Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

S., dnia 1 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie VIII Wydział Rodzinny i Nieletnich w następującym składzie:

Przewodniczący: SSR Dorota Pękała

Protokolant: sekretarz sądowy Aleksandra Dardzikowska

po rozpoznaniu w dniu 18 maja 2016 roku w Szczecinie

na rozprawie sprawy

z powództwa małoletniego M. K. (1)

przeciwko G. K. (1)

alimenty - podwyższenie

I.  podwyższa rentę alimentacyjną należną małoletniemu powodowi M. K. (1) od pozwanego G. K. (1) z kwoty po 500 zł orzeczonej wyrokiem Sądu Okręgowego w szczecinie dnia 16 lutego 2012 roku w sprawie XRC 2452/11 do kwoty po 800 (osiemset) złotych miesięcznie, płatnej z góry do dnia 10 każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat, poczynając od dnia 13 listopada 2015 roku;

II.  umarza postępowanie ponad kwotę 900 (dziewięćset) złotych miesięcznie;

III.  w pozostałej części powództwo oddala;

IV.  zasądza od pozwanego G. K. (2) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 180 (sto osiemdziesiąt złotych) z tytułu kosztów sądowych;

V.  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt VIII RC 594/15

UZASADNIENIE

Małoletni M. K. (1), reprezentowany przez matkę M. K. (2) zwrócił się do Sądu z powództwem podwyższenie alimentów, zasądzonych od G. K. (1) wyrokiem Sądu Okręgowego
w S. z dnia 16 lutego 2012 r., o sygn. akt X RC 2452/11, z kwoty po 500 zł miesięcznie, do kwoty po 906,24 zł miesięcznie, płatnych z góry do dnia 10 każdego miesiąca począwszy od 1 września 2015 r. z odsetkami ustawowymi w razie opóźnienia w płatności którejkolwiek z rat oraz o zasądzenie od pozwanego zwrotu kosztów procesu według norm przepisanych.

W uzasadnieniu żądania wskazano, iż od czasu wydania wyroku w sprawie
X RC 2452/11 nastąpiła istotna zmiana w zakresie usprawiedliwionych potrzeb małoletniego powoda i kosztów jego utrzymania. Nadto, że poprawiła się sytuacja majątkowa pozwanego, gdyż aktualnie osiąga on dochód dużo wyższy niż w czasie ostatniego orzekania o alimentach.

W odpowiedzi na pozew pozwany zwrócił się o oddalenie powództwa
w uzasadnieniu wskazując, że poza uiszczanymi dobrowolnie na rzecz małoletniego alimentami w kwocie po 500 zł miesięcznie dodatkowo opłaca on połowę kosztów związanych z uczęszczaniem małoletniego na basen, tj. 210 zł za semestr, i co
2 miesiące opłaca 90 zł za zajęcia karate syna. Ponadto kupuje dla dziecka odzież
i zabawki. W ocenie pozwanego koszty utrzymania małoletniego nie wzrosły,
a zmieniła się jedynie struktura tych kosztów, wydatki wskazane prze matkę małoletniego są zawyżone i nieadekwatne do potrzeb dziecka w wieku 7 lat. Kolejno pozwany wskazał, że małoletni spędza u niego minimum dwa weekendy w ciągu miesiąca i w tym czasie to on ponosi wszelkie koszty związane z utrzymaniem syna. Ostatecznie podniósł, że pracuje w fabryce opon za wynagrodzeniem 2.800 zł miesięcznie, nie posiada ziemi, zaś lokal w którym zamieszkuje zakupiony został za środki pochodzące z kredytu hipotecznego; jego sytuacja materialna, wbrew twierdzeniom matki powoda, nie polepszyła się.

Na rozprawie przed Sądem w dniu 2 marca 2016 r. przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda zmodyfikowała nieznacznie żądanie pozwu i wniosła o zasądzenie na rzecz małoletniego alimentów w kwocie po 900 zł miesięcznie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Małoletni M. K. (1), urodzony w dniu (...) w S., jest dzieckiem M. K. (2) i G. K. (1).

