chcąc, aby G. C. (1) popełnił przestępstwo, nakłonił go do tego, aby wbrew ustawowemu obowiązkowi, wystawił w sposób nierzetelny łącznie 201 faktur VAT, które dokumentowały niezaistniałe w rzeczywistości zdarzenia gospodarcze w postaci sprzedaży usług i wykonania świadczeń, czym G. C. (1) udzielił pomocy we wprowadzeniu w błąd właściwe urzędy skarbowe narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej poprzez ułatwienie zawyżenia kosztów uzyskania przychodów co spowodowało zaniżenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych oraz niezapłacenie podatku od towarów i usług przez podatników wymienionych w zarzucie z pkt. VII, z tym, ze odnośnie :

- samego D. C. (1) przyjął, że w zakresie podatku VAT dotyczy to kwoty 135. 178. 62 złote , a w zakresie podatku dochodowego dotyczy kwoty 118. 015. 29 złote łącznie z 31 faktur (podpunkt 6);

- D. C. (1); W. K. (1) ; M. U. (1) przyjął, że w zakresie podatku VAT dotyczy to kwoty 214. 610. 00 złotych , a w zakresie podatku dochodowego dotyczy kwoty 192. 147. 00 złotych łącznie z 48 faktur (podpunkt 7);

a ponadto eliminował z opisu czynu podatnika wymienionego w podpunkcie 17 , co daje w odniesieniu do podatku VAT łączną kwotę 825.365,96 złotych oraz w odniesieniu do podatku dochodowego łączną kwotę 757. 659,17 zł, czyniąc z opisanego tu przestępstwa stałe źródło dochodu tj. o czyn z art.l8§2 k.k. w zw. z art. 18§3 k.k. w zw. z art. 76§1 k.k.s. w zw. z art. 62§2 k.k.s. w zw. z art. 7§1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. i w zw. z art. 37§1 pkt. 2 k.k.s. i za to na podstawie tychże przepisów, przyjmując na zasadzie art. 7 § 2 k.k.s. za podstawę wymiaru kary przepis art. 18 § 2 k.k. w zw. z art. 18 § 3 k.k. w zw. z art. 76 § 1 k.k.s., na podstawie tegoż przepisu i przy zastosowaniu art. 38 § 1 pkt 3 k.k.s. skazał go na karę 1 (jednego) roku i 6
(sześć ) miesięcy pozbawienia wolności oraz na karę grzywny w rozmiarze 450 (czterysta pięćdziesiąt) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 200 (złotych);

VIII. oskarżonego D. C. (1) uznał za winnego dokonania zarzucanego mu przestępstwa z pkt. VIII, z tym, że przyjął, że czyn ten być zakwalifikowany z art. 56 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7
§ 1 k.k.s. i za to na podstawie tychże przepisów przyjmując na zasadzie art. 7 §2 za podstawę wymiaru kary przepis art. 56 § 1 k.k.s. na podstawie tegoż przepisu skazał go na karę grzywny w rozmiarze 50 (pięćdziesiąt) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 200 (dwieście) złotych;

IX.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 39 § 1 k.k.s. wymierzył oskarżonemu D. C. (1) karę łączną grzywny w rozmiarze 500 (pięćset) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 200 (dwieście) zlotych;

X.  oskarżonego M. U. (1) uznał za winnego dokonania zarzucanego mu przestępstwa z pkt. IX, z tym, że przyjął, że czyn z art. 56 § 2 k.k.s. w zw. z art.62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. i za to na podstawie tychże przepisów przyjął na zasadzie art. 7 § 2 k.k.s. za podstawę wymiaru kary przepis art. 56 § 2 k.k.s. na podstawie tegoż przepisu skazał go na karę grzywny w rozmiarze 100 (sto) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych;

XI.  oskarżonego R. Ł. (1) uznał za winnego dokonania zarzucanych mu przestępstw z pkt. X i XI z tym, że odnośnie czynu z pkt. X przyjął, że zeznanie podatkowe PIT 36 L oskarżony złożył w Urzędzie Skarbowym W. T. w dniu 25 kwietnia 2006 roku , a do wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2005 oskarżony zaliczył kwotę 424. 000 złotych, natomiast odnośnie czynu z pkt. XI przyjął, że zeznanie podatkowe PIT 36 L oskarżony złożył w Urzędzie Skarbowym W. T. w dniu 27 kwietnia 2007 roku , zaś do wysokości poniesionych kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym 2006 oskarżony zaliczył kwotę 649. 600. złotych i za to na podstawie art. 56 § 2 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s , przyjmując na zasadzie art. 7 § 2 k.k.s. za podstawę wymiaru kary przepis art. 56 § 2 k.k.s. na podstawie tegoż przepisu skazał go za każdy ten czyn na karę grzywny w rozmiarze po 100 (sto) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę po 100 (sto) złotych;

XII.  oskarżonego R. Ł. (1) uznał za winnego dokonania zarzucanego mu czynu z pkt. XII z tym, że przyjął, że zeznanie podatkowe PIT 36 L oskarżony złożył w Urzędzie Skarbowym W. T. w dniu 7 marca 2008 roku i za to na podstawie art. 56 § 1 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.ks., przyjął na zasadzie art. 7 § 2 k.k.s. za podstawę wymiaru kary przepis art. 56 § 1 k.k.s. na podstawie tegoż przepisu skazał go na karę grzywny w rozmiarze 100 (sto) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 100 (sto) złotych;

XIII.  oskarżonego R. Ł. (1) uznał za winnego dokonania zarzucanego mu przestępstwa z pkt. XIII, z tym, ze zwrot zawarty w opisie tego czynu „w wykonaniu z góry powziętego zamiaru” zastąpił sformułowaniem „w wykonaniu tego samego zamiaru „ i za to na podstawie art. 76 § 1 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s., przyjął na zasadzie art. 7 § 2 k.k.s. za podstawę wymiaru kary przepis art. 76 § 1 k.k.s., na podstawie tegoż przepisu skazał go na karę grzywny w rozmiarze 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 100 ( sto ) złotych;

XIV.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 39 § 1 k.k.s. wymierzył oskarżonemu R. Ł. (1) karę łączną grzywny w rozmiarze 300
(trzysta ) stawek dziennych, .przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 100 (sto) złotych;

XV.  oskarżoną M. W. uznał za winną dokonania zarzucanego jej przestępstwa z pkt. XIV , z tym, że zwrot zawarty w opisie tego czynu
„w wykonaniu z góry powziętego zamiaru” zastąpił sformułowaniem „w wykonaniu tego samego zamiaru” i za to na podstawie art. 76 § 2 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. , przyjął na zasadzie art. 7 § 2 k.k.s. za podstawę wymiaru kary przepis art. 76 § 1 k.k.s., na podstawie tegoż przepisu skazał ją na karę grzywny w rozmiarze 100 (sto) stawek dziennych, przyjmując wysokości jednej stawki na kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych;

XVI.  oskarżoną M. W. uznał za winną dokonania zarzucanych jej przestępstw z pkt. XV; XVI oraz XVII z tym, że odnośnie czynów z pkt. XVI i XVII przyjął, że zeznanie podatkowe PIT 36 L oskarżona złożyła w W. i za to na podstawie art. 56 § 2 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s., przyjął na zasadzie art. 7 § 2 k.k.s. za podstawę wymiaru kary przepis art. 56 § 2 k.k.s. na podstawie tegoż przepisu skazał ją za każdy ten czyn na karę grzywny w rozmiarze po 100 (sto) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę po 70 (siedemdziesiąt ) złotych;

XVII.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 39 § 1 k.k.s. wymierzył oskarżonej M. W. karę łączną grzywny w rozmiarze 200 (dwieście) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 70 (siedemdziesiąt_ złotych;

XVIII.  oskarżonego M. Ś. (1) uznał za winnego dokonania zarzucanego mu przestępstwa z pkt. XVIII, z tym, że przyjął, że czynu tego dopuścił się w Ż., a zwrot zawarty w opisie tego czynu „w wykonaniu z góry powziętego zamiaru” zastąpił sformułowaniem „w wykonaniu tego samego zamiaru „ i za to na podstawie art. 76 § 2 k.k.s. w zw. z art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. w zw. z art. 6 § 2 k.k.s. , przyjął na zasadzie art. 7 § 2 k.k.s. za podstawę wymiaru kary przepis art. 76 § 1 k.k.s., na podstawie tegoż przepisu skazał go na karę grzywny w rozmiarze 100 (sto)stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 70 (siedemdziesiąt) złotych;

XIX.  oskarżonego M. Ś. (1) uznał za winnego dokonania zarzucanych mu przestępstw z pkt. XIX oraz XX i za to na podstawie art. 56 § 2 k.k.s. i art. 62 § 2 k.k.s. w zw. z art. 7 § 1 k.k.s. , przyjął na zasadzie art. 7 § 2 k.k.s. za podstawę wymiaru kary przepis art. 56 § 2 k.k.s. na podstawie tegoż przepisu skazał go za każdy czyn na karę grzywny w rozmiarze po 100 (sto) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę po 70
(siedemdziesiąt) złotych;

XX.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 39 § 1 k.k.s. wymierzył oskarżonemu M. Ś. (2) karę łączną grzywny w rozmiarze 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych, przyjmując wysokość jednej stawki na kwotę 70
(siedemdziesiąt) złotych;

XXI.  dowody rzeczowe w postaci kopii i oryginałów faktur oraz innych dokumentów wyszczególnione w wykazach dowodów rzeczowych na kartach : 875 - 894 ; k. 1003 ; k. 1005- 1006 ;k. 1084- 1085 ;k. 1098 ;k. 1123 ;k. 1199- 1201 ; k. 1227 ;k. 1253 ; k. 1556 ; k. 1582 ; k. 1601 ; k. 1710 ; k. 1728 ; k. 1768 ; k. 1802 ; k. 1813 ; k. 1825 ; k. 1835 ; k. 1898 ;k. 1943 ;k. 1960 ; k. 1973 ;k. 1982 ;k. 2047 ; k. 2119 - 2120 ; k. 2150 ; k. 2161 ;k. 2182- 2183 ; k. 2189 ; k. 2230 - 2232 ; k. 2249 ; k. 3098 oraz k. 3746 - nakazał pozostawić w aktach;

XXII.  zasądził od Skarbu Państwa na rzecz Adw. A. P. (1) - Kancelaria Adwokacka (...) - Spółka Partnerska ulica (...) (...)- (...)-(...) W. kwotę 3837, 60 złotych wraz z VAT tytułem wynagrodzenia za obronę z urzędu oskarżonego G. C. (1);

XXIII.  zasądził od oskarżonych opłatę na rzecz Skarbu Państwa w kwocie : 20300 złotych od S. M. (1); 930 złotych - od G. C. (1); 10300 złotych - D. C. (1); 700 złotych - od M. U. (1); 3000 złotych - od R. Ł. (1); 1400 złotych - od M. W. i 1050 złotych - od M. Ś. (1) i obciążył ich kosztami postępowania w sprawie w częściach im przypadających.

Powyższy wyrok zaskarżyli obrońcy oskarżonych oraz prokurator.

