Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 września 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Kamiński

Sędziowie SSO Wiesław Oksiuta – spr.

SSO Dariusz Niezabitowski

Protokolant Agnieszka Malewska

przy udziale Prokuratora Marka Moskala

po rozpoznaniu w dniu 17 września 2013 roku

sprawy B. S. (1)

oskarżonej o czyny z art. 231 § 2 kk w zb. z art. 284 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim

z dnia 3 kwietnia 2013 roku sygn. akt VIII K196 / 12

I.  Zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że :

1)  uchyla rozstrzygnięcie o karze łącznej pozbawienia wolności i karze łącznej grzywny.

2)  uniewinnia oskarżoną B. S. (1) od popełnienia przypisanego jej czynu w punkcie I części dyspozytywnej wyroku i w tej części kosztami procesu obciąża Skarb Państwa.

3)  Oskarżoną B. S. (1) uznaje za winną popełnienia czynów określonych w punktach I - XXXVII części wstępnej wyroku i przyjmuje, że czyny opisane w punktach I - XXXVI zostały popełnione w ramach ciągu przestępstw i na podstawie art. 231 § 2 kk w zb. z art. 284 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk zw. z art. 11 § 2 kk skazuje, a na mocy art. 231§ 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk zw. z art. 11 § 3 kk wymierza jej karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności, a za czyn opisany w punkcie XXXVII

części wstępnej wyroku na mocy art. 231 § 2 kk w zb. z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 11 § 2 kk skazuje, a na mocy art. 231 § 2 kk w zw. z art. 11 § 3 kk wymierza jej karę 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności.

4)  na mocy art. 86 § 1 kk, art. 91 § 2 kk wymierza oskarżonej karę łączną 1 ( jednego ) roku i 6 ( sześciu ) miesięcy pozbawienia wolności.

5)  na mocy art. 33 § 2 kk wymierza oskarżonej za ciąg przestępstw opisany w punktach I – XXXVI karę grzywny w wysokości 150 ( sto pięćdziesiąt ) stawek dziennych przyjmując, że jedna stawka dzienna grzywny równoważna jest kwocie 10 ( dziesięć ) złotych, a za czyn z punktu XXXVII części wstępnej wyroku wymierza oskarżonej karę grzywny w wysokości 100 ( sto ) stawek dziennych przyjmując, że jedna stawka dzienna grzywny równoważna jest kwocie 10 ( dziesięć ) złotych.

6)  na mocy art. 86 § 1 i 2 kk art. 91 § 2 kk, wymierza oskarżonej karę łączną grzywny w wysokości 200 ( dwieście ) stawek dziennych przyjmując, że jedna stawka dzienna grzywny równoważna jest kwocie 10 ( dziesięć ) złotych.

II.  W pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy.

III.  Zwalnia oskarżoną od ponoszenia kosztów sądowych za obie instancje.

UZASADNIENIE

B. S. (1) została oskarżona o to, że:

I. w dniu 4 lutego 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), w ten sposób, że przywłaszczyła powierzone jej mienie w postaci pieniędzy pozostałych jako nadpłacony przez P. S. (1)w 2010 roku podatek w kwocie 144,00 zł, które zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...), czym działała na szkodę interesu prywatnego P. S. (1), tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

II. w dniu 5 października 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 33,00 zł wpłacone przez M. B. (1)na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

III. w dniu 5 października 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 107,00 zł wpłacone przez T. W.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

IV. w dniu 5 października 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 84,40 zł wpłacone przez P. K.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

V. w dniu 6 października 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 37,00 zł wpłacone przez J. D.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

VI. w dniu 10 października 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 37,80 zł wpłacone przez P. L.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

VII. w dniu 12 października 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 149,60 zł wpłacone przez M. T.na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

VIII. w dniu 25 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 17,60 zł wpłacone przez D. B.na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

IX. w dniu 25 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 20,60 zł wpłacone przez S. R.na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