Niesporne, a nadto:

- odpis skrócony aktu urodzenia, a aktach sprawy X RC 2452/11, k. 5.

Wyrokiem z dnia 16 lutego 2012 r. o sygn. akt X RC 2452/11 Sąd Okręgowy
w S. rozwiązał przez rozwód związek małżeński rodziców powoda,
bez orzekania o winie. Wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnim Sąd powierzył matce i przy niej ustalił miejsce pobytu dziecka, ograniczając ojcu władzę rodzicielską do współdecydowania o jego istotnych sprawach. Sąd zasądził od G. K. (1) alimenty w kwocie po 500 zł miesięcznie, począwszy od dnia uprawomocnienia się wyroku rozwodowego.

Dowód:

- wyrok Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 16 lutego 2012 r., a aktach sprawy X RC 2452/11, k. 52.

W chwili wydania przez Sąd Okręgowy wyroku rozwodowego G. K. (1) zamieszkiwał sam w wynajmowanym, jednopokojowym mieszkaniu. Koszt wynajmu i utrzymania tego lokalu opiewał na kwotę ok. 1.000 zł miesięcznie. Ww. zatrudniony był na podstawie umowy o pracę, zawartej na czas nieokreślony,
na stanowisku operatora produkcji za wynagrodzeniem średnio 2.187,64 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanego G. K. (1), w aktach sprawy
X RC 2452/11, k. 48;

- przesłuchanie pozwanego G. K. (1), k. 60 – 61;

- zaświadczenie o wysokości zarobków, w aktach sprawy X RC 2452/11, k. 39.

M. K. (2) zamieszkiwała wraz z synem u swoich rodziców
i nie była z nikim związana. Pracowała jako kierownik w salonie (...)
za wynagrodzeniem 3.000 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie matki małoletniego powoda M. K. (2),
w aktach sprawy X RC 2452/11, k. 48.

M. K. (1) miał ukończone 3 lata i uczęszczał do prywatnego przedszkola. Oplata za przedszkole wynosiła 730 zł miesięcznie. G. K. (1) dobrowolnie łożył na utrzymanie syna po 500 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie matki małoletniego powoda M. K. (2),
w aktach sprawy X RC 2452/11, k. 48.

Obecnie matka małoletniego powoda zatrudniona jest w charakterze pracownika administracyjnego za średnim wynagrodzeniem 1.664,99 zł netto miesięcznie. Ww. na swoim utrzymaniu, poza powodem, ma małoletnią córkę,
na którą ma zasądzone alimenty w kwocie po 650 zł miesięcznie. Ojciec dziecka nie przekazuje dobrowolnie środków na utrzymanie córki. M. K. (2) nie pobiera na córkę świadczeń z funduszu alimentacyjnego.

Dowód:

- przesłuchanie matki małoletniego powoda M. K. (2),
k. 72 – 73;

- zaświadczenie o wysokości wynagrodzenia, k. 9, 57;

- rozliczenie składników wynagrodzenia, k. 65 – 70.

Małoletni powód zamieszkuje obecnie wraz z matką i siostrą w mieszkaniu własnościowym zakupionym w 2012 r. za środki pochodzące z kredytu zaciągniętego na 30 lat, na kwotę 188.000 zł. Miesięczna rata kredytu wynosi 920 zł Opłata
za energię elektryczną wynosi ok. 114 zł miesięcznie; za zużycie wody
– ok. 65 zł miesięcznie (ok. 130 zł, płatna co dwa miesiące); oplata za ogrzewanie – ok. 180 zł miesięcznie, zaś opłata za telewizję i (...) - 69 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie matki małoletniego powoda M. krzyżanowskiej,
k. 72 – 73.

Pozwany pracuje jako operator produkcji w fabryce opon (...)
w S. za wynagrodzeniem średnio 3.072 zł netto miesięcznie. G. K. (1) w latach 2008 – 2011 był właścicielem 5,60 ha gruntu rolnego, położonego na terenie Gminy R.. W roku 2011 r. pozwany darował tę ziemię swoim rodzicom.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanego G. K. (1), k. 60 – 61;

- zaświadczenie o zatrudnieniu i wysokości uzyskiwanego dochodu,
k. 24 – 25, 51 – 52, 58 – 59;

- zaświadczenie Urzędu Gminy, k. 26, 53.

