Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy dla m. st. Warszawy w Warszawie V Wydział Karny

w składzie:

Przewodniczący SSR Klaudia Miłek

Protokolant: Paulina Suchenek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24.05.2016 roku sprawy, przeciwko M. S. s. J. i A. ur. (...) w W.

obwinionego o to że:

W dniu 26 grudnia 2015r. Ok. godz. 11.45 w (...) na drodze publicznej w ruchu lądowym ul. (...) naruszył zasady przewidziane w art. 45 ust. 1 pkt 1 PoRD w ten sposób, że będąc w stanie po użyciu alkoholu (I. 0,16mg/l, II badanie 0,15 mg/l) kierował samochodem m-ki V. nr rej. (...).

tj. za wykroczenie z art. 87§1 KW w związku z art. 45 ust. 1 pkt 1Ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym / Dz. U. z 2005r. Nr 108 poz. 908.

orzeka

I.  Obwinionego M. S. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 87 par 1 kw. wymierza karę grzywny w wysokości 700 ( siedemset) złotych.

II.  Na podstawie art. 87 par 3 kw orzeka wobec obwinionego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 ( sześć) miesięcy .

III.  Na podstawie art. 29 par 4 kw. na poczet orzeczonego zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych zalicza obwinionemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 26.12.2015 roku do dnia 31.05.2016 roku.

IV.  Zasądza od obwinionego 70 ( siedemdziesiąt) złotych tytułem opłaty , obciąża go kosztami postępowania w sprawie w kwocie 100 ( sto) złotych.

Sygn. akt V W 856/16

UZASADNIENIE

Na podstawie zgromadzonego i ujawnionego w toku rozprawy głównej materiału dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 25 grudnia 2015 r. M. S. w mieszkaniu swoich dzieci w W. w dzielnicy W. spożywał alkohol w postaci czerwonego wina.

Następnego dnia, tj. w dniu 26 grudnia 2015 r. M. S. wsiadł do samochodu marki V. o nr rej. (...) i poruszał się ulicami (...). Około godz. 11.45, gdy M. S. poruszał się w W. ulicą (...) od strony ul. (...) został zatrzymany do kontroli drogowej przez patrol Policji z Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Stołecznej Policji. M. S. został poddany badaniu na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu. Badanie stanu trzeźwości, które zostało przeprowadzone za pomocą urządzenia w postaci analizatora wydechu: A.-Sensor IV CM Wersja (...) nr fabryczny: (...), wykazało w pierwszym badaniu (o godz. 11:46) – 0,16 mg/l, w drugim badaniu (o godz. 12:05) – 0,15 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu. Urządzenie, którym przeprowadzono badanie było wzorcowane w dniu 17 sierpnia 2015 roku w Laboratorium (...). Ś., W. F. Sp. J., akredytowanym przez Polskie Centrum Akredytacji. Zalecany termin następnego wzorcowania określono na dzień 16 lutego 2016 r..

M. S. ma 55 lat. Jest żonaty. Z zawodu jest mechanikiem, prowadzi własną działalność gospodarczą, z której uzyskuje dochód w wysokości 2000 zł. Nie był leczony psychiatrycznie ani odwykowo. Nie był karany sądownie. Nie był również karany mandatami.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie: wyjaśnień obwinionego M. S. /e-protokół rozprawy z dnia 24 maja 2016 r. – k. 41-42/, a także notatki urzędowej /k. 1/, protokołu użycia alkomatu /k. 2-3/, kserokopii świadectwa wzorcowania /k. 4/ oraz rejestru ukaranych za wykroczenia /k. 14/.