X. w dniu 25 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 12,00 zł wpłacone przez K. N.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jej interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XI. w dniu 25 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 24,80 zł wpłacone przez P. S. (2)na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XII. w dniu 25 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 8,80 zł wpłacone przez J. K.na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XIII. w dniu 29 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 51,00 zł wpłacone przez M. P. (1)na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XIV. w dniu 29 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 74,60 zł wpłacone przez R. M.na poczet zobowiązań podatkowych od dzierżawionych gruntów S. W., czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XV. w dniu 29 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 80,00 zł wpłacone przez R. U.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego,

tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XVI. w dniu 29 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 18,00 zł wpłacone przez J. G.na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XVII. w dniu 30 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 21,00 zł wpłacone przez L. Z.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XVIII. w dniu 30 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 35,00 zł wpłacone przez T. K.na poczet podatku M. K. (1), czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XIX. w dniu 1 grudnia 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 457,00 zł wpłacone przez T. M.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XX. w dniu 30 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 35,20 zł wpłacone przez M. W.na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXI. w dniu 28 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet podatku męża J. S. (1)pod pozycja podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 18,00 zł wpłacone przez J. T.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXII. w dniu 28 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet podatku męża J. S. (1)pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 27,00 zł wpłacone przez T. W.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXIII. w dniu 1 grudnia 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet podatku męża J. S. (1)pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 50,00 zł wpłacone przez J. R.na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXIV. w dniu 5 grudnia 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet podatku męża J. S. (1)pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 55,00 zł wpłacone przez M. K. (2), na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXV. w dniu 5 grudnia 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet podatku męża J. S. (1)pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 47,40 zł wpłacone przez A. M.na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXVI. w dniu 28 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 39,80 zł wpłacone przez M. B. (2)na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXVII. w dniu 28 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 52,00 zł wpłacone przez K. B.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXVIII. w dniu 23 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 203,00 zł wpłacone przez S. N.na poczet podatku od dzierżawionych gruntów, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXIX. w dniu 2 września 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 63,20 zł wpłacone przez M. D.na poczet podatku synów, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXX. w dniu 23 września 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 72,00 zł wpłacone przez E. K.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jej interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXXI. w dniu 11 października 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 29,40 zł wpłacone przez D. M.na poczet podatku synów, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXXII. w dniu 12 października 2011 roku w (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku z tytułu dzierżawy pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 157,00 zł wpłacone przez A. S.na rzecz Parafii R.-Katolickiej w M.na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę interesu publicznego i prywatnego Parafii R.-Katolickiej w M.i A. S., tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXXIII. w dniu 29 lipca 2011 roku w (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku z tytułu dzierżawy pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 98,00 zł wpłacone przez M. P. (2)na poczet własnego podatku, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXXIV. w dniu 2 listopada 2011 roku w (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku z tytułu dzierżawy pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w postaci 50,00 zł wpłacone przez D. G.na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę interesu prywatnego D. G., tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXXV. w dniu 11 października 2011 roku w (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie w postaci kwoty 59,00 zł wpłaconej przez A. Z.na poczet własnego podatku, którą zaksięgowała na poczet swojego podatku z tytułu dzierżawy pod pozycją podatkową o numerze E. (...), czym działała na szkodę interesu prywatnego A. Z., tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXXVI. w dniu 2 września 2011 roku w (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone mienie w postaci kwoty 64,00 zł wpłaconej przez B. S. (2)na poczet własnych zobowiązań podatkowych, w ten sposób, że zaksięgowała powyższą kwotę na poczet swojego podatku z tytułu dzierżawy pod pozycją podatkową o numerze E. (...), czym działała na szkodę interesu prywatnego B. S. (2), tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.,

XXXVII . w okresie od września 2011 roku do dnia 2 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), w ten sposób, że wprowadziła w błąd J. S. (2)co do zaległości podatkowych, a następnie zaksięgowała na poczet swojego podatku pod pozycją podatkową E. (...)pieniądze w kwocie 122 zł, wpłacone przez pokrzywdzoną na poczet swojego podatku, czym doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i działała na szkodę interesu prywatnego J. S. (2), tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 286§1 k.k.,

XXXVIII. daty bliżej nieustalonej od 2 do 29 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), w ten sposób, że usiłowała doprowadzić M. K. (2)do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie w błąd co do zalegania z podatkiem, lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na fakt, iż M. K. (2)nie wpłacił żądanej kwoty, czym działała na szkodę interesu prywatnego M. K. (2), tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k.

