Sygn. akt: X C 832/15
Dnia 10 czerwca 2016 r.
Sąd Rejonowy w Toruniu X Wydział Cywilny
w składzie następującym:
Przewodniczący: |
SSR Beata Kasprzyk |
Protokolant: |
sekr. sądowy Katarzyna Domańska |
po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2016 r. w Toruniu
sprawy z powództwa M. C.
przeciwko (...) Spółka Akcyjna w Ł.
o zapłatę
orzeka:
1. zasądza od pozwanego (...) Spółka Akcyjna w Ł. na rzecz powoda M. C. kwotę 5854,49 zł (pięć tysięcy osiemset pięćdziesiąt cztery złote czterdzieści dziewięć groszy) z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 18 kwietnia 2014r.; do dnia zapłaty;
2. zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;
3. nakazuje pobrać od pozwanego na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Toruniu kwotę 271,88 zł (dwieście siedemdziesiąt jeden złotych osiemdziesiąt osiem groszy) tytułem kosztów opinii biegłego.
Powód M. C. wniósł o zasądzenie od (...) Spółka Akcyjna w Ł. kwoty 5854,49 zł wraz z ustawowymi odsetkami od tej kwoty od 18 kwietnia 2014 r. do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu .
W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że żądana kwota stanowi niewypłaconą przez powoda część kosztów z tytułu naprawy pojazdu , która wyniosła 10.000zł .
Szkoda wg. kosztorysu została wyliczona na 9367,27zł , wypłacono odszkodowanie w kwocie 3512,78zł .
Pozwany odmówił wypłaty odszkodowania w kwocie , której domagał się powód .
W odpowiedzi na pozew pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości .
Podniesiono , że powód nie przedłożył stosownych rachunków oraz faktur VAT , co spowodowało niemożność ustalenia wysokości odszkodowania w wariancie warsztatowym .
Pozwana zgodnie z § 8 ust. 10 w zw. z § 8 ust. 10-11 OWU , ustaliła wysokość odszkodowania w wariancie kosztorysowym – tj. na podstawie sporządzonej przez ubezpieczyciela wyceny w oparciu o zasady w systemie A. lub E. .
Sąd ustalił, co następuje :
M. C. jest właścicielem samochodu marki S. (...) o nr rej. (...).
9 stycznia 2014 r. M. C. zawarł z (...) S.A. w Ł. umowę dobrowolnego ubezpieczenia komunikacyjnego autocasco na okres od 11 stycznia 2014 r. do 10 stycznia 2015 r.
18 marca 2014 r. doszło do zdarzenia komunikacyjnego w trakcie którego uszkodzeniu uległ samochód powoda .
Powód wystąpił do pozwanego o wypłatę odszkodowania z tego tytułu .
wyżej opisany pojazd, który był zaparkowany na parkingu, został najprawdopodobniej, na skutek manewru cofania, uszkodzony przez inny pojazd. Tego samego dnia powód poinformował pozwanego o zaistniałym zdarzeniu.
W oparciu o kosztorys – E.’s nr 1910
z 25 marca 2014 r. koszt naprawy samochodu pozwany wyliczył na kwotę 3.512,78 zł. Powód nie przedłożył pozwanemu rachunków , ani faktur.
Powód nie zaakceptował wysokości odszkodowania, przesłał ubezpieczycielowi sporządzony na jego zlecenie kosztorys szkody , na kwotę 9.367,27zł .
Pismem z 19 listopada 2014 r. pozwany poinformował powoda , że wycena wysokości szkody została zgodnie z zaleceniami producenta pojazdu . Prosili o udokumentowanie , iż pozwany poniósł koszty naprawy .
Powód nie przedstawił ubezpieczycielowi żądanych dokumentów .
dowody:
Polisa – k. 8-9 akt,
Ogólne Warunki Ubezpieczenia (...) Casco– k. 10-17 akt,
Protokół szkody - k. 43 akt,
Decyzja wypłaty odszkodowania – k. 46akt,
Kosztorys E.’s nr 1910 – k. 44-45akt,
Kosztorys na zlecenie powoda – k.47-48 akt,
Pisma pozwanego . – k. 49,50 akt,
Opinia biegłego – k. 63-65 akt,
Sąd zważył, co następuje:
Przedstawiony stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o dowody
z dokumentów, dołączonych przez strony do akt sprawy.
Sąd uznał te dowody za wiarygodne, bowiem żadna ze stron nie zakwestionowała ich wiarygodności i autentyczności.
Bezspornym jest, że strony zawarły umowę dobrowolnego ubezpieczenia autocasco samochodu osobowego marki S. (...),
a także to, że powód w tym czasie był właścicielem tego pojazdu.
