Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 5 maja 2016r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2016r. w S.

odwołania A. G.

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

z dnia 30 marca 2015 r. Nr (...)

w sprawie A. G.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury

I. zmienia zaskarżoną decyzję i ustala A. G. prawo do emerytury od dnia 18 lutego 2015 roku;

II. zasądza od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. na rzecz A. G. kwotę 60 (sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt IV U 544/15

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 marca 2015 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S., działając na podstawie art. 184 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2015r., poz. 748) oraz przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. z 1983 r. Nr 8 poz. 43 ze zm.), odmówił A. G. prawa do emerytury wskazując, że na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony nie udowodnił 15 lat pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Odwołanie od w/w decyzji złożył ubezpieczony A. G., wnosząc o przyznanie prawa do emerytury. W uzasadnieniu wskazano, że do stażu pracy w szczególnych warunkach należy zaliczyć okres zatrudnienia od 19.04.1977r. do 31.03.1988r. w Okręgowym Zakładzie (...) w P. Oddział M.. Zakład ten świadczył tylko i wyłącznie usługi transportowe, a wnioskodawca był wówczas zatrudniony na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Powołany Zakład nie zatrudniał robotników mostowych. Ponadto do organu rentowego zostało złożone wyjaśnienie Kierownika Oddziału mgr inż. E. B., potwierdzające, że ubezpieczony pracował na stanowisku kierowcy (odwołanie k. 1 akt sprawy).

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, powołując się na argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji (odpowiedź organu rentowego na odwołanie k. 8-9 akt sprawy).

Na rozprawie pełnomocnik ubezpieczonego złożył wniosek o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych (k. 23 akt sprawy).

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

Ubezpieczony A. G. w dniu 18 lutego 2015r. ukończył 60-ty rok życia. W dniu 23 lutego 2015r. wystąpił do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. z wnioskiem o ustalenie prawa do emerytury.

Na podstawie przedłożonych dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia 1999 r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy uzupełniony okresem pracy w gospodarstwie rolnym w łącznym wymiarze 25 lat, z czego okresy składkowe wynoszą 24 lata, 9 miesięcy i 13 dni, okresy nieskładkowe 2 miesiące i 14 dni, a uzupełniający okres pracy w gospodarstwie rolnym 2 lata, 7 miesięcy i 17 dni. Organ rentowy uznał do stażu pracy w szczególnych warunkach okres 8 lat, 7 miesięcy i 14 dni. Do pracy w szczególnych warunkach nie uwzględniono okresu od 19.04.1977r. do 31.03.1988r. na podstawie świadectwa wykonywania prac w szczególnych warunkach z dnia 31.05.2001r. z Przedsiębiorstwa (...) w P., w którym wykazano, że w całym okresie ubezpieczony pracował na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego, jednak z innych dokumentów wynika, że w tym okresie wykonywał także pracę na stanowisku „robotnik mostowy” i „operator”. Zwrócono uwagę, że wykonywanie pracy na różnych stanowiskach wyklucza możliwość wykonywania jej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przewidzianym dla danego stanowiska pracy.

W okresie od 19 kwietnia 1977r. do 31 marca 1988r. (10 lat, 11 miesięcy i 13 dni) ubezpieczony był zatrudniony w Okręgowy Zakładzie (...) w P. Oddział (...) w M., gdzie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace kierowcy samochodu ciężarowego powyżej 3,5 tony. Wskazany oddział świadczył usługi sprzętowo-transportowe na rzecz (...) zlokalizowanych w byłym województwie (...). Dysponował takimi maszynami jak sprzęt transportowy, samochody, koparki, spycharki, ładowarki. Początkowo zakład ten nosił nazwę Okręgowy Zakład (...) w P., zaś od dnia 1 kwietnia 1988r. został przekształcony w (...) Przedsiębiorstwo (...) w M. (powstał (...) w M.). Przed kwietniem 1988r. w/w zakład pracy zatrudniał kierowców, operatorów sprzętu ciężkiego, mechaników, pracowników nadzoru, lecz nie było wówczas pracowników fizycznych – brygad mostowych, czy też robotników mostowych. Podstawową działalnością firmy były usługi transportowe, do kwietnia 1988r. nie świadczono usług budowlanych. Ubezpieczony w spornym okresie wykonywał prace kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Jeździł takimi pojazdami jak (...), (...), (...), (...), (...), przewożąc kruszywo, żwir, piasek lub masę bitumiczną. W okresie jesienno-zimowym samochody te miały dołączane pługi do odśnieżania dróg. We wskazanym zakładzie pracy w okresie od kwietnia 1977r. do marca 1988r. A. G. stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał czynności kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, wówczas nie pracował jako robotnik mostowy. W przypadku, gdy samochód ciężarowy był wyposażony w urządzenie dźwigowe służące do rozładunku, to stanowisko pracy mogło się nazywać kierowca-operator.

