Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 czerwca 2016 roku

Sąd Rejonowy w Starogardzie Gdańskim Wydział III Rodzinny i Nieletnich w składzie następującym:

Przewodniczący Sędzia Sądu Rejonowego Mariusz Orlikowski

Protokolant sekretarz Hanna Jankowska

po rozpoznaniu w dniu 13 czerwca 2016 roku w Starogardzie Gdańskim

sprawy z powództwa J. S.

przeciwko B. S.

o zwrot wyegzekwowanego świadczenia

I.  Powództwo oddala.

II.  Odstępuje od obciążania stron kosztami sądowymi.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym przeciwko B. S.powód J. S.domagał się zapłaty kwoty 7500 zł tytułem zwrotu wyegzekwowanych alimentów za okres od (...)r. do (...). lub zaliczenia tej kwoty na poczet alimentów od (...). W uzasadnieniu pozwu powód podniósł, że komornik obciążał go alimentami na rzecz córki a według jego wiedzy córka B.pracowała w W.i nie kontynuowała nauki.

W odpowiedzi na pozew B. S. wniosła o oddalenie powództwa.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

B. S. ur. (...)pochodzi ze związku małżeńskiego E.i J. S.. Na mocy wyroku z dnia (...). Sądu Okręgowego w G. (...)w sprawie o sygn. akt (...)związek małżeński pomiędzy E.i J. S.został rozwiązany przez rozwód. Na podstawie powyższego wyroku powód J. S.został zobowiązany do łożenia na utrzymanie małoletniej córki B.alimentów w kwocie po 300 zł miesięcznie, płatnych do rąk matki małoletniej – E. S.do dnia 10 każdego miesiąca, z ustawowymi odsetkami w przypadku zwłoki w płatności każdej raty. Na dzień orzekania powód J. S.otrzymywał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy w wysokości 751,70 zł brutto, ponadto prowadził działalność gospodarcza handlowo-gastronomiczną, usługi poligraficzne, ale dochody Sądowi O.z tego tytułu były nieznane, natomiast E. S.uzyskiwała dochód w wysokości 1200 zł netto z tytułu wynagrodzenia za pracę w A. (...)

/dowód: wyrok z dnia (...). Sądu Okręgowego w G. (...)w sprawie o sygn. akt (...)wraz z uzasadnieniem, protokoły rozpraw oraz odpisy dokumentów załączonych do akt sprawy (...)/

B. S.obecnie ma 21 lat, w okresie do 31.08.2013r. była uczennicą I Liceum Ogólnokształcącego w S.Gd. W październiku 2013r. rozpoczęła naukę na Politechnice (...) (...)a następnie w roku szkolnym 2013/14 była uczennicą P. (...)w S., które nie ukończyła ponieważ od 1.10.2014r. podjęła studia stacjonarne pierwszego stopnia 3 -letnie na Uniwersytecie (...)Wydziale (...)na kierunku kognitywistyka – termin zakończenia studiów 30.09.2017r. Od momentu rozpoczęcia nauki w W.zamieszkała w tym mieście /wynajmuje mieszkanie/. Pozwanej pomaga jej matka, która pracuje w (...). Pozwana alimenty w spornym okresie zużyła zaspakajając swoje bieżące potrzeby, kilkakrotnie podejmowała prace dorywcze, nie poczyniła oszczędności. Nie miała stałego dochodu, które pozwoliłoby samodzielnie się utrzymywać bez pomocy rodziców.

Powód J. S. uzyskuje rentę chorobową, ma orzeczony umiarkowany stopień niepełnosprawności – w spornym okresie wysokość uzyskiwanych świadczeń, po potrąceniach, wynosiła kwotę 422,23 zł plus pomoc z MOPS w kwocie 60 zł. Powód określił swoje koszty utrzymania na kwotę 750 zł miesięcznie. Ponadto powód leczy na schorzenia kręgosłupa i laryngologicznie, chorobę trzustki i inne, musi utrzymywać dietę. J. S. zamieszkuje w domu jednorodzinnym w S. stanowiącym majątek wspólny.

/dowody: zaświadczenie z UW z 30.09.2014r. k.3, dokumentacja lekarska powoda k.25-30, 76-89,97, 155-158, decyzja rentowa powoda k.33, zeznania powoda k.46, 163-164, akta komornika J. B. (...), orzeczenie o stopniu niepełnosprawności powoda k.107, kopia świadectwa ukończenia LO k.172, zaświadczenie z (...)k.173, zeznania pozwanej k.202/

Sąd zważył, co następuje:

Sąd ustalając stan faktyczny w sprawie oparł się w głównej mierze na dokumentach załączonych do akt niniejszej sprawy oraz akt sprawy (...)i (...)w przedmiocie alimentów dla B. S., albowiem ich prawdziwość nie budziła wątpliwości. Przy tym Sąd uznał za bezprzedmiotowe i nieudowodnione zarzuty powoda co do prawdziwości przedstawionych przez pozwaną dokumentów, potwierdzających kontynuowanie nauki w spornym okresie. Ponadto Sąd wziął pod uwagę zeznania powoda J. S.oraz B. S., które należało uznać za wiarygodne w takim zakresie w jakim korespondują z pozostałym materiałem zebranym w sprawie i nie są sprzeczne z zasadami logiki i doświadczenia życiowego.