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim Zamiejscowy VIII Wydział Karny z siedzibą w Siemiatyczachwyrokiem z dnia 3 kwietnia 2013 roku w sprawie o sygn. akt VIII K 196/12:

I. Oskarżoną B. S. (1)uznał za winną zarzucanych jej czynów popełnionych w sposób opisany powyżej oraz za winną tego, że w dniu 30 listopada 2011 roku w (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pieniądze w kwocie 55 złotych wpłacone przez M. K. (2)na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę interesu prywatnego tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k. z punktu 38 aktu oskarżenia, z tym ustaleniem że czyny z punktów od 1 – go do 36 – go i z punktu 38 – go aktu oskarżenia stanowią ciąg przestępstw i za to na podstawie art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. skazał oskarżoną, a na podstawie art. 284§2 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył oskarżonej karę 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, a za czyn z punktu 37 aktu oskarżenia na podstawie art. 231§2 k.k. w zb. z art. 286§1 k.k. w z art. 11§2 k.k. skazał oskarżoną, a na podstawie art. 286§1 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył oskarżonej karę 10 (dziesięciu) miesięcy pozbawienia wolności.

II. Na podstawie art. 85 k.k., art. 86§1 k.k. wymierzył oskarżonej karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności.

III. Na podstawie art. 69§1 i 2 k.k., art. 70§1 pkt 1 k.k. wykonanie kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesił oskarżonej na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata.

IV. Na podstawie art. 33§2 k.k. wymierzył oskarżonej za ciąg przestępstw od punktu 1 – go do 36 – go i z punktu 38 – go aktu oskarżenia grzywnę w wysokości 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych przyjmując, iż jedna stawka dzienna grzywny równoważna jest kwocie 10 (dziesięć) złotych, a za czyn z punktu 37 – go aktu oskarżenia wymierzył oskarżonej grzywnę w wysokości 100 (sto) stawek dziennych przyjmując, że jedna stawka dzienna grzywny równoważna jest kwocie 10 (dziesięć) złotych

V. Na podstawie art. 85 k.k., 86§1 i 2 k.k. w zw. z art. 33§3 k.k. wymierzył oskarżonej karę łączną grzywny w wysokości 200 (dwieście) stawek dziennych przyjmując, iż jedna stawka dzienna grzywny równoważna jest kwocie 10 (dziesięć) złotych.

VI. Na podstawie art. 41§1 k.k. orzekł wobec oskarżonej zakaz wykonywania zawodu związanego z odpowiedzialnością majątkową w administracji państwowej i samorządowej na okres 2 (dwóch) lat.

VII. Zasądził od oskarżonej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 700 (siedemset złotych) złotych tytułem opłaty i obciążył ją pozostałymi kosztami procesu.

Powyższy wyrok, na podstawie art. 425§1 i 2 k.p.k. i art. 444 k.p.k. w całości w zakresie punktu 38, zaś w pozostałej części w zakresie dotyczącym orzeczenia o karze, na niekorzyść oskarżonej B. S. (1) zaskarżył prokurator. Na zasadzie art. 427§1 i 2 k.p.k., art. 437§1 i 2 k.p.k., art. 438 pkt 2, 3 i 4 k.p.k. wyrokowi temu zarzucił:

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, który miał wpływ na jego treść wynikający z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów, a wręcz dowolności w ich ocenie, skutkujący zmianą opisu czynu i kwalifikacji prawnej czynu z pkt 38 aktu oskarżenia, poprzez przyjęcie, iż oskarżona B. S. (1)w dniu 30 listopada 2011 roku w (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pieniądze w kwocie 55 złotych wpłacone przez M. K. (2)na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k., podczas gdy w pkt 24 aktu oskarżenia zarzucono oskarżonej B. S. (1)popełnienie tego samego czynu przyjmując datę jego popełnienia na 5 grudnia 2011 roku, w efekcie oskarżona B. S. (1)została skazana dwukrotnie za ten sam czyn,

2. obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a mianowicie art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 410 k.p.k. poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegającej na nienależytej, mało wnikliwej ocenie całokształtu materiału dowodowego, w szczególności informacji uzyskanej z Urzędu Miejskiego w (...)dotyczącej zalegania z podatkiem przez M. K. (2)oraz dowodu wpłaty należności przez M. K. (2), co skutkowało zmianą opisu oraz kwalifikacji prawnej czynu z pkt 38 aktu oskarżenia, a w efekcie spowodowało dwukrotne skazanie za ten sam czyn, podczas gdy prawidłowa ocena zgromadzonych dowodów w sprawie oparta na zasadach logicznego rozumowania oraz wskazaniach wiedzy i doświadczenia życiowego powinna prowadzić do uniewinnienia oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej w pkt 38 aktu oskarżenia czynu,