Obrońca oskarżonego S. M. (1) przedmiotowemu wyrokowi zarzucił:

na podstawie art. 438 pkt. 2 i 3 k.p.k. naruszenie przepisów postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy, tj. - w szczególności:

I. art. 7 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez dowolną, a nie swobodną ocenę całokształtu okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej - w tym niedokonanie oceny poszczególnych dowodów na podstawie całokształtu okoliczności wynikających z poszczególnych dowodów - a w szczególności wyjaśnień oskarżonych, zeznań przesłuchanych w toku niniejszego postępowania świadków oraz pozostałych dowodów - w szczególności w postaci faktur wystawianych przez oskarżonego G. C. (1), protokołów kontroli podatkowej, decyzji podatkowych oraz pozostałych dowodów stanowiących podstawę skarżonego wyroku poprzez - w szczególności:

1) bezkrytyczne i bezpodstawne danie wiary w całości wyjaśnieniom oskarżonego G. C. (1) w zakresie udziału przez oskarżonego S. M. (1) w procederze przestępczym polegającym na wystawianiu fikcyjnych faktur VAT, na skutek błędnego uznania, iż wyjaśnienia te są jasne, logiczne i konsekwentne, a nadto brak jest innych przesłanek mogących powodować powstanie wątpliwości co do ich wiarygodności, w sytuacji gdy wyjaśnienia te w wielu istotnych kwestiach (np. okoliczności przystąpienia przez oskarżonego G. C. (1) do udziału w procederze wystawiania tzw. fikcyjnych faktur, posiadanej przez oskarżonego wiedzy w zakresie fikcyjności zdarzeń na jakie opiewały wystawiane przez niego faktury, kwestii utraty uzębienia przez oskarżonego, zakresu udziału oskarżonego S. M. w podziale zysku z faktur wystawianych na rzecz firmy oskarżonego R. Ł.) są niekonsekwentne, a także nielogiczne, a nadto wyjaśnienia te w wielu istotnych kwestiach (np. znajomości pomiędzy poszczególnymi oskarżonymi, udziału w przedmiotowym procederze, wykonywaniu przez oskarżonego prac na rzecz poszczególnych oskarżonych, charakteru tychże prac oraz charakteru ich wykonywania przez G. C., posiadania pracowników przez oskarżonego G. C., braku wiedzy odnośnie nieposiadania przez oskarżonego G. C. legalnej firmy i niemożliwości wystawiania faktur Vat po stronie pozostałych oskarżonych - w tym S. M. (1), okoliczności utraty uzębienia przez G. C., faktycznego wykonania usług na jakie opiewają przedmiotowe faktury VAT, czy też pośredniczenia przez oskarżonych w załatwianiu kontrahentów na wystawianie fikcyjnych faktur, a także wykonywania przez oskarżonego C. pracy u oskarżonego M. jako zwykły pracownik) sprzeczne nie tylko z wyjaśnieniami pozostałych oskarżonych - w szczególności S. M. (1), D. C. (1), R. Ł. (1), czy też z zeznaniami przesłuchanych w toku niniejszego postępowania świadków -w tym dotyczących bezpośrednio S. M. (1) świadków R. B. (1), M. P. (2), J. B. (2) G. G. (3), którym sąd I Instancji w sposób bezpodstawny nie dał wiary, a także z zeznaniami świadka L. M. (1) (w zakresie twierdzenia G. C., iż faktura na firmę tej osoby została wystawiona przez S. M. (1), w tym znajomości pomiędzy świadkiem oraz oskarżonym S. M. (1)), którym sąd I instancji w całości dał wiarę, jak również są sprzeczne w istotnych kwestiach (np. świadczenia przez G. C. (1) pracy jako podwykonawca tychże firm na ich rzecz) z zeznaniami innych przesłuchanych w toku niniejszego postępowania świadków - w tym pracowników firm należących do oskarżonego D. C. oraz M. U., którym sąd I instancji w sposób bezpodstawny nie dał wiary, jak również biorąc pod uwagę częstotliwość, ilość oraz wysokość kwot na jakie były wystawiane faktury na rzecz poszczególnych podmiotów, a także sam fakt wystawiania faktur na firmy oskarżonych, a w szczególności oskarżonego S. M. (1), czy D. C. (1), a które to okoliczności przemawiają za uznaniem wyjaśnień oskarżonego G. C. (1) jako niewiarygodnych, a co najmniej budzących poważne wątpliwości i wobec braku innych obiektywnych dowodów, które w sposób jednoznaczny mogłyby podważyć wersję przedstawioną przez oskarżonego S. M. (1) winny być - co najmniej - uznane za niewystarczające do uznania tegoż oskarżonego za winnego zarzucanego mu czynu w pkt II sentencji skarżonego wyroku;

2) bezpodstawnym przyjęciu, iż wyjaśnienia oskarżonych i zeznania niektórych świadków w zakresie w jakim wskazali oni na przyczynę złożenia przez oskarżonego G. C. obciążających ich wyjaśnień są niewiarygodne, podczas gdy przyczyny te stanowią wyłącznie sugestie i przypuszczenia tychże osób, a nie dotyczą okoliczności faktycznych wynikających z posiadanej wiedzy przez te osoby - w szczególności wiedzy uzyskanej od oskarżonego G. C. lub też innych osób - w tymże zakresie, w konsekwencji czego nie mogą być one uznane w tej kwestii za niewiarygodne;

3) bezpodstawne przyjęcie, iż wyjaśnienia oskarżonego G. C. są w pełni wiarygodne, w szczególności z uwagi na okoliczność nieukrywania i nieumniejszania swojej roli oraz udziału w procederze wystawiania tzw. fikcyjnych faktur, a także fakt, iż oskarżony sam zgłosił się do organów ścigania i ujawnił przed nimi tenże proceder, o którym organy te nie posiadały w ogóle wiedzy i w ten sposób spowodował wszczęcie niniejszego postępowania karnego również wobec swojej osoby, a w konsekwencji, iż oskarżony nie miał żadnego interesu w bezpodstawnym obciążaniu pozostałych oskarżonych przez co jedyne logiczne i możliwe wytłumaczenie złożonych przez niego wyjaśnień jest takie, iż odpowiadają one rzeczywistemu stanowi rzeczy, podczas gdy oskarżony C. złożył zawiadomienie o powyższym procederze dopiero po wyniku wszczętej u niego kontroli podatkowej w związku z fakturami wystawionymi na rzecz firmy należącej do M. P. (1), co przemawia za przyjęciem, iż tak samo prawdopodobne jest przyjęcie, iż oskarżony G. C. składając zawiadomienie oraz wyjaśnienia obciążające inne osoby wyłącznie wyprzedził fakt wszczęcia przeciwko swojej osobie postępowania karnego w związku z nieodprowadzaniem podatków, czy też nieskładaniem deklaracji podatkowych mając świadomość nieuchronności takiego stanu rzeczy - w związku z wynikami ww. kontroli podatkowej oraz ich treścią, a w szczególności poczynionymi ustaleniami, iż G. C. nie odprowadzał podatków, nie składał deklaracji podatkowych, z którą to treścią oskarżony się zapoznał, a w konsekwencji miał oczywisty interes w pomówieniu osób na rzecz, których wystawiał faktury, w tym S. M. (1) w postaci złagodzenia swojej odpowiedzialności karnej i uniknięcia w ten sposób surowej kary, co w konsekwencji przeczy twierdzeniu - mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego oraz logiki - iż jedynym wytłumaczeniem złożonych wyjaśnień przez oskarżonego jest fakt, iż odpowiadają one rzeczywistemu stanowi rzeczy, w tym wobec braku innych, dostatecznych dowodów, które mogłyby przemawiać właśnie za takim, a nie odmiennym przyjęciem;

4) bezpodstawne uznanie, iż za przyjęciem, iż oskarżony G. C. nie złożył wyjaśnień obciążających inne osoby celem uniknięcia lub ograniczenia swojej odpowiedzialności z tytułu niepłacenia podatków świadczy fakt, iż postępowanie karne zostało wszczęte dopiero po złożeniu zawiadomienia przez tego oskarżonego, a organy ścigania nie miały żadnej wiedzy o tym fakcie, podczas gdy zasady logiki oraz doświadczenia życiowego wskazują, iż wszczęcie postępowania karnego przeciwko oskarżonemu było tylko kwestią czasu, o czym świadczy fakt przeprowadzenia kontroli podatkowej u oskarżonego przed złożeniem przez niego niniejszego zawiadomienia, z czego oskarżony w pełni zdawał sobie sprawę znając wyniki przeprowadzonej u niego kontroli, co w konsekwencji przemawia za przyjęciem, iż oskarżony miał oczywisty interes w wyprzedzeniu organów ścigania i złożenia przedmiotowego zawiadomienia i pomówienia innych osób o udział w procederze wystawiania fikcyjnych faktur, a w szczególności oskarżonego S. M. (1) - mając na uwadze takie okoliczności jak: wystawianie na firmę (...) faktur w 2007 r., znajomości S. M. (1) z niektórymi osobami, na rzecz których były wystawiane przez oskarżonego G. C. faktury, jak również fakt długoletniej znajomości pomiędzy G. C. oraz S. M., a w konsekwencji nie sposób przyjąć - mając na uwadze zasady doświadczenia życiowego oraz logiki - iż jedynym wytłumaczeniem złożonych wyjaśnień przez oskarżonego jest fakt, iż odpowiadają one rzeczywistemu stanowi rzeczy wobec braku innych, dostatecznych dowodów, które mogłyby przemawiać właśnie za takim przyjęciem, a nie odmiennym przyjęciem;

5) bezpodstawne przyjęcie, iż zeznania oskarżonego G. C. mogą być uznane za spontaniczne co przemawia za uznaniem ich za wiarygodne wobec faktu, iż oskarżony zdecydował się na złożenie szczegółowych wyjaśnień dopiero po upływie jakiegoś czasu od dnia zatrzymania, w sytuacji gdy oskarżony udał się do organów ścigania celem złożenia zawiadomienia o procederze przestępczym w okresie ok. 4 miesięcy od chwili zapoznania się z protokołem przeprowadzonej u niego kontroli skarbowej i miał wystarczającą ilość czasu żeby ułożyć sobie przyjętą przez siebie wersję, mając świadomość nieuchronności poniesienia przez niego odpowiedzialności karnej - biorąc pod uwagę treść protokołu kontroli - a nadto udał się do organów ścigania poinformowania organów ścigania o ww. procederze, a w konsekwencji nie sposób uznać, iż będąc zaskoczonym zatrzymaniem nie miał czasu na ułożenie sobie przyjętej przez siebie - tak szczegółowej - wersji zdarzenia;

6) bezpodstawne uznanie za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego G, C., iż oskarżony S. M. (1) znał się z oskarżonym R. Ł. (1) oraz pośredniczył w wystawianiu na tego oskarżonego fikcyjnych faktur, w sytuacji gdy z konsekwentnych i jednoznacznych wyjaśnień obu tych oskarżonych wynika, iż się nigdy nie znali, a po raz pierwszy zetknęli się ze sobą na sali sądowej w przedmiotowej sprawie, a nadto brak jest jakiegokolwiek innego dowodu, który mógłby stanowić dowód przeciwny w tym zakresie i potwierdzić wersję przedstawioną przez oskarżonego g. C.;

7) bezpodstawne przyjęcie, iż wyjaśnienia oskarżonego D. C. są niewiarygodne w zakresie w jakim wskazał na fakt możliwości wejścia w posiadanie przez G. C. zaświadczenia o niezaleganiu w opłacaniu składek Zusowskich, w sytuacji gdy okoliczność wskazanego przez oskarżonego D. C. wejścia w posiadanie przez oskarżonego C. tegoż dokumentu jest logiczna i jak najbardziej prawdopodobna, a nadto żaden inny dowód nie tylko nie potwierdza wersji przedstawionej przez oskarżonego G. C. w tym zakresie, ale nadto nie wyklucza wersji podawanej przez oskarżonego C., a sąd poprzestaje wyłącznie na lakonicznym stwierdzeniu, iż wersja ta jest „dziwaczna” bez wskazania przyczyn takiego przyjęcia;

8) bezpodstawne przyjęcie, iż za uznaniem wyjaśnień oskarżonego G. C. za wiarygodne w części w jakiej wskazał on, iż część z osób, na które wystawiał faktury nie była mu znana i dane tych osób otrzymywał od osoby za pośrednictwem, której wystawiał fikcyjną fakturę, przemawiają zeznania tych świadków, na których rzecz były wystawiane faktury przez G. C., a którzy wskazali, iż nie znali G. C. ani nic im nie mówiła nazwa firmy (...). C. i, których zeznania sąd obdarzył pełną wiarygodnością, podczas gdy okoliczność ta w żaden sposób nie przemawia, iż oskarżony wystawiał na rzecz tychże osób fikcyjnych faktur za pośrednictwem - w szczególności oskarżonych C. i M., a jedynie świadczyć może o tym, iż z częścią tychże osób oskarżony G. C. nie miał osobistego kontaktu, co nie wyklucza wykonania na rzecz tychże osób prac wynikających z wystawionych na nie faktur, a nadto treść ich zeznań podważa wiarygodność oskarżonego w tym zakresie, albowiem: wszyscy ci świadkowie potwierdzili, iż usługi na jakie opiewają faktury zostały faktycznie wykonane lub mogły zostać faktycznie wykonane, kategorycznie zaprzeczyli, bądź też - co najmniej - nie wynika jakoby kiedykolwiek brali udział w procederze polegającym na wystawianiu fikcyjnych faktur lub żeby kiedykolwiek proponowano im wystawienie takiej fikcyjnej faktury, a nadto niektórzy z nich stwierdzili, iż kontakt z G. C. mieli wyłącznie poprzez jego pracowników oraz nie wykluczyli, iż mogli mieć kontakt z firmą (...) lub osobą G. C. (1), ale z uwagi na upływ czasu nie są w stanie tej okoliczności zweryfikować, jak również kategorycznie stwierdzili, iż nie znają również pozostałych oskarżonych, za których pośrednictwem miały być wystawione faktury, a w szczególności świadek L. M. (1) wskazał, iż w ogóle nie kojarzy oskarżonego S. M. (1), a według oskarżonego C. osoby, w stosunku do których oskarżony S. M. (1) pośredniczył w załatwianiu faktur to byli jego znajomi, co skutkowało błędną odmową dania wiary oskarżonego S. M. (1), a także pozostałym oskarżonym, a w szczególności D. C. (1);