G. K. (1) zamieszkuje sam w lokalu, za zakup którego
w 2013 r. zaciągnął kredyt w kwocie 80.000 zł, na 30 lat. Ww. jest współwłaścicielem mieszkania w 1/3, natomiast pozostałe 2/3 udziałów we współwłasności lokalu należy do rodziców pozwanego. Miesięczna rata kredytu wynosi 537 zł. Ponadto pozwany ponosi koszty związane z utrzymaniem mieszkania w łącznej wysokości ok. 615 zł miesięcznie. Opłata za czynsz wynosi 372 zł miesięcznie, oplata za prąd 100 –
160 zł, płatna co dwa miesiące. Pozwany codziennie dojeżdża do pracy
ze S. do S., porusza się samochodem osobowym stanowiącym własność jego ojca. Na paliwo wydaje ok. 500 zł miesięcznie, zaś na utrzymanie samochodu (naprawy, ubezpieczenie) przeznacza ok. 200 zł miesięcznie.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanego G. K. (1), k. 60 – 61;

- potwierdzenie dokonania przelewu, k. 27 – 30, 32 – 38;

- rozliczenie, k. 31.

M. K. (1) ma ukończone 7 lat, uczęszcza do pierwszej klasy szkoły podstawowej, jest dzieckiem ogólnie zdrowym.

Miesięczny koszt utrzymania małoletniego opiewa na kwotę ok. 1.260 zł.
Na przedmiotową kwotę składają się m.in. koszty zakupu wyżywienia – 300 zł; koszty zakupu odzieży i obuwia – 100 zł; koszty zakupu artykułów higienicznych oraz środków podstawowej chemii gospodarczej – 50 zł; 50 zł tytułem kosztów zakupu leków i suplementów diety; 100 zł miesięcznie tytułem kosztów związanych
z opłatami szkolnymi, w tym zakupem podręczników i wyprawki szkolnej; 50 zł tytułem kosztów związanych z rozrywką (kino, muzeum, wyjścia do restauracji); koszty związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych – 450 zł (1/3 z kwoty 1.348 zł, z racji trojga domowników, na która składają się rata kredytu oraz koszt użytkowania mediów w mieszkaniu) oraz 160 zł miesięcznie tytułem kosztów uczęszczania przez małoletniego na zajęcia dodatkowe (90 zł miesięcznie za zajęcia karate oraz 70 zł miesięcznie za zajęcia na basenie).

Dowód:

- przesłuchanie matki małoletniego powoda M. krzyżanowskiej,
k. 72 – 73;

- przesłuchanie pozwanego G. K. (1), k. 60 – 61;

- potwierdzenie dokonania przelewu, k. 27 – 30, 32 – 38;

- rachunki, k. 39 – 45.

Pozwany kontaktuje się z synem zazwyczaj przez weekendy w ciągu miesiąca oraz w czasie świąt, ferii i w wakacji, w tym czasie to on ponosi wszelkie koszty związane z utrzymaniem dziecka. Poza powodem nie ma on innych osób na swoim utrzymaniu. Poza alimentami ww. opłaca połowę kosztów związanych
z uczęszczaniem przez syna na basen, tj. 420 zł rocznie oraz połowę opłat za zajęcia karate dziecka – łącznie 540 zł w skali roku.

Dowód:

- przesłuchanie pozwanego G. K. (1), k. 60 – 61;

- rachunki, k. 39 – 45;

- fotografie, k. 46 – 50.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo małoletniego M. K. (1) o podwyższenie alimentów okazało się częściowo zasadne.

Powództwo oparto o przepis art. 138 k.r.o. Zgodnie z powołanym unormowaniem, w razie zmiany stosunków można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego.

