Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Zaoczny w stosunku do pozwanego P. W.

Dnia 10 maja 2016 r.

Sąd Rejonowy w Ciechanowie I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSR Lidia Grzelak

Protokolant Ewelina Goryszewska

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2016 r. w Ciechanowie

sprawy z powództwa Banku (...) S.A. w G.

przeciwko P. W. i I. W.

o zapłatę 3725,06 zł

I zasądza od pozwanych P. W. i I. W. solidarnie na rzecz powoda Banku (...) S.A. w G. kwotę 3725,06 zł ( trzy tysiące siedemset dwadzieścia pięć złotych sześć groszy ) z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 8 września 2015 r. do dnia zapłaty;

II zasądza od pozwanych P. W. i I. W. solidarnie na rzecz powoda Banku (...) S.A. w G. kwotę 664,00 zł ( sześćset sześćdziesiąt cztery złote ) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym 617,00 zł ( sześćset siedemnaście złotych ) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III nakazuje ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa solidarnie od pozwanych P. W. i I. W. kwotę 153,00 zł ( pięćdziesiąt trzy złote ) tytułem uzupełnienia opłaty sądowej;

IV wyrokowi w pkt I w stosunku do pozwanego P. W. nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt I C 1198/15

UZASADNIENIE

Powód Bank (...) S.A. w G. wniósł w dniu 8 września 2015 r. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym, wnosząc o zasądzenie od pozwanych P. W. i I. W. solidarnie kwoty 3725,06 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 8 września 2015 r. do dnia zapłaty. Powód wnosił ponadto o zasądzenie na jego rzecz od pozwanych P. W. i I. W. solidarnie zwrotu kosztów procesu.

Nakazem zapłaty z dnia 1 października 2015 r. wydanym w sprawie VI Nc – e 1762445/15 Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie uwzględnił powództwo w całości.

Od powyższego nakazu zapłaty pozwana I. W. wniosła sprzeciw, wnosząc o oddalenie powództwa w całości, ewentualnie o rozłożenie należności na raty.

Postanowieniem z dnia 27 października 2015 r. Sąd Rejonowy Lublin – Zachód w Lublinie przekazał sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Ciechanowie.

Powód Bank (...) S.A. w G. przed Sądem Rejonowym w Ciechanowie podtrzymał żądanie pozwu.

Pozwana I. W. wnosiła o oddalenie powództwa w stosunku do niej.

Pozwany P. W., prawidłowo zawiadomiony o terminie rozprawy, nie zajął stanowiska w sprawie, nie złożył żadnych wyjaśnień i nie wnosił o rozpoznanie sprawy pod swoją nieobecność.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Bank (...) S.A. w K. ( obecnie w G. ) oraz I. W. i P. W. zawarli w dniu 4 stycznia 2006 r. umowę rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego, a następnie w dniu 22 stycznia 2007 r. umowę o limit w saldzie debetowym ( umowy k.34, 35 – 39 ).

Wykorzystany limit w saldzie debetowym nie został spłacony. Bank wypowiedział I. W. i P. W. umowę pismem z dnia 18 czerwca 2015 r., ze skutkiem na 24 sierpnia 2015 r. W dniu 6 września 2015 r. bank wystawił wyciąg z ksiąg banku na łączną kwotę 3725,06 zł, w tym 3687,69 zł – niespłacony limit, 15,75 zł – odsetki umowne za okres 1 – 25 sierpnia 2015 r. oraz 21, 62 zł - odsetki karne za okres od 1 sierpnia 2015 r. do 6 września 2015 r. ( wyciąg z ksiąg banku k. 33, wypowiedzenie umowy wraz z zpo k. 41, 44, 40, 43 ).

Prawomocnym wyrokiem z dnia 24 czerwca 2013 r. Sąd Okręgowy w Płocku orzekł rozwód pomiędzy I. W. i P. W. w sprawie I C 2266/12 ( bezsporne ).