9) bezpodstawne przyjęcie, iż wyjaśnienia oskarżonego G. C. w zakresie w jakim wskazał, iż nie wykonywał prac opisanych w fakturach na rzecz S. M. (1), a jedynie przez tydzień pracował u niego na jednej budowie jako jego pracownik znajdują potwierdzenie w zeznaniach innych pracowników, podczas gdy jedyni pracownicy S. M. (1) - tj. M. P. oraz R. B. nie tylko nie potwierdzili takiej okoliczności, ale nadto złożyli zeznania spójne z wyjaśnieniami oskarżonego S. M. (1) w tym zakresie, zaprzeczając jednocześnie wyjaśnieniom oskarżonego G. C., a pozostali świadkowie będący pracownikami firmy (...) nie mieli żadnego związku z firmą oskarżonego S. M. (1), w tym prowadzonych przez tą firmę remontach, a nadto prace te nie miały jakiegokolwiek związku z pracami wykonywanymi przez firmę oskarżonego D. C. (1), a w konsekwencji zeznania pracowników firmy (...) w żaden sposób nie mogą świadczyć na niekorzyść oskarżonego S. M. (1), w tym przemawiać za przyjęciem, iż G. C. nie był podwykonawcą S. M. (1) i wystawione faktury na firmę (...) przez G. C. (1) nie odzwierciedlają rzeczywistego stanu rzeczy;

10) bezpodstawne przyjęcie, iż zeznania wielu świadków będących pracownikami D. C., w których nie rozpoznali oni G. C. przemawiają za uznaniem wyjaśnień oskarżonego za wiarygodne z uwagi na fakt, iż nie rozpoznali oni oskarżonego, a także nic im nie mówiła firma (...), podczas gdy takie przyjęcie jest całkowicie nieuprawnione wobec faktu, iż: a), z zeznań wszystkich przesłuchanych świadków będących pracownikami firmy (...) wynika, iż firma przy przedmiotowych budowach korzystała z podwykonawców, a nadto część z tych pracowników nie była w stanie podać jakichkolwiek nazw tychże podwykonawców, a nie tylko firmy (...). C., jak również z ich zeznań nie wynika, iż kategorycznie wykluczyli fakt, iż firma (...). C. świadczyła usługi na rzecz firmy (...). C. – w tym, iż G. C. był obecny na przedmiotowych budowach; b) część pracowników firmy (...). C. jednak rozpoznała oskarżonego G. C. jako podwykonawcę firmy oskarżonego D. C. (1), którym sąd błędnie nie dał wiary w tym zakresie; c). stwierdzenie świadków T. M. i G. L. na rozprawie, iż nigdy nie widzieli G. C. mogło równie dobrze wynikać z upływu czasu pomiędzy prowadzonymi budowami oraz składanymi zeznaniami przez tychże świadków przed sądem;

11) błędne przyjęcie, iż zeznania G. C., w których wskazał, iż nie świadczył on usług na rzecz oskarżonych, w tym firm (...) oraz S. M. (1) przemawiają zeznania świadka A. K. (1) oraz W. A., albowiem świadkom tym nie była znana firma ani osoba G. C., podczas gdy: a), z zeznań świadka A. K. (1) wynika, iż nie interesował on się tym, czy oskarżona M. W. korzystała na prowadzonych przez siebie budowach z podwykonawców oraz, że świadek ten wyłącznie nie pamięta firmy(...) z S. oraz nie pamięta nazwiska G. C. i nie wie, czy osoba ta była podwykonawcą oskarżonej M. W., a nie wynika, iż świadek kategorycznie wyklucza jakoby firma(...) była podwykonawcą oskarżonej M. W., a oskarżony G. C. faktycznie pracował u M. W. na prowadzonych przez nią budowach, w związku z czym mógł nie rozpoznać G. C. na okazanych mu tablicach, w tym również z uwagi na upływ czasu pomiędzy okazaniem oraz prowadzonymi robotami b) z zeznań W. A. wynika, iż oskarżona M. W. zatrudniała podwykonawców, jednak świadek nie interesowała się jakie to były firmy, a także iż nie byłaby w stanie rozpoznać G. C., a co za tym idzie nie wykluczyła zatem w sposób kategoryczny, iż osoba ta była podwykonawcą M. W. na prowadzonych przez nią budowach i wykonywała na nich osobiście prace budowlane; c) okoliczność ta nie może świadczyć o wiarygodności zeznań G. C. w zakresie w jakim wskazał on, iż nie świadczył on jako podwykonawca usług na rzecz S. M. (1), jak również na udział S. M. (1) w procederze wystawiania tzw. fikcyjnych faktur, albowiem zeznania tychże świadków nie dotyczą, a firma oskarżonej M. W. w żaden sposób nie była powiązana z firmą i osobą oskarżonego S. M. (1);

12) bezpodstawne uznanie, iż fakt, że cały szereg kontrolowanych podmiotów - w tym oskarżeni C., M. oraz U. skorzystało z uprawnień wynikających z art. 14c ust. 3 ustawy o kontroli skarbowej dokonując korekty deklaracji VAT 7 lub PIT 36, bądź też uiszczając zaległości podatkowe wraz z odsetkami przemawia za uznaniem, że wbrew swoim twierdzeniom w istocie rzeczy uznali oni, iż w kwestii ich zobowiązań podatkowych miały miejsce nieprawidłowości przez co wykazali dwoistość postaw, podczas gdy sam fakt skorzystania z tegoż uprawnienia nie może podważać treści wyjaśnień oraz zeznań składanych przez te osoby w niniejszym postępowaniu w sytuacji, gdy fakt rzeczywistego wykonania usług przez firmę oskarżonego G. C. nie zwalniał tychże podmiotów z konieczności dokonania korekty w zakresie podatku VAT, a nadto podmioty te dokonując przedmiotowych korekt mogły wyłącznie kierować się chęcią uniknięcia wieloletniego postępowania podatkowego, poniesienia dodatkowych odsetek w przypadku niekorzystnego zakończenia tegoż postępowania oraz kosztów związanych z prowadzeniem tegoż postępowania - co byłoby szczególnie uzasadnione w przypadku K. oraz K. M. (1) w związku z kwotami na jakie opiewały przedmiotowe faktury - jak również uniknięcia ewentualnej konieczności dochodzenia swojej niewinności w postępowaniu karnym w związku z nierzetelnym wystawieniem deklaracji podatkowych i ponoszenia kosztów z tym związanych, a sąd poprzez brak zadawania pytań świadkom w tym zakresie nie wykluczył takiej wersji zdarzeń, która jest równie prawdopodobna jak okoliczność przyznania przez te osoby w ten sposób, iż wystawiane faktury na ich rzecz były w rzeczywistości fikcyjne, a nadto za takim przyjęciem dodatkowo przemawia treść złożonych przez te osoby zeznań w niniejszym postępowaniu;

13) bezpodstawne przyjęcie, iż za zupełnie nieprawdopodobne należy uznać fakt wykonania usług na rzecz poszczególnych podmiotów przez nieistniejącą, wyrejestrowaną firmę (...). C., podczas gdy doświadczenie życiowe wskazuje, iż prowadzenie działalności w tzw. „szarej strefie” jest dość powszechną praktyką na polskim rynku;

14) bezpodstawną odmowę dania wiary wszystkim oskarżonym poza G. C., a także świadkom, którzy stwierdzili, iż usługi na ich rzecz wynikające z faktur wystawionych przez firmę (...). C. - w tym świadkowi G. G. (3), a także świadkowi J. B. (1) - zostały faktycznie wykonane przez firmę oskarżonego G. C., w szczególności z uwagi na przyczyny, dla jakich sąd I instancji dał wiarę odmiennym wyjaśnieniom G. C. wskazanymi we wcześniejszych punktach, a nadto z uwagi na wyniki kontroli podatkowych przeprowadzonych u tychże osób, w sytuacji gdy: a) ww. przyczyny z uwagi na argumenty wskazane w poprzednich punktach nie mogą przemawiać za uznaniem wyjaśnień oskarżonego G. C. w całości za wiarygodne, a w szczególności w zakresie udziału oskarżonego S. M. (1) w przedmiotowym procederze przestępczym b) z zeznań wszystkich przesłuchanych osób, na rzecz których były wystawione faktury przez G. C. wynika, iż usługi te zostały faktycznie wykonane, w tym według części świadków w sposób nie budzący wątpliwości przez firmę (...). C. w oparciu o zeznania pozostałych, co najmniej nie można wykluczyć takiej okoliczności, co w sposób oczywisty przeczy wyjaśnieniom oskarżonego, iż przedmiotowe faktury dotyczyły zdarzeń fikcyjnych, c) w świetle zasad doświadczenia życiowego ciężko uznać, iż oskarżony G. C. nie zostałby poinformowany przed przystąpieniem przez niego do udziału w przedmiotowym procederze o tym, iż faktycznie przedmiotowe usługi zostaną wykonane przez inne podmioty, jak również, iż brak jest choćby jednej usługi, która ponad wszelką wątpliwość nie została wykonana i zawarta w fakturze wystawionej przez oskarżonego G. C., d) ww. świadkowie, którym sąd bezpodstawnie nie dał wiary nie mieli żadnego interesu w tym, ażeby składać zeznania niezgodne z prawdą w ten sposób narażaliby się na odpowiedzialność karną mając na uwadze wyniki kontroli organów podatkowych, a nadto zeznania tychże świadków są spójne, logiczne oraz zgodne z treścią wyjaśnień oskarżonych - w tym zeznania J. B. (1) oraz G. G. (3) z wyjaśnieniami oskarżonego S. M. (1)- za wyjątkiem oskarżonego G. C.; f) wyniki kontroli podatkowych w zakresie fikcyjności faktur nie mogą stanowić podstawy do oceny badania wiarygodności zeznań, bądź wyjaśnień oskarżonych skoro opierają swoje ustalenia na tych samych dowodach, które stanowią przedmiot oceny sądu i dotyczą tych samych okoliczności, które mogą i biorąc pod uwagę całokształt okoliczności przedmiotowej sprawy winny być odmiennie ocenione przez sąd w toku niniejszego postępowania, a nadto opierają się również na dowodach nieujawnionych w toku niniejszego postępowania, bądź też na dowodach, które nie mogły być ujawnione w toku niniejszego postępowania, w szczególności na zeznaniach złożonych przed Urzędem Skarbowym przez oskarżonego G. C.; g) częstotliwość, zakres, wysokość na jakie opiewały poszczególne faktury oraz okresy w jakich doszło do ich wystawienia i związane z tym uszczuplenia uzasadniają przyjęcie, iż wystawione faktury dotyczyły faktycznie wykonanych usług;

15) bezpodstawne przyjęcie, iż zeznania wszystkich świadków będący pracownikami firmy oskarżonego D. C., którzy wskazywali na to, iż oskarżony G. C. był podwykonawcą tejże firmy i on - względnie jego pracownicy mieli wykonywać prace na terenie różnych budów są w całości niewiarygodne w tym zakresie, w szczególności z uwagi na sprzeczność tychże zeznań z wyjaśnieniami oskarżonego G. C., jak również z uwagi na rozbieżności w treści ich zeznań oraz brak wskazania przez nich logicznego uzasadnienia przyczyn tychże różnic oraz sprzeczność z zeznaniami tychże pracowników, którzy nie rozpoznali oskarżonego G. C., podczas gdy:

a) świadek J. S. (2) zarówno w postępowaniu przygotowawczym i sądowym konsekwentnie i kategorycznie zeznał, iż G. C. miał swoich pracowników i był podwykonawcą firmy (...). C., a nadto w przeciwieństwie do pozostałych, szeregowych pracowników jako nieformalny brygadzista był informowany przez współwłaścicieli (...) o wejściu podwykonawców na obiekty budów oraz kategorycznie rozpoznał podczas okazania oskarżonego G. C. stwierdzając przy tym, iż miał on swoich ludzi, a nadto zeznania tegoż świadka znajdują potwierdzenie w wyjaśnieniach oskarżonych D. C. i IM. U., czy też świadka W. K. oraz J. S., jak również świadek ten nie miał żadnego interesu w składaniu zeznań niezgodnych z prawdą, a jedyna rozbieżność w zeznaniach tegoż świadka dotyczyła wyłącznie kwestii wprowadzania osób na teren budów, którą to rozbieżność świadek ten w sposób logiczny wyjaśnił, a nadto zasady doświadczenia życiowego i logiki wskazują, iż skoro świadek w postępowaniu przygotowawczym w tym zakresie złożył zeznania nie tak korzystne dla oskarżonego D. C. i U. jak w postępowaniu sądowym, to nie sposób uznać jednocześnie, iż za niewiarygodne uznać należy jego zeznania w zakresie w jakim konsekwentnie i kategorycznie od początku rozpoznał oskarżonego G. C. jako podwykonawcę firmy (...). C.;

b) świadek A. M. oraz A. K. również już w postępowaniu przygotowawczym w sposób jednoznaczny i kategoryczny wskazywali, iż kojarzą osobę G. C. jako podwykonawcę firmy (...). C., który miał swoich pracowników, co jest zgodne z wyjaśnieniami oskarżonych D. C. i M. U., czy też zeznaniach świadka W. K. oraz J. S., a nadto:

