Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 marca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Gdyni I Wydział Cywilny Sekcja d/s rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 2 marca 2016 r. w Gdyni na rozprawie

sprawy z powództwa H. S.

przeciwko M. C.

o zapłatę

I.  Oddala powództwo.

II.  Kosztami procesu obciąża powódkę uznając je za uiszczone w całości.

UZASADNIENIE

Powódka H. S. wniosła w dniu 3 lutego 2014 r. pozew przeciwko M. C. o zapłatę kwoty 1 704,29 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 11 października 2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztami procesu. Powódka wskazała, że 10 kwietnia firma (...) z siedzibą w B. zorganizowała w E. pokaz sprzętu rehabilitacyjnego (...) oraz że po spotkaniu przedstawiciel firmy pan M. przywiózł powódkę wraz z zakupionym sprzętem do domu. Powódka wskazała, że sprzęt był rozpakowany oraz że w dniu 11 kwietnia 2013 r., po dokładnym jego obejrzeniu, powódka doszła do wniosku, że nie wystawiono jej faktury, która jest gwarantem reklamacji, w umowie nie podano nazwiska właściciela firmy oraz że zakupiony sprzęt jest w przypadku powódki niebezpieczny. Powódka wskazała, że po ustaleniu numeru telefonu i adresu w dniu 11 kwietnia 2013 r. zgłosiła telefonicznie odstąpienie od umowy, powiadamiając przedstawiciela firmy pana M., którego telefon zanotowany był na folderze, oraz że przeprowadziła również rozmowę z panem C., który zapewniał, że sprzęt zostanie przez firmę odebrany osobiście, a zgłoszenie o rezygnacji zostało przyjęte. Powódka wskazała, że pomimo jej wezwań telefonicznych sprzętu nie odebrano, zwlekając aż minie 10-dniowy termin zwrotu, a nadto że osobiście udała się do mieszkania pana C., gdzie nikogo nie zastała, a następnie pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. wystąpiła do firmy z wezwaniem o zabranie sprzętu, który ostatecznie wysłała do właściciela.

(pozew - k. 2-7)

Pozwany złożył odpowiedź na pozew i wniósł o oddalenie powództwa w całości. Pozwany wyjaśnił, że w dniu 10 kwietnia 2013 r. w E. odbyły się targi medyczne, których był uczestnikiem oraz że jego firma jest jednoosobowa, nie posiada żadnych przedstawicieli ani pracowników, zaś pan M., o którym wspomina powódka, nie ma nic wspólnego z firmą pozwanego, posiada własna firmę i również uczestniczył w tym spotkaniu, a ze względu na dużą liczbę klientów zaproponował pozwanemu pomoc w spakowaniu sprzętu, podbił pieczątką pozwanego gwarancję i odwiózł powódkę do domu. Pozwany wskazał, że zakupiony sprzęt został powódce pokazany na miejscu spotkania, powódka otrzymała cały komplet dokumentów, tj. umowę bankową wraz ze wzorem odstąpienia od umowy, instrukcję obsługi, gwarancję i paragon, gdyż faktura wystawiana jest na życzenie klienta, a powódka takiej chęci nie wyraziła, oraz że umowę wraz ze wszystkimi informacjami powódka podpisała własnoręcznie na miejscu spotkania, co oznaczało, że się ze wszystkim zapoznała i zgodziła. Pozwany podniósł, że niemożliwym jest, aby powódka kontaktowała się telefonicznie z jego firmą, gdyż przedstawiony przez powódkę numer telefonu nie należy do pozwanego, ani do jego firmy. Pozwany zarzucił również, że pierwsze odstąpienie do umowy zostało wysłane przez powódkę 24 czerwca 2013 r., tj. dwa miesiące po ustawowym terminie, oraz że tego samego dnia zostało wysłane również urządzenie z widocznymi oznakami używalności, zaś jednym z warunków odstąpienia od umowy jest odesłanie w ustawowym terminie nienaruszonego towaru, z czego powódka się nie wywiązała.

(odpowiedź na pozew – k. 100-103)

Postanowieniem z dnia 8 sierpnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Elblągu stwierdził swoją niewłaściwość miejscową i przekazał sprawę Sądowi Rejonowemu w Gdyni.

(postanowienie SR w Elblągu z dn. 08.08.2014 r. – k. 107)

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 10 kwietnia 2013 r. w Hotelu (...) w E. H. S. zawarła z M. C., prowadzącym działalność gospodarczą pod firmą (...), umowę sprzedaży urządzenia rehabilitacyjnego o nazwie V. (...) za cenę 1 390,00 zł.