Przez zmianę stosunków rozumie się istotne zmniejszenie lub ustanie możliwości zarobkowych i majątkowych zobowiązanego do alimentacji albo istotne zwiększenie się usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego, wskutek czego ustalony zakres obowiązku alimentacyjnego wymaga skorygowania przez stosowne zmniejszenie albo zwiększenie wysokości świadczeń alimentacyjnych (Kodeks rodzinny i opiekuńczy. Komentarz pod red. prof. dr hab. Krzysztofa Pietrzykowskiego, 2. wydanie, Wydawnictwo C.H. Beck,s. 1123).

Podstaw podwyższenia wysokości świadczenia alimentacyjnego strona powodowa upatrywała w okolicznościach rozpoczęcia nauki przez małoletniego
w szkole podstawowej i chęci uczęszczania przez dziecko na zajęcia dodatkowe, polepszenia się sytuacji majątkowej pozwanego i jednoczesnym jej pogorszeniu po stronie matki powoda.

W ocenie Sądu, przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie dowodowe w sposób jednoznaczny wykazało, że potrzeby uprawnionego małoletniego M. K. (1) uległy zwiększeniu w takim stopniu,
iż wymagana była zmiana wysokości alimentów należnych na rzecz ww. małoletniego. Jest to związane m.in. z ogólnym rozwojem dziecka, a więc zmianą potrzeb oraz ogólnym wzrostem cen. Zgodnie z ugruntowanym poglądem orzecznictwa już sama bowiem różnica wieku dziecka, spowodowana upływem czasu od ostatniego orzekania w przedmiocie alimentów, uzasadnia przyjęcie,
że nastąpił wzrost potrzeb dziecka, wynikający ze zwiększonych potrzeb w zakresie m.in. wyżywienia.

Małoletni powód od czasu ostatniego orzekania o alimentach rozpoczął naukę w szkole podstawowej i średniomiesięczne wydatki związane z jego utrzymaniem wzrosły choćby z uwagi na konieczność zakupu podręczników i przyborów szkolnych, plecaka, stroju sportowego, a także z uwagi na konieczność ponoszenia innych opłat związanych ze szkołą. Standardowo w publicznej szkole są to przykładowo: oplata za komitet rodzicielski, ubezpieczenie, składki klasowe, opłaty za wyjścia klasowe do kina, teatru czy muzeum i inne związane np. z obchodami świąt.

W tym miejscu należy skazać, że usprawiedliwione potrzeby dziecka obejmują nie tylko potrzeby elementarne (np. związane z zakupem żywności, czy zapewnieniem dziecku mieszkania) polegające na zapewnieniu minimum egzystencji, ale obowiązkiem rodzica jest stworzenie dziecku warunków umożliwiających jego rozwój intelektualny, fizyczny, zdobycie wykształcenia ale
i poprzez realizację hobby. W tym kontekście wątpliwości Sądu nie budził fakt,
iż usprawiedliwionymi wydatkami związanymi z utrzymaniem małoletniego są koszty związane z uczęszczaniem przez małoletniego na zajęcia dodatkowe: karate oraz zajęcia na basenie. Powyższe wydatki służą ogólnie pojętemu rozwojowi małoletniego powoda, a zatem są wydatkami usprawiedliwionymi w rozumieniu art. 135 § 1 k.r.o. Jednocześnie należy wskazać, iż wysokość przedmiotowych wydatków – w świetle zasad doświadczenia życiowego – nie jest wygórowana i odpowiada wysokości cen towarów i usług obowiązujących na rynku. Zaktualizowały się również wydatki związane z socjalizacją małoletniego. Stąd też Sąd, w skład kosztów jego utrzymania zaliczył kwotę 50 zł miesięcznie tytułem kosztów związanych z rozrywką – wyjściami do kina, muzeum czy restauracji.