- zeznania świadka A. K. nie zawierają żadnych istotnych sprzeczności, a wyłącznie drobne, nieistotne, które należy tłumaczyć upływem czasu pomiędzy zeznaniami, a także świadek zachowywał w swoich stwierdzeniach obiektywizm, wskazując przy tym w postępowaniu sądowym na swoje wątpliwości w zakresie osoby G. C., co przemawia za prawdziwością i wiarygodnością tychże zeznań;

- treść złożonych zeznań przez świadka A. M. świadczy o tym, iż nie sposób zdyskredytować tychże zeznań, które zostały złożone w postępowaniu przygotowawczym w przedmiotowym zakresie, a zeznania tegoż świadka złożone w postępowaniu sądowym mogą budzić wątpliwości wyłącznie co do tego, czy oskarżony widział oskarżonego G. C., czy też wyłącznie o nim słyszał;

- zeznania świadka G. F. zasługują w pełni na uznanie ich za wiarygodne z tych samych przyczyn co zeznania świadka A. K.,

a nadto:

zeznania tychże świadków wbrew twierdzeniom sądu nie są sprzeczne z zeznaniami pozostałych pracowników, którym nic nie mówiła firma(...)oraz osoba G. C. z powodów, o których mowa w pkt 10,

- świadkowie ci nie mieli żadnego interesu w składaniu zeznań niezgodnych z prawdą - w szczególności w postępowaniu przygotowawczym;

- zeznania tychże świadków w żaden sposób nie mogą stanowić podstawy do podważania wiarygodności zeznań świadków pracujących na budowach u S. M. (1) oraz jego samego, albowiem budowy, na których pracowali w żadnym stopniu nie były powiązane w jakimkolwiek stopniu z firmą (...) i prowadzonymi przez nią remontami,

co skutkowało również bezpodstawną odmową dania wiary w powyższym zakresie również wyjaśnieniom oskarżonego D. C. (1), M. U. (1), czy też świadka K..

16). bezpodstawne przyjęcie, iż zeznania świadków M. P. (2) i R. B. (1) są niewiarygodne w zakresie w jakim wskazali na G. C. jako podwykonawcę firmy (...) z tych samych przyczyn co wskazane w pkt. 15, podczas gdy:

- zeznania świadka M. P. (2) są spójne, konsekwentne oraz logiczne i nie zawierają żadnych istotnych rozbieżności, które mogłyby przemawiać za uznaniem ich za niewiarygodne, z których wprost wynika, iż świadek ten zarówno w postępowaniu przygotowawczym oraz sądowym kategorycznie rozpoznał oskarżonego G. C. jako osobę, która była podwykonawcą S. M. (1) na prowadzonych przez niego budowach i, z którą przychodziły inne osoby, które zapewne były jego pracownikami, a nadto potwierdzają one wersję przedstawioną w swoich wyjaśnieniach przez oskarżonego S. M. (1), nadto świadek nie miał żadnego interesu w podawaniu nieprawdy, a jedynym dowodem przeciwnym są wyłącznie wyjaśnienia oskarżonego G. C. (1), które w tym zakresie nie mają jakiegokolwiek oparcia w innych dowodach, a w szczególności nie sposób uznać, iż zeznania tegoż świadka stoją w sprzeczności z zeznaniami jakiegokolwiek świadka będącego pracownikiem firmy oskarżonych D. C. i M. U., albowiem budowy, na których pracowali ci świadkowie w żadnym stopniu nie były powiązane w jakimkolwiek stopniu z firmą (...) i prowadzonymi przez nią budowami;

- zeznania świadka R. B. (1) zasługują w pełni na wiarę w zakresie w jakim zeznał w postępowaniu przygotowawczym, iż kojarzy G. C. jako osobę, która mogła być w budynku banku przy ul. (...) wraz ze swoimi pracownikami oraz nie wie czy był on pracownikiem czy też podwykonawcą bądź kolegą S. M. (1), które to okoliczności wyłącznie uwiarygodniają wyjaśnienia złożone przez S. M. (1), a jednocześnie podważają wiarygodność wyjaśnień G. C. (1)

- świadek bowiem wskazał kategorycznie rozpoznał G. C. oraz wskazywał na swoje wątpliwości w powyższym zakresie, co przemawia za uznaniem, iż wykazywał obiektywizm w swoich zeznaniach, mówiąc w sposób kategoryczny wyłącznie o tym czego był rzeczywiście pewien;

17) bezpodstawną odmową dania wiary zeznaniom świadka J. K. w zakresie wskazania przez tego świadka, iż oskarżony G. C. wykonywał prace u oskarżonych R. Ł. (1) oraz M. Ś. (1), pomimo iż zeznania tegoż świadka są spójne z wyjaśnieniami tychże oskarżonych, a nadto są logiczne, nie zawierające żadnych rozbieżności (z zeznań bowiem wynika wyłącznie to, iż M. Ś. (1) przedstawił go jako swojego pracownika, ale nie wie oskarżony czy rzeczywiście nim był, gdyż tak mógł zrozumieć słowa oskarżonego Ś.), a rozpoznanie osoby G. C. kategoryczne, a z kolei jedynym dowodem przeciwnym są wyłącznie wyjaśnienia oskarżonego G. C. (1);

18) bezpodstawną odmowę dania wiary wyjaśnieniom oskarżonego S. M. (1), w sytuacji gdy zeznania tegoż świadka znajdują swoje potwierdzenie w zeznaniach świadka M. P. (2), R. B. (1), G. G. (3), J. B. (1), L. M. (1), czy też A. W., a także oskarżonych D. C. (1), R. Ł. (1) oraz pośrednio również wielu innych świadków przesłuchanych w toku niniejszego postępowania, o których mowa we wcześniejszych punktach, a nadto w okolicznościach związanych z wystawianymi fakturami na firmę S. M., a w szczególności, iż pierwsza taka faktura została wystawiona dopiero w 2007 r. podczas, gdy jedynym dowodem przeciwnym są wyjaśnienia G. C. (1), albowiem żaden inny dowód, który mógłby pozostawać w zgodności z wyjaśnieniami tegoż oskarżonego - w szczególności okoliczności dotyczące świadków T., czy też M. oraz oskarżonego D. C. (1), jak również innych osób takich jak J. S., czy D. B. jako w żaden sposób nie związane z osobą oskarżonego S. M. (1) - oraz w żaden sposób nie podważa wersji zaprezentowanej przez oskarżonego S. M. (1), a w konsekwencji brak jest dostatecznych dowodów, na podstawie których można by było przypisać oskarżonemu S. M. (1) udział w procederze wystawiania tzw. „fikcyjnych faktur”;

19) bezpodstawne uznanie, iż wyjaśnienia oskarżonego G. C. w zakresie w jakim wskazał, iż faktura na rzecz firmy świadka L. M. została wystawiona za pośrednictwem S. M. świadczy również fakt, iż L. M. wskazał, iż nazwisko G. C. oraz firma (...) nic mu nie mówi i nie kojarzy żeby jego firma współpracowała z tą firmą, jak również nie przypomina sobie aby otrzymał od niej jakiekolwiek faktury, podczas gdy okoliczności świadek nie wykluczył w sposób kategoryczny jakoby faktycznie doszło do współpracy pomiędzy jego firmą oraz G. C., a nadto wskazał, iż w ogóle nie kojarzy oskarżonego S. M. (1), podczas gdy zgodnie z wyjaśnieniami oskarżonego G. C. faktury wystawiane za pośrednictwem S. M. (1) dotyczyły jego znajomych, a nadto świadek ten kategorycznie stwierdził, iż nikt nigdy nie proponował mu oraz nie uczestniczył on kiedykolwiek w wystawianiu tzw. fikcyjnych faktur, a sąd w pełni obdarzył zeznania tegoż świadka wiarygodnością;

20) bezpodstawną odmowę dania wiary świadkowi J. B. z uwagi na ich sprzeczność z zeznaniami G. C., podczas gdy zeznania tegoż świadka są logiczne, spójne oraz zgodne z wyjaśnieniami oskarżonego S. M., a ich treść cechuje obiektywizm w zakresie wiedzy świadka odnośnie związku G. C. z prowadzoną u świadka budową, ponadto świadek nie miał żadnego interesu w złożeniu nieprawdziwych zeznań w niniejszym postępowaniu, a jedyną sprzecznością jaka zachodzi pomiędzy tymi zeznaniami, a wyjaśnieniami oskarżonego G. C. jest wskazana przez świadka okoliczność, iż oskarżony S. M. (1) przedstawił G. C. jako swojego podwykonawcę, jak również, że S. M. (1) nie miał nic wspólnego z wystawionymi dla niego fakturami przez G. C., a brak jest innych dowodów, z którymi zeznania tegoż świadka pozostawałyby w sprzeczności;

21) bezpodstawną odmowę dania wiary zeznaniom świadka G. G., podczas gdy zeznania tegoż świadka są spójne, logiczne i konsekwentne (w tym logiczne i prawdopodobne w zakresie wskazanej przez świadka współpracy z G. C.) oraz spójne z wyjaśnieniami oskarżonego S. M., a jedynym dowodem przeciwnym z przyczyn wskazanych już w ww. punktach są wyjaśnienia oskarżonego G. C., które z przyczyn wskazanych w powyższych punktach nie mogą być uznane za wiarygodne;

22) bezpodstawne przyjęcie, iż okoliczności dotyczące wyłącznie innych osób niż oskarżony S. M. (1), które zdaniem sądu potwierdzają wyjaśnienia oskarżonego G. C. mogą stanowić również podstawę do uznania wyjaśnień oskarżonego S. M. (1) oraz świadków R. B., M. P., J. B. oraz G. G. w całości za niewiarygodne, podczas gdy okoliczności nie mogą stanowić dostatecznej podstawy wraz z wyjaśnieniami oskarżonego G. C. do takiego przyjęcia, tym bardziej, iż wyjaśnieniom oskarżonego G. C. w tym zakresie w sposób oczywisty i stanowczy przeczą dowody bezpośrednio odnoszące się do S. M. (1);

23) bezpodstawne przyjęcie, iż za uznaniem wyjaśnień oskarżonego G. C. za wiarygodne w całości przemawia również treść poszczególnych wystawionych przez niego faktur dokumentujących nie tylko usługi budowlane, ale nadto inne, które nie są wykonywane przez firmy budowlane, podczas gdy z zeznań przesłuchanych świadków, których te faktury dotyczą wynika wprost, iż usługi te zostały wykonane lub co najmniej. iż mogły zostać faktycznie wykonane oraz nie można wbrew twierdzeniom sądu wykluczyć okoliczności, iż z wykonaniem tychże usług miał związek G. C., a nadto okoliczności te nie dotyczą S. M. (1) poza firmę świadka G. G., który w sposób logiczny wskazał na okoliczności współpracy z G. C. i wykonania usług, na jakie opiewały faktury, których to zeznań nie sposób skutecznie podważyć z uwagi na brak obiektywnych i dostatecznych dowodów przeciwnych w tym zakresie, którymi z przyczyn wskazanych w poprzednich punktach nie mogą być wyjaśnienia oskarżonego G. C. w tym zakresie;

24) bezpodstawne przyjęcie, iż za przyjęciem, iż faktury wystawione przez G. C. na firmę L. M. przemawia również treść większości faktur, które dotyczą zakupu materiałów elektrycznych, podczas gdy materiały te są związane z wykonywanymi usługami przez firmy remontowo-budowlane, a nadto jak wynika z zeznań świadka L. M. (1), którym sąd dał w pełni wiarę w jego firmie był przeprowadzany remont;

25) bezpodstawne przyjęcie, iż za uznaniem wyjaśnień oskarżonego G. C. za wiarygodne przemawia okoliczność wynikająca z informacji otrzymanej od spółki (...), iż nie wyrażano zgody na wejście na prowadzoną budowę pracownikom firmy (...), podczas gdy okoliczność ta nie jest równoznaczna z tym, iż faktycznie tacy pracownicy byli wpuszczani na tą budowę i wykonywali na niej stosowne prace;

co w konsekwencji prowadzi do wniosku, iż wyjaśnienia oskarżonego G. C. w zakresie dotyczącym udziału oskarżonego S. M. (1) w procederze wystawiania tzw. fikcyjnych faktur nie zasługują na wiarę, a co najmniej budzą spore wątpliwości, co wobec braku innych, dostatecznych dowodów świadczących o winie oskarżonego S. M. (1) przemawia za przyjęciem, iż co najmniej wersja przedstawiona przez tegoż oskarżonego wobec - w szczególności kategorycznych, spójnych swoich wyjaśnień znajdujących nadto potwierdzenie w szeregu innych dowodów, a w szczególności zeznaniach wszystkich świadków dotyczących faktur, które zostały przypisane oskarżonemu S. M. (1) - jest prawdopodobna w takim stopniu, iż nie sposób jej wykluczyć,

co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych polegającego na uznaniu, iż oskarżony S. M. (1) brał udział w procederze wystawiania fikcyjnych faktur, w tym pośredniczył w wystawieniu fikcyjnych faktur przez G. C. na firmy (...), G. G., L. M. oraz osób fizycznych nieprowadzących działalność gospodarczą w osobach J. D., K. i K. M., J. B., podczas gdy całokształt okoliczności faktycznych ujawnionych w toku rozprawy głównej i jego swobodna ocena prowadzą do wniosków przeciwnych, a co najmniej nie pozwalają na poczynienie takich ustaleń.