3. rażącą niewspółmierność kary wymierzonej za zarzucane oskarżonej występki poprzez orzeczenie za ciąg przestępstw z pkt od 1 do 36 kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności, kary grzywny w wymiarze 150 (sto pięćdziesiąt) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) zł, za ciąg przestępstw z pkt 37 i 38 kary 10 miesięcy pozbawienia wolności i kary grzywny w wymiarze 100 (stu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięć) złotych, wymierzając karę łączną 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 4 (cztery) lata, kary łącznej grzywny w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych przyjmując wysokość jednej stawki dziennej na kwotę 10 (dziesięciu) zł, podczas gdy wysoki stopień społecznej szkodliwości czynów przypisanych oskarżonej, sposób i okoliczności popełnienia przestępstw oraz względy prewencji indywidualnej i ogólnej przemawiają za orzeczeniem kary surowszej kary pozbawienia wolności i kary grzywny,

4. obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku, a mianowicie art. 399§1 k.p.k., przejawiającą się w braku uprzedzenia obecnych na rozprawie stron o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu, a pomimo tego dokonanie zmiany kwalifikacji prawnej czynu opisanego w pkt 38 aktu oskarżenia,

Wskazując na powyższe wniósł o:

1. zmianę zaskarżonego wyroku poprzez rozwiązanie kary łącznej, w zakresie pkt 38 aktu oskarżenia uniewinnienie oskarżonej od popełnienia zarzucanego jej czynu z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k., przyjęcie, iż czyny z pkt 1-36 stanowią ciąg przestępstw i wymierzenie kary 1 (jednego) roku i 6 (sześciu) miesięcy pozbawienia wolności i kary grzywny w wymiarze 200 (dwustu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) zł każda stawka, za czyn z pkt 37 wymierzenie kary 1 (jednego) roku pozbawienia wolności i kary grzywny w wysokości 50 (pięćdziesięciu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) zł każda stawka, wymierzenie kary łącznej 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby wynoszący 5 (pięć) lat, i kary łącznej grzywny w wymiarze 250 (dwustu pięćdziesięciu) stawek dziennych po 20 (dwadzieścia) zł każda stawka, lub

2. uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna i zasługuje na uwzględnienie w zakresie w jakim zakwestionowała przypisanie oskarżonej czynu z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k. w ramach czynu zarzuconego jej w punkcie 38 aktu oskarżenia (punkt I części dyspozytywnej) oraz umożliwiła wyeliminowanie dostrzeżonego z urzędu uchybienia w podstawie prawnej wymiaru kar jednostkowych za pozostałe przypisane oskarżonej czyny (z punktu I – XXXVI aktu oskarżenia oraz z punktu XXXVII), jak również w podstawie prawnej wymiaru kar łącznych. W pozostałym zakresie, w jakim apelujący sformułował zarzut rażącej niewspółmierności wymierzonej kary, apelacja okazała się niezasadna i tym samym nie zasługująca na uwzględnienie.

Na wstępie wskazania wymaga, że Sąd Rejonowy orzekający w niniejszej sprawie, na podstawie zgromadzonego materiału dowodowego ocenionego zgodnie z zasadami prawidłowego rozumowania, wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, przyjął trafne ustalenia w przedmiocie winy oskarżonej B. S. (1) w zakresie czynów z I – XXXVII aktu oskarżenia (części wstępnej wyroku). Powyższe nie było zresztą kwestionowane w sformułowanym środku odwoławczym, stąd niecelowym jest odnoszenie się w szerszym zakresie do tej części zapadłego w sprawie rozstrzygnięcia, w pełni podzielanego przez Sąd Okręgowy.

Rację ma natomiast apelujący, że Sąd I instancji nie dość wnikliwie ocenił materiał dowodowy odnoszący się do zachowania oskarżonej w ramach czynu zarzuconego jej w punkcie XXXVIII aktu oskarżenia przypisując jej w tym zakresie zachowanie tożsame z zarzuconym jej w punkcie XXIV aktu oskarżenia, a następnie również przypisanym. Czyniąc w tym zakresie błędne ustalenia faktyczne, w efekcie uznał ją dwukrotnie za winną popełnienia tego samego czynu.

