Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 2 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2016 r. w Siedlcach na rozprawie

odwołania Z. P.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 1 kwietnia 2015 r. Nr (...)

w sprawie Z. P.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

zmienia zaskarżoną decyzję i ustala prawo Z. P. do emerytury od dnia 01 marca 2015 r.

Sygn. akt: IV U 572/15 UZASADNIENIE

Decyzją z 1 kwietnia 2015r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił Z. P. prawa do emerytury wskazując, że ubezpieczona nie udowodniła, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnęła 15-letni staż pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Organ rentowy podniósł, że do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczył okresu zatrudnienia w Zakładach (...) w S. od 1 lipca 1976r. do 17 sierpnia 1979r., od 23 marca 1980r. do 5 sierpnia 1980r., od 1 kwietnia 1981r. do 4 marca 1981r., od 2 lipca 1981r. do 4 listopada 1981r., od 5 listopada 1983r. do 31 sierpnia 1995r., gdyż nazwa wykazanego w świadectwie pracy w szczególnych warunkach stanowiska nie jest zgodna z nazwą stanowiska wykazaną w przepisach resortowych, na które powołuje się zakład pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożyła Z. P. wnosząc o jej zmianę i ustalenie jej prawa do emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazała, że w okresie zatrudnienia w Zakładach (...) w S. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pracę polegającą na obróbce surowców włókienniczych i ich przędzeniu, która to praca w myśl przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze zaliczana jest do pracy w szczególnych warunkach. Powoływanie się przez organ rentowy na błędne określenie stanowiska pracy bez odniesienia się do faktycznie wykonywanej pracy jest nieuzasadnione (odwołanie k.1-4 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie powołując się na przepisy prawa i uzasadnienie zawarte w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k.7-8 akt sprawy).

Sąd ustalił, co następuje:

Ubezpieczona Z. P. w dniu 1 maja 2012r. ukończyła 55-ty rok życia. W dniu 17 marca 2015r. wystąpiła do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury (wniosek o emeryturę z 17 marca 2015r. k.1 akt emerytalnych). Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczona udowodniła staż ubezpieczeniowy w wymiarze 21 lat, 9 miesięcy i 26 dni, z czego okresy składkowe wynoszą 18 lat, 10 miesięcy i 16 dni, a okresy nieskładkowe 2 lata, 11 miesięcy i 10 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że ubezpieczona nie wykazała, że do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnęła staż pracy w szczególnych warunkach w wymiarze co najmniej 15 lat. Podniósł, że do stażu pracy w szczególnych warunkach nie zaliczył okresu zatrudnienia w Zakładach (...) w S. od 1 lipca 1976r. do 17 sierpnia 1979r., od 23 marca 1980r. do 5 sierpnia 1980r., od 1 kwietnia 1981r. do 4 marca 1981r., od 2 lipca 1981r. do 4 listopada 1981r. i od 5 listopada 1983r. do 31 sierpnia 1995r., gdyż nazwa wykazanego w świadectwie pracy w szczególnych warunkach stanowiska nie jest zgodna z nazwą stanowiska wykazaną w przepisach resortowych, na które powołuje się zakład pracy.

Z uwagi na brak wymaganego ustawą stażu pracy w szczególnych warunkach decyzją z 1 kwietnia 2015r. organ rentowy odmówił ubezpieczonej przyznania emerytury (decyzja z 1 kwietnia 2015r. k.33 akt emerytalnych).

Ubezpieczona była zatrudniona w Zakładach (...) w S. w okresie od 1 lipca 1976r. do 31 sierpnia 1995r. w pełnym wymiarze czasu pracy (świadectwo pracy z 3 sierpnia 1995r. k.10 akt emerytalnych).

Ubezpieczona została zatrudniona w w/w przedsiębiorstwie na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 1 lipca 1976r., przy czym do 30 listopada 1976r. ubezpieczona miała uczyć się zawodu prządki (umowa z 1 lipca 1976r. k.4-5 akt osobowych). W dniu 1 września 1976r. ubezpieczona i jej pracodawca zawarli umowę o pracę na czas nieokreślony, na mocy której ubezpieczona zatrudniona została w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku pomocy przędzarza na maszynach obrączkowych (umowa o pracę z 1 września 1976r. k.6-7 akt osobowych). Na stanowisku pomocy przędzarza określanym również jako przędzarz – pomoc na maszynach obrączkowych ubezpieczona zatrudniona była przez cały okres zatrudnienia w powyższym przedsiębiorstwie, z wyjątkiem kiedy z powodu ciąży przenoszona była do pracy na stanowisku pakowacza w szwalni. Przerwy w pracy ubezpieczonej na stanowisku przędzarza – pomocy przędzarza trwały od 18 sierpnia 1979r. do 31 grudnia 1980r. (pismo o przeniesieniu ubezpieczonej na czas ciąży od 18 sierpnia 1979r. na stanowisko pakowacza k.9 akt osobowych i pismo o powierzeniu ubezpieczonej z dniem 1 stycznia 1981r. - po powrocie z urlopu bezpłatnego z tytułu opieki na dzieckiem stanowiska przędzarza – pomocy na maszynach obrączkowych k.15 akt osobowych) oraz od 5 marca 1981r. do 5 listopada 1983r. (pismo o przeniesieniu ubezpieczonej na czas ciąży od 5 marca 1981r. na stanowisko pakowacza k.16 akt osobowych i pismo o powierzeniu ubezpieczonej z dniem 5 listopada 1983r. - po powrocie z urlopu bezpłatnego z tytułu opieki na dzieckiem stanowiska pomocy prządki na maszynach obrączkowych k.23 akt osobowych). Zatem ubezpieczona pracowała na stanowisku pomocy prządki w okresie od 1 lipca 1976r. do 17 sierpnia 1979r. (3 lata, 1 miesiąc i 17 dni), od 1 stycznia 1981r. do 5 marca 1981r. (2 miesiące i 5 dni) oraz od 5 listopada 1983r. do 31 sierpnia 1995r. (11 lat, 9 miesięcy i 26 dni), co łącznie stanowi 15 lat, 1 miesiąc i 18 dni.