Niezależnie od powyższego - przy założeniu, iż wyjaśnienia oskarżonego G. C. w pełni zasługują na wiarę, jak to ocenił sąd I instancji - naruszenie przez sąd I instancji art. 7 k.p.k. polega również na:

25). bezpodstawnym przyjęciu, iż z wyjaśnień oskarżonego G. C. wynika, iż dzielił się on z oskarżonym S. M. (1) pieniędzmi uzyskanymi od oskarżonego R. Ł. (1) do roku 2007 r., podczas gdy oskarżony G. C. w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnił, iż oskarżony S. M. (1) wyłącznie czasami otrzymywał od niego pieniądze z faktur wystawianych na firmę (...). Ł., a w postępowaniu sądowym, iż oskarżony mógł nie otrzymywać z części faktur tychże pieniędzy w okresie późniejszym, którym mógł być rok 2007, co oznacza, iż nie sposób uznać, iż ponad wszelką wątpliwość oskarżony S. M. (1) otrzymywał w początkowym okresie pieniądze za każdą fakturę oraz, że początek późniejszego okresu, o którym mówi oskarżony G. C. nie miał miejsca przed 2007 rokiem, co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych polegającym na przyjęciu, iż oskarżony S. M. nakłonił G. C. do wystawienia 34 fikcyjnych faktur na rzecz firmy (...). Ł., podczas gdy całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej ocenianych swobodnie, a nie dowolnie prowadzi do wniosku, iż część faktur została wystawiona wspólnie i w porozumieniu przez G. C. z R. Ł. poza wiedzą S. M., co wobec niemożności ustalenia tychże faktur wino skutkować wyeliminowaniem z opisu czynu zarzucanego oskarżonemu S. M. wszystkich faktur wystawionych na firmę (...). Ł., a nie wyłącznie wystawionych od 2007 r.

II. art. 167 k.p.k. i art. 366 par. 1 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k. i w zw. z art. 169 par. 2 k.p.k. poprzez:

zaniechanie wezwania i przesłuchania w charakterze świadków K. M. (1) oraz J. D. (1), podczas gdy przesłuchanie tychże osób było konieczne z uwagi na fakt, iż na te osoby oskarżony G. C. wystawił faktury za wykonanie na ich rzecz stosownych usług, pomimo czego osoby te w ogóle nie zostały przesłuchane w toku niniejszego postępowania na okoliczność zweryfikowania wyjaśnień oskarżonego G. C. w zakresie zaprzeczenia, iż wykonał na rzecz tychże osób usługi, za które następnie wystawił faktury na rzecz tych osób, jak również wyjaśnień oskarżonego S. M. w zakresie w jakim wskazał, iż oskarżony G. C. usługi te wykonał, a w konsekwencji, iż wystawione faktury były zgodne z rzeczywistym stanem rzeczy, co skutkowało bezpodstawnym uznaniem wyjaśnień oskarżonego G. C. za wiarygodne w przedmiotowym zakresie, podczas gdy przesłuchanie tychże osób mogłoby doprowadzić do przeciwnych wniosków;

- zaniechanie wystąpienia do właścicieli budynków, na których były prowadzone roboty budowlane przez firmę S. M. o dokumentację związaną z otrzymywaniem przepustek na rzecz osoby G. C. oraz pozostałych osób, pomimo iż z wyjaśnień oskarżonego S. M. wynika, iż takie przepustki uzyskiwał dla G. C. oraz jego pracowników, który musiał go o swoim przyjeździe zawsze wcześniej informować ażeby mógł przedmiotowe przepustki zorganizować, co skutkowało bezpodstawną odmową dania wiary oskarżonemu S. M. oraz świadkom R. B. i M. P. w zakresie wskazania na osobę G. C. jako podwykonawcę S. M. posiadającego własnych pracowników oraz bezpodstawnym uznaniu za wiarygodne wyjaśnień oskarżonego G. C. w jakim wskazał, iż u oskarżonego S. M. wykonywał czynności na budowach wyłącznie jako jego pracownik w jednym miejscu wyłącznie przez tydzień - tj. w Muzeum Wojska Polskiego i w drugim - tj. Rondzie de Gaulla przez jeden dzień;

III. art. 392 par. 1 k.p.k. poprzez zaniechanie bezpośredniego przesłuchania części świadków, których zeznania zdaniem sądu I instancji miały istotne znaczenie dla oceny wyjaśnień oskarżonego G. C. oraz pozostałych oskarżonych, albowiem stanowiły one podstawę do uznania wyjaśnień oskarżonego G. C. za wiarygodne oraz do odmowy dania wiary pozostałym oskarżonym oraz części świadków, w sytuacji gdy zaniechanie wezwania świadka na rozprawę i poprzestanie na odczytaniu, czy też ujawnieniu treści jego zeznań złożonych w postępowaniu przygotowawczym może nastąpić wyłącznie wówczas gdy - w szczególności -zeznania te nie mają zasadniczego znaczenia dla sprawy oraz nie pozostaje w zasadniczej sprzeczności z innymi dowodami;

IV. art. 410 k.p.k. w zw. z art. 424 par. 1 pkt 1 k.,p.k. poprzez nie oparcie swojego rozstrzygnięcia na całokształcie okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej, a także pośrednim oparciu go na nieujawnionym materiale dowodowym w toku rozprawy głównej, wyrażające się - w szczególności - w:

pominięciu okoliczności, iż brak jest choćby jednego świadka, na rzecz którego lub firmy, której był pracownikiem zostały wystawione faktury przez G. C., który stwierdziłby w sposób kategoryczny, iż usługi na jakie opiewają przedmiotowe faktury nie zostały faktycznie wykonane - a nadto większość z tychże osób wskazuje w sposób kategoryczny na fakt ich wykonania w sposób zgodny z treścią faktury, bądź też zostały wykonane przez inny podmiot aniżeli firma (...). C., a w szczególności iż osoby, które wykonały przedmiotowe prace nie byli powiązani z G. C.;

- pominięcie okoliczności wynikających z wyjaśnień oskarżonego złożonych na rozprawie w dniu 8 maja 2014 r., w których oskarżony G. C. ustosunkowując się do zeznań złożonych przez świadka R. B. (1) stwierdził, iż zęby wypadły mu dopiero po aresztowaniu oraz, że w 2007 r. miał całą górną szczękę, podczas gdy stwierdzenie to jest całkowicie sprzeczne z treścią wcześniejszych wyjaśnień przez oskarżonego G. C., co skutkowało dowolną oceną wyjaśnień oskarżonego G. C. jako spójnych i konsekwentnych oraz logicznych i bezpodstawnym uznaniem tychże zeznań w całości za wiarygodne;

- pominięcie okoliczności, iż z wyjaśnień oskarżonego G. C. wynika, iż dla oskarżonych S. M. oraz D. C. fikcyjne faktury wystawiał R. Ł. (3), podczas gdy świadek R. Ł. składając zeznania w toku niniejszego postępowania, a przede wszystkim w postępowaniu przygotowawczym - kiedy wskazał na udział oskarżonego S. M. w procederze przestępczym związanym z zakładaniem spółek, czego następnie świadek na rozprawie nie potwierdził - nic nie wspomniał, iż w takim procederze brał kiedykolwiek udział, co skutkowało brakiem odniesienia się do tej kwestii przez sąd, a w konsekwencji błędnym uznaniem wyjaśnień oskarżonego G. C. w pełni za wiarygodne,

- pominięcie okoliczności wynikającej z zeznań świadka R. Ł. iż w rozmowie z nim G. C. opowiadał świadkowi, iż pracuje w W. jako podwykonawca, do czego sąd I instancji w ogóle nie ustosunkował się w uzasadnieniu wyroku, a nadto wskazał w sposób dowolny, iż zeznania tegoż świadka przemawiają za wiarygodnością wyjaśnień oskarżonego G. C. z uwagi na potwierdzenie faktu załatwienia fałszywych zaświadczeń, podczas gdy zeznania tegoż świadka w ww. zakresie stoją w sprzeczności z wyjaśnieniami G. C., co skutkowało bezpodstawnym uznaniem wyjaśnień oskarżonego G. C. za wiarygodne;

- pominięcie okoliczności wynikających z zeznań świadka R. B. (1) w zakresie wskazanego przez świadka charakteru robót i remontu - tj. wyłącznie odświeżenie pokoju, malowanie - jaki został przeprowadzony przez świadka u rodziców oskarżonego S. M. (1) oraz wskazanego faktu, iż pokój ten wymagał wyłącznie odświeżenia, co uwiarygodnia fakt, iż usługi na jakie opiewały faktury wystawione na rzecz rodziców S. M. mogły być wykonane przez oskarżonego G. C., a jednocześnie przeczy okoliczności wskazanej przez oskarżonego G. C., iż remont ten wykonywał sam K. M. (2), co w konsekwencji również bezpodstawnym uznaniem wyjaśnień oskarżonego G. C. za wiarygodne, w tym w przedmiotowym zakresie;

- pominięcie okoliczności wskazanych przez świadków M. P. i R. B., iż opisali oskarżonego G. C. jako osobę bez zębów, a nadto świadek M. P. jednoznacznie rozpoznał oskarżonego na okazanych mu tablicach poglądowych, a świadek R. B. co prawda miał pewne wątpliwości podczas okazywania mu wizerunków, to jednak bez problemu rozpoznał oskarżonego G. C. na rozprawie, a nadto świadkowie ci dowiedzieli się o przedmiotowej sprawie w chwili, gdy oskarżony S. M. (1) był tymczasowo aresztowany, co - mając również na uwadze szereg okoliczności wskazanych w zarzucie z pkt I - również skutkowało bezpodstawnym uznaniem wyjaśnień oskarżonego G, C. za wiarygodne w zakresie zaprzeczenia jakoby świadczył on usługi na rzecz firmy (...) jako jego podwykonawca;

- pominięcie okoliczności wynikającej z zeznań A. M., iż na budowie (...) nie miał styczności z pracownikami innych firm niż firma (...). C. I R. U., a takowe z całą pewności były (podwykonawcy), a nadto, iż był pracownikiem szeregowym pracownikiem i nie miał do czynienia z żadnym podwykonawcą, co skutkowało dowolną oceną, iż zeznania, w szczególności tego świadka pozostają w sprzeczności z zeznaniami tych pracowników, którzy rozpoznali w osobie G. C. podwykonawcę firmy (...). C. i M. U. lub o takim podwykonawcy słyszeli, a w szczególności z zeznaniami J. S. będącego nieformalnym brygadzistą i mającym kontakt z podwykonawcami;

- pominięcie okoliczności wynikającej z zeznań świadka A. Ć., iż zlecał on kiedyś remont siedziby swojej firmy oraz, iż wyłącznie nie jest w stanie stwierdzić, czy faktycznie remont ten wykonywała firma (...) z uwagi na fakt, iż w ramach prowadzonej przez siebie działalności współpracował z wieloma podwykonawcami i wszystkich nie pamięta, a także, iż usługa, której dotyczyła faktura wystawiona przez firmę (...) została faktycznie wykonana, jak również, iż nie kojarzy osoby J. S. (1) oraz nigdy nie brał w procederze wystawiania fikcyjnych faktur i nikt mu nigdy nie proponował udziału w takim procederze, nie był również nigdy w kręgu zainteresowania policji, w tym nie toczyły się przeciwko niemu żadne postępowania karne, co skutkowało wadliwą oceną, iż zeznania tegoż świadka są potwierdzeniem zeznań złożonych przez G. C., a w konsekwencji, iż przeczą zeznaniom tychże świadków, którzy wskazywali na G. C. jako osobę, która wykonywała osobiście lub za pośrednictwem pracowników usługi, na jakie wystawiane były następnie faktury;

