Sygn. akt IV Ka 774/15
Dnia 13 listopada 2015 r.
Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:
Przewodniczący: |
SSO Mariusz Górski (spr.) |
Sędziowie: |
SO Sylwana Wirth SO Elżbieta Marcinkowska |
Protokolant: |
Ewa Ślemp |
przy udziale Andrzeja Mazurkiewicza Prokuratora Prokuratury Okręgowej,
po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2015 r.
sprawy skazanego M. G.
syna J. i D. z domu B.
urodzonego (...) w W.
o wyrok łączny
na skutek apelacji wniesionej przez skazanego
od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w Kłodzku
z dnia 7 lipca 2015 r. sygnatura akt II K 114/15
I. utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok;
II. zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. J. S. z Kancelarii Adwokackiej w K. 147,60 złotych tytułem kosztów nie opłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym;
III. zwalnia skazanego od ponoszenia wydatków sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając je na rachunek Skarbu Państwa.
Sygn.akt IV Ka 774/15
M. G. skazany był uprzednio prawomocnymi wyrokami:
I. Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 17 czerwca 2013 roku sygn.akt II K 952/12 na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 224§2 kk i art. 222§1 kk w zw. z art. 57a§1 kk w zw. z art.11§2 kk popełnione w dniu 14 października 2012 roku, na karę 2 miesięcy pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 226§1 kk w zw. z art. 57a§1 kk popełnione w dniu 14 października 2012 roku, na karę łączną 4 miesięcy pozbawieni a wolności;
II. Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 17 kwietnia 2014 roku, sygn.akt II K 585/13 na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 288§1 kk w zw. z art. 64§1 kk popełniony w dniu 10 maja 2013 roku na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 190§1 kk popełniony w dniu 10 maja 2013 roku, na karę łączna 8 miesięcy pozbawieni a wolności;
III. Sądu Rejonowego w Kłodzku z dnia 20 maja 2013 roku, sygn.akt II K 366/12 na karę 10 miesięcy pozbawienia wolności za czyn z art. 13§1 kk w zw. z art. 286§1 kk i art. 297§1 kk i art. 270§1 kk w zw. z art. 11§2 kk w zw. z art. 64§1 ll popełniony w dniu 12 i 13 stycznia 2011 roku.
Zaskarżonym wyrokiem łącznym połączono kary pozbawieni a wolności orzeczone wskazanymi wyżej wyrokami i wymierzono M. G. karę łączną 1 roku i 8 miesięcy pozbawieni a wolności.
Wyrok powyższy zaskarżył obrońca oskarżonego zarzucając mający wpływ na treść zaskarżonego wyroku błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za jego podstawę polegający na uznaniu, że wobec skazanego nie zachodzą podstawy do zastosowania zasady pełnej absorpcji, podczas gdy w ocenie zachowania skazanego złożonej w dniu 11 czerwca 2015 roku przez administrację Aresztu Śledczego we W. opinii o skazanym wynika, że skazany nie dopuszcza się negatywnych zachowań oraz, że uczestniczył w programie aktywizacji zawodowej, co świadczy o tym, że dla prawidłowej resocjalizacji skazanego wystarczy orzec kare łączną przy zastosowaniu zasady pełnej absorpcji.
Tym samym apelujący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i wymierzenie oskarżonemu karty łącznej z zastosowaniem zasady pełnej absorpcji, tj. kary 10 miesięcy pozbawienia wolności.
Sąd Okręgowy zważył:
Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.
Wbrew twierdzeniom skarżącego Sąd I instancji po prawidłowo przeprowadzonym postępowaniu dokonał nie tylko prawidłowego połączenia pod względem formalnym uprzednich skazań M. G. lecz nadto wymierzył karę łączną pozbawienia wolności w odpowiednim wymiarze.
Tym samym podzielając w pełni stanowisko Sądu Rejonowego należy nadto podkreślić, że w istocie minimalna kara łączna pozbawienia wolności jaką obecnie można było orzec to 10 miesięcy, zaś maksymalna to 2 lata i 5 miesięcy.
Tym samym zastosowano względem skazanego system asperacji uznając trafnie, iż brak podstaw dla tak absorpcji jak i kumulacji kar.
Apelujący zdaje się zapominać, iż wyrok łączny nie może stanowić jakiejkolwiek szczególnej premii dla skazanego lecz winien być wynikiem odpowiedniego miarkowania kary z uwzględnieniem nie tylko obecnej sytuacji lecz także okoliczności popełnienia przestępstw jednostkowych.
W tym kontekście uwypuklenia wymaga nie tylko odpowiedzialność M. G. w warunkach recydywy lecz i choćby to że po popełnieniu występku 12 i 13 stycznia 2011 r. w sprawie II K 366/12, a przed wydaniem wyroku ( 20 maja 2013 r.) skazany dopuścił się przestępstw 10 maja 2013 r. ( II K 585/13) oraz 14 października 2012 r. ( II K 952/15).
Powyższe wskazuje na znaczną demoralizację M. G., który dopuścił się kolejnych przestępstw mimo toczących się wobec niego postępowań.
Łącząc powyższe z przeciętną opinią z Aresztu Śledczego we W. gdzie odbywa karę pozbawienia wolności – zaskarżony wyrok należy uznać jako zasługujący na pełną akceptację.