Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 maja 2016 roku

Sąd Rejonowy Gdańsk – Południe w Gdańsku IV Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Aleksandra Sobiech

Protokolant: Weronika Potorska

po rozpoznaniu w dniu 06 maja 2016 roku w Gdańsku

na rozprawie

sprawy

z powództwa R. A. (1) reprezentowanego przez opiekuna J. A.

przeciwko R. A. (2)

o podwyższenie alimentów

1.  alimenty od pozwanego R. A. (2) ustalone na rzecz powoda R. A. (1) w wysokości po 350 zł (trzysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie na podstawie wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 27 kwietnia 2004 roku w sprawie o sygn. akt II C 4971/03 podwyższa z dniem 26 września 2014 roku do kwoty po 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie płatnych z góry do dnia 10 – ego każdego miesiąca wraz z ustawowymi odsetkami na wypadek zwłoki w płatności którejkolwiek raty do rąk opiekuna powoda J. A.,

2.  oddala powództwo w pozostałej części,

3.  nakazuje pobrać od pozwanego R. A. (2) na rzecz Skarbu Państwa kwotę 60 zł (sześćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania w sprawie,

4.  zasądza od pozwanego R. A. (2) na rzecz powoda R. A. (1) kwotę 160,56 zł (sto sześćdziesiąt złotych, pięćdziesiąt sześć groszy) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

5.  wyrokowi w pkt 1 nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt RC 810/14

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 3 września 2014 roku całkowicie ubezwłasnowolniony powód R. A. (1) zastępowany przez matkę J. A., wniósł o podwyższenie alimentów zasądzonych od ojca R. A. (2) wyrokiem Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 27 kwietnia 2004 roku w sprawie o sygn. akt II RC 4971/03 z kwoty po 350 zł miesięcznie do kwoty po 900 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki powoda J. A. do dnia 10-tego każdego miesiąca, poczynając od dnia wniesienia pozwu.

W uzasadnieniu wskazano, że powód jest całkowicie ubezwłasnowolniony, niezdolny do zatrudnienia, a jego prawnym i faktycznym opiekunem jest matka J. A.. Matka powoda pracuje jako sprzedawca w sklepie i zarabia miesięcznie 1.680 zł brutto. Dalej wyjaśniono, że R. A. (1) otrzymuje rentę socjalną w kwocie 619,50 zł, a jego matka zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł miesięcznie. Stałe opłaty mieszkaniowe wynoszą: czynsz – 295 zł, energia elektryczna – 130 zł, gaz – 125 zł, telewizja – 60 zł, czyli około 600 zł miesięcznie. Razem z powodem mieszka jego niepełnoletni brat A. A. (1). Na utrzymanie syna A. jego matka otrzymuje 450 zł zasądzonych wyrokiem tut. Sądu z dnia 21 grudnia 2006 roku w sprawie o sygn. IV RC 503/06. Według wyliczeń matki powoda miesięczne wydatki na powoda, z uwzględnieniem 1/3 wydatków na mieszkanie i media, zamyka się kwotą 1.640 zł miesięcznie. Wyjaśniono również, że pozwany dobrze zarabia i w żaden sposób nie przyczynia się do sprawowania faktycznej opieki nad niepełnosprawnym synem. W załączniku do pozwu wskazano następujące koszty utrzymania powoda: środki czystości – 120 zł, leki – 120 zł, odzież i obuwie – 170 zł, żywność – 780 zł, kieszonkowe – 120 zł, wydatki okolicznościowe – 50 zł, udział w opłatach mieszkaniowych – 200 zł, stomatolog i fryzjer – 40 zł, inne – 40 zł, co daje łącznie kwotę 1.640 zł miesięcznie.

