Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 16 czerwca 2016 r.

Sąd Okręgowy w Koninie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący - Sędzia – SO Elżbieta Majewska

Protokolant: starszy sekretarz sądowy Elwira Świecka

przy udziale

po rozpoznaniu w dniu 16 czerwca 2016 r. w Koninie

sprawy D. W.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

o dalszą rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania D. W.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P.

z dnia 12.12.2014r. znak: (...)

1. O d d a l a odwołanie.

2. Zasądza od odwołującej na rzecz organu rentowego kwotę 60 zł tytułem

zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt III U 131 / 15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 grudnia 2014 r. znak (...) (...) (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. odmówił D. W. przywrócenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu decyzji organ rentowy powołał się na orzeczenie Komisji Lekarskiej ZUS z dnia 05.12.2014 r., którym nie stwierdzono stanu niezdolności do pracy u wnioskodawczyni , a zatem nie zostały spełnione przesłanki do przywrócenia prawa do świadczenia.

Z decyzją tą nie zgodziła się D. W. wnosząc odwołanie. Odwołująca domagała się zmiany decyzji i przyznania jej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy ewentualnie z tytułu częściowej niezdolności do pracy podnosząc, iż jej aktualny stan zdrowia nie pozwala na sprawne funkcjonowanie i utrudnia podjęcie pracy.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych II Oddział w P. wniósł o oddalenie odwołania podnosząc, że odwołująca miała ustalone prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy do września 2014 r. Obecnie nie jest niezdolna do pracy co potwierdza orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 5.12.2014 r.

Sąd ustalił i zważył co następuje :

D. W. , ur. (...), posiada wykształcenie średnie zawodowe , z zawodu jest technikiem cukiernikiem, pracowała jako referent, laborant, księgowa, rozbieracz – wykrawacz, a ostatnio jako pracownik produkcji. Od dnia 25.04.2006 r. ubezpieczona była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Świadczenie to było przyznawane ubezpieczonej okresowo, ostatnio decyzją z dnia 10.10.2011 r. na okres do dnia 30.09.2014 r.

W dniu 26.09.2014 r. D. W. złożyła w organie rentowym wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty. We wniosku oświadczył, że nie pracuje i dołączyła zaświadczenia lekarskie oraz dokumentację medyczną.

Orzeczeniem z dnia 30.09.2014 r. lekarz orzecznik ZUS stwierdził, że wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy. Z tym orzeczeniem nie zgodziła się ubezpieczona wnosząc sprzeciw do komisji lekarskiej ZUS.

Komisja Lekarska orzeczeniem z dnia 05.12.2014 r. podzieliła stanowisko lekarza orzecznika i nie znalazła podstaw do stwierdzenia niezdolności do pracy u wnioskodawczyni. Powyższe orzeczenie stanowiło podstawę wydania zaskarżonej decyzji.

W przedmiotowej sprawie nie ulega wątpliwości, że ubezpieczona pobierała okresowo rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy do dnia 30.09.2014 r. Przedmiotem sporu w niniejszej sprawie jest to czy wnioskodawczyni jest nadal niezdolna do pracy czy też odzyskała zdolność do zatrudnienia zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji.

W celu wyjaśnienia kwestii spornej Sąd przeprowadził dowód z opinii biegłych lekarzy sądowych internisty, neurologa, ortopedy, urologa i psychiatry.

Na podstawie wydanej opinii Sąd ustalił, że u odwołującej występują następujące schorzenia :

- dyskopatia kręgosłupa bez upośledzenia sprawności i bez objawów zespołu

bólowego,

- nadciśnienie tętnicze ,

- astma oskrzelowa – postać łagodna,

- nieżyt żołądka,

- niepowikłane żylaki kończyn dolnych

- stan po cholecystektomii,

- kamica nerki lewej,

- stan po operacji wysiłkowego nietrzymania moczu,

- zaburzenia lękowo depresyjne z zaostrzeniami sytuacyjnymi,

- otyłość I stopnia.

Z przyczyn ortopedycznych odwołująca nie jest niezdolna do pracy. Wprawdzie wykonane badania obrazowe uwidaczniają zmiany dyskopatyczne kręgosłupa ale stopień ich nasilenia nie jest duży a przeprowadzone badanie ortopedyczne nie ujawnia dysfunkcji w stopniu , który powodowałby niezdolność do pracy. Ruchy kręgosłupa są wykonywane swobodnie, w prawidłowym zakresie, nie stwierdzono występowania obiektywnych objawów zespołu bólowego. W zakresie kończyn nie występuje dysfunkcja bowiem chwytność oraz wydolność chodu jest prawidłowa.

Również z przyczyn neurologicznych brak jest podstaw do orzekania niezdolności do pracy u wnioskodawczyni bowiem w przeszłości ubezpieczona nie przechodziła schorzeń neurologicznych i obecnie także nie stwierdza się objawów chorobowych z zakresu mózgowia ani rdzenia. Uwidocznione w RTG kręgosłupa zmiany zwyrodnieniowe i dyskopatyczne nie powodują następstw neurologicznych i nie ograniczają sprawności ruchowej kręgosłupa.

Nadciśnienie tętnicze przebiega bez jawnych cech zajęcia serca i jest dobrze regulowane w życiu codziennym, dolegliwości gastryczne przebiegają bez objawów niedoborowych, a astma oskrzelowa jest aktualnie niejawna klinicznie. Schorzenia te nie ograniczają w żadnym stopniu zdolności do pracy u odwołującej.

