Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 czerwca 2016 r.

Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Jolanta Brzęk

Protokolant: st. sekr. sądowy Aleksandra Nyga

po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2016 r. w Tychach

na rozprawie

sprawy z powództwa: (...) Sp. z o.o. w W.

przeciwko: M. A.

o zapłatę

1)  oddala powództwo;

2)  zasądza od powoda na (...) Sp. z o.o. w W. na rzecz pozwanego M. A. kwotę 180 zł (sto osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSR Jolanta Brzęk

Sygn. akt VI GC 147/16/3

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 21 lipca 2015 roku wniesionym do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny przeciwko M. A., powódka (...) Sp. z o.o. w W. wniosła o zasądzenie od pozwanego kwoty 859,77 zł z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 429,88 zł od dnia 29 listopada 2014 r. do dnia zapłaty,

- 429,88 zł od dnia 30 grudnia 2014 r. do dnia zapłaty,

i o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Uzasadniając swoje roszczenie powódka wskazała, że w dniu 30.10.2014 r. podczas rozmowy telefonicznej w ramach pozyskiwania klientów przez call center (umowy zawierane na odległość) pozwany przyjął ofertę powódki na wykonanie usługi polegającej na reklamie jego firmy na stronie internetowej www.katalogfirm2000.pl oraz www.kf2000.pl należącej do powódki. Podczas rozmowy telefonicznej pozwany został poinformowany o fakcie rejestrowania rozmowy sprzedażowej, celem zawarcia umowy ustnej, okresie na jaki została zawarta umowa, cenie sprzedaży, co pozwany zaakceptował. Pozwany został również poinformowany o regulaminie świadczenia usług przez powódkę umieszczonym na portalu powódki, stanowiącym integralną część umowy i ustalającym warunki świadczenia usług. Ponadto powódka podkreśliła, że wysłała pozwanemu spisaną umowę ustną. Wskazała, że przedmiotem reklamy wykonanej przez powódkę było opracowanie wizytówki reklamowej dla firmy pozwanego, zawierającej dane adresowe tej firmy, adres www, adres e-mailowy, logo firmy, galeria zdjęć, możliwość samodzielnej edycji tekstu i umieszczenie na portalu powódki. Powódka wskazała, że wykonała usługę, co potwierdziła wysyłając pozwanemu w dniu 06.11.2014 r. maila zawierającego link do wizytówki. Powódka w związku z powyższym wystawiła pozwanemu faktury VAT obejmujące ustalone wynagrodzenie za wykonaną usługę. Pomimo wykonanej usługi pozwany nie zapłacił.

Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie VI Wydział Cywilny postanowieniem z dnia 3 września 2015 r. w sprawie o sygn. akt VI Nc-e 1397706/15 wobec stwierdzenia braku podstaw do wydania nakazu zapłaty przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w Tychach.

W dniu 23 listopada 2015 roku Sąd Rejonowy w Tychach Wydział VI Gospodarczy wydał w sprawie VI GNc 2454/15/5 nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym zasądził zgodnie z żądaniem pozwu.

W przepisanym terminie pozwany M. A. wniósł sprzeciw od nakazu zapłaty zaskarżając go w całości, wnosząc o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów postępowania.

Uzasadniając swoje stanowisko w sprawie pozwany zakwestionował jakoby zawarł z powódką jakąkolwiek umowę. Podniósł, że powódka przedłożyła do pozwu jedynie wycinek rozmowy, który nie zawiera wszystkich ustaleń poczynionych przez strony. Pozwany wskazał, że w rozmowie telefonicznej zastrzegł, że dopiero po otrzymaniu kompletu dokumentów, zapozna się z warunkami umowy i zdecyduje o jej podpisaniu. Pozwany z ostrożności procesowej podniósł nienależyte wykonanie umowy przez powódkę. Pozwany zakwestionował także faktury pro forma wystawione przez powódkę.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony są przedsiębiorcami. Przy czym pozwany M. A. prowadzi działalność gospodarczą pod firmą Przedsiębiorstwo Budowlane (...), zaś powódka prowadzi działalność w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

(bezsporne)

W dniu 30.10.2014 r. w czasie rozmowy telefonicznej z konsultantem (...) Sp. z o.o. w W. pozwany M. A. nie potwierdził, że akceptuje zawarcie umowy, której przedmiotem było wykonanie wizytówki zawierającej dane teleadresowe firmy pozwanego, adres strony internetowej, adres e-mail, gadu-gadu, skype, przedstawienie lokalizacji na mapie gogle, 20 słów kluczowych, umieszczenie wizytówki w 6 branżach, galerii zdjęć, opis, oceny klientów, logo firmy, możliwość samodzielnej edycji tekstu. Pozwany uzależnił zawarcie umowy z powódką od otrzymania dokumentów w celu ich uprzedniej weryfikacji. Podczas rejestru rozmowy telefonicznej pozwany nie został poinformowany o fakcie zarejestrowania rozmowy sprzedażowej celem zawarcia umowy ustnej oraz warunkach umowy wynikających z regulaminu.