/pozew – k. 2-3/

W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu wskazał, że od dnia 31 marca 2015 roku pozostaje osobą bezrobotną. Dalej wskazał, że strona powodowa nie przedstawiła żadnych dowodów, które dawałyby podstawy do uwzględnienia jej żądań. Zdaniem pozwanego strona powodowa całkowicie błędnie wskazała, że wraz z powodem mieszka jego niepełnoletni brat. Wyjaśniono, że A. A. (1) jest osobą pełnoletnią, wykształconą i pracującą zawodowo. Pozwany wskazał, że oprócz płacenia alimentów na rzecz A. A. (1) i R. A. (1) wspierał również finansowo pełnoletniego syna dodatkowymi wpłatami na rachunek bankowy. Obecnie pozwany znajduje się w trudniej sytuacji finansowej z uwagi na utratę pracy. Ciąży także na nim obowiązek spłaty mieszkaniowego kredytu hipotecznego zaciągniętego na zakup domu, a także obowiązek alimentacyjny. Nadto pozwany ma na utrzymaniu uczącą się córkę oraz nie uzyskującą żadnych dochodów żonę. Obecne wydatki R. A. (2) wynoszą 7.096 zł miesięcznie, a składają się na nie następujące kwoty: wyżywienie – 1.500 zł, opłaty z tytułu czynszu i gospodarowania odpadami komunalnymi – 638 zł, rata mieszkaniowego kredytu hipotecznego – do 2.000 zł, leki – 100 zł, koszty dojazdu córki do szkoły – 280 zł, prąd – 150 zł, usługa telekomunikacyjna – 150 zł, składka na polisę ubezpieczeniową – 486 zł, odzież i buty – 1.000 zł, abonament telefoniczny – 200 zł, rata za laptopa – 242 zł oraz alimenty w kwocie 350 zł.

/odpowiedź na pozew – k. 31-46/

Na rozprawie w dniu 4 maja 2015 roku pozwany oświadczył, że jest w stanie zapłacić na syna 100 zł więcej, a na rozprawie w dniu 2 grudnia 2015 roku podobnie oświadczył, że byłby w stanie zgodzić się na podwyższenie alimentów do kwoty po 450 zł.

/ protokół z rozprawy z dnia 4.05.2015 r. – k. 91-94, protokół z rozprawy z dnia 2.12.2015 r. – k. 124-130/

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

R. A. (1) ur. (...) pochodzi ze związku małżeńskiego J. A. i R. A. (2). Związek małżeński rodziców powoda został rozwiązany przez rozwód na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 27 kwietnia 2004 roku, sygn. akt II C 4971/03. W pkt 3 wyroku Sąd Okręgowy ustalił udział R. A. (2) w kosztach utrzymania i wychowania małoletnich wówczas dzieci stron R. A. (1) i A. A. (1) na kwotę 350 zł na rzecz każdego z małoletnich.

W chwili ustalania alimentów R. A. (1) miał 16 lat, był dzieckiem upośledzonym i uczęszczał do I klasy Gimnazjum w Specjalnym Ośrodku Szkolno- (...) w G.. Od poniedziałku do piątku przebywał w internacie tego ośrodka, a koszt dziennego pobytu w placówce wynosił 8 zł.

J. A. była zatrudniona w (...) (...) w G. jako pracownik stoiska i zarabiała 800 zł netto miesięcznie, natomiast pozwany R. A. (2) pracował w Stoczni (...) w G. jako pomocnik szlifierza i w roku 2003 uzyskał przychód w wysokości 31.988 zł.

/dowód: akta sprawy II C 4971/03: pozew – k. 2, protokół – k. 12, sprawozdanie kuratora – k. 20-21, informacja z Urzędu Skarbowego – k. 22, protokół – k. 23-26, wyrok z dnia 27.04.2004 r. – k. 27, zarządzenie z dnia 26.05.2004 r./

Na mocy postanowienia z dnia 17 maja 2006 roku Sąd Okręgowy w Gdańsku ubezwłasnowolnił całkowicie z powodu niedorozwoju umysłowego R. A. (1). Następnie na mocy postanowienia z dnia 31 lipca 2006 roku tut. Sąd ustanowił dla całkowicie ubezwłasnowolnionego R. A. (1) opiekę prawną, zaś obowiązki opiekuna prawnego powierzył jego matce J. A..

/dowód: akta sprawy IV ROp 35/06: postanowienie z dnia 17.05.2006 r. – k. 3, postanowienie z dnia 31.07.2006 r. – k. 11//

Wyrokiem z dnia 21 grudnia 2006 roku tut. Sąd, w sprawie o sygn. akt IV RC 503/06 z powództwa małoletniego A. A. (1) i całkowicie ubezwłasnowolnionego R. A. (1) o podwyższenie alimentów, podwyższył alimenty od R. A. (2) na rzecz małoletniego powoda A. A. (1) do kwoty po 450 zł, zaś w pozostałym zakresie dotyczącym całkowicie ubezwłasnowolnionego R. A. (1) powództwo oddalił.

