Sygnatura akt VI U 183/16
Dnia 20 maja 2016 roku
Sąd Okręgowy w Gorzowie Wielkopolskim - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący SSO Tomasz Korzeń
Protokolant st. sekr. sądowy Anna Kopala
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2016 roku
sprawy z odwołania R. S.
od decyzji z dnia 19 lutego 2016 roku znak (...)
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w G.
o wysokość emerytury
zmienia zaskarżoną decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w G. z dnia 19 lutego 2016 roku znak (...) w ten sposób, że wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury R. S. wynosi 62,59% - od 1 stycznia 2016 roku.
SSO Tomasz Korzeń
VI U 183/16 UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w G. W.. decyzją z dnia 19.02.2016r. odmówił R. S. przeliczenia emerytury.
Ubezpieczony wniósł o zmianę decyzji i przeliczenie emerytury na podstawie złożonych kart wynagrodzeń za lata 1971-1972 potwierdzonych za zgodność z oryginałem przez (...) Archiwum Sp. z o.o. w Z.. Dowody te zostały przekazane przez organ władny do archiwizowania dokumentów i są w pełni wiarygodne. Braki, które podnosi ZUS w swojej decyzji, nie powinny stanowić podstawy odmowy przeliczenia, albowiem upłynęło już 45 lat i brak jest możliwości dochodzenia jakichkolwiek możliwości sprostowania błędów od byłego pracodawcy tj. Spółdzielni (...).
Organ rentowy : wniósł o oddalenie odwołania.
Sąd ustalił co następuje:
Od 12.07.2008r. R. S. pobiera emeryturę. Ostatnio do wyliczenia emerytury przyjmowano za okres 1960-21.05.1973 minimalne wynagrodzenie, a za pozostałe lata wynagrodzenia zgodnie z zaświadczeniami. Wskaźnik wysokości podstawy wymiaru świadczenia wynosił 57,42%, ustalony z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu ubezpieczenia. Przyjęte przez pozwanego podstawy wymiaru składek wynosiły w latach: 1959 - (...); 1960 -(...); 1961 - (...) 1962 -(...); 1963 - (...); 1964 - (...) 1965 -(...); 1966 -(...); 1967 - (...); 1968 - (...); 1969 - (...); 1970 - (...); 1971 - (...); 1972 - (...); 1973 - (...)zł; 1974 - (...) 1975 - (...); 1976 - (...) 1977 - (...); 1978 - (...)1979 - (...); 1980 - (...) zł; 1981 - (...) zł; 1982 - (...) zł; 1991 - (...) zł; 1992 - (...) zł; 1993 -(...)zł; 1994 - (...)zł; 1995 - (...),2 zł; 1996 - (...),9 zł; 1997 - (...) zł; 1998 - (...) zł; 2002 - (...)zł; 2003 - (...)zł; 2004 -(...) zł; 2005 - (...) zł; 2006 - (...) zł.
Kolejny wniosek o przeliczenie świadczenia wraz z dokumentacją płacową za okres 1971-1972 wpłynął w dniu 14.01.2016r.
W latach 1968-1973 wnioskodawca pracowała Spółdzielni (...). Za lata 1971 - 1973 zachowały się karty wynagrodzeń. Podstawy wymiaru składek wyniosły w: 1971 r. - (...) zł, 1972 r. - (...) zł. Najkorzystniejszy wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury wynosi 62,59 % - z lat 1962-64,1967,1971-79, 1992-98.
dowód: decyzja k.105-108, 161, 169a.e.
obliczenia pozwanego k. 164, 159-161 a.e
karty wynagrodzeń k. 16
zeznania wnioskodawcy k. 19
Sąd zważył co następuje:
Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U.2015.748; dalej jako ustawa) wysokość emerytury lub renty oblicza się ponownie, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, od podstawy wymiaru ustalonej w myśl art. 15, jeżeli do jej obliczenia wskazano podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie społeczne lub ubezpieczenia emerytalne i rentowe na podstawie przepisów prawa polskiego:
1) z liczby kolejnych lat kalendarzowych i w okresie wskazanym do ustalenia poprzedniej podstawy wymiaru świadczenia,
2) z kolejnych 10 lat kalendarzowych wybranych z 20 lat kalendarzowych, poprzedzających bezpośrednio rok kalendarzowy, w którym zgłoszono wniosek o przyznanie emerytury lub renty albo o ponowne ustalenie emerytury lub renty, z uwzględnieniem art. 176,
3) z 20 lat kalendarzowych wybranych z całego okresu podlegania ubezpieczeniu, przypadających przed rokiem zgłoszenia wniosku o ponowne ustalenie emerytury lub renty,
- a wskaźnik wysokości podstawy wymiaru jest wyższy od poprzednio obliczonego.