Należy zauważyć, że B. S. (1)w punkcie XXIV aktu oskarżenia stanęła pod zarzutem popełnienia tego, że w dniu 5 grudnia 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet podatku męża J. S. (1)pod pozycją podatkową o numerze E. (...)pieniądze w kwocie 55,00 zł wpłacone przez M. K. (2), na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę jego interesu prywatnego, tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k..

Natomiast w punkcie XXXVIII rzecznik oskarżenia zarzucił jej, że daty bliżej nieustalonej od 2 do 29 listopada 2011 roku w (...), w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), w ten sposób, że usiłowała doprowadzić M. K. (2)do niekorzystnego rozporządzenia mieniem poprzez wprowadzenie w błąd co do zalegania z podatkiem, lecz zamierzonego celu nie osiągnęła z uwagi na fakt, iż M. K. (2)nie wpłacił żądanej kwoty, czym działała na szkodę interesu prywatnego M. K. (2), tj. o czyn z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k.

Analiza zgromadzonej w sprawie materiału dowodowego, w tym w szczególności wyjaśnień oskarżonej (k. 456), zeznań świadka M. K. (2)(326v) oraz informacji uzyskanej z Urzędu Miejskiego w (...)(k. 795) prowadzi do jednoznacznego wniosku, że oskarżona nie wprowadziła M. K. (2)w błąd informując go, że ma zapłacić podatek za cały rok. W szczególności ostatni z wymienionych dowodów nie pozostawia wątpliwości, że M. K. (2)jako podatnik miał rzeczywiście zaległości w płatności należności podatkowych za 2011 rok (I – IV raty). Nadto z informacji tej wynika, że w dniu 30 listopada 2011 roku dokonał wpłaty na kwotę 467, 80 złotych (dowód wpłaty k. 124), z czego kwota 412,80 złotych została zaksięgowana na jego konto, zaś kwota 55 złotych na konto oskarżonej. Również we wcześniejszych informacjach z Urzęduwskazywano, że transakcja taka miała miejsce (sprecyzowano jedynie, że kwota 55 złotych została zaksięgowana na konto współmałżonka oskarżonej J. S. (1)k. 421 – 422). Dowiedziono również, że ta kwota 55 złotych została zaksięgowana przez oskarżoną w dniu 05 grudnia 2011 roku (k. 125).

W świetle powyższego należy jednoznacznie stwierdzić, że jakkolwiek Sąd I instancji właściwie ustalił, że oskarżona B. S. (1)nie dopuściła się zachowania zarzuconego jej przez rzecznika oskarżenia w punkcie XXXVIII aktu oskarżenia (z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 13§1 k.k. w zw. z art. 286§1 k.k.), to jednocześnie przyjął, że w jego ramach oskarżona w dniu 30 listopada 2011 roku w (...)w celu osiągnięcia korzyści majątkowej jako funkcjonariusz publiczny przekroczyła swoje uprawnienia inspektora do spraw księgowości podatkowej Urzędu Miejskiego w (...), przywłaszczając powierzone jej mienie, w ten sposób, że zaksięgowała na poczet swojego podatku pieniądze w kwocie 55 złotych wpłacone przez M. K. (2)na poczet własnych zobowiązań podatkowych, czym działała na szkodę interesu prywatnego tj. dopuściła się czynu z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k.

Rzeczywiście, mając na uwadze wyżej opisane dowody słusznie obdarzone przymiotem wiarygodności, takie zachowanie stało się udziałem oskarżonej. Umknęło jednak uwadze Sądu, że to zachowanie było przedmiotem czynu zarzuconego jej w punkcie XXIV aktu oskarżenia, gdzie wskazano jedynie, notabene słusznie, za datę jego popełnienia dzień zaksięgowania przez B. S. (1) kwoty 55 złotych na rachunek jej męża, a nie dzień operacji, która miała miejsce w dniu 30 listopada 2011 roku. Za ten też czyn przedmiotowym wyrokiem uznano ją winną i skazano.

Dlatego też, skoro zebrany materiał dowodowy pozwolił na ustalenie, że oskarżona B. S. (1) nie wprowadziła M. K. (2) w błąd informując go, że ma zapłacić podatek za cały rok należało uniewinnić ją od popełnienia czynu z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k. przypisanego oskarżonej w ramach czynu zarzuconego jej w punkcie 38 aktu oskarżenia (punkt I części dyspozytywnej), co też stało się udziałem Sądu Okręgowego (uniewinnienie poprzedziło uchylenie rozstrzygnięcia o karze łącznej pozbawienia wolności i karze łącznej grzywny).