R. A. (1) miał wówczas 18 lat, a z powodu upośledzenia umysłowego został ubezwłasnowolniony. Decyzją (...) Oddział w G. z dnia 24 października 2006 roku został on uprawniony do pobierania od dnia 1 sierpnia 2006 roku renty socjalnej w wysokości 501,87 zł. Uczęszczał wówczas do Specjalnego Ośrodka Szkolno – (...) w G., od poniedziałku do piątku przebywał w internacie a miesięczny koszt jego pobytu w placówce wynosił 127 zł. Powód wraz z matką i bratem mieszkał wówczas w G. przy ul. (...), a czynsz za mieszkanie wynosił 170 zł, rachunki za energię elektryczną – około 84 zł miesięcznie, rachunki za gaz – około 174 zł miesięcznie.

/dowód: akta sprawy IV RC 503/06: wyrok z dnia 21.12.2006 r. wraz z uzasadnieniem – k. 79-89/

Wyrokiem z dnia 12 marca 2015 roku tut. Sąd w sprawie o sygn. akt IV RC 256/14, ustalił że obowiązek alimentacyjny R. A. (2) wobec jego syna A. A. (1) wynikający z wyroku tut. Sądu z dnia 21 grudnia 2006 roku wydanego w sprawie o sygn. IV RC 503/06 ustalony w wysokości po 450 zł miesięcznie wygasł w dniu 25 marca 2014 roku.

/dowód: akta sprawy IV RC 256/14: wyrok z dnia 12.03.2015 r. – k. 33, zarządzenie z dnia 9.04.2015 r. – k. 36/

R. A. (1) ma obecnie 27 lat, został zaliczony do osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. Nie jest on zdolny do podjęcia zatrudnienia. Otrzymuje on rentę w wysokości 619,50 zł oraz zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł. Do 2013 roku przebywał w internacie, a za jego pobyt tam J. A. uiszczała kwotę 200 zł.

Koszt utrzymania powoda w chwili obecnej to kwota w wysokości około 1.550 zł, na które składają się: udział powoda w kosztach utrzymania mieszkania – 152 zł , środki higieny – 100 zł, leki – 150 zł, polisa – 210 zł, odzież i obuwie – 150 zł, żywność – 600 zł, wydatki na rozrywkę – 80 zł, wycieczki – 40 zł, fryzjer – 40 zł.

/dowód: orzeczenie z dnia 23.08.2012 r. – k. 9, zeznania J. A. – k. 125-126/

J. A. ma obecnie 46 lat, zatrudniona jest na stanowisku sprzedawcy z wynagrodzeniem w wysokości 1.286 zł. Jest ona właścicielką mieszkania i garażu, a za wynajęcie garażu uzyskuje 450 zł miesięcznie. Nadto jest wraz z młodszym synem A. A. (1) współwłaścicielem mieszkania na które to został zaciągnięty kredyt. W 2014 roku uzyskała dochód w wysokości 17.045,04 zł. J. A. prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z synami i partnerem. Partner J. A. prowadzi sklep. Koszt utrzymania mieszkania wynosi: czynsz – 295 zł, energia – 130 zł, gaz – 125 zł, telewizja – 60 zł, co daje łącznie kwotę 610 zł, a na każdego z domowników kwotę 152 zł.

/dowód: zaświadczenie o zarobkach – k. 6, k. 90, deklaracja podatkowa za 2014 rok – k. 111-113, zeznania J. A. – k. 125, k. 128/

