Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 10 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Tarnowie – Wydział IV Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSO Kazimierz Kostrzewa

Protokolant: protokolant sądowy Marta Bartusiak

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2016 roku w Tarnowie na rozprawie

sprawy z odwołania J. K.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

z dnia 16 grudnia 2015 roku nr (...)

w sprawie J. K.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

zmienia zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznaje odwołującemu J. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01 listopada 2015 roku na okres dwóch lat.

Sygn. akt IV U 101/16

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 10 maja 2016 roku

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. decyzją z dnia 16.12.2015r. odmówił J. K. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ orzeczeniem z dnia 02.12.2015r. Komisja Lekarska ZUS uznała, że nie jest niezdolny do pracy.

J. K. w odwołaniu od tej decyzji domagał się jej zmiany i przyznania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie z przyczyn podanych w uzasadnieniu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

J. K. urodzony w dniu (...), technik rolnik, pracował jako likwidator szkód (...), nie pracuje od 2008 roku. Od 16.04.2009r. do 30.04.2013r. oraz od 01.08.2014r. do 31.10.2015r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy. W dniu 25.09.2015r. wystąpił z wnioskiem o rentę. Orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia 02.12.2015r. nie został uznany za niezdolnego do pracy.

Celem wyjaśnienia istoty sporu tj. czy odwołujący jest czy nie jest niezdolny do pracy zarobkowej w rozumieniu art. 12, art. 13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 162 poz. 1118 z późń zm.) i jej stopnia, Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych sądowych specjalistów z zakresu: kardiologii i interny.

Na podstawie zebranej w aktach sprawy dokumentacji lekarskiej biegli rozpoznali u odwołującego:
- stan po przebytym zawale ściany przedniej komory serca

- stan po angioplastyce balonowej tętnicy międzykomorowej przedniej z implantacją stenty DES,

- przewlekłą chorobę niedokrwienną serca,

- nadciśnienie tętnicze pierwotne,

- mieszaną hyperlipidemię,

- chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa i stawów biodrowych,

- bóle i zawroty głowy.

Z powodu rozpoznanych schorzeń oraz stopnia ich nasilenia biegli uznali, że odwołujący jest niezdolny do pracy częściowo, okresowo na 2 lata od daty ustania poprzedniego świadczenia.

Jak wynika z uzasadnienia opinii odwołujący jest po przebytym w czerwcu 2014 roku zawale ściany przedniej lewej komory serca leczonym pierwotną angioplastyką tętnicy międzykomorowej przedniej z implantacją stentu DES. W badaniu echokardiograficznym wykonanym w czasie hospitalizacji stwierdzono hipokinezę przegrody międzykomorowej i segmentów podstawnych ściany dolnej z łagodnie obniżoną całkowitą kurczliwością lewej komory EF 50% oraz przerost ścian lewej komory typowe powikłania nadciśnienia tętniczego. Wykonana w czasie tej samej hospitalizacji koronarografia wykazała oprócz niedrożności tętnicy międzykomorowej przedniej odpowiedzialnej za zawał i poddanej angioplastyce istotne hemodynamicznie zwężenia w co najmniej dwóch dużych tętnicach wieńcowych to jest początkowym odcinku prawej tętnicy wieńcowej 50% - 60 % i tętnicy okalającej od 50% do 60% oraz w mniejszym naczyniu tętnicy marginalnej. Pomimo wykonanej angioplastyki należy więc u odwołującego się rozpoznać dwunaczyniową chorobę niedokrwienną serca potwierdzoną koronarograficznie. Zgłaszane przez odwołującego dolegliwości w znaczny sposób ograniczają jego aktywność fizyczną i funkcjonowanie. Stwierdzone schorzenia ograniczają sprawność odwołującego i czynią go niezdolnym do podjęcia pracy.

/dowód: opinia sądowo-lekarska – k. 22 - 23 as/

Żadna ze stron nie zgłaszała zastrzeżeń do opinii.

Sąd zważył, co następuje:

Odwołanie J. K. od zaskarżonej decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 16.12.2015r. w świetle ustalonego stanu faktycznego i obowiązujących przepisów prawa zasługuje na uwzględnienie.

W myśl art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U., Nr 162., poz 1118, z późn. zm. ) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie warunki:

- jest niezdolny do pracy,

- ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

- niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b), pkt 4,6,7,9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a), pkt. 10 lit. a), pkt. 11-12, 13, lit. a), pkt. 14 lit. a) i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, lit. a), pkt 6 i 12, albo nie później niż wciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Stosownie do dyspozycji art. 12 powołanej ustawy, niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. W myśl dyspozycji ustępu 3 powołanego artykułu, częściowo niezdolną jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z dotychczasowym poziomem kwalifikacji.

Równocześnie zgodnie z treścią art. 13 powołanej ustawy, przy ocenie stopnia i trwałości niezdolności do pracy oraz rokowania co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwość przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia, jak też możność wykonywania dotychczasowej pracy, względnie możność przekwalifikowania zawodowego. Dalej w myśl ustępu 3 cytowanego artykułu, trwałą niezdolność do pracy orzeka się, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań odzyskania zdolności do pracy, zaś gdy rokowania takie istnieją, orzeka się okresową niezdolność do pracy.

Przedmiotem postępowania było ustalenie, czy ubezpieczony ze względu na stan zdrowia jest czy nie jest niezdolny do pracy.

Sąd, w oparciu o opinię biegłej sądowej specjalisty z zakresu interny oraz kardiologii sporządzoną na podstawie wyników badań i dokumentacji medycznej, ocenił, że ubezpieczony J. K. z uwagi na jego dolegliwości jest niezdolny do pracy częściowo okresowo od 01.11.2015r. na okres dwóch lat i nie rokuje na odzyskanie zdolności do pracy po przekwalifikowaniu.

Stąd też Sąd uznał odwołanie za uzasadnione i tym samym na podstawie art. 477 ¹⁴ §2 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku zamieniając zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał A. K. rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 01.11.2015r.