Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 24 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Powalska

Protokolant: st. sekr. sąd. Iwona Bartel

po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2016 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa M. N. C.

przeciwko Klubowi Sportowemu (...) z siedzibą w W.

o zapłatę

1.  zasądza od pozwanego Klubu Sportowego (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda M. N. C. kwotę 79.260 ( siedemdziesiąt dziewięć tysięcy dwieście sześćdziesiąt ) złotych tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania ;

2.  zasądza od pozwanego Klubu Sportowego (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda M. N. C. kwotę 5.055 ( pięć tysięcy pięćdziesiąt pięć ) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

3.  nakazuje pobrać od pozwanego Klubu Sportowego (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 3.963 ( trzy tysiące dziewięćset sześćdziesiąt trzy) złote tytułem brakującej opłaty, od uiszczenia której powód był zwolniony oraz kwotę 470,06 ( czterysta siedemdziesiąt 06/100 ) złotych tytułem poniesionych wydatków.

Sygn. akt I C 75/15

UZASADNIENIE

W skierowanym do Sądu Okręgowego w Sieradzu w dniu 16 marca 2015 r. (data wpływu) pozwie pełnomocnik powoda M. N. C. wniósł o zasądzenie od pozwanego Klubu Sportowego (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda kwoty 79.620,00 zł na którą to sumę składają się następujące kwoty: 31.500 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdy doznane przez powoda w związku z umieszczeniem go w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w okresie od 9 listopada 2012 r. do 24 lipca 2013 r., 20.000 zł tytułem odszkodowania za utracony przez powoda zarobek przysługujący mu od pozwanego za okres od 1 grudnia 2012 r. do 1 sierpnia 2013 r. w związku z umieszczeniem powoda w dniu 9 listopada 2012 r. i do czasu jego zwolnienia tj. do dnia 24 lipca 2013 r. w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w B., 6.000 zł tytułem kosztów adwokackich poniesionych przez powoda w związku z postępowaniem dotyczącym wydalenia powoda z terytorium RP toczącym się przed (...) Urzędem Wojewódzkim oraz Szefem (...) ds. Cudzoziemców w W., 1.600 zł tytułem odszkodowania za utracony przez powoda zarobek przysługujący mu od klubu (...) w (...) za okres od dnia 3 lipca 2014 r. do dnia 3 sierpnia w związku z koniecznością opuszczenia przez powoda terytorium RP na skutek wydania decyzji o jego wydaleniu, 20.160,00 zł tytułem odszkodowania za utracony przez powoda zarobek przysługujący mu od Klubu (...) za okres od dnia 4 sierpnia 2014 r. do 4 sierpnia 2015 r. w związku z koniecznością opuszczenia przez powoda terytorium RP na skutek wydania decyzji o jego wydaleniu. Nadto pełnomocnik powoda wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu według norm przepisanych, (pozew k. 3-13).

Pozwany w odpowiedzi na pozew oświadczył, że nie uznaje powództwa i wnosi jego oddalenie w całości, (odpowiedź na pozew k. 59-63).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 3 sierpnia 2012 roku została zawarta umowa transferowa, na mocy której Klub Sportowy (...) wyraził zgodę na przejście zawodnika M. N. C. do Klubu Sportowego (...) ( dowód: kopia umowy k. 64).