R. A. (2) ma obecnie 48 lat, z zawodu jest monterem maszyn i urządzeń okrętowych. R. A. (2) zawarł ponownie związek małżeński, z którego to pochodzi jego małoletnia córka O. A. ur. (...) Pozwany od 8 lat pracuje za granicą. Pracował on od 16 września 2012 roku do 31 marca 2015 roku na stanowisku montera w Norwegii. Umowa została rozwiązana wskutek wypowiedzenia ze strony pracodawcy z uwagi na zakończenie prowadzenia projektu. Zarabiał wówczas około 11.000 zł netto. Od czerwca do połowy lipca pobierał zasiłek dla bezrobotnych w Norwegii w łącznej wysokości 10.000 zł. Następnie od końca lipca do końca września 2015 roku pracował jako monter kadłubów, a za pracę w powyższym okresie uzyskał wynagrodzenie w wysokości 15.000 zł. Od 1 grudnia 2015 roku pozwany ponownie pobiera zasiłek w wysokości 6.300 zł i mieszka w Norwegii, aby dostać pracę. Zasiłek może trwać 2 lata. Wynajmuje tam wraz z innymi osobami mieszkanie, za które płaci 700 zł i opłatę za media w wysokości 70 zł. Na bilety do Polski przeznacza 180 zł. Pozwany produkty żywnościowe zabiera z Polski, a inne produkty zakupuje w Norwegii za kwotę około 3.000 koron. Pozwany wraz z obecną żoną spłaca mieszkaniowy kredyt hipoteczny w wysokości 300.000 zł, a jego rata waha się od 1.400 zł do 2.000 zł. Małżonkowie w dniu 16 lipca 2014 roku sprzedali dwupokojowe mieszkanie, którego byli właścicielami na prawie wspólności ustawowej małżeńskiej za cenę 168.000 zł. Żona pozwanego B. A. pozostaje bez pracy, jednakże nie jest zarejestrowana w Powiatowym Urzędzie Pracy. Pozwany przekazuje żonie kwotę 3.000 zł na bieżące utrzymanie i kwotę 1.400 zł na opłacenie raty kredytu. W okresie trwania obowiązku alimentacyjnego na młodszego syna A. A. (1) pozwany płacił mu również dobrowolnie około 400 zł. R. A. (2) nie utrzymuje kontaktu z powodem ani jego matką, płaci jedynie alimenty na rzecz powoda.

Pozwany z obecną żoną wychowuje małoletnią córkę, która uczy się w trzeciej klasie szkoły podstawowej. Koszt utrzymania małoletniej córki pozwanego to kwota około 1000 zł miesięcznie.

/dowód: odpis skrócony aktu małżeństwa – k. 47, odpis skrócony aktu urodzenia – k.48, świadectwo pracy – k. 50-51, potwierdzenia zapłaty rat kredytu – k. 53-64, zaświadczenie z banku – k. 52, zaświadczenie Naczelnika US w P. – k. 65, k. 108, potwierdzenie przelewu – k. 77-84, zeznania pozwanego – k. 91-93, k. 128-129, zaświadczenie z dnia 14.05.2015 r. – k. 105, zeznania świadka B. A. – k. 126-127, umowa sprzedaży z dnia 16.07.2014 r./

W okresie od 1 kwietnia 2015 roku do 16 grudnia 2015 roku Powiatowy Urząd Pracy w G. dysponował 17 ofertami pracy na stanowisko montera kadłubów okrętowych z wynagrodzeniem od 1.850 zł do 4.000 zł brutto, 90 ofertami pracy dla mężczyzn bez kwalifikacji zawodowych w których pracodawcy wymagali wykształcenia podstawowego lub gimnazjalnego z wynagrodzeniem od 324,10 zł do 4.000 zł brutto oraz 2 ofertami pracy dla mężczyzn bez kwalifikacji zawodowych w których pracodawcy wymagali wykształcenia średniego ogólnego z wynagrodzeniem od 1.590 do 1.600 zł brutto.

/dowód: pismo Powiatowego Urzędu Pracy w G. – k. 165/

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na postawie zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego oraz zasad doświadczenia życiowego. Sąd oparł się na dokumentach urzędowych załączonych do akt sprawy oraz na przedstawionych mu dokumentach prywatnych. Dowodom w postaci dokumentów urzędowych Sąd dał wiarę co do tego, co zostało w nich urzędowo zaświadczone (art. 244 k.p.c.), zaś dokumentom prywatnym wyłącznie co do tego, że osoba podpisana na dokumencie złożyła oświadczenie zawarte w jego treści (art. 245 k.p.c.). Materiał dowodowy obejmujący złożone do akt dokumenty należało uznać za w pełni wiarygodny i dający pełną możliwość czynienia na jego podstawie ustaleń faktycznych. Prawdziwość dokumentów, z których przeprowadzono dowód, nie nasuwała zastrzeżeń i nie była kwestionowana przez strony. W ocenie Sądu te dokumenty stanowiły wiarygodne źródło zawartych w nich informacji.