Na marginesie, przeprowadzając kontrolę instancyjną Sąd Okręgowy dostrzegł również – podniesione także w apelacji – uchybienie art. 399§1 k.p.k. mające wpływ na treść wyroku, a polegające na nie uprzedzeniu obecnych na rozprawie stron o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu (z punktu XXXVIII aktu oskarżenia), a następnie pomimo tego dokonania jej zmiany. Tym niemniej Sąd I instancji w zakresie tej części rozstrzygnięcia popełnił dalej idące uchybienia, które doprowadziły nie tylko do wzruszenia samego rozstrzygnięcia, ale do uniewinnienia oskarżonej od popełnienia tego czynu.

Nadto Sąd Okręgowy, działając z urzędu, dostrzegł w zaskarżonym wyroku uchybienia w podstawie prawnej wymiaru kar jednostkowych za pozostałe przypisane oskarżonej czyny (z punktu I – XXXVI aktu oskarżenia oraz z punktu XXXVII), jak również w podstawie prawnej wymiaru kar łącznych.

Zgodnie z art. 11§2 k.k. jeżeli czyn wyczerpuje znamiona określone w dwóch albo więcej przepisach ustawy karnej, sąd skazuje za jedno przestępstwo na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów. W wypadku określonym w §2 sąd wymierza karę na podstawie przepisu przewidującego karę najsurowszą, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu innych środków przewidzianych w ustawie na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów (art.11§3 k.k.).

Przenosząc powyższą treść na realia niniejszej sprawy zauważyć należy, że Sąd I instancji uznał oskarżoną B. S. (1) za winną popełnienia czynów z art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k. (z punktu I – XXXVI aktu oskarżenia) i na tej podstawie skazał ją, natomiast karę wymierzył na podstawie art. 284§2 k.k. Tymczasem to przepis art. 231§2 k.k. przewiduje karę surowszą (pozbawienia wolności od roku do 10 lat), niż przepis art. 284§2 k.k. (pozbawienia wolności od 3 miesięcy do 5 lat). Dlatego też zaskarżony wyrok w tej części należało zmienić przyjmując w miejsce art. 284§2 k.k. przepis art. 231§2 k.k.

Podobnie należało potraktować podstawę wymiaru kary za czyn z punktu XXXVII aktu oskarżenia przypisany oskarżonej. W sytuacji, gdy podstawą skazania za ten czyn stał się przepis art. 231§2 k.k. w zb. z art. 286§1 k.k. podstawą wymiaru kary winien być art. 231§2 k.k. zagrożony karą surowszą (pozbawienia wolności od roku do 10 lat), a nie przepis art. 286§1 k.k. (pozbawienia wolności od 6 miesięcy do 8 lat), jak przyjął Sąd I instancji. Dlatego też zaskarżony wyrok również w tej części należało zmienić przyjmując w miejsce art. 286§1 k.k. przepis art. 231§2 k.k.

Dokonanie korekty powyższych uchybień dostrzeżonych z urzędu stało się możliwe w związku z zaskarżeniem wyroku przez prokuratora, na niekorzyść oskarżonej, w części dotyczącej orzeczenia o karze (art. 455 k.p.k.).

Mając na uwadze charakter dokonanych i wyżej opisanych zmian (także w związku z uniewinnieniem oskarżonej od jednego z przypisanych jej czynów w ramach przyjętego ciągu przestępstw z art. 91§1 k.k.) Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok zmienił w ten sposób, że oskarżoną B. S. (1) uznał za winną popełnienia czynów określonych w punktach I - XXXVII części wstępnej wyroku i przyjął, że czyny opisane w punktach I - XXXVI zostały popełnione w ramach ciągu przestępstw i na podstawie art. 231§2 k.k. w zb. z art. 284§2 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. zw. z art. 11§2 k.k. skazał, a na mocy art. 231§2 k.k. w zw. z art. 91§1 k.k. zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył jej karę 1 ( jednego ) roku pozbawienia wolności, a za czyn opisany w punkcie XXXVII części wstępnej wyroku na mocy art. 231§2 k.k. w zb. z art. 286 §1 k.k. w zw. z art. 11§2 k.k. skazał, a na mocy art. 231§2 k.k. w zw. z art. 11§3 k.k. wymierzył jej karę 10 ( dziesięciu ) miesięcy pozbawienia wolności.