Dowód: nagranie rozmowy na nośniku CD (k. 16), pismo pozwanego z dnia 8 grudnia 2014 r. (43), umowa (k.24-25), regulamin (k.26-27).

Powódka w dniu 30 października 2014 r. wystawiła na rzecz pozwanego fakturę pro forma nr (...) na kwotę 429,89 zł z terminem zapłaty na dzień 28 listopada 2014 r. tyt. wizytówka premium. Powódka w dniu 30 października 2014 r. wystawiła na rzecz pozwanego fakturę pro forma nr (...) na kwotę 429,89 zł z terminem zapłaty na dzień 28 grudnia 2014 r. tyt. wizytówka premium.

Dowód: faktury pro forma (30-31).

Pozwany pismem z dnia 8 grudnia 2014 r. skierowanym do pozwanej oświadczył powódce, że odsyła powódce przesłaną mu umowę nr: (...)_ (...) wraz z wystawionymi na jej podstawie fakturami pro forma z uwagi na brak stosunku obligacyjnego łączącego strony.

Dowód: pismo z dnia 8 grudnia 2014 r. (43).

Powyższe ustalenia poczynione zostały w oparciu o powołane dowody z dokumentów, które Sąd uznał za wiarygodne w całości. Należy podkreślić, że powołana dokumentacja pomimo, iż pochodziła z różnych źródeł przedstawiała spójny obraz przebiegu wydarzeń, który był prawdopodobny w świetle zasad logicznego rozumowania i doświadczenia życiowego. Z tych względów oceniono wymienione dowody jako w pełni wiarygodną podstawę dla czynienia ustaleń faktycznych.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Z poczynionych przez Sąd ustaleń faktycznych wynika, że świadczenie, którego spełnienia strona powodowa dochodziła w niniejszym postępowaniu, stanowiło żądanie zapłaty należności wynikających z umowy nr (...)_ (...), którą to pozwany kwestionował.

Istota sporu w niniejszej sprawie sprowadzała się zatem do rozstrzygnięcia, czy pomiędzy stronami faktycznie doszło do zawarcia przedmiotowej umowy.

Analizując treść nagrania CD, które w niniejszej sprawie stanowi kluczowy dowód mogący wskazywać na zawarcie umowy, stwierdzić należy, że treść rozmowy pozwanego z konsultantką utrwalona na płycie CD w żaden sposób nie dostarcza argumentów na rzecz tezy, że w czasie tej rozmowy doszło do zawarcia umowy.

Należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 6 k.c. ciężar udowodnienia faktu spoczywa na stronie, która z tego faktu wywodzi skutki prawne. Uwzględniając treść art. 6 k.c. trzeba stwierdzić, że do osoby występującej z pozwem należy udowodnienie faktów pozytywnych, które stanowią podstawę powództwa, gdyż z faktów tych wywodzi ona swoje prawo. Do przeciwnika natomiast należy wykazanie okoliczności niweczących to prawo lub uniemożliwiających jego powstanie (wyrok SN z dnia 19 listopada 1997 r. I PKN 375/97). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.)( wyrok SN z dnia 17 grudnia 1996 r. I CKU 45/96). Innymi słowy na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia faktów uzasadniających jego roszczenie, a na stronie pozwanej obowiązek udowodnienia okoliczności uzasadniających jej wniosek o oddalenie powództwa.

Sąd po analizie materiału zgromadzonego w sprawie stoi na stanowisku, że powódka nie wykazała, wbrew zasadom rozkładu ciężaru dowodu z art. 6 k.c. i 232 k.p.c. istnienia stosunku zobowiązaniowego między stronami, a w konsekwencji istnienia po stronie pozwanej obowiązku zapłacenia dochodzonej pozwem należności wynikającej z faktury pro forma. To na powódce ciążył obowiązek wykazania, że pomiędzy stronami doszło do zawarcia umowy na wykonanie usługi, której przedmiotem było wykonanie wizytówki zawierającej dane teleadresowe firmy pozwanego, adres strony internetowej, adres e-mail, gadu-gadu, skype, przedstawienie lokalizacji na mapie gogle, 20 słów kluczowych, umieszczenie wizytówki w 6 branżach, galerii zdjęć, opis, oceny klientów, logo firmy, możliwość samodzielnej edycji tekstu i umieszczenia jej na stronie internetowej www.katalogfirm2000.pl oraz www.kf2000.pl.