W dniu 01 sierpnia 2012 r. powód zawarł z (...) Klubem Sportowym umowę cywilnoprawną o profesjonalne uprawianie piłki nożnej, zgodnie z którą zawodnik zobowiązał się za wynagrodzeniem w kwocie 2.500 zł brutto do reprezentowania barw klubu w charakterze piłkarza. Umowa została zawarta na czas określony od dnia 01 sierpnia 2012 r. do dnia 01 sierpnia 2014 r. Zgodnie z dodatkowym ustaleniem pomiędzy klubem a zawodnikiem powodowi przysługiwało prawo do premii za wygrany mecz w kwocie 300 zł, zaś za remis w kwocie 150 zł. Przed rozpoczęciem świadczenia pracy powód wielokrotnie zwracał się do przedstawiciela pozwanego z pytaniem czy rozpoczęcie i wykonywanie przez niego pracy na rzecz Klubu Sportowego (...) jest przez pracodawcę formalnie załatwione i reprezentowanie przez powoda wymienionego klubu w czasie rozgrywek jest zgodne z obowiązującym w tym zakresie przepisami prawa. W odpowiedzi ówczesny Prezes Zarządu Klubu Sportowego (...) Z. R. początkowo wstrzymał możliwość wzięcia udziału powoda w kilku pierwszych meczach, po czym świadomie złożył powodowi zapewnienie, iż wszystkie formalności zostały przez Klub załatwione i uzyskał on już stosowne zezwolenie dla powoda na wykonywanie pracy. Tymczasem pozwany dysponował jedynie zezwoleniem na pracę powoda na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej wydane w zakresie umożliwiającym mu wykonywanie tejże pracy wyłącznie na rzecz Klubu Sportowego (...) w I.. Ten dokument został bowiem przekazany wraz z porozumieniem obu klubów w przedmiocie transferu zawodnika. W sierpniu 2012 r. Okręgowy Związek Piłki Nożnej w S. wydał dla powoda kartę zawodnika i pod koniec sierpnia 2012 r. powód został dopuszczony do gry. We wrześniu 2012 r. B. S., pełniący wówczas u pozwanego obowiązki specjalisty do spraw sportu poinformował ówczesnego Prezesa (...) - Z. R. o konieczności uzyskania dla powoda zezwolenia na pracę wydanego stricte w zakresie jego współpracy z pozwanym klubem, (dowód: poświadczona kserokopia umowy k. 15-16, poświadczona kserokopia umowy k. 17-18, zeznania powoda- protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2016 r. 00:09:54-00:43:23 w zw. z k. 132v-133, częściowo zeznania świadka Z. R.- protokół rozprawy z dnia 08 września 2015 r. 00:09:51-00:51:00 w zw. z k. 98v-99, częściowo zeznania Z. K.- protokół rozprawy z dnia 20 listopada 2015 r. 00:06:09-00:47:53 w zw. z k. 109-110, zeznania B. S. protokół rozprawy z dnia 10 maja 2016 r. 00:03:54 – 00:28:05).