Ponownie Sąd Okręgowy wymierzył również karę łączną pozbawienia wolności, jak i kary grzywny, jednostkowe i łączną. W zakresie kar łącznych Sąd Okręgowy dokonał korekty podstawy prawnej ich wymiaru w porównaniu z rozstrzygnięciem Sądu I instancji. Podstawę tą winny bowiem stanowić – w przypadku kary łącznej pozbawienia wolności przepisy art. 86§1 k.k. i art. 91§2 k.k., a nie art. 85 k.k. i art. 86§1 k.k. oraz – w przypadku kary grzywny art. 86§1 i 2 k.k. i art. 91§2 k.k., a nie art. 85 k.k. i art. 86§1 i 2 k.k.

Sąd Okręgowy w pełni podzielił stanowisko Sądu Rejonowego, że oskarżona czyny z punktów I – XXXVI popełniła w taki sam sposób, w krótkich odstępach czasu, a zatem w ramach ciągu przestępstw (art. 91§1 k.k.).

Zgodnie zaś z art. 91§2 k.k. jeżeli sprawca w warunkach określonych w art. 85 popełnia dwa lub więcej ciągów przestępstw określonych w § 1 lub ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo, sąd orzeka karę łączną, stosując odpowiednio przepisy tego rozdziału.

Skoro przepis prawny art. 85 k.k. określa zasady orzekania kary łącznej w przypadku, gdy sprawca popełnił przypisane mu przestępstwa w ich realnym zbiegu, a art. 91§2 k.k. dotyczy sytuacji, w której sprawca popełnił w warunkach określonych w art. 85 k.k. dwa lub więcej ciągów przestępstw określonych w §1 art. 91 k.k. lub ciąg przestępstw oraz inne przestępstwo, to powołanie w podstawie prawnej wymiaru kary łącznej art. 85 k.k. i art. 91§2 k.k. jest wadliwe. W tej drugiej sytuacji, podstawą prawną wymiaru kary łącznej winien być art. 91§2 k.k., bo zasady orzekania kary łącznej w takiej sytuacji są określone w tym właśnie przepisie prawnym (porównaj m.in. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 04 czerwca 209 roku w sprawie o sygn. akt II AKa 139/09, LEX nr 553855).

Skoro zatem Sąd I instancji połączył kary orzeczone za ciąg przestępstw i przestępstwo przy przyjęciu niewłaściwej podstawy prawnej (w miejsce art. 91§2 k.k. powołał art. 85 k.k.), rozstrzygnięcie w tym zakresie należało skorygować, co też uczynił Sąd Odwoławczy zmieniając zaskarżony wyrok.

Sąd Okręgowy podzielił natomiast w pełnym zakresie stanowisko Sądu Rejonowego odnośnie wymiaru kar tak jednostkowych, jak i łącznych orzeczonych wobec oskarżonej B. S. (1) wymierzając je w tej samej wysokości za czyny z punktu I – XXXVI i XXXVII, tym samym uznając zarzut rażącej niewspółmierności sformułowany przez rzecznika oskarżenia za chybiony.

Wbrew stanowisku apelującego kara 1 roku pozbawienia wolności za przypisany oskarżonej ciąg przestępstw (mając na uwadze także okoliczność uniewinnienia oskarżonej od jednego z czynów pozostających w ciągu), jak również kara 10 miesięcy pozbawienia wolności za czyn art. 231§2 k.k. w zb. z art. 286§1 k.k. spełnia dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53§1 i 2 k.k. (Sąd Rejonowy zapewne omyłkowo wskazał również na art. 54§1 k.k., który to przepis jako, że dotyczy nieletniego albo młodocianego nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie).

Nie ulega wątpliwości, że oskarżona dopuściła się czynów o znacznej szkodliwości społecznej. Jako funkcjonariusz publiczny – księgowa zatrudniona w Urzędzie Gminy w (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, przekraczała swoje uprawnienia księgując na poczet własnych należności, tudzież osoby jej bliskiej pieniądze wpłacane przez podatników. Swoim zachowaniem wyczerpała również znamiona art. 284§2 k.k. przywłaszczając powierzone jej mienie. Działała w ramach ciągu przestępstw. Jakkolwiek „wyprowadzała” jednorazowo nieduże kwoty pieniędzy, to czyniła to w sposób dość regularny na przestrzeni blisko roku, co pozwoliło jej uzyskać sporą sumę pieniędzy.