I. W. i P. W. nie zawierali umów małżeńskich majątkowych. Nie zamieszkiwali wspólnie od października 2012 r. I. W. nie korzystała z tego rachunku bankowego, nie interesowała się stanem tego rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowego ani wysokością wykorzystanego limitu w rachunku. Na ten rachunek wpływało wynagrodzenie otrzymywane przez P. W.. I. W. miała jeszcze innych rachunek bankowy, z którego korzystała ( zeznania pozwanej I. W. k. 83 – 84, 84 ).

I. W. w podziale majątku wspólnego po rozwodzie otrzymała mieszkanie. Spłaciła zadłużenie w tytułu czynszu. Obecnie płaci czynsz na bieżąco oraz raty kredytu hipotecznego. Po rozwodzie spłaciła również pożyczkę w (...). I. W. na utrzymaniu troje małoletnich dzieci. Obecnie otrzymuje zasiłek macierzyński oraz alimenty na dwoje starszych dzieci w wysokości łącznie 1000,00 zł (zeznania pozwanej I. W. k. 83 – 84, 84 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie oraz zebranych w sprawie dokumentów oraz zeznań pozwanej I. W., których prawdziwość nie budzi wątpliwości Sądu.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu, powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Bank (...) S.A. w K. ( obecnie w G. ) wniósł w dniu 8 września 2015 r. pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko pozwanym I. W. i P. W., domagając się zasądzenia solidarnie kwoty 3725,06 zł z odsetkami ustawowymi od dnia wytoczenia powództwa tj. 8 września 2015 r. do dnia zapłaty.

Dochodzona pozwem kwota stanowi sumę niespłaconego kapitału umowy o limit w saldzie debetowym z dnia 22 stycznia 2007 r. - 3687,69 zł oraz odsetek: 15,75 zł – odsetki umowne za okres 1 – 25 sierpnia 2015 r. oraz 21,62 zł - odsetki karne za okres od 1 sierpnia 2015 r. do 6 września 2015 r. Niewątpliwie, w świetle umowy z dnia 22 stycznia 2007 r. o limit w saldzie debetowym roszczenie powoda uznać należy za zasadne. Wysokość wierzytelności wraz ze skapitalizowanymi odsetkami umownymi wynosi łącznie 3725,06 zł. Niewątpliwie również, za zasadne uznać należy żądanie powoda zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie od kwoty zadłużenia z tytułu należności głównej, jak od kwoty skapitalizowanych odsetek umownych. Powodowi – stosownie do art. 482 § 1 kpc – przysługują odsetek ustawowe za opóźnienie od łącznej kwoty zadłużenia od dnia wytoczenia powództwa, a zatem, zgodnie z żądaniem pozwu, od 8 września 2015 r.

Wskazać należy, że oboje pozwani byli stronami umowy z bankiem z dnia 22 stycznia 2007 r. Okoliczność, że pozwana I. W. nie interesowała się stanem środków na rachunku oszczędnościowo – rozliczeniowym, a w szczególności wysokością wykorzystanego limitu w saldzie debetowym, jak też terminowością jego spłaty, nie uchyla jej odpowiedzialności za powstałe zadłużenie, skoro była stroną umowy z bankiem. Ewentualne ustalenia pomiędzy pozwaną I. W. oraz pozwanym P. W. co do osoby i sposobu korzystania z rachunku bankowego oraz limitu w saldzie debetowym, nastąpiły z pominięciem banku jako strony umowy, a zatem nie mają znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy w zakresie roszczeń banku. Nie ma również znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczność, że po zawarciu umowy z bankiem ustała, w wyniku orzeczenia rozwodu, małżeńska wspólność majątkowa. Odpowiedzialność pozwanych I. W. i P. W. jako współposiadaczy rachunku bankowego oraz strony umowy z 22 stycznia 2007 r. za powstałe zadłużenie z tytułu niespłaconego limitu jest odpowiedzialnością solidarną, a jedynie w przypadku spłaty zadłużenia przez jednego z nich może nastąpić rozliczenie pomiędzy nimi według zasad określonych w art. 376 § 1 kc ( roszczenie regresowe ).