- pominięcie okoliczności wskazanych przez świadka M. K., iż wystawienie faktury i płatność były zawsze po faktycznie wykonanej pracy, nikt nie proponował świadkowi wystawieniu fikcyjnej faktury oraz, że mogło się zdarzyć, iż nie miał kontaktu z jakimś podwykonawcą, co skutkowało wadliwą oceną, iż zeznania tegoż świadka są potwierdzeniem zeznań złożonych przez G. C., a w konsekwencji, iż przeczą zeznaniom tychże świadków, którzy wskazywali na G. C. jako osobę, która wykonywała osobiście lub za pośrednictwem pracowników usługi, na jakie wystawiane były następnie faktury;

- pominięcie okoliczności wskazanych w zeznaniach przez świadka W. F., iż nigdy nie otrzymał propozycji brania udziału w wystawianiu fikcyjnych faktur, a nadto, iż w 2005 r. przeprowadzał remont i część prac związanych z remontem przeprowadziła firma z ogłoszenia w gazecie, z którą to firmą świadek miał problemy z uwagi na niedochowanie terminów, świadek nie pamięta co to była za firma oraz skąd, jak również, iż długo musiał prosić o wystawienie przez tą firmę faktury,

co skutkowało tą samą okolicznością co w wypadku ww. świadków - podobnie w przypadku świadka D. B.;

- oparcie swojego rozstrzygnięcia na zeznaniach świadka S. M. oparciu o uzasadnienie decyzji organu skarbowego, a zaniechanie przesłuchania tegoż świadka bądź też ujawnienia zeznań złożonych przed Urzędem Skarbowym, co skutkowało oparciem rozstrzygnięcia na zeznaniach nieujawnionych w toku rozprawy głównej;

- pominięcie, iż z zeznań J. S. wynika, iż nie widział pracującego G. C., który był jednym z podwykonawców w firmie (...). C. i M. U. oraz przywoził ludzi do pracy, co dodatkowo uzasadniałby fakt dlaczego niektórzy z pracowników nie rozpoznali G. C., a co doprowadziło do wadliwej odmowy dania wiary zeznaniom pracowników, którzy rozpoznali w nim podwykonawcę firmy (...). C. i M. U.;

- pominięcie, iż z zeznań świadka A. K. (1) wynika, iż u oskarżonej M. W. na budowie pracowało wiele osób, co mogłoby tłumaczyć fakt nie rozpoznania przez tegoż świadka oskarżonego G. C., co skutkowało wadliwą oceną zeznań oskarżonego G. C. oraz oskarżonej M. W., jak również wyjaśnień pozostałych oskarżonych oraz innych świadków, z których wyjaśnień oraz zeznań wynika, iż G. C. świadczył usługi na rzecz poszczególnych firm jako podwykonawca;

- pominięcie okoliczności wynikającej z zeznań następujących świadków:

1) G. L., iż nie interesował się osobami przebywającymi na terenie budowy ani nie utrzymywał z nimi kontaktu,

2) W. P., iż na terenie budowy prowadzonej przez firmę (...). C. na ul. (...) pracowali podwykonawcy, albowiem była to duża robota i duży budynek, co tłumaczyłoby fakt nierozpoznania przez świadka G. chodowskiego, również z uwagi na upływ czasu;

3) G. L. nie znał on podwykonawców firmy (...). C. I M. U. i nawet się z nimi nie witał,

co skutkowało dowolną oceną, iż zeznania, w szczególności tychże świadków pozostają w sprzeczności z zeznaniami tych pracowników, którzy rozpoznali w osobie G. C. podwykonawcę firmy (...). C. i M. U. lub o takim podwykonawcy słyszeli, a w szczególności z zeznaniami J. S. będącego nieformalnym brygadzistą i mającym kontakt z podwykonawcami;

- całkowite pominięcie zeznań świadka J. Z., z których wynika, iż na powierzchniach (...) mogło pracować ok. 60-80 osób oraz, że na jedną kartę mogło wchodzić kilka osób, jak również, że na przedmiotowych budowach zatrudniano podwykonawców, co skutkowało dowolną oceną, iż zeznania świadków, którzy nie rozpoznali i nie kojarzyli G. C. oraz jego firmy pozostają w sprzeczności z zeznaniami tych pracowników, którzy rozpoznali w osobie G. C. podwykonawcę firmy (...). C. i M. U. lub o takim podwykonawcy słyszeli, a w szczególności z zeznaniami J. S. będącego nieformalnym brygadzistą i mającym kontakt z podwykonawcami;

- pominięcie okoliczności wynikających z zeznań świadka G. G., iż:

1) prace dla niego związane z usługami reklamowymi wykonywali podwykonawcy, a faktury zawsze były wystawiane przez firmę (...), a także, iż zdarzały się sytuacje, gdy faktury nie były wypisywane przy świadku, a nadto gdy nie były one przywożone przez G. C., ale przez jego podwykonawcę,

2) świadka nie interesowało kto faktycznie wykonuje przedmiotowe prace;

3) nawiązanie współpracy odbyło się w ten sposób, że C. zaproponował świadkowi współpracę mówiąc, że ma kogoś kto jest w stanie to wykonać;

4) świadek w sposób kategoryczny i jednoznaczny wskazał, iż oskarżony S. M. (1) nie miał nic wspólnego ze współpracą świadka z G. C. oraz, że S. M., jak również jakakolwiek inna osoba nigdy nie proponowała świadkowi wystawiania tzw. fikcyjnych faktur,

co skutkowało dowolną oceną zgromadzonego materiału dowodowego, w tym dowolną oceną wyjaśnień oskarżonego S. M., czy też zeznań świadka oraz wyjaśnień oskarżonego G. C. poprzez błędną odmowę dania wiary oskarżonemu S. M. i świadkowi przy całkowicie bezkrytycznym daniem wiary oskarżonemu G. C. w zakresie wskazania, iż przedmiotowe faktury były fikcyjne oraz wystawione na rzecz świadka za pośrednictwem S. M.;

- pominięcie okoliczności, iż z zeznań świadka A. P. wynika, iż kojarzy ona firmę (...), która była z S. i wykonała usługi (świadek ta wskazała jakie konkretnie usługi firma ta wykonała), za które następnie wystawione zostały przedmiotowe faktury, a współpraca z tą firmą nie była jednorazowa, świadek nie wie przy tym kto był właścicielem tej firmy, osobę G. C. kojarzy stąd, że nazwisko to występowało na pieczątce znajdującej się na fakturach, a nadto wskazała, że usługi te zostały faktycznie wykonane przez firmę (...), z którą nawiązała kontakt przez jakiegoś znajomego - z polecenia, a kontakt z właścicielem firmy mogła mieć wyłącznie telefoniczny lub przez kogoś innego, ale nie pamięta przez kogo,

co skutkowało wadliwym, dowolnym uznaniem, iż zeznania tegoż świadka potwierdzają wyjaśnienia oskarżonego G. C. w zakresie wystawiania fikcyjnych faktur na firmy, których dane otrzymywał między innymi od oskarżonych S. M. i D. C.;

- pominięcie okoliczności wynikających z zeznań świadka S. U., iż wystawione faktury przez G. C. świadek otrzymywał od pracownika firmy (...). C., któremu przekazywał pieniądze z tego tytułu, albowiem samego G. C. nigdy osobiście nie poznał, nadto wystawiona faktura zawsze odzwierciedlała faktycznie wykonaną pracę, pracownicy świadka mówili, iż pracownicy firmy (...). C. nie są pracownikami (...), a także że dane pracowników świadka celem wprowadzenia ich na teren budowy były podawane do bazy danych, ale nie wskazywano, iż są to pracownicy firmy świadka, tylko pisano, że są to pracownicy (...), co skutkowało wadliwym uznaniem wyjaśnień oskarżonego G. C. w pełni za wiarygodne oraz uznaniem wyjaśnień oskarżonych, a w szczególności D. C. za niewiarygodne, jak również innych świadków przesłuchanych w niniejszym postępowaniu, na rzecz których były wystawiane faktury przez G. C., w szczególności z uwagi na treść informacji uzyskanej od spółki (...), iż nie była wyrażana zgoda na wprowadzenie pracowników firmy (...) na teren prowadzonej budowy, co jednak nie jest równoznaczne z tym, iż tacy pracownicy nie brali udziału w wykonywaniu prac na terenie budowy - biorąc pod uwagę treść zeznań tegoż świadka, w sytuacji zatem oparcia swojego rozstrzygnięcia przez sąd na ww. okolicznościach sąd i instancji doszedłby do innych wniosków;

- pominięcie okoliczności wynikającej z zeznań świadka L. M. (1), iż świadek w 2008 r. przeprowadzał remont biura swojej firmy na ul. (...) i do tegoż remontu wynajął firmę z ogłoszenia, który przeprowadziło dwóch pracowników, prace zostały wykonane, za co świadek zapłacił, a także, że nigdy nie otrzymał propozycji wystawiania fikcyjnych faktur, jak również iż nie zna oskarżonych, w tym oskarżonego S. M., co skutkowało wadliwym uznaniem wyjaśnień oskarżonego G. C. w pełni za wiarygodne oraz uznaniem wyjaśnień oskarżonych, a w szczególności S. M. za niewiarygodne, jak również innych świadków przesłuchanych w niniejszym postępowaniu, na rzecz których były wystawiane faktury przez G. C., albowiem w sytuacji zatem oparcia swojego rozstrzygnięcia przez sąd na ww. okolicznościach sąd i instancji doszedłby do innych wniosków;

- pominięcie okoliczności wynikających z zeznań świadka S. M., iż świadek prawdopodobnie osobiście mógł nie mieć kontaktu z G. C., prace zostały faktycznie wykonane przez ludzi z S. ( firmę (...) - taką firmę świadek wynajął do wykonania tynków), za co świadek zapłacił wręczając pieniądze ludziom, którzy pracowali - prawdopodobnie byli to pracownicy, a właściciel mógł osobiście nie pracować - i otrzymał od nich fakturę, nadto świadek nigdy nie otrzymał i nie brał udziału w wystawianiu fikcyjnych faktur,

co skutkowało wadliwym, dowolnym uznaniem, iż zeznania tegoż świadka potwierdzają wyjaśnienia oskarżonego G. C. w zakresie wystawiania fikcyjnych faktur na firmy, których dane otrzymywał między innymi od oskarżonych S. M. i D. C.;

- pominięcie okoliczności wynikających z zeznań świadka I. R. (2), iż w wynajmowanym przez nią lokalu był przeprowadzany remont oraz, że nikt nie proponował jej nigdy wystawiania fikcyjnych faktur, a nadto, iż przedmiotowa faktura odzwierciedla wykonane prace, a z zeznań A. R., iż w różnych latach jej firma oraz firma jej męża zlecała przeprowadzenie prac remontowych w lokalu oraz nie pamięta ile firm wykonywało te prace,

co skutkowało wadliwym, dowolnym uznaniem, iż zeznania tychże świadków potwierdzają wyjaśnienia oskarżonego G. C. w zakresie wystawiania fikcyjnych faktur na firmy, których dane otrzymywał między innymi od oskarżonych S. M. i D. C.;

- pominięcie okoliczności wynikających z zeznań świadka I. K., iż znana jest temu świadkowi firma (...), albowiem w mieszkaniu świadka był przeprowadzany remont, po zakończeniu którego jeden z pracowników o imieniu B. przyniósł fakturę wystawioną przez ww. firmę i już wypisaną,

co skutkowało wadliwym, dowolnym uznaniem, iż zeznania tychże świadków potwierdzają wyjaśnienia oskarżonego G. C. w zakresie wystawiania fikcyjnych faktur na firmy, których dane otrzymywał między innymi od oskarżonych S. M. i D. C.,

- pominięcie okoliczności wynikających z zeznań świadka R. K., iż remont w firmie świadka został faktycznie przeprowadzony przez dwóch mężczyzn, którzy po za kończeniu prac wzięli od świadka dane do faktury, a następnie gotową fakturę dostarczyli świadkowi, a nadto jednego z tych mężczyzn świadek widuje na terenie S.,

co skutkowało w konsekwencji wadliwym, dowolnym uznaniem, iż zeznania również tego świadka potwierdza wyjaśnienia oskarżonego G. C. w zakresie wystawiania fikcyjnych faktur,

podczas gdy podstawą rozstrzygnięcia może być wyłącznie całokształt okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej,

co w konsekwencji doprowadziło do błędu w ustaleniach faktycznych polegającego na uznaniu, iż oskarżony S. M. (1) brał udział w procederze wystawiania fikcyjnych faktur, w tym pośredniczył w wystawieniu fikcyjnych faktur przez G. C. na firmy (...), G. G., L. M. oraz osób fizycznych nieprowadzących działalność gospodarczą w osobach J. D., K. i K. M., J. B., podczas gdy całokształt okoliczności faktycznych ujawnionych w toku rozprawy głównej i jego swobodna ocena prowadzą do wniosków przeciwnych, a co najmniej nie pozwalają na poczynienie takich ustaleń.

