Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu VIII Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Anna Martyniec

Protokolant:Kamila Wołejszo

po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2016 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy

z powództwa (...) Bank (...) S.A. we W.

przeciwko M. M.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanej M. M. na rzecz strony powodowej (...) Bank (...) spółka akcyjna we W. kwotę 11.878,30 zł (jedenaście tysięcy osiemset siedemdziesiąt osiem złotych trzydzieści groszy) wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym, od 1 stycznia 2016 r. nie wyższymi niż odsetki maksymalne za opóźnienie liczonymi od kwoty 9.342,97 zł od dnia 15 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty;

II.  oddala dalej idące powództwo;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz strony powodowej kwotę 3.040,52 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

VIII C 1569/14

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 29 maja 2014 r. strona powodowa (...) Bank (...) S.A. z siedzibą we W. domagała się zasądzenia od pozwanej M. M. kwoty 11.878,30 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP liczonymi od kwoty 9.342,97 zł od dnia 4 października 2011 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania wg norm przepisanych.

Uzasadniając treść podniesionych żądań podała, że w dniu 28 listopada 2008 r. udzieliła pozwanej limitu kredytowego nr (...). Na mocy łączącej strony umowy, pozwana zobowiązana była do jego spłaty w ratach. Wysokość rat wynikała z treści tej umowy. Wobec nie wywiązania się z terminie z powyższego obowiązku, całość zadłużenia stała się wymagalna. Kierowane do pozwanej wezwania do zapłaty okazały się bezskuteczne. Strona powodowa podała, że na dochodzoną pozwem kwotę składały się: należność główna w kwocie 9.342,39 zł, odsetki za okres od dnia 28 listopada 2008 r. do dnia wystawienia wyciągu z ksiąg banku w kwocie 2.321,33 zł, opłaty i prowizje za prowadzenie rachunku w kwocie 214 zł, a także dalsze odsetki naliczane od dnia następnego po dniu wystawienia wyciągu z ksiąg banku do dnia zapłaty od kwoty należności głównej w wysokości czterokrotności stopy kredytu lombardowego NBP.

Postanowieniem z 17 lipca 2014 r. sygn. akt VI Nc-e 743688/14 (k.10) Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny przekazał sprawę do tutejszego Sądu.

W piśmie z 3 września 2014 r. (k.13) strona powodowa podniosła, że od kwoty wykorzystanego limitu, który od września 2013 r. jest niezmienny i wynosi 9.342,97 zł, nalicza przez cały czas obowiązywania rachunku odsetki umowne oraz pozostałe koszty obsługi zobowiązania. Odsetki określono zgodnie z Tabelą Opłat i Prowizji.

Postanowieniem z 18 listopada 2015 r. (k.70) tutejszy Sąd ustanowił dla pozwanej M. M., której miejsce pobytu nie jest znane kuratora w osobie M. Ł..

W odpowiedzi na pozew (k.85), kurator dla nieznanej z miejsca pobytu M. M. wniósł o oddalenie powództwa w całości, oraz zwrot kosztów procesu wg norm przepisanych

W piśmie z 8 marca 2016 r. (k.89) strona powodowa podniosła, że kwota odsetek do spłaty w wysokości 2.321,33 zł wynika z różnicy pomiędzy kwotą naliczonych odsetek w wysokości 9.903,99 zł a sumą odsetek zapłaconych w wysokości 7.582,66 zł, które to kwoty wynikają z tabeli dołączonej przez stronę powodową.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 28 listopada 2008 r. strona powodowa (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. (poprzednio (...) Bank Spółka Akcyjna z siedzibą we W.) zawarł z pozwaną M. M. umowę o przyznanie limitu kredytowego nr (...), na mocy której postawiła do jej dyspozycji kwotę 10.000 zł i umożliwiła jej skorzystanie z przedmiotowego limitu poprzez dokonanie transakcji na rachunku w formie przelewu bankowego oraz wypłaty gotówki w P. Bankowych oraz w Centrach (...).

Umowa została zawarta na okres jednego roku, tzn. do dnia 28 listopada 2009 r., przy czym Bank miał automatycznie przedłużać umowę na kolejne roczne okresy, o ile posiadacz rachunku kredytowego nie wypowie umowy najpóźniej na 30 dni przed upływem okresu, na jaki została zawarta, albo nie zajdą inne, określone w Regulaminie limitu, zdarzenia wykluczające możliwość przedłużenia umowy limitu (pkt I. § 8).

Integralną część umowy limitu stanowiły Regulamin wydawania i korzystania z limitu kredytowego oraz Tabela opłat i prowizji. Pozwana oświadczyła, iż otrzymała powyższe dokumenty, zapoznała się z ich treścią oraz przyjęła do wiadomości i stosowania.

Oprocentowanie nominalne od wykorzystanego limitu było zmienne i wynosiło 21,5% w stosunku rocznym dla transakcji gotówkowych i bezgotówkowych (§ 4).