Klub Sportowy (...) pomimo zapewnień Prezesa klubu nie uzyskał pierwotnie dla M. N. C. wymaganego pozwolenia na pracę. Wniosek klubu o wydanie pozwolenia na pracę do Wojewody (...) został złożony, ale pozostawiony bez rozpoznania w związku z nieuzupełnieniem braków formalnych, o czym poinformowano klub (...). W dniu 09 listopada 2012 r. w toku kontroli przeprowadzonej przez funkcjonariuszy P. Straży Granicznej w Ł. ujawniono, iż powód wykonywał pracę w Klubie Sportowym (...) bez wymaganego zezwolenia. Wobec powyższego powód został zatrzymany przez funkcjonariuszy P. Straży Granicznej w Ł. i umieszczony w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w B.. Postanowieniem z dnia 12 listopada 2012 r. Sąd Rejonowy dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi IV Wydział Karny w sprawie o sygn.. akt IV1 KoCu 23/12 postanowił umieścić M. N. C. w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w B. do dnia 06 stycznia 2013 r. Jednocześnie wobec powoda wszczęto postępowanie w przedmiocie wydalenia cudzoziemca z terenu Rzeczpospolitej Polskiej. W dniu 27 grudnia 2012 r. Wojewoda (...) wydał decyzję o sygn.. SO-IV. (...). (...).2012 mocą której wydał pozwolenie na pracę dla powoda w okresie od 02 stycznia 2013 r. do dnia 02 stycznia 2015 r. Powód przebywał w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w B. do dnia 24 lipca 2013 r. W tym dniu Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w sprawie o sygn. akt VIII Kz 484/13 wydał postanowienie mocą którego zmienił zaskarżone postanowienie w ten sposób, że zwolnił powoda M. N. C. ze strzeżonego ośrodka. Fakt tak długiego przebywania przez powoda w warunkach izolacji wywołał dla niego wiele negatywnych skutków zarówno w życiu osobistym jak i zawodowym. Powód rozstał się ze swoją partnerką J. K., z którą pozostawał w związku od października 2010 r. Ich relacja miała wprawdzie charakter nieformalny ale staraniami obojga zmierzała do sformalizowania poprzez zawarcie związku małżeńskiego, co miało mieć miejsce jesienią 2013 r. Przebywanie przez powoda w odosobnieniu przez tak znaczny okres czasu, również w czasie Świąt Bożego Narodzenia i Świąt Wielkanocnych spowodowały, że pogorszył się znacznie stan jego zdrowia zarówno fizycznego jak i psychicznego. U powoda pojawiały się myśli samobójcze. Warunki socjalne panujące w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w B. uniemożliwiały podejmowanie jakiejkolwiek aktywności fizycznej przez powoda, niezbędnej dla utrzymania formy sportowej. Powód przebywając w ośrodku chorował i znacząco schudł. Pobyt w zamkniętym ośrodku miał również negatywne konsekwencje dla kariery sportowej powoda, który przez okres niemal dziewięciu miesięcy nie uczęszczał na profesjonalne treningi piłkarskie i nie brał udziału w meczach o stawkę, (dowód: zeznania powoda- protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2016 r. 00:09:54-00:43:23 w zw. z k. 132v-133, częściowo zeznania świadka Z. R.- protokół rozprawy z dnia 08 września 2015 r. 00:09:51-00:51:00 w zw. z k. 98v-99, poświadczona kserokopia postanowienia SR dla Łodzi-Śródmieścia w Łodzi w sprawie (...) k. 19-20, poświadczona kserokopia postanowienia SO w Białymstoku w sprawie VIII Kz 484/13 k. 21-24,poświadczona kserokopia protokołu przesłuchania powoda k. 25-28, 29-32, poświadczona kserokopia zezwolenia na pracę k. 33-34, kserokopia decyzji Wojewody (...) k. 68, częściowo zeznania Z. K.- protokół rozprawy z dnia 20 listopada 2015 r. 00:06:09-00:47:53 w zw. z k. 109-110 ).

W dniu 29 stycznia 2013 r. Sąd Rejonowy w Wieluniu wydał wyrok w sprawie II W 23/13 mocą którego uznał Prezesa Klubu Sportowego (...) oraz wiceprezesa w/w klubu (...) za winnych dokonania wykroczenia z art. 120 ust. 1 ustawy z dnia 20.04.2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, polegającego na dopuszczeniu do pracy powoda w okresie 10 sierpnia 2012 r. do 5 listopada 2012 r. bez zawartej na piśmie umowy i bez ważnego zezwolenia na pracę, (dowód: kserokopia wyroku nakazowego SR w Wieluniu w sprawie II W 23/13 k. 69).