Obwiniony M. S. /e-protokół rozprawy z dnia 24 maja 2016 r. – k. 41-42/ przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wyjaśnił, że nigdy wcześniej nie zatrzymano mu prawa jazdy oraz, że nie był on również nigdy ukarany mandatem. Odnosząc się do zarzutu obwiniony wyjaśnił, że podczas pierwszego dnia świąt, gdy znajdował się w mieszkaniu swoich dzieci w dzielnicy W. wypił niecałe dwie lampki czerwonego wina i źle się poczuł oraz zrobiło się późno. Wskazał on również, że choruje na nadciśnienie i nie spożywa alkoholu. Obwiniony wskazał także, iż wsiadając do samochodu nie zdawał sobie sprawy, że w jego organizmie znajduje się tak duża ilość alkoholu. Obwiniony w złożonych wyjaśnieniach wskazał nadto, że pracuje zawodowo i do wykonywania działalności gospodarczej niezbędne jest posiadanie przez niego prawa jazdy. Wskazał on również, że zatrzymanie prawa jazdy wiązało się z bardzo negatywnymi dla niego skutkami i że jego zdaniem poniósł on w związku z tym już wysoką karę.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu wyjaśnienia złożone przez obwinionego M. S. zasługują na wiarę w części, w której przyznał się on do spożywania w dniu 25 grudnia 2015 roku alkoholu w postaci czerwonego wina i następnego dnia po jego spożyciu kierowania samochodem. Za wiarygodne należało uznać również wyjaśnienia obwinionego w zakresie w jakim wskazał on, że choruje na nadciśnienie i nie spożywa alkoholu. Wyjaśnienia obwinionego we wskazanym zakresie są logiczne i spójne i korelują z pozostałym uznanym przez Sąd za wiarygodny materiałem dowodowym, a w szczególności notatką urzędową /k. 1/ oraz protokołem użycia alkomatu /k. 2-3/.

Za wiarygodne należało uznać także wyjaśnienia obwinionego w zakresie, w jakim potwierdził on, że nigdy wcześniej nie zatrzymano mu prawa jazdy oraz, że nie był on również nigdy ukarany mandatem. Wyjaśnienia obwinionego we wskazanym zakresie znalazły potwierdzenie w rejestrze ukaranych za wykroczenia /k. 14/.

Odnosząc się z kolei do wyjaśnień obwinionego w zakresie dotyczącym tego, iż w związku z zatrzymaniem jego prawa jazdy poniósł już wystarczającą dolegliwość, powyższe wyjaśnienia mogą być rozpatrywane przez Sąd jedynie jako okoliczności mogące mieć znaczenie przy orzekaniu o wymiarze kary.

Odnosząc się zaś do pozostałej części wyjaśnień obwinionego wskazać należy, że z zebranego w sprawie materiału dowodowego w postaci protokołu użycia alkomatu /k. 2-3/ wynika, że ww. urządzenie wykazało w pierwszym badaniu obwinionego (o godz. 11:46) – 0,16 mg/l, zaś w drugim badaniu (o godz. 12:05) – 0,15 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu. Z twierdzeń obwinionego wynika natomiast, że dzień wcześniej, tj. w dniu 25 grudnia 2015 roku wypił on niecałe dwie lampki czerwonego wina i wsiadając do samochodu nie zdawał sobie sprawy, że w jego organizmie znajduje się tak duża ilość alkoholu. W ocenie Sądu obwiniony jako osoba dorosła, przeszkolona jako kierowca, powinien zdawać sobie sprawę z oddziaływania alkoholu na organizm człowieka oraz wpływu jaki niesie prowadzenie pojazdu w stanie po użyciu alkoholu. Z uwagi na to, że obwiniony dzień przed zdarzeniem rzeczywiście spożywał alkohol, w związku z tym wiarygodność przeprowadzonego pomiaru i wina obwinionego we wprawieniu się w ujawniony stan, nie budziła najmniejszej wątpliwości. W związku z tym, że obwiniony nie spożywał alkoholu bezpośrednio przed rozpoczęciem jazdy samochodem, dlatego też w ocenie Sądu mógł być zaskoczony wynikiem badania stanu jego trzeźwości. Jednakże z uwagi na to, że alkohol spożywał świadomie i nie zweryfikował w żaden sposób swojego subiektywnego odczucia trzeźwości i nie upewnił się czy zawartość alkoholu w jego organizmie nie przekracza dopuszczalnego prawem poziomu, w związku z tym obciążać go muszą konsekwencje podjęcia decyzji o prowadzeniu samochodu w stanie po użyciu alkoholu.