Niezależnie od powyższego czyniąc ustalenia faktyczne sąd I instancji dopuścił się naruszenia przepisu postępowania karnego, w związku z czym skarżonemu wyrokowi w tym zakresie - na podstawie art. 438 pkt. 2 k.p.k. - zarzucił:

- naruszenie art. 17 par. 1 pkt. 7 k.p.k. poprzez uwzględnienie w opisie czynu zarzuconemu oskarżonemu S. M. (1) w pkt. II skarżonego wyroku okoliczności wprowadzenia w błąd właściwego Urzędu Skarbowego na skutek wystawienia przez oskarżonego G. C. (1) fikcyjnych faktur na firmę oskarżonego S. M. (1) narażając na nienależny zwrot podatkowej należności publicznoprawnej, w sytuacji gdy w stosunku do tego czynu postępowanie zostało uprzednio prawomocnie umorzone postanowieniem prokuratora w oparciu o art. 16a k.k.s., co winno skutkować wyeliminowaniem z opisu czynu ciągłego tegoż przedmiotowego zachowania oskarżonego.

W konsekwencji powyższego wniósł o:

1) uniewinnienie oskarżonego od zarzucanego mu czynu;

względnie - o uchylenie skarżonego wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Obrońca oskarżanego C. wnosił o oddalenie apelacji w stosunku do oskarżonego G. C. (1) w całości.

W dalszej kolejności w przypadku uznania, iż Sąd 1 Instancji dopuścił się błędnej kwalifikacji prawnej czynu zarzucanego oskarżonemu wnosił na zasadzie art. 455 k.p.k. o poprawienie kwalifikacji prawnej, bez uchylania wyroku i przekazywania sprawy Sądowi 1 Instancji do ponownego rozpoznania.

Obrońca oskarżonego D. C. (1) na podstawie art. 427 § 1 i 2 oraz 438 pkt 2 k.p.k. powyższemu wyrokowi zarzucił obrazę przepisów prawa procesowego, która miała wpływ na treść orzeczenia, tj.:

- art. 92 k.p.k. oraz art. 2 § 2 k.p.k. przez nie wzięcie pod uwagę całości zgromadzonego materiału dowodowego w sprawie, mającego znaczenie dla rozstrzygnięcia, tj. zeznań szeregu świadków podważających twierdzenia G. C. (1) oraz dowodów potwierdzających jego kłamliwe pomówienia;

- art. 4 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. - przez dowolną a nie swobodną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego i tym samym naruszenie zasady obiektywizmu, co objawiło się uwzględnieniem jedynie okoliczności przemawiających na niekorzyść oskarżonego, tj. obciążających wyjaśnień G. C. (1) i dania mu wiary, pomimo zajęcia przez niego stanowiska które uniemożliwiło weryfikację jego pomówień przez oskarżonego D. C. (1) i jego obrońcę.

Wskazując na powyższe zarzuty, na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i 437 § 2 k.p.k. wniósł o: zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego D. C. (1) od popełnienia przypisanych mu przez Sąd I instancji czynów ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej D. C. (1) i przekazanie sprawy do ponownego jej rozpoznania Sądowi I instancji.

Obrońcy oskarżonych D. C. (1) i M. U. wyrok powyższy zaskarżyli w częściach skazujących oskarżonych, a mianowicie: punkty VII, VIII i IX sentencji (oskarżony C.); punkt X (oskarżony U.).

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

1/ błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, mające istotny wpływ na treść tego orzeczenia (dotyczy obu oskarżonych)

2/ rażącą niewspółmierność kary i niesłuszne niezastosowanie zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności (dotyczy oskarżonego C.). W konsekwencji wniósł przede wszystkim o zmianę wyroku przez uniewinnienie obu oskarżonych.

Alternatywnie, w przypadku nie uwzględnienia wniosku pierwszego, wniósł o zmianę wyroku przez zminimalizowanie kary pozbawienia wolności i zawieszenie jej wykonania na minimalny ustawowy czas próby oraz o zminimalizowanie wymierzonej oskarżonemu C. grzywny.

Obrońca oskarżanego R. Ł. (1) na zasadzie art. 427 §1 i 2, i art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił:

1.  obrazę przepisów postępowania, a to art. 4, 5§2, 410 k.p.k., która miała wpływ na treść wyroku, a wynikła z oparcia rozstrzygnięcia o winie oskarżonego wyłącznie na dowodzie obciążającym tj. wyjaśnieniach oskarżonego G. C. (1) i pominięciu dowodów korzystnych dla oskarżonego oraz rozstrzygnięciu nie usuniętych wątpliwości na niekorzyść oskarżonego, 2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku mający wpływ na jego treść polegający na bezkrytycznym przyjęciu, że wyjaśnienia współoskarżonego G. C. (1) są w całości wiarygodne pomimo braku w aktach sprawy dowodów pozwalających na takie ustalenia.

Na zasadzie art. 427 §1 i art. 437 §2 k.p.k. wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów.

Obrońca oskarżonej M. W. na zasadzie art. 427 §1 i 2, i art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania, a to art. 4, 5§2, 410 k.p.k., która miała wpływ na treść wyroku, a wynikła z oparcia rozstrzygnięcia o winie oskarżonej wyłącznie na dowodzie obciążającym tj. wyjaśnieniach oskarżonego G. C. (1) i pominięciu dowodów korzystnych dla oskarżonego oraz rozstrzygnięciu nie usuniętych wątpliwości na niekorzyść oskarżonego,

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a mający wpływ na jego treść polegający na bezkrytycznym przyjęciu, że wyjaśnienia współoskarżonego G. C. (1) są w całości wiarygodne pomimo braku w aktach sprawy dowodów pozwalających na takie ustalenia.

Na zasadzie art. 427 §1 i art. 437 §2 k.p.k. wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanych jej czynów.

.

Obrońca oskarżonego M. Ś. (1) na zasadzie art. 427 §1 i 2, i art. 438 pkt 2 i 3 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił:

1. obrazę przepisów postępowania, a to art. 4, 5 §2, 410 k.p.k., która miała wpływ na treść wyroku, a wynikła z oparcia rozstrzygnięcia o winie oskarżonego wyłącznie na dowodzie obciążającym tj. wyjaśnieniach oskarżonego G. C. (1) i pominięciu dowodów korzystnych dla oskarżonego oraz rozstrzygnięciu nie usuniętych wątpliwości na niekorzyść oskarżonego,

2. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, a mający wpływ na jego treść polegający na bezkrytycznym przyjęciu, że wyjaśnienia współoskarżonego G. C. (1) są w całości wiarygodne pomimo braku w aktach sprawy dowodów pozwalających na takie ustalenia.

Na zasadzie art. 427 §1 i art. 437 §2 k.p.k. wniósł o zmianę zaskarżonego orzeczenia i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanych mu czynów.

Prokurator zaskarżył powyższy wyrok w stosunku do oskarżonych: S. M. (1) co do czynów z pkt. I i II wyroku, G. C. (1) co do czynów z pkt. III i IV wyroku, D. C. (1) co do czynów z pkt. VI i VII wyroku na ich niekorzyść w całości.

Wyrokowi temu na podstawie art. 427 § 1 i 2 k.p.k. i art. 438 pkt. 1,2 ,3 i 4 k.p.k. zarzucił:

I. obrazę przepisów prawa materialnego, a mianowicie:

1. art. 18 § l k.k. poprzez przyjęcie, iż to samo zachowanie się oskarżonych S. M. (1) i D. C. (1) w ramach czynów z pkt. II i VII wyroku stanowiło jednocześnie dwie postaci zjawiskowe przestępstwa(sprawczą i niesprawczą) tj. współsprawstwo i podżeganie do pomocnictwa, a G. C. (1) w ramach czynu IV współsprawstwo i pomocnictwo do oszustw podatkowych podczas gdy postaci te wykluczają się wzajemnie;

2. art. 19 § l k.k. poprzez niepowołanie tego przepisu w podstawie wymiaru kary za czyny z pkt. II, IV i VII wyroku, mimo że określa on zasady wymiaru kary za podżeganie i pomocnictwo;

II. obrazę przepisów postępowania karnego, mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie;

1.  art. 7 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów i dokonanie dowolnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego co w konsekwencji doprowadziło do uniewinnienia oskarżonych od zarzutu kierowania i działania w zorganizowanej grupie przestępczej oraz wyeliminowania z opisu czynów z pkt. II, IV i VII wyroku "działania w zorganizowanej grupie przestępczej", podczas gdy dokonanie analizy materiału dowodowego w oparciu o treść art. 7 k.p.k., a więc z uwzględnieniem zasad logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego, prowadzi do wniosku o zasadności aktu oskarżenia w części dot. czynów opisanych w punktach I. i II wobec S. M. (1), III. i IV wobec G. C. (1), VI i VII wobec D. C. (1);

2.  art.413§2pkt.lkpk wyrażającą się w sprzeczności pomiędzy opisem a kwalifikacją prawną czynów z pkt. II, IV, VII wyroku bowiem w opisie czynów sąd przyjął, że zachowanie oskarżonych stanowiło dwie postaci zjawiskowe przestępstwa współsprawstwo i podżeganie do pomocnictwa(S. M. i D. C.) i współsprawstwo i pomocnictwo(G. C.) , zaś w kwalifikacji prawnej odzwierciedlenie znalazły jedynie niesprawcze formy popełnienia przestępstwa;

3.  art. 424§1 pkt 2kpk poprzez niewyjaśnienie w pisemnych motywach wyroku podstawy prawnej zmiany opisu czynów i uznania, iż to samo zachowanie się oskarżonych S. M. (1) i D. C. (1) a w ramach czynów z pkt. II i VII wyroku stanowiło jednocześnie dwie postaci zjawiskowe przestępstwa tj. współsprawstwo i podżeganie do pomocnictwa, a G. C. (1) w ramach czynu IV współsprawstwo i pomocnictwo do oszustw podatkowych;

III.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia , mający wpływ na jego treść, a polegający na przyjęciu, iż S. M. (1) i D. C. (1) niezależnie od siebie nakłaniali G. C. (1) do wystawiania pustych faktur, co doprowadziło do wyeliminowania z opisu czynu przypisanego w pkt. II wyroku S. M. (1) 269 faktur wystawionych na 28 podmiotów i przyjęcie, że dopuścił się on podżegania do wystawienia tylko tych faktur, których dane odbiorców osobiście przekazał (95), podczas gdy był on pomysłodawcą procederu i to on wskazał osoby (C. i S.), które oprócz niego, przekazywały dane odbiorców- wystawcy faktur- G. C. (1), ponadto czerpał korzyści z całości procederu, a więc obejmował swoim zamiarem wywołanie u bezpośredniego wykonawcy tj. G. C. (1) woła popełnienia czynu zabronionego, do którego został nakłoniony, niezależnie od ilości zachowań w ramach jedności czynu określonej w art. 6§2 k.k.s.

IV.  rażącą niewspółmierność kary polegającą na wymierzeniu S. M. (1) za czyn przypisany mu w punkcie II wyroku kary 2(dwóch) łat pozbawienia wolności, a D. C. (1) za czyn przypisany mu w punkcie VII wyroku kary 1 (jednego) roku i 6(sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i grzywny w rozmiarze 450 stawek po 200 zł podczas gdy całokształt okoliczności faktycznych, a w szczególności czas trwania przestępstwa, liczba fikcyjnych faktur, kwota uszczupleń należności publicznoprawnych, dominująca rola (decyzyjność) S. M. (1) wobec współsprawców, znaczny stopień społecznej szkodliwości, postać zamiaru -bezpośredni kierunkowy, motywację sprawców- chęć osiągnięcia dużego zysku w krótkim czasie, wzgląd na społeczne odziaływanie kary przemawiały za orzeczeniem surowszych kar jednostkowych pozbawienia wolności, a także kary grzywny orzeczonej wobec D. C. (1) za wym. czyny.