W dniu 24 lipca 2013 r. powód został zwolniony ze Strzeżonego Ośrodka dla Cudzoziemców w B. i przebywał na terytorium kraju do czasu zakończenia postępowania w przedmiocie wydalenia cudzoziemca z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej prowadzonym przed (...) Urzędem Wojewódzkim w G.. W dniu 13 sierpnia 2013 (...) Urząd Wojewódzki wydał zezwolenie na pracę uprawniające powoda do wykonywania pracy na rzecz Klubu Sportowego (...) w I. (z dniem 1 października 2013 r. kub zmienił nazwę na Klub (...)). M. N. C. zawarł w dniu 05 sierpnia 2013 r. z wyżej wymienionym klubem kontrakt na okres jednego roku. Decyzją z dnia 02 czerwca 2014 r. Wojewoda (...) orzekł o wydaleniu z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej M. N. C., o zakazie ponownego wjazdu na terytorium RP na okres 3 lat oraz określił termin dobrowolnego opuszczenia przez powoda terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na 30 dni od dnia doręczenia niniejszej decyzji. Dnia 3 lipca 2014 r. powód opuścił granicę Rzeczpospolitej Polskiej. W związku z koniecznością wyjazdu z kraju powód pozbawiony został wynagrodzenia za okres 1 miesiąca w kwocie 1.600 zł. Ponieważ w dniu 11 kwietnia 2014 r. w trakcie tzw. „okienka transferowego” powód podpisał kontrakt na kolejny sezon piłkarski 2014/2015 liczony od dnia 04 sierpnia 2014 r. z uwagi na wydalenie z kraju utracił możliwość zarobkowania w jakimkolwiek innym klubie piłkarskim we wskazanym sezonie piłkarskim. Decyzją Wojewody (...) z dnia 2 września 2014 r. sygn. akt SO-IV. (...).2.68.2013EWoź, (...) Klub Sportowy został obciążony kosztami postępowania wydalania powoda z terytorium RP w kwocie 6.903,57 zł, (dowód: poświadczona kserokopia kontraktu k. 35-36, poświadczona kserokopia decyzji Wojewody (...) k. 37-42, poświadczona kserokopia kontraktu k. 44-45, poświadczona kserokopia decyzji Wojewody (...) k. 46-47, : zeznania powoda- protokół rozprawy z dnia 26 lutego 2016 r. 00:09:54-00:43:23 w zw. z k. 132v-133, częściowo zeznania świadka Z. R.- protokół rozprawy z dnia 08 września 2015 r. 00:09:51-00:51:00 w zw. z k. 98v-99, poświadczona kserokopia faktury Vat k. 137,częściowo zeznania świadka B. S.- protokół rozprawy z dnia 10 maja 2016 r. 00:03:54-00:28:48, częściowo zeznania Z. K.- protokół rozprawy z dnia 20 listopada 2015 r. 00:06:09-00:47:53 w zw. z k. 109-110 ).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o relacje powoda, zeznania słuchanych świadków oraz w oparciu o dokumenty, których prawdziwość i rzetelność nie była kwestionowana przez żadną ze stron w toku postępowania. Dokonując oceny zgromadzonych dowodów Sąd doszedł do przekonania, że zeznania powoda oraz relacje świadków Z. R. oraz Z. K. są ze sobą co do zasady zgodne. Wersje zdarzeń wymienionych osób różnią się między sobą jedynie co do oceny przepisów prawa i wynikającej z nich kwestii czy istotnie zachodziła konieczność uzyskania pozwolenia na pracę dla powoda w Klubie Sportowym (...). Sąd dał także wiarę zeznaniom stron, gdyż okoliczności istotne dla rozstrzygnięcia były poza sporem.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

PowództwoM. N. C. zasługiwało w całości na uwzględnienie.

Zasadniczą kwestią sporną w niniejszej sprawie było stwierdzenie z jaką podstawą odpowiedzialności pozwanego mamy do czynienia w przedmiotowym postępowaniu czy z odpowiedzialnością kontraktową, czy też odpowiedzialnością z deliktu. W związku z powyższym istotnym dla Sądu stało się ustalenie czy podstawą odpowiedzialności pozwanego Klubu Sportowego (...) za krzywdy doznane przez powoda oraz za wszelkie dochodzone przez niego roszczenia majątkowe jest art. 471 k.c. czy też art. 416 k.c.

Przypomnieć w tym miejscu należy, że art.471 k.c. stanowi, że dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Odpowiedzialność kontraktowa dłużnika powstaje więc, jeżeli spełnione zostaną następujące przesłanki: 1)szkoda w postaci uszczerbku majątkowego; 2) szkoda musi być spowodowana niewykonaniem lub nienależycie wykonanym zobowiązaniem przez dłużnika; 3) związek przyczynowy między faktem nienależytego wykonania lub niewykonania zobowiązania a poniesioną szkodą.