(niesporne, nadto: ulotka „Wiadomości zielarskie” – k. 8, ulotka informacyjna urządzenia (...) k. 9-11, umowa o kredyt na zakup towarów i usług nr (...) – k. 14-15, wydruk z (...) pozwanego – k. 25-26)

W dniu 11 kwietnia 2013 r. H. S. w trakcie rozmowy telefonicznej wykonanej na nr (...) odstąpiła od w/w umowy z dnia 10 kwietnia 2013 r.

(niesporne, nadto rachunek szczegółowy za usługi telefoniczne – k. 27-27v)

Pismem z dnia 10 czerwca 2013 r., skierowanym do M. C. na adres przy ul. (...) w G. przesyłką poleconą nr (00) (...) nadaną dnia 12 czerwca 2013 r. oraz do firmy (...) na adres przy ul. (...) w B. przesyłką poleconą nr (00) (...) nadaną dnia 12 czerwca 2013 r., H. S. wezwała M. C. do odbioru zakupionego na pokazie w E. w dniu 10 kwietnia 2013 r. sprzętu rehabilitacyjnego (...).

(niesporne, nadto pisma powódki z dn. 10.06.2013 r. z dowodami nadania – k. 38-42)

Pismem z dnia 24 czerwca 2013 r., skierowanym do M. C. przesyłką poleconą nr (00) (...), H. S. oświadczyła, że odstępuje od umowy sprzedaży urządzenia rehabilitacyjnego (...) zakupionego 10 kwietnia 2013 r.

(niesporne, nadto pismo powódki z dn. 24.06.2013 r. z dowodem nadania – k. 54-55)

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie w/w dowodów z dokumentów przedłożonych przez stronę powodową w toku postępowania, które uznane zostały za wiarygodne w całości, albowiem nie budzą one zastrzeżeń Sądu co do autentyczności i prawdziwości twierdzeń w nich zawartych, tym bardziej, że strona pozwana nie negowała ich mocy dowodowej. Pozostałe dokumenty zgromadzone w aktach nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia, gdyż nie wnoszą do sprawy żadnych nowych, istotnych okoliczności.

Sąd oddalił wniosek o przesłuchanie zawnioskowanych przez powódkę świadków zgłoszony początkowo na okoliczności towarzyszące transakcji między stronami, a następnie doprecyzowany przez pełnomocnika powódki w piśmie z dnia 23 listopada 205 r. i na rozprawie w dniu 2 marca 2016 r. jako wniosek dotyczący okoliczności wręczenia powódce dokumentu umowy, przywiezienia zakupionego sprzętu do domu powódki, nieskuteczności zawarcia umowy. Okoliczności te Sąd uznał za nieistotne dla rozstrzygnięcia, gdyż przedmiotem ustaleń Sądu w niniejszej sprawie było ustalenie skuteczności odstąpienia przez powódkę od umowy łączącej strony i stanowiącej podstawę żądania pozwu (art. 227 k.p.c. a contrario). Sąd pominął przy tym przedmiotowy wniosek w zakresie dotyczącym świadka M., bowiem wniosek ten nie został sprecyzowany co do danych osobowych i adresowych świadka, mimo zobowiązania pełnomocnika powódki na rozprawie w dniu 9 listopada 2015 r., a zatem dowód z zeznań tego świadka nie był możliwy do przeprowadzenia (art. 258 k.p.c. a contrario). Sąd oddalił również wniosek powódki o przesłuchanie stron na okoliczność działań pozwanego i nieskuteczności zawarcia umowy, zgłoszony przez pełnomocnika powódki w piśmie z dnia 23 listopada 2015 r., gdyż – jak wskazano wyżej – okoliczności te Sąd uznał za nieistotne wobec zgłoszonego w pozwie żądania i jego podstawy fatycznej (art. 227 k.p.c. a contrario).

W niniejszej sprawie powódka domagała się od pozwanego zapłaty kwoty 1 704,29 zł tytułem zwrotu uiszczonej przez powódkę ceny towaru w postaci sprzętu rehabilitacyjnego (...), nabytego od pozwanego podczas spotkania zorganizowanego w Hotelu (...) w E., na podstawie umowy sprzedaży z dnia 10 kwietnia 2013 r. - w związku z odstąpieniem przez powódkę od przedmiotowej umowy. Podstawę prawną żądania powódki stanowi więc art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (t.j. Dz.U. z 2012 r., Nr 1225).

W tym miejscu wskazać należy, że zgłoszone przez pełnomocnika powódki w piśmie z dnia 23 listopada 2015 r. żądanie stwierdzenia bezskuteczności w/w umowy sprzedaży oraz doprecyzowanie tego żądania na rozprawie w dniu 2 marca 2016 r. i wskazanie, że podstawą dochodzonego roszczenia o zapłatę jest bezskuteczność w/w umowy sprzedaży, a więc podstawą faktyczną roszczenia jest zwrot nienależnego świadczenia, Sąd uznał za zmianę powództwa (zmianę jego podstawy faktycznej), która zgodnie z art. 505 ⁴ § 1 k.p.c. nie jest dopuszczalna w postępowaniu uproszczonym, w którym to trybie rozpoznawana była niniejsza sprawa. Sąd zatem nie zajmował się twierdzeniami, zarzutami i uzasadnieniem żądania dotyczącymi zmienionego powództwa - przedstawionymi przez pełnomocnika powódki w piśmie z dnia 23 listopada 2015 r.

