Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 kwietnia 2016 r.

Sąd Rejonowy w Kwidzynie Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Halina Ostafińska-Kołacka

Protokolant: stażysta Ewelina Gadomska

po rozpoznaniu w dniu 13 kwietnia 2016 roku w Kwidzynie

na rozprawie

z powództwa (...) z/s w W.

przeciwko A. M.

o zapłatę

powództwo oddala.

Sędzia Sądu Rejonowego

Halina Ostafińska - Kołacka

I C 192/16 Uzasadnienie

Powód (...) w W. wnosił o zasądzenie od pozwanej A. M. kwoty 2642,10 złotych, z umownymi odsetkami od kwoty 1086,20 złotych dnia wniesienia pozwu (2.10.2015r.) do dnia zapłaty i z ustawowymi odsetkami od kwoty 1555,90złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu podał, że dochodzona należność wynika z braku przez pozwaną zapłaty z tytułu umowy pożyczki zawartej 25 lutego 2009roku z (...) Bank SA (poprzednikiem prawnym (...) Bank SA). Na podstawie umowy przelewu wierzytelności z 19 grudnia 2014 roku powód nabył wierzytelność w stosunku do pozwanej.

Referendarz Sądowy w Sądzie Rejonowym w Kwidzynie wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 31 grudnia 2015roku w sprawie I Nc.4095)15, na mocy którego nakazał pozwanej A. M. , żeby w ciągu dwóch tygodni od doręczenia niniejszego nakazu zapłaciła powodowi (...) w W. kwotę 2642,10 złotych wraz z odsetkami umownymi, stanowiącymi wysokość średniego oprocentowania WIBOR dla 3-miesięcznych lokat na rynku międzybankowym z 10 ostatnich dni roboczych ostatniego miesiąca poprzedniego kwartału, powiększonej o 24 punktów procentowych, jednakże nie wyższymi niż wysokość odsetek maksymalnych, liczonymi od kwoty 1086,20złotych, od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty oraz odsetkami ustawowymi, liczonymi od kwoty 1555,90 złotych od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty, a także koszty postępowania sądowego w kwocie 642 złote.

Pozwana A. M. złożyła sprzeciw od powyższego nakazu zapłaty podnosząc zarzut przedawnienia.

Sąd ustalił i zważył co następuje:

W dniu 25 lutego 2009 roku pozwana A. M. zawarła z (...) Bank SA umowę prostej pożyczki gotówkowej w kwocie 1317,91 złotych. Okres spłaty pożyczki ustalony został do 20.02.2011 roku. Pozwana nie wywiązywała się ze spłaty pożyczki. (...) Bank SA (następca prawny (...) Bank SA) zawarł z powodem umowę przelewu wierzytelności z dnia 19.12.2014roku.

(odpis umowy pożyczki k.71-73, umowa przelewu wierzytelności k.13-17).

Sąd ustalił powyższy stan faktyczny na podstawie wyżej wymienionych dokumentów, których prawdziwości strony nie kwestionowały.

Powyższy stan faktyczny jest poza sporem.

W ocenie Sądu zasadny jest zarzut przedawnienia podnoszony przez pozwaną A. M..

Jak wynika z umowy pożyczki z dnia 25 lutego 2009roku, spłata pożyczki została rozłożona na raty a okres spłaty pożyczki wynosił od 25 lutego 2009roku do 20.02.2011roku.

Zatem co najmniej od następnego dnia po tym okresie niespłacone raty pożyczki stały się wymagalne i rozpoczął się bieg przedawnienia roszczenia.

Wprawdzie powód powoływał się to, że pierwotny wierzyciel wystawił bankowy tytuł egzekucyjny, któremu została nadana klauzula wykonalności oraz, że toczyło się postępowanie egzekucyjne, ale nie przedstawił na te okoliczności żadnych dokumentów i nawet nie wskazał sądu, w którym została nadana klauzula wykonalności ani komornika prowadzącego postępowanie egzekucyjne przeciwko pozwanej.

Należało więc uznać, że powód nie wykazał aby nastąpiło przerwanie biegu przedawnienia.

Zgodnie z przepisem art.118 kc. „Jeżeli przepis szczególny nie stanowi inaczej, termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata”.

(...) Bank SA udzielił pozwanej A. M. pożyczki w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Termin przedawnienia roszczeń z umowy pożyczki w tym wypadku wynosi 3 lata. Powód jako nabywca wierzytelności w stosunku do pozwanej wniósł pozew o zapłatę dopiero 2.10.2015 roku , a więc po upływie terminu przedawnienia.

W związku z powyższym Sąd na podstawie przepisu art. 69 ust.1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997roku prawo bankowe (DZ .U. z 2012roku,poz.1376 –tekst jedn.) w zw. z art. 118 kc. orzekł jak wyżej.

Rozstrzygnięcie o kosztach Sąd oparł na zasadzie przepisu art. 98 par.1 kpc.

Powód przegrał sprawę co oznacza, że nie ma podstaw do żądania od pozwanej zwrotu kosztów postępowania sądowego.