W związku z powyższym Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.

Sąd nie uwzględnił wniosku pozwanej I. W. o rozłożenia świadczenia na raty. Stosownie do art. 320 kpc. w szczególnie uzasadnionych wypadkach sąd może w wyroku rozłożyć na raty zasądzone świadczenie, a w sprawach o wydanie nieruchomości lub o opróżnienie pomieszczenia - wyznaczyć odpowiedni termin do spełnienia tego świadczenia. W niniejszej sprawie pozwana ograniczyła się jedynie do złożenia wniosku o rozłożenie świadczenia na raty, uzasadniając go ogólnikowo bardzo trudną sytuacją finansową, Pozwana wnosząc o rozłożenie zadłużenia na raty nie sprecyzowała ich wysokości. Sąd miał na uwadze, iż pozwana wiedząc o powstałym zadłużeniu co najmniej od czerwca 2015 r. ( doręczenie wypowiedzenia umowy ) nie zapłaciła powodowi chociażby części należności i nie podjęła żadnych negocjacji z powodem w celu rozłożenia na raty zadłużenia; trudno zatem uwierzyć w dobrą wolę pozwanej, iż uiści zobowiązanie po rozłożeniu na raty. W ocenie Sądu pozwana nie wykazała, iż jej sytuacja jest tak szczególna, aby uzasadniała rozłożenie świadczenia na raty. Pozwana ma na utrzymaniu troje małoletnich dzieci. Wskazywane przez nią dochody w toku sprawy nie wystarczają - zdaniem Sądu – na utrzymanie czteroosobowej rodziny, spłatę bieżących zobowiązań np. z tytułu czynszu i rat kredytu hipotecznego oraz spłatę innego zadłużenia powstałego wcześniej z tytułu czynszu czy też pożyczki. Okolicznosci te wskazują, że sytuacja pozwanej jest lepsza niż wynika to z jej zeznań, tym bardziej, że, pomimo spłaty wspólnego zadłużenia nie występuje przeciwko P. W. z roszczeniem regresowym. Wskazać nadto należy, że według stanowiska doktryny odmowa rozłożenia świadczenia na raty albo wyznaczenia terminu do spełnienia świadczenia nie wymaga odrębnego orzeczenia w sentencji wyroku, lecz powinna być umotywowana w uzasadnieniu ( K. Piasecki (w:) Kodeks postępowania cywilnego..., t. 1, red. K. Piasecki, s. 1504 ).

Sąd obciążył pozwanych solidarnie zwrotem kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego na rzecz powoda Banku (...) S.A. w G. stosownie do art. 98 kpc. Na koszty procesu złożyły się: - 47,00 zł tytułem zwrotu opłaty sądowej oraz 617,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego z uwzględnieniem opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

Wskazać należy, że opłata sądowa w niniejszej sprawie wynosi 100,00 zł, a zatem Sąd nakazał ściągnąć na rzecz Skarbu Państwa solidarnie od pozwanych kwotę 53,00 zł tytułem uzupełnienia tej opłaty ( art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych ).

Pozwany P. W., pomimo prawidłowego zawiadomienia o rozprawie nie stawił się na rozprawę, nie wnosił o rozpoznanie sprawy podczas swojej nieobecności i nie złożył wyjaśnień na piśmie. W związku z powyższym, stosownie do art. 339 kpc w zw. z art. 340 kpc, wyrok w stosunku do pozwanego P. W. ma charakter zaoczny.

W związku powyższym zgodnie z art. 333 § 1 pkt 3 kpc wyrokowi w punkcie I w stosunku do pozwanego P. W. nadano rygor natychmiastowej wykonalności; sąd z urzędu bowiem nadaje wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli wyrok uwzględniający powództwo jest zaoczny. O rygorze natychmiastowej wykonalności orzeczono w pkt IV wyroku.