Sąd przeprowadził również dowód z akt sprawy o sygn. II C 4971/03, IV RC 256/14, IV RC 503/06 i IV ROp 35/06.

Sąd dał wiarę także zeznaniom matki powoda oraz zeznaniom pozwanego w zakresie, w jakim były one spójne, logiczne i znalazły potwierdzenie w innych przeprowadzonych dowodach.

Sąd dał wiarę w części zeznaniom świadka B. A.. Fakt raku dochodu świadka, wysokość zobowiązania związanego z kredytem hipotecznym, utrzymywaniem wspólnej córki świadka i pozwanego. Sąd nie dał wiary zeznaniom powyższego świadka w zakresie w jakim B. A. określiła swoje koszty utrzymania na kwotę 3000 zł miesięcznie oraz córki na kwotę 2000 zł miesięcznie, bowiem w ocenie Sądu są one znacznie zawyżone, i nieudowodnione. Zwrócić należy uwagę, że pozwany koszt utrzymania córki oszacował na kwotę 800 zł, zaś jego żona B. A. już na kwotę 2.000 zł. W ocenie Sądu koszt utrzymania dziecka w wieku 11 lat, ucznia szkoły publicznej wynosi ok. 1000 zł miesięcznie.

Materialnoprawną podstawą powództwa o podwyższenie alimentów jest art. 138 w zw. z art. 135 § 1 k.r.o., z którego wynika, że można domagać się zmiany wysokości alimentów w razie zmiany w zakresie usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego lub w zakresie możliwości majątkowych i zarobkowych zobowiązanego do alimentacji. Nie każda jednak zmiana stosunków uzasadnia ingerencję w wysokość alimentów, ale tylko taka, która ma charakter trwały i dotyczy okoliczności istotnych (por. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 16.12.1987r., sygn. III CZP 91/86, OSNCP 1988/4/42). Ciężar dowodu, że od daty poprzedniego skonkretyzowania obowiązku alimentacyjnego nastąpiła tego rodzaju zmiana okoliczności, obciąża powoda (art. 6 k.c. w zw. z art. 232 k.p.c.).

Dotychczasowa wysokość alimentów na rzecz R. A. (1) w kwocie po 350 zł została ustalona na mocy wyroku Sądu Okręgowego w Gdańsku z dnia 27 kwietnia 2004 roku o sygn. II C 4971/03. Następnie na mocy wyroku tut. Sądu z dnia 21 grudnia 2006 w sprawie o sygn. akt IV RC 503/06 powództwo R. A. (1) o podwyższenie alimentów zostało oddalone.

Mając na uwadze powyższe Sąd uznał, że od czasu wydania orzeczenia przez Sąd Okręgowy w Gdańsku w 27 kwietnia 2004 roku nastąpiła istotna zmiana okoliczności zarówno po stronie powoda jak i pozwanego. Powód jest obecnie pełnoletni, został ubezwłasnowolniony całkowicie z powodu niedorozwoju umysłowego. Tym samym jego potrzeby wzrosły. Jest to spowodowane nie tylko normalnym upływem czasu, ale także wzrostem cen produktów konsumpcyjnych. Zauważyć przy tym należy, że powód już nie przebywa od poniedziałku do piątku w internacie, za pobyt w którym jego matka płaciła kwotę 200 zł miesięcznie, a zatem jest ona zmuszona obecnie w większej mierze pokrywać potrzeby powoda.

Podkreślić należy, że w toku postępowania pozwany złożył oświadczenie, że mógłby płacić alimenty w kwocie po 450 zł miesięcznie, a stanowisko pozwanego Sąd zaakceptował. Bez wątpienia od daty ostatniej konkretyzacji obowiązku alimentacyjnego potrzeby powoda wzrosły.

W 2004 roku powód uczęszczał do gimnazjum w Specjalnym Ośrodku Szkolno- (...) w G., a koszt pobytu powoda w internacie tego ośrodka wynosił około 200 zł miesięcznie. Zaznaczyć należy, że z akt sprawy o rozwód nie wynikają szczegółowo koszty utrzymania powoda w tamtym okresie.

