Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 lutego 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2016r. w S.

odwołania W. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 19 marca 2015 r. Nr (...)

w sprawie W. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

I. zmienia zaskarżoną decyzję i ustala, że ubezpieczonemu W. W. przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 23 lutego 2015 roku do dnia 31 maja 2016 roku;

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz W. W. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 535/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 19 marca 2015 r. Nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1440 ze zm.), odmówił ubezpieczonemu W. W. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, bowiem Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 23.02.2015 r. nie uznała wnioskodawcy za niezdolnego do pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony W. W., wnosząc o zmianę decyzji oraz przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W ocenie ubezpieczonego błędnie ustalono, iż nie jest niezdolny do pracy. Komisja Lekarska dokonała ustaleń w sposób lakoniczny oraz sprzeczny z zasadami sztuki medycznej, jak również z załączonymi dokumentami stwierdzając, iż aktualne zaawansowanie schorzeń ubezpieczonego nie narusza sprawności organizmu w stopniu dającym podstawy do orzeczenia długotrwałej niezdolności do pracy. Wnioskodawca nadto wskazał, że stan jego zdrowia jest bardzo poważny, wykluczający możliwość zarobkowania i całkowicie uzasadniający orzeczenie niezdolności do pracy (odwołanie, k. 1 akt sprawy). Na rozprawie w dniu 13 stycznia 2016r. pełnomocnik ubezpieczonego wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznanie ubezpieczonemu prawa do renty zgodnie z opinią od dnia 23.02.2015r. Nadto złożono wniosek o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego (k. 33v akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji, a nadto wskazując, że odwołanie nie zawiera żadnych nowych dowodów faktycznych lub prawnych, które uwzględniałyby odwołanie (odpowiedź organu rentowego na odwołanie, k. 2-3 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony W. W. dnia 18 grudnia 2014 r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (wniosek k. 1-3 akt rentowych).

Rozpoznając wniosek ubezpieczonego organ rentowy skierował go na badanie przez Lekarza Orzecznika ZUS, który w orzeczeniu z 30.01.2015 r. ustalił, że W. W. nie jest niezdolny do pracy (k. 10 akt rentowych). Z uwagi na sprzeciw wniesiony przez ubezpieczonego od w/w orzeczenia sprawa została przekazana do Komisji Lekarskiej ZUS, która w orzeczeniu z dnia 23.02.2015 r. ustaliła, że ubezpieczony nie jest niezdolny do pracy (sprzeciw, k. 24 akt lekarskich; orzeczenie z 23.02.2015r., k. 14 akt rentowych). Na podstawie powyższego orzeczenia, zaskarżoną decyzją z 19 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. odmówił wnioskodawcy prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, wskazując, że ubezpieczony nie spełnia warunku wymienionego w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (decyzja z 19.03.2015 r., k. 19 akt rentowych).

Ubezpieczony przeszedł trzy zabiegi operacyjne w dniach 19 września 2011r., 16 września 2013r. oraz 21 września 2013r. z powodu dyskopatii lędźwiowej. Po zabiegach operacyjnych wnioskodawca odbył długotrwałe leczenie rehabilitacyjne, a także przebywał na leczeniu w ramach prewencji rentowej ZUS. Zespół biegłych lekarzy o specjalnościach neurolog i ortopeda w opinii, sporządzonej na zlecenie Sądu, rozpoznał u ubezpieczonego następujące schorzenia: przewlekłe dolegliwości bólowe i korzeniowe odcinka lędźwiowego kręgosłupa w przebiegu wielopoziomowej dyskopatii, stan po trzykrotnej operacji dyskopatii L4-5 z zespołem bólowym i korzeniowym. W ocenie biegłych w obecnym stanie zdrowia wnioskodawca nie może wykonywać prac wymagających podnoszenia lub przenoszenia większych ciężarów, prac wymagających dłuższego stania, prac w pozycji wymuszonej, prac na wysokości. Po przeanalizowaniu stanu klinicznego W. W. i zapoznaniu się z dokumentacją medyczną u wnioskodawcy stwierdzono częściową długotrwałą niezdolność do wykonywania pracy zarobkowej od 23 lutego 2015r. do 31 maja 2016r. W tym czasie ubezpieczony powinien prowadzić dalsze leczenie rehabilitacyjne (opinia biegłych lekarzy neurologa i ortopedy, k. 9-9v akt sprawy).

W toku postępowania sądowego w dniu 23 października 2015r. z powodu nasilenia neurologicznych objawów ubytkowych – zaburzeń czucia powierzchownego prawej kończyny dolnej, braku odruchów kolanowych i skokowych, niedowładu stopy prawej - ubezpieczony przeszedł kolejny rozległy zabieg operacyjny, podczas którego wykonano relaminektomię L4 i obustronną przyśrodkową facetektomię i foraminektomię L4-L5, stabilizację międzytrzonową (...) tytan i stabilizację tylną (...) (śruby nasadowe i pręty). Po takim zabiegu operacyjnym, w ocenie biegły lekarzy neurologa i ortopedy, ubezpieczony jest całkowicie niezdolny do pracy przez okres około 6 miesięcy, tj. od dnia 23.10.2015r. do 31.05.2016r. (opinia uzupełniająca biegłych lekarzy neurologa i ortopedy, k. 27-27v akt sprawy; karta informacyjna z dnia 31.10.2015r., k. 23-24 akt sprawy).