Zakłady (...) w S. produkowały bieliznę i odzież bawełnianą. W dziale przędzalni, na którym pracowała ubezpieczona zatrudnieni byli przędzarze (potocznie prządki) oraz przędzarze – pomoce na maszynach, których stanowisko określane było zamiennie jako pomoc prządki. Na przędzalni znajdowało się około 30 maszyn do przędzenia przędzy bawełnianej. Pracownice zatrudnione na stanowisku prządki obsługiwały w/w maszyny. Do obowiązków ubezpieczonej zatrudnionej na stanowisku „prządki – pomocy na maszynach” należało wykonywanie tzw. obciągów ,tj. wymiany cewek (szpul), na które nawinięta została już przędza, na puste i podłączenie nici, tak aby maszyna nawijała przędzę na puste cewki. Z uwagi na to, że na jednej maszynie było 300 cewek tzw. obciągi wykonywane były zespołowo przez 8 pracownic – po cztery z każdej strony maszyny. Jeden obciąg trwał około 10 do 15 minut. Podczas jednej zmiany wymiana obciągów na jednej maszynie odbywała się dwa, niekiedy trzy razy. W pozostałym czasie pracy ubezpieczona wykonywała pracę prządki ,tj. podchodziła do określonej maszyny i pomagała prządce poprzez łączenie nici zerwanych w toku przędzenia. Ponadto w przypadku nieobecności prządki ubezpieczona zastępowała nieobecną pracownicę. Ubezpieczona wykonywała powyższą pracę stale i w pełnym wymiarze czasu pracy (zeznania ubezpieczonej k.20v akt sprawy).

Ubezpieczona nie przystąpiła do otwartego funduszu emerytalnego (raport z analizy konta k.23 akt emerytalnych).

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie Z. P. podlegało uwzględnieniu.

Zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy ,tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art.32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 20 lat kobieta), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczona spełnia przesłankę wymaganego okresu pracy w szczególnych warunkach. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczona osiągnęła wymagany ustawą wiek oraz spełniła przesłankę ogólnego stażu pracy. Ubezpieczona podnosiła, że posiada 15-letni okres zatrudnienia w szczególnych warunkach z tytułu zatrudnienia w Zakładach (...) od 1 lipca 1976r. do 31 sierpnia 1995r. na stanowisku przędzarza – pomocy na maszynach. Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe wykazało słuszność twierdzeń ubezpieczonej dając podstawy do ustalenia, że w okresach: od 1 lipca 1976r. do 17 sierpnia 1979r., od 1 stycznia 1981r. do 5 marca 1981r. oraz od 5 listopada 1983r. do 31 sierpnia 1995r., a zatem łącznie przez ponad 15 lat ubezpieczona pracowała w szczególnych warunkach. Z ustaleń Sądu opartych na dowodach z dokumentów zawartych w aktach osobowych ubezpieczonej, a także spójnych i rzeczowych zeznaniach ubezpieczonej wynika, że we wskazanym okresie ubezpieczona pracowała przy przędzeniu surowców włókienniczych, a zatem wykonywała pracę, o której mowa w wykazie A dział VII poz.1 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Ubezpieczona wykonywała czynności przygotowawcze do przędzenia – wymieniała cewki, na które nawijana była przędza, a także pomagała prządce poprzez łączenie zerwanych nici. Nie ulega wątpliwości, że praca tego rodzaju mieści się w ogólnym pojęciu pracy określonej jako „przędzenie surowców włókienniczych”. Należy podkreślić, że organ rentowy niezasadnie odmówił uwzględnienia świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach przedłożonego przez ubezpieczoną (na k.11 akt emerytalnych) wskazując na błędne określenia nazwy stanowiska pracy w myśl zapisów zarządzenia resortowego. Katalog prac wykonywanych w szczególnych warunkach określa załącznik do w/w rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r., a nie zarządzenia resortowe, dlatego odwoływanie się przez organ rentowy do nieobowiązującego zarządzenia resortowego jest oczywiście błędne.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd uznał, że odwołanie ubezpieczonej zasługuje na uwzględnienie i dlatego na podstawie art.477 ¹⁴§2 kpc zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, że Z. P. przysługuje prawo do emerytury od 1 marca 2015r. ,tj. od miesiąca, w którym ubezpieczona wystąpiła z wnioskiem o emeryturę.