Bezspornym jest także okoliczność, że w okresie objętym wyżej wskazanym ubezpieczeniem, doszło do zdarzenia drogowego w wyniku którego ubezpieczony pojazd uległ uszkodzeniu.
Żadna ze stron nie kwestionowała faktu, że pozwany był zobowiązany do wypłaty odszkodowania z tytułu autocasco, a także okoliczności, że pozwany wypłacił powodowi łącznie kwotę 3.512,78zł.
Spornym pozostaje, czy pozwany zobowiązany jest do zapłaty na rzecz powoda żądanej kwoty , z uwagi na wypłatę odszkodowania w niepełnej wysokości .
Bezspornym jest także to , że w umowie powód wybrał warsztatowy wariant rozliczenia szkody .
W ocenie sądu żądanie powoda zasługuje na uwzględnienie w całości.
Nie ulega żadnej wątpliwości, że celem umowy ubezpieczenia jest zapewnienie uprawnionemu ochrony w sytuacji wystąpienia, określonego w umowie tej zdarzenia. Uprawniony w zamian za tą ochronę jest zobowiązany do uiszczania określonych umową składek. Powód w dniu zdarzenia był objęty wskazaną wyżej ochroną.
Pozwany w uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wskazał, że wysokość przyznanego powodowi odszkodowania została ustalona na podstawie § 8 ust. 10 OWU w wariancie kosztorysowym . Uczynił to bowiem pozwany nie przedłożył ubezpieczycielowi rachunków , ani faktur VAT .
Powyższe kwestie regulują Ogólne Warunki Ubezpieczenia (...) Casco (zwanego dalej o.w.u.).
§ 8 ust.5 -10 o.w.u. reguluje zagadnienia dotyczące odszkodowania w wariancie warsztatowym .
Ust 10 stanowi , że w przypadku nie przedstawienia przez ubezpieczonego , który zawarł umowę w wariancie warsztatowym , rachunków lub faktur za naprawę pojazdu , (...) S.A. ustali wysokość odszkodowania na podstawie zasad określonych w ust. 11 do 12 .
Ustęp 11-12 o.w.u. dotyczy odszkodowania w wariancie kosztorysowym.
Zgodnie z treścią ust. 11 : „ w wariancie kosztorysowym , ustalenie rozmiaru szkody oraz wysokość odszkodowania w szkodzie częściowej następuje na podstawie wyceny sporządzonej przez (...) S.A. w oparciu o zasady zawarte w systemie A. lub E. .
Ust 12 precyzuje szczegółowo sposób ustalenia odszkodowania .
Bezspornym jest , że pozwany nie przedstawił rachunków , co za tym idzie , pozwany zasadnie ustalał wysokość odszkodowania w wariancie kosztorysowym .
Dyskusyjna jest wysokość odszkodowania .
Pozwany złożył wraz z pozwem prywatną wycenę szkody na kwotę 9.367,27zł .
Powód zakwestionował ten dowód , uznając , iż została sporządzona na potrzeby procesu .
W tej sytuacji sąd dopuścił dowód z opinii biegłego , na wniosek strony powodowej .
Biegły w swojej opinii wskazał wysokość szkody ( na podstawie o.w.u )na kwotę 9.461,80zł .
Strony nie wniosły uwag do sporządzonej opinii , nie domagały się wezwania biegłego na rozprawę , nie złożyły żadnych dodatkowych wniosków dowodowych .
W ocenie sądu opinia jest logiczna , wewnętrznie niesprzeczna .
Nie sposób nie zauważyć ,że kwota odszkodowania ustalona przez biegłego , jest prawie tożsama z kwotą , która wynika z wyceny sporządzonej na zlecenie powoda .
Powód uczynił zadość obowiązkowi wynikającemu z art. 6 k.c. i 232 k.p.c. i udowodnił, że wysokość odszkodowania , które pozwany powinien mu wypłacić na podstawie umowy łączącej strony – została zaniżona przez pozwanego.
Pozwany skupił się na niedostarczeniu rachunków przez powoda ,
co nie było kwestionowane , nie skutkuje to jednak obniżeniem odszkodowania , lecz obliczeniem go w inny sposób .
Pozwany nie miał zastrzeżeń do opinii biegłego , nie wskazywał , że została zawyżona , w jakim ewentualnie zakresie .
Odwracając sytuację , nie udowodnił , ze ustalona przez niego kwota odszkodowania jest prawidłowa .
Wobec powyższych rozważań Sąd uznał roszczenie powoda za zasadne w całości w oparciu o treść art. 353 § 1 k.c.
w zw. z art. 822§ 1 k.c.
O kosztach Sąd orzekł w myśl art. 98 § 1 i 3 k.p.c.