Ubezpieczony W. W. jest technikiem rolnikiem, pracował jako kierowca, zaś od 1991 roku pracował na stanowisku wartownika - konwojenta (okoliczności bezsporne).

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego W. W. jest zasadne i zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 57 ust. 1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015 r., poz. 748 t.j.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki: jest niezdolny do pracy, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy, a niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów, przy czym ostatniego wymogu nie stosuje się do ubezpieczonego, który udowodnił okres składkowy i nieskładkowy wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiety lub 25 lat dla mężczyzny oraz jest całkowicie niezdolny do pracy.

W myśl art. 12 ust. 1, 2 i 3 w/w ustawy niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, przy czym całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji.

Rozstrzygnięcie o zasadności odwołania wnioskodawcy od decyzji organu rentowego odmawiającej mu prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy wymagało ustalenia, czy ubezpieczony spełnia warunek wskazany w art. 57 ust. 1 pkt 1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, tj. czy jest osobą niezdolną do pracy. Pozostałe przesłanki do przyznania prawa do renty określone w art. 57 w zw. z art. 58 ustawy emerytalnej zostały spełnione przez wnioskodawcę, czego organ rentowy nie kwestionował.

Odnośnie warunku niezdolności do pracy Sąd oparł się na dowodzie z opinii biegłych lekarzy neurologa i ortopedy, którzy uznali ubezpieczonego za częściowo niezdolnego do pracy w okresie od 23 lutego 2015r. do 31 maja 2016r. Jak wskazali biegli, w obecnym stanie zdrowia W. W. nie może wykonywać pracy wymagającej podnoszenia lub przenoszenia większych ciężarów, prac wymagających dłuższego stania, prac w pozycji wymuszonej, prac na wysokości. Stwierdzony podczas badania stan kliniczny układu ruchu wnioskodawcy uniemożliwia mu wykonywanie pracy w pełnym wymiarze czasu pracy. Rozpoznane schorzenia są utrwalone i kwalifikują do uznania częściowej niezdolności do pracy zarobkowej, nawet w zawodzie kierowcy i pracownika ochrony.

Analizując sporządzoną w sprawie opinię i opinię uzupełniającą biegłych lekarzy neurologa i ortopedy, Sąd doszedł do przekonania, że stanowią one miarodajny dowód w sprawie, są spójne, logiczne i należycie uzasadnione. Biegli lekarze w opinii uzupełniającej podtrzymali wnioski płynące ze wcześniejszej opinii. Ponadto, z uwagi na przebycie przez ubezpieczonego w dniu 23.10.2015r. rozległego zabiegu operacyjnego, zdaniem biegłych, od 23 października 2015r. przez okres 6 miesięcy, czyli do 31 maja 2016r., ubezpieczony jest nawet całkowicie niezdolny do pracy. Opinia i opinia uzupełniająca zostały sporządzone po wnikliwym zapoznaniu się przez biegłych z dokumentacją medyczną ubezpieczonego oraz po przeprowadzaniu badania przedmiotowego. Ostatecznie, po uzupełnieniu opinii przez biegłych, strony postępowania nie wnosiły innych wniosków dowodowych, w tym organ rentowy w zakreślonym terminie nie zgłosił żadnych zastrzeżeń do opinii.

W postępowaniu odwoławczym od decyzji odmawiającej prawa do świadczenia Sąd ocenia prawidłowość decyzji organu rentowego według stanu istniejącego w dacie jej wydania. W niniejszej sprawie kontrola decyzji organu rentowego została dokonana na podstawie stanu występującego na dzień 19 marca 2015r., zatem na obecnym etapie postępowania nie została wzięta pod uwagę okoliczność orzeczonej przez biegłych całkowitej niezdolności do pracy od 23.10.2015r. do 31.05.2016r. wobec przebytego w październiku 2015r. rozległego zabiegu operacyjnego. Na marginesie należy wskazać, że nic nie stoi na przeszkodzie, by ubezpieczony wystąpił do organu rentowego z kolejnym wnioskiem z uwagi na późniejsze pogorszenie się jego stanu zdrowia skutkujące całkowitą niezdolnością do pracy.

Wobec uznania ubezpieczonego przez biegłych lekarzy neurologa i ortopedę za częściowo niezdolnego do pracy w okresie od 23 lutego 2015r. do 31 maja 2016r., zostały spełnione wszystkie przesłanki uzyskania prawa do wnioskowanego świadczenia określone w art. 57 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych. Nie budzi wątpliwości Sądu, iż na datę wydania zaskarżonej decyzji ubezpieczony był osobą częściowo niezdolną do pracy. Co za tym idzie, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił, iż ubezpieczonemu przysługuje prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy od dnia 23 lutego 2015r. do dnia 31 maja 2016r.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c., orzeczono jak w sentencji wyroku.

O kosztach procesu Sąd orzekł, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Z uwagi, iż sprawa została wszczęta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tj. przed dniem 1 sierpnia 2015 r.), jak również przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. przed dniem 1 stycznia 2016 r.), do określenia wysokości kosztów zastępstwa procesowego zastosowano przepisy dotychczasowe.

Wobec powyższego, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono jak w sentencji wyroku.