Przechodząc do żądania zapłaty i jego podstawy wskazanej w pozwie wskazać należy, że między stronami procesu bezspornym był fakt zawarcia w dniu 10 kwietnia 2013 r. umowy sprzedaży towaru w postaci sprzętu rehabilitacyjnego (...). Pozwany kwestionował natomiast fakt skutecznego odstąpienia przez powódkę od przedmiotowej umowy zarzucając, że pismo z dnia 24 czerwca 2013 r. w przedmiocie odstąpienia od umowy powódka złożyła po upływie ustawowego terminu do złożenia oświadczenia o odstąpieniu. Pozwany zarzucił również, że wysłany w dniu 24 czerwca 2013 r. towar został zwrócony z widocznymi oznakami używalności, zaś jednym z warunków odstąpienia od umowy jest odesłanie w ustawowym terminie nienaruszonego towaru, z czego powódka się nie wywiązała.

Wobec powyższych zarzutów pozwanego wskazać należy, iż zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 w/w ustawy o ochronie niektórych praw konsumentów, konsument, który zawarł umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, może od niej odstąpić bez podania przyczyny, składając stosowne oświadczenie na piśmie w terminie dziesięciu dni od zawarcia umowy, a zgodnie z ust. 3 wskazanego przepisu w razie odstąpienia od umowy umowa jest uważana za niezawartą, zaś to, co strony świadczyły, ulega zwrotowi w stanie niezmienionym, chyba że zmiana była konieczna w granicach zwykłego zarządu, a zwrot powinien nastąpić niezwłocznie, nie później niż w terminie czternastu dni. Ponadto zgodnie z art. 3 ust. 1 w/w ustawy kto zawiera z konsumentem umowę poza lokalem przedsiębiorstwa, powinien przed jej zawarciem poinformować konsumenta na piśmie o prawie do odstąpienia od umowy i wręczyć wzór oświadczenia o odstąpieniu. Jeżeli jednak konsument nie został poinformowany na piśmie o prawie odstąpienia od umowy, bieg terminu, o którym mowa w art. 2 ust. 1, nie rozpoczyna się. W takim wypadku konsument może odstąpić od umowy w terminie dziesięciu dni od uzyskania informacji o prawie odstąpienia, nie może jednak z tego powodu odstąpić od umowy po upływie trzech miesięcy od jej wykonania (art. 4).

Jak wynika z powyższych przepisów skuteczność odstąpienia przez konsumenta od umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa jest uzależniona od zachowania formy pisemnej oświadczenia w przedmiocie odstąpienia od umowy oraz od zachowania 10-dniowego terminu do złożenia tego oświadczenia.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że powódka złożyła pozwanemu pisemne oświadczenie w przedmiocie odstąpienia od zawartej w dniu 10 kwietnia 2013 r. umowy sprzedaży towaru w postaci sprzętu rehabilitacyjnego (...) w piśmie z dnia 24 czerwca 2013 r. Zaznaczyć należy, że ustne oświadczenie o odstąpieniu od przedmiotowej umowy złożone przez powódkę w trakcie rozmowy telefonicznej wykonanej na nr (...) w dniu 11 kwietnia 2013 r. (niezależnie od tego, komu powódka oświadczenie to złożyła) nie mogło wywrzeć i nie wywarło żadnych skutków prawnych, o których mowa w art. 2 ust. 3 w/w ustawy, tj. skutków w postaci uznania umowy sprzedaży za niezawartą i w postaci obowiązku zwrotu przez pozwanego uiszczonej przez powódkę ceny towaru (oraz obowiązku zwrotu przez powódkę zakupionego sprzętu rehabilitacyjnego). Oświadczenie to nie zostało bowiem złożone w odpowiedniej formie.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika również, że pozwany przed zawarciem umowy sprzedaży z dnia 10 kwietnia 2013 r. nie poinformował powódki na piśmie o prawie do odstąpienia od umowy i nie wręczył jej wzoru oświadczenia o odstąpieniu. Powódka stanowczo zaprzeczała, aby pozwany wypełnił obowiązki wynikające z art. 3 ust. 1 w/w ustawy i twierdziła, że nie otrzymała od pozwanego wzoru oświadczenia o odstąpieniu od umowy sprzedaży (złożony przez powódkę do akt sprawy wzór oświadczenia o odstąpieniu dotyczył umowy o kredyt na zakup towaru w postaci sprzętu rehabilitacyjnego (...), która nie została zawarta z pozwanym i nie była podstawą żądania pozwu), natomiast pozwany, który twierdził, że powódka otrzymała od niego wszystkie dokumenty związane z zawartą umową sprzedaży, w tym wzór oświadczenia o odstąpieniu od umowy sprzedaży, w żaden sposób okoliczności tej nie wykazał. Skoro więc pozwany nie poinformował powódki na piśmie o prawie do odstąpienia od umowy i nie wręczył jej wzoru oświadczenia o odstąpieniu, to zgodnie z art. 4 w/w ustawy powódka mogła odstąpić od umowy sprzedaży z dnia 10 kwietnia 2013 r. w terminie dziesięciu dni od uzyskania informacji o prawie odstąpienia.