Roszczenie powoda J. S. należało uznać za nieuzasadnione i jako takie powództwo należało oddalić.

Powód J. S.domagał się od córki B. S.zapłaty kwoty 7500 zł tytułem zwrotu wyegzekwowanych alimentów za okres od lipca 2012 r. do września 2014r. lub zaliczenia tej kwoty na poczet alimentów od 01.10.2014r. Powód nie wskazał podstawy prawnej roszczenia, ale w ocenie Sądu, jego roszczenia należało rozpoznać biorąc pod uwagę przepisy o świadczeniu nienależnym. Zgodnie z treścią art.410§ 2 kodeksu cywilnego świadczenie jest nienależne, jeżeli ten, kto je spełnił, nie był w ogóle zobowiązany lub nie był zobowiązany względem osoby, której świadczył, albo jeżeli podstawa świadczenia odpadła lub zamierzony cel świadczenia nie został osiągnięty, albo jeżeli czynność prawna zobowiązująca do świadczenia była nieważna i nie stała się ważna po spełnieniu świadczenia. Na podstawie art. 405 kc w zw. z art.410. § 2 kc kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości. Jednakże zgodnie z treścią art. 409 kc obowiązek wydania korzyści lub zwrotu jej wartości wygasa, jeżeli ten, kto korzyść uzyskał, zużył ją lub utracił w taki sposób, że nie jest już wzbogacony, chyba że wyzbywając się korzyści lub zużywając ją powinien był liczyć się z obowiązkiem zwrotu. W przedmiotowej sprawie, w ocenie Sądu, nie można uznać, że pozwana B. S.otrzymywała świadczenie od powoda i było ono nienależne w rozumieniu art.410 kc. Świadczenie alimentacyjne na rzecz pozwanej były płacone przez powoda na podstawie prawomocnego wyroku z dnia(...). Sądu Okręgowego w G. (...)w sprawie o sygn. akt (...). Powód nie wnosił o uchylenie tego obowiązku. Otrzymane świadczenia zostały zużyte przez pozwaną w celu zaspokojenia własnych bieżących potrzeb – zgodnie z ich przeznaczeniem. Zdaniem Sądu pozwana nie musiała się liczyć z obowiązkiem ich zwrotu, gdyż w przedmiotowym okresie nie miała stałego źródła dochodu, który umożliwiałby jej samodzielne utrzymanie i kontynuowała naukę i robi to nadal - w celu uzyskania odpowiednich kwalifikacji i zawodu. Powód przekazując świadczenia alimentacyjne na rzecz pełnoletniej córki wywiązywał się z obowiązku określonego w/ w wyroku Sądu Okręgowego w G. (...) oraz obowiązku określonego w art.133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, na podstawie którego rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Obowiązek alimentacyjny rodziców wobec dziecka stanowi uszczegółowienie ogólnego obowiązku "troszczenia się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka" i należytego przygotowania go, odpowiednio do jego uzdolnień, do pracy zawodowej (art. 96 k.r. i o.). Obowiązek ten nie jest ograniczony przez żaden sztywny termin, a w szczególności - przez termin dojścia osoby uprawnionej do pełnoletności. Nie jest także związany ze stopniem wykształcenia w tym sensie, że nie ustaje z chwilą osiągnięcia przez alimentowanego określonego stopnia podstawowego lub średniego wykształcenia. Jedyną miarodajną okolicznością, od której zależy trwanie bądź ustanie tego obowiązku, jest to, czy dziecko może utrzymać się samodzielnie, a w przypadku dziecka pełnoletniego czy dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się. Pozwany również nie wykazał, aby w przedmiotowym okresie zaistniała na podstawie art.138 krio taka zmiana stosunków, na podstawie której można żądać zmiany orzeczenia lub umowy dotyczącej obowiązku alimentacyjnego, jak również że w przedmiotowym okresie wywiązywanie z obowiązku alimentacyjnego było połączone z nadmiernym dla niego uszczerbkiem .

Biorąc powyższe okoliczności pod uwagę oraz zakres podniesionych zarzutów strony powodowej , zdaniem Sądu, żądania powoda nie znajdują uzasadnienia w zebranym materiale dowodowym i dlatego na podstawie powyżej wskazanych przepisów należało powództwo oddalić w całości. Jednocześnie Sąd na mocy art.102 kpc odstąpił od obciążania kosztami procesu mając na uwadze sytuację materialną powoda.