Wiarygodny dowód w sprawie stanowiły ponadto ujawnione na rozprawie dokumenty. Ich treści nie budziły wątpliwości co do zgodności z rzeczywistym stanem rzeczy ani nie były kwestionowane przez strony.

Wyniki badań, które zostały przeprowadzone za pomocą urządzenia w postaci analizatora wydechu: A.-Sensor IV CM Wersja (...) nr fabryczny: (...) znalazły odzwierciedlenie w protokole z przebiegu badania stanu trzeźwości obwinionego z k. 2-3. Do ww. protokołu załączone zostały również wydruki dwóch pomiarów stanu trzeźwości obwinionego. Powyższy protokół został podpisany przez obwinionego.

Obwinionemu M. S. zarzucono popełnienie czynu określonego w art. 87 § 1 Kodeksu Wykroczeń. Wykroczenie określone w powołanym przepisie popełnia ten, kto znajdując się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka, prowadzi pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym. Wykroczenie określone w art. 87 § 1 Kodeksu Wykroczeń ma charakter powszechny i formalny. Popełnić je może każda osoba prowadząca pojazd w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka. Czyn ten można popełnić zarówno umyślnie (w obu zamiarach), jak i nieumyślnie (dotyczy stanu po użyciu, a nie samego kierowania pojazdem), przy jednoczesnym braku skutku w postaci spowodowania zagrożenia w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym (por. T. Grzegorczyk (red.), Kodeks wykroczeń. Komentarz, wyd. II, LEX, 2013). Przedmiotem ochrony określonym w dyspozycji art. 87 § 1 Kodeksu Wykroczeń jest bezpieczeństwo w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, które zagrożone jest przez osobę będącą po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka i prowadzącą pojazd mechaniczny w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym.

Definicja stanu po użyciu alkoholu została określona w art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 26 października 1982 roku o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi. W myśl tego przepisu stan po użyciu alkoholu zachodzi, gdy zawartość alkoholu w organizmie wynosi lub prowadzi do:

-

stężenia we krwi od 0,2 ‰ do 0,5 ‰ alkoholu albo,

-

obecności w wydychanym powietrzu od 0,1 mg do 0,25 mg alkoholu w 1 dm3.

Zdaniem tut. Sądu powszechnie wiadomo, że po spożyciu alkohol utrzymuje się przez jakiś czas w organizmie osoby spożywającej alkohol i czas ten uzależniony jest od wielu czynników takich jak m.in. waga ciała, okres czasu jaki był alkohol spożywany, płeć, rodzaj i ilość spożywanego alkoholu. Obwiniony jako osoba dorosła, uprzednio przeszkolona jako kierowca, powinien zdawać sobie sprawę z konsekwencji spożywania alkoholu.

Reasumując, w świetle dokonanych ustaleń faktycznych i przeprowadzonej oceny dowodów, Sąd uznał, że obwiniony M. S. w dniu 26 grudnia 2015r. ok. godz. 11.45 w W. na drodze publicznej w ruchu lądowym ul. (...) naruszył zasady przewidziane w art. 45 ust. 1 pkt 1 PoRD w ten sposób, że będąc w stanie po użyciu alkoholu (I badanie 0,16mg/l, II badanie 0,15 mg/l) kierował samochodem m-ki V. nr rej. (...). M. S. swoim zachowaniem wypełnił zatem dyspozycję art. 87§1 kw w związku z art. 45 ust. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 20.06.1997r. Prawo o ruchu drogowym / Dz. U. z 2005r. Nr 108 poz. 908.