W ocenie Sądu koszt utrzymania powoda w chwili obecnej to kwota w wysokości około 1.550 zł, na które składają się: udział powoda w kosztach utrzymania mieszkania – 150 zł , środki higieny – 100 zł, leki – 150 zł, polisa – 210 zł, odzież i obuwie – 150 zł, żywność – 600 zł, rozrywka 80 zł, wycieczki – 40 zł, fryzjer – 40 zł. Ustalając kwotę kieszonkowego Sąd miał na względzie, że z akt opiekuńczych o sygn. IV ROp 35/06 wynika, że powód posiada liczne płyty CD bowiem lubi słuchać muzyki, która dobrze na niego wpływa. Ustalając udział powoda w kosztach utrzymania mieszkania Sąd miał na względzie, że zamieszkuje on obecnie wraz z bratem, matką i partnerem matki. Z powyższego wynika, że domowników jest czworo zatem każdy z nich w równej części powinien uczestniczyć w kosztach utrzymania mieszkania. Zauważyć jednakże należy, że powód otrzymuje rentę w wysokości 619,50 zł i zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł, które to stanowią jego dochód, który to Sąd musi uwzględnić. Wskazane kwoty stanowią dochód powoda i o nie obniża się kwota potrzebna na zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb powoda. Odejmując od kosztów utrzymania powoda kwotę jego dochodów okazuje się, że pozostaje kwota ok. 800 zł tytułem niezaspokojonych kosztów utrzymania powoda.

To matka wyłącznie opiekuje się powodem bowiem pozwany nie ma z nim żadnego kontaktu. W ocenie Sądu kwotę 450 zł, która to stanowi więcej niż połowę niezaspokojonej kwoty 800 zł, winien zapłacić tytułem alimentów pozwany.

Zwróć należy uwagę, że na moment wydawania wyroku rozwodowego przez Sąd Okręgowy, pozwany był zobowiązany do płacenia alimentów również na rzecz A. A. (1). Jednakże wyrokiem z dnia 12 marca 2015 roku tut. Sąd w sprawie o sygn. akt IV RC 256/14, ustalił że obowiązek alimentacyjny R. A. (2) wobec jego syna A. A. (1) wynikający z wyroku tut. Sądu z dnia 21 grudnia 2006 roku wydanego w sprawie o sygn. IV RC 503/06 ustalony w wysokości po 450 zł miesięcznie wygasł w dniu 25 marca 2014 roku. Z powyższego wynika, że obecnie pozwany poza powodem i małoletnią córką ze związku małżeńskiego z B. A., nie ma innych dzieci na utrzymaniu. Nie można również pominąć, że pozwany na rozprawie w dniu 4 maja 2015 roku zeznał, że młodszemu synowi A. A. (1) poza alimentami przekazywał dodatkowo kwotę 400 zł. Powyższe wskazuje, że pozwany jest w dobrej sytuacji finansowej skoro stać go było na przekazywanie dobrowolnie dodatkowych kwot.

Nie można również pominąć, że z zeznań pozwanego wynika, że obecnie mieszka w Norwegii i pobiera tam zasiłek w wysokości 6.300 zł, z czego kwotę 3.000 zł przekazuje żonie na bieżące utrzymanie i kwotę w wysokości 1.400 zł na spłatę kredytu. Z powyższego wynika jednoznacznie, że pozwany jest w stanie płacić po 450 zł miesięcznie na rzecz chorego umysłowo, ubezwłasnowolnionego syna, z którym nie utrzymuje żadnych kontaktów. Zwrócić należy uwagę, że Sąd podwyższył alimenty nieznacznie bowiem o 100 zł, co daje łącznie niewygórowaną kwotę 450 zł.