Podnosząc powyższe zarzuty na podstawie art. 427 § 1 k.p.k. i art. 437 § 1 i 2 k.p.k. wnosił o: uchylenie orzeczenia w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Zarzuty apelacji wywiedzionych przez obrońców oskarżonych nie są trafne, a tym samym brak jest podstaw do uwzględnienia sformułowanych wniosków końcowych skarg odwoławczych, tj.: o uniewinnienie oskarżonych. Niemniej wniesione apelacje okazały się o tyle zasadne, że wywołując postępowanie odwoławcze, zwłaszcza chodzi tu o apelację prokuratora, a w jego ramach instancyjną kontrolę zaskarżonego wyroku, doprowadziły do jego zmiany. Odnosząc się do tej części orzeczenia, która została utrzymana w mocy, a więc dotyczącej czynów przypisanych oskarżonym G. C. (1) w pkt. V, oskarżonemu R. Ł. (1) w pkt. XI, XII, XIII, co do oskarżonej M. W. w pkt. XV, XVI, oskarżonemu M. Ś. (1) w pkt. XVIII, XIX wyroku to już na wstępie stwierdzić należy, że zarzucone przez obrońców oskarżonych naruszenia art. 7 k.p.k. mają charakter czysto polemiczny. Z całą stanowczością stwierdzić należy, że przebieg rozprawy przed Sądem Okręgowym oraz treść bardzo obszernego uzasadnienia zaskarżonego wyroku wskazują, że Sąd ten prawidłowo nie naruszając zasady obiektywizmu wyrażonej w art. 4 k.p.k., swobodnej oceny dowodów wyrażonej w art. 7 k.p.k. oraz zasady domniemania niewinności z art. 5 k.p.k. ocenił materiał dowodowy przyjmując za podstawę orzeczenia całokształt okoliczności ujawnionych na rozprawie głównej odpowiadających treści zebranych dowodów (art. 410 k.p.k.), a uzasadnienie wyroku sporządził zgodnie z wymogami art. 424 k.p.k. Tym samym ponieważ kontrola instancyjna polegająca de facto na sprawdzeniu czy Sąd meriti wypełnił powyższe reguły nie wykazała naruszeń wymienionych powyżej norm - nie ma podstaw do zdyskwalifikowania zaskarżonego rozstrzygnięcia (vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 6 października 1987 r., VI KR 263/87, OSNKW 1988, z. 3-4, poz. 28).

Odnosząc się do argumentacji zawartej w skargach odwoławczych (identycznych w treści, co do oskarżonych R. Ł. (1), M. Ś. (1) i M. W.) stwierdzić należy, że podkreślana przez obrońców okoliczność, że oskarżeni nie przyznali się do popełnienia zarzucanych im czynów na żadnym etapie postępowania nie ma znaczenia wiodącego. Ocena dowodu z wyjaśnień oskarżonego podlega bowiem takim samym regułom jak ocena innych dowodów - w szczególności należy dokonać analizy treści tych wyjaśnień pod kątem konsekwencji oraz spójności z innymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie.

Faktem jest, iż odtworzenia przebiegu całokształtu przestępczego procederu i innych okoliczności z nim związanych Sąd Okręgowy dokonał na podstawie – przede wszystkim - wyjaśnień współoskarżonego G. C. (1). Oceniając ten dowód Sąd meriti prawidłowo dostrzegł, że wyjaśnienia tego oskarżonego podlegały drobnym modyfikacjom, ale w zakresie okoliczności istotnych dla rozpoznania sprawy, współoskarżony wyjaśniał spójnie i brak jest podstaw do ich kwestionowania. Nie może być także podstawą kwestionowania oceny tego dowodu twierdzenie, iż oskarżony C. prowadził działalność gospodarczą, co miało by uwiarygodnić wersję prezentowaną przez pozostałych oskarżonych, co do faktycznego świadczenia przez niego usług na jakie opiewały faktury. Z dokumentacji załączonej do akt postępowania, a będącej także podstawą czynionych ustaleń faktycznych wynika ponad wszelką wątpliwość, iż G. C. (1) nie składał w Urzędzie Skarbowym w S. żadnych dokumentów w zakresie podatku dochodowego oraz w zakresie Vat-u, poza dokonaniem rozliczeń za okres od listopada 1994r do grudnia 1995r i za miesiąc maj 1998r. Obowiązek vatowski zamknięto z dniem 12 maja 2004roku. Oskarżony ten nie był także płatnikiem składek do ZUS. Z wyjaśnień samego oskarżonego wynika, iż jakąkolwiek działalność prowadził nie dłużej niż do 2000roku. Wyjaśnienia oskarżonego C. są konsekwentne co do faktu porozumienia z oskarżonym S. M. (1) i D. C. (1) w procederze wystawiania fikcyjnych faktur Vat dla firm współoskarżonych jak i innych wskazanych przez nich i inne osoby podmiotów. Wśród nich są właśnie oskarżeni R. Ł. (1), M. W., M. Ś. (1). Oskarżony C. dokładnie opisał wszystkie okoliczności wystawienia „pustych” faktur , jak i fakt nie wykonywania żadnych prac ani usług będących ich przedmiotem. Pamiętać także należy, iż wyjaśnienia oskarżonego nie polegały jedynie na opisywaniu zdarzeń niekorzystnych z punktu widzenia odpowiedzialności karnej wspomnianych oskarżonych, ale były także niewątpliwie niekorzystne dla niego samego, zaś konsekwencją ich złożenia był akt oskarżenia skierowany także przeciwko G. C. (1). Wbrew twierdzeniom skarżących wyjaśnienia te znajdują potwierdzenie w zeznaniach świadków ( przykładowo można wymienić A. P. (2), L. M. (1), K. K. (4), M. D., E. K., I. R. (1), A. R., oraz A. K. (1).) oraz, co apelacje zupełnie pomijają, w dokumentach (przede wszystkim wynikach kontroli skarbowych). Oskarżony C. opisał szczegółowo cały proceder wystawiania przez siebie tzw. pustych faktur który polegał także na wprowadzaniu ich do obrotu, o roli oskarżonych S. M. (1) i D. C. (1) w tzw. załatwianiu osób na rzecz których oskarżony G. C. (1) wystawiał faktury jak i sposobu ich wzajemnych rozliczeń. Podkreślić przy tym trzeba, że analiza pisemnych motywów zaskarżonego orzeczenia nie daje podstaw do stwierdzenia, iż zostało ono oparte jedynie na wyjaśnieniach oskarżonego C. przy pominięciu oceny zeznań świadków, zwłaszcza tych, którzy złożyli zeznania w jakiejś mierze korzystne dla oskarżonych. Przypomnieć należy, iż na stronach 265-282 uzasadnienia Sąd meriti dokonał także szczegółowej oceny zeznań tych właśnie świadków, podając przyczyny nie uznania ich za wiarygodne, a uczynił to w kontekście całości zgromadzonego materiału dowodowego. Sąd Apelacyjny ocenę tę w całości podziela. Odnosząc się do wymiaru kar oskarżonym, co do których wyrok Sądu I instancji został utrzymany w mocy, podzielić należy wywody Sądu Okręgowego, który wziął pod uwagę wszystkie dyrektywy wymiaru kary, zaś jako okoliczność łagodzącą przywołał przede wszystkim niekaralność oskarżonych. Zarówno więc kary jednostkowe , jak i łączne grzywny wymierzone oskarżonym M. W., M. Ś. (1) i R. Ł. (1) są adekwatne do stopnia zawinienia i spełniają wymogi prewencji ogólnej i indywidualnej. Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że apelacje obrońców oskarżonych nie zasługiwały na aprobatę. Odnosząc się natomiast do zmiany wyroku w pkt. X w stosunku do M. U. (1) oraz w pkt. VIII co do oskarżonego D. C. (1), to podstawą rozstrzygnięcia był przepis art. 44§ 1 pkt 1 k.k.s. w zw. z art. 17§ 1 pkt 6 k.p.k., przy zmianie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego temu ostatniemu oskarżonemu. Nie ulega bowiem wątpliwości, iż prawidłowa kwalifikacja tego czynu winna być taka jak przyjęta w wyroku Sądu odwoławczego z uwagi na opis czynu w zw. z dyspozycją art. 56§ 2 k.k.s. Ustalając datę przedawnienia karalności Sąd miał na uwadze art. 44§ 3 i 5 k.k.s. Przechodząc do apelacji prokuratora, to uznać należy jej skuteczność w zakresie zarzutu z pkt I i częściowo z pkt II i III. Apelacja prokuratora okazała się zasadna i spowodowała uchylenie wyroku i przekazanie sprawy w uchylonym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu Warszawa - Praga w Warszawie. Rację ma prokurator, iż uzasadnienie nie zawiera w ogóle części dotyczącej analizy rozumowania Sądu Okręgowego w zakresie przyjętych konstrukcji prawnych po zmianie czynów w zakresie przypisanym zaskarżonym wyrokiem. Sąd ten zastąpił jedynie „udział i kierowanie grupą przestępczą mającą na celu popełnianie przestępstw” konstrukcją działania wspólnie i w porozumieniu oskarżonych S. M. (1), D. C. (1) i G. C. (1), pomijając jakiekolwiek rozważania co do konsekwencji i karno materialnego znaczenia tej zmiany. Pomijając jednak niedostatki pisemnych motywów zaskarżonego wyroku, stwierdzić należy, iż orzeczenie w zakresie uchylonym do ponownego rozpoznania jest przedwczesne. Dotyczy to zarówno uniewinnienia od udziału i kierowania grupą mającą na celu popełnianie przestępstw skarbowych, jak i dokonywania konkretnych czynów w ramach grupy. Rozważania Sądu dotyczące kwestii istnienia grupy, także są w realiach tej sprawy, w ocenie Sądu Apelacyjnego nie wystarczające. Nie odniósł się bowiem Sąd meriti do kwestii dotyczących wzajemnych powiązań pomiędzy oskarżonymi w kontekście wszystkich faktów podawanych przez oskarżonego C., a poprzestał jedynie na ich części. Niewątpliwie rozważania samego oskarżonego dotyczące definicji grupy przestępczej i jego przekonań na ten temat nie mogą mieć charakteru rozstrzygającego. Nie przesądzając wyniku powtórnej analizy, przypomnieć należy, iż grupa przestępcza w rozumieniu art. 258 § 1 k.k., nie musi, jak stwierdził sąd meriti charakteryzować się zawsze ścisłą wewnętrzną strukturą organizacyjną . Trzeba pamiętać także, iż nie mamy do czynienia ani ze związkiem przestępczym, jak słusznie wywodzi w apelacji prokurator ,ani z grupą o charakterze zbrojnym, a oceny wymaga czy oskarżeni nie działali w ramach grupy zorganizowanej,której celem było popełnianie przestępstw skarbowych, polegających na wystawianiu tzw. pustych faktur V. różnym podmiotom, czasem samym sobie, co stanowi specyficzną, jednorodną działalność. Tak więc analiza materiału dowodowego w szczególności wyjaśnień oskarżonego C. pozwoli Sądowi Okręgowemu ponownie ocenić kwestię wzajemnych powiązań pomiędzy oskarżonymi, przy uwzględnieniu znaczącej linii orzeczniczej, którą przywołuje jedynie we fragmentach prokurator w apelacji, a która uwzględni , iż zamiarem oskarżonych nie było popełnienie pojedynczych przestępstw, celem łączącym oskarżonych było prowadzenie stałej działalności przestępczej związanej z nielegalnym obrotem pustymi fakturami, zapewniającej im stałe źródło dochodu. Współpraca ta nie wymagała żadnego "scentralizowanego funduszu" ani tworzenia szczególnych zasad wymuszania posłuszeństwa. Wystarczający środek dyscyplinujący stanowiła możliwość utraty dochodów związanych z udziałem w procederze. Wszystkie te okoliczności winny być wzięte pod uwagę przy ponownym rozstrzyganiu sprawy w uchylonym do ponownego rozpoznania zakresie. Kierunek wniesionych środków zaskarżenia, przy uwzględnieniu wyroku Sądu I instancji uniewinniającego oskarżonych G. C. (1), S. M. (1) i D. C. (1) od dokonania czynów z pkt. I, III i V a/o determinował dalsze orzeczenia Sądu odwoławczego w zakresie tych oskarżonych. Przy ponownym rozpoznaniu sprawy koniecznym może się okazać, w zależności od wyniku ponownych ustaleń, dokładne przeanalizowanie ewentualnych form działania oskarżonych, tak, aby zmiana opisu czynów nie wykraczała poza tożsamość czynów, o czym słusznie w uzasadnieniu do złożonej apelacji pisze także prokurator, podważając prawidłowość opisu czynów przypisanych przez Sąd I instancji.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny orzekł, jak w wyroku.