Z kolei art. 416 k.c. stanowi, że osoba prawna jest obowiązana do naprawienia szkody wyrządzonej z winy jej organu.

Nie budzi wątpliwości w przedmiotowej sprawie, że pomiędzy stronami istniała relacja kontraktowa po zawartej umowie z dnia 1 sierpnia 2012 r. o profesjonalne uprawianie piłki nożnej. Po wnikliwej analizie ustalanego stanu faktycznego oraz stanowiska judykatury prawa cywilnego Sąd doszedł do przekonania, że odpowiedzialność kontraktowa, obejmuje jednak jedynie szkody majątkowe związane na zasadzie adekwatnego związku przyczynowego z niewykonaniem bądź nienależytym wykonaniem zobowiązania, co warunkuje przedmiot umowy. Zadośćuczynienie pieniężne za doznaną krzywdę, a także odszkodowanie co do szkody nie dotyczącej świadczeń objętych umową, jakiego domaga się powód, może być przyznane jedynie w przypadkach określonych w ustawie, która łączy je z odpowiedzialnością deliktową. W doktrynie jednoznacznie przyjmuje się, że jeżeli niewykonanie lub nienależyte wykonanie umowy, a z takim mamy do czynienia w niniejszej sprawie, naraża człowieka na dodatkowy wysiłek, poważne cierpienia, chorobę czy niedogodności, to takie zachowanie zobowiązanego wypełnia znamiona czynu niedozwolonego. Jeżeli wspomniane dolegliwości są następstwem niewykonania lub nienależytego wykonania umowy, dłużnikowi trzeba postawić zarzut nie tylko niewykonania obowiązków kontraktowych, ale jego zachowanie należy uznać za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. W ocenie Sądu Okręgowego odpowiedzialność pozwanego w niniejszej sprawie ma więc charakter odpowiedzialności deliktowej z art. 416 k.c.

W przedmiotowej sprawie Sąd na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego przyjął, że pozwany bezspornie wyrządził powodowi szkodę. Przepis art. 416 k.c. wśród przesłanek odpowiedzialności przyjmuje szkodę, winę organu czyli osoby fizycznej piastującej funkcje organu osoby prawnej i związek przyczynowy pomiędzy szkodą a zawinionym zachowaniem. Nie budzi wątpliwości, że zasadą jest, iż w przypadku przejęcia zawodnika będącego obcokrajowcem w ramach transferu z innego klubu , klub przejmujący jest zobowiązany do załatwienia wszelkich formalności, umożliwiających wykonywanie pracy piłkarzowi, w tym pozyskanie zezwolenia na wykonywanie takiej pracy na terytorium R.P. i to ze wskazaniem konkretnego klubu sportowego i czasu aktywności w nim zawodnika. Pozwany klub sportowy, który zajmuje się profesjonalnie udziałem w rozgrywkach piłki nożnej, jest więc profesjonalistą i musi mieć w tej mierze pełną świadomość. Nie stanowi tu okoliczności egzoneracyjnej brak owej świadomości , niewiedza działaczy, a zwłaszcza prezesa klubu, co do braku możliwości bazowania na zezwoleniu uzyskanym przez poprzedni klub, dla którego pracował zawodnik. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że wśród transferów związanych z piłką nożną często dochodzi do „ściągnięcia" zawodników z zagranicy, dlatego też klub piłkarski winien znać procedury konieczne do legalnego zatrudnienia cudzoziemca w Polsce. Ponadto na druku zezwolenia jednoznacznie wskazuje się dla kogo i na czyją rzecz wydawane jest zezwolenie na pracę. W świetle powyższego pozwany winien dołożyć należytej staranności i sprawdzić czy może posługiwać się zezwoleniem wydanym na inną jednostkę prawną. Podkreślić trzeba, iż nawet w różnego rodzaju poradnikach dostępnych w Internecie, traktujących o charakterystyce zezwolenia na pracę dla cudzoziemca szczególnie podkreślane jest jedno zdanie: „O zezwolenie na pracę wnioskuje pracodawca i zezwolenie to dotyczy jedynie pracy u tego konkretnego pracodawcy i tym samym nie jest ono ważne w przypadku zatrudnienia w innym przedsiębiorstwie". W związku z powyższym pozwany nie musiał zagłębiać się w tekst ustawy, wystarczyłby minimalny nakład pracy, aby powziął informację, iż konieczne jest uzyskanie zezwolenia na pracę powoda w jego klubie. Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego jednoznacznie wynika również, iż na konieczność uzyskania zezwolenia na pracę dla powoda w nowym klubie uwagę przedstawicielom Klubu Sportowego (...) odpowiednio wcześnie zwracali sam powód M. N. C. oraz władze klubu (...). W związku z powyższym przyjąć należy, że pozwany miał w tym zakresie pełną świadomość. Nadto należy zauważyć, iż zezwolenie na pracę dla cudzoziemca wymagane jest z mocy samego prawa, w związku z czym nie jest konieczne zawieranie osobnego zapisu o tym obowiązku w jakiejkolwiek umowie zawieranej z cudzoziemcem. Zgodnie z przepisem art. 88a ust 1 Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 roku o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy „Zezwolenie na pracę jest wydawane na wniosek podmiotu powierzającego wykonywanie pracy cudzoziemcowi. ", a zatem nie ma żadnych wątpliwości, że to to w gestii podmiotu powierzającego wykonanie pracy, którym w tym konkretnym przypadku był Klub Sportowy (...), leży dopełnienie wszelkich formalności z tym związanych. Słuszność powyższej tezy potwierdzają decyzję Sądu Rejonowego w Wieluniu z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie II W 23/13 oraz Wojewody (...) z dnia 2 września 2014 r. sygn. akt SO-IV. (...).2.68.2013EWoź, w których wymienione organy jasno stwierdziły, że winę za niezgodne z prawem zatrudnienie powoda ponoszą pracownicy Klubu Sportowego (...).