Zgodnie z art. 15 ustawy podstawę wymiaru emerytury i renty stanowi ustalona w sposób określony w ust. 4 i 5 przeciętna podstawa wymiaru składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe lub na ubezpieczenie społeczne na podstawie przepisów prawa polskiego w okresie kolejnych 10 lat kalendarzowych, wybranych przez zainteresowanego z ostatnich 20 lat kalendarzowych poprzedzających bezpośrednio rok, w którym zgłoszono wniosek o emeryturę lub rentę, z uwzględnieniem ust. 6 i art. 176 (ust.1), w celu ustalenia podstawy wymiaru emerytury lub renty: 1) oblicza się sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot, o których mowa w ust. 3, w okresie każdego roku z wybranych przez zainteresowanego lat kalendarzowych; 2) oblicza się stosunek każdej z tych sum kwot do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, wyrażając go w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu; 3) oblicza się średnią arytmetyczną tych procentów, która, z zastrzeżeniem ust. 5, stanowi wskaźnik wysokości podstawy wymiaru emerytury lub renty, oraz 4) mnoży się przez ten wskaźnik kwotę bazową, o której mowa w art. 19 (ust.4).
Spór w sprawie dotyczył wysokości podstaw wymiaru składek od wynagrodzeń ubezpieczonego, uzyskanych w latach 1971-72. Zachowane karty wynagrodzeń sąd uznał za dotyczące lat 1971-1972. Dokumenty te zachowały sie dokumentacji archiwalnej zakładu. Jak wskazuje karta z lat 1972-3 prowadzone były one chronologicznie (2 kolejne lata na jednej karcie). Tym samym karta bez daty musi dotyczyć roku 1971. Przyjecie odmiennego założenia powodować musiałoby koniecznej uznania, iż dotyczyła któregoś z lat wcześniejszych, albowiem ubezpieczony pracował w zakładzie (...) do 1972 r. (wpis z 1973 dotyczy premii kwartalnej wypłaconej w 1973 za 1972). Tym samym też wskaźnik musiałby być wyższy, wobec stałego wzrostu przeciętnych wynagrodzeń. Wobec powyższego sąd uznał powyższe dokumenty za wiarygodne i dotyczące lat 1971 i 1972.
Najkorzystniejszy wskaźnik wysokości kapitału początkowego wynosi 62,59 % z 20 najkorzystniejszych lat. Szczegółowy sposób dokonania wyliczeń przedstawia poniższa tabela, w której kolumny oznaczają:
1. rok,
2. przeciętne wynagrodzenie roczne w złotych w roku z kolumny 1;
3. sumę kwot podstaw wymiaru składek i kwot w złotych, o których mowa w art. 15 ust. 3 ustawy w roku z kolumny 1;
4. stosunek każdej sumy kwot z kolumny 3 do rocznej kwoty przeciętnego wynagrodzenia, ogłoszonej za dany rok kalendarzowy, w procentach, z zaokrągleniem do setnych części procentu.
1 |
2 |
3 |
4 |
1959 |
(...) |
(...) |
8,33% |
1960 |
(...) |
(...) |
38,46% |
1961 |
(...) |
(...) |
39,49% |
1962 |
(...) |
(...) |
41,67% |
1963 |
(...) |
(...) |
41,83% |
1964 |
(...) |
(...) |
41,30% |
1965 |
(...) |
(...) |
40,17% |
1966 |
(...) |
(...) |
40,93% |
1967 |
(...) |
(...) |
42,16% |
1968 |
(...) |
(...) |
40,36% |
1969 |
(...) |
(...) |
39,10% |
1970 |
(...) |
(...) |
38,59% |
1971 |
(...) |
(...) |
86,88% |
1972 |
(...) |
(...) |
99,95% |
1973 |
(...) |
(...) (...) |
84,92% |
1974 |
(...) |
(...) |
91,53% |
1975 |
(...) |
(...) |
82,32% |
1976 |
(...) |
(...) |
82,68% |
1977 |
(...) |
(...) |
53,04% |
1978 |
(...) |
(...) |
92,17% |
1979 |
(...) |
(...) |
53,19% |
1980 |
(...) |
(...) |
7,48% |
1981 |
(...) |
(...) |
31,21% |
1982 |
(...) |
(...) |
34,39% |
1983 |
(...) |
0 |
0,00% |
1984 |
(...) |
0 |
0,00% |
1985 |
(...) |
0 |
0,00% |
1986 |
(...) |
0 |
0,00% |
1987 |
(...) |
0 |
0,00% |
1988 |
(...) |
0 |
0,00% |
1989 |
(...) |
0 |
0,00% |
1990 |
(...) |
0 |
0,00% |
1991 |
(...) |
(...) |
19,41% |
1992 |
(...) |
(...) |
50,01% |
1993 |
(...) |
(...) |
42,92% |
1994 |
(...) |
(...) |
56,17% |
1995 |
(...),44 |
(...) (...) |
55,00% |
1996 |
(...) |
(...) (...) |
62,31% |
1997 |
(...),16 |
(...) (...) |
44,38% |
1998 |
(...),88 |
(...),(...) |
47,46% |
1999 |
(...),88 |
0 |
0,00% |
2000 |
(...),72 |
0 |
0,00% |
2001 |
(...),2 |
0 |
0,00% |
2002 |
(...),52 |
(...) |
0,21% |
2003 |
(...),64 |
(...) (...) |
19,48% |
2004 |
(...),84 |
(...) |
25,49% |
2005 |
(...),48 |
(...) |
17,83% |
2006 |
(...),76 |
(...) |
16,64% |
Wobec powyższego zaskarżona decyzję należało zmienić (art. 477 14 § 2 KPC), ustalając prawidłowy wskaźnik wysokości podstaw wymiaru emerytury.
SSO Tomasz Korzeń