Odnosząc się w tym miejscu do kosztu związanego z udziałem przypadającego na małoletniego w kosztach utrzymania mieszania należy zaznaczyć, że oboje rodzice – niezależnie od tego czy zamieszkują razem czy osobno - są zobowiązani do zapewnienia dziecku miejsca do zamieszkania. W skład kosztów utrzymania lokalu, w którym małoletni zamieszkuje wraz z matką i siostrą Sąd zaliczył, poza kosztami użytkowania mediów – energii elektrycznej, wody, ogrzewania, opłaty za telewizję i (...) także kwotę raty kredytu zaciągniętego na zakup mieszkania. W świetle zasad doświadczenia życiowego i zawodowego, ustalenie udziału przypadającego na małoletniego w kosztach utrzymania mieszkania na poziomie 450 zł miesięcznie nie jest wygórowane. W okolicznościach niniejszej sprawy zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych dziecka mogło się odbyć bowiem albo poprzez zakup, albo wynajem lokalu. Niezależnie natomiast od tego gdzie małoletni by zamieszkiwał, to rodzice musieliby ponosić koszty utrzymania danego lokalu,
a przy cenach najmu i opłat eksploatacyjnych obowiązujących na lokalnym rynku ww. kwota 450 zł nie jawi się jako zawyżona.

Sąd uznał za usprawiedliwiony wykazywany przez matkę małoletniego wydatek rzędu 50 zł miesięcznie związany z zakupem leków i suplementów diety dla powoda, bowiem powszechnie wiadomo, że dzieci w wieku przedszkolnym
i szkolnym często zapadają na infekcje i w związku z tym korzystają z leków, m.in. tych dostępnych bez recepty, a także środków i witamin wzmacniających odporność. Koszty związane z zakupem żywności, odzieży, kosmetyków i środków czystości Sąd ustalił w oparciu o przedstawione zarówno przez matkę jak i ojca dziecka dokumenty w postaci paragonów i faktur oraz w oparciu o zasady doświadczenia życiowego
i zawodowego, gdyż nie wszystkie ww. wydatki zostały przez rodziców szczegółowo udokumentowane. Podkreślenia wymaga przy tym fakt, iż przedmiotowe wydatki (oraz ich wysokość) – oceniana przez pryzmat tych zasad – są adekwatne do potrzeb małoletniego powoda przy uwzględnieniu jego wieku, dotychczasowego poziomu życia, możliwości zarobkowych i majątkowych rodziców dziecka, potrzeb rozwojowych, emocjonalnych, społecznych dziecka, potrzeby stymulowania jego rozwoju, a także przy uwzględnieniu cen dóbr i usług jakie wiążą się z zaspokajaniem poszczególnych potrzeb. W konsekwencji, wysokość przedmiotowych wydatków nie może być poczytana za zbyt wygórowaną.

Reasumując należy powtórnie wskazać, iż postępowanie dowodowe wykazało, że usprawiedliwione wydatki związane z utrzymaniem małoletniego powoda M. K. (1) opiewają na kwotę ok. 1.260 zł miesięcznie
i w takim zakresie winny być pokrywane przez osoby zobowiązane do alimentacji dziecka w pierwszej kolejności, tj. przez rodziców dziecka.

Zgodnie z treścią art. 135 § 2 k.r.o. wykonywanie obowiązku alimentacyjnego względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o utrzymanie lub
o wychowanie uprawnionego; w takim wypadku świadczenie alimentacyjne pozostałych zobowiązanych polega na pokrywaniu w całości lub w części kosztów utrzymania lub wychowania uprawnionego.

Małoletni powód ma 7 lat, a więc konieczność oraz możliwość osobistych starań o jego wychowanie i utrzymanie jest jeszcze bardzo szeroka. Na co dzień to matka dziecka sprawuje nad nim pieczę, po zajęciach szkolnych – podczas pobytu w domu, a pozwany widuje się z synem w co drugi weekend od piątku do niedzieli lub od soboty do niedzieli. W trakcie ferii i wakacji zabiera małoletniego do siebie
na kilka dni. Powyższa okoliczność przesądza o tym, że pozwany winien w większym zakresie aniżeli matka uczestniczyć w kosztach utrzymania syna.