Nadto dopuszczając się nadużycia uprawnień dopuściła się jednocześnie czynu z art. 286§1 k.k. wprowadzając w błąd J. S. (2) co do zaległości podatkowych, a następnie księgując na poczet swojego podatku pieniądze w kwocie 122 zł, wpłacone przez pokrzywdzoną na poczet swojego podatku, czym doprowadziła do niekorzystnego rozporządzenia mieniem i działała na jej szkodę.

Powyższe okoliczności przemawiają w sposób zdecydowany na niekorzyść tej oskarżonej. Na jej korzyść przemawia zaś fakt jej uprzedniej niekaralności oraz postawa przyjęta w toku postępowania. B. S. (1) przyznała się do popełnienia zarzucanych jej przestępstw (oprócz jednego, od którego ostatecznie została uniewinniona) i złożyła szczegółowe wyjaśnienia co do zasady pokrywające się z poczynionymi przez Sąd Rejonowy ustaleniami faktycznymi. Nadto oskarżona zwróciła pieniądze wszystkim pokrzywdzonym (k. 840).

W świetle powyższego – przeciwnie do stanowiska apelującego – opisane wyżej kary jednostkowe pozbawienia wolności oraz kara łączna 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na dość długi okres 4 lat, zdaniem Sądu Okręgowego, należycie zrealizują cele zapobiegawczo – wychowawcze, a także potrzeby w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa. Kary te są również niewątpliwie współmierne do stopnia winy B. S. (1) i społecznej szkodliwości dowiedzionych jej przestępstw.

Powyższe odnosi się także do orzeczonych, na podstawie art. 33§2 k.k., kar grzywny tak jednostkowych w wymiarze odpowiednio: za czyny z punktu I – XXXVI w wysokości 150 stawek dziennych przy przyjęciu jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych i za czyn z punktu XXXVII w wysokości 100 stawek dziennych przy przyjęciu jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych, jak i łącznej w wysokości 200 stawek dziennych przy przyjęciu jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 10 złotych.

Nie można zgodzić się z apelującym, że wymiar tak orzeczonych kar grzywny jest symboliczny w szczególności ze względu na fakt posiadania przez oskarżoną ziemi. B. S. (1) przedstawiła Sądowi swoją sytuacje materialną. Wynika z niej, że posiada wprawdzie majątek w postaci gospodarstwa rolnego, z którego jednak osiąga dochód rzędu 1000 złotych miesięcznie (k. 453). Nadto na rozprawie apelacyjnej okazała dokumentację, z której wynika m.in., że mąż oskarżonej J. S. (1) jest osobą całkowicie niezdolną do pracy w gospodarstwie rolnym oraz utrzymuje się z renty rolniczej w kwocie 865 zł.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że także orzeczone kary grzywny jawią się jako adekwatne nie tylko do stopnia winy i społecznej szkodliwości dowiedzionych oskarżonej czynów, ale również jej możliwości płatniczych.

Dodatkowo wskazać należy, że przy wymiarze kar łącznych Sąd Okręgowy miał również na uwadze związek podmiotowo – przedmiotowy, w tym czasowy pomiędzy poszczególnymi przestępstwami, stąd za uzasadnione uznał orzeczenie kar przy zastosowaniu zasady asperacji.

Odnosząc się do apelacji prokuratora zauważyć także należy, co pominął apelujący, że na dolegliwość represji karnej z jaką spotkała się B. S. (1) wpływa również okoliczność orzeczenia środka karnego w postaci zakazu wykonywania zawodu związanego z odpowiedzialnością majątkową w administracji państwowej i samorządowej na okres 2 lat.

Dlatego też, w tej części apelacja prokuratora, nie zyskała aprobaty Sądu Okręgowego.

Zważywszy, że Sąd Okręgowy nie stwierdził innych uchybień w zaskarżonym wyroku, w pozostałym zakresie utrzymano go w mocy.

Na mocy art. 624§1 k.p.k. w zw. z art. 634 k.p.k. – ze względów słusznościowych (dokonana zmiana wyroku jest wynikiem uchybień ze strony Sądu I instancji), a także wskazując na sytuację materialną oskarżonej – należało zwolnić ją od kosztów sądowych za obie instancje.