Tymczasem wskutek powyższych okoliczności zachowanie prezesa Klubu Sportowego (...), który nie uzyskał dla powoda we właściwym czasie pozwolenia na pracę w ich klubie i nie zlecił tego żadnemu z pracowników, spowodowało w dalszym ciągu zdarzeń, że powód został osadzony w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w B.. W trakcie pobytu w wymienionym ośrodku M. C. znajdował się w permanentnym stresie. Powód w tym okresie nie miał możliwości stosowania się do diety właściwej dla sportowca, nie trenował, nie rozgrywał meczy o stawkę, miał kłopoty ze snem, miał bardzo ograniczoną możliwość kontaktowania się ze swoimi bliskim, co między innymi doprowadziło do rozpadu jego związku z konkubiną J. K.. W rezultacie powód chorował, znacznie schudł i popadł w stan załamania psychicznego powiązanego nawet z pojawiającymi się u niego w tym okresie myślami samobójczymi. W tej sytuacji Sąd uznał iż powód w pełni wykazał swoją szkodę. W ocenie Sądu pobyt M. N. C. w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w B. pozostaje w adekwatnym związku przyczynowym z działaniem pozwanego i daje podstawę do stwierdzenia odpowiedzialności pozwanego. Sąd tym samym we wskazanej części nie podzielił zapatrywań strony pozwanej, która w toku procesu starała się wykazywać, iż w związku z transferem powoda do klubu wywiązała się w sposób prawidłowy ze wszystkich formalności. Przypomnieć w tym miejscu należy, że strony postępowania zawarły w dniu 1 sierpnia 2012 r. kontrakt o profesjonalne uprawianie piłki nożnej przez powoda, tym samym pozwany stał się jednostką zatrudniającą M. N. C.. Nie mają tu znaczenia zapewnienia pozwanego, iż zawodnika „przejął" na podstawie umowy transferowej od klubu (...) i z tego powodu uznał, iż nie musi dopełniać żadnych formalności prócz zgłoszenia zawodnika do Polskiego Związku Piłki Nożnej w S.. Nie ma także znaczenia w tym kontekście wydanie przez Okręgowy Związek Piłki Nożnej karty zawodniczej. Dlatego pozwany ponosi pełną odpowiedzialność za szkodę wynikłą z powyższego zawinionego zaniechania, w zakresie pozostającym w adekwatnym związku przyczynowym.