W odniesieniu do kwestii możliwości zarobkowych i majątkowych pozwanego należy wskazać, że kształtują się one na poziomie co najmniej 3.000 zł netto miesięcznie. Ponadto pozwany, poza wynagrodzeniem zasadniczym, otrzymuje także premie uznaniowe. W chwili natomiast wydania przez Sąd Okręgowy wyroku rozwodowego G. K. (1) zatrudniony był za wynagrodzeniem średnio 2.187,64 zł miesięcznie, a zatem od czasu ostatniego orzekania o alimentach zarobki pozwanego zwiększyły się, a jednocześnie obniżeniu uległy koszty związane z jego utrzymaniem, gdyż w chwili wydania wyroku rozwodowego pozwany zamieszkiwał
w lokalu wynajmowanym, koszt wynajmu opiewał zaś na kwotę ok. 1.000 zł miesięcznie. Obecnie ww. zamieszkuje w mieszkaniu własnościowym, którego miesięczny koszt utrzymania wynosi ok. 615 zł. Uwzględniając ponadto, że koszty związane z utrzymaniem samochodu, którym porusza się pozwany, kształtują się –
w świetle jego zeznań – na poziomie 700 zł miesięcznie, to nie ma podstaw do uznania, że kwota 800 zł miesięcznie tytułem alimentów przekracza jego możliwości zarobkowe i majątkowe. Nie można również tracić z pola widzenia okoliczności,
że pozwany jest osobą zdrową, nie ma innych dzieci na utrzymaniu, a tym samym może podjąć takie zatrudnienie, które umożliwi mu realny udział w kosztach utrzymania dziecka. Na marginesie należy wskazać, że pozwany do 2011 r.
był właścicielem pond 5 ha ziemi i gdyby zdecydował się ją sprzedać (a nie darować rodzicom), to mógłby w ten sposób uzyskać środki na zaspokojenie potrzeb syna. Podwyższając rentę alimentacyjną należną małoletniemu od ojca Sąd miał na uwadze także, to że pogorszeniu uległa sytuacja majątkowa matki małoletniego,
gdyż w chwili wydania wyroku przez Sąd Okręgowy pracowała ona w charakterze kierownika salonu (...) i uzyskiwała wynagrodzenie na poziomie 3.000 zł miesięcznie, zaś obecnie zarabia ok. 1.700 zł netto miesięcznie.

Mając na uwadze wszystkie powyższe okoliczności Sąd, w punkcie 1 sentencji wyroku, podwyższył rentę alimentacyjną należną małoletniemu M. K. (1) od pozwanego G. K. (1) z kwoty po 500 zł
do kwoty po 800 zł miesięcznie, począwszy od dnia 13 listopada 2015 r., tj. od dnia wniesienia pozwu w niniejszej sprawie, a w punkcie 3 sentencji wyroku powództwo oddalił w pozostałej części.

Strona powodowa zwróciła się do Sądu z żądaniem podwyższenia alimentów z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwoty po 906,24 zł miesięcznie. Na rozprawie przed Sądem w dniu 2 marca 2016 r. przedstawicielka ustawowa małoletniego powoda zmodyfikowała nieznacznie żądanie pozwu i wniosła o zasądzenie na rzecz małoletniego alimentów w kwocie po 900 zł miesięcznie, a więc w istocie cofnęła powództwo co do kwoty 6,24 zł. W związku z powyższym, w punkcie 2 sentencji wyroku, sąd umorzył postępowanie pond kwotę 900 zł miesięcznie.

Powyższe rozstrzygniecie oparto o przepis art. 355 § 1 k.p.c., zgodnie
z którym sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania, jeżeli powód cofnął ze skutkiem prawnym pozew lub jeżeli wydanie wyroku stało się z innych przyczyn zbędne lub niedopuszczalne. Stosownie do treści art. 203 § 1 k.p.c. pozew może być cofnięty bez zezwolenia pozwanego aż do rozpoczęcia rozprawy, a jeżeli
z cofnięciem połączone jest zrzeczenie się roszczenia – aż do wydania wyroku. Nadto w myśl art. 203 § 4 k.p.c. sąd może uznać za niedopuszczalne cofnięcie pozwu, zrzeczenie się lub ograniczenie roszczenia tylko wtedy, gdy okoliczności sprawy wskazują, że wymienione czynności są sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierzają do obejścia prawa. W ocenie Sądu strona powodowa skutecznie cofnęła pozew co do kwoty 6,24, bowiem w toku postępowania nie ujawniły się żadne okoliczności, które by wskazywały, że takie cofnięcie pozwu jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa.

