Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2016 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania Ł. O.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

z dnia 29 września 2015 roku nr (...)

w sprawie Ł. O.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu Ł. O. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 lutego 2015 roku na okres do lutego 2018 roku.

Sygn. akt IV U 1101/15

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Tarnowie

z dnia 05 maja 2016 r.

Decyzją z dnia 29.09.2015r., nr (...), Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w O., na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227 ze zm.), odmówił Ł. O. przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ Komisja Lekarska w orzeczeniu z dnia 31.08.2015r. stwierdziła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy.

Odwołanie od tej decyzji wniósł Ł. O., domagając się jej zmiany i przyznania mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie. Podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji, wskazał, że po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS ustalono, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy, wobec czego organ rentowy odmówił przyznania prawa do przedmiotowego świadczenia.

Bezsporne w niniejszej sprawie było, że odwołujący Ł. O., urodzony
(...) ma wykształcenie średnie: technik ogrodnik, pracował w zawodzie, ostatnio jako pracownik fizyczny.

W dniu 16.02.2015r. wystąpił do organu rentowego z wnioskiem o przyznanie mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zaskarżoną decyzją z dnia 29.09.2015r. (...) Oddział w O. odmówił ubezpieczonemu przyznania prawa do tego świadczenia, ponieważ komisja lekarska
w orzeczeniu z dnia 31.08.2015r. stwierdziła, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

(okoliczności bezsporne)

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. czy odwołujący jest czy nie jest niezdolny do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego sądowego specjalisty z zakresu psychiatrii lek. med. A. W..

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegły specjalista psychiatra rozpoznał u odwołującego:

- schizofrenię paranoidalną.

Z powodu rozpoznanych schorzeń psychicznych oraz stopnia ich nasilenia biegły uznał, że odwołujący jest niezdolny do pracy częściowo, okresowo od ustania poprzednio przyznanych świadczeń do końca lutego 2018 roku.

Jak wynika z uzasadnienia opinii u odwołującego występują nieprawidłowe cechy osobowościowe. W związku z nieprawidłową osobowością odwołujący nadużywał środków psychoaktywnych o typie narkotycznym, których nadużywanie doprowadziło do ujawnienia się schizofrenii paranoidalnej z żywą produkcją psychotyczną. Stan psychiczny odwołującego jest zły, a stopień ciężkości nasilenia objawów potwierdza ostatnia hospitalizacja psychiatryczna (09.12.2015r. – 19.01.2016r.) Stwierdzone schorzenia ograniczają sprawność odwołującego i czynią go niezdolnym do podjęcia pracy.

/dowód: opinia sądowo-lekarska – k. 8-16 as/

Sąd w całości podzielił opinię biegłego psychiatry uznając, że zawiera ona kompleksową i wyczerpującą ocenę stanu organizmu odwołującego, a nadto uwzględnia wpływ rozpoznanych u niego schorzeń na zdolność do pracy. Sąd uznał, iż charakterystyka schorzeń została przez biegłego oceniona prawidłowo z punktu widzenia zasad logiki, przy wykorzystaniu wiedzy specjalistycznej popartej doświadczeniem biegłego sporządzającego opinię. Dlatego też, Sąd podzielił wnioski biegłego sądowego odnośnie częściowej okresowej niezdolności badanego do pracy.

Żadna ze stron nie zgłaszała zastrzeżeń do opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie Ł. O. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 29.09.2015r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest czy nie jest niezdolny do pracy.

Sąd, w oparciu o opinię biegłego sądowego specjalisty z zakresu psychiatrii lek. med. A. W. sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej, ocenił, że ubezpieczony Ł. O. z uwagi na jego dolegliwości natury psychicznej jest niezdolny do pracy częściowo okresowo od ustania poprzednio przyznanych świadczeń tj. od 01.02.2015r. na okres do lutego 2018 roku.

Stąd też Sąd uznał odwołanie za uzasadnione i tym samym na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku zamieniając zaskarżoną decyzję z dnia 29.09.2015r. w ten sposób, że przyznał Ł. O. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.02.2015r.