Odnosząc się do żądanego przez pełnomocnika powoda zadośćuczynienia trzeba wskazać jako podstawę prawną treść art. 448 k.c. Zgodnie z jego treścią w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro zostało naruszone odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia. Niewątpliwie , zdaniem sądu, zostało naruszone dobro osobiste powoda w postaci jego zdrowia, prawa do życia w warunkach wolności i pozbawionych kontroli i zarobkowania. Trzeba bowiem wskazać, że katalog dóbr osobistych w art. 23 k.c. nie jest zamknięty i dobrem osobistym jest każda wartość, która ściśle wiąże się z prawami człowieka. Do takich praw należą zaś wartości wymienione wyżej. Zasądzone zadośćuczynienie musi zaśnstanowić sumę odpowiednią. Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem orzecznictwa: „zadośćuczynienie musi mieć charakter kompensacyjny, ale zarazem ma być- zgodnie z art. 448 k.c.-odpowiednie, a więc nie może osiągać wartości nadmiernej w stosunku do doznanej krzywdy oraz musi być utrzymane w rozsądnych granicach i dostosowane do majątkowych stosunków panujących w społeczeństwie. Uzasadnia to miarkowanie zadośćuczynienia w oparciu o kryteria obiektywne związane z przyjętymi w społeczeństwie ocenami ”, (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 13 lutego 2013 r. II AKa 25/13). Przy ocenie, jaka suma jest, w rozumieniu art. 448 k.c. , odpowiednia tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę spowodowaną naruszeniem dóbr osobistych, należy mieć na uwadze rodzaj dobra, które zostało naruszone oraz charakter, stopień nasilenia i czas trwania doznawania przez osobę, której dobro zostało naruszone, ujemnych przeżyć psychicznych spowodowanych naruszeniem. Uszczegóławiając te kryteria na potrzeby sprawy, w której zdarzeniem wywołującym krzywdę jest przebywanie powoda w warunkach izolacji wskazać należy, że okoliczności wpływające na wysokość świadczenia z art. 448 k.c. to m.in.: dramatyzm doznań powoda, poczucie osamotnienia, cierpienia moralne i wstrząs psychiczny wywołany rozstaniem z konkubiną, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem odejścia (np. nerwicy, depresji). Ustalając kwotę zadośćuczynienia należy wziąć pod uwagę przede wszystkim nieodwracalność skutków naruszenia dobra osobistego, osobistą sytuację poszkodowanego, w której znalazł się na skutek naruszenia dobra osobistego oraz jego przyszłe perspektywy życiowe. Powód za świadome i niezgodne z prawem działanie przedstawiciela pozwanego „zapłacił” izolacją, rozpadem związku, utratą możliwości rozwoju sportowego przez określony czas, stratą kontaktów z najbliższymi, koniecznością opuszczenia terytorium RP na własny koszt oraz zakazem wjazdu na terytorium wymienionego kraju przez okres trzech lat. Całokształt wymienionych okoliczności przedmiotowej sprawy przemawia, zdaniem Sądu, za całościowym uwzględnieniem żądań powoda odnośnie dochodzonej kwoty zadośćuczynienia. W ocenie Sądu kwota 31.500 zł jest kwotą odpowiednią dla kompensacji krzywdy, jakiej doznał powód na skutek zachowania pozwanego.

W świetle ustalonego stanu faktycznego jako w pełni zasadne jawią się pozostałe roszczenia sformułowane przez pełnomocnika powoda w pozwie.