W pierwszym rzędzie należy zwrócić uwagę, że pod osąd Sądu przedstawiono jedynie fragment utrwalonej rozmowy, co wręcz uniemożliwiało Sądowi zbadanie kontekstu, w jakim oświadczenie pozwanego o wyrażeniu zgody na podanie danych do umowy zostało złożone. Fakt nagrania tylko części rozmowy, budzi zastrzeżenia w zakresie rzetelności informacji podawanych przez pracownicę powódki oraz jej intencji.

Należy wskazać, że dla ustalenia, jaka jest treść oferty i czy złożone oświadczenie w ogóle stanowi ofertę, czy też może jedynie zaproszenie do zawarcia umowy, istotna jest nie tylko sama treść oświadczenia zawierającego stricte ofertę (zwłaszcza w sytuacji gdy jest ono przedstawiane za pomocą środka bezpośredniego porozumiewania się na odległość), ale także kontekst sytuacyjny, w którym zostało złożone, gdyż tylko on pozwala na ocenę, czy oferta została złożona i jaką miała treść, a w szczególności na ocenę czy sposób złożenia oferty przedsiębiorcy odpowiada zasadom uczciwych praktyk rynkowych i konkurencji.

W realiach niniejszej sprawy powódka nagrała tylko część rozmowy telefonicznej przeprowadzonej z pozwanym, co uniemożliwia Sądowi pozyskanie informacji na temat treści rozmowy pozwanego z konsultantką przed i po złożeniu oferty. Nagrana rozmowa nie pozwala na ocenę treści przeprowadzonej rozmowy z szerszej perspektywy, w tym w szczególności przez pryzmat oświadczeń konsultantki i pozwanego. Sama zresztą treść rozmowy jest na tyle nieczytelna (niejasna), by na podstawie nagranego fragmentu można było uznać, że pozwany rzeczywiście wyraził wolę zawarcia umowy (przyjął ofertę) oraz jakiej dokładnie treści umowę zawarto.

Analizując nagranie dołączone do akt sprawy wskazać trzeba, że nie wynika z nich przedmiot umowy wskazywany przez powódkę.

Konsultantka nadto nie poinformowała pozwanego, że rozmowa jest nagrywana i stanowi ustne zawarcie umowy nie poprosiła pozwanego o potwierdzenie zawarcia umowy na

na wykonanie usługi, której przedmiotem było wykonanie wizytówki zawierającej dane teleadresowe firmy pozwanego, adres strony internetowej, adres e-mail, gadu-gadu, skype, przedstawienie lokalizacji na mapie gogle, 20 słów kluczowych, umieszczenie wizytówki w 6 branżach, galerii zdjęć, opis, oceny klientów, logo firmy, możliwość samodzielnej edycji tekstu i umieszczenia jej na stronie internetowej www.katalogfirm2000.pl oraz www.kf2000. pl. (...) pozwany nie został poinformowany, że wyrażenie przez niego zgody na warunki umowy w/w wskazane jest równoznaczne z zawarciem umowy ustnej, która zostanie potwierdzona i przesłana mu w formie pisemnej.

W ocenie Sądu pozwana nie zadbała o wyeliminowanie wszelkich wątpliwości co do znaczenia oświadczeń kontrahenta złożonych w toku rozmowy. Niewątpliwie przysłużyłoby się temu przedstawienie przez powódkę pełnej treści umowy, jaką pozwany odbył z powódką.

Sąd zatem po wysłuchaniu przedmiotowego nagrania nie został pozbawiony wątpliwości co do treści złożonych oświadczeń oraz nie mógł ustalić kontekstu sytuacyjnego, w którym propozycja zawarcia umowy została przedstawiona. Sąd ma zatem również wątpliwości, co do znaczenia oświadczenia pozwanego o wyrażeniu zgody na zawarcie umowy.

Z uwagi na powyższe Sąd stwierdził, że do zawarcia umowy nie doszło, a żaden z argumentów powódki nie zdołał podważyć tej konstatacji.

Mając powyższe na uwadze należało uznać powództwo za całkowicie bezzasadne i oddalić je na podstawie wyżej powołanych przepisów.

Podstawę rozstrzygnięcia o kosztach procesu stanowi art. 98 § 1 i 2 k.p.c , na które składają się kwota 180,00 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego ustalona zgodnie z §6 pkt. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z dnia 3 października 2002 r. ze zm.).

SSR Jolanta Brzęk