Przyczyną uznawania odwołującej za osobę częściowo niezdolną do pracy do dnia 30.09.2014 r. było głównie wysiłkowe nietrzymanie moczu, z powodu którego odwołująca została poddana leczeniu operacyjnemu w kwietniu 2013 r. W związku z przebytą operacją wszczepienia taśmy występują jedynie przeciwwskazania do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej , biorąc pod uwagę poziom wykształcenia odwołującej i rodzaj wykonywanej pracy przeciwwskazania te nie powodują by ubezpieczona miała w znacznym stopniu ograniczoną zdolność do wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji. Jak wyjaśnił biegły urolog podawane przez odwołującą problemy z utrzymaniem moczu i występowanie głównie parć naglących sugeruje rozpoznanie mieszanej postaci nietrzymania moczu lub okresowe drażnienie po wszczepieniu taśmy, dolegliwości te powinny ustąpić po leczeniu farmakologicznym. W przypadku braku poprawy może zajść konieczność wykonania badania urodynamicznego.

Stan psychiczny wnioskodawczyni także nie daje podstaw do uznania jej za osobę niezdolną do pracy. Odwołująca leczy się psychiatrycznie od 2015 r. Przedstawiona dokumentacja z tego leczenia oraz przeprowadzone przez biegłą psychiatrę badanie daje obraz zaburzeń o charakterze nerwicowym , wynikającym ze struktury osobowości. Odwołująca jest leczona niewielkimi dawkami leków, a pobyt w szpitalu miał miejsce na prośbę pacjenta , był krótki , w trakcie pobytu nastąpiła szybka poprawa. Taki stan psychiczny nie uzasadnia orzekania niezdolności do pracy.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dokumentów znajdujących się w aktach ZUS oraz opinii biegłych lekarzy sądowych internisty, neurologa, ortopedy, urologa i psychiatry.

Zdaniem Sądu opinia biegłych lekarzy sądowych jest jasna, spójna, logiczna i wyczerpująca. Swoje stanowisko biegli w sposób fachowy i zrozumiały uzasadnili, a wnioski opinii są jednoznaczne i stanowcze. Ocena i analiza dokonana przez biegłych w opinii jest dogłębna i oparta na dokumentacji lekarskiej oraz wiedzy i doświadczeniu w zakresie specjalności biegłych, a wnioski opinii są przekonywujące.

Powyższa opinia nie była też kwestionowana przez żadną ze stron.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. 2015. 748.t.j.) niezdolną do pracy w rozumieniu ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Całkowicie niezdolną do pracy jest osoba, która utraciła zdolność do wykonywania jakiejkolwiek pracy, a częściowo niezdolną do pracy jest osoba, która w znacznym stopniu utraciła zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji – art. 12 ust. 2 i 3 ustawy.

W świetle przepisu art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)jest niezdolny do pracy;

2)ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;

3)niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust. 2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-4, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl przepisu art. 107 powołanej ustawy prawo do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz ich wysokość ulega zmianie , jeżeli w wyniku badania lekarskiego przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W przedmiotowej sprawie nie budzi wątpliwości, że ubezpieczona D. W. była do dnia 30.09.2014 r. uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy i spełniała wówczas przesłanki do pobierania powyższego świadczenia, zarówno dotyczące posiadania wymaganych okresów składkowych i nieskładkowych jak i była uznawana za osobę częściowo niezdolną do pracy. Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło Sądowi ustalić, że po okresie przyznania świadczenia , który upłynął 30.09.2014 r. ubezpieczona odzyskała zdolność do pracy. Występujące schorzenia obecnie nie ograniczają wnioskodawczyni możliwości wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, istnieją jedynie przeciwwskazania do wykonywania ciężkiej pracy fizycznej jednakże biorąc pod uwagę, że odwołująca posiada wykształcenie średnie techniczne, pracowała jako referent, księgowa, laborant nie sposób przyjąć by praca w tym charakterze była związana z wykonywaniem ciężkiej pracy fizycznej, była to w większości praca umysłowa. Wprawdzie w ostatnim okresie czasu ubezpieczona wykonywała pracę fizyczną pracując jako rozbieracz – wykrawacz i pracownik produkcji to jednak zauważyć należy, że jest to praca poniżej kwalifikacji odwołującej . Podjęcie takiej pracy w ocenie Sądu nie powoduje zmiany poziomu kwalifikacji ubezpieczonej i przyjęcia, że posiada jedynie kwalifikacje do wykonywania pracy fizycznej. Poza tym w wywiadzie zawodowym pracodawca (...) Sp. z o.o. nie określił by praca na stanowisku pracownika produkcji była pracą ciężką.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że przeciwwskazanie do wykonywania przez ubezpieczoną ciężkiej pracy fizycznej powoduje jedynie, że odwołująca ma w niewielkim stopniu ograniczoną zdolność do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, co nie daje podstaw do uznania jej za osobę choćby częściowo niezdolną do pracy. W przebiegu występujących u wnioskodawczyni schorzeń, po leczeniu operacyjnym wysiłkowego nietrzymania moczu w 2013 r., doszło do poprawy stanu zdrowia i odzyskania zdolności do pracy co potwierdziła wydana w przedmiotowej sprawie opinia biegłych lekarzy sądowych.

Biorąc powyższe pod uwagę Sąd , na podstawie art. 477 ¹⁴ § 1 kpc oddalił odwołanie jako nieuzasadnione i orzekł jak w punkcie 1 wyroku.

O kosztach Sąd orzekł na podstawie art. 98 i 108 kpc w związku z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. 2013.490.-j.t.) w brzmieniu obowiązującym w chwili wniesienia odwołania.

SSO Elżbieta Majewska