Zgodnie z § 5 spłata limitu kredytowego następować miała w okresach miesięcznych poprzez dokonywanie przez posiadacza rachunku kredytowego spłat, których wysokość oraz termin będą określone w wyciągu z rachunku generowanym każdego 17 dnia miesiąca i wysyłanym na adres korespondencyjny posiadacza rachunku kredytowego. Wskazana na wyciągu minimalna spłata stanowiła 5% kwoty wykorzystanego kapitału oraz należne bankowi opłaty, prowizje i odsetki.

Jednocześnie strony zawarły umowę o wydanie i korzystanie z karty kredytowej, w ramach której Bank wydawał kartę kredytową umożliwiającą korzystanie z limitu kredytowego. Umowa została zawarta na okres 3 lat, przy czym Bank miał automatycznie przedłużać umowę na kolejne trzyletnie okresy, o ile posiadacz rachunku kredytowego nie wypowie umowy najpóźniej na 30 dni przed upływem okresu, na jaki została zawarta, albo nie zajdą inne, określone w Regulaminie, zdarzenia wykluczające możliwość przedłużenia umowy limitu (pkt II).

Integralną część umowy o kartę stanowiły Regulamin wydawania i użytkowania partnerskich kart kredytowych oraz Tabela opłat i prowizji dla karty FURORA. Pozwana oświadczyła, iż otrzymała powyższe dokumenty, zapoznała się z ich treścią oraz przyjęła do wiadomości i stosowania.

Dowody: - umowa o przyznanie limitu kredytowego z dnia 28 listopada 2008 r., k. 25 – 27;

- regulamin limitu, k.36 – 42;

- tabele opłat i prowizji, k.45- 47.

Zgodnie z Regulaminem przyznawania i korzystania z limitu kredytowego, w przypadku przekroczenia limitu kredytowego Posiadacz rachunku zobowiązany jest do natychmiastowej spłaty kwoty, o którą limit został przekroczony. Za przekroczenie limitu bank pobiera opłatę, której wysokość określona jest w (...) limitu (punkt III. § 2).

Bank uprawniony był do pobierania odsetek od wykorzystania limitu kredytowego oraz opłat i prowizji za korzystanie z limitu, wysokość opłat i prowizji związanych z korzystaniem z limitu kredytowego określa (...) limitu (punkt III. § 7)

Bank uprawniony był do wypowiedzenia umowy limitu oraz równocześnie umowy o kartę tylko z ważnych przyczyn, m.in. w przypadku braku wymaganej spłaty minimalnej przez okres 2 miesięcy (punkt VII. § 6).

Dowody: - regulamin limitu, k.36 – 42;

- tabele opłat i prowizji, k.45- 47.

W okresie od dnia 16 grudnia 2008 r. do dnia 17 sierpnia 2014 r. pozwana dokonywała operacji bezgotówkowych i gotówkowych przy użyciu karty kredytowej. Dokonywała również wpłat w kwotach o różnej wysokości. Ostatnie wpłaty na poczet zadłużenia w kwotach po 150 zł były w dniu: 22 lipca 2013r., 12 sierpnia 2014 r. i 17 września 2013 r.

Na dzień 17 marca 2014 r. jej zadłużenie wynosiło łącznie 11.866,50 zł, z czego kapitał wyniósł 9.343 zł.

W związku z niewykonywaniem swoich obowiązków wobec banku przez pozwaną, strona powodowa naliczyła pozwanej kwotę 214 zł, na którą składa się: 65 zł za upomnienia listowne z 19 marca 2013 r., 21 listopada 2013 r., 14 grudnia 2013 r. oraz 5 lutego 2014 r., 100 zł za wyjazd interwencyjny z 24 maja 2013 r., 15 zł za upomnienie telefoniczne z 23 lipca 2013 r., 14 zł za opłaty za prowadzenie rachunku karty z 17 stycznia 2014 r. oraz 17 lutego 2014 r., oraz 20 zł za opłatę za wyciąg z ksiąg banku.

Dowody: - wydruk- lista operacji i wyciągów z rachunku, k. 59-110;

- tabele opłat i prowizji, k.45- 47.

Pismem z dnia 4 lutego 2014 r., doręczonym w dniu 10 lutego 2014 r., strona powodowa wypowiedziała umowę o limit kredytowy oraz umowę o korzystanie z karty z 30- dniowym okresem wypowiedzenia. Jako przyczynę podała brak spłaty minimalnej za dwa miesiące. Poinformowała, iż po upływie okresu wypowiedzenia całość zadłużenia stanie się wymagalna. Podała, iż na dzień 4 lutego 2014 r. zadłużenie pozwanej wyniosło 11.479,15 zł, na przedmiotową kwotę składały się: kwota 9.342,97 zł należności głównej, kwota 1.969,18 zł tytułem odsetek oraz kwota 167 zł tytułem opłat i prowizji.