Żądanie zwrotu utraconego przez powoda zarobku ma oparcie w przepisach art. 416 Kodeksu cywilnego w związku z art. 361 § 2 Kodeksu cywilnego . Ten ostatni przepis stanowi bowiem, iż naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł oraz korzyści, które mógłby osiągnąć gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wynika z niego, iż szkoda majątkowa w rozumieniu prawa cywilnego występuje w dwóch postaciach: straty, którą poniósł poszkodowany w wyniku zdarzenia szkodzącego oraz nieuzyskania przez niego korzyści. Utrata korzyści polega przy tym na niepowiększeniu się czynnych pozycji majątku poszkodowanego, które pojawiłyby się w tym majątku, gdyby nie zdarzenie wyrządzające szkodę. Szkoda związana z utraconymi korzyściami, w tym utraconym zarobkiem, ma zawsze charakter hipotetyczny, a więc musi być wykazana przez poszkodowanego z tak dużym prawdopodobieństwem, że w świetle doświadczenia życiowego uzasadnia to przyjęcie, iż utrata spodziewanych korzyści rzeczywiście nastąpiła. Ocena wartości utraconych korzyści, jako szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym, powinna być przy tym zrelatywizowana do możliwości zarobkowych zindywidualizowanego poszkodowanego. Dlatego też istotne znaczenie ma w tym zakresie zbadanie zachowania poszkodowanego, tak przed, jak i po nastąpieniu zdarzenia szkodzącego. Odnosząc powyższe rozważania do okoliczności niniejszej sprawy należy podnieść, iż powód z wystarczająco dużą dozą prawdopodobieństwa wykazał, że w związku z zachowaniem pozwanego utracił zarobek w wysokości objętej żądaniem pozwu. Pozwany niewątpliwie utracił bowiem należny mu zarobek przysługujący mu od pozwanego za okres jego pobytu w Strzeżonym Ośrodku dla Cudzoziemców w B. w dniach od 1 grudnia 2012 r. do 1 sierpnia 2013 r. w kwocie 20.000 zł. Przypomnieć w tym miejscu również trzeba, że na skutek decyzji z dnia 2 czerwca 2014 r. Wojewody (...) M. N. C. zmuszony został opuścić terytorium Rzeczpospolitej Polskiej w dniu 3 lipca 2014 r. Powyższe spowodowało, że powód utracił zarobek przysługujący mu od Klubu (...) I. za okres od dnia 4 sierpnia 2014 r. do 4 sierpnia 2015 r. w kwocie 20.160 zł, a także utracił zarobek należny mu od Klubu Sportowego (...) w I. za okres od dnia 3 lipca 2014 r. do 3 sierpnia 2014 r. w kwocie 1.600 zł. W związku z powyższym w pełni zasadne są roszczenia powoda w tym zakresie i dlatego też Sąd zasądził od pozwanego Klubu Sportowego (...) na rzecz M. N. C. wskazane kwoty.

Sąd uwzględnił również roszczenie powoda M. N. C. o zasądzenie na jego rzecz kwoty 6.000 zł tytułem kosztów adwokackich. Wskazane suma dotyczy kosztów poniesionych przez powoda w związku z postępowaniem dotyczącym wydalenia powoda z terytorium RP toczącym się przed (...) Urzędem Wojewódzkim oraz Szefem (...) ds. Cudzoziemców w W., które stanowią immanentne elementy swoistej szkody powoda, a których poniesienia pozwany nie kwestionował.

W punkcie drugim wyroku, stosownie do wyrażonej w przepisie art. 98 kpc zasady odpowiedzialności za wynik procesu, Sąd zasądził od pozwanego Klubu Sportowego (...) z siedzibą w W. na rzecz powoda kwotę 5.055 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Na zasadzie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych- Dz. U. z 2014 r. poz. 1025 ze zm. , Sąd w punkcie kolejnym wyroku nakazał pobrać od pozwanego (...) w W. na rzecz Skarbu Państwa-Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 3.963,00 zł tytułem brakującej opłaty sądowej, od uiszczenia, której powód był zwolniony oraz kwotę 470,06 zł tytułem poniesionych kosztów.