Ustalony powyżej stan faktyczny oparty został na całokształcie materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, a w szczególności na powyżej powołanych dowodach z dokumentów znajdujących się w aktach niniejszej sprawy, a także
w aktach sprawy X RC 2452/11, albowiem strony nie kwestionowały zarówno autentyczności, jak i treści tychże dokumentów i jednocześnie Sąd nie powziął wątpliwości, co do wiarygodności przedmiotowych dokumentów.

Podstawę ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie stanowiły ponadto częściowo zeznania matki małoletniego powoda oraz częściowo zeznania pozwanego. Zeznania ww. osób zostały uznane przez niniejszy Sąd za wiarygodne
w zakresie poczynionych powyżej ustaleń faktycznych i w konsekwencji
w pozostałym zakresie, tj. który pozostawał w sprzeczności z ww. ustaleniami faktycznymi zostały uznane przez niniejszy Sąd za niewiarygodne. W szczególności w odniesieniu do zeznań G. K. (1) należy wskazać, iż zostały one częściowo uznane za niewiarygodne w zakresie w jakim wskazywał, iż z uwagi na swoją sytuację majątkową i wysokość osiąganych dochodów nie jest w stanie łożyć na utrzymanie małoletniego powodów więcej niż po 500 zł miesięcznie, gdyż co innego wynika z innych zgromadzonych w sprawie dowodów, m.in. z dokumentów – o czym była już mowa powyżej. Zeznaniom matki powoda Sąd nie dał wiary natomiast w tej części, w której ponosiła, iż miesięczny koszt utrzymania małoletniego M. K. (1) opiewa na kwotę ok. 1.812,48 zł miesięcznie. Orzekając o wysokości alimentów Sąd miał co prawda na uwadze przedłożone przez M. K. (2) zestawienie średnich miesięcznych kosztów utrzymania małoletniego powoda, jakkolwiek należy zauważyć, że ww. zestawienie nie może samo w sobie być uznane za dokument świadczący
o rozmiarze ponoszonych kosztów utrzymania. W ocenie Sądu powyższa kwota nie była adekwatna do potrzeb dziecka w wieku 7 lat, przy uwzględnieniu jego stanu zdrowia oraz dotychczasowego poziomu życia. Matka powoda poza przedstawionym zestawieniem nie poparła swoich twierdzeń w tym przedmiocie żadnymi dowodami.
W związku z powyższym Sąd ustalił miesięczny koszt utrzymania małoletniego
w oparciu całość zgromadzonego materiału dowodowego, posiłkując się przy tym wspomnianymi już zasadami doświadczenia życiowego i zawodowego.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 pkt 2 u.k.s.c. strona dochodząca roszczeń alimentacyjnych nie ma obowiązku uiszczenia kosztów sądowych. Stosownie do treści art. 113 ust. 1 u.k.s.c., kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy, przy odpowiednim zastosowaniu zasad obowiązujących przy zwrocie kosztów procesu. Z uwagi na to, iż dochodzono podwyższenia alimentów z kwoty po 500 zł miesięcznie do kwot po 900 zł miesięcznie, tj. o 400 zł miesięcznie, to należało uznać, iż nieuiszczone koszty sądowe (stricte opłata od pozwu) opiewają w niniejszej sprawie na kwotę 240 zł. Zgodnie bowiem z art. art.
13 ust. 1 u.k.s.c., opłatę stosunkową pobiera się w sprawach o prawa majątkowe; wynosi ona 5 % wartości przedmiotu sporu (400 zł x 12 miesięcy x 5 %). Pozwany przegrał sprawę w 75 %, co uzasadnia zasądzenie od niego na rzecz Skarbu Państwa zwrotu tej części nieuiszczonych kosztów procesu.

Z tych też względów orzeczono, jak w punkcie 4 sentencji wyroku.

Stosownie do treści art. 333 § 1 pkt 1 k.p.c., sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza alimenty – co do rat płatnych po dniu wniesienia powództwa, a co do rat płatnych przed wniesieniem powództwa za okres nie dłuższy niż za trzy miesiące, z tych też względów, orzeczono jak w punkcie 5 sentencji wyroku.