Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2016 roku

Sąd Okręgowy w Lublinie VII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący – Sędzia SO Teresa Ogrodnik

Protokolant starszy sekretarz sądowy Małgorzata Sobczuk

po rozpoznaniu w dniu 9 czerwca 2016 roku w Lublinie

sprawy M. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o wyrównanie do emerytury

na skutek odwołania M. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.

z dnia 22 stycznia 2016 roku znak:(...)

oddala odwołanie.

Sygn. akt VII U 436/16

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 22 stycznia 2016 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. po rozpatrzeniu wniosku M. G. z dnia 28 grudnia 2015 roku, wobec nowych okoliczności mających wpływ na wysokość świadczenia ponownie ustalił wysokość emerytury M. G. od dnia 1 grudnia 2012 roku tj. za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła M. G. wnosząc o jej zmianę i wyrównanie emerytury od dnia (...) roku od daty nabycia uprawnień do świadczenia emerytalnego.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wnosił o jego oddalenie wskazał, że brak jest możliwości przeliczenia emerytury za okres ponad 3 lat wstecz poprzedzających bezpośrednio miesiąc, w którym złożono wniosek o przeliczenie, co wynika z art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy o FUS.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:

M. G. urodzona (...) od dnia 24 listopada 1984 roku była uprawniona do renty inwalidzkiej (k. 19 akt ZUS dot. renty). Kolejnymi decyzjami prawo do renty przedłużano wnioskodawczyni na kolejne okresy. Prawo to przekształciło się w prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy na stałe (k. 22, 23, 42, 46, kolejne decyzje organu rentowego – akta ZUS dot. renty).

W dniu 28 lutego 2003 roku wnioskodawczyni złożyła wniosek o przyznanie emerytury (k. 1 akt ZUS E). Decyzją z dnia 17 kwietnia 2003 roku organ rentowy przyznał jej prawo do emerytury od dnia (...) roku, której wypłatę zawieszono z uwagi na korzystniejsze świadczenie rentowe, które było dotychczas wypłacane (decyzja – akta ZUS E).

Wnioskiem z dnia 15 października 2015 roku M. G. zwróciła się do organu rentowego „o przekształcenie renty w emeryturę od 2000 roku”. Decyzją z dnia 17 listopada 2015 roku organ rentowy dokonał przeliczenia emerytury od dnia 1 października 2015 roku z uwzględnieniem dotychczasowej podstawy wymiaru renty. W dniu 30 grudnia 2015 roku wnioskodawczyni wniosła o przeliczenie emerytury od (...) roku, tj. daty ukończenia 60 roku życia. Zaskarżoną decyzją organ rentowy dokonał przeliczenia emerytury od dnia 1 grudnia 2012 roku powołując się przy tym na treść art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy o FUS (akta ZUS dot. wniosków o przeliczenie).

Powyższy stan faktyczny został ustalony wyłącznie w oparciu o akta ubezpieczeniowe odwołującej zawierające wiarygodne dokumenty złożone przez samą ubezpieczoną oraz wydane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w ramach przyznanych mu ustawowo uprawnień. Strony nie kwestionowały treści tych dowodów. W ocenie Sądu brak było okoliczności przeczących przeciwko ich prawdziwości.

Odwołania M. G. jako niezasadne podlega oddaleniu.

W niniejszej sprawie przedmiot sporu stanowiła kwestia czy przeliczenie emerytury M. G. wedle podstawy świadczenia rentowego, a więc zgodnie z treścią uchwały Sądu Najwyższego z dnia 29 października 2002 r. III UZP 7/02 ( OSNP 2003/2/42, Prok.i Pr.-wkł. 2003/1/45, OSP 2003/9/107, OSNP-wkł. 2002/24/3, Biul.SN 2002/10/4, Pr.Pracy 2002/12/30) może nastąpić od daty wskazanej we wniosku ubezpieczonej, czyli od dnia nabycia prawa do emerytury. Co prawda wnioskodawczyni wnosiła o przeliczenie świadczenia wskazując jako datę rok(...), kiedy ukończyła 60 rok życia, jednak emeryturę nabyła dopiero z dniem(...) roku, gdyż w tej dacie złożyła wniosek o emeryturę.

Co do zasady zgodnie z art. 129 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2015.748 j.t.) świadczenie wypłaca się, poczynając od dnia powstania prawa do tych świadczeń, nie wcześniej jednak niż od miesiąca, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu z uwzględnieniem ust. 2. Wyjątkiem od zasady z art. 129 ust. 1 ustawy o FUS jest wskazana w art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy o FUS możliwość żądania - w razie ponownego ustalenia przez organ rentowy prawa do świadczeń lub ich wysokości - wypłaty przyznanego lub podwyższonego świadczenia, poczynając od miesiąca, w którym powstało prawo do tych świadczeń lub do ich podwyższenia, jednak nie wcześniej niż za okres 3 lat poprzedzających bezpośrednio miesiąc, w którym zgłoszono wniosek lub wydano decyzję z urzędu, jeżeli odmowa lub przyznanie niższych świadczeń były następstwem błędu organu rentowego lub odwoławczego. Art. 133 ustawy o FUS wprowadza ustawowe ograniczenie wypłaty świadczeń.

W judykaturze wskazuje się, że przepisy ustawy z 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ustanawiają zasadę wyrównywania świadczeń niewypłaconych lub zaniżonych na skutek błędu organu rentowego maksymalnie za trzy lata wstecz (art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy). Przepis ten reguluje zatem swoistego rodzaju "przedawnienie" wypłaty świadczeń. Wynika z niego, że nawet zawinione działanie organu rentowego, które w swej konsekwencji prowadzić może także do pozbawienia uprawnionego części lub całości świadczenia, nie powoduje powstania obowiązku jego wypłaty za cały okres pokrzywdzenia ubezpieczonego (wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 24 czerwca 2014 roku III AUa 756/14, LEX nr 1498886, wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z dnia 9 stycznia 2014 roku, LEX nr 1433843, wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 26 czerwca 2013 roku III AUa 435/13, LEX nr 1335711).

Przenosząc powyższe rozważania na kanwę stanu faktycznego niniejszej sprawy należy stanowczo stwierdzi, że brak jest możliwości wypłaty M. G. wyrównania jej emerytury obliczonej na podstawie świadczenia rentowego za okres poprzedzający 3 lata przed miesiącem, w którym zgłosiła wniosek o przeliczenie i wypłatę wyrównania emerytury. Stanowisko to jasno wynika z treści art. 133 ust. 1 pkt 2 ustawy o FUS, który uniemożliwia dokonywanie wypłaty świadczeń za okresy wcześniejsze.

Z tego względu odwołanie jako niezasadne należało oddalić.

W tym stanie rzeczy, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. Sąd Okręgowy orzekł jak w wyroku.