W ocenie Sądu powódka uzyskała informację o prawie odstąpienia od zawartej z pozwanym umowy i posiadała wiedzę o prawie i możliwości odstąpienia od tej umowy już następnego dnia po jej zawarciu, tj. w dniu 11 kwietnia 2013 r., kiedy to powódka złożyła ustne oświadczenie o odstąpieniu od przedmiotowej umowy w trakcie rozmowy telefonicznej wykonanej na nr (...). Nie budzi bowiem żadnych wątpliwości Sądu, że składając przedmiotowe ustne oświadczenie o odstąpieniu od umowy powódka miała wolę i zamiar osiągnięcia skutków, które przywoływane wcześniej przepisy wiążą z odstąpieniem od umowy zawartej poza lokalem przedsiębiorstwa. Skoro więc powódka uzyskała informację o prawie odstąpienia od zawartej z pozwanym umowy w dniu 11 kwietnia 2013 r., to zgodnie z w/w art. 4 ustawy mogła skutecznie złożyć pisemne oświadczenie o odstąpieniu od umowy sprzedaży najpóźniej w dniu 21 kwietnia 2013 r. Złożone zatem pisemne oświadczenie powódki o odstąpieniu od umowy sprzedaży z dnia 10 kwietnia 2013 r. w piśmie skierowanym do pozwanego z dnia 24 czerwca 2013 r. zostało złożone po upływie określonego przepisami 10-dniowego terminu, a zatem oświadczenie to nie zostało złożone skutecznie.

Podsumowując powyższe rozważania Sąd uznał więc, że powódka nie odstąpiła skutecznie od zawartej z pozwanym w dniu 10 kwietnia 2013 r. umowy sprzedaży towaru w postaci sprzętu rehabilitacyjnego (...). Powódka nie wykazała bowiem, że złożyła pozwanemu skuteczne oświadczenie o odstąpieniu od przedmiotowej umowy, zaś pozwany okoliczność tą konsekwentnie kwestionował. Powódce nie należy się więc od pozwanego zwrot uiszczonej przez nią ceny towaru z tytułu odstąpienia od umowy, a zatem jej żądanie dochodzone w niniejszej sprawie uznać należało za niezasadne.

Wskazać jeszcze należy, że w ocenie Sądu powódka nie wykazała również wysokości swojego żądania. Mimo braku zarzutu pozwanego w tym zakresie zauważyć należy, że cena towaru uiszczona przez powódkę na rzecz pozwanego wynosiła 1 390,00 zł, zaś powódka domagała się od pozwanego zwrotu kwoty wyższej - 1 704,29 zł - nie wskazując, ani nie wykazując przy tym, z czego wysokość tej kwoty wynika.

Odnosząc się natomiast do podniesionego przez pozwanego zarzutu, iż warunkiem skutecznego odstąpienia od umowy było również zwrócenie przez powódkę nienaruszonego towaru, zaś wysłany w dniu 24 czerwca 2013 r. towar został zwrócony z widocznymi oznakami używalności, wskazać jedynie należy, że ciężar wykazania zasadności tego zarzutu spoczywał na pozwanym, który ciężarowi temu jednak nie sprostał, gdyż nie przedstawił żadnych dowodów wykazujących, że zwrócony przez powódkę towar był w stanie zmienionym, a zmiana przekraczała granice zwykłego zarządu. Niezasadność tego zarzutu pozwanego nie miała jednak wpływu na rozstrzygnięcie wobec zasadności zarzutu dalej idącego - nieskuteczności odstąpienia przez powódkę od umowy sprzedaży.

Sąd zatem w pkt. I wyroku, na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny (t.j. Dz.U. z 2012 r., Nr 1225) w zw. z art. 6 k.c. a contrario oddalił powództwo.

O kosztach postępowania w pkt. II wyroku Sąd orzekł zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu i na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 108 k.p.c. obciążył tymi kosztami powódkę jako stronę przegrywającą postępowanie, uznając je za uiszczone w całości.