Dowód: -pismo z dnia 4 lutego 2014 r. wraz z dowodem doręczenia, k. 44, k.48.

Na dzień 14 kwietnia 2014 r. w księgach Banku figurowało zadłużenie pozwanej na łączną kwotę 11.878,30 zł, z czego kwota 9.342,97 zł stanowiła należność główną.

Dowód: -wyciąg z ksiąg banku, k. 43.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było uzasadnione i jako takie zasługiwało na uwzględnienie w całości.

Strona powodowa (...) Bank (...) Spółka Akcyjna z siedzibą we W. wywodziła swe roszczenie z treści umowy o przyznanie limitu kredytowego oraz korzystanie z karty kredytowej zawartej w dniu 28 listopada 2008 r. z pozwaną M. M..

Kurator procesowy, reprezentujący nieznaną z miejsca pobytu pozwaną, nie kwestionował ani faktu zawarcia przedmiotowej umowy, ani też jej treści, jak również faktu istnienia oraz wysokości długu, wskazywanej przez stronę powodową. Z przedłożonych zaś dokumentów wynikało, iż pozwana aktywnie korzystała z przyznanego jej limitu kredytowego dokonując zakupów bezgotówkowych i gotówkowych, a pomimo dokonywanych przez pozwaną wpłat, zadłużenie pozwanej na dzień 14 kwietnia 2014 r. wynosiło 11.878,30 zł. Strona powodowa skutecznie dokonała wypowiedzenia umowy, zatem jej należność jest wymagalna. W oparciu zatem o przedłożone przez stronę powodową dokumenty, Sąd uznał objęte pozwem roszczenie za usprawiedliwione tak co do zasady, jak i wysokości.

Ponadto należy mieć na uwadze, że zgodnie z art. 229 k.p.c. nie wymagają dowodu fakty przyznane w toku postępowania przez stronę przeciwną, jeżeli przyznanie nie budzi wątpliwości. Natomiast w świetle art. 230 k.p.c. gdy strona nie wypowie się co do twierdzeń strony przeciwnej o faktach, sąd, mając na uwadze wyniki całej rozprawy, może fakty te uznać za przyznane. W świetle powyższych przepisów, Sąd uznał za udowodnione wszystkie okoliczności podnoszone przez stronę powodową, w oparciu o które wytoczone zostało powództwo.

Z uwagi na powyższe, Sąd orzekł jak w punkcie I. wyroku, zasądzając na rzecz strony powodowej kwotę w wysokości 11.878,30 zł.

O odsetkach od zasądzonej kwoty orzeczono na podstawie art. 481 k.c., który stanowi, że jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Kurator procesowy nie kwestionował żądania strony powodowej odnośnie odsetek, i to zarówno co do zasady, jak i wysokości. Sąd w punkcie II. wyroku oddalił jednak dalej idące powództwo mając na uwadze, że strona powodowa domagała się zasądzenia od kwoty 9.342,97 zł dalszych odsetek od 15 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty według zmiennej stopy procentowej wyznaczonej jako czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym. Zgodnie z art. 359. § 2 ¹. k.c. od 1 stycznia 2016 r. maksymalna wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej nie może w stosunku rocznym przekraczać dwukrotności wysokości odsetek ustawowych (odsetki maksymalne). Natomiast zgodnie z § 2 ² jeżeli wysokość odsetek wynikających z czynności prawnej przekracza wysokość odsetek maksymalnych, należą się odsetki maksymalne. Sąd wskazuje, że może zajść sytuacja, iż odsetki obliczane według zmiennej stopy procentowej wyznaczonej jako czterokrotność stopy kredytu lombardowego NBP w stosunku rocznym przekroczą dwukrotność odsetek ustawowych. Wysokość odsetek ustawowych za opóźnienie jest bowiem obecnie równa sumie stopy referencyjnej Narodowego Banku Polskiego i 5,5 punktów procentowych (art. 481 § 2 k.c.). Choć w obecnej chwili powyższa sytuacja nie zachodzi, Sąd wziął pod uwagę możliwość jej wystąpienia w przyszłości. Z powyższych względów, żądanie strony powodowej dotyczące zasądzenia odsetek umownych po 1 stycznia 2016 r. podlegało oddaleniu.

Orzeczenie o kosztach procesu Sąd oparł o przepis art. 98 § 1 k.p.c., zgodnie z którym strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Jako że strona powodowa wygrała sprawę w całości Sąd zasądził od pozwanej ałość poniesionych przez stronę powodową kosztów postępowania w kwocie 3.040,52 zł, na którą składała się opłata od pozwu w łącznej wysokości 594 zł, zaliczka na wynagrodzenie kuratora w wysokości 2.400 zł, opłata od pełnomocnictwa w wysokości 17 zł oraz poniesione opłaty notarialne w łącznej wysokości 29,52 zł.

W tym stanie rzeczy, o kosztach postępowania należało orzec, jak w punkcie III wyroku.