W ocenie Sądu zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozostawia wątpliwości w zakresie winy M. S., która została udowodniona. W chwili popełnienia czynu obwiniony był człowiekiem dojrzałym życiowo, w pełni poczytalnym. Nie zachodziła żadna okoliczność wyłączająca winę obwinionego.

Dokonując wymiaru kary Sąd kierował się dyrektywami wymiaru kary z art. 33 kw. Sąd brał zatem pod uwagę stopień społecznej szkodliwości czynu i cele kary w zakresie społecznego oddziaływania, a także cele zapobiegawcze i wychowawcze, które ma ona osiągnąć w stosunku do ukaranego. Sąd wziął również pod uwagę rodzaj i rozmiar szkód wyrządzonych wykroczeniem, stopień winy i zachowań obwinionego. Okolicznością łagodzącą w stosunku do obwinionego była jego wcześniejsza niekaralność mandatowa oraz dotychczasowa niekaralność za wykroczenia drogowe związane z prowadzeniem pojazdu po użyciu alkoholu.

Wykroczenie wskazane w art. 87 § 1 kw zagrożone jest karą aresztu albo grzywny nie niższej niż 50 złotych. Orzeczona kara grzywny w wysokości 700 zł zdaniem Sądu jest odpowiednia do stopnia społecznej szkodliwości czynu popełnionego przez obwinionego i stopnia jego zawinienia i stanowić będzie dolegliwość o charakterze represyjno-wychowawczym, zapobiegającym w przyszłości ponownemu łamaniu przez obwinionego porządku prawnego. Sąd ocenił, że wymierzenie obwinionemu kary w niższej wysokości, biorąc pod uwagę rażące zachowanie obwinionego, nie byłoby wystarczające w zakresie prewencyjnego oddziaływania kary. Sąd jest zdania, iż poprzez orzeczenie względem obwinionego kary grzywny, zrealizowane zostaną tak cele prewencji indywidualnej, która ma na celu przede wszystkim powstrzymanie sprawcy od tego typu zachowań w przyszłości, jak i prewencji generalnej, której zadaniem jest kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa i utwierdzanie jego prawidłowych postaw wobec prawa.

Kierując się wskazanymi wyżej przesłankami na podstawie art. 87 § 3 kw w zw. z art. 29 § 1 i 2 kw Sąd orzekł wobec obwinionego obligatoryjny środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy. W ocenie Sądu środek karny w orzeczonym rozmiarze spełni swoje funkcje prewencyjne i wychowawcze w stosunku do obwinionego. Ponadto okres ten jest adekwatny do stopnia zagrożenia spowodowanego przez obwinionego dla innych uczestników ruchu. Zdaniem Sądu orzeczony okres obowiązywania środka karnego jest wystarczający do tego, aby obwiniony odczuł nieopłacalność niebezpiecznego postępowania, jakim jest kierowanie pojazdem po użyciu alkoholu.

Na podstawie art. 29 § 4 kw na poczet orzeczonego środka karnego Sąd zaliczył okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 26.12.2015 roku do dnia 31.05.2016 roku.

O zryczałtowanych wydatkach postępowania oraz o opłacie Sąd orzekł na podstawie art. 118 § 1 kpw w zw. z § 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 10 października 2001 r. w sprawie wysokości zryczałtowanych wydatków postępowania oraz wysokości opłaty za wniesienie wniosku o wznowienie postępowania w sprawach o wykroczenia i art. 119 kpw w zw. z art. 3 ust. 1 i art. 21 pkt 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych. Sąd zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa zryczałtowane koszty postępowania w wysokości 100 zł i wymierzył mu opłatę w wysokości 70 zł stanowiącą 10 % orzeczonej kary grzywny. W ocenie Sądu obwiniony ze względu na swoje możliwości zarobkowe oraz stan rodzinny jest w stanie uregulować wymienione należności i nie spowoduje to nadmiernego uszczerbku w jego majątku.

Z tych względów orzeczono, jak w wyroku.