Ubezpieczony prawo jazdy kategorii A i (...) posiada od 16 października 1974r., zaś kategorię C, (...) oraz (...) od 12 maja 1976r. (k. 17 akt sprawy).

A. G. nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego (okoliczność bezsporna, nadto: wniosek o emeryturę, k. 2 akt emerytalnych, raport z analizy konta, k. 24 akt emerytalnych).

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o zeznania świadków W. G. (k. 16v-17 akt sprawy), R. K. (k. 17 akt sprawy) i E. B. (k. 22v akt sprawy), jak również w oparciu o zeznania ubezpieczonego A. G. (k. 23 akt sprawy), które oceniono jako spójne i wiarygodne. Ponadto ustalenia faktyczne poczyniono na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach emerytalnych ubezpieczonego.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie ubezpieczonego A. G. zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z art. 184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z FUS ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia 1948 r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999 r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art. 27 ustawy, a także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl przywołanego wyżej art. 32 ust. 1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej art. 27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn. Zgodnie z § 4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983 r. pracownik, który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa prawo do emerytury w w/w wieku jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z § 2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało ustalenia, czy na dzień 1 stycznia 1999r. ubezpieczony legitymuje się co najmniej 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy. Poza sporem pozostawało, iż A. G. osiągnął wymagany przepisami wiek w dniu 18 lutego 2015r., na dzień 1 stycznia 1999r. udowodnił okresy składkowe i nieskładkowe uzupełnione pracą w gospodarstwie rolnym w łącznym wymiarze 25 lat, a także nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych zaliczył wnioskodawcy do pracy w szczególnych warunkach okres zatrudnienia wynoszący 8 lat, 7 miesięcy i 14 dni. W odwołaniu ubezpieczony wnosił o zaliczenie do pracy w szczególnych warunkach okresu zatrudnienia od 19.04.1977r. do 31.03.1988r. w Okręgowym Zakładzie (...) w P. Oddział w M..

Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy – w postaci dokumentów znajdujących się w aktach emerytalnych ubezpieczonego, zeznań świadków W. G., R. K. i E. B. oraz zeznań ubezpieczonego – pozwolił zaliczyć do stażu pracy w szczególnych warunkach cały wnioskowany okresy zatrudnienia w w/w zakładzie pracy. Nie budzi wątpliwości Sądu, że w Okręgowym Zakładzie (...) w P. Oddział w M. w okresie od 19 kwietnia 1977r. do 31 marca 1988r. wnioskodawca stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku wykonywał wyłącznie prace kierowcy samochodów ciężarowych o dopuszczalnym ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony. Zeznania świadków, w szczególności E. B. będącego wówczas kierownikiem Oddziału w M., pozwoliły ustalić, że przed kwietniem 1988r. (czyli przed przekształceniem) w powołanym Zakładzie nie zatrudniano robotników mostowych, zaś stanowisko pracy mogło zostać określone jako „kierowca-operator”, gdy pracownik był kierowcą samochodu ciężarowego wyposażonego w urządzenie dźwigowe służące do rozładunku. Przed przekształceniem w Okręgowym Zakładzie (...) w P. zatrudniano kierowców, operatorów sprzętu ciężkiego, mechaników oraz pracowników nadzoru. Wobec powyższego niewątpliwie pracę ubezpieczonego w w/w przedsiębiorstwie należało zaliczyć do pracy w szczególnych warunkach, bowiem jest to praca ujęta w wykazie A dziale VIII poz. 2 załącznika do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze. Podkreślenia wymaga, że o zakwalifikowaniu pracy jako wykonywanej w szczególnych warunkach nie decyduje nazwa stanowiska, czy też angaż, lecz faktycznie wykonywane przez ubezpieczonego czynności pracownicze.

Przeprowadzone postępowanie dowodowe pozwoliło uwzględnić do stażu pracy w szczególnych warunkach cały wnioskowany okres zatrudnienia w Okręgowym Zakładzie (...) w P., w konsekwencji czego ubezpieczony na dzień 1 stycznia 1999r. wykazał ponad 15 lat pracy w szczególnych warunkach, wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy obowiązującym na danym stanowisku.

Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 kpc, Sąd zmienił zaskarżoną decyzję i ustalił ubezpieczonemu prawo do emerytury od dnia 18 lutego 2015r., tj. od ukończenia przez niego 60-tego roku życia.

O kosztach procesu Sąd orzekł, zgodnie z zasadą odpowiedzialności za wynik procesu na podstawie art.98 § 1 i 3 kpc w zw. z § 12 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu. Z uwagi, iż sprawa została wszczęta przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 29 lipca 2015 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tj. przed dniem 1 sierpnia 2015 r.), jak również przed dniem wejścia w życie rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (tj. przed dniem 1 stycznia 2016 r.), do określenia wysokości kosztów zastępstwa procesowego w kwocie 60 zł zastosowano przepisy dotychczasowe.