W toku procesu pozwany powoływał się na swoje zadłużenie związane z kredytem hipotecznym zaciągniętym na zakup mieszkania, którego rata waha się od 1.400 zł do 2.000 zł. Zadłużenie R. A. (2), choć związane z zaspokajaniem usprawiedliwionych potrzeb jego nowej rodziny, nie może jednak w konkretnych okolicznościach rozpatrywanej sprawy mieć wpływu na wysokość alimentów należnych powodowi. Osoba, na której ciąży obowiązek alimentacyjny względem dziecka winna bowiem przy zaciąganiu zobowiązań planować ich wysokość stosownie do posiadanych możliwości, ale również z uwzględnieniem w/w obowiązku alimentacyjnego. W ocenie Sądu strona zawierająca z bankiem umowę kredytu hipotecznego nie jest pozbawiona możliwości - w zależności od okoliczności konkretnej sprawy - zmniejszenia miesięcznej raty tego kredytu, np. w razie ustalenia dłuższego terminu jego spłaty; ma też możliwość wystąpienia do banku o zmniejszenie wysokości miesięcznych rat kredytu, w związku z utratą dochodu przez członka rodziny. Pozwany powinien więc w taki sposób zaplanować warunki spłaty zaciągniętego kredytu hipotecznego na zakup mieszkania, w tym wysokości jego miesięcznych rat, aby zaspokoić potrzeby mieszkaniowe swoje, żony i córki, ale jednocześnie uwzględnić ciążący na nim obowiązek alimentacyjny względem syna. Z drugiej strony, skoro pozwanego stać na spłatę wysokiej raty kredytu hipotecznego, to świadczy to o jego dobrej sytuacji finansowej.

W ocenie Sądu nie zasługuje na uwzględnienie okoliczność, że pozwany założył nową rodzinę i ma dziecko z tego małżeństwa, gdyż pozwany przed podjęciem decyzji o wejściu w nowy związek małżeński i narodzinach nowego dziecka wiedział, że ciąży na nim obowiązek alimentacyjny względem syna z poprzedniego małżeństwa. Wolność w zakresie wyboru drogi życiowej musi iść w parze z odpowiedzialnością za poprzednie wybory życiowe, co wyraża się w tym, iż dziecku z poprzedniego związku, należy zapewnić godne warunki życia, a wydatek ten wliczyć do innych ponoszonych przez siebie w związku z własnymi kolejnymi życiowymi wyborami. Dalsze decyzje życiowe rodziców, w tym decyzja o założeniu nowej rodziny nie może wpływać ujemnie na zakres przyczyniania się do utrzymania dziecka pochodzącego z poprzedniego związku. Tym samym nie można przerzucać na dziecko z poprzedniego związku kosztów związanych z utrzymaniem nowej rodziny jednego z rodziców.

Zestawiając przedstawione wyżej usprawiedliwione potrzeby powoda z możliwościami majątkowymi i zarobkowymi obojga rodziców Sąd doszedł do przekonania, że w aktualnym stanie faktycznym obowiązek alimentacyjny pozwanego wobec syna wyczerpuje się kwotą po 450 zł miesięcznie. Kwota ta odzwierciedla zakres zmiany okoliczności w porównaniu do sytuacji w momencie poprzedniego ustalania alimentów. Stąd też na zasadzie art. 138 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 k.r.o. orzeczono jak w pkt 1 sentencji, oddalając powództwo w pozostałym zakresie jako bezzasadne na podstawie art. art. 138 k.r.o. w zw. z art. 135 § 1 k.r.o. a contrario.

Stosownie do regulacji art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c. wyrokowi w części zasądzającej alimenty nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

O kosztach postępowania Sąd orzekł w punkcie 3 wyroku w myśl zasady odpowiedzialności za wynik procesu, stosownie do art. 108 § 1 k.p.c. w zw. z art. 98 § 1 k.p.c., art. 22 k.p.c. mając na uwadze, że strona powodowa z mocy ustawy była od kosztów sądowych zwolniona.

O zwrocie kosztów zastępstwa procesowego koszt Sąd orzekł na podstawie art. 100 kpc, §7 ust. 1 pkt 11 i § 7 ust. 4 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. z 2013 r., poz. 461). Powód wygrał proces w 18 %, gdyż wnosił o podwyższenie alimentów o 550 zł, zaś podwyższono alimenty o 100 zł. Gdyby pozwany wygrał proces w 100 %, to należałoby się koszty zastępstwa procesowego w wysokości 1200 zł. Wobec wyniku procesu koszty te wynoszą 216 zł. Pozwany wygrał proces w 72 %. Pozwanemu należały się koszty zastępstwa procesowego w wysokości 60 zł oraz koszty poniesionej opłaty od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł. Z uwagi na wynik procesu pozwanemu przysługiwała więc kwota 55,44 zł. Po uwzględnieniu kosztów zastępstwa procesowego należnych stronom Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 160,56 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.